ဒုတိယပင္လယ္

Tuesday, September 28, 2010

ကမၻာ

ေကာင္းကင္၊ ပင္လယ္ၿပင္
ေတာေတာင္၊ ေခ်ာင္းေၿမာင္းနဲ႔
အၿခားေသာ စြန္႔စားမႈေတြ။

လူေတြရဲ႕
သက္တမ္းေတြ၊ ရာစုႏွစ္ေတြ
ေပးဆက္ခဲ့မယ္
ဝယ္ၾက ေရာင္းၾက
အၿမဲၿမင္ေနရတယ္။ ။

ေဇာ္ထြန္းတင္

အပိုင္းအစမ်ား

အကြာအေဝးႏွင့္ ဟင္းလင္းၿပင္သလို႔
ေလလြင့္ေၾကကြဲ
ေၿခရာမဲ့ ခရိးစဥ္ ေရးဆြဲလုိ႔
သံစဥ္ရိုင္းေတြ
ပဇာ့ေၾကာင့္ ပ်ံ႕လြင့္ေနပါသလဲ။

အကာလညအခါ
ပန္းပြင့္မ်ား အိပ္စက္ၾက
ႏိုးထဖို႔ အားယူၾက
ေရြ႕လ်ားခဲ့ ညမ်ားစြာ
အဓိပၸာယ္မဲ့ နာရီမ်ား
ၾကယ္မ်ား နီးေဝး မွိန္ၿပ
ေဘာင္ၿဒပ္ က်ပ္တည္းမႈ
လင္းလက္ ပြန္းပဲ့ၾကရေပါ့။

အက္ကြဲစ မိုးေကာင္းကင္
စူးရွ မိုးေရစက္တို႔
ေအးၿမေစပါမည္လား
ရွတေစမည္လား
ငါသည္ကား
အမိုးအကာမဲ့ လမ္းေလွ်ာက္သူ။

မေမ့ေလ်ာ့ၾကပါႏွင့္
ၿမစ္တစ္စင္း
ထက္ၿမက္စ အပိုင္းအၿခားမွာ
စီးဆင္းခ်င္လ်က္ ရပ္တန႔္ရ
အလင္းနည္း အေရာင္မွိန္ေလ်ာ့
သစၥာတရားဟာ
နာက်ည္း ခါးသီးစြာ
ခံစားခ်က္ ဝဋ္ဒုကၡ
မုသာဝါဒဟာ လူပီသ ေစခဲ့ၿပီ။

ၾကားေနရ ၿမင္ခြင့္မၾကံဳ
မိုးရာသီ စိမ္းလန္းမႈ
ေလာင္းရိပ္မွ လြတ္ေၿမာက္
မညီညာမႈ ရစ္သမ္
ရႈခင္းကို လွပေစရဲ႕။

သည္းထန္စြာ ခံစားမႈ
ငါ၏ ရူးသြပ္မႈလို႔ ဆိုပါ
ဟိုမွာ
ပန္းေတြ ေဝေနတယ္
လြတ္လပ္စြာ လန္းဆန္းလို႔ေပါ့
အဆိပ္မၿဖစ္ခဲ့ရင္
စိုက္ခဲ့တဲ့ သစ္ပင္
ေလးၿမတ္သင့္ပါတယ္။

အေရာင္ေတြ ကူးစက္
သစ္တစ္ပင္ လူတစ္ေယာက္ ေခြးတစ္ေကာင္
ေရစုန္မွာ ေမ်ာ၍ပါ
ေၿပာင္းလဲ ၿပင္ဆင္ ရီေဝထိုင္းမႈိင္း
ဒါမွမဟုတ္
အမည္မဲ့ ၿဖစ္စဥ္မွာ
သမုတိသစၥာ ၿဖစ္ပါသလား။

ၿငင္းခံုၾက
အတၱၾကီးစြာ ၿငင္းခံုၾက
သံသယႏွင့္ ၾကည့္ၿမင္ၾက
သဒၵါနဲ႔ ကိုင္ေပါက္ၾက
မနာလို ရႈပ္ေထြးၾက
ဟုတ္ရဲ႕
ဂုဏ္ယူလုိက္ပါေစ
ခမ်ာ သနားစရာ။

ေလာကသစၥာတဲ့
မီးၿခစ္ေက်ာက္ကုန္ေနတယ္
စကၠဴေပၚက ဝါဒ
ေရႊေရာင္ေဖာင္းၾကြ ဂုဏ္ၿပဳမႈ
ငါ့ကို တံဆိပ္မႏွိပ္ၾကနဲ႔
မထိုက္မတန္ ခ်ီးမြမ္းလုိက္တဲ့
ရိုေသေလးစား
အပိုင္းအစေတြသာ ၿဖစ္ပါတယ္။ ။

ၿငိမ္းပိုင္

ဟင္းလင္းၿပင္သို႔

ေလထဲမွာလား
ေရထဲမွာလား
ကိုယ္တိုင္လည္း မကြဲၿပားဘူး။

အစၿပဳေနၿခင္းလား
အဆံုးသတ္ေနၿခင္းလား
ဆင္းနိမ့္ေနၿခင္းလား
သိမ့္ခနဲ ၿငိမ့္ခနဲ
ခံစားလုိက္ရတာကိုပဲ သိတယ္။

ေမွာင္မိုက္တိတ္ဆိတ္တဲ႔
ညတစ္ညပါပဲ။
ၿပိဳးၿပက္ေနတဲ့
ၾကယ္ကေလးတစ္လံုးေတာ့ ေတြ႕တယ္
လင္းလက္လြန္းအားၾကီးလို႔
နီေနတာလား ဝါေနတာလား
မကြဲၿပားဘူး။

ေရြ႕လ်ားေနဥိးမွာလား
ရပ္တန္႔သြားမွာလား
အသံတစ္သံၾကားလာသလိုလို။

အားေပးေနတာလား
တားၿမစ္ေနတာလား
ညံ့သက္တဲ့ ေလညင္းလား
ရက္စက္တဲ့ မုန္တိုင္းလား
ဘာဆိုဘာမွ မကြဲၿပားခင္မွာ
လြင့္ေမ်ာသြားတယ္။ ။

ေက

လက္ၿပတ္သြားတဲ့ည

မိုးေတြေလေတြ
လွ်ပ္စီးေတြေအာ္တဲ့ည
လကေလးလည္း
ထြက္ေၿပးခဲ့ရေပါ့။

တိ္မ္တစ္ဆင္စာ ေထာင္ေၿခာက္မွာ
ေကာင္းကင္ဟာ
မာယာနဲ႔ ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္
အေနာက္ေတာင္ဆီက ရြာမည္ဟန္ၿပင္
အလို ဂီတနက္သန္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ပါလား။

ဘယ္မွာလဲ
ထြက္ေၿပးသြားတဲ့လ
စၾကဝဠာထဲမွာ
တစ္ေနရာရာမွာ
ဒဏ္ရာေတြနဲ႔မ်ားလား
ၿပတင္ေးပါက္ေဘးက ကၽြန္ေတာ္
အစိုးရိမ္ေတြ လြန္ေနလို႔။

ၾကယ္ေတြလည္း
ေကာင္းကင္ၾကီးကို က်ိမ္ဆဲ
လကိုခ်စ္ၿခင္းနဲ႔
ပန္းရနံ႔ မသင္းတဲ့ ညကို အမ်က္သိုေနၾက။

ၿဖစ္ခ်င္ေတာ့
ၿပတင္းေပါက္ကို ဆြဲအပိတ္
ကၽြန္ေတာ္ ဒိတ္ကနဲ ၿဖစ္သြား
ေအာ္
အၿပင္မွာ လက္တစ္ဖက္ၿပတ္က်န္ရစ္ခဲ့ပါလား။

ႏိုက္စ္