တင္မင္းထက္ ၏ ကဗ်ာမ်ား

Friday, April 19, 2013

ဘူတာရံုုမွာ

ရထားကပ္လြတ္သြားတယ္

မေက်မနပ္နဲ ့ စာတန္းက

၅ မိနစ္လို ့ ျပေနတယ္

ေနာက္ထပ္ရထားတစီးလာမယ္

ၿပီးရင္ ေနာက္ထပ္တစီး

တစီးၿပီးတစီး ေသေသခ်ာခ်ာ

ေရာက္လာၾကလိမ့္မယ္

ေသခ်ာတယ္ဆိုေပမယ္႔

မခ်င္႔မရဲ ရထားလြတ္သြားတယ္

အခြင့္အလမ္းေတြ

ဘဝအဆက္ဆက္ လြဲခဲ့

လူ ့ဘဝကို တခါျပန္ရခဲ့

ေနာက္တခါထပ္လြဲျပန္တယ္

၅ မိနစ္ ...

၅ ႏွစ္ ...

၅ ကမာၻ ...

ဘယ္ေတာ့ ျပန္လာမယ္

မေသမခ်ာဆိုေပမယ္႔

ႏွေျမာရမွန္းလည္း

... ... ... မသိတယ္

တင္မင္းထက္

၁၂ဝ၈၁၂

ညမ်ား

ငါတို႔ ေစာင့္ခဲ့ၾကတယ္

ျမစ္ေတြခမ္းေျခာက္ခ်ိန္ထိ ..

ငါတို႔ ေစာင့္ခဲ့ၾကတယ္

ၾကယ္ေတြက်ဆံုးခ်ိန္ထိ ..။

သစ္ေတာေတြေရာ ႏွင္းဆီပန္းေတြပါ

မီးေလာင္ေနခဲ့ၿပီ

ငါတို႔ ငိုေႂကြးဖို႔ေမ့ေလ်ာ့

ငါတို႔ စိုက္ပ်ိဳးဖို႔ေမ့ေလ်ာ့

ငါတို႔ဘာကိုေစာင့္ခဲ့ၾကတယ္ ..

ဆိုတာကိုလည္း .. သတိမရၾကေတာ့။

အေမွာင္ထဲကေန အလင္းကို

အလင္းထဲကေန အေမွာင္ကို

တေယာက္မ်က္လံုးကို တေယာက္

ငါတို႔ စိုက္ၾကည့္ေနၾကရင္း

ငါတို႔ ေစာင့္ခဲ့ၾကတယ္။

တင္မင္းထက္

၂၉ဝ၅၁ဝ

ေန႕မ်ား

ပ်ံတယ္

အျခားဘာမွ လုပ္စရာမရွိေတာ့သလိုမ်ိဳး

ဘယ္ဆီဘယ္ဝယ္

ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း မသိေတာ့သည္အထိ။

အမွတ္သည္းေျခႀကီးသေလာက္

ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္။

ထတယ္ ထိုင္တယ္

အေဝးေျပးျပီး အျမင့္ပ်ံတယ္

ငယ္ဘဝကို ျပန္ေတြးတယ္

တဟုန္ထိုး ခုန္ခ်လိုက္တယ္။

ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကား ျပီးတဲ့အခါ

ပိတ္ကားေပၚ ဘာေတြက်န္ခဲ့လဲ။

တင္မင္းထက္

၁၁၀၈၁၂

Green Memory (1)

ေတာင္ငူကန္တင္း

ေတာင္ပိႏၷဲပင္ေအာက္မွာ
အယ္ဒီတာစားပြဲ၊ ပုံႏွိပ္စက္၊ ျဖန္႔ခ်ီေရး
ကဗ်ာျမစ္မ်ား ဆုံဆည္းေဝးကြာ

တင္မင္းထက္
၂၀၀၉

..................................................

Green Memory (2)

အဓိပတိလမ္း

ေျဖာင့္စင္းတဲ့လမ္းမရဲ့အဆုံး
ေကြ႕ေကာက္လိႈင္းထန္ဘဝေတြ
ျပန္လွည့္မရေတာ့ဘူး

တင္မင္းထက္
၂၀၀၉

..................................................

Green Memory (3)

ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္

ျမက္႐ိုင္းေတြ ဖံုးကြယ္ထားေပမယ့္
သမိုင္းအျဖစ္အပ်က္ေတြကို
သက္ေသ ထြက္ဆိုေနသူ

တင္မင္းထက္
၂၀ဝ၉

..................................................

Green Memory (4)

ယမ္းဘီလူး

နာမည္က ပူေလာင္ေပမယ့္
၂ ေယာက္ေဝေသာက္ခဲ့ ေန႔စြဲမ်ား
ခုတိုင္ ခ်ိဳေအးဆဲပါ

တင္မင္းထက္
၂၀ဝ၉

..................................................

Green Memory (5)

ဩဘာလမ္း

လက္ခုတ္တီးသံ၊ ရယ္ေမာသံေတြ
သူငယ္ခ်င္းေရ ဆက္သာေလွ်ာက္
ေနာက္ျပန္လွည့္လဲ ဒီခရီး

တင္မင္းထက္
၂၀ဝ၉

..................................................

Green Memory (6)

ကံ့ေကာ္ေတာ

ရနံ႔ေကာက္သူေတြ မရွိတဲ့
ေနာက္ထပ္ေႏြဦးတခုမွာ
မ်က္ရည္စိုလို႔ ငိုေနၾကစဲလား

တင္မင္းထက္
၂ဝဝ၉

..................................................


Green Memory (7)

သစ္ပုတ္ပင္

ႏွစ္ကာလမ်ားစြာက
ရင္ကြဲဒဏ္ရာေတြ သစ္ေနဆဲ
သူ႔လက္သီးကို က်စ္က်စ္ဆုတ္ထားဆဲ

တင္မင္းထက္
၂ဝဝ၉

..................................................

Green Memory (8)

ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းမ

သူ႔ဆီေရာက္ေအာင္လာခဲ့ၿပီးမွ
သူနဲ႔ခြဲခြာဖို႔ႀကိဳးစားၾကရျပန္တယ္
သံသားေတြ ဓားျဖစ္ဖို႔

တင္မင္းထက္
၂ဝဝ၉

..................................................

Green Memory (9)

တံတားျဖဴ

ၾကည္ႏူးေျခရာေတြ တြက္ေရရင္း
နာၾကည္းဒဏ္ရာေတြ ဆူညံလာခဲ့
မ်က္ရည္နဲ႔ေဆးလည္း မျဖဴ

တင္မင္းထက္
၂ဝဝ၉

..................................................

Green Memory (10)

အင္းလ်ားအေၾကာ္ဆိုင္

ေန႔ဖို႔ညစာ ခ်န္စရာမလို
ဘဝကို ပူပူေႏြးေႏြး
အခ်ဥ္ရည္ေလးနဲ႔ ျမည္းခဲ့တယ္

တင္မင္းထက္
၂ဝဝ၉

..................................................

Green Memory (11)

အင္းလ်ား

ျမကြ်န္းရဲ႕ အရိပ္ေတြဟာ
တိတ္တိတ္ေလး သိမ္းဆည္းထားေလ
ႏွစ္မ်ားစြာ လိႈင္းထေလပါပဲ

တင္မင္းထက္
၂ဝ၁ဝ

.......................................

ေစာင့္စားသူ

ဤမွ်ေလာက္ရွည္လ်ားသည္႔ ခရီးတေလွ်ာက္

က်င္လည္က်က္စား ေျပးသြားခဲ႔ၿပီးေနာက္

ဒီေနရာကေန ေစာင္႔စားခဲ႔ပါတယ္ ...

တြယ္ၿငိတတ္တဲ႔ အေစးဓာတ္တို႔

ခမ္းေျခာက္ကုန္ခမ္းဖို႔

ဒီေနရာကေန ေစာင္႔စားခဲ႔ပါတယ္ ...

စိမ္းေမွာင္ၿငိမ္သက္တဲ႔ ေရတြင္းထဲကေန

ဝင္သက္ေလကို ခပ္တင္လိုက္တယ္

ေရျပင္မွာ ေရပံုးမွာ ေရငင္ႀကိဳးမွာ စက္သီးမွာ

စိတ္တို႔ မေစာင္႔ႀကိဳဘဲ

ေရတြင္းေဘာင္ကေန ေစာင္႔စားခဲ႔ပါတယ္ ...

ျပာလြင္လြတ္လပ္တဲ႔ ေကာင္းကင္ထက္သို႔

ထြက္သက္ေလကို လႊတ္တင္လိုက္တယ္

ရစ္ဘီးမွာ လႊတ္ႀကိဳးမွာ ေလတံခြန္မွာ ေကာင္းကင္မွာ

စိတ္တို႔ မလိုက္ပါဘဲ

တလင္းစပ္ကေန ေစာင္႔စားခဲ႔ပါတယ္ ...

မ်ိဳမတတ္စြဲလမ္းမႈကေန

ၿငိမ္းခ်မ္းလြတ္ၿငိမ္းဖို႔

ဒီေနရာကေန ေစာင္႔စားခဲ႔ပါတယ္ ...

တင္မင္းထက္

(၂၅.ဝ၆.၁၁)

စကားပင္

ေသသြားတဲ႔ စကားပင္ေလးကို

အေဝးက ေငးၾကည္႔ေနမိတယ္

ကြ်န္ေတာ္မေမ႔ေသးပါဘူး

သူ႔ရဲ႕ရနံ႔ေလးေတြနဲ႔ မနက္ခင္း

အျဖဴတဝက္ ခရမ္းတဝက္ အပြင္႔ေလးေတြ

လတ္ဆတ္ဆဲသစ္ရြက္တိုးသံေလးေတြ

ဒါေပမယ္႔ ဘယ္သစ္ပင္ သစ္သီးကေရာ

တသက္လံုး ဖူးပြင္႔ေနႏိုင္မွာတဲ႔လဲ

ကြ်န္ေတာ္မေရာက္ျဖစ္တဲ႔ မနက္ခင္းတခုမွာ

သူေသသြားခဲ႔ပါၿပီ

ကြ်န္ေတာ္တေယာက္အတြက္ကေတာ႔

သူေသဆံုးသြားခဲ႔ပါၿပီ

ကြ်န္ေတာ္ရဲ႔ ျပတင္းေပါက္တျခမ္းမွာေတာ႔

သူတကယ္ေသဆံုးသြားခဲ႔ပါၿပီ

အျခားကမာၻဘက္ျခမ္းမွာေတာ႔

သူ႔အပြင္႔ေလးေတြ ေဝေနဆဲလား

သူ႔သစ္ရြက္ေလးေတြ ရီေမာေနဆဲလား

တကယ္ကို မသိႏိုင္ေတာ႔ပါ

ကြ်န္ေတာ္လမ္းေလွ်ာက္ႏိုင္တဲ႔ တေန႔ၾကရင္ေတာ႔

သူ႔အနားကို သြားႏႈတ္ဆက္ရင္းနဲ႔

ေအးစက္တဲ႔ သူ႔ရဲ႕ လက္ေလးတခက္မွာ

ဆည္းလည္းေလးတလံုး ခ်ိတ္ေပးခ်င္ပါတယ္

တင္မင္းထက္

ဇူလိုင္ ၂၀၁၁

သူရဲေကာင္း

တကိုယ္ေတာ္ လြတ္ေျမာက္ေရး

ကေလးေတြ ပညာေရး၊ မိသားစု လံုၿခံဳေရး

အမ်ိဳးမ်ိဳး အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြနဲ႔

သန္းေခါင္စာရင္း အစစ္မခံရတဲ့အရပ္မွာ

အေျခခ်ျဖစ္ပါတယ္

အရိပ္ခိုခဲ့ပါတယ္..

အသီးစားခဲ့ပါတယ္..

ရယူခဲ့တာက အမ်ားသား

ျပန္ေပးဆပ္ခဲ့တာက ခပ္ပါးပါး

ဒါေပမဲ့..

အမိေျမကို အကိုင္း မခ်ိဳင္ခဲ့ဘူး

အမိေျမကို သင္း မသတ္ခဲ့ဘူး

ဪ..

သူရဲေကာင္း ဆိုတာက

ကြ်န္ေတာ္႔အေၾကာင္းမဟုတ္ပါဘူး

အခ်စ္၊ မိသားစု၊ အလင္းေရာင္

ဘဝတခုလုံး ျမွဳပ္ႏွံ

စစ္၊ ယုံၾကည္ခ်က္၊ အက်ဥ္းေထာင္

အားလုံးအတြက္ အနစ္နာခံ

ျပည္သူခ်စ္တဲ့ သူရဲေကာင္းေတြ

မိခင္ရဲ႕ ေႏွာင္ႀကိဳးကို ေျဖနိုင္ၾကေစ

တင္မင္းထက္

ဝ၄.ဝ၆.ဝ၉

ခ်စ္သူမ်ား

ကိုယ္ကခ်စ္တဲ့သူ ဘယ္နွစ္ေယာက္မ်ားရွိမလဲ
ကိုယ့္ကိုခ်စ္တဲ့သူ ဘယ္နွစ္ေယာက္မ်ားရွိမလဲ
မညာတမ္းေရတြက္ႀကည့္တဲ့အခါ
တစုံတရာဟာ ေသခ်ာခဲ့ပါတယ္ ...

ျပည္သူကခ်စ္တဲ့သူ ဘယ္နွစ္ေယာက္မ်ားရွိမလဲ
ျပည္သူကိုခ်စ္တဲ့သူ ဘယ္နွစ္ေယာက္မ်ားရွိမလဲ
ေရတြက္ႀကည့္ရဲရင္
တဖက္သတ္အခ်စ္ကို ျငင္းခ်က္ထုတ္နိုင္မယ္ ...

တင္မင္းထက္
(၁၄.၀၂.၁၂)

အခန္းဆက္

အခန္း (၁)

အသက္ရွဴႀကပ္လိုက္တာ အေမ
အေမွာင္ေခတ္က ရုန္းထြက္ရင္း
အေမွာင္ထဲမွာ ပိတ္မိေနရ ..
သား သူငယ္ခ်င္းေတြ လဲက်သြား
သူတို ့မိသားစုေတြလည္း
ေမွာင္မိုက္၊ အသက္ရွဴႀကပ္၊ က်န္ခဲ့ႀကမွာလား
အေမေရာ ဘယ္လိုက်န္ရစ္ခဲ့မွာလဲ ..

အခန္း (၂)
တကယ္က ..
အေမ့ ယာခင္းေလးနဲ ့ အနာဂါတ္ေတြ
မီးေလာင္ျပာက် သြားတာပါ။
သားအတြက္နဲ ့ေတာ့
မ်က္ရည္က်မေနပါနဲ ့ အေမ
သံဆူးႀကိဳးေနာက္က ဒုကၶသည္စခန္းနဲ ့
သံဆူးႀကိဳးေနာက္က ႏိုင္ငံ
သိပ္မကြာလွပါဘူး ..

အခန္း (၃၊ ၄၊ ၅ .. ..)
ဟိုးအရင္ကတခါ
အရင္ကတခါ
မႀကာေသးခင္ကတခါ
အခု တခါ
ေနာက္ထပ္ဘယ္ႏွစ္ခါ ..

တင္မင္းထက္
၂၂၊ ၄၊ ၀၈

ပန္းခ်ီဆရာ

"ဒီလူေသရင္

တကၠသိုလ္မွာ တေစၦျဖစ္မယ့္လူ" ... တဲ့။

ဒုတိယကမၻာစစ္မီးက

မဖ်က္ဆီးႏိုင္ခဲ့တဲ့

ေက်ာင္းရဲ႕အလွကို

ျပည္ နဲ႔ တေကာင္းၾကားက

တဲတန္းလ်ားစာသင္ခန္းမွာ

စၿပီးၿငိခဲ့တယ္ ဆိုပါစို႔။

တကၠသိုလ္ေျမ တေနရာရာမွာ

ပန္းခ်ီဆြဲေနတဲ့ သူဟာ

ေက်ာင္းရဲ႕ အႏုပညာသေကၤတ

သူျမင္သမွ် သူခံစားသမွ်ဟာလည္း

ေက်ာင္းရဲ႕အရိပ္

ေက်ာင္းရဲ႕နမိတ္ေတြသာျဖစ္တယ္။

၁၉၆၂

သမဂၢ အၿဖိဳခံရေတာ့

တကၠသိုလ္လည္းေနညိဳ

သူ႔ပန္းခ်ီခန္းလည္းၿပိဳခဲ့တယ္။

ေက်ာင္းကိုခ်စ္တဲ့စိတ္ကေတာ့

မိုးမတိတ္ခဲ့ပါဘူး

အဓိပတိလမ္းတေနရာရာ

ကံ့ေကာ္ပင္တန္းတေနရာရာ

ပန္းခ်ီေဒါက္တိုင္ ေထာင္ထားဆဲပါ။

၁၉၇ဝ

တကၠသိုလ္ေရႊရတုသဘင္

ပန္းခ်ီျပပြဲတင္ေတာ့

သစ္ပုတ္ပင္ နဲ႔ ပုဂံလမ္း

ေဆး ၁ နဲ႔ စိန္ပန္းေတြ

ခ်စ္ျခင္းတို႔ေဝခဲ့တယ္။

၁၉၇၄

ဦးသန္႔အေရးအခင္း

ေသြးခ်င္းခ်င္းတကၠသိုလ္

သူ ... ငိုခဲ့ေလသလား။

တကၠသိုလ္ေနဝင္ေတာ့

သူ႔ရင္မွာ ပန္းခ်ီသုဥ္း

ဖုန္းဆိုးျမစ္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။

သူခ်စ္တဲ့စုတ္တံေတြကို

အင္းလ်ားမွာ ေရခ်ခဲ့ေလသလား

စကားပင္ေျခမွာ ျမဳတ္ႏွံခဲ့ေလသလား

ႏွစ္မ်ားစြာလြန္ခဲ့ၿပီ။

၁၉၈၈ ...

၁၉၉၁ ...

၁၉၉၆ ...

တကၠသိုလ္ညနက္နက္ေတြကို

သူဘယ္လို ခံစားရေလမလဲ

ဒီေျမမွာ ပန္းခ်ီမရွိေတာ့။

ေမွ်ာ္လင့္ေနဆဲ ယံုၾကည္ဆဲေလ ...

တကၠသိုလ္ေျမ တမိုးေသာက္ရမယ္

အလွတရားတို႔ ျပန္ေရာက္လာရမယ္

တကၠသိုလ္ရဲ႕ တေနရာရာမွာ

ပန္းခ်ီဆရာ ဦးနန္းေဝကို

ျပန္ေတြ႔ရ ေပလိမ့္မည္။ ။

တင္မင္းထက္

၂၃.ဝ၂.၁ဝ

ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း ငွက္တစ္ေကာင္

ဘဝမွာ ...
သိပ္မ်ားမ်ားလည္း မလိုခ်င္ေတာ့ပါ
သီးပင္စားပင္နည္းနည္း
ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္း ေကာင္းကင္တစ
ဝပ္က်င္းေလးက တခု။

တကိုယ္စာ
ျငိမ္းဖို ့ခ်မ္းဖို ့ အတြက္ေတာင္
တခါတခါ ပူေလာင္ပ်ံသန္းခဲ့ရ။

ျငိမ္းခ်မ္းပါေစျမန္မာျပည္ဆိုတဲ့ ငွက္ကေလး
ေလွာင္အိမ္ကေနလြတ္ေျမာက္လာတဲ့ ငွက္ကေလး
သံလြင္ခက္နဲ ့စပါးႏွံကို သယ္ေဆာင္လာတဲ့ ငွက္ကေလး
မိခင္ရဲ ့ေက်းဇူးကို ေတးလိုသီဆိုႏိုင္ပါေစ။

တင္မင္းထက္
(၁၉ ဇြန္ ၂၀၁၂)

tmh is online

ငါတို႔မွာ ေတာ္လွန္စရာမရွိေတာ႔တဲ႔အခါ
ေျမြတေကာင္လို အေညာင္းေျပအညာေျပဆန္႔ထုတ္ရင္း
တေပါက္ႏွစ္ေပါက္ ေသြးပူေလ႔က်င္႔ခန္းလုပ္ေနရ ..
လြန္ေလၿပီးေသာသူေတြ တခါမွ မတခါခဲ႔တဲ႔အျပစ္ေတြကိုလည္း
ငါတို႔မွာ ေထာက္ေထာက္ျပျပေနေနရရ ..
ရဲရင္႔ၾက ရဲရင္႔ၾက ရဲရဲရင္႔ၾက
ဒီေလာက္ဒဏ္ရာေလးနဲ႔ မ်က္ႏွာမဲ႔ရသလား
တဝက္မျပည္႔တျပည္႔နဲ႔ ဝေနတဲ႔ေကာင္ေတြရဲ႕ ..
မင္းတို႔ကို ဆံုးမဖို႔သက္သက္ လမ္းျပဖို႔သက္သက္
ဆဲနည္းအသစ္အသစ္ေတြ ထြင္ထြင္ေနရတာ ေမာတယ္ ..
ၿမိဳ႕ထဲမွာ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း လမ္းေလွ်ာက္ရင္း
ဖရီးဝိုင္ဖိုင္ ရွာရွာေနေနရတာ ေမာတယ္ ..
ေသြဖယ္တဲ႔လမ္းဆိုရင္ေတာင္ မေသြမဖယ္
ေဖာက္ျပန္တဲ႔လမ္းဆိုရင္ေတာင္ မေဖာက္မျပန္
ဆက္ေလွ်ာက္ၾက ဆက္ေလွ်ာက္ၾက ဆက္ဆက္ေလွ်ာက္ၾက ..
ေနာက္ဆံုးလက္က်န္စတားဘာ႔ခ္ကို ေမာ႔ေသာက္လိုက္တဲ႔
ေနာက္ဆံုးလက္က်န္ရဲေဘာ္ေခ်ဟာ ငါ
ခါးတယ္ထင္ရင္လည္း ေထြးထုတ္ပစ္လိုက္ ..

တင္မင္းထက္
ဝ၆ဝ၉၁၂

မၿပည့္အိုုး

ေျမသားဘဝ အသြားအျပန္ခဏ
ကြဲလြယ္ရွလြယ္

သူလိုငါလို အေျပာက္အမြန္းမွ်သာ
လူးကာလိမ့္ကာ

ေရတဝက္နဲ ့ ပဲ့တင္ထပ္ျပ
နာနာက်င္က်င္

တင္မင္းထက္
၀၈.၀၁.၁၃

ေပ်ာ္လုုိ႕ ေရးတဲ့ ကဗ်ာ

ေပ်ာ္စရာမေကာင္းဘူးလား
မနက္ေစာေစာ အိပ္ရာကထ
ပုံစံတက်ဇြန္ဘီေတြလို
အိမ္ကတန္းစီထြက္လာၾက။

ေပ်ာ္စရာမေကာင္းဘူးလား
မီးလန္႔ရာကို ေျပးလိုက္ေနရတဲ႔
မီးသတ္သမားလို တေန႔တာ
ကိုယ္႔ဖာသာကိုယ္ မီးသတ္သမားလား
မီးသတ္ေလွကားလား မီးသတ္ကားလား
မသိေတာ႔တဲ႔ အထိ။

ေပ်ာ္စရာမေကာင္းဘူးလား
ဂိုေဒါင္ငွားစားတဲ႔သူလို
ဘဝကို ငွားစားၾက
တေန႔ဘယ္ေလာက္ တလဘယ္ေလာက္
တဘဝလံုးဘယ္ေလာက္။

ေပ်ာ္စရာမေကာင္းဘူးလား
ကိုယ္႔မ်က္ႏွာကိုယ္ မွန္ထဲျပန္ၾကည္႔ရင္း
ခ်စ္ၾကည္ညိဳစရာေကာင္းလြန္းလို႔
လက္သီးေတြသာ ပစ္သြင္းလိုက္ရ။

တင္မင္းထက္
ဝ၉.ဝ၁.၁၃

ေရေသ

တျခားသူေတြလိုပါပဲ
ကိုယ့္ဖာသာျပန္တည္ေဆာက္ရင္း ေပ်ာက္ဆုံး

ရန္သူနဲ ့မိတ္ေဆြမသဲကြဲေတာ့တဲ့အခါ
ေက်ာခ်င္းကပ္ထားရမွလား ေက်ာခိုင္းသြားရမွာလား

ပဲ့တင္သံႀကားသမွ် လိုက္ပဲ့တင္ေနမိေတာ့
ဆိုစရာသီခ်င္းသစ္လည္း မရွိေတာ့

ေပ်ာက္ဆုံးရင္းေနာက္တခါ ျပန္တည္ေဆာက္
တျခားသူေတြလိုပါပဲ

တင္မင္းထက္
၂၃၀၁၁၃

မ်ိုဳးႏြယ္စုု စစ္ပြဲမ်ား 

တကယ္႔လက္ေတြ႔နဲ႔ ကစားပြဲမ်ားၾကား

အျပန္အလွန္ထြက္ေျပးမိတယ္။

ကမာၻသစ္စတယ္ဆိုတာနဲ႔

ရြာေသးေသးေလးကေန အင္အားစု

ၿပီးရင္ နယ္ေျမခ်ဲ႕ရေတာ႔တာပဲ။

ပ်င္းရိဖြယ္ ေစာင္႔စားျခင္း

စကၠန္႔ပိုင္းအထိတိက်တဲ႔ ဆံုးျဖတ္မႈ

နယ္ေျမအေနအထား အကြာအေဝး

အားလံုးဟာ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ။

မ်ိဳးႏြယ္စုေတြ ဖြဲ႔လိုက္ပ်က္လိုက္

ရန္သူနဲ႔မိတ္ေဆြ ေျပာင္းလြယ္ပ်က္လြယ္

ပရိယာယ္နဲ႔သစၥာ ေရလိုက္ငါးလိုက္။

အရိုးရွင္းဆံုး စာေလးတေစာင္က

စစ္ပြဲႀကီးတခုကိုေရွာင္လႊဲႏိုင္ေၾကာင္းလည္း

အေသအခ်ာသိခဲ႔ရပါတယ္။

တင္မင္းထက္

ဝ၂ဝ၂၁၃

ေဘာလံုုးမန္ေနဂ်ာ

တကယ္႔လက္ေတြ႔နဲ႔ ကစားပြဲမ်ားၾကား

အျပန္အလွန္ထြက္ေျပးမိတယ္။

ကိုယ္အားေပးတဲ႔ အသင္းကို

မန္ေနဂ်ာလုပ္ခြင္႔ရတာကိုက

ႀကီးမားတဲ႔ ဆြဲေဆာင္မႈတခုပါပဲ။

ေရွ႕တန္း ၁၁ ေယာက္နဲ႔ အသင္းဖြဲ႔လို႔မရသလို

ကံၾကမၼာဆိုတာက ကြင္းတြင္းကြင္းျပင္ေနရာတကာ

ဒိုင္ဆိုတာကလည္း မၾကာခဏမွားတတ္ေသးတယ္။

ဆုဖလားမ်ား

အႏိုင္အရွံဳးမ်ား

လက္ခုပ္သံမ်ား

တန္းဆင္းတန္းတက္မ်ား။

အဆိုးဆံုးအပိုင္းကေတာ႔

ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ႔ ကစားသမားေတြကို

ေရာင္းေရာင္းစားရတာပဲ။

တင္မင္းထက္

ဝ၃ဝ၂၁၃

ေဂၚလီခံုု (Pin Ball)

တကယ္႔လက္ေတြ႕နဲ႔ ကစားပြဲမ်ားၾကား

အျပန္အလွန္ထြက္ေျပးမိတယ္။

မီးေရာင္စံုေတြ လင္းလို႔လက္လို႔

ကံေကာင္းတဲ႔ ထိခ်က္တိုင္းမွာ

အမွတ္ေတြက သံစံုျမည္လို႔။

တကယ္ေတာ႔

အခ်ိန္ျဖဳန္းျခင္းသက္သက္မွ်သာ။

တင္မင္းထက္

ဝ၄ဝ၂၁၃

မိုုင္းရွင္းသမား

တကယ္႔လက္ေတြ႔နဲ႔ ကစားပြဲမ်ားအၾကား

အျပန္အလွန္ထြက္ေျပးမိတယ္။

၉ဝ ရာခိုင္ႏွဳန္းက

ကြ်မ္းက်င္ေသခ်ာတဲ႔ တြက္ခ်က္မႈ

၁ဝ ရာခိုင္ႏွဳန္းက

ကံကိုသာ လံုးဝပံုထားရ။

တကြက္ၿပီးတကြက္ ရွင္းလင္းလာခဲ႔သမွ်

ရွံဳးနိမ္႔ဖို႔ၾကေတာ႔ အမွားတခ်က္သာ။

တင္မင္းထက္

ဝ၄ဝ၂၁၃

စက္ဘီး စတန္႕

တကယ္႔လက္ေတြ႔နဲ႔ ကစားပြဲမ်ားၾကား

အျပန္အလွန္ထြက္ေျပးမိတယ္။

ကြင္းျပင္က်ယ္ထဲမွာ စက္ဘီးစီးရတာေလာက္

စိတ္လြတ္လပ္တာရွိဦးမွာလား

ေတာင္ကမူေလးေတြေပၚ ဆင္းလိုက္တက္လိုက္

ပန္းေတြနဲ႔ ေရေတြနဲ႔ တိမ္ေတြနဲ႔။

ကြင္းပတ္ေမာင္းရတဲ႔ ၿပိဳင္ပြဲေတြလို

ညည္းေငြ႔ဖြယ္ရာ မရွိ

လမ္းၾကမ္းေမာင္း ၿပိဳင္ပြဲေတြလို

အတိုက္အခိုက္ေတြလည္း မရွိ

အၿပိဳင္အဆိုင္ အစြမ္းျပဖို႔

ၿပိဳင္ဖက္ေတာင္မွ မရွိ။

ဒါနဲ႔ေတာင္မွ

ကိုယ္႔ဖာသာကိုယ္ဂြ်မ္းထိုးျပေနရတာနဲ႔ပဲ

ရွဳခင္းေတြလွပခဲ႔မွန္းမွ မသိေတာ႔။

တင္မင္းထက္

ဝ၅ဝ၂၁၃

ဧကရာဇ္တုုိ႕ရဲ႕ ေခတ္

တကယ္႔လက္ေတြ႕နဲ႔ ကစားပြဲမ်ားၾကား

အျပန္အလွန္ထြက္ေျပးမိတယ္။

သစ္ေတာေတြ အၿပိဳင္ခုတ္ၾက

ေရႊတြင္းေတြ အၿပိဳင္တူးၾက

ၿမိဳ႕ျပ အၿပိဳင္ထူေထာင္ၾက

နည္းပညာ အၿပိဳင္ျမွင္႔တင္ၾက

တကၠသိုလ္ေတြ အၿပိဳင္ေဆာက္ၾက

ဘုရားေက်ာင္းေတြ အၿပိဳင္တည္ၾက။

ေနာက္ဆံုးၾကေတာ႔လည္း

ၿပိဳင္ဖက္ၿမိဳ႕ျပကို ဖ်က္ၾက

ၿပိဳင္ဖက္ရဲတိုက္ကို ၿဖိဳၾက

ၿပိဳင္ဖက္ဘုရင္ကို သတ္ၾက။

စစ္ၿပိဳင္ၾကတယ္ဆိုေပမယ္႔

ေခတ္အႏိုင္ရဖို႔ လိုပါတယ္။

တင္မင္းထက္

ဝ၄ဝ၂၁၃

ေရာင္စံုုသၾကားလံုုးမ်ား

တကယ္႔လက္ေတြ႔နဲ႔ ကစားပြဲမ်ားၾကား

အျပန္အလွန္ထြက္ေျပးမိတယ္။

ေရာင္စံုသၾကားလံုးေလးေတြ က်လာ

ဘာေရာင္ျဖစ္မလဲေတာ႔ ႀကိဳမသိႏိုင္

အေရႊ႕အေျပာင္းပုစာၦမ်ားက တခါတရံသိပ္လြယ္

မေျဖရွင္းႏိုင္တဲ႔အခါေတြလည္းရွိတယ္။

မေပ်ာ္ႏိုင္တဲ႔ ေရခဲမ်ား

မေတာ္တဆ ဆုေၾကးမ်ား

အျပန္အလွန္ လက္ေဆာင္မ်ား

နယ္ေျမသစ္ကိုကူးဖို႔ တံတားမ်ား။

ေသခ်ာတာတခုကေတာ႔

လက္ထဲမွာရွိတဲ႔ သၾကားလံုးေလးေတြကို

အျမန္ဆံုးကုန္ေအာင္ သံုးလိုက္ဖို႔ပါပဲ။

တင္မင္းထက္

ဝ၂ဝ၂၁၃

ရာသီေပ်ာက္သူ

ပန္းေတြ အစစ္နဲ ့အတုေရာလို ့

ဥႀသငွက္ရဲ ့အသံဟာ

မိုးေရေတြနဲ ့ ခိုက္ခိုက္တုန္။

တင္မင္းထက္

ေနာက္ထပ္ သၾကားလံုုး

ဒါၿပီးရင္ ေနာက္ထပ္တခု
အကန္႔အသတ္တခုခု
အခက္အခဲတခုခု
စြဲေဆာင္မႈတခုခု
ပ်င္းရိဖြယ္ေန႔မ်ားမွ ထြက္ေျပးရင္း
ပ်င္းရိဖြယ္ ေခ်ာင္ပိတ္မႈေနာက္တခု
ေသေသခ်ာခ်ာ လြဲေခ်ာ္မႈတခု
မေရမရာ အဆင္ေျပမႈတခု
ခ်ိန္းဆိုထားတဲ႔ ပ်က္ကြက္မႈတခု
ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ ေတ႔လြဲမႈေနာက္တခု
ရင္ခုန္စရာမရွိတဲ႔ လြယ္ကူမႈေနာက္တခု
ဒါၿပီးရင္
ဒါမ်ိဳး ေနာက္ထပ္တခု။

တင္မင္းထက္
၂ဝ၁၃

စကားစၿမည္

တရံုလံုး
အုန္းအုန္းကြ်က္ကြ်က္ ရီေမာေနၾကေတာ႔
အေပါစားဟာသေတြပါဆိုၿပီး
ငါရယ္သြမ္းေသြးမိ။

ငါတို႔ ဘဝေတြ
ေလးလံလာတဲ႔အခါၾကေတာ႔
နည္းနည္းပါးပါး ေပါ႔ပါးမလားလို႔
စကားေတြ
ေပါ႔ေပါ႔ပါးပါးေျပာၾက။

ငါကိုယ္တိုင္လည္း
အေပါစားဟာသေတြေျပာမိ
မိတ္ေဆြမ်ား သူငယ္ခ်င္းမ်ား
ေပ်ာ္ရႊင္ေပါ႔ပါးၾကပါေစ။

တင္မင္းထက္
၂၀၁၃

ေကာင္းကင္ ေပ်ာက္သူ

ကမာၻႀကီးကို မေျပာင္းလဲႏိုင္တဲ႔အခါ
ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္သာ ေျပာင္းလဲလိုက္ၾက
ပင္ဂြင္းေတြ ေရထဲမွာပ်ံတယ္။

တင္မင္းထက္
၂ဝ၁၃

 အပ္ကြက္

ဂိမ္းထဲမွာ လယ္ဗယ္ ၁၈၁
ေခ်ာင္ပိတ္မိေန။

ရုံးမွာ လယ္ဗယ္ ၆
ေခ်ာင္ပိတ္မိေန။

ဘာသာေရး လယ္ဗယ္သုည
ေခ်ာင္ပိတ္မိေန။

တင္မင္းထက္
၂၀၁၃

မိုုးၾကိဳေတး

ငါတို႔ေခတ္ရဲ႕
အခ်စ္ကဗ်ာေတြဟာ
က်ည္ဆံရာေတြနဲ႔။

ေႏြေန႔ခင္းရဲ႕
ကန္သင္းပ်က္ေတြေပၚကို
မိုးေရစက္ေလးကတစက္က
တဟုန္ထိုးခုန္ခ်လိုက္တယ္။

ငါတို႔မွာေတာ႔
ကိုယ္႔အနာေလးကိုယ္ တသသ
လူျမင္တိုင္း လိုက္လိုက္ျပရတာနဲ႔
ေမာလို႔။

ေငြ႔ရည္ဖြဲ႔ၾက
ေငြ႔ရည္ဖြဲ႔ၾက
ငါတို႔
ေငြ႔ရည္ဖြဲ႔ၾကစို႔။

တင္မင္းထက္
၂ဝ၁၃

ခုုတေလာ

သူတို႔ေတြ

ပါးစပ္အက်ယ္ၿပိဳင္ေနၾကတာ

အမွတ္တမဲ႔ေငးေနရင္း

သန္းေဝလိုက္မိ

အားလံုးရပ္တန္႔

မ်က္လံုးေတြက စူးစူးရဲရဲ

တကယ္သန္းေဝမိတာပါ

ၿပိဳင္ပြဲဝင္တာမဟုတ္ပါဘူး

ရွင္းျပမလို႔ႀကိဳးစားေနရင္း

ေနာက္တခါသန္းေဝလိုက္မိ

မ်က္လံုးေတြက ဆူဆူညံညံ

အားလံုး ၿပိဳင္ပြဲျပန္စ

ပါးစပ္တခုခ်င္းစီဟာ

ေနာက္ထပ္ပါးစပ္တခုကလြဲရင္

အရာအားလံုးထက္ ႀကီးမားက်ယ္ေလာင္

သူတို႔ မ်က္လံုးေတြထဲမွာ

ကိုယ္႔အရိပ္ကို ျပန္ျမင္လိုက္ရ

အေရျပားထူထူနဲ႔

မ်က္လံုးေသးေသးေလးနဲ႔

ပါးစပ္ဟၿပီး သန္းေဝေနတဲ႔

ေရျမင္းတေကာင္

တင္မင္းထက္

၂ဝ၁၃

မဖြဲ႕ ႏြဲ႕ၾကေၾကး

ရီဖို႔ေမာဖို႔
ဒီေလာက္ျပင္းထန္တဲ႔စကားလံုးေတြ လိုလို႔လား။

ငိုဖို႔ေၾကြးဖို႔
ဒီေလာက္သိုင္းဝိုင္းတဲ႔ဇာတ္ကြက္ေတြ လိုအပ္လား။

အရယ္ရဆံုးျပက္လံုးေတြဟာ
ငါတို႔ရဲ႕ ဘဝေတြကို
အမွန္အတိုင္းျပန္ေျပာျပတာပါ။

အငိုရဆံုးဇာတ္ဆိုတာကလည္း
ငါတို႔ရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို
အရင္းအတိုင္းေဖာက္သည္ခ်တာပါပဲ။

မီးေပါင္ေလး နည္းနည္းေလ်ာ႔လိုက္
အေရာင္ေလး နည္းနည္းခ်လိုက္
ငယ္ငယ္တုန္းကလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကိုပဲ
သတိရမိေတာ႔တယ္။

တင္မင္းထက္
(၂ဝ၁၃)

သတသတ္

စားလို႔ရေစ မရေစ
ေပ်ာ္လို႔ျဖစ္ေစ အမုန္းေတြ
သတ္ေနၾကတဲ႔ ကမာၻ

တင္မင္းထက္
(၂ဝ၁၃)

ေတာင္ပံ တစ္ဖက္

ကြ်န္ေတာ့္အဖိုးဟာ
မန္းေလးဘက္က ရြာေလးတရြာမွာ
သူႀကီး
စစ္အျပီးမွာ ျမိဳ ့ေလးကိုတက္လာခဲ့
ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ့
အရိုက္အရာ ေပ်ာက္ဆုံးခန္းေပါ့။

အေဖတို ့ေခတ္က်ေတာ့
သားေတြ ပညာေရးဟာ
ရန္ကုန္ဆိုတဲ့ ျမိဳ ့ေလးမွာ
အေကာင္းဆုံးပါလို ့ယူဆခဲ့။

ကြ်န္ေတာ့္အလွည့္က်
ဘာအတြက္ ညာအတြက္ေတြ
မမွတ္မိေတာ့ေလာက္ေအာင္
စကၤာပူဆိုတဲ့ ကြ်န္းေလးမွာ
ကုတ္ကပ္။

ဒီမနက္
စာေမးပြဲျပီးသြားတဲ့ သမီးက
ပ်င္းပ်င္းနဲ ့ စမ္းလုပ္ႀကည့္ေနတာတဲ့
ေတာင္ပံတဖက္ကေတာ့ လွပစြာ။

တင္မင္းထက္
၁ဝဝ၃၁၃
(ရထားေပၚမွာ)

ေႏြဦး

ႏွစ္မ်ားစြာက ပ်ိဳးထားတဲ႔
ကိုယ္႔ပန္းအိုးေလးမွာ ပန္းေတြေဝလို႔
ဒီမနက္ ...

ခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္ ေမွာင္မဲေနတဲ႔
နံရံၾကားက ေနေရာင္တစဟာ
သူ႔အေပၚမွာ ျဖာလို႔လွလို႔
ဒီမနက္ ...

ညီမေလးေတာ႔ ေပ်ာ္သြားမွာပဲဆိုၿပီး
ပန္းအိုးေလးနဲ႔ ေျပးထြက္လာမိတယ္
အို ... လမ္းမတခုလံုး လူေတြျပည္႔လို႔
ၿပံဳးေနတဲ႔ပန္းအိုးေလးေတြ ကိုယ္စီပိုက္လို႔
ဒီမနက္ ...

ၿခံစည္းရိုး ဆူးခက္ဝါေတြလား
ဥယ်ာဥ္သာနဲ႔ ေရကန္ျပာလား
တခုခုကို စိုက္ရပ်ိဳးရေတာ႔မယ္႔
ဒီမနက္ ..

တင္မင္းထက္
၁၉၊ဝ၃၊၁၂

ကိုယ္ႏွင္႔သက္ကို

ေသျခင္းဟာ
ေဝးကြာသလိုနဲ႔ နီးလွတယ္။

မေသျခင္းကေတာ႔
ကိုယ္႔အတြင္းမွာတဲ႔
ဒါေပမဲ႔ ေဝးလွတယ္။

ကိုယ္နဲ႔သက္ကို
ပူေဇာ္ပါ၏
နီးျခင္းနဲ႔ ေဝး၍
ေဝးျခင္းနဲ႔ နီးပါရေစ။

တင္မင္းထက္
၃၁.ဝ၅.၁၁

ကားမွတ္တိုင္

ေနာက္ထပ္ ကားတစီးေရာက္လာတယ္

မရင္းႏွီးတဲ႔လူေတြကို ထားခဲ႔ၿပီး

ျပန္ထြက္သြားတယ္

ဓာတ္တိုင္ရဲ႕ အရိပ္မွာခိုကပ္ၿပီး

ရပ္ေနခဲ႔တာ

ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲလို႔ မမွတ္မိေတာ႔ဘူး

အနက္ေရာင္ထီးေတြ

ခါတိုင္းထက္ပူတဲ႔ ေနေရာင္မွာ

ကူးခတ္ေနၾက

ဒီအခ်ိန္ဆို အိမ္ကထြက္လာၿပီ

ဒီအခ်ိန္ဆို ကားေပၚေရာက္ေနၿပီ

အဲဒီလို အေတြးေတြေတာင္မွ

ေညာင္းညာေနၾကၿပီ

အၾကည္႔ကို ခါခ်လိုက္တယ္

ငွက္တေကာင္မွ မရွိတဲ႔ေကာင္းကင္

တိမ္တစေတာင္ မပ်ံတဲ႔ေကာင္းကင္

စကားသံေတြ သိပ္ဆူတယ္

မ်က္ႏွာေတြက ၿငီးေငြ႔ေစတယ္

ဘတ္(စ္)ကားမွတ္တိုင္ဆိုတာကလည္း

သက္ေတာင္႔သက္သာ မရွိဘူး

နာရီကို ခြ်တ္လိုက္ၿပီး

အက်ႌအိတ္ထဲထည္႔လိုက္တယ္

ဒီေန႔ကို လႊင္႔ျပစ္လိုက္ၿပီးမွ

ေနာက္ထပ္ကားတစီး ေရာက္လာတယ္

ဟိုဟိုဒီဒီ ရွာေနတဲ႔

မ်က္လံုးေလးတစံုကို ေကာက္ရတယ္

ၾကည္လင္ႏူးညံ႔တဲ႔အၾကည္႔

အနားကိုလွမ္းလာတဲ႔

ေျခလွမ္းေလးေတြမွာ

ပန္းေလးလို တျဖည္းျဖည္းပြင္႔လာတဲ႔

ဂီတသံကိုၾကားရတယ္။

တင္မင္းထက္

၁ဝ.၃.၉၅

သေဘၤာက်င္း

ပင္လယ္ကူးသေဘၤာႀကီးေတြကို
ငါးႏွစ္တႀကိမ္ လြန္းတင္စစ္ေဆးသလိုမ်ိဳး
ငါ့စိတ္ကို ျပန္ၾကည့္ ၾကည့္ခ်င္တယ္
လိႈင္းဒဏ္ခံႏိုင္ေအာင္ အားျဖည့္ျပဳျပင္ရင္း
ေဆးေရာင္လွလွေလးလည္း ျပန္သုတ္ရင္းေပါ့ ...

တင္မင္းထက္
ဝ၇.ဝ၇.၁ဝ

(  တင္မင္းထက္ေရ ...ငါက ဒီကဗ်ာဖတ္မိေတာ့ ဘာလိုု႕ မွန္းမသိ မိုုးေက်ာ္သူကိုု သြားသတိရတယ္ .. မ်က္ရည္က်ေအာင္ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုု စတတ္တဲ့ေကာင္ .. ေဆးေရာင္လွလွေလး ၿပန္သုုတ္ခြင့္ ရမသြားရွာဘူး ... )

မိုးတိမ္တမန္

မိုးစက္ေတြကို အျမန္ထုပ္ပိုးၿပီး
သင့္ခရီးကိုစပါေတာ့ အေဆြမိုးတိမ္
အလ်င္လိုခ်ိန္မွာေရာက္မလာတတ္တဲ့ ရထားလို
ဒီႏွစ္မွာ မုတ္သုန္ေနာက္က်ခဲ့ၿပီ ...

ပက္ၾကားအက္ေနတဲ့လွ်ာေတြက
သင့္နာမည္ကိုရြတ္ဆို
သစ္ကိုင္းေျခာက္လက္ေတြကိုဆန္႔တန္းလို႔
သင္ခ်စ္တဲ့သူေတြႀကိဳေနၾကတယ္ ...

ေန႔ဘက္မွာလိုတာထက္ပိုလင္းၿပီး
ညဘက္မွာလိုတာထက္ပိုေမွာင္လို႔
သင့္ကိုခ်စ္သူေတြငိုေနၾကၿပီ ...

ေရ ေပးပါ ... တဲ့
ေရငန္ေပါက္ေနတဲ့ ကန္ပ်က္ေတြကေျပာတယ္
ေရ ေပးပါ ... တဲ့
ပဲခူးက ရိုးေျခာက္ကြင္းေတြကေျပာတယ္
ေရ ေပးပါ ... တဲ့
အညာေဒသရဲ႕ ေတာင္ကတံုးေလးကေျပာတယ္
ေရ ေပးပါ ... တဲ့
အင္းေလးလြင္ျပင္ျဖစ္မွာေၾကာက္ေနရွာတဲ့
အင္းေလးကန္ႀကီးကေျပာတယ္ ...

ဒီရာသီအတြက္ သင္စုေဆာင္းထားတဲ့
ဝန္စည္ရိကၡာေတြ မလံုေလာက္မွာစိုးလို႔
သင့္မိတ္ေဆြေတြရဲ႕ ေခြ်းစက္ေလးေတြကို
စုေပါင္းၿပီး ထည့္ေပးလိုက္ခ်င္ပါတယ္ ...

အေဝးကသားသမီးေတြရဲ႕ သတင္းစကားေတြကိုလည္း
သူတို႔ရဲ႕အေမေတြနဲ႔ သူတို႔အားလံုးရဲ႕အေမအတြက္
သယ္ေဆာင္သြားေပးပါလား အေဆြမိုးတိမ္ ...

အရင္ကဆို
သင္ခ်စ္တဲ့ ရိုးမေတာင္တန္းႀကီးေတြမွာ
သစ္ေတာေတြ စိမ္းစိမ္းစိုေနတာေတြ႕ရင္
ဝမ္းသာလြန္းလို႔ သင္ငိုခဲ့ရတယ္
သင္ငိုလို႔လည္း သူတို႔စိမ္းစိုခဲ့တယ္ ...

ခုေတာ့
ေဟာင္းႏြမ္းေဆြးေျမ႔ေနတဲ့ ေပစာထုပ္ေတြလို
ေျခာက္ေသြ႔ညိဳေမာင္း ေတာင္တန္းေတြကို
ေလာဘေၾကာင့္ အေၾကာက္တရားေၾကာင့္ တူးဆြထားတဲ့
ပိုးထိုးေပါက္ေတြ ဗလပြနဲ႔ ျမင္ရရင္
သင္ငိုမိေပဦးမယ္ ...

ဒါေပမဲ့ ငိုသာ ငိုပါ အေဆြမိုးတိမ္
တခ်ိန္မွာ ေတာင္တန္းေတြႏိုးထႏိုင္ဖို႔
သင္ငိုဖို႔လိုပါတယ္ ...

တရပ္တပါးကို သူရင္းငွားလိုက္ရေတာ့မွာမို႔
ေရလိႈင္းသံ ခိုးခိုးခစ္ခစ္ေလးေတြတိတ္ဆိတ္
ႀကိတ္ငိုေနရွာတဲ့ ဧရာဝတီကိုလည္း
သင့္မိုးစက္ေလးေတြနဲ႔ ေထြးေပြ႔ယုယလိုက္ပါဦး
အေဆြမိုးတိမ္ ...

ႏွစ္ေပါင္းရာခ်ီ ေစာင့္ထိန္းခဲ့တဲ့
ဣေႁႏၵပ်က္ယြင္းခဲ့ရသူ ပုဂံၿမိဳ႕ကိုလည္း
သူ႔အျပစ္ တစံုတရာမရွိတဲ့အတြက္
မ်က္ႏွာကိုေမာ့ထားဖို႔ ေျပာေပးပါ
အေဆြမိုးတိမ္ ...

ေျခာက္ေသြ႔တဲ့ေျမသားကို ထြန္ေရးလွေအာင္ျပင္ရင္း
သင့္အရိပ္အေယာင္ေလးမ်ား ျမင္ရမလားမလို႔
ေကာင္းကင္ကိုေငးေနသူေတြအတြက္
ၿပံဳးေပ်ာ္ေနတဲ့ မိုးစက္ေတြေပးလိုက္ပါ ...

အင္းလ်ားေရျပင္ေအာက္မွာ
သိမ္းထားတဲ့ကံေကာ္ေတြကိုေရတြက္ရင္း
ငိုေၾကြးေနတဲ့ မိုးေတြရြာလိုက္ပါ ...

အင္းလ်ားကန္စပ္တေနရာမွာ
တည္ၿငိမ္ရဲရင့္တဲ့အိမ္အိုႀကီးတလံုးကိုေတြ႔ရင္
သူ႔ကို ခ်စ္ခင္ယံုၾကည္ေနဆဲပဲဆိုတာကိုလည္း
ေျပာျပလိုက္ပါ အေဆြမိုးတိမ္ ...

ႀကိဳးျပတ္သြားတဲ့ ပုလဲကံုးလို
ကမာၻ႕ေဒါင့္တေနရာစီေရာက္ေနၾကတဲ့
သားသမီးေတြရဲ႕လက္ေဆာင္
ကႏၲာရရဲ႕ ႏွင္းစက္
သမုဒၵရာရဲ႕ ဝဲဂယက္
ေတာင္ေပၚစမ္းေခ်ာင္းေလးတစင္းနဲ႔
ေသြး ေခြ်း မ်က္ရည္စက္ေတြကို
မိုးစက္ေတြအျဖစ္ ရြာသြန္းျဖိဳးေပးပါေတာ့
အေဆြမိုးတိမ္ ...

တင္မင္းထက္
ဇြန္၊ ၂ဝ၁ဝ

အသစ္

အိပ္ယာေဟာင္း တခုကေန ႏိုးထၿပီး
ဒီေန႔ထုတ္ သတင္းစာေဟာင္းတေစာင္ကိုဖြင့္
သတင္းေဟာင္းေတြ ဖတ္ေနမိတယ္။

ငါတို႔ ဆန္းသစ္ရမယ္ဆိုတဲ့
စိတ္ကူးေဟာင္းေဟာင္းကို ရြတ္ဆိုရင္း
သြားေနက်လမ္းကိုေလွ်ာက္
က်င့္သားက်အလုပ္ေတြလုပ္တယ္။

"သိပ္ေဟာင္းတဲ့ေကာင္းကင္ပဲ
မင့္ေအာက္မွာ ပန္းသစ္တို႔မပြင့္ႏိုင္" ဆိုတဲ့
ေခါက္႐ိုးက်ိဳး စကားေတြနဲ႔
က်ိန္ဆဲလိုက္ေသးတယ္။

အင္တာနက္ဆိုတာကေတာ့
မဆံုးႏိုင္တဲ့ တီထြင္မႈတခုပဲ
ရင္းႏွီးၿပီးသားေနရာေတြကို
ေရာက္ေရာက္ေနတာကလြဲရင္ေပါ့။

ေမာ္ဒယ္ေဟာင္းရဲ႕ စာမ်က္ႏွာကိုပိတ္ပစ္ၿပီး
ေမာ္ဒယ္သစ္ေလးကို ေငးေနမိတယ္
ငါ သစ္ႏိုင္တာက ဒါပဲရွိတာကိုး။

တင္မင္းထက္
ဝ၃ဝ၆၁ဝ

မီးခိုးေရာင္

၅ နာရီ ၂ဝ အိပ္ရာထ
တေလာကလံုး မီးခိုးေရာင္ ...

မီးခိုးေရာင္ မိုးေရထဲ ျဖတ္ေျပးသြား
မီးခိုးေရာင္ ဘူတာေလးဆီ ...

တကယ့္တကယ္ဆို
အနီေရာင္ ေကာင္းကင္ကို
အျပာေရာင္ ျပန္သုတ္ေပးခ်င္သူပါ ...

တကယ့္တကယ္ဆို
အစိမ္းေရာင္ စစ္စစ္ေတြသာ
စိုက္ပ်ိဳးေပးခဲ့ခ်င္ပါတယ္ ...

တကယ့္တကယ္ဆို
ကေလးေလးေတြအတြက္
အျဖဴေရာင္ ခံတပ္ေတြေဆာက္ခ်င္တယ္ ...

တကယ့္တကယ္ဆို
အဝါေရာင္ သစၥာပန္းေတြက
ထြန္းလင္းေတာက္ပဆဲပါ ...

ေရာင္စံုအိပ္မက္ နည္းနည္းကို
အံဆြဲထဲ ထည့္သိမ္းထားရင္း
မီးခိုးေရာင္ စားပြဲမွာတေန႔တာ
မီးခိုးေရာင္ ညေနတခုကို ေစာင့္စားရင္းေလ ...

တင္မင္းထက္
၁၇.ဝ၂.၁ဝ

Idea Magazine 2010 April

 စကၤာပူမွာလုပ္သည္

အလကားေဝတဲ့ သတင္းစာကို
ရထားအလြတ္ခံၿပီး တန္းစီလိုက္တယ္။

ေၾကာ္ျငာမ်ားတယ္ သတင္းရွားတယ္
အားလံုးကို ေလွ်ာ့ေဈးနဲ႔ေရာင္းမယ္ ... တဲ့။

ဒီႏွစ္မွာ အျမတ္စံခ်ိန္တင္မယ္ဆိုတဲ့ ရထားေတြက်ပ္တာ
ႏိုင္ငံျခားသားအလုပ္သမားေတြေၾကာင့္ ... တဲ့။

တ႐ုတ္လုပ္ ဘရန္းဒတ္အတုေတြကို ဖမ္းလိုက္တာ
တ႐ုတ္ထုတ္ ဘရန္းဒတ္အစစ္ေတြကို ကာကြယ္ဖို႔ ... တဲ့။

အရင္တပတ္ကႏိုင္လို႔ ခ်န္ပီယံျဖစ္မယ္ဆိုတဲ့အသင္း
မေန႔က႐ွံဳးေတာ့ ရာသီကုန္အတန္းဆင္းရမယ္ ... တဲ့။

ကာဆီႏိုအသစ္ႀကီးမွာ ဒါလီရဲ႕အႏုပညာရွိတယ္
ေျခတန္ရွည္ဆင္႐ုပ္ဟာ ခြန္အားနဲ႔နည္းပညာ ... တဲ့။

ဒီကဗ်ာေခါင္းစဥ္ကို ျမင္ဖူးသလိုမ်ားျဖစ္ေနသလား
စကၤာပူမွာ ဒါမ်ိဳးေတြ႐ိုးေနၿပီ ... တဲ့။

တင္မင္းထက္
ဝ၉.ဝ၃.၁ဝ

ရီရတဲ့ ကဗ်ာ

ေပါက္ကြဲတယ္၊ ေဖာက္ခြဲမယ္
ဗန္းစကားေတြလည္း ဆန္းျပားတယ္။

ေခတ္အပ်က္ႀကီးက "ဟ" ေပးထားတဲ့
ထြက္ေပါက္ေတြကေန ေပါက္ထြက္လာၿပီး
သီဟိုဠ္သရက္လို သီးျပလိုက္ေသးတယ္
ပြင့္လင္း လြတ္လပ္လွခ်ည္ရဲ႕။

တင္မင္းထက္

၁၈.ဝ၂.၁ဝ

အိမ္မျပန္

တခ်ိန္မွာ ေရကိုဆန္ၾကမယ္တဲ့
ပင္လယ္ကို ထြက္ခဲ့ၾက
ေပ်ာ္ပါး မက္မေျပ ေရငန္မွာ
ဆယ္လ္မြန္ေတြ အိမ္ျပန္ခက္ခဲ့ၿပီ။

တင္မင္းထက္
(ဝ၅.ဝ၁.၂ဝ၁ဝ)

အေကာင္းျမင္သမား

တရားမွ်တပါတယ္ ..
ပါးစပ္နဲ႔ကေလာင္နဲ႔ တိုက္ခိုက္ခံရမွေတာ့
ေသနတ္နဲ႔ေထာင္နဲ႔ ခုခံရေတာ့မွာေပါ့

မုဒိတာပြားၾကပါ ..
ကမာၻ႔အျမင့္ဆံုး စာရင္းဝင္သြားတဲ့
စြန္႔ဦးတီထြင္ ေတာင္တန္းႀကီးေတြအတြက္
(သူတို႔ကိုဖို႔ဘို႔ အလိုမတူဘဲ တူးဆြခံလိုက္ရတဲ့
က်င္းေတြ ခ်ိဳင့္ေတြအေၾကာင္းေတာ့ မေျပာၾကေၾကး)

ခြင့္လႊတ္ခဲ့ၾကပါ ..
မေန႔က မိတ္ကပ္အေဖြးသားနဲ႔ သတင္းမင္းသား
ဒီကေန႔ မုတ္ဆိတ္အေဖြးသားနဲ႔ ဘိုးေတာ္နင္းျပား

သည္းခံေစာင့္စားပါ ..
မနက္ျဖန္၊ သဘက္ခါ၊ ဖိန္းႏြဲခါ
ခရစ္သကၠရာဇ္ ၂ဝ၁ဝ ဆက္ဆက္ေရာက္လာပါေတာ့မယ္
ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၂ဝ၁ဝ ကေတာ့ နည္းနည္းလိုပါေသးတယ္

တင္မင္းထက္
၃၁ ဒီဇင္ဘာ ၂ဝဝ၉

သိုက္

သိုက္ကလာတဲ့ကေလးေတြဟာ
႐ုပ္ရည္လွပ၊လာဘ္ကလည္းရႊင္
လူခ်စ္ခင္ၾကသတဲ့...။

တာေမြမွာေမြးၿပီး
လွ်ာေလးနည္းနည္းရွည္တဲ့သမီးက
ငွက္သိုက္ကလာတာျဖစ္မယ္
တခ်ိန္လံုးပိက်ိပိက်ိနဲ႔ပါပဲ။

ေက်ာက္ကုန္းမွာဖြားလို႔
ေမ်ာက္႐ံႈးေအာင္ကစားတဲ့သားက
ႂကြက္သိုက္ကလာတာထင္တယ္
တအိမ္လံုး႐ႈပ္ပြေနေတာ့တာပဲ။

အေပ်ာ္လြန္လို႔ငိုလိုက္ၾက
အငိုလြန္လို႔ရီလိုက္ရနဲ႔
မိသားစုအသိုက္ေလးမွာ
ေရႊမန္က်ီးသီးေတာင့္ေတြမလိုပါ။

တင္မင္းထက္
ဒီဇင္ဘာ၂ဝဝ၉





အင္းလ်ားအေၾကာ္ဆိုင္ေန႔ဖို႔ညစာ ခ်န္စရာမလိုဘဝကို ပူပူေႏြးေႏြးအခ်ဥ္ရည္ေလးနဲ႔ျမည္းခဲ့တယ္တင္မင္းထက္၂ဝဝ၉



မရီရတဲ့ကဗ်ာ

အျမစ္ကိုထိလို႔မွမနာတတ္ရင္
အသီးအေၾကာင္းမေျပာၾကေၾကး။

ၾကက္သြန္ေတြနာတတ္သလားဆိုၿပီး
တလႊာခ်င္းခြာၾကည့္မိတယ္
သူတို႔ကေတာ့ဗလာ
ကိုယ့္မွာသာမ်က္ရည္ေတြက်လို႔ ...။

တင္မင္းထက္
၁၆.၁၂.ဝ၉


လြတ္ေျမာက္ရာ

ဦးတည္ရာမဲ့... မီးရထား
ျမင္ေနက်ရႈခင္း
တဝက္စိမ္းလယ္ကြင္းမ်ားနဲ႔
စဥ္ဆက္မျပတ္ေတာင္တန္းေတြ ...။

နရီကိုက္... ေရြ႕လ်ားမႈက
လြတ္ေျမာက္ခ်င္လွၿပီ...။

ေနၾကာရိုင္းေတြက
စနက္တံထင္တယ္
ဆံဖ်ားထိေလာင္ကြ်မ္းေနေပါ့...။

ေနာက္ဆံုးေတာ့
သည္းခံျခင္းအေငြ႔ပ်ံ
ေကာင္းကင္ေအာက္ကရုန္းထြက္
စည္းရိုးကိုခ်ိဳးဖ်က္
ငါ့ျမင္းကို
မင္းဆီစိုင္းခဲ့ၿပီ...။

တင္မင္းထက္
(ဝိညာဥ္ျပာတို႔မိုးေကာင္းကင္၊ ၁၉၉၂)

ေမးခြန္းနံပါတ္၁ဝ

သူသည္...
(က) ကြ်န္ေတာ္၏ေပ်ာက္ဆံုးေနေသာ ခႏၶာကိုယ္တျခမ္း။
(ခ)  ကြ်န္ေတာ္၏ ႏွလံုးသားႏွင့္ အနီးဆံုးေနရာမွ နံ႐ိုးတေခ်ာင္း။
(ဂ)  ကြ်န္ေတာ့္ႏွဖူးတြင္ နတ္တို႔ေရးထားေသာ အမည္နာမ၏ပိုင္ရွင္။
(ဃ) ကြ်န္ေတာ့္ကိုစူးဝင္ေနသည့္ ေရႊစင္ျမား၏ ေလးညွိဳ႕ရွင္။
(င)  အထက္ပါ အခ်က္မ်ား တခုမွ မမွန္ပါ။

မည္သည့္အေျဖကိုေ႐ြးခ်ယ္သည္ျဖစ္ေစ -
သူသည္...
သူျဖစ္ေနျခင္းကပင္
ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ျပည့္စံုလွပေနပါသည္။

တင္မင္းထက္
(၁၄.၁၁.၂ဝဝ၉ဆယ္ႏွစ္ျပည့္ မဂၤလာ)


ကဗ်ာ

ကဗ်ာႀကီးႀကီးေရးဖို႔
ကမာၻႀကီးပါရမွာလား။

ဆင္ႀကီးကိုဂဠဳန္ခ်ီတဲ့
ကမာၻႀကီးကိုငါမခ်ီႏိုင္ဘူးကြယ့္။

ကမ္းေျခမွာေကာက္ရခဲ့တဲ့
ေပါက္စနကဗ်ာေလးပါ
တက္မနင္းၾကပါနဲ႔။

တင္မင္းထက္
ဝ၉.၁ဝ.ဝ၉


ရပ္တန္႔ေနေသာေန႔စြဲမ်ား

ငယ္ငယ္တုန္းကမုန္႔ေတြကပိုခ်ိဳတယ္
အခ်ိန္ေတြကလည္းပိုၾကာတယ္
စာသင္ႏွစ္တႏွစ္ တႏွစ္ ဆိုရင္
မၿပီးဆံုးေတာ့ဘူးထင္ရေလာက္ေအာင္ၾကာတယ္
ေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြကလည္း
စာေတြအားလံုးျပန္ေမ့သြားတဲ့အထိၾကာတယ္။

ခုေတာ့
ဆံပင္ေတြရွည္လာမွ
တလကုန္မွန္းသိေတာ့တယ္။

ခု ဒီဇင္ဘာထြက္ရင္
ေနာက္ဒီဇင္ဘာ လူစားဝင္မယ္တဲ့
ကစားပြဲကရပ္လို႔မရဘူးေလ။

မက္တဲ့အိပ္မက္အလိုက္
ညတာ ရွည္လိုက္တိုလိုက္ပါပဲ။

ေလထဲမွာခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ပန္းဆိုင္းေလးေတြလို
ရပ္တန္႔ၿငိမ္သက္စြာအၿမဲေမႊးျမေနတာကေတာ့
သူနဲ႔ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ျမကြ်န္းသာေန႔စြဲမ်ား ...။

တင္မင္းထက္
၂ဝဝ၉



ျမန္မာမ်ားအတြက္ျမန္မာ

သမီးေရ...
တီဗြီပဲၾကည့္မေနနဲ႔
စာလဲက်က္ဦး...

သမီးေရ...
ထမင္းခ်ည္းစားေနရင္
ဘယ္အား႐ွိပါ႔မလဲ...

သားေရ...
ခဲတံနဲ႔ေလွ်ာက္ျခစ္ရင္
နံရံေတြညစ္ကုန္မွာေပါ႔...

သမီးေရ...
သားေရ...
...... ... ... ...

အဲဒီလိုဆိုရင္းေျပာရင္း
နာဂစ္ရဲ႕ကေလးေလးေတြ
ျပန္ျမင္ေယာင္လာ...

ဘယ္မွာလဲသူ႔ညစာ
ဘယ္မွာလဲသူ႔အမိုးအကာ
ဘယ္မွာလဲသူ႔သင္ခန္းစာ

ငါ႔သမီးငါ႔သား
ငါ႔အေရးပဲ
ငါေတြးေနမိသလား...

ၿပံဳးေပ်ာ္ႏိုင္တဲ့ဘဝေတြမ်ားေစဖို႔
တို႔စြမ္းသမွ်ေဆာင္ၾကစို႔...

တင္မင္းထက္
ဝ၅ဝ၈ဝ၈


ငါး

ပင္လယ္ျပင္ကိုေငးၾကည့္ေနမိတဲ့တေန႔
ငါးေလးတေကာင္အနားမွာလာထိုင္ၿပီး သူ႔အေၾကာင္းေျပာျပခဲ့တယ္
ေရကူးဝါသနာဆိုတာမသိဘူးတသက္လံုးကူးခတ္ခဲ့ရတယ္ .. တဲ့
နီးကပ္တယ္ထင္ရတဲ့လရိပ္ဟာလည္း ေဝးတာပါပဲ .. တဲ့
တည္ၿငိမ္တဲ့ေရျပင္ေအာက္မွာလည္းဝဲဂယက္ေတြရွိတယ္ .. တဲ့
ေနာက္ဆံုးေတာ့
ေရထဲကသူ႔မ်က္ရည္ကို ဘယ္သူမွ မျမင္ႏိုင္ပါဘူး .. ဆိုၿပီး
အေဝးႀကီးကိုထြက္သြားတယ္ဘယ္ေတာ့မွျပန္မလာေတာ့ဘူး
ေရမကူးတတ္ေပမယ့္ငါလည္း ငါးတေကာင္ပါပဲ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း
ပုလင္းလြတ္တလံုးထဲထည့္ေမွ်ာလိုက္တယ္ သူဖတ္ရမွာပါ။

တင္မင္းထက္


ျမား

ခ်စ္ဆိပ္ရည္သုတ္လူးထားတဲ့
စူးရွတဲ့ျမားကိုသိမ္းေလ
ေ႐ႊေတာင္ပံေတြအနားေပး
ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထိုင္ေနပါလား
အေဆြ... ျမားနတ္ေမာင္။

ေျပမေယာင္ေကြးမေယာင္
ညိဳေမွာင္တဲ့မ်က္ခံုးနဲ႔ေလးတင္
ညွိဳ႔ငင္တဲ့မ်က္ဝန္းအပစ္
စူးနစ္ခဲ့ရႏွစ္ေပါင္းတရာ။

တင္မင္းထက္
၂၈.ဝ၈.ဝ၉

(ခ်စ္ဇနီးသို႔...)


ကမ္းေျခ

ေရပန္းဆိုတာကိုစျမင္ဖူးေတာ့
မွင္သက္ေငးေမာေနမိ
ေရမႈန္စိန္စလင္းလက္တဲ့
ငယ္ဘဝရဲ႕ပြဲေတာ္ညတခုမွာ။

ပင္လယ္ကိုေရာက္ခဲ႔တာလား
နယ္ေျမသစ္မေတြ႔ခဲ႔ေပမယ့္
ငါးမန္းေတြဘာေတြနဲ႔ေတြ႔ခဲ႔
ကမ္းေဝးတဲ့ေန႔ေတြ။

လက္ယက္သဲတြင္းေလးေဘးမွာ
ေရၾကည္ေအးျမ
အနည္က်ေအာင္ေစာင့္ၿပီး
သူ႔ကိုတိုက္ခ်င္ပါေသးတယ္။

တင္မင္းထက္
(၂၂.ဝ၇.ဝ၉)

၂၁

ဆိုဗီယက္ဟာသတပုဒ္ကို
ျဖတ္ညွပ္ကပ္လိုက္ေတာ့
ျမန္မာ့႐ိုးရာဟာသျဖစ္သြားတယ္
မရီရပါဘူး...။

အာဖရိကေခတ္ေပၚပန္းခ်ီထဲမွာ
ငါ့ကိုယ္ငါျပန္ေတြ႔တယ္
သူငယ္ခ်င္းမ်ားစြာနဲ႔...။

ေျမာက္ကိုရီးယားေက်ာင္းသားေလးသာ
ငါ့သူငယ္ခ်င္းကဗ်ာဖတ္ရရင္
မ်က္ရည္က်ရွာမယ္...။

ေနာင္လာမယ့္၂၁ ႏွစ္မွာ
ဒီသီခ်င္းေတြေနာက္တခါျပန္ဖြင့္ရင္
ငါတို႔ကိုခြင့္မလႊတ္ပါနဲ႔ ...။   ။

တင္မင္းထက္
(၆.၈.ဝ၉)

ကမၻာႏွစ္ခုု

နယ္ႏွင္ဒဏ္ခံစံပယ္ခင္း
လမ္းေပ်ာက္ေနတဲ့ေလညင္းကေလး
တိတ္ဆိတ္ေၾကကြဲၾကယ္စင္မ်ား
ဖုန္းဆိုးရင္ခြင္ပက္ၾကားအက္။

ႀကီးျမတ္တဲ့႐ူးသြပ္မႈနဲ႔
ေမွ်ာ္လင့္စိတ္ကူးမ်ားေတာက္ပ
ငါ့ဝိညာဥ္ရဲ႕မိုးကုတ္စက္ဝိုင္းတေလွ်ာက္။

တင္မင္းထက္

(တမိုးထဲေအာက္မွာ၊၁၉၉၄)

စိတ္က်အိပ္မက္

အိပ္မက္မွန္းသိရက္နဲ႔
ဆက္မက္ရတဲ့အိပ္မက္ ..

ငါ့အိပ္မက္ကေန
သူ႔အိပ္မက္ကိုလွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္မိေတာ့
မႈန္ရီမိႈင္းျပေရးေရးသာ..

ငါ မသိတဲ့အေရာင္တခုဆီ
ငါ့ စိတ္ေတြပ်ံ႕လြင့္လြန္းလို႔
တိမ္ေတြနဲ႔ေက်ာက္ခ်ထားရတယ္ ..

အိပ္မက္ထဲမွာအိပ္မက္ထပ္မက္ေနရ
တခါတေလေတာ့ခါးတယ္ ..

တင္မင္းထက္

(၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ကကဗ်ာကို ျပန္ျပင္ထားတာပါ။)

ဒုတိယတန္းစား

ကြၽန္ေတာ့္ ရင္အံုေလွာင္ခ်ဳိင့္မွာ
ျခေသၤ့တစ္ေကာင္ ရွိပါတယ္။
သူက...
ကြၽန္ေတာ့္ စကားႏြမ္းေတြကို
မစားသံုးခ်င္ဘူးတဲ့။
ေကာင္းကင္ရဲ့ေအာက္မွာ
လတ္ဆတ္တာ ဘာမွမရွိဘူးလို႔
ေျဖာင့္ဖ်တာေတာင္မွ
သူက...မေက်နပ္ႏိုင္ဘူး။
ကြၽန္ေတာ့္ကို တစ္ခ်ိန္လံုးကုတ္ျခစ္ကာ
ဟိန္းေဟာက္လိုက္၊ ေတာင္းပန္လိုက္နဲ႔ပါပဲ...။
ကဲ...
မီးေတာင္လို ေပါက္ကြဲလို႔
သူ လြတ္လာၿပီဆိုပါစို႔...။
ဘယ္မွာလဲ...သူ႔ေကာင္းကင္
ဘယ္မွာလဲ...သူ႔လြင္ျပင္။
သူက အ႐ိုင္းဆန္တယ္
ကြၽန္ေတာ့္လို လိုက္ေလ်ာညီေထြ မေနတတ္ဘူး၊
ဆင္ေျခဖံုးရပ္ကြက္က ထပ္ခိုးေလးတစ္ခုေတာင္
သူ ခိုလႈံဖို႔ ရမွာမဟုတ္ဘူး။
ကြၽန္ေတာ့္လို ဒုတိယတန္းစားေတြနဲ႔
မပတ္သက္ခ်င္ပါဘူးလို႔ သူဘယ္ေလာက္ေျပာေျပာ
သူ႔ထြက္ေပါက္ကို ပိတ္ထားရမွာပဲ။
နာက်င္၊ ေမာပန္း၊ ေလးလံ
အာ႐ံုေတြ ကန္းခဲ့ၿပီ...။
ပ်ံသန္းေနတဲ့ တိမ္တိုက္ေတြျမင္ရင္ေတာင္
အားက်ရမွန္းမွ မသိ
ထံုေပေပစိတ္နဲ႔သာ ၾကည့္ေနမိေတာ့တယ္...။


ခုေနမ်ား၊ တန္ခိုးရွင္တစ္ပါးက
"ေပ်ာ္ေစသတည္း" .. လို႔ ေကာင္းခ်ီးေပးရင္ေတာင္
ႏွစ္မ်ားစြာက ေအးခဲခဲ့တဲ့ မ်က္ရည္ေတြသာ
ေပ်ာ္က်လာမယ္ ထင္ပါရဲ့...။ ။

တင္မင္းထက္
(တစ္မိုးထဲေအာက္မွာ၊ ၁၉၉၄ ဇန္န၀ါရီ)

( this is the poem I like best when I was in YU ) :)

ေအးစက္စက္ မီးလွ်ံ

မ႐ြာျဖစ္ေသးတဲ့ မိုးေရေတြ
ေလးလံေနတဲ့ ငါ့ေကာင္းကင္
တိမ္တိုက္ေတြ အထပ္ထပ္။

ငါ့ရဲ့ အခြံသက္သက္မီးအိမ္မွာ
ထြန္းညႇိမယ့္ ပန္းတစ္ပြင့္
မင္းမျဖစ္ေသးသမွ်
အထီးက်န္ ဆန္ေနရဦးမယ္။

... ... ဆန္းၾကယ္စြာ
(ဒါမွမဟုတ္) ႐ိုးစင္းစြာ
မင္း သိလာပါလိမ့္မယ္။

ငါ့ရင္ျပင္တစ္ခြင္လံုး
မၿငႇိမ္းရက္တဲ့မီးေတြ
ျမင္ရင္ေတာင္ ငဲ့ညႇာမေနပါနဲ႔
ေလာင္ကြၽမ္းျခင္း မင္းအတြက္မို႔
ၿငိမ္းေအးမႈလို႔ ငါမွတ္ယူပါ့မယ္။

မင္းမ်က္၀န္းရဲ့ ျမားတစ္စင္း
ငါ့စိတ္ကို ညႇိဳ့ငင္
စကားလံုးေတြ
ငါ့ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကုိ တံခါးေခါက္ေနၿပီ။

႐ိုးေျဖာင့္တဲ့ ျမစ္တစ္စင္းပမာ
တည္ၿငိမ္လြတ္လပ္စြာ
စီးဆင္းလာခဲ့သမွ်
ငါ ၿမိဳသိပ္ခဲ့ရတာေတြ
မင္းကိုေႏြးေထြးေစႏိုင္ပါ့မလား...။

ငါခံစားရသမွ်
မင္းခံစားႏိုင္မယ္ဆိုရင္
ဒီေလာက္ထိေျခာက္ေသြ႔ေနမယ္မထင္ဘူး
ငါ့ရဲ့နက္႐ႈိင္းမႈကို
မင္းနားမလည္ႏိုင္ေသးေလေတာ့
မင္းရဲ့မီးလွ်ံက ေအးစက္စက္။ ။

တင္မင္းထက္
(၀ိညာဥ္ျပာတို႕ မိုးေကာင္းကင္၊ ၁၉၉၂)


၇၁ - ၉၃

အေယာင္ေဆာင္ လြတ္လပ္မႈသက္သက္
တြန္႔တိုတဲ့ ၀ိုင္တစ္ခြက္
သက္တန္းရဲ့ သုံးပုံတစ္ပုံ
ငါေသာက္လို႔ ကုန္ခဲ့ၿပီ။

ျပင္းရွတဲ့ ေတာင့္တမႈေတြကို
ေရာင့္ရဲတဲ့အၿပံဳးနဲ႔ ေျဖသိမ့္
ေရေသျမစ္ ျဖစ္ခဲ့တာၾကာေတာ့
ငါ့ကိုယ္ငါ အၾကည္ညိဳပ်က္လာတယ္။

ျဖဴစင္ခ်င္စိတ္ကေလးသာ မက်န္ရင္
စီးဆင္းခဲ့တဲ့ ငါ့၀ိညာဥ္ကို
စြန္းထင္းမႈအတြက္ စြဲခ်က္တင္
ဘာမွ ခြင့္လႊတ္ခ်င္စရာ မရွိ...။

လူငယ္ဘ၀ရဲ့ စြန္႔စားခ်င္စိတ္ကို
ဖဲ၀ိုင္းမွာသာ ပုံေအာလိုက္ရ၊
စစ္တုရင္ခုံေပၚမွာ ရဲရင့္လိုုက္ရနဲ႔
တစ္ ကိုး ကင္း ေန႔ေတြ။ ။

တင္မင္းထက္
(ရာစုသစ္ျမစ္က်ဥ္း ၂၊ ၁၉၉၃ စက္တင္ဘာ)



အၾကြင္းရွိခ်စ္ျခင္း

အလင္းႏွစ္တစ္သန္း
နီးလြန္းလွပါတယ္ ...
မင္းနဲ႔ ခြဲခြာရတဲ့အခါ
ပိုေ၀းကြာ။

ေလးသေခ်ၤနဲ႔ ကမၻာတစ္သိန္း
ျမန္လြန္းလွပါတယ္ ...
မင္းနဲ႔ မေတြ႔ရတဲ့အခါ
စိတ္ထဲၾကာ။

... ... ... ...
အဲသည္လိုမ်ိဳးေတြေတာ့
မညာခ်င္ပါဘူး။

ခ်စ္သူကို သတိအရဆုံးက
အရက္မူးတဲ့ အခ်ိန္နဲ႔
ဖဲ႐ႈံးတဲ့ အခ်ိန္ပဲဆိုတဲ့
သူငယ္ခ်င္းရဲ့ ၀ါဒကိုလဲ
မေထာက္ခံပါဘူး။

႐ုပ္သက္သက္နဲ႔ လူမျဖစ္ေလေတာ့
မင္းကိုငါ ေတာင့္တပါတယ္၊
(ဒါေပမယ့္)
မင္းလေရာင္နဲ႔ ေ၀းခဲ့ရင္
ငါ့၀ိညာဥ္ဟာ
႐ိုးျပတ္ပင္လို ခမ္းေျခာက္
မ်က္ရည္တလည္လည္နဲ႔
လမ္းေပ်ာက္သြားမယ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။

ရွားေစာင္းျပႆဒ္ တစ္ပင္ဟာ
မိုးေခါင္ေရရွား႐ုံနဲ႔
မေသႏိုင္ပါဘူး၊
ငါ့ႏွင္းဆီေတြလဲ
ဖူးသစ္လာအုံးမွာပါပဲ၊
(ဒါေပမယ့္)
မင္းမရွိတဲ့ငါ ...
ဘယ္သင္းပ်ံ႔ႏိုင္မွာလဲကြာ။ ။

တင္မင္းထက္
(လႈိင္းရဲ့ျပတင္း၊ ၁၉၉၃ ဒီဇင္ဘာ)



ဥယ်ာဥ္အတု

မတင္းလြန္း၊ မေလ်ာ့လြန္း
သံဆူးႀကိဳးေတြကေန
ဘာဂီတသံမွ ထြက္မလာႏိုင္ဘူး။
အကိုင္းအခက္ေတြကို ကိုက္ျဖတ္ကာ
"မဂၤလာပါ" လို႔ စာလုံးေဖာ္ခံေနရတဲ့
ပ်ိဳး ... ပင္ ... ေတြ ...

တင္မင္းထက္
(ရာစုသစ္ျမစ္က်ဥ္း ၃၊ ၁၉၉၅ ဇြန္)


တိတ္ဆိတ္တဲ့ စကား

ကန္႔သတ္ထားတဲ့ ေကာင္းကင္ထက္
ျပစ္ဒဏ္သင့္ လိပ္ျပာမ်ားပမာ
စကားလုံးေတြ ေယာက္ယက္ခတ္
ေတးမသီႏိုင္တဲ့ေန႔ရက္ေတြ။

မင္းမ်က္၀န္းမွ တစ္ဆင့္
ပန္းတစ္ပြင့္ျမင္ရတဲ့အေၾကာင္း
ငါဘယ္လို အခ်က္ျပရမလဲ။

ဆြံအတဲ့ လမ္းမေတြတေလွ်ာက္
ငါတို႔ရဲ႔ႏွင္းဆီ႐ိုင္းေတြသာ
ပဲ့တင္ခတ္ တုန္ခါေနၾကတယ္။

ငါတို႔ရင္ထဲက စကားေတြ
မုန္တိုင္းလို
ေဖာက္ခြဲပစ္လိုက္ခ်င္ေပမယ့္
အသိခက္တဲ့ အၾကည့္ေတြနဲ႔ပဲ
ႏွစ္ကိုယ္ၾကား ေျပာျပေနရတယ္။ ။

တင္မင္းထက္
(၉၈ အခ်စ္ကဗ်ာ၊ အခ်စ္ကဗ်ာ ၉၈)


လက္ေဆာင္

ကံ့ေကာ္ပန္းေတြနဲ႔ လုပ္ထားတဲ့
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႔ စိတ္ကူးစိတ္သန္းေတြဟာ
သူ႔ကို ရည္စူးခဲ့တာပါ။

ကြၽန္ေတာ္ပ်ံသန္းဖို႔ ေကာင္းကင္တစ္ခု
သူ႔မ်က္၀န္းကေနရတယ္။

သန္႔စင္ၿပီးလွပတဲ့ အိပ္မက္ေလးတစ္ခု
သူ႔ကို ကြၽန္ေတာ္ေပးခဲ့တယ္။

သူ႔ရဲ႔ရနံ႔ေတြကို သယ္ေဆာင္လာတဲ့
အျပာေရာင္ လက္ကိုင္ပု၀ါေလးတစ္ထည္က
ကြၽန္ေတာ့္ကို ေခြၽးသိပ္ယုယခဲ့ပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔အေပၚ အၿမဲတမ္းဖိစီးေနတဲ့
အေမွာင္ေခတ္ထဲက ရတတ္သမွ်အလင္းေရာင္
အေကာင္းဆုံး လက္ေဆာင္အျဖစ္
သူ႔အတြက္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေပးတယ္။
ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ သူ႔ကိုရတယ္။

သစ္႐ြက္ေလးတစ္႐ြက္
လႈပ္ခတ္တာကအစ
အဓိပၸာယ္ ရွိခဲ့ပါတယ္။

တင္မင္းထက္
(ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ ႏွစ္လည္မဂၢဇင္း၊ ၁၉၉၆)