ကမ္းေၿခမွာ
ကမ္းေၿခမွာေလွ်ာက္ေနသူေတြရဲ႕
ေၿခရာေတြကိုလိႈင္းကဖ်က္ပစ္ေနတယ္။
လူႏွစ္ေယာက္တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ေၿပာေနတဲ့
စကားေတြကိုေလကသယ္ယူသြားတယ္။
ဒါေပမယ့္လူေတြကကမ္းေၿခမွာလမ္းေလွ်ာက္ဆဲ
သူတို႔ရဲ႕ေၿခေထာက္ေတြကေၿခရာေတြထင္ေန္ဆဲ..။
လူႏွစ္ေယာက္ကစကားလံုးအသစ္ေတြ႐ွာၿပီး
အတူတူေၿပာေနၾကဆဲ..။ ။
At the Beach by Kemal Ozer Turkey
Translated by Nyi Sin Thit
စံုတြဲ
တစ္ေယာက္က
သူ႔ၿဖစ္ဆဲပန္းပြင့္နဲ႔
လွ်ိဳ႕၀ွက္တိတ္ဆိတ္မႈကို
႐ွွက္စႏိုးၿမွင့္တင္
ကမၻာကိုအစဥ္စီးဆင္းမယ့္
မိုးစက္ပြင့္ရဲ႕တိမ္တစ္တိုက္
ဒါမွမဟုတ္ၿမစ္ၾကီးတစ္စင္းရဲ႕တာလႊတ္ရာ
မာယာနဲ႔စိတ္ကူးယဥ္လွပ
သူ႔ေန႔ေတြကိုအစီအစဥ္ခ်လို႔။
အၿခားတစ္ေယာက္က
တဒဂၤမိန္းေမာမႈမွာ
သူ႔အေပါင္းအသင္းသူခိုင္ၿမဲ
တည္ေဆာက္ဆဲလမ္းအသစ္
သူ႔ဒုကၡဓါးၿမိနဲ႔
သူ႔အေတြ႕အၾကံဳတတိတိခၽြန္
သူတီထြင္ရာအိပ္မက္ထဲ
အအိပ္မက္တဲ့သူ႔တန္ခိုးေတြ
ႏႈိးမယ့္သူ႐ွာေနရဲ႕။
သူတို႔
မ်က္၀န္းေပၚကေခ်ာက္နက္ထဲ
ေတြ႔ဆံုနစ္ၿမဳပ္နက္႐ႈိင္းၾက
တစ္ေယာက္ေမ့ေလ်ာ့မႈတစ္ေယာက္ကိုင္ဆြဲ
တစ္ေယာက္အေတြးထဲတစ္ေယာက္စိမ့္၀င္
ေန႔စဥ္ရဲ႕အစကိုပ်ံသန္းဖို႔
တစ္ေယာက္ကမ္းပါးေပၚတစ္ေယာက္
တပ္ဆင္ေခ်ာ့ၿမွဴၾက..။
ကမၻာဦးကအတိုင္းေပါ့
ေနေရာင္ၿခည္ေတြက
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြေပၚစူးစူးၚရဲရဲ
ၿဖာက်ေနဆဲ..။ ။
ေမာင္နႏၵ
အေမ
အခ်စ္ေရ…အခုဆို
ဧရာ၀တီဟာ
ငိုညည္းၿမည္တမ္းေပါ့
ေအာ္စကာ၀ိုင္းလ္ရဲ႕ႏိုက္တင္းေဂးလ္ေတြ
မ႐ွိၾကဘူးေလ။
အခ်စ္ေရ
ခုဆို..အေမ့စိုက္ခင္းေတြ
ေလာင္မီးပိုးက်
အေမ့ၿခံ၀ိုင္းေလး
မီးေလာင္ၿပာက်
ေအာ္စကာ၀ိုင္းလ္ရဲ႕ႏိုက္တင္းေဂးလ္ေတြ
မ႐ွိၾကဘူးေလ။
အခ်စ္ေရ အခုဆို
ေ႐ႊရည္စိမ္ၾကယ္ပြင့္ေလးေတြက
ကမၻာ့ဦးေခါင္းၿဒပ္ေသရဲ႕ဂုဏ္သတၱိအတြက္
တာဘိုကားနီနီတစ္စီးေပၚမွာ
ေအာက္စီဂ်င္ကိုအလြဲသံုးစားၿပဳေနရဲ႕
ေအာ္စကာ၀ိုင္းလ္ရဲ႕ႏိုက္တင္းေဂးလ္ေတြ
မ႐ွိၾကဘူးေလ။
အခ်စ္ေရ..အခုဆို
ႏွင္းဆီနီလည္းရဲရဲမပြင့္ေသးပါလား
မိုးေသာက္ၿခင္းအတုေမြးဖြားခဲ့ၿပန္ေပါ့
ေအာ္စကာ၀ိုင္းလ္ရဲ႕ႏိုက္တင္းေဂးလ္ေတြ
မ႐ွိၾကဘူးေလ။ ။
မာန္သစ္ႏိုး
ေရတိမ္ပိုင္းမွတ္တိုင္မ်ား
ကမ္းစပ္ေတြအေပၚကၾကည့္ေတာ့
ေ၀ရီးလင္းပ်က္ခပ္ေရးေရးသာ
ၿပာမႈန္ေတြၾကဲမခ်ပါနဲ႔
ေရညွိသက္သတ္လြတ္စားတဲ့
ေ႐ႊငါးေလးေတြ
အစာအဆိပ္သင့္ခံေနရလို႔
အခု
ေက်ာက္စရစ္ခဲေတြခ်ည္းက်န္ေတာ့တယ္။
အသည္းကြဲၿပီးစခံစားခ်က္မ်ိဳး
အေကာင္းဆံုးလိႈင္းတြန္႔ပန္းခ်ီ
ဖန္ပုလင္းလြတ္ထဲသို၀ွက္သိမ္းဆည္းထားခဲ့
စကားလံုးေတြနဲ႔ေလဟာနယ္ကိုဆြဲဆြဲဆန္႔လိုက္
ေခတ္ဆန္မဆန္ဆိုလို႔
ငိုစားရယ္စားတီေကာင္ေတြသာ
႐ြ႐ြကေလးတြယ္တက္လာေနၾက..။
မွန္ခဲ့ပါၿပီ
ေဟာသည္ခုံတန္းလ်ားၿပာၿပာေတြဟာ
ခ်စ္သူမုန္းသူၾကည္ႏူးဖို႔
ညေနခင္းေတြကိုႏႈတ္ဆက္ဖို႔သက္သက္မွ်သာ။ ။
ေနဆူးသစ္
ညစာစားပြဲ
တိမ္ေတြကိုဖမ္းၿပီး
ခ်က္ၿပဳတ္ေနပံုမ်ား
ၿခံစည္း႐ုိးေနာက္္မွာ
စားရမဲ့ေသာက္ရမဲ့ေတြဟာေငးးလို႔။
မနက္မနက္မွာ
လမ္းမွားၿပီးေရာက္လာတတ္တဲ့
ဓူ၀ံၾကယ္က
ေပါင္မုန္႔ေတြကိုေမးလိုက္တယ္
ေၿမာက္အရပ္ဟာဘယ္ဘက္မွာလဲတဲ့..။
အရိပ္ထဲမွာေတာ့
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ဓါးေတြနဲ႔စိုက္ေန
ၿပီးေတာ့ရယ္ေမာလိုက္ၾက
အေရၿပားေတြကို၀ိုင္အရက္နဲ႔ပက္ခ်
ႏ်ဴ႐ုိးဆစ္ၿဖစ္ေနတဲ့ညဟာ
ေၿခဦးတည့္ရာေၿပးေန..။
ေၾကာင္ေတာင္ကန္းမ်က္လံုးမ်ား
သတၱဳသံထြက္ေနတဲ့ရယ္သံ
စီးကရက္မီးခိုးမ်ား
ခၽြင္ကနဲဖန္ခြက္ခ်င္းထိ
ေက်းဇူးေတြနဲ႔တစ္ခန္းလံုးေလွ်ာက္ပြ
ေနာက္ထပ္ယူဦးမလား
ေၿခရာမိုးေတြသြန္းၿဖိဳး႐ြာ….
……………………….။
ပြဲၿပီးသြားတဲ့အခါ
ေၿခရာလက္ရာမပ်က္
ဖုတ္ဖက္ခါထြက္သြားၾက
ေၿမဇာၿမက္ေတြခမ်ာသာ
ႏြမ္းရိလို႔က်န္ခဲ့႐ွာ..။ ။
သရ၀ဏ္ (ၿပည္)
ပန္းပြင့္မ်ား
အလြမ္းဆိုတာ
ပန္းတစ္ပြင့္ၿဖစ္ရင္
ဒီပန္းကိုမင္းမပန္ေစခ်င္ဘူး။
ကိုယ့္ခ်စ္သူဟာ
ပန္းတစ္ပြင့္ၿဖစ္ရင္
ဒီပန္းဟာထာ၀ရတစ္ပြင့္တည္းပါ။
သတိရၿခင္းဟာ
ပန္းတစ္ပြင့္ဆိုရင္
အၿမဲကိုယ္မင္းအတြက္သိမ္းထားမယ္။
ဆံုဆည္းမႈဟာ
ပနး္တစ္ပြင့္ၿဖစ္ရင္
ဒီပန္းဟာကိုယ္တို႔အတြက္ၿဖစ္ပါေစ။
ခြဲခြာၿခင္းဟာ
ပန္းတစ္ပြင့္ဆိုရင္
ႏြမ္းသြားမယ့္အခ်ိန္ကိုေစာင့္ေနမိတယ္။ ။
မိုးေသြး
လွည့္စားၿခင္း
ေၿမြ
အေရခြံလဲ
လဲၿပီးစအေရာင္
ပိုေတာက္ေၿပာင္လာသတဲ့..
ဒါေပမယ့္
အဆိပ္႐ွိတဲ့ေၿမြ
အေရာင္ေၿပာင္းေပမယ့္
ေၿမြဟာ..ေၿမြပါပဲ..။ ။
သီဟ
ဒုတိယတန္းစား
ငါ့ရင္အံုေလွာင္ခ်ိဳင့္မွာ
ၿခေသၤ့တစ္ေကာင္႐ွိတယ္။
သူက
ကၽြန္ေတာ့္စကားႏြမ္းေတြကို
မစားသံုးခ်င္ဘူးတဲ့။
ေကာင္းကင္ရဲ႕ေအာက္မွာ
လတ္ဆတ္တာဘာမွမ႐ွိဘူးလို႔
ေၿဖာင္းဖ်တာေတာင္မွ
သူ..မေက်နပ္ႏိုင္ဘူး။
ကၽြန္ေတာ့္ကိုတစ္ခ်ိန္လံုးကုတ္ၿခစ္ကာ
ဟိန္းေဟာက္လိုက္ေတာင္းပန္လိုက္နဲ႔ပါပဲ။
ကဲ..
မီးေတာင္လိုေပါက္ကြဲလို႔
သူလြတ္လာၿပီဆိုပါစို႔..။
ဘယ္မွာလဲ..သူ႔ေကာင္းကင္
ဘယ္မွာလဲ..သူ႔လြင္ၿပင္…
သူက အ႐ုိင္းဆန္တယ္
ကၽြန္ေတာ့္လိုလိုက္ေလ်ာညီေထြမေနတတ္ဘူး
ဆင္ေၿခဖံုးရပ္ကြက္ကထပ္ခိုးေလးတစ္ခုေတာင္
သူခိုလႈံဖို႔ရမွာမဟုတ္ဘူး။
ကၽြန္ေတာ့္လိုဒုတိယတန္းစားေတြနဲ႔
မပတ္သက္ခ်င္ဘူးလို႔ဘယ္ေလာက္ေၿပာေၿပာ
သူ႔ထြက္ေပါက္ကိုပိတ္ထားရမွာပဲ။
နာက်င္၊ေမာပန္း၊ေလးလံ
အာ႐ုံေတြကန္းခဲ့ၿပီ။
ပ်ံသန္းေနတဲ့တိမ္တိုက္ေတြၿမင္ရင္ေတာင္
အားက်ရမွန္းမွမသိ
ထံုေပေပစိတ္နဲ႔သာၾကည့္ေနမိေတာ့တယ္။
ခုေနမ်ား၊တန္ခိုး႐ွင္တစ္ပါးက
“ေပ်ာ္ေစသတည္း”လို႔ေကာင္းခ်ီးေပးရင္ေတာင္
ႏွစ္မ်ားစြာကေအးခဲခဲ့တဲ့မ်က္ရည္ေတြသာ
ေပ်ာ္က်လာမယ္ထင္ပါရဲ႕…။ ။
တင္မင္းထက္
(အဲဒီကဗ်ာက ကၽြန္မအၿမဲသတိရေနမိတဲ့ကဗ်ာပါပဲ..အလြတ္နီးပါးရခဲ့ဖူးတယ္
အရင္ကေပါ့…ခုေတာ့ ကၽြန္မမွာလဲ ေအးခဲေနတဲ့မ်က္ရည္ေတြပဲက်န္တာဆို
ေတာ့…. ေပ်ာ္က်ဖို႔ေစာင့္ရဦးမလား၊ဒီတိုင္းထားလိုက္ရင္ေကာင္းမလားစဥ္းစား
ေနတုန္း………….)
လြဲမွားမႈမ်ားကၽြန္ေတာ္ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာေရ႐ြတ္ၿပီးတဲ့အခါ
သူတစ္ၾကိမ္တစ္ခါေတာင္မ႐ြတ္ဆိုရေသးပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနတဲ့အခါ
သူက အပ်င္းေၿပကိုက္၀ါးလို႔…။
ကၽြန္ေတာ္လမ္းေလွ်ာက္လာတဲ့အခါ
သူတိုက္အိုေထာင့္မွာမတ္တပ္ရပ္ေနဆဲေပါ့..။
ကၽြန္ေတာ္ပန္းခင္းထဲကိုေရာက္တဲ့အခါ
သူဟာမိုးတိမ္ေတြကိုေမာ့ၾကည့္ေနတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တစ္ခါတစ္ရံလန္႔ႏိုးတဲ့အခါ
သူ…ညမ်ားစြာမအိပ္စက္ေသးပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္ႏွင္းစက္ေတြကိုတို႔ထိၾကည့္တဲ့အခါ
သူဟာေနေရာင္ေတြကိုမုန္းတီးေနေသးတယ္။
ကၽြန္ေတာ္႐ုိးသားစြာလေရာင္ကိုမိန္းေမာေနတဲ့အခါ
သူဟာေကာင္းကင္ရဲ႕သုညေတြကိုေရးသားလို႔ေပါ့။
ကၽြန္ေတာ္ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကိုခံစားေနဆဲအခါ
သူဟာက်ိန္ဆဲမႈမ်ားနဲ႔ဗလံုးဗေထြးမွားယြင္းေနခဲ့တယ္။
“ကၽြန္ေတာ့္”ကိုယ္”ကၽြန္ေတာ္”
မွန္တစ္ခ်ပ္ေပၚတင္ၾကည့္တဲ့အခါ
သူ႔ကိုအလြန္တစ္ရာမုန္းတီးမိၿပန္ေရာ..။ ။
ရဲလြင္
Posts
