ကၽြန္မခ်စ္ေသာကဗ်ာမ်ား: Idea Magazine , October 2009

Monday, May 16, 2016

ေမာ္ေတာ္ကား

င့ါမွာ ကားတစ္စီးရွိတယ္

ၾကြပါ၊ တက္ပါ

၁ ေယာက္၊ ၃ေယာက္၊ ၁၀ေယာက္

ဘယ္ႏွေယာက္ ေယာက္ တက္,တက္

ဆန္႕တဲ့ေမာ္ေတာ္ကား

အခု

င့ါကားေပၚမွာ တင္လာတာက

ညေတြအျပည့္ အာကာသ။

သုခမိန္လိႈင္

ကာလနဂါး

အေရးတႀကီး ႏုိးထစရာ မလုိဘူးဆုိရင္

ငါ ဆက္ၿပီး အိပ္ေနခ်င္လို႕ပါ . . . . ။

“ဘ၀”ဆုိတာနဲ႔ ဘာလို႕ “ရွင္သန္ျခင္း” . . . လို႕

အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆုိရတာလဲ?!

ငါကေတာ့ အိပ္ေနရတာကိုပဲ . . . . ႀကိဳက္တယ္၊

ရုပ္ရွင္ထဲက ဇာတ္လိုက္ေလာက္္ေတာ့

ငါလည္း ေတာက္ေလ်ာက္ႀကီး မေကာင္းႏိုင္ဘူးေပါ့ . . . .

သံပတ္ ခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့နဲ႔ပဲ ေနတတ္တယ္။

ေလ့က်င့္ခန္း မွန္မွန္လုပ္မွ

ပထမရမယ္္ဆုိရင္

ငါ ရွင္ဘုရင္ေတာင္ မျဖစ္ခ်င္ဘူး၊

ေက်းဇူးျပဳၿပီး ငါ့ကို

“အရူး” လို႕ ေခၚပါ။

မျမင္ခ်င္တာေတြ အားလုံးအတြက္

မ်က္စိိေသးေသးေလး ႏွစ္လုံးကို ပိတ္ထားလိုက္ရုံပါပဲ

ေဟာ . . ငါ ဘယ္ေလာက္ လိမၼာတဲ့ေကာင္လဲကြယ္ . . . .၊

ေဟာဒီ အရူးမွာ

ယဥ္ေက်းမႈ ထြန္းကားပါတယ္။

ငါ့ဆီ ဂုဏ္ျပဳဖိတ္စာ ပို႕ဖုိ႕မလို

ငါ့လိပ္စာကို ငါမသိ

ငါ့အုတ္ဂူမွာလည္း ဘာကမၺည္းမွ ထုိးေပးဖုိ႕

အေၾကာင္းမရွိေပဘူး။

အုိ . . . မိတ္ေဆြတို႕

ႏုိင္ငံႀကီးသားအေပါင္းတုိ႕ . . . .

ေသြးနဲ႔ကိုယ္ သားနဲ႔ကိုယ္

မွားယြင္းၾက၊

ပက္လက္ေမ်ာဖို႕အတြက္

တံေတြးခြက္ႀကီး လိုက္ရွာၾက၊

ငါကေတာ့ . . .

ေစာင္ထူထူကို ေခါင္းၿမီးၿခံဳ

ကိုယ့္ကိုယ္ခ်င့္ . . . ကိုယ္

စိတ္လုံလုံနဲ႔ အိပ္တယ္။

ႏုိင္ငံေက်ာ္ေတြအားလုံးကို . . . သနားတယ္၊

မင္းတုိ႕ ငါ့ေလာက္

ဘယ္သူမွ အိပ္ေရးမ၀ခဲ့ၾကပါဘူး။

မင္းခိုက္စိုးစန္