Wednesday, September 30, 2009
ခုတေလာ စိတ္နဲ႔ေတြ႕ေနတဲ့ စိတ္ဖြဲ႕ကဗ်ာတခ်ိဳ႕ပါ။
ဆပ္ကပ္
ဓားေသြးထားတဲ့စိတ္ေတြက
ကိုယ့္လက္ကိုယ္ဆာေလာင္တယ္။
ေခတ္ရဲ႕နံရံေပၚမွာအခ်က္တိုင္းစိုက္ဝင္ဖို႔
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပစ္ေပါက္တယ္
ၿပန္က်လာတဲ့မွားယြင္းမႈေတြ
အဆံကၽြတ္ဓားေတြ
ေနာက္ထပ္ဆန္႔တန္းမႈေတြနဲ႔ ေသြးအန္တဲ့အထိ
ဆက္ေပါက္တယ္။
စိတ္ကိုေရတြက္ၿခင္းက အဆံုးသတ္ဆီ
လည္ေနတဲ့စက္ဝိုင္းဆီ
နာက်င္မႈဆီ
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုဖဲ့ေခၽြၿခင္းဆီ
ယံုၾကည္ခ်က္ေတြက ကိုယ့္ကိုၿပန္ေလာင္ကၽြမ္းတဲ့ထိ
ဆက္ေပါက္တယ္။
ကဲ..ကံၾကမၼာတရား
အခု .. ခင္ဗ်ားအလွည့္ေရာက္ၿပီ။ ။
အဲခ်ိဳ
ေလးသည္ေတာ္
ဒီတစ္ခါ
ငါခ်ိန္ရြယ္လိုက္တဲ့ပစ္မွတ္က ငါ့အသက္ပါပဲ။
ငါညွိယူလုိက္တဲ့ၾကိဳးဆိုတာ
ေလာကနဲ႔ငါ့ၾကားက ဆက္ဆံေရး
စိတ္ကိုခပ္တင္းတင္းဆြဲလုိက္တုိင္း
ဒါဏ္ရာေတြက ပိုမိုကိုင္းညြတ္လာ။
မ်က္လံုးကိုမွိတ္လုိက္ေတာ့
ငါ့ႏွလံုးသားက အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာယိမ္းထိုးလႈပ္ခါ
ငါ့သက္ၿပင္းက ေလမွာလူးလြန္႔ေနတဲ့မီး
အရာရာအားလံုးကိုေၿဖေလ်ာ့လုိက္ပါတယ္
ၿမားဟာတရွိန္ထိုး
ငါ့ေနာက္ေက်ာမွာ တဆတ္ဆတ္ထိုးစိုက္လုိ႔
ငါ့သစၥာတရားသာ
ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ပန္းထြက္ေပေရာ့ ။ ။
မိုးရင့္ၾကယ္
ထိလြယ္ရွလြယ္ရာသီ
စိတ္နဲ႔လည္ပတ္ဖူးတဲ့ဥယ်ာဥ္က
စိတ္ညြတ္ေအာင္ပန္းေတြပြင့္လုိ႔
အားလံုးရဲ႕နာမည္ေခၚၾကည့္ေတာ့
ေသာကေမွာ္ေတြ..
က်စ္ဆံၿမီးက်စ္သြားတဲ့ ကိုယ့္ဘဝေလးကိုမွ
ၿပန္လြမ္းေဆြးမိၿပန္တယ္။
အလင္းဟာ
ကိုယ္အၾကိဳက္ဆံုးအေရာင္ပါပဲ
အမွန္တရားဟာ ကြဲရွခဲ့ေတာ့
ဘယ္အခ်ိန္ကမွ အလင္းမၿပန္ခဲ့ဘူး။
ရင္နာလုိက္ရတာ
လက္ႏွစ္ဖက္ရွိလည္းလက္ၿပမႏႈတ္ဆက္မိခဲ့
သစၥာပ်က္သြားတဲ့သေဘာၤေတြ
ေမွ်ာ္လင့္ၿခင္းမီးၿပတိုက္ဆီ
ဦးတည္ခုတ္ေမာင္းသြားေနရဲ႕။
နာမည္ေလးမွန္ေအာင္တပ္ေပးၾကပါ
ကိုယ္ကလည္း
ၾကိဳးၿပတ္ေနတဲ့ဂစ္တာေလးကိုမွ
ဥယ်ာဥ္သီခ်င္းဆိုၿပဖုိ႔..
ပူဆာမိခဲ့တယ္
ဥယ်ာဥ္ရဲ႕ရနံ႕ေတြ..........
ႏွလံုးသားေတြၿပတ္ေတာက္ေနခ်ိန္..။ ။
လင္းေသာ္ေဝ
တေယာသံ
တစ္မိုးတြင္းလံုး
ဝါးလံုးထုိးခုန္ဆင္းတယ္။
ဆႏၵက
ေကာင္းကင္အၿပာနဲ႔ပင္လယ္အၿပာ
အဲဒီအရိပ္မွာ
စိတ္ကိုဖြဖြေလးၿဖန္႔ခင္းထားခ်င္တယ္။
ဒါေပမယ့္
ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာကိုေသာင္ခံုေပၚပန္းခ်ီေရး
ၿမစ္ရဲ႕အစြန္အဖ်ားမွာ
ကၽြန္ေတာ့္နာမည္မပါေသးဘူး
ပင္လယ္ေဇာနဲ႔
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေက်ာသပ္ေနရ
အဲသလိုညမွာ
ၾကယ္ေတြရဲ႕အလွက
ဘာလို႔သိမ္ငယ္ေနရတာလဲေမေမ။
ပက္လက္ေခ်ာင္းေကာေလးပါ
ေရေသာက္ငွက္တစ္ေကာင္တစ္ေလမွ
တေယာလာမထိုးလည္း
ေနတတ္ၿပီ။ ။
ေၿမလတ္ေမာင္ၿမင့္သူ
ဓားေသြးထားတဲ့စိတ္ေတြက
ကိုယ့္လက္ကိုယ္ဆာေလာင္တယ္။
ေခတ္ရဲ႕နံရံေပၚမွာအခ်က္တိုင္းစိုက္ဝင္ဖို႔
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပစ္ေပါက္တယ္
ၿပန္က်လာတဲ့မွားယြင္းမႈေတြ
အဆံကၽြတ္ဓားေတြ
ေနာက္ထပ္ဆန္႔တန္းမႈေတြနဲ႔ ေသြးအန္တဲ့အထိ
ဆက္ေပါက္တယ္။
စိတ္ကိုေရတြက္ၿခင္းက အဆံုးသတ္ဆီ
လည္ေနတဲ့စက္ဝိုင္းဆီ
နာက်င္မႈဆီ
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုဖဲ့ေခၽြၿခင္းဆီ
ယံုၾကည္ခ်က္ေတြက ကိုယ့္ကိုၿပန္ေလာင္ကၽြမ္းတဲ့ထိ
ဆက္ေပါက္တယ္။
ကဲ..ကံၾကမၼာတရား
အခု .. ခင္ဗ်ားအလွည့္ေရာက္ၿပီ။ ။
အဲခ်ိဳ
ေလးသည္ေတာ္
ဒီတစ္ခါ
ငါခ်ိန္ရြယ္လိုက္တဲ့ပစ္မွတ္က ငါ့အသက္ပါပဲ။
ငါညွိယူလုိက္တဲ့ၾကိဳးဆိုတာ
ေလာကနဲ႔ငါ့ၾကားက ဆက္ဆံေရး
စိတ္ကိုခပ္တင္းတင္းဆြဲလုိက္တုိင္း
ဒါဏ္ရာေတြက ပိုမိုကိုင္းညြတ္လာ။
မ်က္လံုးကိုမွိတ္လုိက္ေတာ့
ငါ့ႏွလံုးသားက အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာယိမ္းထိုးလႈပ္ခါ
ငါ့သက္ၿပင္းက ေလမွာလူးလြန္႔ေနတဲ့မီး
အရာရာအားလံုးကိုေၿဖေလ်ာ့လုိက္ပါတယ္
ၿမားဟာတရွိန္ထိုး
ငါ့ေနာက္ေက်ာမွာ တဆတ္ဆတ္ထိုးစိုက္လုိ႔
ငါ့သစၥာတရားသာ
ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ပန္းထြက္ေပေရာ့ ။ ။
မိုးရင့္ၾကယ္
ထိလြယ္ရွလြယ္ရာသီ
စိတ္နဲ႔လည္ပတ္ဖူးတဲ့ဥယ်ာဥ္က
စိတ္ညြတ္ေအာင္ပန္းေတြပြင့္လုိ႔
အားလံုးရဲ႕နာမည္ေခၚၾကည့္ေတာ့
ေသာကေမွာ္ေတြ..
က်စ္ဆံၿမီးက်စ္သြားတဲ့ ကိုယ့္ဘဝေလးကိုမွ
ၿပန္လြမ္းေဆြးမိၿပန္တယ္။
အလင္းဟာ
ကိုယ္အၾကိဳက္ဆံုးအေရာင္ပါပဲ
အမွန္တရားဟာ ကြဲရွခဲ့ေတာ့
ဘယ္အခ်ိန္ကမွ အလင္းမၿပန္ခဲ့ဘူး။
ရင္နာလုိက္ရတာ
လက္ႏွစ္ဖက္ရွိလည္းလက္ၿပမႏႈတ္ဆက္မိခဲ့
သစၥာပ်က္သြားတဲ့သေဘာၤေတြ
ေမွ်ာ္လင့္ၿခင္းမီးၿပတိုက္ဆီ
ဦးတည္ခုတ္ေမာင္းသြားေနရဲ႕။
နာမည္ေလးမွန္ေအာင္တပ္ေပးၾကပါ
ကိုယ္ကလည္း
ၾကိဳးၿပတ္ေနတဲ့ဂစ္တာေလးကိုမွ
ဥယ်ာဥ္သီခ်င္းဆိုၿပဖုိ႔..
ပူဆာမိခဲ့တယ္
ဥယ်ာဥ္ရဲ႕ရနံ႕ေတြ..........
ႏွလံုးသားေတြၿပတ္ေတာက္ေနခ်ိန္..။ ။
လင္းေသာ္ေဝ
တေယာသံ
တစ္မိုးတြင္းလံုး
ဝါးလံုးထုိးခုန္ဆင္းတယ္။
ဆႏၵက
ေကာင္းကင္အၿပာနဲ႔ပင္လယ္အၿပာ
အဲဒီအရိပ္မွာ
စိတ္ကိုဖြဖြေလးၿဖန္႔ခင္းထားခ်င္တယ္။
ဒါေပမယ့္
ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာကိုေသာင္ခံုေပၚပန္းခ်ီေရး
ၿမစ္ရဲ႕အစြန္အဖ်ားမွာ
ကၽြန္ေတာ့္နာမည္မပါေသးဘူး
ပင္လယ္ေဇာနဲ႔
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေက်ာသပ္ေနရ
အဲသလိုညမွာ
ၾကယ္ေတြရဲ႕အလွက
ဘာလို႔သိမ္ငယ္ေနရတာလဲေမေမ။
ပက္လက္ေခ်ာင္းေကာေလးပါ
ေရေသာက္ငွက္တစ္ေကာင္တစ္ေလမွ
တေယာလာမထိုးလည္း
ေနတတ္ၿပီ။ ။
ေၿမလတ္ေမာင္ၿမင့္သူ
2 Comments:
ကဗ်ာေတြ ဖတ္သြားပါတယ္။
ခုတေလာ စိတ္နဲ႔ေတြ႔ေနတဲ့ .. ဆိုေတာ့
စိတ္ကို ဓားလို ျမားလို ပစ္ေနလား ..
ဂစ္တာေလးကို ႀကိဳးျပန္ဆက္ၿပီး
တေယာထိုးတဲ့ ငွက္ကေလးေတြနဲ႔ ေတးဆိုႏိုင္ပါေစ ..
Post a Comment