တတိယပင္လယ္

Sunday, September 26, 2010

ပုစြန္ေတြဖတ္ဖုိ႔ ကဗ်ာ

ပုစြန္ေၾကာ္ကိုဝါးေနရင္း
ေရမွာေပ်ာ္တဲ့ သူ႔အခ်ိန္ေလးေတြ ၿမင္ေယာင္
သြားနဲ႔လွ်ာတစ္ေလွ်ာက္ အရသာအေပၚ
တုန္လႈပ္မႈေတြေရာက္၊


ေၾသာ္ .. ေလာကအနက္ထဲ ေထာက္မမီ
ငါ့အေတြးေတြလဲ
ေတာ္ေတာ္တိမ္ထင္ရဲ႕ ..။


ဒါဆို
ပုစြန္ေတြ ေပ်ာ္ရႊင္
ကူးခတ္ခဲ့ၿခင္းေလွာ္တက္မ်ား
စနစ္တက် ကိုက္ၿဖတ္ရန္
သြားေတြရွိရာကိုေပါ့။ ။

သုခမိန္လႈိင္
၂၃၊၁၁၊၈၉


တစ္ကိုယ္ေရေပ်ာ္ရာေပ်ာ္ေၾကာင္းရွာၿခင္း

လက္ညႈိးညႊန္ရာ
သက္တံအသစ္နဲ႔
အံသြား အသစ္ရွိတယ္။
အဲဒါကို သိရေတာ့
အမွတ္တစ္ခုရဲ႕ စံ
လြမ္းဖို႔ေကာင္းေအာင္ ဖြဲ႕ႏြဲ႕ရမလား။

ပုခက္လိုပဲေပ်ာ့ေခြ
ေနေတြ
လေတြ
ပံုၿပင္ေတြ တကယ့္အၿဖစ္အပ်က္ေတြ
ေသြးထြက္ေအာင္ မွန္တဲ့ စကားေတြ
ဟီရိၾသတၱပၸတရားေတြ
ရပါတယ္
မ်က္မွန္တစ္လက္
သြားၾကားထိုးတံ တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔
ကုပ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္း ၿမင့္ၿမတ္ခ်ိန္မွာေလ။

သူက
ကြယ္ပသြားတဲ့ ရသပညာ လည္ေခ်ာင္းထဲ
မာန္မာနၾကြက္တြင္းရဲ႕ မဟာအဝီစိအထိ
တည့္တည့္ၾကီး စူးဝါးအၿပံဳး
အသံအက်ယ္ဆံုးပဲ။

ခုနကမွ
ခပ္လြယ္လြယ္ ငန္းေဆးတစ္ခြက္ေသာက္တယ္
မိန္းမကို မင္ေသေသနဲ႔ ေဟာက္တယ္
မနက္ဖန္ ဆိုတာ ခဏခဏ ပြင့္ၿပီး
ပြင့္မွန္းမသိလုိက္ခင္ ေၾကြသြားတဲ့
ပန္းပဲ ..
ဒါပါပဲကြာ .။

တလႈပ္လႈပ္ရြ လံု႕လ
ၿပီးခဲ့တဲ့ စေနေန႔မွ ယခု ရာစုတိုင္
မွတ္တိုင္ထူ ဘယ္သူယံုေအာင္
ငါသိမ္ေမြ႕မိတာ ေတာင္းပန္ပါတယ္။
အႏုပညာသည္ရဲ႕ ေခြးတစ္ေကာင္ဘဝ
ကမူးရွဴးတိုး ဒုန္းစိုင္းၿပန္ပေကာ
ေက်ာနဲ႔ ေကာင္းကင္ဟာ မ်က္ႏွာခ်င္း ဆိုင္မိပါေလေရာ..။ ။

ေအာင္ခ်ိမ့္


အေပ်ာ္ဖတ္ဝတၳဳ

အဲဒီမွာ
လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ေအာက္ စုန္းစုန္းၿမဳပ္
အားရွိလာေအာင္ စုပ္ယူ
လူ႔ဘဝထဲ ေလာၾကီးၾကီးေရာက္ခဲ့သူ
သူ ေနထိုင္လိမ့္မယ္။

လူမွန္ရင္
ေန႔စဥ္မွတ္တမ္းထဲ ေသေသခ်ာခ်ာ မွားဖူး
ပြဲေတာ္ရက္ထဲ မ်က္စိ က်ေလာက္ေအာင္ ေပါ့ပါးဖူး
ခ်စ္သူနဲ႕ ဒုကၡလွလွ ေတြ႕ဖူး
ငယ္ရြယ္စိတ္နဲ႔ ေသြးနားထင္ေရာက္ဖူးေပါ့။

လူေတြက
ဟာသ ဇာတ္ၿမဴးေယာင္ေဆာင္လို႔
ခြက္ထိုးခြက္လန္ရယ္လို႔
ဗန္းစကားေတြနဲ႔ လမ္းသလားလို႔
ၾကည့္စမ္း
(လူ႔တစ္ကိုယ္လံုးမွာ
မ်က္လံုးဟာ အေဖာက္ၿပန္ဆံုးလို႔ ဆိုရေလာက္ေအာင္)
တစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္
စူးစူးရဲရဲ စိုက္ဝင္လုိ႔
ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕ဖြယ္ အက်ီ ၤနဲ႔
မစၦရိယစိတ္ကို တင္းတင္းပိတ္ကြယ္လုိ႔ ..။

ငါတုိ႔
ေခါင္းတိုင္ထိပ္က ၿပတ္ေတာင္းမႈတ္ထုတ္တဲ့ မီးခိုးလို
အသက္ရွဴလံုးေတြ
အဆုပ္လုိက္ အခဲလုိက္ ၿမင့္တက္သြား။

အခုေတာ့
(ငါေပါ့ေပါ့ဆဆ ေတြးခဲ့တဲ့အတိုင္း)
အာသာရမၼကဟာ တစ္ခါမွ မေသဘူးသလို
အိပ္ရာကလဲ ႏိုးေရာ
သူ႔ကို ငါ အထုတ္ေၿဖၿပမိေရာ ..။ ။

ဝင္းလြင္


လူနာ

မိတ္ေဆြ ၤ*လင္း ၤ က
ခင္ဗ်ားရဲ႕ ေသြးေၾကာထဲမွာ
ကိုလက္စေထာ နည္းနည္းမ်ားေနတယ္ .။

အဆီအသား နည္းနည္းေလွ်ာ့လုိက္ရင္
ၿပႆနာမရွိ။

သူ႔ေဆးဝိဇၨာနဲ႔
ဒါ ဒိဌပဲ တဲ့။

သူ႔လူနာက
ကဗ်ာဆရာၿဖစ္တယ္
ေငြေၾကး မ်ားမ်ား ဆင္းရဲတယ္
အဝီစိထဲ ဖင္ထိုင္လဲလု မတတ္ၿဖစ္တယ္
ကမၻာၾကီးရဲ႕ ေထာင့္ တစ္ေထာင့္ေၾကာင့္
ႏွလံုး အရမ္းခုန္ေနတယ္။

ေဆးဝိဇၨာနဲ႔
သူ႔လူနာကို ကမၻာၾကီးထဲ အတင္းၿပန္ပို႔
မိုးေကာင္းကင္ ခပ္သိုးသိုးၾကီးရဲ႕ ေအာက္မွာထား
ဘာမ်ား လန္းဆန္းေစဦးမွာလဲ
သူလည္း တစ္ေန႔ ေၾကကြဲသြားမွာပါ ။ ။

ငသိုင္းေခ်ာင္း ဝံသာ
*လင္း = လင္း (ေဆး-၁)


အလင္း

သဘာဝတရားက
ႏူးညံ့ၾကည္လင္မႈနဲ႔
စီးေမ်ာဆဲ။

တိမ္ေတြ တိမ္ေတြ
အရုပ္ဆိုးလုိက္တာ
တစ္ေလာကလံုး ေမွာင္ေတာ့မယ္။

ဒါ လံုးဝ မၿဖစ္သင့္တဲ့ ကိစၥပဲ
ပန္းခ်ီဆရာညည္းညဴ
သူ႔ပစၥည္းေတြ ခပ္ၿမန္ၿမန္ထုပ္ပိုး
ေဆာင့္ေဆာင့္ေအာင့္ေအာင့္နဲ႔
အရက္ဆိုင္ကို ေၿပးၿပီ။

တို႔ေတြ
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ၾကည့္လုိက္မိ
သဘာဝတရားမပီသတဲ့
အခ်စ္ေတြနဲ႔။ ။

ေဇာ္ထြန္းတင္


အလဲအလွယ္

ငါ
အခု
လေရာင္ကို ေမာ့မၾကည့္ရဲဘူး။

ဖူးၾက ပြင့္ၾက ေၾကြၾက
သူလည္း သူ႔ႏွလံုးသားနဲ႔သူ
ငါလည္း ငါ့အႏုပညာနဲ႔ငါ။

မေတာ္တဆေတြကပဲ ကမၻာကို ေၿပာင္းလဲခဲ့
ငါ့ကိုလည္း ေၿပာင္းလဲခဲ့
ေၿပာင္းလဲသမွ် ဦးညြတ္ဖို႔က်ေတာ့
ငါ အခု
လေရာင္ကို ေမာ့မၾကည့္ရဲတာ ဆန္းသလား။

သူ႔ကိုခ်စ္သလို
ငါ့ကိုလည္း ခ်စ္ၾကပါ။
မထင္ပါနဲ႔
တပ္မက္မႈေတြက
အဆုပ္လုိက္ အခိုင္လုိက္
ညြတ္လို႔။

ညြတ္က်လာတဲ့ လေရာင္မွာ
ငါ့ကိုခ်စ္သလို သူ႔ကိုလည္း ခ်စ္ၾကပါ။

ထူထူပ်စ္ပ်စ္ နံနက္ခင္း ေရာက္လာ
ငါလည္း
အမွားအက်ိဳးေဆာင္သူပါ။ ။

ေၿပၿမင့္


ေၿမပံုတစ္ခ်ပ္နဲ႔ မီးယပ္ေခါင္းကိုက္

သည္ေနရာကို ေရာက္ခဲ့ပံုက
ဇာတ္ရံုေနာက္ေပါက္မွ
ဝင္ခဲ့သလိုမ်ိဳး
စိုက္ပ်ိဳးထားတဲ့ အနာတစ္ခု
တယုတယ ဆြတ္ၾကင္
ေဆးမထည့္ခ်င္ေတာ့။

ေၿပးရင္းလႊားရင္း
ေမ့ေဆးအေငြ႕ အခိုးရိႈက္မိ
တိမ္တုိက္တစ္အုပ္ သတိလစ္
ညစ္ေထးေသာ ပေယာဂ
အၿမင္တဆံုး အံု႔မႈိင္းညိဳ
ထိုခဏ ေၾကကြဲ
ဟင္ .. ဦးေႏွာက္ဆဲလ္ တစ္ခု
ဖုထစ္ေနပါေရာ့လား။

ေယာင္မွားမႈေတြ ေမ့ေဖ်ာက္
သူကေတာ့
တြန္႔ေခါက္ေတာင္တန္းၾကီးေတြလို
တင္းမာေနရဲ႕

အဲဒါကလဲ တစ္ခ်ိန္တုန္းက
ႏႈန္းအားၿမင့္ ေပါက္ကြဲမႈ ေၾကာင့္တဲ့။ ။

ေမာင္သင္းမိုး