ကၽြန္မခ်စ္ေသာကဗ်ာမ်ား: ပြဲေတာ္

Sunday, February 28, 2010

ခုတေလာ ပြဲေတာ္ေတြ ပြဲေတာ္ေပ်ာ္ေတြ မ်က္လံုးေပၚေအာင္ မၿပံဳးရဲသူေတြ လူရာဝင္ခ်င္တဲ့ အေရာအေႏွာေတြ သံုးခြက္တစ္ခြက္တင္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးေတြ ေမာ့ၾကည့္ ငု႔ံၾကည့္စရာမလုိတဲ့ အရိပ္သံုးပါးေတြ စိတ္ပါ လက္ပါေၾကကြဲမႈေတြကို ေတြ႕ေနရေတာ့ ဒီကဗ်ာေလးကို သတိရမိတယ္။ ေသာင္းေၿပာင္းထဲက ၿပန္ကူးတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အသန္႔စင္ဆံုး ရယ္သံ ဆိုတဲ့ စာအုပ္ကေလးထဲကပါ။ အားလံုးလည္း ခံစားႏိုင္လိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။

ပြဲေတာ္

မီးပံုၾကီး ပိုမိုၿမင့္မားလာေအာင္
ေရအဆံုးကုန္းတစ္ဝက္ ေန႔ရက္မ်ားကို ပစ္ထည့္
သံုးခြက္တစ္ခြက္တင္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးမ်ားကိုလည္း တရုန္းရုန္းပစ္ထည့္
သံုးရာသီ အာသီသမ်ားကို အေတာမသတ္ပစ္ထည့္
လူရာဝင္ခ်င္တဲ့ အေရာအေႏွာမ်ားကို ေတာက္ေတာက္ပပ ပစ္ထည့္
ေမာ့ၾကည့္စရာ ငု႔ံၾကည့္စရာ မလိုအပ္ေသာ အရိပ္သံုးပါးကို ပစ္ထည့္
မတင္းက်ပ္ေသာ မေလ်ာ့ပါးေသာ
မပိုေသာ မလိုေသာ ဓာတ္ၾကီးေလးပါးကို ပစ္ထည့္
ငါတုိ႔ အရည္ေပ်ာ္က်လုနီးပါး စိတ္ပါလက္ပါ ေၾကကြဲေနၾကတယ္
အခ်ိန္ယူ ဝိုင္းစက္ၿပည့္တင္းလာတဲ့ လၿပည ့္ည တစ္ညက
မီးပံုပြဲတစ္ပြဲမွာ
ငါတို႔ အဖိတ္ဖိတ္အစင္စင္ လြင့္ပ်ံေနခဲ့ၾကေပါ့
မဖံုးႏိုင္ မဖိႏိုင္ မာန္ဖီမႈမ်ားကို လိပ္ၿပာလွေအာင္
ငါတို႔ မထိန္းသိမ္းႏိုင္ခဲ့ၾက။
ဟိုးအေဝး ေတာင္တန္းရိပ္ေပၚက
အက္ေၾကာင္းေတြ ထေနတဲ့ လွလွပပအိပ္မက္တစ္စင္းရဲ႕
အသံတိတ္ေခၚသံကို အစိမ္းသက္သက္ရင္နဲ႔ၾကားနာခဲ့ၾကရ။
ရင္နဲ႔ ခံစားခ်က္နဲ႔ သဟဇာတ မၿဖစ္ပဲ
အေပၚယံတင္းေနတဲ့ အိပ္မက္ေတြထဲ
အေၿပးအလႊား ကၽြံက်ေနခ်င္ခဲ့ၾက
အဲသလို ဝံပုေလြေတြပါပဲ
အူသံရွည္ေတာအုပ္ၾကီးထဲ ေတာက္ေလာင္ၾက
အရုဏ္တက္လာခ်ိန္ထိ အမွားအယြင္းေတြရဲ႕
သေကၤတ တစ္ခုလို ကၽြမး္ေလာင္ေနခဲ့ၾက
ကမၻာ မီးေလာင္ေနခ်ိန္မွာ နာတာရွည္ အလြမ္းေတြကို
တေသာေသာ ခ်နင္းပစ္ခဲ့ၾက
တစ္ခုပဲ
ပြဲေတာ္မွာ
ငါတုိ႔
မ်က္လံုးေပၚေအာင္ မၿပံဳးရဲခဲ့ၾကဘူး။ ။

ႏိုင္မြန္ေအာင္သြင္
၂၀၀၂၊ ေမ ေသာင္းေၿပာင္းေထြလာ