ကၽြန္မခ်စ္ေသာ ကဗ်ာမ်ား

Sunday, March 20, 2011

ကၽြန္မခ်စ္ေသာ ကဗ်ာမ်ား

တစ္စံုတစ္ခုေသာ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ၿဖစ္စရာေၾကာင့္ ဒီေန႔ ကၽြန္မ ကဗ်ာေတြၿပန္ဖတ္ၿဖစ္တယ္။ သိမ္းထားတဲ့ မွတ္သားထားတဲ့ ကဗ်ာေတြကို ၿပန္ဖတ္ရတာ ေပ်ာ္စရာပါပဲ။ မိတ္ေဟာင္းေဆြေဟာင္းေတြ ၿပန္ေတြ႕ရသလိုပဲ။ မနက္ၿဖန္ကလည္း ကမၻာ့ ကဗ်ာေန႔ ၿဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ကဗ်ာေတြကို ခပ္သြက္သြက္ပဲ ေကာက္ရိုက္လုိက္မိတယ္။ တခ်ိဳ႕ကဗ်ာေတြက မၾကာခဏ သတိရေနမိတတ္တဲ့ ကဗ်ာေတြ၊ တခ်ိဳ႕ကဗ်ာေတြက ၿပန္ဖတ္မိတိုင္း မရိုးႏိုင္တဲ့ ကဗ်ာေတြ၊ တခ်ိဳ႕ကဗ်ာေတြက စိတ္နဲ႔တုိက္ဆိုင္ေနတဲ့ ကဗ်ာေတြ … ခင္ဗ်ားတုိ႔ သင္တုိ႔ အားလံုးရဲ႕ စိတ္ေတြနဲ႔လည္း တုိက္ဆုိင္ႏိုင္ပါေစ။

မေနာ္ဟရီ

ကၽြန္ေတာ့္ အေၾကာင္းအရာမ်ား

ကၽြန္ေတာ့္ အရပ္ထက္ၿမင့္ေသာ မိုးဥတု

ကၽြန္ေတာ့္ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုး

ေလခၽြန္သံေတြ စိမ္းစိမ္းစို

ကၽြန္ေတာ္ တြယ္ကပ္ေနေသာ သစ္ပင္မွာ

လံုၿခံဳေရးမရွိ ..။

ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ ၉၀ ဒီဂရီ

ကဲ်က်ဲေတာက္ ဆက္ဆံေရးမ်ား

ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းကို ရိုက္ခြဲဖို႔

လူစုေနတဲ့ ေလာကဓံ

ကၽြန္ေတာ့္ ေမြးၿမဴေရးၿခံထဲ၌

ပုတ္သင္ညိဳမ်ား မပါရွိခဲ့ ။

ကၽြန္ေတာ္ ေဖာေဖာသီသီ စုေဆာင္းထားႏိုင္ေသာ

ဒုကၡႏွင့္ ဒဏ္ရာမ်ား

ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ၿမင္မေကာင္းေအာင္

ေစ်းကြက္က်ဆင္းေနဆဲ

ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သုခၿမိဳ႕ေတာ္

ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေခ်ာက္ကမ္းပါးၾကီးထဲက လူသားမ်ား

ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ဟာမိုးနစ္မ်ား ရစ္သမ္မ်ား

ဂ်င္းေဘာင္းဘီမ်ား ။

ကၽြန္ေတာ့္မ်က္လံုးေၾကာင္ရက္မ်ားက

၁-၂၈၊ ၁-၃၀၊ ၁-၃၁

ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ေပ်ာ္မယ္ ကတိထားတိုင္း

ငွက္ဆိုးေအာ္သံကို တက္နင္းမိ

ကၽြန္ေတာ္ ေရတံခြန္ဝယ္ၿပီး ဖြင့္နားေထာင္တုိင္း

ခိုတစ္ေကာင္ကိုၾကားရ ။

ကၽြန္ေတာ္ဟာ

လူေၿပာသူေၿပာမ်ားလွတဲ့ ႏွံေကာင္

ကၽြန္ေတာ့္ ေဆာင္းရာသီအတြက္

ကၽြန္ေတာ့္ရိကၡာမွာ ပန္းခ်ီကား

ေတးဂီတႏွင့္ စာအုပ္မ်ား။

ကၽြန္ေတာ္ဟာ ကန္းထရီးစတိုင္မ်ားကို သေဘာက်သူ

ကၽြန္ေတာ္ဟာ ညံ့ေသာေကာင္းဘြိဳင္

ကၽြန္ေတာ့္ကို ၿမိေနေအာင္

ဝိုင္းေသြးၾကသူမ်ားမွာ ဝဝၿပဲၿပဲၿမိဳ႕ၾကီးမ်ား

ကၽြန္ေတာ့္ဆီ အခ်ိန္မေတာ္လာေနက်

အႏၱရာယ္ကိုယ္ေငြ႕မွာ ၄၊ ၃၊ ၂

ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္

ဒိုင္ႏိုေဆာ တစ္ေကာင္လုိဖြဲ႕စည္းထားခဲ့ၿပီး

ကၽြန္ေတာ္ ေဆာ့ခရတၱိနဲ႔ ရွယ္ရြန္စတုန္းကို တြဲၿပီး

ရုပ္ရွင္တစ္ကားရိုက္မယ္

ကၽြန္ေတာ့္ အိပ္မက္ေတြ

လူၿမင္တုိင္း လုိက္ဖြင့္ၿပေပးေနဆဲ

ကၽြန္ေတာ့္လက္ေကာက္ဝတ္ေပၚမွာ

ေသြးစုပ္ဖုတ္ေကာင္ ေစာင့္ၾကပ္လို႔ေနဆဲ

ကၽြန္ေတာ္ ပန္းတစ္ပြင့္ေပၚဆင္းမယ္

ရာဇဝင္ထဲက ေယာက်ာ္းေတြဟာ

နတ္သမီးလိုလွခဲ့ေၾကာင္း

ၿပန္ေၿပာင္းေတြးေနမိရင္း လက္စနဲ႔

ကၽြန္ေတာ္ ပန္းတစ္ပြင့္ေပၚ ဆင္းေတာ့မယ္

ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ထဲ ကၽြန္ေတာ္

ၿပန္မဝင္မိခဲ့ခင္ အၿဖစ္အပ်က္မ်ား ။ ။

ခရမ္းၿပာထက္လူ

ရနံ႔သစ္ မဂၢဇင္း

အိမ္ရနံ႔သီခ်င္း

ကၽြန္ေတာ္ ၾကယ္ေတြကို လွမ္းၿပီး အိမ္ၿပန္လမ္း ေမးမိတယ္

သူတုိ႔ရယ္တယ္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ရယ္တာေပါ့ …

ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္နာရီမွမ်ား အဖ်ားေပ်ာက္မလဲ ေမးမိတယ္

သူတုိ႔ငိုတယ္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ငိုတာေပါ့ ..

နာရီစင္ၾကီးေရွ႕ ပလက္ေဖာင္းစင္းစင္းေလး တစ္ေလွ်ာက္

ကားမီးလံုးေတြ ရြတ္ဆိုမိရင္း

ဘယ္မိုင္တိုင္မ်ား ဆိုက္ကပ္ေနၿပီလဲ မီးလံုးစိမ္းစိမ္းေလးရယ္

အလြတ္ရဟြန္းသံက်ယ္က်ယ္မွာ မီးမညွိႏိုင္ေသးခင္

ကၽြန္ေတာ္ ထမင္းဆာလို႔ မရဘူး။

ေၾသာ္

နာက်င္ဖြယ္ မိုင္ငါးဆယ္ခရီးမွာ

ဘယ္ႏူးညံ့မႈနဲ႔မွ သာယာသံမၿမည္ႏိုင္ခဲ့ဘူး

သားေလးရယ္ သားေလးေမေမရယ္

ဖရိုဖရဲဆြဲၿခင္းေလးနဲ႔ ပြင့္လာမွ

အိမ္ရနံ႕သီခ်င္းမ်ား ဆင္းလာၾကလိမ့္မယ္။ ။

ခိုင္ၿမဲေက်ာ္စြာ

၂၀၀၁၊ ဧၿပီ၊ စတိုင္လ္သစ္

ဂၽြန္လင္ႏြန္ ထက္လူသိပိုမ်ားတဲ့ ေႏြရာသီ

ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေနပူထဲ ဖိတ္က်ေနတဲ့ ေမေမ့ရဲ႕ အရိပ္ကေလးေပါ့

ေက်ာက္ေဆာင္ကို ရိုက္ခြဲေနတဲ့ လိႈင္းလံုးေတြလို

ငါ့ကို ရိုက္ခြဲေနတဲ့ ေနေရာင္ၿခည္

ငါ့ေသြးထဲ ေၿပးဝင္လာတဲ့ ေတာမီး

လွ်ပ္စီးလက္သလို

ငါ့ဆီမွာ ထစ္ၿခဳန္းပစ္လုိက္ခ်င္တဲ့ လမ္းမ

ခိုေတြေကာက္ေနတဲ့ ပဲေစ့မွာေတာင္

တံလွ်ပ္ရဲ႕ ကိုယ္ေငြ႕တေထာင္းေထာင္းကို ၾကားရတယ္

ေနၾကာပန္းခင္းၾကီး တစ္ခုလံုး ေခါင္းငုံ႔သြားေအာင္

လူသိမ်ားတဲ့ ေႏြရာသီပါ

မာဆိုးနဲ႔ တည့္တည့္

ေန႔လည္ခင္းထဲ လင့္ေနတဲ့ ေသနတ္တစ္လက္

ၿပီးေတာ့ ပြင့္ထြက္သြားတဲ့ ကမ္းေၿခ

စိန္ေခၚေနတဲ့ အသံထြက္နဲ႔

ကမၻာေၿမေပၚ ခုန္ခ်ေနတဲ့ သစ္ရြက္ေၾကြ

ဘယ္စိတ္ေလ စိတ္လြင့္ကိုမွ အရိပ္အာဝါသက ခူးမစားခ်င္ဘူး

ဆည္းလည္းသံကေလး ထိမွန္လုိက္မွ

ၿငိမ္းေအးသြားမယ့္ သတၱဝါအတိုင္း

ဖုန္ထူေသာ လမ္းကေလး ေသြးေဆာင္ရာ

စမ္းေခ်ာင္းကေလးလို တသြင္သြင္လွမ္းခဲ့

ထံုးၿဖဴၿဖဴနဲ႔ ေစတီကေလးဆီ ..။ ။

ေမာင္ဖီလာ

ေၾကာင္ရဲ႕ ပီယာႏို

(၁)

အေမွာင္ထဲကို

ေၾကာင္တစ္ေကာင္ ထြက္ေၿပးသြားတယ္။

(၂)

မိုးေကာင္းကင္ဟာ

မာယာေတြနဲ႔

ေမွာင္လို႔။

(၃)

ရာသီဥတုရဲ႕ ရြဲ႕ေစာင္းမႈကို

ပီယာႏိုနဲ႔ ခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့သူတီးတယ္။

(၄)

အဲဒီ

ေၾကာင္ဟာ

ၿမိဳ႕ၿပရင္ဘတ္ၾကီးေပၚမွာ

အသံတိတ္ဆူညံေပးခဲ့တယ္။

(၅)

အရည္ေပ်ာ္ေနတဲ့ တိမ္တိုက္ေတြဟာ

စိမ္းလန္းေနတဲ့ ဒ႑ာရီ

ေကာင္းကင္စားပြဲတစ္ခုနဲ႔ေပါ့။

(၆)

အေမွာင္ထဲကို

ေၾကာင္တစ္ေကာင္ ထြက္ေၿပးသြားခဲ့တယ္။

(၇)

အေမွာင္ထဲကေၾကာင္

သဟာ အေမွာင္ထဲကို ထြက္ေၿပးသြားေပါ့။ ။

ေၿမခ်စ္သူ

၁၉၉၅၊ ၾသဂုတ္၊ ေတးကဗ်ာ

ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ လြမ္းဆြတ္မႈ

သေရနဲ႔က်က္ထားတဲ့

မ်က္ႏွာနဲ႔ေကာင္ပါ …။

အေမွာင္ေတြ

ညေနခင္းထဲ ခုန္ဝင္လာသလို

ဒူးရင္းဆူးလို ေလာကဓံတရားေတြ

ငါ့ဘဝထဲ ခုန္ခုန္ဝင္လာခဲ့ …။

ႏွလံုးခုန္သံမွာ

ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္

ကယ္တင္ရွင္ရဲ႕ အေဝးက ေအာ္သံ

ကိုယ့္အသားကို

ငါးဖယ္လိုၿခစ္ၿပီး ခ်ိဳခဲ့ရ ..။

ဒီလို

ဒုလႅဘေလးမွာ

ခ်စ္သူမ်က္ႏွာေပၚ

ဘယ္သူမ်ား လရဲရဲသာရဲသလဲ …။

နီးရက္နဲ႔ ေဝးေဝးေနရတဲ့

အို… အမွန္တရား

ငါ့ရင္ထဲ ခုန္ေမာင္းဝင္လာပါေတာ့ …..။ ။

ေအာင္ဘညိဳ

၂၀၀၀၊ စတုိင္လ္သစ္

ၾကယ္လြဲမိုး

အေဝးကိုစီးဖို႔

ၿမစ္ရဲ႕ ေၿခအစံုကို ေတာင္းပန္

ေကာင္းကင္တစ္ခုၿပီး တစ္ခုဖတ္ခဲ့။

ဘယ္ေတာ့မ်ား

ၾကယ္ကိုစိုေအာင္ ရြာမွာလဲ

စၾကဝဠာ က်စ္ဆံၿမီးထဲ

ပြင့္ခ်င္တုိင္းပြင့္

လွခ်င္တိုင္းလွ ၾကယ္မေလးေရ …

ငါ့ေကာင္းကင္ လက္တစ္ဆံုးေတာင္

မင္းပုန္းေနတုန္းပဲလားကြယ့္

အာသီသေတြသာရွိၿပီ

သင္ယူလုိ႔မရတဲ့ မိုးဟာ ငါပဲေပါ့ ..။ ။

တိုးေႏွာင္မိုး

၂၀၀၁၊ စက္တင္ဘာ၊ဗ်ဴတီ

ၿပာသိုလၿပည့္မ်ား

ေမေမ့ေမတၱာ ေလးအညိႈ႕မွာ

(ကၽြန္ေတာ္) သမုဒယၿမားေလး ကံေခပံု

ပစ္မွတ္ကတၿခား ထိဆံုမွတ္က တၿခား

လမ္းေၾကာင္းလြဲမွားခဲ့တဲ့ ၿမားလား ။

သစ္ပင္တုိင္း မၿမင့္မားႏုိင္ေတာ့လည္း

အရပ္က စိတ္တလ်ား ရွည္တာေတာင္

အသံက ၿပာခဲ့တုန္းပါပဲ ေမေမ။

ေမေမ့မိုးေတြ ဝါးလံုးထိုးရြာမွ

ကၽြန္ေတာ္ပက္ၾကားအက္ကေလး ေစးကပ္စိုၿမတတ္ရံု

ေဆြၿပတ္မ်ိဳးၿပတ္နဲ႔

ေမေမ့ေမတၱာ မငတ္ရင္ ေတာ္ၿပီဆိုတဲ့ေကာင္

ၾကက္မၾကီးက ရင္အုပ္ထဲ ဆြဲသြင္းလုိက္တုိင္း

ထီမထင္ ရိုင္းၿပတတ္တဲ့ ၾကက္ကေလး

ေမေမ့သားၿမတ္အစံုကို ေၿခေထာက္နဲ႔ စံုကန္ခဲ့ဖူးၿပီ

အဲသလိုပဲ သူရဲေကာင္း ကဗ်ာဆရာက ငိုတယ္ေမေမ။

စိတ္ကေလးက ခပ္တိုတို ကိုယ့္ထြက္ေပါက္နဲ႔ကိုယ္

လြတ္ေၿမာက္စြာ ေနလိုတဲ့ေကာင္

ေမေမ့ခ်ိဳၿမမႈေတြကို အဝိဇၨာေတြနဲ႔ ေခြးလို ထိုးေဟာင္ခဲ့သူ

ကရုဏာ အသံကို ေဒါသအဟုန္နဲ႔ မာန္ဖီေနခဲ့သူ

အေမ့ၿဖဴစင္မႈေတြကို ကၽြန္ေတာ့္အတၱနဲ႔ စြန္းထင္းေစခဲ့သူ

လူၿဖစ္လ်က္နဲ႔ လူလားမေၿမာက္ႏိုင္ခဲ့သူ

ဒါနဲ႔ပဲ ေမေမ့မ်က္ရည္ေတြ ပူေပးခဲ့ရတယ္

သူရဲေကာင္းဆုိတဲ့ ေကာင္ကလည္း ငိုတယ္

ကဗ်ာဆရာဆိုတဲ့ေကာင္ကလည္း ငိုတယ္

ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ငိုတယ္

ေဟာဒီမွာ ပုလဲပြင့္ေတြ ၿပာသိုလၿပည့္နဲ႔ ေရာၿပီး

သရဖူေလးတစ္ခု ထုဆစ္ထားတယ္။

ေမေမ့ဆံႏြယ္ေဖြးေဖြးမွာ ဆင္ၿမန္းေပးဖို႔ မဝံ့ရဲႏိုင္ခဲ့ၿပီ။ ။

တီက်ဴး

၂၀၀၂၊ စက္တင္ဘာ၊faces magazine

စုန္ေရ ၂၁

(၁)

ရာဇဝင္တီးလံုးေတြဟာ

အဇာတသတ္ကို နင္းၾကိတ္ခဲ့ ….

တရားခံေရွ႕ေနမပါတဲ့ ခံုရံုးမွာ

ခင္ဗ်ားတို႔ မ်က္လံုးေတြက တရားစြဲ

သားသမီးေတြရဲ႕ အသည္းကို

သံသယအိတ္ထဲစြပ္

အတက္ခၽြန္ေတြနဲ႔ခြပ္ခဲ့ေပါ့ …။

(၂)

ၿငင္းလုိက္မယ္ဗ်ာ

သံေၿခက်ဥ္းသံဝဲေနတဲ့

ယပ္လွဲတရားေတြအတြက္

ဆံပင္ၿဖဴေပါက္ေနတဲ့

လက္ညိႈးေငါက္ေတာက္ေတြအတြက္

ၿပီးေတာ့

တုပ္ေကြးမိ အားၿပတ္ေနတဲ့

အနာဂါတ္ သေႏၶသားအတြက္ …

(၃)

ေၿပာပါ

အဇာတသတ္ေနာက္မွာ

ဘယ္သူပါေသးလဲ

ေလးမႏႈတ္ေလာက္ ေၿခာက္လာ

ရြတ္ေနစရာမလို

လက္နဲ႔ေၿခေပါင္း

အေခ်ာင္းႏွစ္ဆယ္အၿပင္ မပိုဘူး။

(၄)

ခ်ိန္ခြင္ေပၚထားၿပီး

ခ်ိန္ရဲသလား ေၿပာပါ။

ပစၥကၡဟာ ေပတံတစ္ေခ်ာင္းေပါ့

သင္ေကာင္းေကာင္း တိုင္းတာႏိုင္တယ္

မိုင္တိုင္ ၂၁

တိုးတက္ေခတ္တစ္ခုရဲ႕

ေဆးဝါးေတြၾကား

မေရမတြက္ႏိုင္တဲ့ သား မ်ားစြာ

မိဘတုိ႔ရဲ႕ သတ္ၿခင္း ခံေနရရွာရဲ႕ ..။ ။

မင္းခိုက္စိုးစန္

ရာစုသစ္ၿမင္းရိုင္းမ်ား

ေဆး(၂) ၁၉၉၁

အနာဂတ္သို႔ ဆုတ္ခြာၿခင္း

ေသြးရူးေသြးတမ္းေတြ

ငါ့ဆီက မေမွ်ာ္လင့္ပါနဲ႔ေတာ့ ။

မင္းႏွလံုးသားဆီ အေရာက္လာဖို႔အတြက္

အခက္ခဲဆံုးလမ္းကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့သမို႔

ငါဟာ

စစ္သူၾကီး ဟန္နီေဘာလည္း ဟုတ္ရဲ႕။

မစိုက္ပ်ိဳးရေသးတဲ့

မ်ိဳးေစ့ေတြကို ေစာင့္ေရွာက္သလိုမ်ိဳး

ဘဝရဲ႕ တန္ဖိုးေတြကို သယ္ေဆာင္ၿပီး

ငါေရာက္လာခဲ့ေပါ့။

အမွန္တရားရဲ႕ေနာက္

ဒုတိယေၿမာက္က်ဆံုးသူဟာ ငါပါ။

ဒိုင္ႏိုေဆာေတြ

ဘာေၾကာင့္မ်ိဳးတံုးခဲ့ရတယ္ဆိုတာကို

လူေတြ အၿငင္းပြားေနရသလိုမ်ိဳးေပါ့ေလ ။

ကမၻာေၿမေပၚက

မသိမႈအားလံုးကို တင္စားဖုိ႔

ငါ့ကို ေမြးဖြားခဲ့သတဲ့ ။

တကယ့္ကို ပါးပါးလႊာလႊာေလး လြဲေခ်ာ္ခဲ့တာပါ

ဒါနဲ႔ပဲ တို႔ တစ္ဘဝလံုး ေဝးခဲ့ၾကရ။

အနာဂတ္ဟာ

ဘယ္ေတာ့္မွ ငါ့ဆီကိုေရာက္မလာႏိုင္ေတာ့ဘူး

ငါ့အခ်စ္ဟာ

လူ႕သမိုင္းရဲ႕ ဘယ္လိုေခတ္မ်ိဳးမွာမွ

အစားထိုးလုိ႔မရတဲ့ ေကာင္းကင္ဆန္မႈ မ်ိဳးပါ။

စက္ဝိုင္းလို ပ်ံသန္းေနတဲ့

အခ်ိန္ေတြရဲ႕ ေလာင္ကၽြမ္းၿခင္းထဲမွာ

မေရရာတဲ့ တန္ဖိုးေတြအတြက္

မေရရာတဲ့ ဘဝေတြကို ေပးဆပ္ရင္း

မင္းနဲ႔ငါ ေဝးၾကရၿပီလား ။

မခိုင္မာတဲ့ထိပ္ဖ်ားေပၚမွာ

ေၿပာင္းၿပန္လွန္ၿပီး စိုက္ထားတဲ့

ပိရမစ္ၾကီးတစ္ခုလို

တစ္ဘိုင္းဘိုင္းလဲက်

သုညကို စက္ဝိုင္းနဲ႔ လြဲမွားခဲ့သူပါ။

ဇာတ္သိမ္းခန္းမွာေတာ့

ပင္လယ္ကမ္းေၿခအတုတစ္ခုမွာ

ရမ္ပုလင္း အစစ္တစ္လံုးကို

ေမာ့ေသာက္ပစ္လုိက္ရဲ႕ ။ ။

ပိုင္စိုးေဝ

(ပန္းႏုေရာင္ ဆံပင္မ်ား၏ ခ်ည္တိုင္ …မွ..)

ေၾကးဝါေသာ့

ေၾကးဝါေသာ့

ခုေၿပာေနတာက

ေတြ႕ကရာ

အနက္အဓိပၸာယ္မွန္သမွ်

ဖမ္းယူမ်ိဳခ်

အငမ္းမရနဲ႔

ဆြဲအားၿပင္းထန္လွတဲ့

ဦးေႏွာက္ၾကီးတစ္လံုး အေၾကာင္းပါ။

ကတၱရာလမ္းေပၚမွာ

တဖ်စ္ဖ်စ္ၿမည္လုိ႔

ေအဒီသကၠရာဇ္ထဲမွာ

လူတခ်ိဳ႕ သူ႔ကို ေတြ႕ရွိခဲ့ၾကတယ္။

ပညာရွင္အၾကိဳက္ အမိႈက္ေတြ

ခပ္မ်ားမ်ား

ဒီလို နားလည္ထားႏွင့္ပါစို႔။

ဘုရားသခင္အတြက္ တစ္ေနရာ

အၾကိမ္ၾကိမ္လွဲက်င္းထားတဲ့

ပထမအကန္႔ထဲမွာ

ေၾကးဝါေသာ့ တစ္ေခ်ာင္း

ဦးေခါင္းခြံထဲမွာ

ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ပုန္းေအာင္းေနခဲ့ရဟန္တူတဲ့

အနက္အဓိပၸာယ္မ်ား

၁။ ေရႊဒဂၤ ါး

၂။ ကၽြန္ေတာ္အရမ္းဖ်ားေနတယ္

၃။ အဖဘုရားသခင္

၄။ ေသြးပ်က္ခ်င္ဖြယ္မိန္းမ

၅။ အၿမဳပ္တစီစီထေနတဲ့ ဝိုင္ပုလင္း

၆။ သူငယ္ခ်င္းမ်ား

၇။ ဘရိတ္ဓားေတြ

၈။ ေၿမြေဟာက္တစ္ေကာင္

၉။ ေအာင္ၿမင္မႈ

၁၀။ အတုလုပ္ထားတဲ့ နံနက္စာ

၁၁။ မိမိကိုယ္ကို မုန္းတီးေရးဝါဒ အစရွိတာေတြ

အနက္အဓိပၸာယ္ေတြဟာ

အနက္အဓိပၸာယ္ခ်င္းလဲလွယ္ၾက

ထပ္ၿပီး အနက္အဓိပၸာယ္ခ်င္းလဲလွယ္ၾက

ပညာရွင္ေတြက မွတ္ခ်က္ခ်တယ္

ၤ အို အဖ ဘုရားသခင္ ၤ

(ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ)

ေၾကးဝါေသာ့ဟာ

အဲသလို တခၽြင္ခၽြင္ ၿမည္ခဲ့ဟန္

တူပါတယ္။ ။

ေနမ်ိဳး

(ပန္းႏုေရာင္ ဆံပင္မ်ား၏ ခ်ည္တိုင္ …မွ ..)

အနမ္း

မ်က္လံုးမွိတ္ထားတဲ့ အခါမွာေပမယ့္

တို႔ ၿမင္ေတြ႕ၾကတယ္

မူးယစ္ေစတတ္တဲ့ အခ်ိဳရည္တစ္ခုကို

စုပ္ယူသလိုမ်ိဳး

ဘာတစ္ခုမွ မယူလို။

ေက်ာခ်င္းထိကပ္ထားတဲ့ အခါမွာေပမယ့္

တို႔ ၿမင္ေတြ႕ၾကတယ္

အရိုင္းဆန္တဲ့ သန္မာၿခင္းေတြ

တုပ္ေႏွာင္ထားသလိုမ်ိဳး

ဘာတစ္ခုမွ မရလုိ ။

ဒါ ဘယ္သူ႕လက္ေတြဲ

ဒါ ဘယ္သူ႔ မ်က္လံုးေတြဲ

တို႔ ခြဲၿခားဖုိ႔မလို။

ခႏၶာကိုယ္ေတြဟာ မာေၾကာမွာပဲ

မင္းဝင္ေရာက္လာတယ္

ငါက ၿငိမ္သက္

ငါ ဝင္ေရာက္လာတဲ့အခါ

မင္းက တိတ္ဆိတ္လုိ႔ … ။ ။

လင္းတည္ဦး

ရည္းစားစာ

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕

မခင္သစ္ပင္။

အခ်စ္ဆိုတာ ပြဲလမ္းသဘင္ ၿဖစ္ရင္

ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မခင္သစ္ပင္ဇာတ္မွာ

ဘယ္သူကန္႔လန္႔ကာလဲ

ေတာေတာင္ လွ်ိဳေၿမာင္ပိတ္ကားေရွ႕

ကၽြန္ေတာ္ ေအာ္ေခၚေနတာ

အႏွစ္သံုးဆယ္။

မခင္သစ္ပင္

ဇာတ္လမ္းအရ ငိုခ်င္လဲငိုရမယ္

ေပ်ာ္ခ်င္လည္း ေပ်ာ္ရမယ္

ကၽြန္ေတာ္ တေယာမထိုးတတ္ဘူး

ေရာမၿမိဳ႕ၾကီး မီးေလာင္ရင္လည္း

ၾကည့္မေနႏိုင္ဘူး

ကၽြန္ေတာ္ဟာ သာမန္လူၿဖစ္ၿပီး

ကၽြန္ေတာ္ဟာ ခ်စ္တတ္လုိ႔။

မခင္သစ္ပင္

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ၾကား

ဘာေၾကာင့္ ဘာသာၿပန္ေခၚထားသလဲ

ကၽြန္ေတာ္က ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာကို အမီွအခိုကင္းခ်င္တယ္

ခင္ဗ်ားက ရင္ခုန္သံကို ေစ်းၾကီးၾကီးရခ်င္တယ္

မုဆိုးတစ္ပိုင္း မိန္းမရိင္းေတြဘာေတြလဲ

ေခတ္မရွိေတာ့

အင္ၾကင္းပင္ကလည္း ရွာရခက္တယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ မခင္သစ္ပင္

မခင္သစ္ပင္ ပြင့္ၿပမွာလား

ကၽြန္ေတာ္ ခုတ္ပစ္ရမွာလား

ဒါမွမဟုတ္ ဘုရားမွာ လွဴမလား

ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ခင္ဗ်ားၾကားမွာ ပန္းတစ္ပြင့္ ၿခားေနတယ္။ ။

ဝင္းၿမင့္

ဒဏ္ရာ

လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔သင္ေပးရင္း

ဘာလုိ႔

ေခါင္းညိမ့္တတ္ၿခင္းနဲ႔

သားရဲ႕လမ္းကို

က်ဥ္းေပးခဲ့တာလဲ။

ယံုၾကည္ခ်က္စာအုပ္ေဟာင္းနဲ႔

ဘဝေက်ာင္းတက္

ကန္႔ကြက္မ်က္ဝန္းေတြက

သားဖိနပ္ ေဟာင္းလြန္းသတဲ့ေလ။

က်ယ္ၿပန္႔ၿခင္းတဲ့

ဟင့္အင္း

ရႈပ္ေထြးေနတာ ..

ဒါေပမယ့္

သားလွည့္ၿပန္ခဲ့ရပါတယ္ အေမ ။ ။

ေအာင္

အေမနဲ႔သား

ကမၻာၾကီးကိုသာ

သံေယာဇဥ္တစ္ပင္ေလာက္

ခ်ည္ေႏွာင္လုိက္

ေက်ာက္ခ်ရပ္တံ့သြားမွာ။

အေမရယ္

ဟိုး အေဝးဆံုးနယ္ေၿမအထိ

တြယ္ငင္ေနတဲ့ ၾကိဳးတစ္စ

ခပ္တင္းတင္း ရစ္ပတ္စမ္းပ

ေနာက္ဘဝေတြမွာ ဆံုရေအာင္ ။ ။

ေအာင္

အေရးၾကီးတဲ့စကား

ညက်ရင္

အိပ္မက္ေတြက ေမႊးပ်ံ႔ေနၿပီး

ေန႔ဆုိရင္ လူတစ္ကိုယ္လံုး ေခၽြးေစာ္နံေနတာပဲ

ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္မွာ

တိုက္ေတြ ထိုးထုိးေထာင္ေထာင္နဲ႔

လမ္းလယ္ေခါင္မွာ ကားဟြန္းသံေတြ က်ယ္ေလာင္ က်ယ္ေလာင္နဲ႔

ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာလဲ

အေရာင္လြင့္မ်က္လံုးေတြ အသံတိတ္ စီးေမ်ာလုိ႔

ကၽြန္ေတာ္နဲ႔

အိပ္ေဆးေရာင္းတဲ့ဆုိင္လည္း ရန္ၿဖစ္ရ

သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို

အိပ္မက္ထဲက ပန္းၿခံမ်ိဳး

အၿပင္မွာ စိုက္ပ်ိဳးခ်င္ရေကာင္းလား တဲ့ဗ်ာ။

ခင္ဗ်ားလဲ

တစ္ဆင့္စကား ပါးလုိက္ပါ

ကၽြန္ေတာ့္ အေရအတြက္ကို ၿဖည့္ေပးဖို႔။

ေဝးေခါင္

၁၇၁၀၉၆

ပကတိ

ေသာင္စပ္မွာ

ေမာင့္နာမည္ ႏွစ္လံုးကို

ေရးမွတ္ထားတယ္။

ခဏအၾကာ

ပင္လယ္ဝကလာတဲ့ ေရေတြ

မသိဟန္ေဆာင္ၿပီး

ခိုးယူေနၾက

ဝမ္းနည္းမႈေတြမ်ိဳခ်

တစ္ခုသတိရမိ

အမွန္တရားမွာ

ေၿခေထာက္ပါစရာမလုိဘူး…တဲ့

အဲဒီလိႈင္းလူးေတြနဲ႔

ဘယ္ေတာ့မွ ရန္မၿဖစ္ေတာ့ဘူးေမာင္ ..။ ။

မိေကာက္

ဖေယာင္းတိုင္မီးမ်ား

ေလဟာ

ေလွာင္ရယ္ၿခင္းနဲ႔ ဘဝကို စတယ္။

အခန္းထဲမွာ

မၿမင္ရေသာ မီးခိုးေငြ႕ေတြက

ကင္းေၿခမ်ားတစ္ေကာင္ရဲ႕ ေၿခရာေတြလို

ေယာက္ယက္ခတ္ေနတယ္။

ေခ်ာကလက္အရသာ မခံစားတတ္တဲ့

လၿပည့္ညကိုပဲ စိတ္ေလတယ္။

ေမတၱာထားသိုတာ ညံ့ရင္

လူ႔ဘဝ အဓိပၸာယ္မဲ့တယ္

ၿပတ္သားမႈ မရွိဘူး

ကိုယ္ဟာ ေမတၱာငတ္ေနတဲ့ မီးေတာက္။

ဖန္ခြက္ခ်င္းထိခတ္လုိက္ရံုနဲ႔

ရုပ္ရွင္လက္မွတ္ႏွစ္ေစာင္က

စိတ္ခ်င္းဆက္သြားေရာလား

လၿပည့္ညကိုပဲ စိတ္ေလတယ္။ ။

မ်ိဳးေနႏြယ္

ရွင္ကြဲ

ငါတုိ႔ေရွ႕မွာ

ရထားဟာ ခါတိုင္းထက္ ပိုမိုရွည္လ်ား

ဥၾသဆြဲသံမ်ားကလည္း

ဖြာရရာ ထစ္ ခ်ဳန္း ၿပတ္ ေတာက္ က်ေနခဲ့။

ႏႈတ္မဆက္မိရင္လည္း အေကာင္းသား

ႏႈတ္ဆက္လုိက္ၾကေတာ့

ဘူတာဟာ

အဝါေဖ်ာ့ေဖ်ာ့နဲ႔ ဂူသခ်ိဳၤင္း ဆန္လာ။

ကံၾကမၼာက

မ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္းတည္းေပၚမွာ

ခြာေလးဘက္ မရပ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။

ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေၿပာနဲ႔

ဘယ္သူ႔စကားကိုမွ နားမေထာင္ဘူး

ေၿမလို ပင္လယ္လို အကၡရာတစ္လံုးနဲ႔

ငါတို႔ ဆက္ ခ်စ္ ေနၾကဦးမယ္။

မေမ့ဘူးကြယ္

ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ပါဘူး

ရက္စက္သြယ္ေပ်ာင္းတဲ့

မီးခိုးလက္ေခ်ာင္းေတြက

ငါတုိ႔ကို အပြင့္ခူးခ်ိန္။

ရထားဟာ

ေလာက လူရိုင္းရဲ႕ မႈတ္ေၿပာင္းဝကေန

အဆိပ္ေတြနဲ႔

တုန္ယင္စြာ လူးလြန္႔ထြက္ခြာခဲ့ရေပါ့။ ။

တာရာမင္းေဝ

၁၉၉၅၊ ပန္းေဝသီ၊ ၾသဂုတ္

မိုးတိမ္မ်ား

သူတုိ႔ သိပ္ၿပီး ေပါ့ပါးၾကတယ္

သူတို႔ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာ

ဘာအေႏွာင္အဖြဲ႕မွ မရွိ

သူတုိ႔ သိပ္ၿပီး ေအးခ်မ္းၾကတယ္

သူတုိ႔ရဲ႕ လမ္းခရီးမွာ

ေၿမၿမႈပ္ဗံုးေတြနဲ႔ ေထာင္ေခ်ာက္ေတြ မရွိ

သူတုိ႔ သိပ္ၿပီး လြတ္လပ္ၾကတယ္

သူတုိ႔ရဲ႕ ေကာင္းကင္မွာ

စစ္ပြဲေတြနဲ႔ ေရးဆြဲထားတဲ့ နယ္ၿခားမ်ဥ္းေတြမရွိ

ကမၻာေၿမရဲ႕ ရႈေမွ်ာ္ခင္းေတြကို ၾကည့္ရင္း

ေကာင္းကင္ယံမွာ သူတို႔ လမ္းေလွ်ာက္ၾက

လွပေနၾကရဲ႕

တခ်ိဳ႕ေသာ ေန႔ရက္မ်ား

တစ္ခါတစ္ရံေတာ့

သူတုိ႔ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ေတြ မည္းညစ္သြားၾက

ကမၻာေၿမေပၚ လြင့္တက္လာတဲ့

ဒုကၡရဲ႕ မီးခိုးေငြ႕မ်ားနဲ႔

ၿပီးေတာ့ မိုးစက္ေတြကို ရြာခ်ရင္း

သူတို႔ ငိုၾကရတယ္

ကမၻာေၿမေပၚက

ေသြးပ်က္စရာ ရႈေမွ်ာ္ခင္းမ်ားအတြက္ ..။ ။

ၿမင့္မိုးေအာင္

၁၉၉၅ သရဖူ

ဆိပ္ကမ္း

ပင္လယ္တစ္ခုလံုး

လိႈင္းေတြမရွိ

စပယ္ပန္းေတြ အၿပည့္။

သက္တံေလွက

ကမၻာ့ေရေၿမ ေတာေတာင္မက်န္

ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာကို တင္ေဆာင္။

ဆိပ္ကမ္းမွာေတာ့

အမုန္းမရွိ

စစ္ပြဲမရွိ

တရားရၿပီးမွ

ထပ္မံၿငင္းခုန္စရာ

တရားမရွိ။ ။

သုခမိန္လႈိင္

၁၉၉၅၊စက္တင္ဘာ ပန္းေဝသီ

ႏြားေက်ာင္းသား

တေမွ်ာ္တေခၚ

ကြင္းၿပင္ၾကီးထဲ

ရႊင္ၿမဴးဖြယ္ ေန႔တစ္ေန႔ကို

ေအာ္ေခၚၾကည့္မိတာ

ခေလာက္သံ ၿပန္မၾကားရဘူး

သီခ်င္း မသီၿဖစ္ပါ

အရြက္မဲ့ သစ္ပင္ေအာက္မွာ

အိပ္မက္ေတြ လႊတ္ေက်ာင္းထားေပမယ့္

မိုး မက်ေသးတာမို႔ …။ ။

အိုေအာင္

၁၉၉၅၊ ဇန္နဝါရီ၊ ေတးကဗ်ာ

ခႏၶာကိုယ္ တစ္ခုလံုးကို ထိုင္ခံုေပၚ ခဏတၿဖုတ္တင္ထားတဲ့ေန႔

ပန္းပုဆရာရဲ႕ ေဆာက္သြားမတိုးႏိုင္တဲ့ အသားဟာ

စိတ္ပါ။

ေၿမၿပင္ကို ေမာ့ၾကည့္ၿပီး

ေကာင္းကင္ေပၚ

လမ္းေလွ်ာက္နင္းသြားႏိုင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ

စိတ္ပါ။

အခ်စ္ဦး ဘယ္ေရာက္ေနသလဲ မသိဘူး

သူ႔ရင္ထဲက အသံေတြကိုေတာ့

ကၽြန္ေတာ္ၾကားေနရပါတယ္။

ရြက္ပုန္းသီးေတြ အခန္းထဲက ထြက္မလာၾကဘူး

သူတို႔ရဲ႕ အခ်ိဳဓာတ္ေတြကိုေတာ့

ကၽြန္ေတာ္ၿမင္ေနရပါတယ္။

စြန္တစ္ေကာင္လည္း

သစ္ကိုင္းေပၚမွာ

အေတာင္ပံ လုံးဝမလႈပ္ဘူး

သူ ဘယ္အရပ္ဆီ ပ်ံသန္းမယ္ ဆုိတာကိုလည္း

ကၽြန္ေတာ္ တပ္အပ္ေသခ်ာသိေနပါတယ္။

တုတ္တစ္ေခ်ာင္း ကိုင္ထားတဲ့ ေလာကဓံက

ေမးတယ္

ခင္ဗ်ား ေပ်ာ္တယ္ မဟုတ္လား …တဲ့

ႏႈတ္က … ဟုတ္ကဲ့ …လို႔ အလုိက္သင့္ထြက္သြားေပမယ့္

စိတ္ထဲက ဟင့္အင္း …လို႔ ခါးခါးသီးသီး ၿငင္းဆိုလုိက္တာ

သူမသိႏုိင္ပါ။

ၿမင့္ရာက နိမ့္ရာကို စီးဆင္တဲ့ ၿမစ္ကိုၾကည့္ရင္း

စိတ္ေတြဟာ

နိမ့္ရာက ၿမင့္ရာကို ဆန္တက္သြားတယ္

ၿမစ္ထက္လည္း စီးႏႈန္းအား ပိုၿပီး ၿပင္းထန္တယ္။ ။

ကြန္စစ္ေကာင္း