သတိရတယ္ သူငယ္ခ်င္း

Monday, February 4, 2013

သတိရတယ္ သူငယ္ခ်င္း

သူငယ္ခ်င္း 

ပကတိ ၿငိမ္ဆိတ္

အိပ္မက္မရွိတဲ့

ညေတြထဲမွာလဲေလ်ာင္း

မင္း အေလာင္းမွာ ဒါဏ္ရာေတြနဲ႕ ...

မင္းထိုုင္ခဲ့တဲ့

စာသင္ခန္းထဲက

ခံုုကေလး

ငါေငးရင္း မ်က္ရည္က်

သိပ္သတိရတယ္ သူငယ္ခ်င္း ။   ။

လူခါး

(အေရးေတာ္ပံုုမွ ထြက္ေပၚလာေသာ ဝိဥာဥ္မ်ား၏ ပံုုရိပ္ မွ ... )

တစ္ခါက facebook မွာ လူခါး ဆိုုၿပီး လူတစ္ေယာက္ လာ add ပါတယ္။ ရုုတ္တရက္ေတာ့ ဒီလူခါးလိုု႕ ထင္လုုိက္ ၿပီးကာမွ လူခါး မရွိေတာ့တာကိုု ၿပန္သတိရတယ္ .. လူလည္း မွတ္ဥာဏ္ထဲမွာ ေသၿခင္းတရားကိုု သိပ္ေနရာမေပးခ်င္ေသးဘူး။ အဲဒါနဲ႕  အဲဒီကေလးကိုု ေၿပာၿပရတယ္။ ဒီနာမည္က ကေလာင္ဆုုိရင္ ေရွ႕မွာ လူတစ္ေယာက္ရွိေနပါတယ္လိုု႕ .. ဒါေပမယ့္ သူက မၾကားဖူးဘူးလုုိ႕ ေၿပာပါတယ္။ ဟုုတ္ပါတယ္။ ခုုဒီဘက္ပိုုင္း မွာေတာ့ သိပ္ ႏွံ႕ ႏွံ႕စပ္စပ္ ဖတ္မထားသူဆိုု သိမွာမဟုုတ္ပါဘူး။ သူေရးခဲ့တဲ့ ရုုပ္ၿပဇာတ္ေတြလည္း ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းပါတယ္။ ဒီကဗ်ာေလးကေတာ့ ကၽြန္မ ေခါင္းထဲ အၿမဲစြဲေနတဲ့ ကဗ်ာေလးပါပဲ။ 

သစၥာ

အမ်ိဳးသားေရးအတြက္ အသက္ေပးသြားေသာ

ရဲေဘာ္မ်ားအား တုုိင္တည္ သစၥာၿပဳပါ၏

မၿပီးၿပတ္ေသး ေတာ္လွန္ေရးတြင္

ကၽြႏုုပ္၏ေသြး မနီေစြးလ်င္

အသင္တိုု႕ ေသြး ပက္ဖ်န္းၿခင္းၿဖင့္

ရဲေဆး တင္ေပးၾကပါေလ။

မၿပီးၿပတ္ေသး ေတာ္လွန္ေရးတြင္

ကၽြႏုု္ပ္ဝိဥာဥ္ ေၾကာက္စိ္တ္ဝင္၍ မခ်င့္မရဲသတၱိနည္းလ်င္

အသင္တုုိ႕ ဝိဥာဥ္ ပူးကပ္ဝင္၍

ကၽြႏုုပ္အား ထိန္းခ်ဳပ္ေပးပါေလ။ 

မၿပီးၿပတ္ေသး ေတာ္လွန္ေရးတြင္

ကၽြႏုု္ပ္သည္ကား အမ်ိဳးဂုုဏ္ေဖ်ာက္ သစၥာေဖာက္ဟုု

မေထာက္မညွာ ၿပဳမိပါလ်င္

အသင္တိုု႕၏ မညြတ္ေၿပာင္းေသာ ခြပ္ေဒါင္းလက္ၿဖင့္

ဝိုုင္း၍ အၿပစ္ေပးၾကပါေလ။ 

မၿပီးၿပတ္ေသး ေတာ္လွန္ေရးတြင္

ကၽြႏုု္ပ္အသက္ လမ္းတစ္ဝက္မွ ေပးဆပ္ရလဲ

လူ႕ဘံုုလမ္းခြဲ ဝမ္းမနည္းပဲ

တာဝန္တစ္ရပ္ ေက်ၿပြန္မွတ္၍

ထပ္ထပ္ေပ်ာ္ရႊင္ ကၽြန္႕ဝိဥာဥ္သည္

အလံကိုုဆြဲ ေလတြင္ဝဲ၍ 

သင္တိုု႕ ရွိရာ ကၽြႏုု္ပ္လာမည္

ရင္ဖြင့္ၾကိဳဆိုုၾကပါေလ ..။        ။

မင္းကိုုႏိုုင္

ဒါလည္း အဲဒီဖေယာင္းလက္ေရးနဲ႕စာအုုပ္ေလးထဲမွာပါတဲ့ ကိုုေပၚဦးကဗ်ာ တစ္ပုုဒ္ပါပဲ။ 

ေနာက္တစ္ပုုဒ္ကေတာ့ ေက်ာင္းသား ကဗ်ာလုုိ႕ အမည္ရတဲ့ ကိုုေအာင္ဒင္ရဲ႕ ကဗ်ာပါ

ေက်ာင္းသားကဗ်ာ

စာသင္ခန္းထဲမွာ

ကဗ်ာတစ္ပုုဒ္ စပ္ဖူးတယ္

စာသင္ခန္းထဲမွာ

ဗားေတာ့ဘရက္ ဖတ္ဖူးတယ္

စာသင္ခန္းထဲမွာ

ေဆးလိပ္ခိုုးေသာက္ဖူးတယ္

စာသင္ခန္းထဲမွာ

ဆရာဆူတာ ခံရဖူးတယ္။

စာသင္ခန္းထဲမွာ

စာေမးပြဲေၿဖရမွာကိုုေၾကာက္

စာအေမးခံရမွာကိုုေၾကာက္

ပ်င္းစရာေကာင္းတဲ့ ၿပဌာန္းစာအုုပ္ၾကီးေတြကိုု ေၾကာက္ရင္း

ေက်ာင္း အတန္တန္ေၿပးဖူးတဲ့လူတစ္ေယာက္

ခုုေတာ့  .. စာသင္ခန္းထဲ ၿပန္ေရာက္ခ်င္ေနတယ္

စာေမးပြဲေတြ ၿပန္ေၿဖခ်င္တယ္

စာသင္ခန္းကိုု လြမ္းတယ္ကြယ္ 

ေတာထဲေတာင္ထဲမွာ

စာေမးပြဲမရွိ

စာသင္ခန္းမရွိ

ၿပဌာန္းစာအုုပ္မရွိ

လက္နက္ကိုုင္ နည္းလမ္းနဲ႕

ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ငွက္ဖ်ားေရာဂါပိုုးေတြရွိတယ္

လူမ်ိဳးစုု ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြရွိတယ္

သူတိုု႕ေတြနဲ႕အတူ လက္တြဲလိုု႕

စစ္ အာဏာရွင္ကိုု ရင္ဆုုိင္မယ္

ဗမာၿပည္ကိုု ကယ္တင္မယ္

အမိေၿမကိုု ၿပန္ရယူမယ္ ။

ဒီမိုုကေရစီရဲ႕

ေရႊေရာင္ဝင္းပတဲ့လမ္းမ

ငါတုုိ႕ရဲ႕ ေသြးစက္မ်ားက လမ္းၿပေရွ႕ေဆာင္

ပန္းပါင့္မ်ားအားလံုုးရဲ႕ ေအာင္ပြဲ

ငါတုုိ႕ေသြးနဲ႕ လဲရမယ္

မေဝးလွတဲ့

အနာဂါတ္ရဲ႕ စာသင္ခန္းထဲ

ငါမရွိလည္း ငါရွိေနသလိုု

မင္းမရွိလည္း မင္းရွိေနသလိုု

သူမရွိလည္ သူရွိေနသလိုု

သူငယ္ခ်င္းတုုိ႕ရယ္ ..

စြယ္ေတာ္ရြက္ေတြေဝတိုုင္း

ငါတုုိ႕ကိုု သတိရပါ ..

သမဂၢ အေဆာက္အဦသစ္ဖြင့္ပြဲ

ငါတုုိ႕ ဝိဥာဥ္ေတြလည္း

ပါဝင္ဆင္ႏႊဲပါရေစလား 

ေအာင္ဒင္

၁၇၊ဒီဇင္ဘာ၊ ၁၉ ၈၈

မမွားဘူးဆိုုရင္ ဒီစာအုုပ္က ဖေယာင္လက္ေရးဟာ ကၽြန္မတုုိ႕ သူငယ္ခ်င္းၿမစ္က်ဥ္းတစ္စင္း ခုု လက္ရွိနာမည္ေက်ာ္ စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္ေရးပါ။ ဒီလက္ေရး စာေစာင္ေလးထဲမွာ တာရာမင္းေဝရဲ႕ နာမည္ေက်ာ္ ေက်ာင္းသားကဗ်ာ လည္း ပါပါတယ္။ ဒီစာအုုပ္ေလးကိုု ၁၉ ၉ ၀ ေလာက္မွာ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က ယူလာေပးလိုု႕ ဖတ္ရပါတယ္။ ရွားပါးတဲ့ စာအုုပ္ေလးမိုု႕ အားလံုုးကိုု လက္ေရးနဲ႕ပဲ ကူးယူထားခဲ့ရတာ မွတ္မိေနတယ္။ ခုု ဒီထဲက ကဗ်ာေလးေတြကိုု အမွတ္တရ ၿပန္တင္ေပးလိုုက္ပါတယ္။