ေမာင္သိန္းေဇာ္ (ေကေဇာ္) ၏ ကဗ်ာမ်ား

Monday, May 16, 2016

ခ်စ္ၿပံဳးႏွင္းဆီ

ေလညင္းသည္
မနက္ခင္း၏ မွန္တံခါးခ်ပ္မ်ားအား
အ သာ အ ယာ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္စဥ္

ႏွင္းဆီပြင့္ေလးေတြကို ပံုတူဆြဲရန္ ႀကိဳးပမ္းေနသည့္
ပန္းခ်ီသင္တန္းသူ ႏွင္းဆီပန္းေလး တပြင့္အား
အမွတ္မထင္ ျမင္ေတြ႔ခဲ့ရၿပီး ေနာက္

ေန႔ညအစဥ္ ကြ်န္ေတာ္၏စိတ္အေတြးမ်ားသည္
ကမာၻေျမ၏ ႏူးညံ့မႈ၌လည္းေကာင္း
သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ႀကီး၏ အလြမ္းေတး၌လည္းေကာင္း
လူတေယာက္ႏွင့္ ႏွင္းဆီပန္းေလးတပြင့္၏
တေယာသံ၌လည္းေကာင္း
အစဥ္သျဖင့္ ဆြတ္ပ်ံ႔လွပစြာ ခိုတြဲ၍ ေနပါသည္

ထိုသို႔ေသာအခိုက္
အခ်စ္သည္
ပန္းႏွင္းဆီအငံုေလးထဲမွေန၍
ကြ်န္ေတာ့္အား ၿပံဳးေနေပလိမ့္မည္။

ေကေဇာ္


ဆည္းဆာ

စီးဆင္းေနေသာ ျမစ္၏နံေဘးတြင္
လြမ္းေဆြးေနသည့္ ကမ္းပါးေတြရွိသည္။

တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အမွန္ခ်စ္လွ်င္
ငွက္ကေလးေတြပင္
အတူပ်ံသန္းခြင့္ ရပါသည္။

တခါရံ၌ တိမ္ေတြလွပခဲ့သည္ကို
တဘဝလံုး ေမွ်ာ္ေတြး၍
ေကာင္းကင္ ေငးသူ။

အေဝးမွညေနသည္
အေတာင္ပါေသာ အလြမ္းမ်ားပင္ျဖစ္သည္။

ခ်စ္သူခ်င္းေပါင္းရေသာ ကမာၻ၌သာ
လူ အျဖစ္ကို ကြ်န္ေတာ္ရလိုသည္။

ခ်စ္သူခ်င္းေပါင္းရေသာ ကမာၻ၌သာ
လူ႔အျဖစ္ ကိုကြ်န္ေတာ္ရလိုသည္။

ေကေဇာ္


.
သေျပရြက္ေရ
.
မင္းႀကီးဦးစသည္
ျမန္မာသူရဲေကာင္း စာဆိုတဦး ျဖစ္ပါသည္။
.
ေနေရာင္ေအာက္တြင္
စစ္ထြက္သူ၏ ဓားသည္
တိုက္ပြဲမ်ားဆီသို႔ သြားေနေသာ္လည္း
လေရာင္ေအာက္တြင္
စစ္ထြက္သူ၏ ႏွလံုးသားသည္
ခ်စ္သူ အိမ္တံခါးသို႔ ျပန္ေနသည္။
.
ျပန္ရန္အိမ္မရွိေသာ
ကြ်န္ေတာ့္ ႏွလံုးသား၏ အလြမ္းမ်ားသာလွ်င္
အႏုပညာႀကီးထဲ၌ ပိတ္ေလွာင္၍
ေန႔ေရာညပါ ေဟာင္းႏြမ္းသြားရေပမည္။
.
ေကေဇာ္
.
.
.
.
.
ေဆာင္းနတ္မယ္လ်
.
တယ္လီဖုန္းေလးသည္
အေႏြးထည္ေလး တထည္ပမာ
ျမဴႏွင္းေတြ ဘယ္ေလာက္ၾကမ္းၾကမ္း
လူေတြ သတၱဝါေတြ အခ်စ္စိတ္ေတြ
ဘယ္ေလာက္ခ်မ္းခ်မ္း
ဒီ တေဆာင္းကို
သူမ၏ အသံျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္ခုခံမည္။
.
ေကာင္းကင္က ၾကယ္ေတြ
နာလိုခံခက္ ျဖစ္ေအာင္
ခ်စ္သူ႔ စကားသံျဖင့္
ႏွလံုးသားတို႔ အစြမ္းကုန္လင္းလက္ၾကသည္။
.
မေမွ်ာ္လင့္ေသာ တညသ၌ဝယ္
ကြ်န္ေတာ့္ ရင္ထဲ၌
ပင္လယ္ႀကီးတခုကို ေတြ႔ရ၏။
.
တယ္လီဖုန္းေခၚသံႏွင့္ သူမ အၾကား
ျမင့္မိုရ္ေတာင္ႀကီးျခားေနသည္။
.
ညႀကီးမင္းႀကီး
လမ္းမီးတိုင္ ဝါဝါေတြေအာက္၌
ႏွင္းေတြ ႏွိပ္စက္သမွ်
တယ္လီဖုန္းကေလး
ခိုုက္ခိုက္တုန္ ခ်မ္းရ၏။
.
ထို႔အတူ ခုႏွစ္ေဆာင္ ဘံုျမင့္၌
ႏွင္းဆီပြင့္ေလးေရာ အိပ္ေပ်ာ္ပါရဲ႕လား။
.
ေကေဇာ္
.


.
ရတုဘုရင္
.
ကံတရား၏ စုတ္ခ်က္တြင္
ေရွးေရစက္သည္
ေဆးေရာင္ေဆးစက္တို႔ ျဖစ္ခဲ့သည္။
.
အတိတ္ဘဝက ဆူးခဲ့ဖူးေသာ
ဆူးကေလး တေခ်ာင္းေၾကာင့္
ဤသို႔ ေတာရိပ္ေတာင္ရိပ္ႀကီးထဲဝယ္
နတ္ရွင္ေနာင္ႏွင့္ သူမ
ဆံုေတြ႔ခြင့္ရျခင္း အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။
.
လူေနဟန္ပန္ႏွင့္ ဝတ္ပံုစားပံု ႐ုပ္သ႑ာန္က
နတ္ရွင္ေနာင္ဟု၍ ပံုေဖာ္ျပဌာန္းထားႏိုင္ေသာ္လည္း
ကြ်န္ေတာ္၏ ႏွလံုးသားႏွင့္ မ်က္လံုးအၾကည့္တို႔ကား
အားငယ္သည့္ ႏွင္းဆီပန္းေလးတပြင့္ႏွယ္
သူမ၏ေရွ႕၌ တထပ္ခ်င္း တဖတ္ခ်င္း
ေႂကြ၍ ေႂကြ၍ က်ေနသည္။
.
မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ
ရင္ကို စူးဝင္ခဲ့ေသာ ေန႔တေန႔အား
ကြ်န္ေတာ္ကပင္ ေက်းဇူးတင္မဆံုးေတာ့။
.
ေကေဇာ္


.
သည္ေဆာင္းေဟမာန္
.
မႈန္ျပာရီေသာ
ကြ်န္ေတာ္၏ကမာၻသည္
ႏွင္းမ်ားေအာက္တြင္
မႈန္ဝါး ေပ်ာက္ကြယ္လုမတတ္။
.
ႏွလံုးသားထဲသို႔
တဟုန္ထိုး ႐ြာသြန္းခဲ့ေသာ
အခ်စ္မိုး၌
အလြမ္းမ်က္ရည္မ်ား ပါဝင္ေနသည္ကို
ကြ်န္ေတာ္ မသိႏိုင္ခဲ့။
.
ပကာသနပင္စည္မွ
ေတာ္ဝင္ပန္းကေလး သဇင္သည္
ေျမာက္ျပန္ေလအား
သူမ၏ႏွလံုးေသြးမ်ားျဖင့္ လိမ္းျခယ္၍
အလွႀကီး လွေစသည္။
.
ေဆာင္းကို ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္ပါသည္
ေဆာင္းသည္
အဘယ္ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္အား
နာက်င္ေစခဲ့သနည္း။
.
ေကေဇာ္
.
.


မိုးသက္ေလႏွင္
.
အေနာက္ေတာင္က ေလျပည္သည္
ဘုရားကုန္းေပၚမွ ေတာအုပ္ကေလးအား
တသုန္သုန္သုန္သုတ္ျဖဴး၍ တီးခတ္ေန၏။
.
အသံသာေသာ ႐ႈေမွ်ာ္ခင္းေလးထဲ၌
သူမႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္ ေပ်ာ္ဝင္ေနမိ၏။
.
ႏွလံုးသားမွလြဲ၍ အရာအားလံုး
တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနသည့္ အခ်ိန္။
.
အခ်စ္စိတ္တို႔သည္
သံသာေလ ေစာင္းတန္းေလးအတိုင္း
ေရွ႕သို႔ တက္လွမ္းခဲ့ၾကသည္။
.
ေတာင္ေပၚတြင္ ၿပိဳလုလုတိမ္ေတြ
ရွိေနပါလိမ့္မည္။
.
လူသားႏွစ္ဦး၏ စိုးရိမ္စိတ္သည္
ညေနခင္း၏ တိမ္ေတာင္တိမ္လိပ္မ်ားအား
နိမ့္က်လာေစခဲ့ၿပီ။
.
ကံစီမံရာ လေရာင္မ်ားေအာက္ဝယ္
သူမႏွင့္ ဂီတသည္ ကြ်န္ေတာ္၏ဘဝ၌
အသက္တမွ် ညေလးတညဟု ဆိုရေပမည္။
.
ေကေဇာ္
.
.
.
.
.
ပြင့္ဦး
.
အသဲလႊာေျမဝယ္
အစိမ္းေရာင္ရင့္ေသာ
ႏွင္းဆီပန္းေလးတပြင့္
အမွန္ပင္ ဖူးပြင့္ခဲ့ေလၿပီ။
.
ဘဝခ်င္း လႊဲေခ်ာ္သည့္အခါ
အခ်စ္သည္ ၾကင္နာမႈကို ျဖစ္ေစ၍
ႏွလံုးသားခ်င္း လႊဲေခ်ာ္သည့္အခါ
အခ်စ္သည္နာက်င္မႈကို ျဖစ္ေစသည္။
.
မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ
ကံမဆံုေသာ အခ်စ္မ်ားတြင္
အမွန္တရားသည္
ရထားဆိုက္ခ်ိန္ ေနာက္က်ခဲ့သည္။
ေကေဇာ္