ကၽြန္မခ်စ္ေသာကဗ်ာမ်ား

Saturday, March 20, 2010

ရင္ဖြင့္ဂါထာ

သံလြင္ခက္ေတြ စိုရႊမ္းေသာ ေဒသကို ေရြးၿပီး ကၽြန္မကို ၿမိဳ႕တည္ၾကၿပီေပါ့
ကၽြန္မရဲ႕ ဦးေခါင္းက ဆံပင္ေတြေတာင္ ေသြးေၿခဥ
အမွန္တကယ္ေတာ့ ကၽြန္မဟာ ၾကီးက်ယ္ခန္းနားစြာ သလင္းပန္းေတြပိုက္ေနတဲ့ ရုပ္တုတစ္ခု ၿဖစ္သင့္တယ္
ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာကို အေၾကာင္းၿပဳၿပီး အဆိုအမိန္႔ေတြ လွပလြန္းေတာ့လည္း
ကၽြန္မ မကြယ္လြန္မီ ဘဝၿဖစ္စဥ္ဟာ ရိုးရိုးေလးနဲ႔ ---
စၾကဝဠာတစ္ဝွမ္းလံုးကို လႊမ္းမိုးထားခ်င္တယ္။

ထေနာင္းပင္ အကိုင္းအခက္ေတြ တစ္ခ်က္လႈပ္လိုက္ရံုနဲ႔
ေနလံုးထဲက ဗြမ္းကနဲ လြင့္စင္ထြက္က်လာမယ့္ ကၽြန္မဟာ
အလြန္ႏူးညံ့ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕ေသာ ဘီလူးတစ္ေကာင္ရဲ႕ ပုခံုးေပၚ
တစ္လွမ္းခ်င္း အရိပ္ၿဖစ္လုိက္ ႏို႔ႏွစ္ေရာင္ ရန႔ံၿဖစ္လုိက္
ကၽြန္မ ေခတ္ကို ခလုတ္တိုက္မိ မတတ္ပါပဲ။

ေလတိုက္ေလ ၿဖဴေလ တိမ္ေစ့မ်ား ၿငိမ္သက္
သားရဲ ေတာရိုင္းတိရစ ၦာန္ေတြက ကၽြန္မကို လံုလံုၿခံဳၿခံဳ ဖြက္ထားၾကၿပန္ၿပီ
စိတ္ေအးလက္ေအး ေက်ာက္စရစ္ခဲေလးေတြကို ပုလဲၾကိဳးနဲ႔သီကံုးရင္း
ၿပတင္းေပါက္မရွိတဲ့ ေကာင္းကင္ကို ကၽြန္မ ေငးၾကည့္ေနမိတယ္။
(ဗုဒၶေဂါတမကို ကၽြန္မ ေတြ႕ခ်င္လိုက္တာရွင္ )
ကၽြန္မ ရင္ခြင္နဲ႔ သစ္ပင္အားလံုး တဖ်တ္ဖ်တ္ လင္းခ်င္းသြားတယ္
ဂါထာတစ္ပုဒ္ကို ဝတ္ထားတဲ့ ကၽြန္မ တစ္ကိုယ္လည္း လဲၿပိဳလုလုယိုင္တိယိုင္တိုင္
ကၽြန္မ … ကၽြန္မ ပဒုမၼာ ၾကာရြက္ကေလးကို ကိုင္ထားပါရေစရွင္ ။

အို ကၽြန္မကို ႏွင္းေတြ ပက္ေနတာလား
မၿဖစ္ႏိုင္ဘူး ဒါ ကၽြန္မကိုယ္ေပၚ မိုးဖြားေတြ က်ေနတာပါ
သာယာတိုးညင္းေသာ ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ မိုးစက္ေၾကြသံေတြ
ကၽြန္မရဲ႕ ေၿခသံနဲ႔ တူလုိက္တာ ကၽြန္မရဲ႕ ေၿခသံနဲ႔ တစ္ေထရာတည္းပါပဲ။

မ်က္စိတစ္ဆံုး ၿမင္ေနရတဲ့ လေရာင္ကို ဆြဲခ်ီသြားေသာ ေတာင္တန္းမ်ား
ကၽြန္မ ေၿပးဝင္ႏိုင္ဖို႔ အဆင္သင့္ ဖြင့္ထားၾကပါရဲ႕
အခ်ိန္မတန္ေသးပါဘူးေလ ေဟာဟို အေရွ႕ယြန္းယြန္း ကမူေဘးနားမွာ
ကၽြန္မရဲ႕ ၿမစိမ္းေရာင္ ပဝါ ေနာက္ၿပီး ကၽြန္မရဲ႕ လိပ္ၿပာ

ေဒဝီ…
ၿပတင္းေပါက္တစ္ေပါက္ကို ကၽြန္မ ပိုင္ဆုိင္ရၿပီလို႔ မေရရာခင္
အဆုတ္တစ္ၿခမ္းနဲ႔ သစ္ပင္ထိပ္ ကၽြန္မ ေၿခစံုရပ္ၿပီး
သစ္သီးဝလံေတြကို မိုးေပၚ ပစ္တင္ဖို႔
ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ တမလြန္ဘဝနဲ႔ ဆံုေတြ႕ရပါ့မလဲ။

မတမ္းတခ်င္ဘူး တမ္းတရင္
မိတကြဲ ဖတကြဲ ေရွးေဟာင္း အုတ္ခြက္ထဲက ကိႏၷရီေတြ ဒလိန္းထိုးေနပံုကၿဖင့္
ေက်ာက္တံုးေပၚ ဘုရားေက်ာင္း ပြင့္ေစတယ္ေနာ္
မခို႔တရို႕ ရယ္ေမာပစ္ဖို႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ကၽြန္မ ဟစ္ငိုလိုက္ခ်ိန္
ေသာင္ခံုေတြက ဆပ္သြားဖူး ၿဖစ္လိုၿဖစ္
ခရုခြံေတြက လည္တံု ၿဖစ္လိုၿဖစ္
ကၽြန္မ သတိလစ္မတတ္ ၾကည့္ေငးေနမိတယ္။
ကၽြန္မ ရင္အံုထဲက ငွက္ေတြ လန္႔ၿဖန္႔ ပ်ံထြက္သြားၾကပါ
သဘာဝအတိုင္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လေရာင္ ရြာပါေစ
တြန္႔လိမ္ ေခြေခါက္ေနတဲ့ တိမ္ေအာ္သံကို ထုဆစ္မယ့္
မီးေတာက္မီးလွ်ံေတြလည္း အရည္ေပ်ာ္က်
ဘယ္လိုမွ ခ်ဳပ္တည္းမရေတာ့ေလာက္ေအာင္ ကၽြန္မရဲ႕ မေနာဓာတ္လည္း ကခုန္ ေပ်ာ့ေၿပာင္းသြားေတာ့မယ္။ ။

လံုမၿငိမ္းခ်မ္း
သရဖူ အမွတ္စဥ္ ၃၃ ၁၉၉၇

ဒီကဗ်ာကိုေတာ့ မေဝေနာ္က လံုမၿငိမ္းခ်မ္း နာမည္နဲ႔ပဲ ေရးခဲ့ပါတယ္။ သရဖူ ေခတ္ကလ ဆီတုန္းကပါ။ ခုေနာက္ပိုင္းသတိထားမိသေလာက္က ေဝေနာ္ ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ ကဗ်ာမေရးေတာ့ သလိုပါပဲ။ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ သူ႔ကဗ်ာေလးေတြကေတာ့ ညြတ္ေၿပာင္းစြာ သန္မာေနဆဲ။


ၿပည္

လဝန္းထဲ
ပြဲၾကည့္ေလွကေလး ေလွာ္ခတ္ဝင္သြား
လမ္းေရြးမွားသူၿမစ္
ႏွစ္ထပ္သေဘာၤၿမိဳကကေလးေပၚ နားခဲ့ေပါ့။ ။

ေမာင္ေခ်ာႏြယ္

ဒီကဗ်ာဖတ္ၿပီး ၿပည္ကိုသြားေတာ့ သတိထားၾကည့္မိတယ္။ ဟုတ္တယ္။ ႏွစ္ထပ္သေဘာၤနဲ႔ တူတဲ့ ၿမိဳ႕ကေလးပဲ။ ၿပည္ၿမိဳ႕ အဝင္ကို သတိထားၾကည့္လုိက္ပါ။ ဒီကဗ်ာေလးကို သတိရမိပါလိမ့္မယ္။


သဂၤဟ ရွာသူမ်ား
ေၿမ
ၿမက္
မိတ္ဖက္။
ငွက္
ေလညင္း
မိတ္ရင္း။
ေလညင္းကိုရႉရင္း
ေၿမခင္းေပၚလမ္းေလွ်ာက္
ၿပီးေတာ့
မိတ္ေဆြေပ်ာက္ေနၾက၏။ ။

အိုဖုန္းသစ္
ၿမားနတ္ေမာင္ ဇြန္၊၁၉၉၃

ကၽြန္မတို႔လည္း ေလညင္းကိုရႈရင္း ေၿမခင္းေပၚလမ္းေလွ်ာက္ မိတ္ေဆြေတြက်က်ေပ်ာက္ေနခဲ့တာ ၾကာေပါ့။

စင္ေအာက္ကလူ

……………
…………………..
ဘာမွလည္းမဟုတ္
တငုတ္တုတ္တုတ္နဲ႔
က်ဳပ္တုိ႔မေတာ့ ေညာင္းလွၿပီ။ ။

ကိုကိုၾကီး (ရုပ္ၿမင္)

တစ္ခါတစ္ခါေတာ့လည္း စင္ေပၚက လူနဲ႔ စင္ေအာက္ကလူ ေပးခ်င္တာနဲ႔ ရလုိက္တာ မတူလုိက္ၾကဘူး။


ဣႆာမစ ၦရိယ ည

ညသန္းေခါင္
ေခြးေဟာင္လုိ႔ ေခါင္းေထာင္ၾကည့္
လၿပည့္ဝန္းေငြေရာင္အိ
အၿခား ဘာမွမရွိ ။ ။

ေမာင္သာပို

ေခြးေဟာင္သံေတြနဲ႔ ထိန္ထိန္သာေနတဲ့လၿပည့္ညေတြအေၾကာင္း။


ေမာရမိုး

ငါက
အသက္ေလးဆယ္မွာ
အိပ္မက္နဲ႔ လက္ထပ္ခ်င္သူ။

အံၾကိတ္ကာမာန္ဖီလုိက္
အၾကိမ္ၾကိမ္ ရႉံးနိမ့္လုိက္နဲ႔
ေသခ်ာေအာင္ လုပ္ခဲ့ၿပီးမွ
အေသအခ်ာလြဲသြားတဲ့ ေသခ်ာၿခင္းေတြရယ္
ခုေတာ့လည္း
အသက္နဲ႔ ေၿပာင္းၿပန္ အခ်ိဳးက်ခဲ့။

ကိုယ္ကိုယ္ကို ဝန္ခံဖုိ႔လည္း ရွက္မိရဲ႕
ၾကာလာေတာ့
ဒုကၡေတြ
အညိႈးအေတးဖြ႕ဲပစ္ခ်ခံရ
ဆာတ့္ ရဲ႕ စြန္႔ပစ္ခံကေလးကိုပဲ
သံေယာဇဥ္ပိုလာေတာ့တယ္။


ဒါဟာ
အိပ္မက္ဆီခရီး
ေမွ်ာ္ရင္းေမာေပါ့
ေဟာဒီ ရင္ဘတ္ေသးေသးကေလးနဲ႔
ညဆိုးေတြ လႊင့္ပစ္ခဲ့။
ရင္ခုန္သံ အက်ိဳးအပဲ့ကိုလည္း ၿဖဳတ္ပစ္ခဲ့။
ေနာက္ဆံုးေတာ့
ကိုယ့္ကိုယ္ကို လွပ စြာညာရင္း ၿမင့္ၿမတ္ခဲ့။

ဒီလိုနဲ႔
ငါ့ကိုယ္ပိုင္တြင္းကေလးထဲ ခုန္ဆင္းခဲ့
တစ္စံုတစ္ရာ
မက္ေလာက္စရာမ်ား ေတြ႕ေလမလားလို႔။ ။
ေမာရမိုး



ခမ္းေၿခာက္စိုးရိမ္

အဲဒီ
ေဘာင္ဘင္ခတ္စိတ္ကူးေတြနဲ႔ တေယာထုိးခဲ့
ညအိပ္ရာဝင္တုိင္း ေမးမိတယ္
မင္း ဂီတက ဘာလဲ လုိ႔
ေနာက္ဆံုး
အေမွာင္ရို႕ရို႕မွာ ပံုလဲ အိပ္လုိက္ရ
မနက္လင္းေတာ့
ႏွပ္ထားတဲ့ ေကာ္ဖီခြက္ထဲက ႏွင္းဆီပြင့္ေတြ
သီခ်င္း လုပ္ဖို႔ ပြတ္သပ္မိၿပန္ေသး
တကယ့္တကယ္
ကိုယ့္အရႈိက္ကို စိတ္နဲ႔ ၿပင္းၿပင္းထိုးလုိက္မွ
ခ်ဳပ္ရိုးေၾကာင္းေတြကြဲအက္
သုည ဆိုတဲ့ မရွိကိန္း ဇာတ္လိုက္က ခုန္ထြက္လာတယ္။ ။
စိုးရိမ္

ကိုယ့္နာမည္ကိုယ္ ကဗ်ာေခါင္းစဥ္ထဲ ထည့္ထားတဲ့ ကဗ်ာႏွစ္ပုဒ္ ။ ႏွစ္ပုဒ္လံုး သရဖူ မဂၢဇင္းထဲကပါ။

ေနဝင္တေယာ
ငါဟာ တေယာတစ္လက္ ၿဖစ္ခဲ့တယ္
ဘိုးတံကို ခပ္ေဝးေဝးမွာ သြားခ်ိတ္ထားလုိက္ပါ
ေရွာင္မရတဲ့ညေနေတြက ငါ့ကို ရူးၿပီး ရမ္းကားေနတဲ့ၾကားထဲ
ပိုၿပီး ေပါက္ကြဲေစမယ့္ သံစဥ္ေတြ ညွစ္မထုတ္ႏိုင္ေအာင္
ဘိုးတံကို
ေဝးေဝးမွာ သြားခ်ိတ္ထားလုိက္ပါ။

ငါဟာ တေယာတစ္လက္ ၿဖစ္ခဲ့တယ္
ဘိုးတံကို ေဝးေဝးမွာ သြားခ်ိတ္ထားလုိက္ပါ
ခံစားခ်က္ေတြက တကၽြီကၽြီ သံရွည္ဆြဲတတ္လြန္းလို႔
ကိုယ့္ရင္ခုန္သံကိုေတာင္ ကိုယ္ၿပန္စိတ္မရွည္ႏိုင္တဲ့ၾကားထဲ
ပြတ္သီးပြတ္သပ္နဲ႔ လာလာၿပီးကလိတတ္တဲ့
ဘိုးတံကို
ေဝးေဝးသြားခ်ိတ္ထားလုိက္ပါ။

ငါဟာ တေယာတစ္လက္ၿဖစ္ခဲ့တယ္
ဘိုးတံကို ေဝးေဝးမွာ သြားခ်ိတ္ထားလုိက္ပါ
ကံဆိုးမဲေပါက္သလို ရခဲ့တဲ့ဘဝတစ္ခုရဲ႕
အိပ္မက္ေတြနဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ လေရာင္စစ္စစ္ကို
လူၿမင္မခံဝံ့ အေသအခ်ာ သိမ္းထုတ္လို႔ထားဆဲ
ငါ့ရင္ကို ဟက္ကနဲ ခြဲၿပီး အထုတ္ၿဖည္ၿပမယ့္
ဘိုးတံကို
ေဝးေဝး ခ်ိတ္ထားလုိက္စမ္းပါ။

ငါဟာ
တေယာ တစ္လက္ပါ
ပိုၿပီးေသခ်ာေအာင္ ေၿပာရရင္
လေရာင္နဲ႔ စိမ္ထားတဲ့ တေယာတစ္လက္ပါ
တစ္ကိုယ္စာ က်ဥ္းက်ပ္ခံရတဲ့ မဖူလံုႏိုင္တဲ့ သံစဥ္ေတြနဲ႔ တေယာတစ္လက္ပါ
အေဝးေမွ်ာ္ ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဘာမွန္းမသိခ်င္ေတာ့တဲ့ တေယာတစ္လက္ပါ
စကားလံုးေတြနဲ႔ အႏွစ္သာရေတြ ေၿပာင္းၿပန္အခ်ိဳးက် လူလည္လုပ္ၿခင္းကို သိသိၾကီးခံေနရတဲ့
တေယာတစ္လက္ပါ
ဝင္ဖုိ႔ ၿပင္ခဲ့တာ ၾကာၿပီၿဖစ္တဲ့ ေနလံုးၾကီးကို ၿဖတ္ေက်ာ္ ကြယ္ေပ်ာက္သြားတဲ့
အိပ္တန္းၿပန္ငွက္တစ္ေကာင္လို တေယာတစ္လက္ပါ

ဘိုးတံေရ
ငါဟာ
ရိုက္ခ်ိဳးဖို႔သာေကာင္းေတာ့တဲ့ တေယာတစ္လက္ပါ။ ။
ေက်ာ္ထူး

ဒီကဗ်ာကို ေတာ္ေတာ္ စြဲလမ္းခဲ့ဖူးတယ္။ ခုထိပါပဲ။ ကိုယ္ကေတာ့ လေရာင္နဲ႔ အစိမ္မခံခ်င္တဲ့ တေယာတစ္လက္ပဲ။ ဘိုးတံကိုေတာ့ ေဝးေဝးမွာပဲ ရွိေနေစခ်င္တယ္။


ငတ္မြတ္ၿခင္း

ကၽြန္ေတာ္ လူရႊင္ေတာ္ တစ္ေယာက္ၿဖစ္ခ်င္တယ္
ဟာသပဲ
ၿပီးေတာ့လည္း
ဟုတ္တာလည္း မဟုတ္ဘူး။

ဘယ္မွာလဲ
ပင္လယ္ ပန္းပြင့္နဲ႔ ေၿမေဆြးေတြ
မ်က္ရည္ေပါက္ ၾကီးငယ္ေတြ
ေဒါသမာန္နဲ႔ ေခၽြးစက္ေတြ
တစ္ခါ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ အေခ်ာသပ္မိသလိုလို
သံုးဆယ့္တစ္ခါ ၿပိဳက် ေၾကကြဲရမလိုလို
ဘဝဟာ တစ္ခါရရံုနဲ႔ လူတိုင္းနဲ႔ မတန္ပါဘူးတဲ့
မူးယစ္ ထံုထိုင္းလို႔
အႏုပညာကို သိမ္ဖ်င္းဖ်င္း ဆြဲဆန္႔ ၿပဖို႔ သက္သက္
ေခါင္းနဲ႔ကိုယ္ ၿပန္လည္ဆက္စပ္
လက္ပူးလက္ၾကပ္ၿမင္လုိက္လား
အခုေတာ့
အၾကီးအက်ယ္ စိတ္ေၿခာက္ၿခားေနတဲ့ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ေတြ
စိမ္းေရႊေရႊကုန္တုိက္ၾကီးေတြ
မေသရံုတမယ္ ေမာ္ေတာ္ကားေတြ
ဆိုပါေတာ့
သူခိုးလက္က သူဝွက္လုလာတဲ့ ေန႔တစ္ေန႔ရယ္လို႔
ခိုေအာင္းခဲ့ရင္
ခ်န္လွပ္ခဲ့ရင္
(ဒါမွမဟုတ္) တည့္တည့္တိုးခဲ့ရင္
ငါ့ကို သင္ သတိရႏိုင္ေစေသာ္ဝ္။ ။
ဝင္းလြင္
သရဖူ အမွတ္စဥ္ ၃၀ ၁၉၉၇

ကၽြန္မ ဝင္းလြင္ရဲ႕ ကဗ်ာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုလည္း ႏွစ္သက္ခဲ့ဖူးပါတယ္။

ကဗ်ာ

မိုးတိမ္ေရာင္စံုေတြကို
နားလည္သူမရွိပဲ
အရသာရွိခဲ့ရာက
စတဲ့ ကဗ်ာေတြေပါ့ ..။

ဒုကၡေတြလို႔
မၿမင္ရေအာင္
အလွတရားရဲ႕
ညင္သာေနပံုမွာေလ

ဒီေန႔ေတာ့
ခ်စ္သူမ်ား
သူငယ္ခ်င္းမ်ား
ရထားအသီးသီး လြဲသြားၾက။ ။

သုခမိန္လႈိင္

ကဗ်ာဆိုတာ ဒုကၡေတြလို႔ မၿမင္ရေအာင္ အလွတရားရဲ႕ ညင္သာေနပံု တစ္ခုပါ ..တဲ့။ ဘယ္ေလာက္ မွန္လုိက္သလဲ။ ဒီအလွတရားေတြကိုပဲ မက္မက္စက္စက္ၿဖစ္ခဲ့လို႔ ပက္ပက္စက္စက္ ေၾကကြဲေနခဲ့ၾကရတယ္။

ေဆာင္းမ်ား

ၿပတင္းေပါက္ေတြထဲ
ႏွင္းေတြဝင္သြားၾက
ဘယ္ေတာ့မွ ၿပန္ထြက္မလာေတာ့။

ကၽြန္ေတာ္ဟာ
အရြက္နဲ႔ အကိုင္းတုိ႔ရဲ႕
မၿမဲၿခင္းတရားမွာ
ေကာင္းကင္ကို ကိုယ္စားၿပဳခုန္ခ်လာတဲ့
မိုးဖြဲဖြဲေန႔ေလးတစ္ေန႔မွ်

ရာသီအတိုင္း
ႏွင္းေတြနဲ႔ေမွာင္ေနေတာ့
ေကာင္းကင္လည္း မၿမင္ရ
ကၽြန္ေတာ့္ၿပတင္းေပါက္မွာလည္း
ကၽြန္ေတာ့္ကို မၿမင္ရ
ကၽြန္ေတာ္ အမွားမေၿပာတတ္စ
အရြယ္ေလးတည္းကေပါ့ ..။ ။
ဝင္းၿမင့္

ကိုဝင္းၿမင့္ရဲ႕ ေဆာင္းမ်ား ကလည္း ကၽြန္မ ႏွစ္သက္တဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါပဲ။

အသည္းကြဲၿပီးေနာက္ သတင္းစကား

ခင္ဗ်ားတုိ႔ဟာ
သၾကားလံုးတစ္လံုးရဲ႕
အခ်ိဳဆံုးစကၠန္႔ကို ဆြဲဆန္႔ခ်င္သူေတြပဲ။

ဟိုတစ္ေန႔က
သူမနဲ႔ေတြ႕ၿပန္ေတာ့
အေရာင္းစာေရးဆန္ဆန္ ေမးပါတယ္
ဘာကို အလုိရွိလဲ တဲ့
ေလေကာင္းေလသန္႔လို႔ ဆိုရင္
အံ့ၾသေနၾကလိမ့္မယ္။

အလို..
ဘယ္လို ဂီတပါလိမ့္
မင္ရည္က်ဲသြားတဲ့ ဒိုင္ယာရီ ဆိုပါလား
သူတုိဟာ ကၽြန္ေတာ့ ေကာ္ဖီထဲက မလိုင္ပါ
ဂုဏ္ယူလုိက္စမ္းပါ ကိုယ့္လူေရ။

ေၾသာ္ ..ဒါနဲ႔
သင့္အိမ္နံရံေပၚမွာ
ၿပကၡဒိန္တစ္ခု အသံဝင္ေနတာ
ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ။ ။
လွသန္း
ဇႏၷဝါရီ ရနံ႔သစ္ ၁၉၉၀


ပထမဆံုးကူးထားဖူးတဲ့ လွသန္းရဲ႕ ကဗ်ာပါ။

ဘူတာရံု

သံလမ္းေပၚမွာ
ရထားေအာ္ေနၿပီ။

အမွတ္တရကိတ္မုန္႔
ေပါေပါေလာေလာလိပ္စာ
မ်က္ႏွာေပၚေပေနတဲ့ တံေတြးမ်ား
ထုပ္ပိုးထားလုိက္ေတာ့။

အားေကာင္းေမာင္းသန္ တံတားၾကီးေတြက
ကၽြန္ေတာ့္ကို သက္ၿပင္းခ်လို႔
ခင္ဗ်ားလည္း ေနာက္ေက်ာမွာ
ဥၾသသံတန္းလန္းနဲ႔
ေတာင္တန္းေတြေပၚ တြားတက္ခဲ့။ ။

မိုဃ္းေဇာ္


ကႏၱာရသက္သက္ ေကာင္းကင္ဘံု

ႏြမ္းခ်ိယိုင္လႈပ္
ကုလားအုတ္တစ္ေကာင္နဲ႔ပ
ငါ.. လာခဲ့တယ္
အဲဒီ ကုလားအုတ္ဟာ ငါပါပဲ။

လူအေငြ႕အသက္ေတြနဲ႔ ေစးကပ္ေနတဲ့
လူေတြရဲ႕ ကႏၱာရထဲ
ဝဲစားေခြး တစ္ေကာင္လို
သြားရည္တၿမားၿမားယို၊ ေခါင္းငိုက္စိုက္ ..သြား
ငါ ..လမ္းေတြမွားခဲ့ ..

ကႏုတ္မြန္းခၽြန္ အၿမင့္အမားနဲ႔
ေရႊေရာင္ နန္းေတာ္ေတြၾကား
ေက်ာက္ၿဖဴသား ေလးေထာင့္ကြက္စီရင္ၿပင္
နီရဲစြတ္စို ႏွင္းဆီပ်ိဳဥယ်ာဥ္
အမတ ေရစင္ ကန္မဂၤလာ
ေၾကးသြန္း မ်က္ႏွာ ခန္႔ညားနဲ႔
တံခါးမ ဒိုင္းလႊား အေဆာင္အေယာင္ေတြၾကားမွာ
ခရာရွည္ တံပိုး
မုရိုးေၿမာက္ စည္သံေတြၾကားမွာ
ငါ
ေရငတ္ ေၿခာက္မြတ္
တတြတ္တြတ္ တရၾကမ္း ရွာေဖြရင္းသြားခဲ့
အပဏၰက ဇာတ္ထဲက လွည္းသားငါးရာ
ဘီလူးစားခံရတာ
ဘာဆန္းသလဲကြယ္ …

ဒီမွာေတာ့
ပိဋကတ္တိုက္သံုး စာအုပ္ကတ္တေလာက္လို
ဆံၿခည္မွ်င္ေလးတစ္စ
လွ်ိဳၿဖဲဟ မရေအာင္
(လူေတြ) အခဲတမွ် စုပံု ကႏၱာရ
အေပၚ .. ေနတစ္စင္း
ေအာက္ .. ေနတစ္စင္း
အၿပင္းစား ယာဥ္စြန္းတန္းသစ္ တစ္ခုေပၚက ကႏၱာရ
အဲဒီ
မဟာ ရန္ကုန္ ကႏၱာရထဲမွာ
ညေတြ
ၾကိဳးဆြဲခ် ေသပစ္လုိက္ၾကရွာတာေပါ့။ ။

မင္းခိုက္စိုးစန္
(၁၉၉၃)
တိတ္ဆိတ္ၿခင္း၏နာမေတာ္မွ

ပင္ဂြင္း

(၁)
ဥတၱရဝင္ရိုးစြန္းနဲ႔ လက္ထပ္ထားတဲ့
ေရခဲနတ္သမီးေမြးေန႔ပ
ေအးရွမာစို
အက္စကီမိုေတြရဲ႕ အေလာင္းေပၚတက္
(၇၅)ၾကိမ္ေၿမာက္ ငွက္ေတြေတာင္မွ
ဂုဏ္ၿပဳသီခ်င္းဆိုၾကေပါ့။
(၂)
ၿပီးဆံုးသြားတဲ့အခါ
အိမ္ၿပန္ဖို႔ရာ ငွက္ေတြလမ္းေလွ်ာက္
ကိုယ့္တုတ္ေကာက္ ကိုယ္ယူလာရမယ့္ ညီလာခံ
(ဟုတ္တယ္ေလ)
အေတာင္ပံေတြရေပမယ့္
သူတို႔ ပ်ံမွ မပ်ံသန္းႏိုင္ၾကတာပဲ။ ။
၁၉၉၅

မင္းခိုက္စိုးစန္
ရာစုသစ္ၿမစ္က်ဥ္း (၃)

ကမၻာ့ကဗ်ာေန႔အတြက္ ကဗ်ာေတြတတ္ႏိုင္သေလာက္ ရိုက္တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ရွားပါးမယ္ထင္တဲ့ ကဗ်ာေတြကို ေရြးေပးလိုက္ပါတယ္။ ၿမင္ေနက် မဟုတ္ ၊ဟိုမွာဒီမွာ ၿပန္မပါ၊ စာအုပ္စု မထုတ္ရေသးတဲ့ ကဗ်ာေတြကို ဆိုလိုတာပါ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။