ပန္းႏုေရာင္အိပ္မက္

Saturday, December 5, 2009

ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ မညာေသာႏွလံုးသားၿဖင့္ ေတြ႕ရွိခ်က္

(၁)
ခုလိုကာလ
ခဏေတာ့ေနပါေစ
ေနအလာအလင္းၿဖန္းရင္
နန္းဇာတိရုပ္ေပၚလိမ့္မယ္။
က်င္လံု လို
အလုိေတာ္ရိဇာတ္ေကာင္ကမွ
ၾကည့္ရေကာင္းပါေသးတယ္ ။
(၂)
အခုတေလာ
ေခတ္အစားဆံုး
ဧရာမလႈပ္ရွားမႈဟာ
အစည္းအေဝးပါပဲ ။
ဒါလဲ
ေရာဂါပဲ လို႔
ငါ့ရဲေဘာ္ကေၿပာဖူးတယ္။
(၃)
ဒီေကာင္က
ေၾကာင္တယ္
ေဖာက္ၿပန္တယ္...တဲ့။
ကၽြန္ေတာ္ဟာ
ေတာ္လွန္တယ္
မွန္ကန္တယ္တဲ့
သတင္းေပး..နဲ႔
မိတ္ဖြဲ႕ခဲ့သူက
သူရသတၱိၾကီးမားစြာ
အခန္းမွာမရွိသူအား
စြဲခ်က္မ်ား တင္ရဲ႕။
စာစဖတ္ခါစ
အစည္းအေဝးတက္ေလ့က်င့္သူ
စကားေၿပာေလ့က်င့္သူ
လူမမယ္တစ္စုဟာလည္း
ဟုတ္ပါတယ္... တဲ့။
ေထာက္ခံပါတယ္တဲ့ ..
ဟန္နဲ႔ပန္နဲ႔ ထေအာ္တယ္။
(၄)
ေၾသာ္
ဇလုပ္ၿပသံ
အပုတ္ခ်သံ
ပုတ္ခတ္သံ ခုတ္ၿဖတ္သံမ်ား
ရန္ကုန္မွာ
သံစံုၿမည္ဟည္း
ေတာ္လွန္ေရးၾကီးတစ္ခုေပါေလ။
(၅)



(၆)
ပါလီမန္ေခတ္
အသံခ်ဲ႕ဓါတ္ခြက္နဲ႔
ဆက္သြယ္တဲ့အလုပ္
လုပ္ေနသူေတြလဲ
လုပ္ေနတာပါပဲ။
သူရဲေကာင္းမ်ား
စကားႏႈတ္ဆိတ္
အလုပ္ၾကိတ္လုပ္သြားခဲ့တယ္။
ငါဦးခိုက္ရွိခိုးမယ္။
(၇)
အို ..သူရဲေကာင္းတုိ႔
ေၿခအစံုမွ
ေၿမတစ္မႈန္က်န္ရစ္
ေအာင္ခ်ိမ့္ ၿဖစ္တယ္။
တစ္ေလာကလံုး
အက်ည္းတန္ဆံုးအရာဟာ
သစၥာေဖာက္မ်က္ခြက္ၿဖစ္တယ္။ ။
ေအာင္ခ်ိမ့္
(ပန္းႏုေရာင္အိပ္မက္ ကဗ်ာစုမွ)


ငိုေၾကြးေနတဲ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္

ဆြတ္ပ်ံ႕ခ်ိဳေအးတဲ့
ေတးသံေတြကို
ငါခ်စ္တယ္။

သမီးေလးရဲ႕
ငိုေၾကြးသံဟာ
ကဗ်ာခံစားမႈအလား
ႏွလံုးသားထက္
နက္ရိႈင္းစြာစူးဝင္
ရင္ခုန္ရၿပီ။

ိငိုၿခင္းနဲ႔ရယ္ၿခင္းမွာ
အပ္တစ္ဖ်ားစာပဲ
အေၿပာင္းအလဲၿမန္
နက္ၿဖန္ရဲ႕အသစ္
ကေန႔အၿဖစ္ကို
ၿမိဳဝါးသြားပါလိမ့္မယ္။

ဇန္နဝါရီ
မပီမသၿမင္ကြင္း
ႏွင္းကာလရဲ႕
ညအခါမွာ
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ဖြားၿမင္တယ္။

အို႔အို႔ေအးေအး
တိတ္ပါ့ကေလးရယ္
မိခင္ငယ္ရဲ႕ေတး
ရင္ေအးစရာ။

မၾကာမီ
ရာသီမ်ားစြာ
ထြက္ခြာစုန္ဆန္
နက္ၿဖန္ရဲ႕လက္တစ္ေခ်ာင္း
စုေဆာင္းမိမယ္။

ခုေနခါေတာ့
ငိုေၾကြးတဲ့ေတးဟာလည္း
သဲလိႈက္စူးနစ္
ခ်စ္စရာကြယ္။ ။

ေဖာ္ေဝး
(ပန္းႏုေရာင္အိပ္မက္ ကဗ်ာစုမွ..)




အဲဒီ လက္ေရးဖေယာင္းစာအုပ္ကေလးကို ဆရာေဆာင္းဝင္းလတ္ ဆီက ရထားခဲ့တာပါ။ ၁၉၉၁ခုႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ကထင္ပါတယ္။ဒီေနရာကေန ဆရာေဆာင္းကို မွတ္မွတ္ရရေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ႏိုဝင္ဘာ

Thursday, November 19, 2009

image source


ႏိုဝင္ဘာ

ငါ့ရဲ႕ ေရႊအိပ္မက္ကို
ေၿခက်င္းေတြလို ခြဲစိပ္ဝတ္ဆင္ထားတဲ့မိန္းမ
ၿမဴခိုးနီညိဳေတြၾကားမွာ
စပယ္ကပိုကရိုနဲ႔ ... လွလို႔။

ငါ .. တစ္ပြင့္ၿပီးတစ္ပြင့္ၿပိဳလဲ
ႏွင္း အဆက္ဆက္တိုင္ေအာင္ ေၾကကြဲခဲ့ရေပါ့ ။ ။

တာရာမင္းေဝ
၁၉၉၅၊စက္တင္ဘာ၊ဟန္သစ္

တင္းလြန္းၾကိဳး

Thursday, November 12, 2009

တင္းလြန္းၾကိဳး

တရားအရိပ္၊ပုတီးစိပ္၍
သိုသိပ္ေအးစြာ၊ေနလိုပါလည္း...

ေလၿပန္ေၿခြဖ်က္၊ေၿမေပၚသက္
ရြက္ဝါေလးမ်ား၊လႈပ္ကစားတုိင္း
လႈပ္ရွားရင္မွာ၊ၿငိမ့္ၿငိမ့္ခါမိ ....

ၿမဴရိပ္စိုးတံု၊အခိုးထံု
မိုးမႈန္ေလးမ်ား၊လႈပ္ကစားတိုင္း
လႈပ္ရွားရင္မွာ၊ၿငိမ့္ၿငိမ့္ခါမိ...

ပိေတာက္ခ်ိဳပ်႕ံ၊အစိုဖန္႔
ပန္းနံ႔ေမႊးမ်ား၊လႈပ္ကစားတုိင္း
လႈပ္ရွားရင္မွာ၊ၿငိမ့္ၿငိမ့္ခါမိ...

သိမ့္ခါၿခင္းသည္၊မတည္ၿငိမ္မႈ
အႏုသယ၊သမုဒယဟု
ဆံုးမပါလ်က္၊ထိန္းခ်ဳပ္ခက္သည္
ရမၼက္လြန္ၾကိဳး၊တင္းလြန္းစြ ... ။ ။

ဗန္းေမာ္ညိဳႏြဲ႕
၁၉၉၀၊ဧၿပီ၊ရႈမဝ


ဒီေန႔ ဖိုးခြား ဆီက သတင္းတစ္ခုရပါတယ္။ ဆရာဗန္းေမာ္ညိဳႏြဲ႕ ဆံုးၿပီတဲ့။ အဲဒါနဲ႔ မွတ္စုထဲပါလာတဲ့
သူ႔ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ကို သတိတရတင္ေပးလုိက္ပါတယ္။ ဆရာ ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ .. လို႔ ။

ေကာ္ဖီခြက္ကေလးမ်ား

Wednesday, October 28, 2009

ဒီေကာ္ဖီခြက္ေလး ဆိုတဲ့ ကဗ်ာေတြကို Idea magazine လ တစ္ရာၿပည့္မွာ Poetry Performance အေနနဲ႔ သံုးခ်င္လုိ႔ ေတာင္းထားခဲ့တာပါ။ လတစ္ရာၿပည့္မွာ ထူးထူးၿခားၿခားေလး လုပ္ခ်င္လုိ႔ Poetry Performance ကို ႏွစ္မ်ိဳး လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ တစ္ခုက ဒီေကာ္ဖီခြက္ကေလးေတြၿဖစ္ၿပီး တစ္ခုက ကိုငုအိမ္ထက္ၿမက္ ရဲ႕ ကဗ်ာေတြပါ။ ေကာ္ဖီခြက္ကေလး ေလးမ်က္ႏွာ၊ ကိုငုုအိမ္ထက္ၿမက္ ကဗ်ာေလးပုဒ္ကိုတင္လုိက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ကိုငု ကဗ်ာေတြက တစ္ခါတည္း နတ္ၿပည္တက္သြားတာ ၿပန္ဆင္းမလာေတာ့ပါဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ Performance မွာ ဘက္ပဲ့ က်န္ခဲ့ေပမယ့္ သူ႔ဟာနဲ႔သူလွေနတဲ့ ေကာ္ဖီခြက္ကေလးေတြကိုပဲ ကၽြန္မခ်စ္ေသာ ကဗ်ာမ်ားကေနပဲ တင္ေပး လုိက္ပါတယ္။ ဘာလုိ႔ ဒီကေနတင္လဲဆိုေတာ့ ဒီကဗ်ာေလးေတြကို စဖတ္ရကတည္းက ကၽြန္မခ်စ္ေသာကဗ်ာမ်ား မွာသိမ္းထားမယ္လို႔ စိတ္ကူးထားခဲ့လုိ႔ပါ။
ကဗ်ာေတြကို ဓါးၿပတုိက္တာကို အသာတၾကည္ေပးတဲ့ Zephyr ၊ စိတ္ကူးတည့္ရာအတုိင္းဒီဇိုင္းေတြကို တစ္ထပ္တည္းက်ေအာင္လုပ္ေပးတဲ့ ဒီဇိုင္းဆရာေလး ကိုမ်ိဳး၊ တို႔ကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ကဗ်ာေတြက Singapore မွာေနထိုင္ၿပီး ကၽြန္မက Sydney မွာပါ။ ကိုမ်ိဳးက Malaysia မွာၿဖစ္ၿပီး idea တိုက္က ၿမန္မာၿပည္မွာ ၿဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေလးခု မနားတမ္းဆက္သြယ္ ဖန္တီးၿပီးရလာတဲ့ ရလဒ္ေလးၿဖစ္လုိ႔လည္း အမွတ္တရပါပဲ။ ဒီဇိုင္းေတြကို psd file နဲ႔ resolution အၿပည့္ ၿမန္မာၿပည္ကိုပို႔ရတယ္ဆုိတာေတာ္ေတာ္ မလြယ္တဲ့ကိစၥပါ။ ခုေတာ့ ေအာင္ၿမင္သြားခဲ့ပါၿပီ ။ ကိုငုရဲ႕ ကဗ်ာေတြကိုေတာ့ လြမ္းဆြတ္ေနမိပါတယ္။
PS: တစ္မ်က္ႏွာခ်င္းစီ ကလစ္ေခါက္ၿပီး ဖတ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ကဗ်ာသီးသန္႔စာသားကိုလည္း ေအာက္မွာ ထည့္ေပးလုိက္ပါတယ္။

ေကာ္ဖီခြက္ေလး

ဒီေန႔မင္းေရာ ငါပါ ေမွာက္က်ခဲ႔တယ္ေနာ္ ...
သံသရာအဆံုးကျပန္ေရတြက္ရင္
ဒီေန႕ကဘာေန႕ပါလိမ္႔ေကာ္ဖီခြက္ေလးရယ္ ....

မိုးဥတုအလြတ္တစ္ခုနဲ႔
ေဆာင္းဥတုအျပည္႕ၾကားမွာ
တိုးေဖ်ာ႔တဲ႔ သစ္ရြက္ေၾကြခ်ိန္ေလးတစ္ခု အတိအက်ရိွခဲ႔တယ္ ေကာ္ဖီခြက္ေလးရဲ႕ ...
မိုးေရစိုစြတ္ျပီး ေဆာင္းေငြ႕ပါတဲ႔
အဲဒီ သစ္ရြက္ေၾကြခ်ိန္ေလးမွာ...
မင္းကို ငါကေခၚေပမယ္႔ ..
အသည္းကြဲေနတဲ႔ ေကာ္ဖီခြက္ေလးမင္းက မထူးႏိုင္ခဲ႔ဘူးေလ ...။ ။

ေကာ္ဖီခြက္ေလး ...

အနည္ေလးေတြ ေရြ႕ေနတယ္ ...
စိတ္ထဲမွာေရြ႕ေနတယ္ ...
ျငိမ္မလိုနဲ႔ ေရြ႕ေနတယ္ ...
မင္းသိလားေကာ္ဖီခြက္ေလး
ငါ မင္းလို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ အနည္က်ခ်င္တာကိုေလ ..။
မင္းဘယ္လိုအေငြ႕ေတြနဲ႔ျပန္အုပ္ထားတာလဲ...
ငါ႔စိတ္ကို ဘာနဲ႔အုပ္ထားရမလဲ ေျပာျပပါလား ...။

တစ္ခုတည္းေသာအာရံုမွာ ျမဲေနတဲ႔ေကာ္ဖီခြက္ေလး ...
မင္းအနားမွာ ငါသိမ္ငယ္လိုက္တာကြာ ...။ ။


ေကာ္ဖီခြက္ေလး

ငါတို႕ဘ၀ထဲကို ေရေႏြးပူေလာင္းထည္႕ခဲ႔သူေတြအတြက္ ...
သင္းပ်ံ႕တဲ႔ ရနံ႕နဲ႔ ... ျပံဳးျပလုိက္ၾကစုိ႕ကြယ္ ...
တစ္လမ္းေမာင္းေတြရဲ႕ရာဇ၀င္မွာ
ငါတို႕အတူ ခမ္းနားၾကစို႕ကြယ္ ....။

ကိုယ္႔ၾကမၼာ ကိုယ္ဖန္တီးေရးမူအရ ...
ေကာ္ဖီခြက္ေလးနဲ႔ငါနဲ႔
ငါးရဖို႕မရည္ရြယ္ဘဲ ငါးမွ်ားေနသူေတြလို
ေလးနက္တဲ႔စာအုပ္ေတြနဲ႔ ...
ေတြေတြၾကီးမွ်ားေနလိုက္တယ္ ...။

ေကာ္ဖီခြက္ေလးေရ ...
ေတြ႕လား ...
စာအုပ္ထဲမွာ ...၊
မင္းနဲ႔ငါအတြက္
ေန၀င္သြားျပန္ျပီ ... ။ ။


ေကာ္ဖီခြက္ေလး

ေကာင္းေသာလမ္းခြဲပါတဲ႔ ...
မငိုနဲ႔ေလ ..ေကာ္ဖီခြက္ေလးရဲ႕ ..
အခိုးအေငြ႕ေလးကိုႏႈတ္ဆက္ပါ...
ရဲရင္႔စြာ ..
ရဲရင္႔စြာေပါ႔ကြယ္ ...

ေလထဲမွာေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာကို
ငါတို႕
ဘာလို႕ ဒီေလာက္တန္ဖိုးထားျမတ္ႏိုးတာလဲ ...
...

အဲဒီညလည္း
ေကာ္ဖီခြက္ေလးနဲ႔အတူ အိပ္စက္ျခင္းကို တစိမ္းဆန္ပစ္လုိက္ရတယ္ ....။ ။


ေကာ္ဖီခြက္ေလး

ေကာ္ဖီခြက္ေလးေရ ..
မင္းက
အနက္ေရာင္တေရာင္တည္းနဲ႔ ရွဳမျငီးျဖစ္ေနတဲ႔ခြက္လွလွေလးေပါ႔
မင္းနဲ႔သာအတူမေသာက္ရဘူးဆိုရင္ ...
ေကာ္ဖီေသာက္ျခင္းဟာ အႏုပညာမဟုတ္ေတာ႔ဘူးကြဲ႔ ...။

ေကာ္ဖီမႈန္႕ရယ္ သၾကားရယ္ ေရေႏြးရယ္ မင္းရင္ဘတ္ထဲမွာ ေကာ္ဖီျဖစ္သြားသလို
အလြမ္းရယ္ ခါးသက္မႈရယ္ အေယာနိေသာမနသီကာရရယ္ ငါ႔ရင္ဘတ္ထဲမွာ ကဗ်ာ ျဖစ္လာဖို႕ေကာင္းတယ္ ...။

မင္းက ငါ႔ကို ေငးရီၾကည္႕ေနသလို ..
ငါကမင္းကို နာက်င္ခ်စ္မက္စြာ ၾကည္႕ေနခ်င္တယ္ ...
မင္းက ငါ႔ကိုေႏြးေထြးေစသလို ..
ငါက မင္းကို ငါ႔ေသြးေၾကာေတြထဲမွာ လံုျခံဳေႏြးေထြးေစခ်င္တာ ...
မင္းက ငါ႔ကို ကဖိန္းဓာတ္ေပးသလို ..
ငါကမင္းကို Platonic Love ေပးခ်င္တာ ...၊
မင္းက ငါ႔ကို ျပံဳးျပတဲ႔အခါ
ငါကမင္းကို ႏွလံုးခုန္သံနဲ႔ျပန္ျပံဳးျပခ်င္တာ ေကာ္ဖီခြက္ေလးရဲ႕ ...။

မင္းငါ႔ကို နားလည္စြာ ခါးသက္ေပးပါ ...။
မင္းငါ႔ကို နားလည္စြာ ခါးသက္ေပးပါ ....၊

ကမာၻၾကီးဆန္ခ်င္တာနဲ႔ ႏွလံုးသားရဲ႕သံုးပံုႏွစ္ပံုေရလႊမ္းခံလိုက္မိတယ္တဲ႔ ...
မင္းငါ႔ကိုရင္ဖြင္႔တဲ႔အခါ ..
မင္းနဲ႔အတူနာက်င္ေနမိတယ္ ...
ငါတို႕ေတြဟာ ေရလႊမ္းခံခ်င္တာမဟုတ္ပါဘူးကြာ ...
ကမာၻၾကီးဆန္ခ်င္ခဲ႔တာ ...
ကမာၻၾကီးဆန္ခ်င္ခဲ႔တာပါ ....။

ေကာ္ဖီခြက္ေလးေရ ...
တုိးတိုးေလးဆိုၾကရေအာင္ ...

It's a heartache, nothing but a heartache
Hits you when it's too late, hits you when you're down
It's a fools' game, nothing but a fool's game
Standing in the cold rain, feeling like a clown ..... ။ ။



ေကာ္ဖီခြက္ေလး

ငါ႔မွာမာယာ နည္းနည္းရိွတယ္ .. ေကာ္ဖီခြက္ေလးရယ္ ...
အနက္ေရာင္ဟာအေရာင္တစ္ခုဆိုရင္ ...
လင္းေနတဲ႔ အနက္ေရာင္ေတြ ငါပိုင္ဆိုင္တယ္ ...
ပရီးမီးဟား 2 plus 1 ကို
Espresso ထက္ၾကိဳက္မိတာ ..
မင္းနဲ႔ ငါ႔ၾကားကနားလည္မႈပါ ...။

(ေကာ္ဖီခြက္ကိုင္းေလးကို
လက္ရာမထင္ေအာင္တစ္ရွဴးနဲ႔သုတ္တယ္ ...)
မင္းသိမွာပါ ေကာ္ဖီခြက္ေလးရယ္ ..
သူက ေျခရာလက္ရာမက်န္ခဲ႔ခ်င္ဘူးတဲ႔ ...
ငါ႔ဘယ္ဘက္ရင္အံုမွာ တစ္ရွဴးနံ႕နည္းနည္းရတယ္ ....။

ေကာင္းကင္ကို ေမာ႔ၾကည္႕ရေအာင္ ေကာ္ဖီခြက္ေလးရယ္ ...
ေျပာစမ္းပါ ...
ဘယ္ၾကယ္တစ္စင္းရဲ႕အလင္းေရာင္တည္႕တည္႕မွာ ...
သူ၊ ကေလး တစ္ေယာက္လို အိပ္ေနလိမ္႔မလဲ ...။

ေကာ္ဖီခြက္ေလးေရ ...
အမွားျပင္ဆင္ခ်က္အခ်ိန္မီမထည္႔ႏိုင္ခဲ႔တဲ႔ ...
ငါ႔သကၠရာဇ္ ရက္လြန္စာေစာင္အတြက္ ...
မင္းနဲ႔ငါ ဘာမွမေျပာဘဲ တိတ္တိတ္ေလးထိုင္ေနလုိက္ၾကစို႕ေလ ...
အဲဒီ ဆိတ္ျငိမ္မႈကို ေအးေနတဲ႔ ကေလးမေလးရဲ႕ေျခဖ်ားေလးေႏြးရံု ... ငါတုိ႕စိတ္နဲ႔ပို႕ေပးလိုက္ၾကရေအာင္ ...။ ။


ေကာ္ဖီခြက္ေလး ...

မနက္လင္းတဲ႔အခါ ..
ေကာ္ဖီခြက္ေလးက ငါ႔ကို ႏႈိးတယ္ ..
ရံုးမွာ စိတ္ဖိစီးမႈမ်ားတဲ႔အခါ ..
ေကာ္ဖီခြက္ေလးက ငါ႔ကိုရယ္စရာေမာစရာေျပာတယ္ ..
ေနမေကာင္းတဲ႔အခါ ..
ေကာ္ဖီခြက္ေလးက ငါ႔ကိုေဆးေသာက္ဖို႕သတိေပးတယ္ ..
ကဗ်ာေရးတဲ႔အခါ
ေကာ္ဖီခြက္ေလးက ေဘးမွာျငိမ္ျငိမ္ေလးထုိင္ေနတယ္ ...
တရားနာတဲ႔အခါ
ေကာ္ဖီခြက္ေလးက ရိုရိုေသေသ လိုက္နာေနတယ္ ...
တရားႏွလံုးသြင္းတဲ႔အခါ
ေကာ္ဖီခြက္ေလးက တည္ၾကည္ေလးနက္ေနတယ္ ...

အျမဲတမ္း ..
ေကာ္ဖီခြက္ေလး ငါ႔အနီးမွာ ..
အျမဲတမ္း..
ေကာ္ဖီခြက္ေလး လက္တကမ္းမွာ ...
သစၥာတရားတစ္ခုလိုျမဲေနခဲ႔တယ္ ...။

အခု ..
ေကာ္ဖီခြက္ေလးကြဲသြားျပီ ... ။ ။

Poem: Zephyr
Design: Ko Myo

အသံပ်က္မ်ား

Monday, October 19, 2009

အသံပ်က္မ်ား
ေမာင္သီဟ

၁

သက္ျပင္းေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာကို
ျဖတ္သန္းခဲ့ၿပီးတဲ့အခါ
ငါဟာ အဲဒီေနရာကိုေရာက္လာပါေပါ့။
စိမ္းခဲ့ေသာသစ္႐ြက္တို႔အေႂကြ ...
ေသမင္းဟာသူ႔ေခါင္းသူအကုတ္ ...
မိန္းကေလးတို႔အၾကည့္ေတြ
ငါ့ထံက႐ုတ္သိမ္းအသြားမွာ။

ေဟာ !!! ငါေရာက္လာပါၿပီ
လာပါၿပီ အမိႈက္ေတြေပြ႔ပိုက္လို႔
လာပါၿပီ၊ ငါေရာက္ ...
(လြတ္ေျမာက္လာခဲ့ျခင္း-လို႔ေတာ့မထင္လိုက္ေလႏွင့္)
ၾကည့္ျမင္ေလရာေနရာတိုင္းမွာၾကက္ဆူပင္
ၾကက္ဆူပင္၊ ၾကက္ဆူပင္မ်ားစြာ ... မ်ားစြာ
ဝိုင္းပတ္ကာဆီးလို႔
ေတာတိုးဖို႔ပဲႀကိဳးစားေနရ။

ဒါေပမယ့္
ငါဟာ(ဘုရားစူး)အႏွစ္ေတြနဲ႔ခ်ည္းသာ
ေမြးဖြားလာခဲ့သူပါ


၂

"... ... ... ... ..."
"လံကြတ္တီဝတ္မိုးတိမ္"လို႔*
ကဗ်ာတပုဒ္ကိုေနာက္ေျပာင္ေရး
(လံကြတ္တီ (ေပါ)-လိင္ေဃာဓိ (ပါ)
-လိင္ဖံုးအဝတ္) ... လို႔
ေျဖရွင္းခ်က္ကိုအရင္ေပးေနရ
ေမာင္သီဟ-က တကယ္တမ္းအလုပ္စလို႔
မျဖစ္ေသးပါဘူး။
ဒီတႀကိမ္ႀကံဳတဲ့ေမြးလကိုလည္းကားစင္တင္ဆဲ
နံၾကားကိုလွံနဲ႔ထိုးဆဲ
ဒင္း
ေသလြန္ၿပီးႏွစ္မ်ားစြာလြန္ပါမွ ...
... ... ... ။

-------------------------------------------------
* ႐ုရွားကဗ်ာဆရာ "မာယာေကာ့ဖ္စကီး" ေရးတဲ့
"ေဘာင္းဘီဝတ္မိုးတိမ္" ဆိုတဲ့ ကမၻာ့ဂႏၱဝင္
ကဗ်ာရွည္ႀကီးတပုဒ္ရွိတယ္ ..
-------------------------------------------------

၃

ကိုယ္တိုင္ေရးပံုတူ



၄

ဖန္ခြက္ထဲအရက္ျဖည့္၊ ငွဲ႔ထည့္ဆဲလက္မ်ားေလာက္
ဘဝကိုဘယ္သူသစၥာေဖာက္ပါသလဲ
ငါ့ေခါင္းထဲအႏွစ္မဲ့စိတ္ကူးမ်ား
႐ူးႏွမ္းသြားခဲ့။

... ဒါ့အတြက္
ေကာင္းကင္နဲ႔ေျမျပင္ကိုပါအျပစ္တင္ရေပမယ္။

(က) လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္သံုးဆယ္ေလာက္မွာ
ငါ့ကိုတိတ္ဆိတ္စြာေမြးဖြား
ေကာင္းကင္ဘံုေတးသြားမ်ားလည္းမၾကားရ
ဒါးလွံလက္နက္မ်ားလည္းမေတာက္ပ

ေလာက - ဆိုတဲ့
အဝိုင္းေပါက္ထဲမွာအတင္းထည့္ခံရ
ေမာင္သီဟ ... မွာ
ေလးေဒါင့္က်ေသာဥပဓိ႐ုပ္ ရွိပါတယ္။

(ခ) ငါးႏွစ္သားရွိေတာ့ေက်ာင္းပို႔ၾက
သင္ယူမႈယႏၱရားႀကိတ္ဝါး
သက္တန္းႏွစ္အစိတ္သာ
အမႈန္႔ျဖစ္သြားေပါ့။
မိုက္ကန္းေဖါသြပ္ဇီဝေလးျမားနဲ႔
ေၾကကြဲ၊ ေဆးခ်ဘဝသံသရာ၊ ေတးဘုမၼာ
(ႂကြက္ေထာင္ေခ်ာက္)
ဒါဟာ ... အခ်စ္တဲ့
ငါရခဲ့။

(ခ-က)ဝတၳဳမ်ားထဲကကဲ့သို႔မဟုတ္ပါ
စိတ္ကူးတည့္ရာေလွ်ာက္ေျပာတဲ့စကားနဲ႔သာ
ကဗ်ာမဆန္စြာ
ခ်စ္ျခင္းကိုရရွိလာခဲ့
ဒါနဲ႔၊ ကဗ်ာဖြဲ႔သူတေယာက္တိုးလာေပါ့။

(ခ-ခ) စကားတို႔ျဖင့္
အနမ္းတို႔အားတည္ေဆာက္ခဲ့
ခ်စ္သူဟာ ... ဒီမွာ
ပဲ့တင္သံျမည္တဲ့အ႐ုပ္ကေလးေပါ့
တိုးသဲ့ ... သာသာ။

အနမ္းေတြဟာ
စိတ္ကူးကိုခုတ္ေမာင္းတဲ့လက္ေခ်ာင္းမ်ားပဲ
လွည္းဆြဲျမင္းလိုမ်က္လံုးကိုအဝတ္ပိတ္ဆီး
လမ္းမဟုတ္တဲ့ခရီးလည္း
သြားတတ္။

စိတ္ကူးေတြဟာ
ေရငတ္ေနတဲ့သစ္ပင္မ်ားပမာ
ခ်စ္ျခင္းလာ - ေနရွိန္ထိုး
ညႇိဳးေတာ့တယ္။
(ေမာင္သီဟ - ကေတာ့မိုးပ်ံပူေဖါင္းတလံုးလို
ႀကိဳးျပတ္ ... ... ... ... ...)
ေရငတ္လာေတာ့မွတကယ့္ဘဝကို
ျပန္ေတြ႔လာရ ...

(ဂ) အားပါးပါး ...
ခါးလွခ်ည္ရဲ႕
ဒီလိုနဲ႔ (႐ုကၡေဗဒဘာသာတြဲနဲ႔)
ဘြဲ႔တခုရခဲ့
(သစ္ပင္မ်ားနဲ႔ေတာ့လံုးဝအက်ိဳးမေပး)။

(ဃ) တခါကဘဝရဲ႕အပိုင္းတခုမွာ
ငါဟာ ...
... ... ... ခဲ့
... ... ... ခဲ့ဖူး
... ... ... ခဲ့ဖူးရဲ႕ (ရွက္ဖြယ္)

ဒါေပမယ့္ မင္းသိထားဖို႔က
ငါဟာ ထင္သေလာက္မစုတ္ပဲ့
ဘူးဆိုတာပဲေမာင္သီ
ဟ

(င) ငါ့မွာအျပစ္မရွိပါ
ဝဋ္တံု႔တင္ျဖစ္ဖြယ္အညစ္အေထး
ျမဴတမႈန္ေသာ္မွေရးေရးမထင္ပါ။
ငါဟာ
ေကာက္ေသာလမ္းမွာေလွ်ာက္ေနရသူသာ
ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

(စ) သကၤန္းကြ်န္းမွာပါတိတ္ေရး
ၿပီးေတာ့ငါးေမြးသားေဖာက္
(အရက္ေသာက္၊ ေဆးေျခာက္႐ွဴ)
မဂၢဇင္းတအုပ္မွာ တာဝန္ခံလုပ္
ကဗ်ာစာအုပ္ေတြထုတ္
ေပါက္တတ္ကရေတြေလွ်ာက္ေရး
(ငါသိပ္မက္တဲ့)
ေၾကးစားစာေရးသမားေတာ့ျဖစ္မလာ။

ေဆာက္တည္ရာမရ
လႈပ္လႈပ္႐ြ႐ြဂဏာမၿငိမ္
ႏွလံုးအိမ္နဲ႔ေလာကၿငိမ္ေတာင္မွ
ေနရာမရ ...

မူးလာတဲ့အခါဖန္ခြက္ကိုေပါက္ခြဲတတ္တဲ့
လက္မ်ားေလာက္ေတာ့
သစၥာတရားအေပၚအၾကည္ညိဳမေလ်ာ့ခဲ့။

ဒီအျပစ္အတြက္
ေကာင္းကင္ေရာ .. ေျမျပင္ကိုပါ
ေသစားေသေစသင့္ပါတယ္

၅

ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ေနရာေဟာင္းမ်ားဆိုတာ
ငယ္သူငယ္ခ်င္းေဟာင္းမ်ားလိုပါပဲ
ေကာင္းေကာင္းဆိုးဆိုးခ်စ္ခဲ့ဖူးၾက
ျပန္ေတြ႔တဲ့အခါၾကည္ႏူးရ
ငါ့က်မွတစိမ္းလို။

ႏုပ်ိဳဆဲအခ်ိန္တို႔ဆိုတာေက်ာက္ျမတ္ရတနာ
အေဟာင္းေခ်စက္ကလုယူႀကိတ္ဝါး
ငါ့မွာ
ေၾကကြဲမႈတို႔သာမ်ားက်န္ရစ္ခဲ့။

အဲဒီလက္တံေတြကပဲဖမ္းခ်ဳပ္
ကိုင္လႈပ္လို႔
ငါ့ကိုအမိန္႔ေတြထုတ္ခဲ့ၾက
(ေမာင္သီဟဟာ သူ႔ေန႔ေတြကို
စြန္႔ခဲ့တာမဟုတ္ - စြန္႔ခဲ့ရတာသာျဖစ္တယ္)။

အယံုအၾကည္မဲ့စြာ
ေကာင္းႏိုးထင္ရာ အဟာရေတြကို
ဝတ္တမ္းေၾကစားသံုး
စပါးလံုး - အမုန္းလည္းပါရဲ႕။
စက္ေခ်း - လူမႈေရးနဲ႔ေငြေၾကး အေျြကးလည္းပါ။
... ... ... ... ...
အား ... တကယ္သနားစရာ
ငါဟာ
ကာလနာရွိတာကိုေတာင္ ဂုဏ္လုပ္တတ္လာပါၿပီ
ေဟာဒီမွာ ၾကည့္ၾကစမ္းပါ
ျဗဳတ္
စ
ျဗင္း
ေတာင္း။

(တကယ္ေတာ့လည္း
ဘဝဆိုတာ
ငါးမူးတန္ထန္းလ်က္ေခ်ာင္းႀကီးပါပဲ
ခ်ိဳၿမိန္သလိုရွိေနဆဲက ႐ုတ္တရက္ထၿပီး
ေသာက္အဓိပၸါယ္မရွိဘူးျဖစ္သြားတယ္)


၆

ေနာက္ေတာ့လည္းဒီလိုပါပဲ
ငါဟာၿမိဳ႕ထဲလမ္းေတြေပၚမွာပဲ
ဦးတည္ရာမဲ့ေလွ်ာက္ရျပန္ရဲ႕။

ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမအေရာက္
ကားလမ္းေဒါင့္မွာ
ဆူးေလေစတီေတာ္ကိုငါဦးႏွိမ္ခ်
တပည့္ေတာ္ ခယပူေဇာ္ပါ၏။
(ဒါေပမယ့္ ငါက ဘာတုန္း)

ဆင္းတုေတာ္ဘုရားရွင္ရဲ႕
ဖန္မ်က္လံုးေတာ္ျမတ္တို႔အထဲမွာ
ငါ့အရိပ္ငါ ရွာမရခဲ့။

ဘုရားအဆူေပါင္းမ်ားစြာ ... မ်ားစြာ
ငါသည္သာပါးသည္ထက္ပါးလ်လာပါေပါ့။

မိုးေပၚေမာ့ၾကည့္တဲ့အခါ
@ x ÷ ေကာင္းကင္ႀကီးဟာ ... ျပာလို႔။
+ ? x x မနက္ခင္းမွာ
=> o Ø ငွက္မ်ားလူးလြင့္ျမဴးပ်ံ
ေသာက္က်ိဳးနည္းေတးသံမ်ားသာခ်ိဳျမဆဲ

ေဟ့
ေနာက္ေရာက္လာတဲ့မနက္ျဖန္
ငါ့ရန္သူပဲကြ

ငါ့ကို
ကံတရားကတစစီစားခဲ့တာ
အေလ်ာ္ျပန္လာႏိုးနဲ႔ေသလုေအာင္ေစာင့္ခဲ့ရ
သက္ျပင္းေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ခရီးကို
နင္းခ်

"ဥံဳ ... ဖြ"
ေမာင္သီဟ
ဒီေနရာေရာက္ရပါၿပီ။


၇

သူ႔ကဗ်ာဆံုးတဲ့အခါ
ဆရာ "မာယာေကာ့ဖ္စကီး" ဟာ
ေကာင္းကင္ႀကီးဆီကိုသြား ...

"အို ...
အလို ... ေကာင္းကင္ႀကီးငဲ့
(အိပ္ပုတ္ႀကီးတဲ့ေကာင္ႀကီးငဲ့)
က်ဳပ္လာၿပီ"

... ဒင္းဟာ (ကင္းေကာင္ႀကီးဟာ)
ဒင္းရဲ႕နား႐ြက္တဖက္ကိုခင္း
က်န္တဲ့တဖက္ကိုၿခံဳ - လံုေအာင္ဖိပိတ္
(အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနေတာ့တယ္ ...)။ ။

ေမာင္သီဟ
(၁၉၉၃၊ ဆူးရစ္သရဖူဆင္ျမန္းတဲ့မတ္ခ်္)


"ဤစာအုပ္ပါအရာအားလံုး အမွားမ်ားလည္းျဖစ္ႏိုင္ပါသည္" Richard Bach (The Illusions ... မွ)

တင္မင္းထက္ ရဲ႕ ေရႊဝါၿပည္ ကေန ကူးယူေဖာ္ၿပပါတယ္။
၁၉၉၃ ဆိုတာ ကၽြန္မတို႔ ေက်ာင္းထဲမွာ ကဗ်ာေတြအားနဲ႔မာန္နဲ႔ေရးေနတဲ့ကာလေပါ့။
ဒီစာအုပ္ေလးကိုေတာ့ မဖတ္ဖူးခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီနာမည္နဲ႔ ကိုသီဟအေၾကာင္းကို
ေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ၾကားခဲ့ရဖူးပါတယ္။ တင္မင္းထက္ေၿပာသလို မွန္စာလုိ လက္မွတ္မ်ိဳး
ထိုးတတ္တာက အစေပါ့ ..။ခု ဒီကဗ်ာေလးကို ကၽြန္မခ်စ္ေသာကဗ်ာမ်ား ... မွာ ......
ၿပန္လည္ေဖာ္ၿပဖုိ႔ တင္မင္းထက္ဆီခြင့္ေတာင္းခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ သက္ဆုိင္သူ
တစ္ေယာက္ကိုလည္း ခြင့္ေတာင္းလုိက္ပါတယ္။
.

စိတ္ထဲက ကဗ်ာေတြ

Wednesday, September 30, 2009

ခုတေလာ စိတ္နဲ႔ေတြ႕ေနတဲ့ စိတ္ဖြဲ႕ကဗ်ာတခ်ိဳ႕ပါ။

ဆပ္ကပ္

ဓားေသြးထားတဲ့စိတ္ေတြက
ကိုယ့္လက္ကိုယ္ဆာေလာင္တယ္။

ေခတ္ရဲ႕နံရံေပၚမွာအခ်က္တိုင္းစိုက္ဝင္ဖို႔
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပစ္ေပါက္တယ္
ၿပန္က်လာတဲ့မွားယြင္းမႈေတြ
အဆံကၽြတ္ဓားေတြ
ေနာက္ထပ္ဆန္႔တန္းမႈေတြနဲ႔ ေသြးအန္တဲ့အထိ
ဆက္ေပါက္တယ္။

စိတ္ကိုေရတြက္ၿခင္းက အဆံုးသတ္ဆီ
လည္ေနတဲ့စက္ဝိုင္းဆီ
နာက်င္မႈဆီ
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုဖဲ့ေခၽြၿခင္းဆီ
ယံုၾကည္ခ်က္ေတြက ကိုယ့္ကိုၿပန္ေလာင္ကၽြမ္းတဲ့ထိ
ဆက္ေပါက္တယ္။

ကဲ..ကံၾကမၼာတရား
အခု .. ခင္ဗ်ားအလွည့္ေရာက္ၿပီ။ ။

အဲခ်ိဳ



ေလးသည္ေတာ္

ဒီတစ္ခါ
ငါခ်ိန္ရြယ္လိုက္တဲ့ပစ္မွတ္က ငါ့အသက္ပါပဲ။

ငါညွိယူလုိက္တဲ့ၾကိဳးဆိုတာ
ေလာကနဲ႔ငါ့ၾကားက ဆက္ဆံေရး
စိတ္ကိုခပ္တင္းတင္းဆြဲလုိက္တုိင္း
ဒါဏ္ရာေတြက ပိုမိုကိုင္းညြတ္လာ။

မ်က္လံုးကိုမွိတ္လုိက္ေတာ့
ငါ့ႏွလံုးသားက အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာယိမ္းထိုးလႈပ္ခါ
ငါ့သက္ၿပင္းက ေလမွာလူးလြန္႔ေနတဲ့မီး
အရာရာအားလံုးကိုေၿဖေလ်ာ့လုိက္ပါတယ္
ၿမားဟာတရွိန္ထိုး
ငါ့ေနာက္ေက်ာမွာ တဆတ္ဆတ္ထိုးစိုက္လုိ႔
ငါ့သစၥာတရားသာ
ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ပန္းထြက္ေပေရာ့ ။ ။

မိုးရင့္ၾကယ္



ထိလြယ္ရွလြယ္ရာသီ

စိတ္နဲ႔လည္ပတ္ဖူးတဲ့ဥယ်ာဥ္က
စိတ္ညြတ္ေအာင္ပန္းေတြပြင့္လုိ႔
အားလံုးရဲ႕နာမည္ေခၚၾကည့္ေတာ့
ေသာကေမွာ္ေတြ..
က်စ္ဆံၿမီးက်စ္သြားတဲ့ ကိုယ့္ဘဝေလးကိုမွ
ၿပန္လြမ္းေဆြးမိၿပန္တယ္။
အလင္းဟာ
ကိုယ္အၾကိဳက္ဆံုးအေရာင္ပါပဲ
အမွန္တရားဟာ ကြဲရွခဲ့ေတာ့
ဘယ္အခ်ိန္ကမွ အလင္းမၿပန္ခဲ့ဘူး။
ရင္နာလုိက္ရတာ
လက္ႏွစ္ဖက္ရွိလည္းလက္ၿပမႏႈတ္ဆက္မိခဲ့
သစၥာပ်က္သြားတဲ့သေဘာၤေတြ
ေမွ်ာ္လင့္ၿခင္းမီးၿပတိုက္ဆီ
ဦးတည္ခုတ္ေမာင္းသြားေနရဲ႕။
နာမည္ေလးမွန္ေအာင္တပ္ေပးၾကပါ
ကိုယ္ကလည္း
ၾကိဳးၿပတ္ေနတဲ့ဂစ္တာေလးကိုမွ
ဥယ်ာဥ္သီခ်င္းဆိုၿပဖုိ႔..
ပူဆာမိခဲ့တယ္
ဥယ်ာဥ္ရဲ႕ရနံ႕ေတြ..........
ႏွလံုးသားေတြၿပတ္ေတာက္ေနခ်ိန္..။ ။

လင္းေသာ္ေဝ



တေယာသံ

တစ္မိုးတြင္းလံုး
ဝါးလံုးထုိးခုန္ဆင္းတယ္။

ဆႏၵက
ေကာင္းကင္အၿပာနဲ႔ပင္လယ္အၿပာ
အဲဒီအရိပ္မွာ
စိတ္ကိုဖြဖြေလးၿဖန္႔ခင္းထားခ်င္တယ္။

ဒါေပမယ့္
ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာကိုေသာင္ခံုေပၚပန္းခ်ီေရး
ၿမစ္ရဲ႕အစြန္အဖ်ားမွာ
ကၽြန္ေတာ့္နာမည္မပါေသးဘူး
ပင္လယ္ေဇာနဲ႔
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေက်ာသပ္ေနရ
အဲသလိုညမွာ
ၾကယ္ေတြရဲ႕အလွက
ဘာလို႔သိမ္ငယ္ေနရတာလဲေမေမ။

ပက္လက္ေခ်ာင္းေကာေလးပါ
ေရေသာက္ငွက္တစ္ေကာင္တစ္ေလမွ
တေယာလာမထိုးလည္း
ေနတတ္ၿပီ။ ။

ေၿမလတ္ေမာင္ၿမင့္သူ

အမည္မရွိေရတံခြန္ကဗ်ာတင္ဆက္မႈ

Saturday, September 26, 2009

အလြမ္း

၁၉၇၃တုန္းက
ငတ္ငတ္ၿပတ္ၿပတ္နဲ႔
ကၽြန္ေတာ့္ၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕
ေအာင္မဂၤလာေစ်းေလးထဲမွာ
စားခဲ့ရတဲ့ေကာ္ရည္ေခါက္ဆြဲအရသာ
ဘယ္မွာမွမရေတာ့ဘူး။

ေလာကတလႊား
အရသာ ဒီေလာက္ရွားသလား။

(ဆန္းဆန္းၿပားၿပားေတြကေတာ့
အမ်ားသားေပါ့)

အၿဖဴေရာင္ဝတ္စံုေလးကို
မီးပူမတိုက္ႏိုင္ပဲ
ေခါင္းအံုးေအာက္မွာ
ထားအိပ္ခဲ့တဲ့
အိပ္မက္ေတြ
အခုထိအရသာ ရွိတုန္းပဲ။ ။


၃၄" x ၄၂"

၂၀၀၁ ခုႏွစ္က
(ပန္းခ်ီဆြဲဖို႔) ေဘာင္က်ပ္ထားတဲ့
ကင္းဘတ္ဆယ္ခ်ပ္
ဘာမွမဆြဲပဲထားရတဲ့အရသာ
ဘာနဲ႔မွ မလဲႏိုင္ခဲ့ပါလား။

ဆြဲလိုက္ခ်ိန္မွာ
ကမၻာေက်ာ္လိမ့္မယ္
ေဒၚလာေတြရလိမ့္မယ္
(ေသလြန္သည္အထိ)
အဓိပၸာယ္ဖြင့္ခ်ီးက်ဴးၾကလိမ့္မယ္
ထိုအခ်ိန္မွာ
အရသာအားလံုး ဆံုးရံႉးသြားၿပီၿဖစ္ေၾကာင္း
ေၿပာၿပခဲ့ပါတယ္။ ။


ေနာက္ဆံုးတစ္နည္း

လၻက္ရည္ကိုအေယာင္ၿပၿပီး
ဘာေတြကိုမ်ား
ေမာ့ေသာက္ခဲ့မိပါလိမ့္။

အရသာမရွိဘဝၾကီးကို
အရသာရွိခ်င္ေယာင္ေဆာင္နည္းေတြထဲက
ေနာက္ဆံုးတစ္နည္းပါပဲလား..။ ။

သုခမိန္လိႈင္

(သုခမိန္လိႈင္ရဲ႕ အမည္မရွိေရတံခြန္ကဗ်ာတင္ဆက္မႈ ၿဖစ္ပါတယ္။)

အိပ္ခြင့္ေပးပါေမေမ

Wednesday, September 16, 2009

အိပ္ခြင့္ေပးပါေမေမ
အခ်ိန္တန္ရင္သူတို႔တိတ္သြားၾကမွာေပါ့ေမေမရယ္
ခုေတာ့ သမီးခဏ အိပ္လိုက္ဦးမယ္


အိပ္စက္ၿခင္းေတြကင္းေဝးေနတာၾကာတဲ့ဘဝေလးမွာ
သမီးကေနေပ်ာ္တယ္ဆိုရင္ေတာင္ ဘဝကခြင့္မၿပဳပါဘူးေမေမ
သမီးခဏေတာ့အိပ္မွၿဖစ္မယ္

ကိုရဲ..လို႔လာလာေခၚတတ္တဲ့ၿခံဝက ဝံပုေလြေတြက
အစြယ္ေတြတေဖြးေဖြးနဲ႔ ..တဲ့..သမီးငယ္ငယ္တည္းကေၾကာက္တတ္ခဲ့တာပါ
ဒါေပမယ့္ ကိုရဲကိုေတြ႕ရၿပန္ေတာ့လည္း ကိုရဲက
ဝံပုေလြေတြနဲ႔ အလမၸယ္ကစားလို႔…

သမီး ပညာရပ္ေတြဆည္းပူးေလ့လာဖို႔က်န္ေသးတယ္ေမေမ
ဒီေတာ့ ခဏေတာ့ အိပ္မွၿဖစ္မယ္


ဖားေတြေအာ္ေနၾကလည္း မိုးတြင္းဆိုတဲ့အသိနဲ႔ မအိပ္တဲ့သူမွမရွိပဲေမေမ
နာခံတတ္ရင္ေတာ့ ဒါဟာလည္းဂီတ တစ္မ်ိဳးေပါ့..အႏုပညာေတာ့ရွိရလိမ့္မယ္

ဇီးကြက္ေတြ ဒီးဒုတ္ေတြလိုပဲ ညညက်အစာရွာထြက္ ကိုယ့္နာမည္ကိုယ္ေအာ္တတ္တဲ့တေစၦ
ပရိတ္ရည္လည္းမႏိုင္ ကမၼဝါလည္းမႏိုင္ေလေတာ့
ခဏေတာ့ ေခ်ာ့သိပ္ခိုင္းထားမွၿဖစ္မယ္ေမေမ
သမီးၿပန္ႏိုးလာတဲ့အခါ အလမၸယ္ပညာသင္ၾကားရဦးမွာ

ဝံပုေလြေတြမွာ အဆိပ္မရွိေတာ့ ေၿမြေတြေလာက္အႏၱရယ္မရွိဘူးလို႔မထင္ပါနဲ႔
သူတို႔မွာ အစြယ္ေဖြးေဖြးေတြနဲ႔ ေၿခေထာက္ကေလးေခ်ာင္းရွိတယ္
ဒါေၾကာင့္..မလြယ္တာေတြကိုခဏပိတ္ ..သမီးအိပ္လိုက္ဦးမယ္ေမေမ
အခ်ိန္တန္ရင္ အသံေတြတိတ္သြားလိမ့္မေပါ့..
ဘယ္သူ႔ဘယ္သူမွ အၾကာၾကီး ေတးသြားတစ္ခုကိုထပ္တလဲလဲမဆိုႏိုင္ပါဘူးေမေမ


လေရာင္ေတြ ၿဖာဆင္းေနပံုကေတာ့.. လွလိုက္တာ
အိပ္စက္ပစ္ရမွာ ႏွေမ်ာစရာၾကီး…ေမေမ.. ဒါေပမယ့္
လေရာင္ဆိုတာက ကမၻာမွာအၿမဲတည္ေနမယ့္အရာ
တစ္ေန႔တစ္ရက္တစ္မနက္ပဲ အသက္ရွင္မယ့္လိပ္ၿပာေလးတစ္ေကာင္မဟုတ္ဘူး
လူတကာရဲ႕လက္ညိႈးနဲ႔ ညိႈးေရာ္သြားမယ့္ ပန္းကေလးလည္းမဟုတ္ဘူးေမေမ
ေခတ္အဆက္ဆက္ အလင္းေတြနဲ႔ၿဖာဆင္းလွပေနဥိးမွာမို႔
ေနာက္ညက်မွပဲ ေစာင့္ၾကည့္ေတာ့မယ္
ခုေတာ့ ခဏအိပ္ပါရေစေမေမ……

သီခ်င္းကိုလည္းပိတ္မပစ္လိုက္ပါနဲ႔ေမေမ
အဲဒါ John Lenon ရဲ႕ Imagine ပါ..ဘယ္ေတာ့မွမေရာက္ႏိုင္မယ့္ကမၻာေလ
အိပ္မက္ေတြကိုသူက အေထာက္အကူၿပဳလိမ့္မယ္


ေဟာ ..ေမေမ..ေၿခသံေတြၾကားတယ္ …သမီးအိပ္ေတာ့မယ္ေမေမ
သူတို႔က အခန္း ၅၀၀ ဆီကိုဦးတည္သြားေနၾကတာပါ..
အဲဒီမွာ အလင္းမပါတဲ့ အသိတရားေတြရွိတယ္
မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္ေတြနဲ႔ ဘီလူးေတြရွိတယ္
ဝန္တိုမစၦိယစိတ္မ်ားေနတဲ့..ဇာတ္လို္က္ေက်ာ္ၿဖစ္ခ်င္သူူတခ်ိဳ႕ရွိတယ္
ေသးသိမ္ ႏံုနဲ႔တဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြနဲ႔ ေမွာင္မိုက္ေနတဲ့ အခန္းေလးေပါ့ေမေမ

သူတို႔ကို တားလိုက္ၾကပါဥိး..ေခ်ာက္ကမ္းပါးေတြဟာေလႏွင္ရာမပါတတ္တဲ့အေၾကာင္း
တေစ့တေစာင္းေတာ့ သတိေပးလိုက္ခ်င္သား..။

ၾကီးက်ယ္ၿမင့္ၿမတ္တဲ့ တစ္ခန္းရပ္ဇာတ္ၿပီးရင္ေတာ့
အားလံုးးဟာကိုယ့္ေနရာကိုယ္ၿပန္ ကိုယ့္မ်က္ႏွာဖံုးကုိယ္ခြာၾကရမွာပဲ
ခဏတာမင္းသား ဘဝ သူတို႔ရၾကပါေစလား…
သမီးကေတာ့ ခႏၱီစတရားေတြကို ယဥ္ပါးေအာင္သင္ယူလာခဲ့တာႏွစ္ေတြၾကခဲ့ၿပီပဲ..


မၾကာပါဘူး သမီးခဏေလာက္ပဲအိပ္မွာပါ…
ႏိုးလာရင္… ဥပကၡာတရားေတြ ရွိရာလည္း ခရီးထြက္ရဦးမယ္
ပန္းတစ္ပြင့္ကိုမနာလိုတဲ့ငွက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ အတၱမ်ိဴး
ဘယ္သူ႔ဘယ္သူမွအက်ိဳးမၿပဳပါဘူးေမေမ…
ငွက္ကပန္းၿဖစ္ခ်င္လို႔ သူကေၾကြလြင့္ၿခင္းသေဘာတရားေတြမွသိမထားခဲ့ပဲ
တရားနဲ႔ပဲေၿဖေၿဖေနရတဲ့ ၿပဇာတ္ေတြ..ပတ္မသံေတြကဆူညံဗိန္းေဗာင္းထလို႔..။

ေရာင္နီေတြပ်ဳိ႕အန္မက်လာခင္ သမီးအိပ္မွၿဖစ္မယ္ေမေမ
အမနာပ တံေတြးစက္ေတြ အေၾကာင္းလည္းခဏေတာ့ေမ့ထားဦးမွၿဖစ္မွာ
ေလေတြသိပ္တိုက္မလာခင္ထိေပါ့..ေလထန္လာရင္ေတာ့
အရာရာဟာၿဖစ္လာႏိုင္ၿပီး..ၿဖစ္ခြင့္လည္းရွိသြားႏိုင္သလို
ၾကက္ေၿခခတ္နီနီေတြကလည္း အေရာင္စြန္႔ၿဖဴစင္ဟန္ၿပၾကလိမ့္မယ္


အဲဒီရုပ္ရွင္ကားကိုေတာ့ပိတ္လိုက္ေတာ့ေမေမ
ဒါမွ သမီးခဏေလာက္ အိပ္လို႔ရမွာ…
ကံဇာတ္ဆရာဆိုတာၾကီးက ႏႈတ္ခမ္းေမြးကားကားၾကီးနဲ႔မဟုတ္မွန္း
ပစ္ေပါက္ထားတဲ့ဓားေတြကေတာ့သိပါရဲ႕ ဒါေပမယ့္
သူတို႔ၿပန္လာသတင္းမပို႔ႏိုင္ခဲ့ၾကဘူး…………..

မၾကာခင္ သမီးအိပ္မက္တစ္ခုမက္လိမ့္မယ္ေမေမ
အၿဖဴေရာင္ေမတၱာတရားစစ္စစ္နဲ႔ လင္းမႈန္ၿပာေဝေနတဲ့ကမၻာ
ေခါင္းစဥ္လွလွတပ္ထားတဲ့မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္စစ္ပြဲမ်ား..ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာ
ေအာက္ေၿခမွတ္စုေတြမပါတဲ့ ေကာင္းကင္ဘံု..
ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ေတြၿငိမ္းေအးသန္႔စင္ေနတဲ့ည
သမီးခဏရသလို သူတို႔ကိုလည္းရေစခ်င္လိုက္တာေမေမ


အရာရာသံသယေတြနဲ႔ေစာင့္ၾကည့္ေနရ စိတ္မခ်ရတဲ့ေန႔ေတြညေတြ
ဝန္တိုမစၱိယစိတ္ေတြ..အိပ္မက္ၿပီးရင္ၿပန္ရင္ဆိုင္ဖို႔
ခြန္အားၿဖည့္ဖို႔ သမီးအိပ္ေတာ့မယ္ေမေမ…

ကေလးရယ္..အိပ္ပါ့ဆို..ေၾကာင္ၾကီးရယ္ကၿမီးတံတို..ေမွာင္မိုက္မွာခို…
သမီးမငိုေတာ့ပါဘူးေမေမ….
ၿပန္ႏိုးလာတဲ့အခါ………………………………………….
……………………………………………………………………..
တာမုိး

မူရင္းေနရာ ေကာင္းကင္

လယ္သူမႏွင့္လယ္သမား

Thursday, September 10, 2009

ပံုက ပန္ဒိုရာ အမွတ္တရ ဆြဲထားတဲ့ ပံုၿဖစ္ပါတယ္။

ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး။ တခ်ိန္က ႏွစ္သက္မိခဲ့တဲ့ လယ္သမား ၾကီးကိုၿပန္ရွာေတြ႕လုိ႔ လယ္သူမ နဲ႔ ၿပန္လည္ေပါင္းဖက္ေပးလုိက္တာပါ ။

လယ္သမား
ေဆာင္းဦးရာသီပါ
ေၿမာက္ေလၿပာၿပာေတြတည္ၿငိမ္စီးေမ်ာ
ငါခ်စ္ေသာ လယ္ခင္းကေလးမွာ အဝါေရာင္ေတြေဝၿပီ။

သူ႔အတြက္ ..ေက်ာက္ေၿမကိုငါထြန္ယက္ခဲ့ရ
သူ႔အတြက္ .. မိုးစက္ကိုငါေပါက္ခြဲခဲ့ရ
အခုေတာ့..
ငါခ်စ္ေသာ လယ္ခင္းကေလးမွာ အဝါေရာင္ေတြေဝၿပီ။

ၿမတ္ႏိုးခြင့္ ကို လိမ္က်စ္ထုတ္ပိုးရင္း
ဘယ္သူမွမခိုးေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ရတဲ့ညမ်ားမွာ
ငါဟာ..
တေမွ်ာ္တေခၚ အလင္းဝိုးဝါး။

ေရတြင္းကေလးလို
ကိုယ့္ရင္ထဲက ေရစင္ေတြကို
အသံမထြက္ေအာင္ေတာင့္ရပ္ထားရတဲ့
၁၉၉၅..
ငါဟာ ရွက္တတ္တဲ့လယ္သမားၾကီးပဲေပါ့။ ။
တာရာမင္းေဝ



လယ္သူမ
ကၽြန္ေတာ္႔ ေတာင္ကုန္း ကေလးပါ
အလင္းေတြနဲ႔
ခပ္မို႔မို႔ တည္ေဆာက္ထားတယ္။
ေန႔ရက္ေတြၾကာ
ေႏြအျပာေတြ ပြင္႔ပြင္႔သြား။
ျဖတ္သန္းၿပီးသား တိမ္ေတြ
တစ္အုပ္ၿပီး တစ္အုပ္ ျပန္ေကြ႕လာၾက။
... ... ...

ကၽြန္ေတာ္ ေပြ႕ပိုက္ခဲ႔ရတယ္။
ေနာက္ဆံုးေတာ႔လည္း
ဘာမွ မဟုတ္ခဲ႔ပါဘူး။
ကိုယ္႔ရင္ဘတ္ကိုယ္ အၾကမ္းၾကဳတ္ဆံုး ဆြဲဖြင္႔ၿပီး
ေနပူၾကဲၾကဲေတြ သြန္ခ် ပစ္ရတာက လြဲရင္ေပါ႔။

သံေယာဇဥ္ကိုမွ
ခုတ္ထြင္ရွင္းလင္းတတ္တဲ႔ လယ္သူမရယ္
အခုေတာင္ လြမ္းတယ္။

တာရာမင္းေ၀

ငါးၿပတိုက္

Sunday, August 30, 2009

အိၿႏၵာ စုထားတဲ့ငါးေတြကို ၿပတိုက္ကေန ေကာ္ပီပြားလာခဲ့တာပါ။ အမွတ္တရအေနနဲ႔ ကၽြန္မခ်စ္တဲ့ကဗ်ာေတြနဲ႔အတူ မွတ္တမ္းတင္ထားၿဖစ္ပါတယ္။


ငါးၿပတိုက္

ငါး..

တစ္ဘ၀လံုးလံုးလိုလို
ငါးရယ္လို႔ တစ္ေကာင္တစ္ေလမွ မမိ
ၾကည့္
မိမယ့္မိေတာ့ စၾက၀ဠာႀကီး
အေပၚဆြဲတင္လိုက္ေတာ့
ငါ့ငါးမွ်ားတံဟာ ကိုင္းညႊတ္ၿပီး
သက္တန္႔ျဖစ္သြား
ငါ့ကို ျပန္မွ်ားခဲ့ေပါ့။ ။

ေမာင္ေခ်ာႏြယ္



ငါး..

ငါးအေသေကာင္ လုိခ်င္ရင္
ေစ်းမွာ၀ယ္ပါ

ေၾကာက္လန္႔ေနတဲ့ ငါးတစ္ေကာင္လုိခ်င္ရင္
ပုိက္ကြန္ေတြနဲ႔ ဖမ္းပါ

ဒဏ္ရာ ရေနတဲ့ ငါးတစ္ေကာင္ လုိခ်င္ရင္
ငါးမွ်ားခ်ိတ္မွာ အစာတပ္ၿပီး မွ်ားပါ

အ႐ုပ္နဲ႔ တူတဲ့ ငါးတစ္ေကာင္ လုိခ်င္ရင္
မွန္ေတြနဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ ေရကန္အတုထဲမွာ ေမြးပါ

ငါးအစစ္ တစ္ေကာင္ လုိခ်င္ရင္ေတာ႔
ေက်ာက္ေဆာင္တစ္ခုလုိ ရပ္ေနပါ

ရင္ဘတ္ကုိ ဖြင့္ထားပါ
လမ္းမွားလာတဲ့ ငါးအစစ္တစ္ေကာင္က
မင္းရဲ႕ ႏွလုံးသားကုိေတာင္
၀င္ၿပီး တုိးေခြ႔သြားလိမ့္မွာ

အသက္႐ႈသံေတြနဲ႔
ေရလိႈင္းေတြကုိ ဖန္ဆင္းလုိက္တဲ့အခါ
ေပ်ာ္႐ႊင္စြာ ကစားေနမယ့္
ငါးအစစ္တစ္ေကာင္ ကုိရ႐ွိမွာ

မင္းရဲ႕ လက္ေခ်ာင္း ေတြနဲ႔ သူ႔ကုိ
ဖမ္းဖို႔ မႀကိဳးစားတဲ့အထိသာ။


ျမင့္မိုးေအာင္



ငါး

ဒီဘ၀အျပင္
ဘယ္ဘ၀က ပိုေကာင္းဦးမလဲ။
မေရြ႕မလ်ား
ငါတို႔ ၿငိမ္သက္ေနတာ ငါတို႔ ကူးခပ္ျခင္း။
အေျပးအလႊား
ငါတို႔ကူးခပ္ေနတာ ငါတို႔ပ်ံသန္းျခင္း။
စိတ္ကို ေလွ်ာ့လည္း
ကိုယ္ကေပါ့မသြား။
တကယ္တမ္း
ေရကိုထမ္းထားရေသာ_ ပြင့္ခ်ပ္ကတစ္ဖက္တည္း။ ။

ခင္ေဇာ္ျမင့္




ငါး

ငါးေတြဟာ ေသြးေအးတယ္၊
ႏႈတ္ဆိတ္တယ္။
တိုးတိတ္လြန္းေတာ့လည္း အဲဒီရင္ခုန္သံကို
မင္း ၾကားရလိမ့္မယ္ မဟုတ္ေပဘူး။

ၾကယ္ေတြကို ခူး ခူးၿပီး
မင္းကို ပန္ေပးခ်င္ခဲ့တာပါ....
ဒါေပမယ့္...
အိပ္မက္ေတြက ဖိတ္တစ္၀က္ စင္တစ္၀က္
ေႏြဦးရက္ေတြ ေရာက္တဲ့အထိေတာင္
မက္ခြင့္ မရလိုက္ပါဘူး။
ဆူးေတြမ်ားလြန္းတဲ့ ဥယ်ာဥ္က
ရနံ႔က်ေတာ့ နည္းလြန္းေနခဲ့တယ္။

တစ္ေန႔ခင္းလံုး
ကိုယ့္လက္ဖ၀ါးေပၚ ေမးေထာက္ၿပီး
သစ္သားမီးျခစ္ဆံေတြနဲ႔ အိမ္ေဆာက္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္
ငါ ဘာကို စားေသာက္ခဲ့ၿပီးၿပီလဲ ???

တစ္ဘ၀စာ
ခပ္ၾကာၾကာ ၾကည့္ခြင့္ရလိုက္ရံုေလးတင္ပါပဲ။
(ဒီအျပင္ ဘာမွ မပိုခဲ့ဘူး)
ေကာင္မေလးေရ...
ငါ ဆိုတဲ့ ေကာင္က ေသြးေအး
ယဥ္ယဥ္္ေက်းေက်းေလးပဲ...
...လြမ္းတယ္။

မင္းခိုက္စိုးစန္



Paul Klee ရဲ႕ငါး

ဘာမွမဟုတ္ခဲ့ပါဘူးကြယ္
သူ႔ရဲ႕ေကာက္ေၾကာင္းတစ္ၿခစ္နဲ႔ပဲ
ငါဟာ ငါးၿဖစ္ခဲ့ရတာေပါ့


အသက္ရွဴစရာေလမလိုဘူး
ကူးခတ္စရာေရမလိုဘူး
လိုေနတာက သူ႔ဆီကေမွာက္က်လာမယ့္အေရာင္ေတြ
ေနာက္ ..သူ႔လက္ကေနထပ္မံၿဖာဆင္းလာမယ့္
ခ်စ္ၿခင္းနဲ႔ပဥၥလက္ေတြ..…



ဒီလိုနဲ႔ ငါးဟာ
ကမၻာကိုမသိ.. (သူ႔ကမၻာက စာမ်က္ႏွာတစ္ရြက္စာ)
ေလကိုမသိ ( ေလထုညစ္ညမ္းမႈလည္းသူနဲ႔မပတ္သက္)
ေရကိုမသိ (ေရၿမဳပ္ဗံုးခြဲတာေတြလည္းသူနဲ႔မဆုိင္)
ေလးေထာင့္မွန္ပံုးကိုမသိ (သူက အလွေမြးငါးလည္းမဟုတ္ၿပန္ဘူး)
အတုေတြကိုလည္းမသိ (အစစ္ဆိုတာသူမွဘာမွန္းမသိပဲ)
မသိၿခင္းေတြနဲ႔ရွင္သန္လာလိုက္တာ
ႏွစ္ေတြၾကာၿပီ…


ဆာငတ္ေနခဲ့တဲ့ အေရာင္ေတြ
သံေယာဇဥ္ေတြ..ပဥၥလက္ေတြ
ဘယ္ဆီမွာလဲ……………
ဘာလုိ႔မ်ား…….ငါ့ဆီထပ္မေရာက္လာခဲ့တာတဲ့လဲ..
ဒီလိုနဲ႔ ငါးဟာ အနီေရာင္မပါပဲေသြးပ်က္ေနခဲ့ရ
ႏွစ္ပရိေစၦဒမ်ားစြာ.…


တကယ္ဆုိ..
ပန္းခ်ီဆရာ….………….
ေသြးေအးတတ္ဖုိ႔ပါ..ခင္ဗ်ားသင္ၾကားေပးခဲ့သင့္တာ။ ။

မေနာ္ဟရီ



ငါ့သင္းကြဲညေန


ညီမေလးေရ
ေကာင္းကင္အျဖဴထည္စာမ်က္နွာေပၚ
ငါဟာ နိဒါန္းအျဖစ္ ေကြ႕ေကာက္စြာ ေရးျခစ္ခံရသူပါ

ညီမေလးေရ
ဒါ ငါကိုယ္တိုင္ ပိုးေမြးခဲ့ညေနခင္းပဲေပါ့
ေဖာ္ေ၀းငွက္တစ္ေကာင္လို အေ၀းလြမ္း လြမ္းေမာမႈ
ပူျပင္းေခါင္ခိုက္ ေခၚသံထဲ
ကႏၱာရေႏြတြန္ရာ ငါ့ရာသီေတြ သြန္းခ်ခဲ့

ညီမေလးေရ
အေႏြးေထြးဆံုး အိပ္ဟန္ေဆာင္ျခင္းနဲ့
တစ္သက္တာ ငါ့အေတြးအေခၚတို႔ မင္နီစြန္းခဲ့ေပါင္းမ်ားျပီ..

ညီမေလးေရ
ဟိုးအေ၀းဆံုးအရပ္က ၀ါးလံုးကြဲေတာထဂီတသံ
ယံုယံုၾကည္ၾကည္နားဆင္ဖို႔
ေရာင္နီမစိုးေသးဘူးလားကြယ္..

ညီမေလးေရ
ဒီလက္ေခ်ာင္းေတြတြားသြားရာအရပ္ကဘာလဲကြယ့္..
မွားယြင္းေနတဲ့ေနရာ
ေနာက္ထပ္ငါ့လက္ေခ်ာင္းေတြေသဆံုးရေတာ့မလား..
ငါကိုယ္ဆိုင္ရွင္သန္ပစ္ခ်င္ရဲ႕

ညီမေလးေရ
ခ်စ္ဦးသူဆီေန၀င္ျခင္းမွာ အိပ္မက္သစ္တို႔သယ္ေဆာင္ခြင့္ေပးပါ
အဲဒီ့အိပ္မက္ထဲမွာ အနာဂတ္အားမာန္ပါတယ္
ႏိုးၾကားမႈ အဟုန္ပါတယ္
နံနက္ခင္းတစ္ခုရဲ႕ ဖူးပြင့္စအာရုဏ္အလင္းတန္းေတြပါတယ္
ေႏွာင္ၾကိဳးမဲ့ ပဋိပကၡေတြရဲ႕ မ်ဥ္းေျဖာင့္တစ္ေၾကာင္းပါတယ္
သကၠရာဇ္ေတြ ထမ္းပိုးမယ့္ လက္ရံုးႏွစ္ခုပါတယ္..။

ညီမေလးေရ
အခုေတာ့ ငါဟာ အလွေမြးဖန္ေလွာင္အိမ္ထဲက
ေရႊငါးတစ္ေကာင္လို ကိုယ္ပိုင္အလွ ကိုယ္တိုင္ခံစားခြင့္မရခဲ့သူပါ
ဒီလိုနဲ႔ ငါ့ညေနခင္းေတြ မနက္ျဖန္ေပါင္းမ်ားစြာ ေမာ္ဖူးခဲ့ရေပါ့..။

လူေဇာ္သစ္





ငါး ဟာ ငါး

တြန္းတုိက္လႈပ္ရွားေနတဲ့ ခႏၶာကုိယ္ကုိ
သိပ္သိပ္သည္းသည္း ထိန္းညႇိထားတယ္
လက္ျပန္႐ုိက္ခ်က္ဟာ ေရွ႕ကုိ
ေရာက္ေစတယ္
တစ္ခ်က္ခတ္႐ုံနဲ႕ ကုိယ္ဟာ
တည့္မတ္လုိ႕
ရပ္ေနတယ္
သြားေနတယ္
လူးလြန္႕ေနတယ္
ေက်ာက္ႀကိဳေက်ာက္ၾကား
ကုိယ့္ပတ္၀န္းက်င္ ကုိယ့္မွာ
အစုန္အဆန္ ပုံသ႑ာန္မွန္လုိ႕
မွန္ေရျပင္က ကန္ေရျပင္လုိ
အတုေတြၾကား အလွျပလုိ႕
ကူးခတ္တယ္
လူးလြန္႕တယ္
ရပ္ေနတယ္
သြားေနတယ္
ေရွ႕ကုိ
ပင္လယ္အတုထဲလည္း
ငါး ဟာ ငါး
တစ္လက္မမွ ေလ်ာ့ (ေရာ့)မသြားဘူး။ ။

တည္ရ




ငါးရိုးနင္ခဲ႔တဲ႔ စိတ္မ်ား

ဆယ္လ္မန္တစ္ေကာင္အတြက္
ေရကာတာတစ္ခုဟာ က်ိန္စာပဲ ..
ပင္လယ္ထဲ
ေျခဗလာနဲ႔ဆင္းခဲ႔တာ ...၊
ဆင္းရဲလို႕ ဆင္း ရဲ ခဲ႔တာ ....။

ကမာၻဦးလူ မီးရွာမေတြ႕ခင္ ...
ေ၀လငါးအတုဟာ လမ္းေလွ်ာက္ေနခဲ႔ေသးတယ္ ...။
ေမႊးရွည္ဆင္ (mammoth) ေတြန႔ဲ အုတ္ေရာေရာ ေက်ာက္ေရာေရာ
ဒိုင္ႏိုေဆာေတြနဲ႔ ဒူးတင္ေပါင္တင္ေပါ႔ ...၊
ေရထဲဆင္းမေျပးႏိုင္တဲ႔ ေကာင္ေတြ မ်ိဳးျပဳတ္တာဘာဆန္းလဲတဲ႔ ...
ပန္းပန္ထားတဲ႔ ေ၀လငါးတုတစ္ေကာင္
တရားဦးေဟာေနပံုကသင္းတယ္။

ခုတ္တတ္ျဖတ္တတ္ရင္
ငါးပူတင္းလည္းစားလို႕ရတယ္...
ခုတ္ထားျဖတ္ထားတဲ႔ အမွန္တရားထက္ေတာင္
ပိုခ်ိဳေသးတယ္။

ေဟ႔လူ .. ခင္မ်ား ငါးပါးမ၀နဲ႔ ...
အပါးလည္ျပီး အပါယ္လားမယ္ဗ်။
... ဒီမယ္ ကိုရင္ ... ရွင္ဗာကူလ အတြက္ က်ဳပ္ဗိုက္ကို ခင္ဗ်ားတို႕ ခြဲထားတာ မေမ႔လုိက္ပါနဲ႔ ....
ေအာင္ျမင္ခန္႕ညားတဲ႔ ငါးရယ္သံၾကီး ညီွစို႕စို႕လြင္႔ပ်ံ႕လာတယ္ ...။

ကမာၻဖ်က္မိုးရြာေတာ႔မယ္ဆိုလို႕
ငါးခံုးမေတြအေပ်ာ္လြန္ေနတာေလ ...
ေနာဧေလွၾကီးတစ္ခုလံုးယိမ္းထုိးလို႕ေပါ႔ .....။ ။

Zephyr






မွန္အိမ္ထဲကငါး

အဲဒီ အလွအပ ဆိုတာေၾကာင္႕ေပါ႕
ငါ႕မွာ အက်ဥ္းခ်ခံေနရတယ္
ထင္ေယာင္ထင္မွားအားက်သူေတြကို ေဖ်ာ္ေျဖဖို႕
ပကာသန အေရျခံဳ အၿပံဳးေတြနဲ႕
ဟန္ေရးတျပျပ ေနရတယ္
အမ်ိဳးမတူ အေရာင္မတူသူေတြနဲ႕လည္း
အလြမ္းသင္႕ေအာင္ ႀကိတ္မွိတ္ေပါင္းရေသးတယ္
အခ်ိန္တန္ရင္ ဗိုက္တာမင္အတုေတြ အျဖည္႕ခံေနရၿပီး
ရင္သပ္႐ႈေမာ အဆာပလာ ေတြ ၀န္းရံေနလည္း
ေလးဘက္ေလးတန္ ပိတ္ေနတဲ႕
အဲဒီရုပ္၀တၳဳေတြက ငါ႕အိမ္မွမဟုတ္တာ
အဆိုးဆံုးကေတာ႕
ဟို ထြက္ေပါက္လိုလိုဘာလိုလိုနဲ႕
ထြင္းေဖာက္ျမင္ေအာင္လုပ္ထားတဲ႕ အရာတစ္ခု
အမွတ္မရွိတဲ႕ငါ ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္နဲ႕ ထြက္ေျပးမိတိုင္း
နံရံပဲ ၀င္၀င္တိုက္ေနေတာ႕ နာနာက်င္က်င္ ေနာက္ဆုတ္ျပန္ခဲ႔ရတယ္။

ပန္ဒိုရာ






ခ်စ္သူလက္ခုပ္ထဲက ငါး

မင္း နဲ႔ ငါ ခ်စ္သူျဖစ္ျပီ ဆိုကတည္းက
ငါ့အီးေမးလ္ကုိ မင္း ဝင္စစ္ေတာ့မယ္ ဆိုတာ
ေဆးလိပ္ကေလးေတြ ငါ့ႏႈတ္ခမ္းေပၚ ျပည္ဝင္ခြင့္ ပိတ္ေတာ့မယ္ ဆိုတာ
ဒီပုလင္းၾကီးနဲ႕ငါ ရွင္ကြဲ ကြဲေတာ့မယ္ဆိုတာ….

မင္း နဲ႔ ငါ ခ်စ္သူျဖစ္ျပီ ဆိုကတည္းက
မနက္ေစာေစာ ဘုရားရွိခိုးဖို႕ လွမ္းႏႈိးေတာ့မယ္ ဆိုတာ
ညေနေစာင္းဆို လာလာႀကိဳခိုင္းေတာ့မယ္ ဆိုတာ
ငါ့တနဂၤေႏြေတြ ဟိုေကာင္ေတြနဲ႕ ေထြရာေလးပါး ေနလို႕ မရေတာ့ဘူး ဆိုတာ….

မင္း နဲ႔ ငါ ခ်စ္သူျဖစ္ျပီ ဆိုကတည္းက
သဒၶါထက္ထက္ ေကာင္မေလးေတြရဲ႕
လမ္းေပၚက ဖက္ရွင္ရႈိးကို FOC ခံစားခြင့္
မင္းမသိေအာင္ဘဲ ရေတာ့မယ္ ဆိုတာ ….

မင္း နဲ႔ ငါ ခ်စ္သူျဖစ္ျပီ ဆိုကတည္းက
ခင္တတ္လြန္းတဲ့ငါနဲ႕ တခ်ိဳ႕ညီမေလးေတြ ဆက္ဆံေရး
ခပ္တန္းတန္းေလး ေနရေတာ့မယ္ ဆိုတာ….

မင္း နဲ႔ ငါ ခ်စ္သူျဖစ္ျပီ ဆိုကတည္းက
ဘဝကို ေမာင္းခ်င္သလို ေမာင္းျပီး
ရပ္ခ်င္တဲ့ေနရာ ထိုးရပ္ထားလို႕ မရေတာ့ဘူးဆိုတာ….

သိပါတယ္
သိပါတယ္ ။

သိပါတယ္
(သဲကိုးျဖာေလးရယ္)
မင္းလက္ခုပ္ေလး ကို
မဟာသမုဒၵရာလို႕ ငါအမွတ္မွားမိလိုက္ကတည္းက
ငါ့တစ္ဘဝလံုး မင္းရဲ႕ ကိုလိုနီအျဖစ္ ေပးပစ္လိုက္ရေတာ့မယ္ဆိုတာ
ငါ သိပါတယ္ေလ….။

လင္းဒီပ





အိမ္ငါး

အိမ္မက္တစ္ခုခုလိုမ်ိဳး.. .ျပာညိႇဳးညႇိဳးေလး..လင္းရီေနခဲ့တာ...
ေက်ာက္ဆိုင္ေက်ာက္ခက္ဆက္တင္ကလည္းအတု..
ေရေမွာ္..ေရညႇိ..စိမ္းျမျမကလည္းအတု
မႈန္မႈန္ညႇင္းညႇင္းအလင္းေျပေျပေလးကလည္း...အတု...
အစာအဟာရအတု....
ေအာက္ဆီဂ်င္ကအတုနဲ႔...
ေရသူမ..အတုကို..ပြတ္ေလ်ာ..နမ္းေမႊး...

ေဟာ..ဒီ့လို...
ဘ၀ေသးေသးေလးထဲမွာ....အလူးလူး...အေျပးေျပး...
လႈပ္ရွားသက္ ၀င္ေနရသမွ်...
ဘယ္လာ...ငါး..အရာေျမာက္ပါေတာ့မလဲ...

ငါးက..ငါးတို႔ရဲ႕..ဘာသာဘာ၀အတိုင္း...
အညွီနဲ႔ခၽြဲခၽြဲ..ေျပာင္ေခ်ာ..ညစ္ပတ္ေနခ်င္တာ...

ငါးက...
တ၀ုန္း..၀ုန္း...
တစိမ္း..စိမ္း
နက္ရိႈင္းခမ္းနားလြန္းေနတဲ့..
ပင္လယ္ရဲ႕..ဥပဓိကို..စာဖြဲ႔ေနခ်င္တာ

ငါးက..
သူ႔စိတ္ကူး..ေရစီးေတြအတိုင္း..
အဆံုးအစမရွိရြက္လြင့္..ပစ္...ခ်င္တာ..

ငါးက....
မွ်ားခ်ိတ္မွာတပ္ထားတဲ့..အစာမွန္းသိသိ..
မိမိရရ..ခုန္ဟတ္ရယူၿပီး...
လက္တစ္လံုးျခား...ငါးပါး၀ခ်င္တာ...

ငါးက..သူ႔ကိုယ္ပိုင္အမိုး..အကာေလးထဲမွာ..
မိန္႔မိန္႔မူးမူး...မင္းမူေနခ်င္တာ

ငါးက..
ငါးရိုးရာ..ပြဲေတာ္ႀကီးေတြကို
ငါး..ဂီတ..ငါး..ဗီဇေတြအတိုင္း
အခ်ိန္ခါ..သင့္က်င္းပခ်င္ေသးတာ

ငါးက..
သူ႔အိပ္မက္ေတြအတိုင္း..ရဲ၀ံ့မာေက်ာ..ၿပီး
သူ႔ကႀကိဳးေတြ..အတိုင္း..ႏူးည့ံ..ေပ်ာ့ေပ်ာင္းမယ့္
သူ႔..မ်ိဳးဆက္ကို..ေရးခ်ယ္ခ်င္ေသးသတဲ့..

ငါးကေလ....
ငါးလားေျမာက္ဖို႕အတြက္သာဆို...
ေၾကာင္တစ္ေကာင္ရဲ႔..အစာပဲျဖစ္ျဖစ္...
သူ႔ကိုယ္သူ..ခ်ေကၽြးပစ္ဖို႔..၀န္မေလးဘူးတဲ့..၊

ငါး..က...
ငါး..က..
အ..တု..ေတြ.ကို..မ..လို..ခ်င္..ေတာ႔..ဘူး..ေလ..။ ။

အိႁႏၵာ





ငါး

ပင္လယ္ျပင္ကိုေငးၾကည့္ေနမိတဲ့ တေန႔
ငါးေလးတေကာင္ အနားမွာလာထိုင္ၿပီး သူ႔အေၾကာင္းေျပာျပခဲ့တယ္
ေရကူးဝါသနာဆိုတာမသိဘူး တသက္လံုးကူးခတ္ခဲ့ရတယ္ .. တဲ့
နီးကပ္တယ္ထင္ရတဲ့ လရိပ္ဟာလည္း ေဝးတာပါပဲ .. တဲ့
တည္ၿငိမ္တဲ့ေရျပင္ေအာက္မွာလည္း ဝဲဂယက္ေတြရွိတယ္ .. တဲ့
ေနာက္ဆံုးေတာ့
ေရထဲက သူ႔မ်က္ရည္ကို ဘယ္သူမွ မျမင္ႏိုင္ပါဘူး .. ဆိုၿပီး
အေဝးႀကီးကိုထြက္သြားတယ္ ဘယ္ေတာ့မွျပန္မလာေတာ့ဘူး
ေရမကူးတတ္ေပမယ့္ ငါလည္း ငါးတေကာင္ပါပဲ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း
ပုလင္းလြတ္တလံုးထဲ ထည့္ေမွ်ာလိုက္တယ္ သူဖတ္ရမွာပါ။

တင္မင္းထက္




ငါးအေၾကာင္း

ငါးအေၾကာင္းေျပာၾကမယ္
ငါးမ်ားသည္ ေရတြင္္ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ကူးခတ္ေနၾကသည္။
“ ‘ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ‘ ဆိုတဲ့ နာမ၀ိေသသနကိုျဖဳတ္ေပးပါ” မ်က္မွန္တပ္ထားတဲ့ ငါးတေကာင္ကေတာင္းဆိုလာတယ္၊
အို..ရွင္မေပ်ာ္လဲ က်မတို႕ ေပ်ာ္တယ္။ ကဗ်ာဆရာ ဆက္ေျပာပါ။ ေနာက္ငါးတေကာင္က..
ဒီလိုနဲ႕…
ကဗ်ာဆရာက ‘ငါးမ်ားသည္ေရတြင္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ကူးခတ္ေနၾကသည္။’ လို႕ထပ္ေရးျပီးရံုရွိေသး။
“ ‘ျမစ္ထဲမွာ’ လို႕ျပင္ေရးေပးနိုင္မလား ခမ်ာ” ဟိုးေနာက္နားက ငါး တေကာင္က ထေျပာတယ္ ကဗ်ာဆရာ သူ႕၀ါက် သူျပန္ၾကည့္ ေခါင္း တခ်က္ကုပ္
“အို..ဒါဆို က်ဳပ္တို႕ ကန္ငါးေတြကိုက်ေတာ့ ငါးရာမသြင္းဘူးေပါ့” ငါးျမစ္ခ်င္းတေကာင္က မ်က္ႏွာ ရွံဳ႕ရင္း
ထကန္႕ကြက္ျပန္တယ္
ငါးေတြ အားလံုး ၾကြက္စီၾကြက္စီ ျဖစ္ကုန္တယ္။
ကဗ်ာဆရာက ေပ်ာ္ရႊင္စြာဆိုတဲ့ ေနရာမွာ ဘာနဲ႕အစားထိုးရေကာင္းမလဲ အားနာပါးနာ စဥ္းစားေနတယ္။
ငါးေတြက ျမစ္ ေခ်ာင္း အင္း အိုင္ ပင္လယ္သမုဒၵယာ ရွိရွိသမွ် ငါးေတြက်က္စားရာေနရာေဒသ အကုန္လံုး
ေပါင္းရံုး ျခံဳငံု ကိုယ္စားျပဳႏိုင္မယ့္ ဘံုအေခၚအေ၀ၚတခုကို ေရြးခ်ယ္ျငင္းခံု ေနၾကတယ္
တကယ္ေတာ့ ကဗ်ာဆရာဟာ သူ႕၀ါက်ထဲက ဘယ္စကားလံုးကိုမွ ွျပင္ေပးလိုစိတ္မရွိဘူး။
လိပ္ခဲတည္းလည္းျဖစ္ေနတုန္း
ကဗ်ာဆရာရဲ႕ လက္ကိုင္ဖုန္းဟာ အယ္္မီနမ္ ရဲ႕ when I’m gone သီခ်င္းသံျမည္လာတယ္
“ဟဲလို..” ကဗ်ာဆရာက..
“အကို..ညီမကို ‘ငါးအေၾကာင္း’ ကဗ်ာတပုဒ္ ေရးေပးပါ” အိျႏၵာ က..
ကဗ်ာဆရာေပ်ာ္သြားျပီ..
“အို…ငါးအေပါင္းတို႕ သတ္မွတ္အခ်ိန္ျပည့္သြားျပီမို႕ ..”ဘာညာကြိကြ..ေတြေျပာျပီး အစည္းအေ၀းကို ကတိုက္ကရိုက္ ရုတ္သိမ္းလိုက္တယ္။
(ငါးေတြ ဘာေစာဒကမွ မတက္ႏိုင္ခင္ အိျႏၵာ့ထံ အီးေမးလ္ အျမန္ပို႕လိုက္တယ္္)
ငါးမ်ားသည္ ေရတြင္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ကူးခတ္ေနၾကသည္။ ။

ခင္ေအာင္ေအး
၂၆၊ ၾသဂတ္စ္၊ ၂၀၀၉

လူေဇာ္နဲ႔ နီးစပ္ရာအသိုင္းအဝိုင္း

Thursday, August 27, 2009

လူေဇာ္နဲ႔ နီးစပ္ရာအသိုင္းအဝိုင္း
လူေဇာ္သစ္

....................................................................................................................................

"လူေဇာ္သစ္လို ပန္းဆက္သမား"

သံေယာဇဥ္အလင္းတန္းေလး အေမွာင္က်သြားေတာ့
ႏႈတ္ခမ္းထက္ ပီယဝါစာက ႏွလံုးသားကို တစစီ ဖဲ့ေႁခြတယ္
(အခ်စ္ရယ္ ငါ့ရင္ထဲ ဇန္နဝါရီပန္းေတြပြင့္တယ္)
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မီးၫြန္႔မီးေတာက္ေလး အေရးတယူ ထြန္းညႇိျပန္ေတာ့
ဖေယာင္းတိုင္လို ႏူးညံ့မႈက ေတာက္ေလာင္ျခင္းကို တတိတိ ၿငိမ္းေစတယ္
(အခ်စ္ရယ္ ငါ့ရင္ထဲ ေဖေဖာ္ဝါရီပန္းေတြ ပြင့္တယ္)
လြမ္းေမာမႈနဲ႔ ေၾကကြဲျခင္းသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ဖြဲ႕ဆိုဖို႔ ႀကိဳးစားေတာ့
သံစဥ္က နာက်င္မႈကို အလိုလို ႐ံႈးနိမ့္ေစတယ္
(အခ်စ္ရယ္ ငါ့ရင္ထဲ မတ္လပန္းေတြ ပြင့္တယ္)
ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ပကာသနအေၾကာင္း ႐ူပါ႐ံုေပၚတင္ၿပီး ျဖန္႔ခင္းၾကည့္ေတာ့
စကၡဳအာ႐ံုက မ်က္စိေရွ႕မွာ တိတိက်က် ေဝ၀ါးသြားတယ္
(အခ်စ္ရယ္ ငါ့ရင္ထဲ ဧၿပီပန္းေတြပြင့္တယ္)
ေပ်ာ္ဝင္မႈညီမွ်ျခင္းႏွစ္ေၾကာင္းရဲ႕ အကြာအေဝးခ်ိန္ၾကည့္ေတာ့
ထပ္တူမျပဳႏိုင္ေၾကာင္း ပုစၦာတစ္ပုဒ္က အေျခအတင္ ျငင္းခံုတယ္
(အခ်စ္ရယ္ ငါ့ရင္ထဲ ေမလပန္းေတြ ပြင့္တယ္)
ဆံုဆည္းႏိုင္မယ့္ေန႔မ်ားဆီ စိတၲဇနာမ္နဲ႔တြက္ခ်က္ၾကည့္ေတာ့
တရားဝင္တိက်မႈမရွိတဲ့ အမွတ္ေပးစည္းမ်ဥ္းက ယံုၾကည္ခ်က္ကို ေထြျပားတယ္
(အခ်စ္ရယ္ ငါ့ရင္ထဲ ဇြန္ပန္းေတြ ပြင့္တယ္)
ခတၱာေတြျမဴးမယ့္ မိုးတစ္ေန႔ကို ေစာင့္ႀကိဳေတာ့
ခံႏိုင္ရည္နဲ႔လယ္ေတာေလး ထြန္ေရးအထပ္ထပ္ ေရးျခစ္ခံရတယ္
(အခ်စ္ရယ္ ငါ့ရင္ထဲ ဇူလိုင္ပန္းေတြ ပြင့္တယ္)
ပူေလာင္ျပင္းျပရင္ခြင္တစ္ခုလံုး ခြဲျခမ္းစိပ္ျဖာၾကည့္ေတာ့
မိုးရာသီက မ်က္ဝန္းအိမ္ေပၚ ႐ုတ္တရက္ ရြာခ်လာတယ္
(အခ်စ္ရယ္ ငါ့ရင္ထဲ ဩဂုတ္ပန္းေတြ ပြင့္တယ္)
တုန္႔ေႏွးေကြးလီေျခလွမ္းေတြကို အေျဖရွာၾကည့္ေတာ့
ေျခရာေပၚ စုတ္ခ်က္မပီဒဏ္ရာစေတြ လာလာကပ္ၿငိတယ္
(အခ်စ္ရယ္ ငါ့ရင္ထဲ စက္တင္ဘာပန္းေတြ ပြင့္တယ္)
ၾကည္ႏူးမႈေတးသြားေတြ ေမ့ေဖ်ာက္ဖို႔ ႀကိဳးစားျပန္ေတာ့
ေျခခ်င္းလိမ္လက္သည္းခ်က္က ေက်ာျပင္ေပၚ မိုးသားေတြလို အံု႔ဆိုင္းတယ္
(အခ်စ္ရယ္ ငါ့ရင္ထဲ ေအာက္တိုဘာပန္းေတြ ပြင့္တယ္)
တစ္ကိုယ္စာအခန္းေလးထဲ ပံုရိပ္ေတြ သြန္ခ်ၾကည့္ေတာ့
အတိတ္ကႏွင္းစက္ေတြဟာ အထီးက်န္ေအးစက္မႈကို ဗေလာင္ဆူေစတယ္
(အခ်စ္ရယ္ ငါ့ရင္ထဲ ႏိုဝင္ဘာပန္းေတြ ပြင့္တယ္)
ဖလက္တံမဲ့ ဂစ္တာေဟာင္းေလးဘဝ ႀကိဳးညႇိၾကည့္ေတာ့
ကံၾကမၼာက တို႔ႏွစ္ဦးၾကား "ထာဝရ မဆံုဆည္းႏိုင္ေၾကာင္း" ေတးတစ္ပုဒ္လက္ေဆာင္ေပးတယ္
(အခ်စ္ရယ္ ငါ့ရင္ထဲ ဒီဇင္ဘာပန္းေတြ ပြင့္တယ္)
"အခ်စ္"တဲ့
ဒီလို ေခၚဆိုရလြယ္ကူသေလာက္ ဖြင့္ဆိုရခက္တဲ့ ပညတ္ခ်က္ေတြထဲမွာ
အခ်စ္ရယ္ ...ငါမျမင္ရာ တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး ပုန္းကြယ္မေနပါနဲ႔
ငါကိုယ္တိုင္ ဖန္ဆင္းခဲ့တဲ့ပန္းေတြနဲ႔ မင္းကို ပန္းေပးလိုက္ပါတယ္။ ။

လူေဇာ္သစ္

2002 Nov , Idea Magazine
ဒီကဗ်ာကိုေရးခဲ့တဲ့ကာလက မဂၢဇင္းေတြမွာ ကြ်န္ေတာ္ ထဲထဲဝင္ဝင္
ေရးသားေနခ်ိန္ပါ။ အစက ဒီကဗ်ာကို ရယ္စရာမဂၢဇင္းပို႔ဖို႔ စိတ္ကူးခဲ့ေပမယ့္
အဲဒီအခ်ိန္
ရယ္စရာမွာ ေဖာ္ျပေနတာေတြနဲ႔ မကိုက္ညီတာေၾကာင့္ အိုင္ဒီယာမဂၢဇင္းပဲ
ပို႔လိုက္ပါတယ္။ အယ္ဒီတာေတြက မေဟသီ ဦးခင္ေမာင္ျမင့္နဲ႔
ကိုထြန္းဝင္းၿငိမ္းတို႔ပါပဲ။

...................................................................................................................................................

"၀ကၤပါမုဆိုး"

ေတာနဲ႔ ေတာင္နဲ႔
ေက်းငွက္သာရကာနဲ႔
တိတ္ဆိတ္မႈနဲ႔
ၾကည္ႏူးစရာ
အာ႐ံုမွာ ဝိုးတဝါး။
ေနလာလည္း ႏွင္းမေပ်ာက္ဘူး
ခံစားခ်က္ေတြလည္း မၿငိမ္းသတ္ႏိုင္ေသးဘူး
မကြ်တ္လြတ္သူ လူစင္စစ္မို႔
တရားရွာလည္း တရားမေတြ႕ေသးဘူး။
သံသရာ တစ္ေကြ႕မွာ
ဒုကၡကို ဝါးမ်ိဳၿပီး
ဒုကၡကို စြန္႔ပစ္ခ်င္သူ လူငယ္ေလးတစ္ဦးပါ
ေမတၱာကို ဝါးမ်ိဳၿပီး
ေမတၱာကို ေပးဆပ္ခ်င္သူ လူငယ္ေလးတစ္ဦးပါ
ႏႈတ္ဆိတ္
ရပ္တန္႔
ပစ္မွတ္ရဲ႕လားရာ
ျမားကို ခ်စ္ျခင္းတရားဆီ အထပ္ထပ္ပစ္လႊတ္လိုက္ပါတယ္။ ။

လူေဇာ္သစ္
2009 April, Tharaphu Magazine

၂၀ဝ၃ ခုႏွစ္ အကုန္ေလာက္ကတည္းက ကြ်န္ေတာ္ ကဗ်ာမေရးျဖစ္ခဲ့ဘဲ
ဒီဇိုင္းဘက္မွာ အာ႐ံုစိုက္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၂၀ဝ၉ အဝင္ေရာက္ေတာ့
ဘယ္ကဘယ္လို အာ႐ံုဝင္လာတယ္ မသိဘူး၊ ပထမဆံုး ဒီကဗ်ာေရးျဖစ္ခဲ့တယ္။ သရဖူက
ကိုရဲဆီကို ေပးျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကိုရဲက ကြ်န္ေတာ္ ကဗ်ာေရးျဖစ္တာကို
အံ့ဩတႀကီး ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒီကဗ်ာကိုပဲ သူ႔မဂၢဇင္းမွာ အျမန္ဆံုးေဖာ္ျပေပးခဲ့ပါတယ္။

.................................................................................................................................................

"တိုးေႏွာင္မိုးနဲ႔ အရက္ဆိုင္မွာ တစ္နာရီ"

ဒါေတြဟာ အေရးတႀကီးကိစၥ မဟုတ္ဘူး
ဒါၿပီးေတာ့ ဒါ ဒီလို ဒါ
ဒါေတြဟာ အမွန္တရား၊ ဒါေတြဟာ ကြန္ဆာေဗးတစ္
ေဟ့ေကာင္ ဒီအေၾကာင္းေဆြးေႏြးလာတာ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခု ေက်ာ္ၿပီ
မင္းမွာလည္း သားေတြ သမီးေတြနဲ႔၊ ငါမွာေတာ့ တစ္ေကာင္ျြကက္၊ အူယားဖားယား
ဒါေတြကို ဝါးပစ္လိုက္၊ ဒါေတြကို မီး႐ိႈ႕ပစ္လိုက္၊ ဒါေတြကို ဝိုက္ပစ္လိုက္
ဘဝမွာ အတိုးခ်ည္းမွန္းလို႔ မရဘူး၊ အရင္းပါ ျပဳတ္သြားမယ္ ကိုယ့္လူ
ကမၻာမွာ စီးပြားေရးကပ္ဆိုက္ေနတယ္၊ ငါတို႔မန္ယူႀကီးရဲ႕အေဖေခၚစရာ
ေအအိုင္ဂ်ီလည္း ကားသြားၿပီ
ဒါေပမယ့္ ငါ့လို ဘာမွ မရွိသူအတြက္ ဆိုက္စရာကပ္ မရွိ
ဒါၿပီးေတာ့ ဒါ ဒီလို ဒါ၊ ဒါေတြဟာ အေရးတႀကီးကိစၥ မဟုတ္ဘူး
ငါေၾကာက္ေနတယ္ ေၾကာက္တယ္ ေၾကာက္တယ္ ကဗ်ာကပ္ဆိုက္မွာ ေၾကာက္တယ္
ဘဝမွာ ကဗ်ာသာ မရွိရင္ ေနရင္းထိုင္ရင္း ငါ့အေမပါ မုဆိုးမ ျဖစ္သြားမယ္
အေဖနဲ႔ မတည့္တဲ့ေနာက္ပိုင္း ငါက ကဗ်ာကို အေဖလို ကိုးကြယ္တာကြ၊ ဟုတ္လား၊
ဒါ အမွန္တရား
မင္းလည္း ကဗ်ာေရးဦး၊ ကဗ်ာမေရးသူ ဒို႔ရန္သူ
ဒီလို ငါ့မူဝါဒနဲ႔ ငါငတ္ေနတာ ဆယ္ႏွစ္၊ အခု အိမ္ေပါင္ထားတယ္၊ အခု
အေမနဲ႔ရန္ျဖစ္ၿပီး မင္းဆီလာတယ္
ဒါေတြဟာ ကြန္ဆာေဗးတစ္၊ ဒါေတြဟာ အမွန္တရား
ေဟ့ေကာင္ ဒီအေၾကာင္းေဆြးေႏြးလာတာ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခု ေက်ာ္ၿပီ
ငါက မူးလာရင္ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းကိစၥ မပါလို႔ မၿပီးဘူးကြ၊ ေနဦး အေပါ့သြားလိုက္ဦးမယ္
ေလာကႀကီးမွာ သမၼတျဖစ္ခ်င္တာေလာက္ ႐ူးတဲ့ေရာဂါ မရွိဘူး၊ ကိုယ့္ေသတြင္း ကိုယ္တူးေန
ဟုတ္တယ္ အခု အိုဘားမားလည္း ေရတြင္းပ်က္ႀကီး ဆယ္ယူဖို႔ ႀကိဳးစားေနတယ္
ဒုကၡတရားကို ပိုင္ဆိုင္ဖို႔ ျပည္သူသန္းေပါင္းမ်ားစြာ မဲဆြယ္ခဲ့ရ၊ မက္လံုးေပးခဲ့ရ
ဒါေတြဟာ အေရးတႀကီးကိစၥ မဟုတ္ဘူး၊ ဒါၿပီးေတာ့ ဒါ ဒီလို ဒါ
ဟာ မင္းနဲ႔ငါလည္း တစ္ေန႔တစ္ေန႔ "သမၼတ" ပဲ ေရာက္ေန၊ အရက္ဆိုင္ နာမည္ကြ
ဒါေတြဟာ အေရးတႀကီးကိစၥ မဟုတ္ဘူး၊ ဒါၿပီးေတာ့ ဒါ ဒီလို ဒါ
လက္ဖက္ေကာင္းစားခ်င္ရင္ ပေလာင္ေတာင္တက္ ေႏွးရတယ္
ဟုတ္တာေပါ့ မင္းက ဒါေၾကာင့္မို႔ ေျခာက္ႏွစ္ျပည့္မွ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပဲေရးတာ
ငါ အခု ကဗ်ာေရးလို႔မရဘူး၊
ဝိုင္ခ်ိဳလို အသည္းကြဲကဗ်ာေရးဖို႔ ရည္းစားေတြအမ်ားႀကီး ထည္လဲမဝတ္တတ္ဘူး
ေအာင္ရင္ၿငိမ္းလည္း ကဗ်ာဝဲဩဃႀကီးထဲမွာ ဝိုင္းႀကီးပတ္ပတ္ဒူေဝတုန္းလား
ဒီေကာင့္ကို အေရွ႕အလယ္ပိုင္းျပႆနာအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းရွင္းျပရဦးမယ္၊
ေနဦး ငါ အေပါ့သြားလိုက္ဦးမယ္
တီက်ဴးကို လွမ္းေခၚလိုက္၊ ကဗ်ာမွာ သမၼတျဖစ္ခ်င္ရင္ "သမၼတ"ကို လာခဲ့လို႔ ေခၚလိုက္
အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ မင္းရွာေနတဲ့ မာစတာပိစ္ ေတြ႕ၿပီလားလို႔ ေမးလိုက္
မင္းနဲ႔ မေတြ႕ေတာ့တဲ့ ေနာက္ပိုင္း ငါမွာလည္း ေတြ႔စရာ
ေခြးေလေခြးလြင့္ေတြပဲ ရွိေတာ့တယ္
ဒါၿပီးေတာ့ ဒါ ဒီလို ဒါ
ဒါေတြဟာ အမွန္တရား၊ ဒါေတြဟာ ကြန္ဆာေဗးတစ္ ...ေအ့ဟ္
ငါ့မွာ ပိုက္ဆံ မပါဘူး၊ မင္း တစ္ပိုင္းေလာက္ ထပ္ဆြဲေပးဦး
ေတာင္တြင္းရွင္ၿငိမ္းမယ္ရဲ႕ အိုင္ခ်င္းေလးနဲ႔ပဲ အျမည္းလုပ္ၾကတာေပါ့ကြာ
ေတာ္ေတာ့ကြာ၊ ေတာ္ၿပီ မင္းလည္း မွန္ေနၿပီ၊ ငါလည္း ေရခ်ိန္ကိုက္ေနၿပီ
ငါတို႔ ဒီအေၾကာင္း ကဗ်ာေရးမယ္
ဦးတည္ခ်က္မရွိတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ ကဗ်ာေရးလို႔ျဖစ္ပါ့မလား
စိတ္ခ် ရတယ္ မင္းတို႔ငါတို႔လိုပဲ စကားလံုးေတြလည္း မူးတတ္ပါတယ္ကြာ။ ။

လူေဇာ္သစ္

သူငယ္ခ်င္း တိုးေႏွာင္မိုးနဲ႔က ၂၀ဝ၁ ခုႏွစ္၊ အေမလူထုေဒၚအမာေမြးေန႔မွာ
စေတြ႔တာပါ။ အဲဒီတုန္းက ဆရာေအာင္ေဝးနဲ႔ ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြတို႔က
arrangement ေတြေပါ့။ ေတြ႕ၿပီးေနာက္ပိုင္း သူနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္
ပုလင္းတူဗူးစို႔နဲ႔ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကတယ္။ ျဖတ္သန္းၿပီး
ရွစ္ႏွစ္အၾကာ၂၀ဝ၉ေရာက္မွ ဒီကဗ်ာ
ေရးျဖစ္ခဲ့တာပါ။

........................................................................................................................................

"၀ိုင္ခ်ိဳနဲ႔ အရက္ဆိုင္မွာမိုးအလင္း"

(memorandom collection မွာပါပါတယ္)


ဝိုင္ခ်ိဳနဲ႔ကြ်န္ေတာ္ ရင္းႏွီးမႈက ၂၀ဝ၄ ခုႏွစ္ကတည္းကလို႔ ေျပာရမွာပါ။
အဲဒီတုန္းက သူက မံုရြာတကၠသိုလ္မွာ သခ်ၤာအထူးျပဳနဲ႔ တက္ေနသူ။ ကြ်န္ေတာ္က
မံုရြာဂ်ီတီအိုင္မွာ အီးပီနဲ႔တက္ေနပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က
ဂ်ီတီအိုင္ပရဝုဏ္အတြင္း အေပ်ာ္တမ္းကဗ်ာစာအုပ္ လုပ္ေနခ်ိန္၊ သူတို႔ကလည္း
တကၠသိုလ္မွာ
အေပ်ာ္တမ္းကဗ်ာဆရာႀကီးေတြေပါ့။ သူနဲ႔တြဲထုတ္တဲ့ ဖီးနစ္(ျမန္မာစာ)ဆိုတာက
ကြ်န္ေတာ္တို႔ State ထြက္ေတြေလ။ အဲဒီ သူငယ္ခ်င္းေပါင္းကူးနဲ႔ပဲ မူးျခင္း
အႏုပညာ စတင္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းေက်ာင္းၿပီးလို႕ ကြ်န္ေတာ္
မဂၤလာဒံုေလယာဥ္ကြင္းမွာ Field ဆင္းေတာ့ သူနဲ႔ျပန္ဆံုတာ အခုခ်ိန္ထိ
ေသာက္လိုက္၊
ေမွာက္လိုက္၊ ေရာက္လိုက္(ရဲစခန္း)ပါပဲ။

...............................................................................................................................

"ႏြယ္စိမ္းေဝနဲ႔ အရက္ဆိုင္မွာ မိနစ္ကိုးဆယ္"

မိုးေတြလည္း ညိဳ႕လာၿပီ၊ ေလျပင္းလည္း ေဝ့လာၿပီ
ရာသီက အေျခအေန သိပ္မဟန္ဘူး
ဒီည ငါ နည္းနည္းကစ္ခ်င္တယ္ ...သယ္ဂ်င္း
ငါ့သယ္ဂ်င္း အယ္ဒီတာေတြ က်န္းမာပါရဲ႕လား
ဘယ္မဂၢဇင္းက တစ္လ ေပါင္ဘယ္ႏွသန္းေပးၿပီး ေခၚေနၿပီလဲ
ေရာ့ ဒီမွာ အေကာင္းစား ဝိုင္၊
ေရာ့ ဒီမွာ အေပါစား ဖက္ၾကမ္း၊
ေမာ့ခ်လိုက္၊ ႐ွိဳက္သြင္းလိုက္၊ ခံစားခ်က္ေတြ မႈတ္ထုတ္လိုက္၊
သစၥာပိုင္စိုးေရ ...
ေဘာလံုးစကားနဲ႔ ေျပာရရင္ မင္းတို႔မွာလည္း ကြင္းပဲ လဲကန္ေန
ကမာၻ႕စီးပြားကပ္ဆိုက္လို႔ မင္းတို႔ လစာေတြ တိုးမလာဘူးတဲ့လား၊ ခြင့္လႊတ္လိုက္
သူေဌးရဲ႕ ၿငီးသံထဲမွာ မင္းတို႔ သမၻာေတြ တန္းဆင္းဇုန္ ေရာက္သြားၿပီလား၊
ခြင့္လႊတ္လိုက္
မိသားစုရဲ႕ရွင္သန္မႈမွာ မင္းတို႔ကဗ်ာေတြ နပ္မွန္ပါရဲ႕လား၊ ခြင့္လႊတ္လိုက္
ေျပာသာေျပာရ
ငါမွာလည္း ေတာင္ထိပ္မွာပြင့္တဲ့အငူ၊ ငူတူတူ ေငးေတးေတး ငိုင္တိုင္တိုင္
အႏုပညာကုန္းတက္ကုန္းဆင္းမွာ ငါ့ ပါပလစ္ကာ ကားေလးလည္း ဂီယာ သိပ္မမွန္ေတာ့ဘူး
ဘဂၢဒက္ကိစၥလည္း ေအးသြားၿပီ
ဟူစိန္လည္း ႂကြသြားၿပီ
တာလီဘန္ေတြလည္း ဒိုးသြားၿပီ
ဘူတိုလည္း လုပ္ႀကံခံရသြားၿပီး
အနံ႔အသက္ေတြ၊ အႂကြင္းအက်န္ေတြ အခု
ဂါဇာကမ္းေျမႇာင္မွာ လူမျဖစ္တာပဲ ေက်းဇူးတင္ရမယ္
သီရိလကၤာမွာ စစ္သားမျဖစ္တာပဲ ဂုဏ္ယူရမယ္
ကမာၻႀကီးလည္း တစ္ခါတစ္ခါ ဝမ္းေဖာဝမ္းေရာင္၊ တစ္ခါတစ္ခါ ပိုလီယိုစြဲေန
ကေလးေတြ တစ္ႏွစ္ႏွစ္ႀကိမ္တိုက္သလို ကမၻာႀကီးကိုလည္း
ပိုလီယိုတိုက္ေကြ်းေရးေန႔ သတ္မွတ္ရမယ္
ေရာ့ ဒီမွာ အေကာင္းစား ဝိုင္၊
ေရာ့ ဒီမွာ အေပါစား ဖက္ၾကမ္း၊
ေမာ့ခ်လိုက္၊ ႐ွိဳက္သြင္းလိုက္၊ ခံစားခ်က္ေတြ မႈတ္ထုတ္လိုက္၊
ခံစားခ်က္ေတာ့ ေလ်ာ့မသြားဘူး ... သယ္ဂ်င္း
ငါ့ေဘာ္ဒါေတြ ပိုလီယိုကင္းစင္ပါရဲ႕လား
ဒီအခ်ိန္ မြန္႔ခ်္ရွိေနရင္ အရင္လို ဆက္လက္ေအာ္ႏိုင္ပါဦးမလား
ကဗ်ာဆရာေတြ က်ပ္တည္းလြန္းလို႔ ကဗ်ာဆရာဒုကၡသည္စခန္းရွိရင္ေကာင္းမယ္
"မလိုဘူး ...မလိုဘူး ...ကိုယ္ထင္ရင္ ခုတင္ေရႊနန္းခ်ည္းပဲကြ" ငါ့ကို
ျငင္းဆန္ၾကလိမ့္မယ္
ၾကည္ေဇာ္ေအးေရာ အခုအခ်ိန္ထိ "ေဇ" ပဲလား၊
ဘယ္စခန္းေရာက္ေနၿပီလဲ
"သူအားက်ခဲ့တဲ့ ယန္းေပါလ္ဆတ္က အေပါစားအရက္ မေသာက္ဘူးတဲ့ကြ"
ေျပာသာေျပာရ၊ သူ႔အရပ္ႏွင့္သူ႔ဇာတ္မွာေတာ့ ေကမ်ိဳးၿငိမ္းလည္း ဝိတ္တက္မလာဘူး
တိုးေႏွာင္မိုးလည္း ရွိရင္းစြဲ ၂၃၀ ေအာက္ ေပါင္ ၅၀ တိတိ ေလ်ာ့က်သြား
တီက်ဴးလည္း ခံစားခ်က္ေတြမ်ားလြန္းလို႔ အႏုပညာ ေခ်ာင္းဆိုးေသြးပါခဲ့ၿပီ
ေအာင္ရင္ၿငိမ္း အခုခ်ိန္ထိ ကဗ်ာေခါင္မိုး တက္ဖာေနတာ မိုးယိုေပါက္လံုပါၿပီတဲ့လား
လႊတ္လွတဲ့ ေလာက
ဂ်ိဳလီေရ ဝိုင္ခ်ိဳလို ျမန္မာျပည္သားကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ေယာက္ကို
ေကာက္ယူေမြးစားလိုက္စမ္းပါဗ်ာ
လႊတ္လွတဲ့ ေလာက
႐ူးခ်င္သလို ႐ူးၾက၊ မူးခ်င္သလို မူးၾက
ေရာ့ ဒီမွာ အေပါစား ဖက္ၾကမ္း၊ ႐ွဴသြင္းလိုက္၊ မႈတ္ထုတ္လိုက္
ငါကေတာ့ ငါတို႔ကဗ်ာေတြ သေဘၤာေပၚတင္ေဆာင္ၿပီး ဆိုမာလီသြားခ်င္တယ္၊
ျမန္မာကဗ်ာေတြ ကမၻာကသိေအာင္ ျပန္ေပးဆြဲလိုက္ၾကစမ္းပါဗ်ာ
လႊတ္လွတဲ့ ေလာက
ကဗ်ာနဲ႔ေဆာက္လုပ္ထားတဲ့ ႏ်ဴးကလီးယားဓာတ္ေပါင္းဖိုတည္ေဆာက္မယ္
ၿပီးေတာ့ ကမၻာကို စိန္ေခၚမယ္၊
ငါတို႔မွာ အေရးတႀကီး၊
ေသြး႐ိုးသား႐ိုး ေျပာရရင္ ပိုၿပီးေတာ့ အေရးတႀကီး
ႀကံဳတုန္း၊ ေနာက္ဆံုးစကားတစ္ခြန္းပဲ ေျပာလိုက္ခ်င္တယ္ကြာ
"ေဒၚလာေဈးေတြ ထိုးက်တိုင္း ပါခ်ီပါခ်က္စာမူခေလးေတာ့ ေလွ်ာ့မပစ္လိုက္ပါနဲ႔
သူေဌးမင္းတို႔ရယ္"။ ။

လူေဇာ္သစ္

သယ္ဂ်င္း = သူငယ္ခ်င္း(လွ်ာဖ်ားျဖင့္ အျမန္ေခၚျခင္း)

ႏြယ္ႀကီးနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ စေတြ႔တာက တိုးေႏွာင္မိုးနဲ႔ ကာလအတူတူပဲ။ ၂၀ဝ၁
ခုႏွစ္၊ အေမမာေမြးေန႔ ကဗ်ာရြတ္ပြဲမွာပါ။ အဲဒီတုန္းက သူ႔ပံုစံက
အရမ္းခန္႔ေန
သလို ကဗ်ာရြတ္ရာမွာ အသံေတြ၊ ဌာန္ေတြ အရမ္းေကာင္းေနေတာ့ ႐ုတ္တရက္
ရင္းႏွီးရမွာ ခပ္လန္႔လန္႔ပဲ။ ဒါေပမယ့္ တကယ္တမ္းေပါင္းၾကည့္ေတာ့
မင္းသားလည္းမခံႏိုင္၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔နဲ႔အတူ လူၾကမ္းလက္႐ံုးရည္၊ ႏွလံုးရည္
ျပရေတာ့တာေပါ့။ သူ ျပင္ဦးလြင္ကေန ရန္ကုန္ေရာက္တိုင္း ဝိုင္ေတြယူယူလာ
ၿပီး ကြ်န္ေတာ္တို႔နဲ႔ႏွစ္ပါးသြားေနက်။ တစ္ခါတရံ ဘလက္ေလဘယ္ဥပဒိ႐ုပ္နဲ႔
ေဇကိုကစ္ရေတာ့တာပဲ။ သူက သူငယ္ခ်င္းေတြကို အရမ္းကိုယ္ခ်င္းစာတတ္တာေလ။

............................................................................................................................

"ေအာင္ရင္ၿငိမ္းနဲ႔ အရက္ဆိုင္မွာ မိနစ္သံုးဆယ္"

အေတြ႔အႀကံဳအရ ငါ့ကို ေသြးတိုးလာမစမ္းနဲ႔
ေမာင္မင္းႀကီးသား ငယ္ပါေသးတယ္
ငါက ေအာင္ပြဲရၿပီးရင္ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ေနတတ္တဲ့ ေအာင္ရင္ၿငိမ္း
စကားကို အရွည္ႀကီး မေျပာခ်င္ဘူး၊ ငါတို႔ အခု ကဗ်ာတိုက္ပြဲ ဝင္မယ္၊
ဆင္းရဲမယ္၊ ငတ္မယ္
အခက္အခဲေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရမယ္၊ လူငယ္ကဗ်ာဆရာပီပီ လူငယ္ကဗ်ာေသြးကို ျပၾကပါ
ေဟ့ေကာင္ ရည္ရြယ္ခ်က္ ႏွစ္ပက္သံုးပက္ေလာက္ ဆက္ထည့္ဦး
မပိုင္ဘဲ ျခင္႐ိုက္တဲ့ေကာင္ေတြကို မုန္းတယ္
ေလွကားကို တစ္ထစ္ခ်င္း မတက္ဘဲ ခါးလယ္လက္ရန္းက ေက်ာ္တက္သူကိုမုန္းတယ္
အုတ္ျမစ္ မရွိဘဲ ဘယ္အေဆာက္အဦက ခိုင္မလဲကြ
ငါတို႔က ေရေသာက္ျမစ္ကို ၾကည့္တာ၊ ကိုင္းကူးၿပီး ရွင္သန္လာတဲ့သစ္ပင္ မဟုတ္ဘူး
လာေလ့ ...ခ်ီးယား
တစ္ေန႔ေရႊ တစ္ေန႔ေငြ ရႏိုးႏိုးနဲ႔ ဖိုထိုးေနတာမဟုတ္ဘူး
တစ္ေန႔တစ္လံုးက်ဥတဲ့ ဘဲငန္းႀကီးလည္း ႐ိုက္သတ္ခ်က္မစားဘူး
အရွိကို အရွိတရားအတိုင္း ဆက္လက္ရွင္သန္မယ္
မလိုအပ္တဲ့ အပိုဆာဒါးဟင္းခ်ိဳေတြကို ေမွာက္ပစ္မယ္
ခံစားခ်က္သာမရွိရင္ ဒီကဗ်ာကို ဖက္တြယ္ေနမွာ မဟုတ္ဘူး၊ အငတ္ခံၿပီး ခ်စ္မေနဘူး
ကဗ်ာမွာ သားကြဲ မယားတကြဲ၊ လင္းကြင္းတစ္ဘက္တည္း တီးတတ္ဖို႔ လိုခ်င္လိုမယ္၊
ဆက္ေလွ်ာက္
နားတစ္ဘက္တည္း နားေထာင္ဖို႔ လိုခ်င္လိုမယ္၊ ဆက္ေလွ်ာက္
အစစ္ေတြ ဆာေလာင္ရင္ အခ်စ္ေတြ ေလာင္ကြ်မ္းတတ္တယ္ကြ၊ ဆက္ေလွ်ာက္
ဘဝမွာ ရာထူးဆိုတာ ႐ူးတာ၊ ငါ့မိန္းမနဲ႔ငါ ဒီကိစၥနဲ႔ မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ ေဝးခဲ့ရ
ဆင္းရဲမြဲေတ ကြ်မ္းေလာင္ျပာက် ကြန္းခိုဖို႔ ဗိမာန္မရွိေတာ့ဘူး ...ဖ႐ိုဖရဲ
ကိုး႐ိုကားရား
က်စရာမ်က္ရည္လည္း မရွိေတာ့၊ ေဟ့ေကာင္ ... အေတြ႔အႀကံဳအရ ငါ့ကို ေသြးတိုးလာမစမ္းနဲ႔
ရည္ရြယ္ခ်က္ ႏွစ္ပက္သံုးပက္ေလာက္ ဆက္ထည့္ေပးဦး
ဒါ ငါ့လြတ္လပ္ခြင့္ကြ၊ ကဗ်ာကို အိုးပစ္အိမ္ပစ္ ခ်စ္ခဲ့တာ
အေမလည္း ငါ့အနားမွာ မရွိေတာ့၊ အေဖလည္း ငါ့အနားမွာ မရွိေတာ့
ယုတ္စြအဆံုး ငါ့မိန္းမလည္း ငါ့အနားမွာ မရွိေတာ့ ...သြားၿပီ တစ္ခုမွ မရွိေတာ့ဘူး
ဒါ ငါ့စိတ္လြတ္လပ္ခြင့္၊ လိုအပ္ခ်က္အတြက္ ခရီးဆက္ရမယ္
အခု မႏၲေလး ... အခု ရန္ကုန္ ...အခု မံုရြာ ...အခု ေနျပည္ေတာ္
(ဂမာန္ႀကီး ငါ့ကို လမ္းစရိတ္ေတာ့ မစလိုက္ဦး)
စၾကဝဠာကို ထိုးေဖာက္မယ္၊ တီေကာင္လို ကမၻာေျမကို ထြန္ယက္မယ္
ကဗ်ာမီး႐ွဴးမီးပန္းလႊတ္ခ်င္လႊတ္မယ္၊ ျငင္းမယ္ ခုန္မယ္
နီယိုေမာ္ဒန္၊ က်ဴဗစ္ဇင္၊ ဆာရီယယ္လစ္ဇင္၊ ဒိုင္ယာလက္တစ္
ေဟ့ ေျပာရင္းဆိုရင္း မင္းတို႔ငါတို႔ရဲ႕ ပကတိတရားေတြလည္း အာကာသဆန္လာၿပီ
လူေတြရဲ႕ အေတြးအေခၚေတြလည္း အေရျပား ဆန္လာၿပီ
ဘဝဆိုတာ အစက္အေပ်ာက္တစ္ခုပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ ေသျခင္းတရားေလာက္ မြန္ျမတ္တာ ဘာမွမရွိ
မေသခင္ ကဗ်ာလမ္းသစ္တစ္ခုရဖို႔ ခ်ံဳေတြကို ခုတ္ထြင္ရွင္းလင္းရမယ္
အူေၾကာင္ၾကားအမိႈက္ေတြကို ဘူဒိုဇာနဲ႔ထိုးလွန္ပစ္ရမယ္
လူငယ္ကဗ်ာဆရာပီပီ လူငယ္ကဗ်ာေသြးကို ျပၾကပါ
ရင္ခ်င္းအပ္စရာ မလိုဘူး ...ေက်ာခ်င္းကပ္ထားလည္း အမွန္တရား
ေျပာစရာ စကား ဒီမွာတင္ တစ္ခန္းရပ္ ...မနက္ျဖန္ဆက္မယ္
ကဲ၊ ေတာ္ၿပီ...ေတာ္ၿပီ
ဒီည ငါ အရမ္းလန္းသြားၿပီ
ဒီဝိုင္းကို မင္းတို႔ပဲ ၾကည့္ရွင္းလိုက္ၾက
ဒါပဲ။

လူေဇာ္သစ္

မာန္ႀကီး = မာန္ထက္သာ

ေအာင္ရင္ၿငိမ္းကို ၂၀ဝ၃ ခုႏွစ္ အလယ္ေလာက္မွာ စတင္ရင္းႏွီးခဲ့တယ္။ အဓိကက
ျမစ္ခြဲကိုးစင္းက စီစဥ္ခဲ့တဲ့ ၄-ေယာက္ ကဗ်ာစာအုပ္အတြက္ ရန္ကုန္
၃၄ လမ္း အေပၚထိပ္ကဆိုင္မွာ ထိုင္ေျပာရင္း ရင္းႏွီးခဲ့ၾကတာ။
သူနဲ႔ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘားဆိုင္မွာထိုင္တိုင္း သူက သူေရးဆြဲမယ့္ပ႐ိုဂရမ္အသစ္
တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခု
အၿမဲ ခ်ျပတတ္တယ္။ က်န္သူေတြနဲ႔ စကားအေျခအတင္ ျပႆနာျဖစ္တိုင္း ကြ်န္ေတာ္က
ၾကားကေန ဘီလူးဆိုင္းတီးရတယ္။အဲလိုဆိုေတာ့လည္း ၿငိမ္က်သြားေရာ။
တစ္ခါတရံ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ကဗ်ာသစ္ရွာပံုေတာ္ကိစၥ အကူအညီေတာင္းေပမယ့္
သူကိုယ္တိုင္ ၿပီးစီးၿပီးသားေလ။ သူ႔ေလသံအတိုင္း ေရးထားတာ။ နားလည္မႈ
လြဲမွားႏိုင္တဲ့ တခ်ိဳ႕စကားလံုးေတြပါရင္လည္း ကြ်န္ေတာ့္ကို ျဖည့္စြက္နားလည္ေပးပါဦး။

..........................................................................................................................

"အေဝးက အေငး"

ေလေကာင္းေလသန္႔ ႐ွဴ႐ိႈက္ဖို႔
ျပတင္းတံခါးကို အသာဖြင့္
အာ႐ံုကို လမ္းေတြေပၚ ပစ္ခ်ထားလိုက္တယ္။
အႀကိဳအၾကား
မေမ့ႏိုင္စရာ ပံုရိပ္မ်ား
လမ္းသြားလမ္းလာကို အေဖာ္ျပဳလို႔
အစြဲအလမ္းမ်ားတဲ့ လိေမၼာ္ေရာင္ေတြ
ခ်ိန္ဆေနရတဲ့ ႀကံဳးဝါးသံေတြ
လူေတြလည္း လူေတြအေလ်ာက္
ေခြးေတြလည္း ေခြးေတြအေလ်ာက္
ဆာေလာင္မႈဟာ ညႀကီးသန္းေခါင္ ထထအူရတယ္။
ျမင္ကြင္းထဲ
အနာဂတ္ဟာ
ခင္ဗ်ားတို႔ က်ေပ်ာက္သြားတဲ့ ကစားကြင္းတစ္ခု။
ရွိေနခဲ့ပါတယ္
မႈန္ဝါးသြားခဲ့ပါတယ္
အသံမ်ားနဲ႔ လမ္းေတြဟာ အမွန္တကယ္ တည္ရွိခဲ့ပါတယ္။
အခု
အေရြ႕ေပၚ
သစ္ပင္ေတြ ေနာက္တစ္ဖန္ အရြက္ျပန္ေဝႏိုင္ဦးမလား
အခု
နားေသာတဆင္စရာ
ဒီထက္ပို မၾကားႏိုင္ေတာ့ဘူးလား။ ။

လူေဇာ္သစ္

မေနာ္(မေနာ္ဟရီ)အတြက္ ေရးလိုက္ရတဲ့ ကိုတာရာမင္းေဝအမွတ္တရကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါ။
အခု သူ႔ Blog မွာ တင္ထားတယ္တဲ့။
သက္ဆိုင္ျခင္းမရွိေပမယ့္ စာဖတ္သူၾကည့္ျမင္တတ္ရင္ပဲ ေက်နပ္ေနပါတယ္။

..........................................................................................................................

"ႀကိဳးဝိုင္း"

ေသြးခုန္ႏႈန္းအတိုင္း
စိတ္ကို ခုန္ၾကည့္ခဲ့။
ပ်က္ရယ္ျပဳခံရတဲ့ အမွန္တရားမွာ
သင္ခန္းစာကို တစ္က ျပန္စေနရ
ဘဝကို ဆက္လက္ ညာေနရ။
က်ဳပ္တို႔
ရယူခဲ့ပါတယ္
ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္
အမွန္တကယ္ လူလံုးလွဖို႔
အမွန္တကယ္ က်႐ံႈးခဲ့ရပါတယ္။
အခု
စိတ္ကို ဆုပ္နယ္ေနတဲ့ လက္သီးေတြ
ခ်ဥ္းခ်ဥ္းနီရဲေနတဲ့ အာ႐ံုခံစားမႈေတြ
ဒီထက္ပို ဖြဲ႔ႏြဲ႔ျပရဦးမလား
ဓားသြားေပၚ
မ်က္ရည္တစ္စက္ ေတာက္ခနဲ က်သြားတယ္။ ။

လူေဇာ္သစ္

"အေဝးက အေငး" ကဗ်ာေရးၿပီး အရွိန္မေသေသးတဲ့ ခံစားမႈေၾကာင့္ ဒီကဗ်ာတိုေလး
ဆက္ေရးျဖစ္ခဲ့တာပါ။
ဟုတ္တယ္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ က်ေနတဲ့ မ်က္ရည္စက္ေတြဟာ ဓားသြားေတြေပၚမွာ။

.............................................................................................................................

"ဘိုကေလး"

တည္ေနရာက
ဆူးေပၚဖက္က်႐ံု သက္သက္။
အေနအထားက
ဖက္ေပၚဆူးက်႐ံု သက္သက္။
ထီးက ထီးနဲ႔မတူ
ဖိနပ္က ဖိနပ္နဲ႔မတူ
သြားေလရာ
လမ္းက လမ္းနဲ႔တူပါရဲ႕လား။
ကံၾကမၼာကို ေခါင္းပန္းလွန္ေနရတယ္
ျမင္ကြင္းကို
မွန္ဘီလူးနဲ႔ ခ်ံဳ႕ခ်ဲ႕ေနမိတယ္။
ေနာက္ထပ္
နာဂစ္က
ဂုဏ္သေရရွိပုဂိၢဳလ္လို ထပ္မံႂကြေရာက္လာဦးမလား
က်ီးလန္႔စာစား
ရွင္ေနဆဲအသက္ကို သရဏဂံု တင္ေနရ။ ။

လူေဇာ္သစ္

နာဂစ္ တစ္ႏွစ္ျပည့္တုန္းက ေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာပါ။ သီသန္႔သိမ္းထားတဲ့ အရာပါ။

..................................................................................................................................

"ၾကည္ေဇာ္ေအးနဲ႔ မေျပာျဖစ္တဲ့ စကားလံုးမ်ား"

ေျပာေရာ့မယ္
ဒီစကားလံုးကို မင္းပဲေျပာေရာ့မယ္
လူငယ္ဆိုေတာ့ အမွားအယြင္းေတာ့ နည္းနည္းပါးပါးရွိမွာေပါ့
ဟုတ္ေတာ့လည္းဟုတ္တယ္၊ မဟုတ္ခ်င္လည္း မဟုတ္ဘူး
ေခါင္းတစ္လံုးပိုရွည္တိုင္း ေခါင္းေဆာင္လုပ္လို႔ရမလားကြ
မင္းက မင္း အိပ္မက္အေၾကာင္းပဲ ထပ္တလဲလဲ ေျပာေန
ခါးသီးတဲ့ အေတြ႕အႀကံဳတိုင္း ဘဝဟုတ္လို႔လား
"ငါက ဒီကဗ်ာကို ခံစားခ်က္နဲ႔ ေရးတာကြ" လို႔ ခံယူခ်က္ေတြ စြတ္ေျပာဦးမလား
ဘာပဲေျပာေျပာ ေရဆာရင္ေတာ့ ေရေသာက္ရမွာပဲ
က်န္းမာႀကံခိုင္ ဒို႔မ႑ိဳင္ျဖစ္ဖို႔ မွန္မွန္အိပ္၊ မွန္မွန္စား
ေအာက္ဆီဂ်င္ကို တဝ႐ွဴ (အဆင္ေျပတာ ဒါပဲရွိတယ္)
ေျပလည္စရာရွိရင္ ေျပလည္သြားဖို႔ တစ္ခုပါပဲ
လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္တိုင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမဟုတ္ဘူးကြ
ဟန္ကိုယ့္ဖို႔ဆိုတိုင္း မြဲျပာက်သြားေအာင္ထိေတာ့ ဟန္မေနနဲ႔ကိုယ့္လူ
ဟန္းဖုန္းေတြေဈးက်လည္း သူ႕အိုးနဲ႔သူ႔ဆန္ တန္႐ံုပဲေပါ့
စကားကို အက်ယ္ႀကီး သိပ္မေျပာနဲ႔၊ အစားကို တဝႀကီး သိပ္မစားနဲ႔
အသံၾကားတိုင္း ေခါင္းေထာင္မၾကည့္နဲ႔
လူကူးမ်ဥ္းၾကားက ေလွ်ာက္ဖို႔လည္း မေမ့နဲ႔
ဘာတဲ႔ မီးနီးျပရင္ ငိုခ်င္တယ္ ဟုတ္လား
စကားလံုးေတြ မိုင္ ၁၅၀ ႏႈန္းတိုက္ခတ္ရင္ ေၾကာက္လန္႔ေနတယ္ ဟုတ္လား
တို႔တေတြက မရင့္က်က္ေသးရင္ ငယ္ေသးတာေပါ့ကြာ
ထားလိုက္စမ္းပါ၊ မင္းေျပာေျပာေနတဲ့ ဒီပလိုမင္စီေတြ နားထားစမ္းပါ
ထားလိုက္စမ္းပါ၊ မင္းရြတ္ရြတ္ေနတဲ့ သမိုင္းေရးရာ အျဖာျဖာေတြ ရပ္လိုက္စမ္းပါ
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေပါ့၊ မိဘဆီက လက္ျဖန္႔ရင္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေပါ့
ကမ္းနားသစ္ပင္ဆိုတာ ၿပိဳလဲခ်င္လို႔ ကမ္းနားသစ္ပင္ျဖစ္တာတစ္ခုပဲ ရွိတယ္
ဒီမွာ သိပ္မေတြးနဲ႔
ငါ့ျမင္းငါစိုင္း စစ္ကိုင္းလည္း မသြားခ်င္နဲ႔
ငါ့ေလွငါထိုး ပဲခူးလည္း မေရာက္ခ်င္နဲ႔
မင္းတို႔ငါတို႔
တစ္ေန႔တစ္လံနဲ႔ ပုဂံလို ေျပးေနရတာပဲ မဟုတ္လား ကိုယ့္လူ။

လူေဇာ္သစ္

ၾကည္ေဇာ္ေအးနဲ႔က မံုရြာမွာ ရွင္သန္ႀကီးထြားသူခ်င္းဆိုေတာ့ သူတစ္ျပန္၊
ကိုယ္တစ္ျပန္ ေျပာမနာ ဆိုမနာေတြပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္ ေျပာမနာ ဆိုမနာလဲဆိုရင္
သူနဲ႔ကြ်န္ေတာ္က မေက်နပ္ရင္ ဘာစကားမွ ေျပာစရာမလိုဘဲ
လက္အရင္ပါတတ္လို႔ပါပဲ။ အခုအခ်ိန္ထိ ကြ်န္ေတာ့္နဖူးမွာ သူထိုးခဲ့တဲ့
ဘုႀကီးရွိသလို၊ သူ႔
ႏႈတ္ခမ္းမွာလည္း ကြ်န္ေတာ္ထိုးခဲ့တဲ့ စုတ္ျပတ္ရာအမာရြတ္ ရွိေနတယ္ေလ။
ဝစီပိတ္ေနာင္ဂ်ိန္က်င့္စဥ္မွာ သူနဲ႔ကြ်န္ေတာ္ကို ဘယ္ကဗ်ာဆရာမွ
လိုက္မမီဘူး။

.......................................................................................................................................

"သဝဏ္လႊာ"

ရြတ္ဆိုစရာ
အသံမွာ ခြန္အားမရွိေတာ့။
ဘဝဆိုတဲ့ ေရးႀကီးသုတ္ပ်ာေတြ
အလွဆိုတဲ့ ဝမ္းတခါးေတြ
ေမးပါမ်ားလည္း စကားမရေတာ့ဘူး
သြားပါမ်ားလည္း ခရီးမေရာက္ေတာ့ဘူး။
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနၾကည့္ခဲ့ပါတယ္
ကိုယ္စား
အလင္းေရာင္ကို ရွာေဖြခဲ့ပါတယ္
ဘယ္အခ်ိန္ေသမယ္ မသိတဲ့
ေသခဲဆိုတဲ႔ လက္က်န္ေပ်ာ္ရႊင္မႈေလးနဲ႔
သူငယ္ခ်င္းမ်ားထံ ကဗ်ာေတြ ေရးပို႔လိုက္ပါတယ္။
မိတ္ေဆြ
ခင္ဗ်ားေကာ
ညည ေကာင္းေကာင္းအိပ္ေပ်ာ္ပါရဲ႕လား။ ။

လူေဇာ္သစ္

ကဗ်ာေတြ မေရးျဖစ္ေပမယ့္ ခံစားခ်က္ေတြကို ေျခာက္ႏွစ္ေက်ာ္
ထမ္းပိုးခဲ့ရပါတယ္။ ကဗ်ာေရးျဖစ္ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း သူတို႔လည္း
ငါ့လိုခံစားမႈေတြ ရွိမွာပဲဆိုၿပီး ခ်ေရးျဖစ္တဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။ ယခုဖတ္ေနသူ
မိတ္ေဆြအတြက္လည္း ပါတယ္ေနာ္။
လူေဇာ္သစ္

တစ္ညလံုးမအိပ္ခဲ့ရတဲ့ ညႀကီးရဲ႕ ေကာင္မေလး

Tuesday, August 25, 2009

ပံုႏွိပ္ေဖာ္ၿပခဲ့ၿခင္းမရွိေသးတဲ့ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ရဲ႕ကဗ်ာရွည္အသစ္စက္စက္ပါ။ သူငယ္ခ်င္း တင္မင္းထက္ရဲ႕ ေရႊဝါၿပည္ ကေန ကူးလာခဲ့တာ ၿဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ တၿခားရွားပါးစာေတြလည္း အမ်ားၾကီး ေတြ႕ႏိုင္တာမို႔ အဲဒီမွာလည္း သြားဖတ္ႏိုင္ေၾကာင္း သတင္းေကာင္းပါးပါတယ္။

တစ္ညလံုးမအိပ္ခဲ့ရတဲ့ ညႀကီးရဲ႕ ေကာင္မေလး

(၁)
ကြ်မ္းက်င္လြန္းလွတဲ့ ဝက္သတ္သမား
နံၾကားကလွံကိုဆြဲအႏႈတ္
အဲဒီႏႈတ္ခ်က္ဟာ အသက္ပါလွခ်ည္ရဲ႕
မင္းကေလးအၾကည့္
ဒီက တစ္ညလံုး မအိပ္ခဲ့ရတဲ့ ညပါကြယ္။
ခုေတာ့
ျမင္းေတြ ျမင္းေပါက္စေတြ
အေကာင္တစ္ရာေလာက္
ငါ့ရင္အံုႀကီးထဲကေန
ကဆုန္ေပါက္ခုန္ထြက္
ငါ့ႏွလံုးသားခမ်ာ ဖံုပူပူထဲလဲက်
လူးလဲထ
အဲဒီ ဒရယ္မ်က္လံုးလဲ့လဲ့ကေလးကိုေလ
တစ္ေဒါင့္ထဲစုကပ္ၿပီး မၾကည့္လိုက္ပါနဲ႔
ဧရာဝတီတစ္ျမစ္လံုး
ငါေသာက္မိပါလိမ့္မယ္ကြယ္ ...

(၂)
လာၿပီ
ေမာင္းျပန္ဓားခလုပ္ကိုႏွိပ္လိုက္သလို
ထပ္ခနဲ
ျမည့္ေနတဲ့အၾကည့္
ငါ့ရင္ေခါင္းႀကီးထဲ
ေအာင့္ကနဲ ပူကနဲ
ငံုထားမိေခ်ာကလက္
ရာဘာတံုးႀကီးျဖစ္သြား
အသာကေလး အသက္႐ွဴေအာင့္ထားခိုက္
ေနာက္ထပ္ဓားေရာင္လက္ကနဲ
ဒင္းကေလး မ်က္လံုးတစ္ခ်က္
သတိ
ကင္မရာခလုပ္ကိုႏွိပ္ခ်ဖို႔မေမ့နဲ႔
လက္ကနဲဝင္းပ
ဖလက္ရွ္ဂန္းကြ်မ္းသြား
ဒီမွာ
အလိုလိုေနရင္း သၾကားေတြ
အရည္ေပ်ာ္ကုန္ရပါၿပီကြယ္။

သည္မွာ
တို႔ေဆးနဲ႔တို႔ခံလိုက္ရသလို
မတ္တတ္ႀကီး
ဝိုက္လက္သီးေတြေမး႐ိုးေပၚ
ဆင့္ဆင့္ဝင္လာ
ေဖ်ာက္ကနဲ
ေမွာက္သြားရပါၿပီကြယ္
"ဒိုင္း" ကနဲ မိုးေပၚပ်ံတက္
"ဒိုင္း" ကနဲ ေခ်ာက္ထဲျပဳတ္က်
ေျမႀကီးနဲ႔ မထိခင္ ျပန္ထိလုလုမွာ
ၾကက္သြန္ခင္းေပၚ လူးလိမ့္ေပးလိုက္ရ
အို ... အိစက္ညက္ေညာ
ငါဟာ
တစ္ညလံုး မအိပ္ခဲ့ရတဲ့ ညႀကီးပါကြယ္။
ခုေတာ့
ဓားေရးကြ်မ္းသူ ဓားသမား
လွ်ပ္လက္သလို ဓားစြမ္းစြမ္းနဲ႔
ခုတ္ခ်
ထက္ပိုင္းျပတ္က်သြားတာမွန္ေပမယ့္
လဲက်ဖို႔ေမ့ခဲ့သူ
ငွက္ေပ်ာပင္တစ္ပင္ျဖစ္ခဲ့ရပါၿပီကြယ္ ...
မင္းကေလး ဘယ္သူလဲ
ဘုရား ... ဘုရား .....
ေဟာသည္ငါ့ရင္အံုႀကီး
ကုန္ကုန္ခမ္းခမ္းပါကြယ္ ...
မင္းကေလး ဘယ္သူလဲ
ဘုရား ... ဘုရား .....
ငါ့မွာ
ေပါင္မုန္႔ဝယ္သြားရင္း ေပါင္မုန္႔ျဖစ္
ငါ့မွာ
လက္ဖက္ရည္ဝယ္သြားရင္း
လက္ဖက္ရည္ျဖစ္ရေပါ့ ...
မင္းကေလး ဘယ္သူလဲ
ဘုရား ... ဘုရား ...
ငါ့မွာ
"လယ္ထြန္သြား ႏြားေမ့" ဆိုစကား
ဘယ္ကလိမ့္မလဲ
ႏြားကိုေငါက္မယ့္ကိုယ့္အသံကိုယ္ေတာင္
သည္မွာ ေမ့က်န္မယ့္ေကာင္ပါကြယ္ ...

အသက္႐ွဴမဝသလိုလို
အပမွီလိုက္သလိုလို
အိုကြယ္
တိမ္ေတြအားလံုး ငါ့ကိုယ္ေပၚ
ၿပိဳက်သလိုလိုပါကြယ္
အခ်စ္ကေလးရယ္
ငါ့လည္ပင္းႀကီးကို ခင္းေပးလိုက္ပါ့မယ္ကြယ္
မင္းရဲ႕ေျခေထာက္အလွကေလးတစ္စံုနဲ႔
နင္းေလွ်ာက္လိုက္ပါေတာ့
အဲသည္ အခ်ိန္။

ငါ့ခပ္ျမႇင္းျမႇင္းအသက္႐ွဴသံေလးကအစ
မင္းကိုခ်စ္ေနမိပါၿပီကြယ္
သူမ်ား မိန္းကေလးေတြ မတတ္စြမ္းဖူး
လွ်ပ္တျပက္မင့္အၿပံဳး
ဝတ္မႈန္ကူး
အတိအက်အပိုင္ၿပံဳးခ်က္ေတြ
ေရွာင္တခင္ၿပံဳးခ်လိုက္တဲ့
အပိုင္ၿပံဳးခ်က္ေတြ
အဲဒါက ... ကြန္တဲ့လား
ေဟာသည္က
တစ္ညလံုး မအိပ္ခဲ့ရတဲ့ညႀကီးက
ကြန္ထဲကငါးေပါ့
ခ်စ္တယ္ကြယ္ ...

လက္ကေလးကိုေဝွ႔ရမ္းၿပီး
တယ္လီဖုန္းနီနီရဲရဲေလးကို
ေစြ႔ကနဲဖမ္းကိုင္လိုက္ပံုဟာေလ
လွလြန္း၊ လွၿပီးရင္းလွလြန္း
ခ်စ္တယ္ကြယ္ ...

သကၠလပ္ဦးထုပ္အညိဳကေလး ခပ္ေစြေစြေဆာင္းလို႔
မေထမဲ့ျမင္ဟန္ မ်က္ႏွာရစ္သမ္ေလးနဲ႔
ပုခံုးသားကို လိႈင္းၾကက္ခြပ္ေတြတြန္႔သလို
တြန္႔တြန္႔ၿပီး စကားေျပာတတ္တဲ့
မင့္ကိုယ္ဟန္အထည္ကေလး
ငံုထားပစ္လိုက္ခ်င္ေတာ့တာပဲ
ခ်စ္တယ္ကြယ္ ...

ေဆာင္းဦးေပါက္ေခြးေပါက္စေလးေတြ
ႏို႔ဆာလို႔ ခ်မ္းလို႔
တအိုင္အိုင္
မင္းကေလးကို မျမင္ရရင္ေလ
(ေဆာင္းဦးေပါက္ေခြးေပါက္စေလးေတြလို)
ငါ့မလဲ တအိုင္အိုင္ရယ္ပါ
ခ်စ္တယ္ကြယ္…..

အလကားေနရင္း
သြားတိုက္ေဆးကို ဖ်စ္ဖ်စ္ေနေတာ့တာပဲ
ခ်စ္တယ္ကြယ္ ....

တက္သစ္စကြ်န္းကေလးလို အံု႔ဆိုင္းေဝဆာ
မို႔ေမာက္ေဖာင္းကားေန မင္းကိုယ္လံုးကေလးမွာ
အပ်ိဳစင္ေသြးကေလးေတြ
ပတၱျမားရည္လို
တဖ်ပ္ဖ်ပ္စီးလည္ေနတာ
အဲဒါကေလးကိုလည္း
သည္က
တစ္ညလံုး မအိပ္ခဲ့ရတဲ့ညႀကီးက
ခ်စ္တယ္ကြယ္ ...

မင္းရီလိုက္ေတာ့
လီမြန္ဘာလီရည္ေသာက္လိုက္ရသလိုပဲ
ခ်စ္တယ္ကြယ္ ...

အေမေရ
သင္းကေလးရဲ႕ လွဂုဏ္ရည္ေၾကာင့္ရယ္
မေနႏိုင္တဲ့သားရင္အံုႀကီးေၾကာင့္ရယ္
ခ်စ္မိတယ္ ...
မိေခ်ာင္း ေက်ာက္ခက္ပန္း႐ံုလို
မင့္ဆံပင္အံုကေလး
အေမႊးဖြားဖြားရွဥ္႔ကေလးမ်ား
သစ္႐ြက္သစ္ခက္ေပၚေဆာ့ကစားသလို
မင့္လည္တိုင္ေပၚလႈပ္ရွားလို႔
ခ်စ္တယ္ကြယ္ ...

ဂြ်ိဳင္းဂ်က္ကက္ကေလးနဲ႔
ေတာ႐ိုင္းပန္းပြင့္လိုဟန္နဲ႔
စက္ဘီးေပၚမင့္ကိုယ္ထည္ကေလး
ေဝ့ကနဲ ဝဲပ်ံတက္လိုက္တာမ်ား
ငါ့တစ္ကိုယ္လံုး
သံုးသိန္းထီေတြေပါက္ကုန္ရပါၿပီ
ခ်စ္တယ္ကြယ္ ...

တစ္လံုးခ်င္း ခုတ္ေမာင္း ေနတယ္
တစ္လံုးခ်င္း
တစ္လံုးခ်င္း
ခုတ္ေမာင္း ေနတယ္
မင့္ရင္အံု မင့္တင္သားေတြ
တစ္လံုးခ်င္း ခုတ္ေမာင္းေနတယ္ ...
ေဟာသည္ကမာၻႀကီးေပၚမယ္
ဘယ္လိုျမစ္ေတြက ေရစီးၾကမ္းသတဲ့လဲ
ငါထမ္းရ ထမ္းရပါကြယ္
မင္းကိုခ်စ္တယ္ ...

ငါလာမယ္
မင့္ခ်စ္ဝတ္မႈန္အိမ္ကေလးဆီ
အဲသည္
ေက်ာက္ေက်ာတံုတံုကေလးလို
မင့္ႏႈတ္ခမ္းသားတံုတံုကေလးဆီ
မင့္ကိုခ်စ္တယ္ ...

အသည္းႏွလံုးကို ခလုပ္တိုက္
မင္းကေလး
အား
ပင္နယ္ဆလင္အလံုးတစ္ရာထိုးထားသလို
နာလွခ်ည္ရဲ႕ ...
မင့္နာမည္ ... ကေလး ေခၚေနလိုက္လို႔
ငါ့မွာေလ
ရထားမမီ ကားမမီ
ေလယာဥ္ပ်ံမမီ
ေသျခင္းတရားမမီ
မမီဘူး
ဘာမွမမီေတာ့ပါဘူးကြယ္ ...

အက်င့္မရွိပဲဝိတ္မၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔
တစ္ကိုယ္လံုး နာက်င္က်န္ရစ္သူလို
တစ္ဘဝလံုး။

ယူပါကြယ္
လည္ဆြဲမဟုတ္ဘူး
ပုတီးကံုးကေလးမဟုတ္ဘူး
ဆြဲျခင္းကေလး
ငါ့အသည္းႏွလံုးကိုထည့္ဆြဲသြားဖို႔
ဆြဲျခင္းကေလးပဲ
ယူသြားပါကြယ္ ...

ကမာၻႀကီးေရ
ကြ်န္ေတာ္လည္းမွားေတာ့မယ္
သူ႔အသီးကအလြန္ကိုထြားပါတယ္
ခ်စ္ ... ခ်က္ ... ေခ်ာက္
ခ်စ္ ... ခ်က္ ... ေခ်ာက္
ခ်စ္ ... ခ်က္ ... ေခ်ာက္
ခ်စ္ ... ခ်က္ ... ေခ်ာက္
လာေနၿပီ
လာေနၿပီ
လွပသူသစ္ပင္ကေလး
တစ္ပင္လံုး
တစ္အံုလံုး ေ႐ႊ႕လာေနၿပီ
အေဝးျမင္ကြင္းေပမယ့္
ထင္လင္းလွခ်ည္ရဲ႕ ...

ငါဟာ
နာရီအိုႀကီးတစ္လံုးထဲက ျမည္သံျဖစ္
တက္ကေလာက္
တက္ကေလာက္
တက္ကေလာက္
တက္ကေလာက္
တက္ကေလာက္
တက္ကေလာက္
ငါ့ရင္အံုေပၚ ငါ့ရင္အံုႀကီးေပၚ
ျမင္းၿပိဳင္ကြင္းလို သေဘာထား
တက္ကေလာက္
တက္ကေလာက္
သူကေလးလာေနၿပီ ...

ငါ့ရင္ထဲမွာ
တက္ကေလာက္
နီးလာၿပီ
နီးလာၿပီ
တျဖည္းျဖည္း
မေႏွးမျမန္ကေလး
မျမန္မေႏွးကေလး
ငါဟာ၊ ေကာင္းဘြိဳင္လိုျမင္းစီးသမားျဖစ္
ဒိန္းတပ္တပ္
ဒိန္းတပ္တပ္
ဒိန္းတပ္တပ္
ဒိန္းတပ္တပ္
ငါဟာ ဒရမ္မာ (ဗံုတီးသမား) ျဖစ္ခါ
ငါ့ရင္အံုငါျပန္တီးမိ
ေလာကႀကီး ခ်က္ခ်င္းလင္းေပးသြား
ေလာကႀကီး ခ်က္ခ်င္းေမွာင္လိုက္
ေလာကဓာတ္ႀကီး ခ်က္ခ်င္းလင္းေပး
ငါ့အခ်စ္မွာ
ညမရွိဘူး ...
ဘယ္ဘဝက ေသြးလည္း
သိလား
သင္းကေလးကိုခ်စ္မိ
အညတရပါ ...

မင္းကေလးရဲ႕ ရင္၊ တင္၊ ခါး
အတိုင္းအတာျဖင့္
ဂရင္းနစ္စံေတာ္ခ်ိန္ေပါ့
မင္းကေလးရဲ႕ ရင္ဘတ္ၾကယ္သီးေတြ
ထြားလြန္း
တစ္လမ္းလံုး ေမႊးသြားတယ္
မင္းကိုယ္နံ႔ေတြေၾကာင့္လမ္းမွာ
ေမႊးခြင့္ရ
လာၿပီ
သင္းကေလးလာေနၿပီ။

ဆံပင္ကေလးခါလိုက္တာ
ကဗ်ာ
မင္းကေလးတစ္ခ်က္ၿပံဳးလိုက္တာ
ငါ့လယ္ယာထြက္သီးႏွံေတြ
အကုန္လံုးဖြံ႔ထြားႀကီးမားကုန္ရပါၿပီ
မင္းကေလးဟာ
ပြဲေတာ္ထဲက ၿမိဳ႕ကေလးပါ
မင္းကေလးမ်က္ခြံေပၚ
ငါ ေနခိုပါရေစေတာ့
မင္းဆံပင္ကေလးနမ္းၿပီးမွ
အသက္ရွင္ရမယ့္သူပါကြယ္
ခ်စ္တယ္ ...

ေဟာ .....
ေကာက္ေနတဲ့ လမ္းေတြေျဖာင့္သြားေပါ့
လာေနၿပီ
ငါ့ေႏြဦးေပါက္အသစ္စက္စက္ကေလး
လာၿပီ
လာၿပီ
ငါ့ေႏြဦးေပါက္ကေလးလာေနၿပီ
ပန္းပြင့္သံတစီစီ
ေပါက္ပြင့္သံ ဒိုင္းကနဲ
ငွက္အမ်ိဳးမ်ိဳးပ်ံဝဲပံုနဲ႔ သစ္႐ြက္ေတြ
ဝဲပ်ံၾက
အသီးသစ္ အ႐ြက္သစ္ေတြ
ပ်ားရည္႐ႊဲၾကလို႔
အလင္းလွ
အလင္းေျပေျပေခ်ာေခ်ာကေလး
ပ်ားအံုဗရန္ဒီအရက္ကေလးေထြေထြနဲ႔
ေတာက္စား
အဲသလို ေႏြဦးေပါက္ကေလး
အဲသလို ေႏြဦးေပါက္သင္းကေလး
လာေနၿပီ.......

မိန္းမဆိုတာ
သည္လိုဝပ္အား
ခပ္မ်ားမ်ားနဲ႔မွေပါ့ ...
ေျခသဲကေလး ဝိုင္အိုလက္ ပန္းခရမ္းေရာင္
ေျခေထာက္အုအုကေလးမွာ
ေ႐ႊလိေမၼာ္သီးဖိနပ္နဲ႔တင့္
သစ္ေတာစိုက္ခင္းတစ္ခင္းလို
ေျခသလံုး ဝ၀ကစ္ကစ္မွာ
ေမႊးညင္းႏုကေလးေတြစီရီ
ေလကပြတ္သပ္လိုက္တိုင္း
စီးခ်က္ညီညီက ...

ၿပီးရင္
ျမင္ရမွာက
ေ႐ႊပိုးေကာင္ဂုတ္သားအေရာင္လံုခ်ည္
လိႈင္းအိလို႔
သင္းကေလး ေပါင္သားေပၚအိလို႔ ...

ၿပီးရင္
စေ႐ြးကိုက္ၿပီး
ေ႐ႊေဘာ္ထိုးၿပီး
ပါလစ္သုတ္ၿပီး
ပြတ္လံုးလို
လံုးက်စ္ဝန္းဖုတဲ့
တင္သားတင္းတင္းကေလး ...
႐ြလို႔ ...

ၿပီးရင္
ခါးကေလး
ခါးသားကေလး
ခါလို႔ ...

သည္ခါးကေလးပဲျဖစ္မွာ
သည္ကမၻာႀကီးကို ဆြဲကိုင္လႈပ္ရမ္းခဲ့တာ
သည္ခါးကေလးပဲျဖစ္မွာ
သည္ကမၻာႀကီးကို တဒီးဒီးလည္ေစခဲ့တာ
သည္ခါးကေလးပဲျဖစ္မွာ
သည္ကေကာင္ႀကီးရဲ႕ အသည္းကိုေလ
ခဲကေလးလို
ေရေပၚရွပ္ရွပ္ပစ္ကစားတာ
သည္ခါးကေလးပဲ
သည္ခါးကေလးပဲ
သိပ္ေသခ်ာပါတယ္
အဲသည္ခါးကေလးပဲေပါ့ ...

ေရက်ခ်ိန္
မို႔ေမာက္ၿပီးခံုးခံုးကေလးက်န္ရစ္ခဲ့
ထြန္းသစ္စေသာင္ခံုမို႔မို႔လိုရင္သား
တင္းလို႔
အဲသည္ဝင္းပရင္သားအထက္မွာေပါ့
ဂ်က္ေလယာဥ္ေတြ
ဂ်က္ေလယာဥ္ေတြ
တစ္စီးၿပီး တစ္စီး
ပ်က္ပ်က္က်ရာ
မ်က္ႏွာလြင္ျပင္ေလး
ဝင္းပ ...

ဟုတ္တယ္
သင္းကေလးမ်က္ႏွာဟာ
ႏွလံုးသား ဂ်က္ေလယာဥ္ေတြ
တစ္စီးၿပီး တစ္စီး
ပ်က္ပ်က္က်ရာလြင္ျပင္ ...

အေမေရ
အေမ့သား မလဲ
သင္းကေလး မ်က္ႏွာလြင္ျပင္ေပၚ
ဘဝတစ္ခုလံုး
ပ်က္က်ရ ေလယာဥ္တစ္စီးေပါ့ ...

မိုးစပ္စပ္ကေလး႐ြာၿပီးကာစ
ေနေရာင္အဝါက
စေပါ့လိုက္တစ္ခုလိုထိုးျပထား
ငုပင္
သည္ငုပင္က ငုပြင့္ ငုဖတ္ေတြ
တစ္ျဖာျဖာခါဆင္းပံုမ်ိဳး
သင္းကေလး
လွမ္းေလွ်ာက္လို႔လာေနခဲ့ၿပီ ...

ဒါဟာ
ငါ့ေႏြဦးေပါက္ အသစ္စက္စက္ကေလးေပါ့
‘ဒါဟာ
ငါ့ေဂၚဖီခင္း ေထြးေထြးထပ္ထပ္ကေလးေပါ့
ဒါဟာ
ငါ့အသည္း ပလုပ္တုတ္ျဖစ္ပံု႐ႈေမွ်ာ္ခင္းကေလးေပါ့ ...

အေမေရ
၁၆-ေအာင္စ အေလးခ်ိန္ရွိတဲ့
သားရဲ႕ ႏွလံုးသားေလးဟာ
သူကေလးလႈပ္ကစားမွ
ေပ်ာ္ရတဲ့
သူ႔လက္ထဲက
ပလုပ္တုတ္ကေလးျဖစ္ေနရတာ
ဘယ္ေရွးကုသိုလ္ဆက္လဲဟင္ ...

"ဒါကဘာလဲ"
(သင္းကေလးအသံေလ)
လက္ကေလးနဲ႔ ေပြ႔ယူလိုက္သလိုေပါ့
"ဖိတ္စာ"
(ငါ့အသံေလးပါ ...
အေၾကာက္တရားနဲ႔ ေမြးဖြားလာသမို႔
အသံျဖစ္႐ံုတင္ေလးေပါ့ ...)
"ဖိတ္စာ ... ပါ"
"ဖိတ္စာ ... ပါ"

"ေပး"
(သင္းကေလးအသံပါ)
ငါ့ေသာတာ႐ံုတစ္ခုလံုး
ပန္း႐ံုတစ္႐ံုျဖစ္သြား .....

ငါ့အသည္းႏွလံုး ငါ့ဘဝ
မင္းမ်က္ဝန္းေလးထဲ
ပစ္ထည့္မိ။

ျပန္ဆြဲႏႈတ္ၾကည့္ေတာ့
အသည္းႏွလံုးေရာ ဘဝေရာ
တစ္ခုမွျပန္ပါမလာေတာ့ဘူး ...

ေျမပဒူေအာင္း တြင္းထဲ
ေျခေထာက္ကြ်ံက်ခဲ့သူ မုဆိုးခမ်ာ
ျပန္ဆြဲႏႈတ္ေတာ့
ေျခေထာက္ျပန္ပါမလာေတာ့သလိုေလ
ဒါေပမယ့္
ခ်စ္တယ္ကြယ္ ...

ငါ့အိပ္ႀကီးထဲ
ငါ့အက်ႌထဲ
အခ်စ္ေတြပါတယ္ ......

ငါ့အသားေတြ ပြတ္သပ္တိုက္ခတ္သြားတဲ့ေလမွာေတာင္
အခ်စ္ေတြပါတယ္ ...

ငါ့အဆုပ္ထဲ
အခ်စ္ေတြျပည့္ေဖာင္းလို႔
အခ်စ္ေတြနဲ႔
ငါ့အဆုပ္ႀကီးျပည့္ေဖာင္းလို႔

သင္းကေလး
တသြင္သြင္စီးဆင္းပံုဟာ
တစ္သက္လံုး ငါ့မွာခ်စ္မွားယြင္းခဲ့
အလကားပါ
ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုးေလာက္ ခ်စ္မွားယြင္းသင့္တာေပါ့ ...

ေျမာက္ဥကၠလာဟိုးမားက
ငါ့မိတ္ေဆြ ဖိနပ္ခ်ဳပ္သမားေလးေရ
ငါ့အသည္းႏွလံုးကိုေပးပို႔လိုက္ပါရဲ႕
အလွဆံုး ဖိနပ္ကေလးတစ္ရံ
အျမန္ဆံုးခ်ဳပ္ေပးပါ
သူကေလးစီးဖို႔ပါကြယ္ ...

တယ္လီေဗးရွင္းထဲမွာလဲ
ငါမင္းကိုရွာတယ္
တယ္လီဖုန္းေလးထဲမွာလဲ
ငါမင္းကိုရွာတယ္
မိုက္က႐ိုေဝ့စေလာင္းႀကီးထဲမွာမ်ား
မင္းကိုယ္ရိပ္ ကိုယ္ေရာင္ ရွိမလား
ငါေမာ့ၾကည့္ အနံ႔ခံမိတယ။္

ဆ.သ.ရ ကိုလဲ
အေၾကာင္းၾကားထားပါတယ္
သူကေလးကိုေတြ႔ရင္ေလ
အျမန္ဆံုးသတင္းပို႔ပါလို႔။

အလွဆံုး ဇာပန္းကြက္ကေလးေတြ
တစ္ခုၿပီး တစ္ခု
ငါ့စိတ္ရဲ႕ ပိတ္သားေပၚ
မင္းတိုးဖြဲခဲ့ပါလားကြယ္ ...

သစ္ၾကားသီးေလးပူေႏြးေနပံုဟာေလ
မင္းကိုယ္ထည္အေႏြးဓာတ္ကေလးလား
သစ္ၾကားသီးေလးစားမိတုန္းအခါ
ငါခံစားရပံုမ်ား
ဖ႐ိုဖရဲအုတ္ပံုေတြလို
ငါ့မွာ
"အင္ထ႐ိုပီ" ေတြ ျမင့္ကုန္ရပါၿပီကြယ္ ...

ခဲတန္ခြ်န္စက္ထဲကထြက္လာစ
ခဲဆံလို
ကိုက္ခဲပါကြယ္
အဲသည္ သြားထက္ထက္ကေလးေတြနဲ႔
ငါ့အသည္းႏွလံုးကိုေလ
ကိုက္ခဲပါကြယ္ ...

အို ... ဘာျဖစ္လို႔မ်ား
မင္းညကို ငါခ်စ္မိပါလိမ့္
ဒါ ငါမေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ဖူး
ဒါ ေမွ်ာ္လင့္လို႔မဟုတ္ခဲ့ဖူး
လံုးလံုးမဟုတ္ခဲ့ဖူး
ထူးဆန္းလွခ်ည့္.....

ဒါ ငါမသိခဲ့
ငါ့ႏွလံုးသား ဘာဘီက်ဴမီးဖိုျဖစ္
လိႈင္းသစ္ ဝင္ေျပး ပင္လယ္ရင္ခြင္
ဘယ္သူသိသလဲ
ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတယ္ဆိုတာ ...

စိတ္ကူးယဥ္ေနတုန္း ရင္ဘတ္ေပၚ
ႂကြက္ေပါက္စနီနီရဲရဲေလးေတြ
႐ုတ္တရက္ျပဳတ္က်
လန္႔ခုန္
အူေတြယားလို႔
ငါ့မွာအူေတြ အထပ္ထပ္ယားလို႔ ...

စိတၱဇေဆး႐ံုကုတင္ေပၚမွာတဲ့
ငါ့ကိုလူေတြကေျပာၾက
ဘယ္ဟုတ္ရမလဲ
ငါဟာ ေမတၱာလမ္းေပၚေရာက္ေနတာပါ
အိမ္နံပါတ္က
၁၅၀ဝ ေလ ...

လူေတြဟာ ခက္ပါတယ္
သည္ေလာက္႐ိုး႐ိုးစင္းစင္းေလးေတာင္
မသိၾကေခ်ဘူး
ခက္တယ္ ...
အိပ္မက္ေတြေျခာက္ဆင့္မက္
ညက်ရင္အိပ္မက္ထဲမွာ
တဝႀကီး သင္းကေလးနဲ႔ ...

အခ်စ္နဲ႔ပတ္သက္ရင္
နပိုလီယံဆိုတဲ့ေကာင္ဟာ
ငါ့ဘယ္မွီမလဲ
ၿမိဳ႕ေတြ႐ြာေတြ
တစ္ၿမိဳ႕ၿပီး တစ္ၿမိဳ႕ရေပမယ့္
သိတယ္မႈတ္လား
သင္း ခ်စ္သူ ဂ်ိဳးဇက္ဖင္းဆီေတာ့
နပိုလီယံဟာ က်ဆံုးခဲ့တယ္မႈတ္လား ...

ငါကေတာ့
ငါ့ခ်စ္သူေလးလက္ထဲ
ၿမိဳ႕ေတြ႐ြာေတြ
အကုန္လံုးပံုေပးထားတဲ့ေကာင္
ဘယ္ေကာင္ယွဥ္ရဲသလဲ ...

ညညအိပ္မရဘူးကြယ္
အိပ္ခန္း ခန္းစည္းေလးကို ေလတိုးတိုင္း
ၾကည့္စမ္း
မင္းအၿပံဳး အရမ္းပဲေမႊးလာ
ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္ေတာ့
မင္းအၿပံဳးေတြ
ေကာင္းကင္အျပည့္
အသည္းေလးရယ္
မင္းကေလးဟာ လမင္းအသစ္ပါကြယ္ ...

သိၿပီ သိၿပီ
မင္းေလးေၾကာင့္
သည္ေကာင္ရင္ခုန္ မိုးလံုးျပည့္
ငါ့ခ်စ္စိတ္ေတြလႊင့္ပစ္မရေတာ့ဘူး
ဆိုး ...
သြားႏႈတ္ဆရာက
မနာမက်င္ေအာင္
ကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္သြားႏႈတ္ပံုမ်ိဳးခံရ
သြားတစ္ၿပံဳလံုးကုန္သြားေပမယ့္
ငါ့မွာ
သြားေတြရွိသလို အားကုန္ၿပံဳးမိ
ပစ္ရက္စရာ မရွိေအာင္ပဲ
ငါ့အျဖစ္ကဆိုး
ခ်စ္တယ္ကြယ္ ...

မိုးအသစ္ေတြ႐ြာသြန္းၿဖိဳး
ေရသစ္ေတြျမစ္ျဖစ္
ဒါငါ့ရင္ခြင္ေလ ...

အဆံုး
အဆံုးရဲ႕ အဆံုး ခံုးခံုးေပၚမွာ
ဒါဘယ္သူ႔ေကာင္းကင္တဲ့လဲ
ဝင္းပ
ဝင္းပ မင့္အပ်ိဳရည္ကေလး
ဘယ္လဲ
ဘယ္ေရာက္သြားၿပီတဲ့လဲ
အဲဒါဟာ
အပင္ေပါက္သြားၿပီလားကြယ္ ...

ေဟ့
ေကာင္းကင္ျပာေလး
ငါ့ကို တစ္ခုခုေျပာစမ္းပါ
ေျပာခဲ့စမ္းပါ
ေဟာသည္က ေသြးခဲတစ္ခဲကို
ေျပာခဲ့စမ္းပါ
အနာတစ္ခုကို အနာတစ္ခုနဲ႔
ကုသရတယ္လို႔
သည္ေသြးခဲတစ္ခဲကိုေလ
ေျပာခဲ့စမ္းပါ ...

ခုေတာ့
ဓားေပါက္ဝိဇၨာရဲ႕ ဓားေပါက္ခ်က္ေတြထဲ
ငါ့မွာ
အသည္းတယားယား
ၾကက္သီးတျဖန္းျဖန္း မွန္ေတြကြဲ
ဓားေပါက္ခ်က္ေတြထဲ
ငါ့မွာ
ေလာကဓံတရားကိုေတြ႕
ငါ့အသည္း
ေက်ာက္စရစ္ခဲေလးျဖစ္က်န္ရစ္ခဲ့
ခ်စ္တယ္ကြယ္ ...

ငါ့အသက္
မင္းေလးလက္အပ္ႏွံထား
အထပ္ထပ္ခြဲစိတ္
လႊာခ်
တစ္လႊာၿပီးတစ္လႊာ
လႊာခ် ...
အို ... အသည္းခြဲစက္ကေလးရဲ႕
သိပၸံနည္းက် မင္းျပဳစား
ငါ့ရင္ေခါင္းႀကီး တစ္ခုလံုး
ရန္သူမေလးရယ္
ခ်စ္အခိုးေတြအလိပ္လိုက္ အလိပ္လိုက္
ထကုန္ရပါၿပီ
ငါ့မွာ
ခ်စ္ၿပီးရင္း ခ်စ္ရင္း
ခ်စ္တယ္ကြယ္ ...

ငါ့ကိုဘဝကူးသြားၿပီတဲ့
လူေတြက
လူေတြဟာ အေတာ္ႀကီးကိုခက္တယ္
ငါမေျပာဖူးလား
အရာရာဟာ တြန္႔လိမ္ေကာက္ေကြးၿပီး
ေသးမႊားသြား႐ံုကလြဲၿပီး
ေဟာဟို ... ေနေအာက္မွာ
ဘာမွမဆန္းသစ္ဘူးဆိုတာ
မသိၾကရွာဘူး ...

သည္မွာ ... ေျပာလိုက္မယ္
ေတြ႔လား ...
အက္စစ္နဲ႔ ႏွလံုးသားကိုပက္မွ
လူဟာေသတာ မဟုတ္ဘူး
ပန္းတစ္ပြင့္ရဲ႕ ဝတ္မႈန္တစ္မႈန္နဲ႔ထိလဲ
ေသတယ္ဆိုတာ
သင္း တို႔သိသြားေစရမယ္ ...

တစ္ညလံုး မဟုတ္ဘူး
ဆယ္ဘဝ ဆယ္ညလံုး မအိပ္ရရ
ခ်စ္ေနမွာပဲ
သိၾက ... သိၾက
ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္းကို
တစ္ဘဝလံုး အကုန္ခံၿပီး
အက်ယ္ႀကီး ေအာ္ေျပာသြားတဲ့ေကာင္
၀ံ႔စားၾကလား ...

ေအာ္ေျပာလိုက္မယ္
ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္းကို ေအာ္ေျပာလိုက္မယ္
သင္းကေလး တစ္ကိုယ္လံုး
ခ်စ္စရာခ်ည္းပဲ
ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္းကို
အက်ယ္ႀကီး ေအာ္ေျပာလိုက္မယ္
အခ်စ္ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္အျမန္ထုတ္ေပးပါကြယ္ ...

ဝင္းပပါ ... ဝင္းပပါ
ငါ့အသည္းႏွလံုး Betelgues ၾကယ္ကေလးရဲ႕
စြတ္စို စိုထိုင္း
ငါ့မွာ ထြန္႔ထြန္႔လူး
ငါ့အခ်စ္ေတြ
တိတ္တခိုးႀကီးထြန္းလင္း
အိုး ... တိတ္တခိုးႀကီးပါလားကြယ္
သိၾက
ခု ငါ့ခ်စ္သူေလး ရင္အံုထဲ
တစ္ေန႔ကို အႀကိမ္တစ္သိန္းတိတိ
ခုန္ေပါက္ေနတဲ့ အသည္းႏွလံုးဟာ
ငါ့အသည္းႏွလံုးစစ္စစ္ပဲ ...

သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ
ဘုရားသခင္စားေနက်
ေတာ္ဝင္တဲ့ အစားအစာကို
ကိုက္ခ်ီဖို႔ႀကိဳးစားတဲ့
ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ဇာတ္လို႔
မွတ္လိုက္ၾကပါေတာ့ကြာ ... ... ... ...။

ေမာင္ေခ်ာႏြယ္
.