Wednesday, August 19, 2009
ဘဝမွာ တေစၦတစ္ေကာင္ မျဖစ္ခဲ့တာကိုပဲ ႏို႔တစ္စက္စာမွ် ေခြ်းသိပ္ခြင့္ျပဳပါ ေမေမရယ္
"ငါ့ရယ္သံဟာ တြင္းဝင္မေျဖာင့္ခဲ့ဘူး"
ေပ်ာ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့ ငိုရႊင္ဖြယ္ရာဇာတ္႐ံုထဲ
လူ႔အျဖစ္ကို အသားက်ေအာင္ မစီးႏိုင္ေသးသမွ်ေတာ့
ငါ့ရယ္သံဟာလည္း တြင္းဝင္မေျဖာင့္ႏိုင္ဘူးေပါ့
ဇက္ကုန္ဖြင့္မိုက္ရေတာ့မယ့္ ရာသီဥတုကလည္း သဲနဲ႔တရွပ္ရွပ္
တစ္ဘဝလံုးဆက္စီးထားရတဲ့သံသယက
ဘယ္ေတာ့ျပဳတ္ထြက္မွာလဲ
ေခၚသံမွာ ငါ့ထံျပန္မလာသူ ပဲ့တင္ေရ . . .
ကိုယ့္အၿမီး ကိုယ္ျပန္ၿမိဳထားရတဲ့ ေႁမြတစ္ေကာင္ဆိုရင္ေတာင္
ခုလို
ကရြတ္ကင္းေလ်ာက္ ပုေလြသံေတြနဲ႔ေတာ့ အာပတ္ေျပမွာမဟုတ္ဘူး
(တျမည့္ျမည့္ေသြးထားတဲ့
အ႐ိုးမ်ားမ်ား အသားကနည္းနည္းေန႔ေတြအားနာလို႔)
ခုေတာ့ ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာရွာေနရတဲ့ ႀကိဳးတန္းလမ္းေလွ်ာက္မီးေလာင္ျပင္ထဲ
တြင္းဝင္မေျဖာင့္ႏိုင္တဲ့ ရယ္သံေတြနဲ႔
အသားတံုးသာသာ လူစင္စစ္ ဧကန္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ။
ေနာင္မင္းႏိုင္
.......................................................................
"ပန္းခ်ီႏိုးႏွစ္"
နာလန္မထူႏိုင္ေအာင္
တပူပူ တက်ီက်ီျဖစ္ေနတဲ့ မ်က္ရည္ေပါက္ႀကီးငယ္အတြက္
အသံထြက္ေကာင္းေကာင္း သည္းပြတ္စည္ကေလးနဲ႔
ပတၱျမားကြဲ႕ ပတၱျမားလို႔ ႏွင္းခဲ့တဲ့အရာဟာ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ပံုလႊာနဲ႔ မတ္ေစ့ကေလးလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္ . . .
ဒါ ... သားရဲ႕အိမ္ေတာ္ရာလို႔ ဆိုတဲ့ အရာဟာ
ရဟႏၲာတစ္ပါး သီတင္းေမြ႕ေနတဲ့ ေငြသားၾကဳတ္လည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္
ကဲကြယ္ ... ဒါ ...သားရဲ႕ဇနီးေပါ့လို႔ ေပးခဲ့တဲ့အရာဟာ
မ်ိဳးေကာင္း႐ိုးေကာင္း တိုက္ၾကက္မကေလးလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္
... ျဖစ္ႏိုင္တယ္။
ေမတၲာလွရင္ ညာတယ္ေနာ္
ညာပါေမေမရယ္
သားလည္တိုင္မွာ ဆြဲထားတဲ့အရာေတြဟာ
မသဒၶါေရစာ ဝန္ပိုးေတြမွ မဟုတ္ဘဲ
သာမန္ေညာင္ည ဝန္ထုပ္ေတြမွ မဟုတ္ဘဲ
ဖက္လဲတကင္းေႏြးၾကည္တဲ့ ဥတုပ်ိဳေလးနဲ႔ နမ္းမွ
အေသအခ်ာႏိုးလာေတာ့မယ့္ "ခမဲ"။ ။
ေမာင္လင္းခက္
.....................................
"ေနာက္ေက်ာမွာစိုက္ဝင္သြားတဲ့ အေမွာင္"
လမ္းမဟုတ္တဲ့ လမ္းေတြမွာလည္း ေျပးခဲ့ဖူးၿပီ။
ဥယ်ာဥ္မဟုတ္တဲ့ ဥယ်ာဥ္ထဲမွာလည္း ခံုတန္းျပာလိုက်င့္ခဲ့ဖူးၿပီ။
'ဤခရီးနီးသလား'
ဆိုညည္းမိတဲ့ သီခ်င္းမွာ မေသခ်ာမႈေတြသာလည္ေခ်ာင္းထဲေဘာင္ဘင္ခတ္လို႔
မွတ္တိုင္ဟာ ေလထဲမိုးထဲ ေသြးေတာင္ေအာင္ရပ္ေစာင့္ေနရပါေပါ့။
မိမိကိုယ္မိမိ ယိုမသုတ္ခဲ့ဘူး
မိမိကိုယ္မိမိ မီးမကင္ခဲ့ဘူး
ဒီေန႔ထိလူျဖစ္က်ိဳးနပ္ခဲ့တဲ့ နာရီေပါင္း ဘယ္ေလာက္ရွိခဲ့သလဲ
လူျဖစ္႐ံႈးခဲ့တဲ့ ေန႔ေပါင္း ဘယ္ေလာက္ရွိခဲ့သလဲ
ေျပာမျဖစ္ခဲ့တဲ့ စကားလံုးေပါင္းဘယ္ေလာက္ရွိခဲ့သလဲ
လက္ျပန္႐ိုက္ခ်လိုက္တဲ့ ေမးခြန္းမွာစံပယ္ေတြ ေဖြးေဖြးလႈပ္ေအာင္ေႂကြေပါ့။
ငါ့ေနာက္ေက်ာစိုက္ဝင္သြားတဲ့အေမွာင္မွာေတာ့
တရားထူးရွာမေတြ႔ခဲ႔တာေသခ်ာတယ္။ ။
ေနာင္မင္းႏိုင္
......................................................................
"အဆံုးမဲ့ေတး"
အိမ္ေတြဟာ
မႈန္ကုပ္တိတ္ဆိတ္လို႔
ပ်င္းရိထိုင္းမိႈင္းေနသလို။
စက္႐ံုေခါင္းတိုင္က
မီးခိုးေငြ႕တန္းတို႔တြန္႔ေခါက္
လြန္႔လူးေအးစက္ေနပံုဟာ
ၿငီးေငြ႕စရာေကာင္းတယ္။
ညေနေစာင္းလာတာနဲ႔
လူ႔ဘဝဆိုတာ
ခပ္မိႈင္းမိႈင္းေရးျခယ္ထားတဲ့ ပန္းခ်ီလို
ေျခာက္သေယာင္းေအးခဲေနတယ္။
တစ္ခါတစ္ရံ
လမ္းစေတြေပ်ာက္ဆံုး
အဆိုးဆံုးကေတာ့
ဦးတည္ရာေနရာကင္းမဲ့
ကမ္းစပ္က သေဘၤာပ်က္ႀကီးတစ္စင္းလို။
အထီးက်န္ႏိုင္မႈနဲ႔အတူ
ဘဝမွာ လူလာျဖစ္ရတာ
အဓိပၸာယ္ဆိုတာ မရွိ
အရာရာဟာ အႏွစ္မဲ့လာသလိုပဲ။
ႏြမ္းေၾကမႈထဲမွာ အိပ္ေပ်ာ္
လင္းၾကက္ေဆာ္ခ်ိန္မွာ လြန္႔ႏိုးထ
အစကေနအဆံုး အတည္ၿငိမ္ဆံုးထားေတြး
အားမာန္ေတြေမြးလို႔
အခ်စ္ေတးေတြ သီဆိုရဦးမယ္။ ။
ညြန္႔သစ္
..............................................................
"ငါမဟုတ္ဘူးကြဲ႔၊ ဇီဝဇိုး၊ ငွက္တစ္ေကာင္"
လဲလွယ္ခဲ့ရတယ္
ဆံုး႐ံႈးမႈသစ္သီးတစ္ခိုင္နဲ႔
လြတ္လပ္မႈ ထိုင္ခံုတစ္လံုး။
ရယ္ဒီ ႐ိုက္မယ္၊ ၿပံဳးပါတဲ့
ငယ္ငယ္က ႀကံဳဖူး
အဝတ္မည္းႀကီး ၿခံဳထားသူ ၫႊန္ၾကားသမွ်
သြားအက်ဲသားေလးနဲ႔ရယ္ခဲ့ ... ။
ငါ့ဓာတ္ပံု ...။
ျမစ္အေနာက္ဘက္ေန ငယ္ေဖာ္မ်ား
နန္းေတာ္ေအာက္ ေခြးၾကည့္သြားခိုက္
အကြက္ေစ့ေအာင္ စဥ္းစားဖို႔
သူတို႔ေမ့သြားပံုရ။
အဝတ္မည္းႀကီးကို ေၾကာက္ရင္းစြဲ
သည္းသည္းမည္းမည္းနစ္မြန္းပစ္ခ်င္ ... ပစ္လိုက္
"ျမကြ်န္းသာ" သ႑ာတိုက္ရဲ႕ ေျမပံုၫႊန္း
ေပညစ္
စြန္းထင္း
ဟုတ္ကဲ့ ... လံုးလံုးမသံုးျဖစ္ေတာ့ဘူးေလ ... ။
ေတာင္ႀကီးဖဝါးေအာက္ဆိုေပမယ့္
လူသူမေရာက္ႏိုင္ ပင္လယ္နက္ထဲ
ထိုးထြက္ ေက်ာက္ေဆာင္ေက်ာက္ကမ္းပါး
စြန္႔စြန္႔စားစား ႀကိဳးႀကိဳးကုတ္ကုတ္
အသိုက္ေလးလုပ္ၿပီး ဝွက္ထားရွာ။
ရွားရွားပါးပါးကြဲ႕
အစာေတြအျပင္
ေသြးမွ်င္ ေသြးစ၊ ပါတဲ့အထိ၊ အန္ထုတ္
အသိုက္လုပ္၊ အေနထူး။
ဒုကၡေတြ မဆန္႔မၿပဲသံုးၿပီး
ကဗ်ာေတြအန္ထုတ္ အသိုက္လုပ္ၾက။
ငါ့အန္ဖတ္ပံုႀကီးကို ျပန္ၾကည့္မိေတာ့
"ဆံုး႐ံႈးေၾကကြဲ မ်က္ရည္အိုင္"
"အတည္ႀကံတာပဲရယ္လို႔ ထင္ထားၿပီးမွ
အဲသည့္ယံုၾကည္မႈက ေပါက္ဖြားလာခဲ့"
"အတၱမာနထုထည္"
ဪ အခံရခက္လိုက္တာမ်ားႏွယ္။
ပိုလို႔နက္တဲ့ပင္လယ
ပိုလို႔ျမင့္တဲ့ေက်ာက္ေဆာင္ထိပ္
တရိပ္ ... ရိပ္ ... ပ်ံ
ဘဝတစ္သက္ပန္လံုး ...
အန္ၿပီးရင္း အန္ရင္း ... ေပါ့။ ။
မအိ
.....................................
"မေျပာျဖစ္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းေတြ ရွိပါသျဖင့္"
တိုင္းျပည္ႀကီးဟာ သစ္သီးဝလံေတြေပါမ်ားလို႔
တစ္ကိုက္ဖဲ့စားလိုက္တိုင္း ခြမ္ကနဲ ခြမ္ကနဲ မာလကာသီးႀကီးေတြ အုန္းသီးခန္႔
အုန္းသီးမွာ အခြံမရွိေတာ့တဲ့ ငါတို႔တိုင္းျပည္ရဲ႕ ဒီေန႔နည္းပညာ ...
ငါဟာ မူလတန္းျပဆရာတစ္ဦးပါ
ငါ့ေက်ာင္းက ကေလးေတြဟာ အင္တာနက္နဲ႔ မလံုေလာက္ေတာ့
ပဋိပညာေရး anti-education ကို ေတာင္းဆိုေနၿပီ
ကမာၻ႔ကဗ်ာဆရာေမာင္ေခ်ာႏြယ္
ကမာၻ႔ကဗ်ာဆရာေဇယ်ာလင္းတို႔ရဲ႕ လာေရာက္ေဟာေျပာမႈက
ိုမုန္႔စားဆင္းခ်ိန္မွာ အေသးစိတ္ေဆြးေႏြးလို႔ ...
ငါ့အိမ္ေခါင္မိုးမွာ ဆိုလာအမိုးျပားေတြနဲ႔
ငါ့အိမ္ေရွ႕က ႏိုင္လြန္ကတၲရာလမ္းသြယ္
ငါတို႔လမ္းထဲက အိမ္ေတြဟာ ေရႊျဖဴမ်က္ႏွာၾကက္နဲ႔
ငါတို႔လမ္းထိပ္မွာ ငါ့မိန္းမဟာ
ေလးထပ္ျမင့္ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ mart တစ္ခုကို ဦးစီးေရာင္းခ်လို႔
လက္ထဲမွာ ျမစ္ဝကြ်န္းေပၚေျမာက္ဖ်ားစီးပြားေရးစာေစာင္ကိုဖတ္လို႔
အို ...ငါတို႔ၿမိဳ႕ေလးမွာ
ရြာသာကုန္းတိုင္းမ္သတင္းစာ
ပိုးစာေတာစထရိဂ်ာနယ္
ေရႊကူပို႔စ္သတင္းစာ
ေန႔စဥ္ထုတ္သတင္းစာေတြဟာ ပလူပ်ံလို႔ ...
ေဆး႐ံုေတြမွာ လူနာမရွိသေလာက္ဘဲ
ၿမိဳ႕ဟာ က်န္းမာေရးနဲ႔ညီၫြတ္လို႔
စက္႐ံုက မီးခိုးေတြနဲ႔ အိတ္ေဇာေငြ႕ေတြကို
ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ဟာ ေအာက္စီဂ်င္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲထုတ္လုပ္လို႔
ၿမိဳ႕ထဲက ပလက္ေဖာင္းေတြ၊ ပလက္ေဖာင္းေတြရဲ႕ ပခံုးသားမွာ
သင္ ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ေျခလွမ္းေတြကို ေဖာ္ျပလို႔
ပဲစပါးျပတိုက္၊ ေရခ်ိဳးငါးျပတိုက္၊ ယဥ္ေက်းမႈျပတိုက္ႀကီးေတြဟာ မိုးထိျမင့္လို႔
ပန္းဘဲတန္းစကြဲယားပန္းၿခံထဲမွာ
ကဗ်ာဆရာေမာင္လင္းခက္ရဲ႕ဖေယာင္းပန္းပုဟာ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္လို႔
ဟသၤာတကိုဝင္ထြက္ခဲ့ဖူးတဲ့ ကဗ်ာဆရာေတြရဲ႕႐ုပ္ပံုဟာ
ကေဖးဆိုင္တိုင္းမွာ ခ်ိတ္ဆြဲလို႔
လမ္းေထာင့္တိုင္းမွာ သူရဲေကာင္းနဲ႔ စာဆိုတို႔ရဲ႕ေၾကးသြန္း႐ုပ္ႀကီးေတြ
ၿမိဳ႕ရဲ႕တစ္ခုတည္းေသာ ေလယာဥ္ကြင္းကေန ...
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ပါ
တကယ့္အျဖစ္အပ်က္မ်ားသာ ေတြ႕ရမွာ။ ။
ကိုျမတ္ခိုင္ဦး
.....................................
"စံေတာ္ခ်ိန္"
လက္ႏွစ္ဖက္လံုး အဆံုးခံလိုက္ရလို႔ေပါ့
မ်က္လံုးေလး မွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္
သုည တစ္ သုည တစ္ သုည တစ္ ဓာတ္ခဲနဲ႔အသက္႐ႈ
ဒစ္ဂ်စ္တယ္ ယႏၱရား
ေရဒီယိုတီးလံုးမ်ား၊ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားျပကြက္
ရြာမွာ ကုလားတက္ရွိေသးလား
ၾကက္တြန္သံ၊ အုန္းေမာင္းသံ
ငါတို႔ ပ်ံသန္းေနဆဲ
မွန္ကြက္ကေလး ေသးေသးထဲ
ဘာကို ျမင္ၾကရ။ ။
စည္သူၿငိမ္း
...........................................................................
"ကြ်န္ေတာ့္ကို ဖြင့္ထြက္သြားတဲ့အခန္း"
အခန္းတစ္ခုကို
ကြ်န္ေတာ္ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ခဲ့တယ္။
လူတခ်ိဳ႕ပိုင္ဆိုင္တဲ့အခန္းေတြကို ျမင္တိုင္း
ျပင္းရွငတ္မြတ္စြာ ေတာင့္တခဲ့မိေလရဲ႕
ကြ်န္ေတာ့္အတြက္
လံုေလာက္မွ်တေစတဲ့ အခန္းတစ္ခုကို။
လူတခ်ိဳ႕အတြက္
သူတို႔ရဲ႕အခန္းေတြဟာ
သစ္လြင္လွပတဲ့အိပ္မက္ေတြကို ထုတ္လႊင့္ေပးၾကတယ္။
လူတခ်ိဳ႕အတြက္
သူတို႔ရဲ႕အိပ္မက္ေတြဟာ
ေတာက္ပတဲ့ေရႊေရာင္ပန္းခင္းတစ္ခုကို ဖန္ဆင္းေပးၾကတယ္။
လူတခ်ိဳ႕အတြက္
သူတို႔ရဲ႕ပန္းခင္းေတြဟာ
ထူးဆန္းသိမ္ေမြ႕တဲ့ ေလျပည္ေလညင္းေတြကို ျခယ္မႈန္းေပးၾကတယ္။
လူတခ်ိဳ႕အတြက္
သူတို႔ရဲ႕ေလျပည္ေလညင္းေတြဟာ
အေရာင္အေသြးေျပာင္ေျမာက္တဲ့ရနံ႔ေတြကို ဆြတ္ဖ်န္းေပးၾကတယ္။
သူတို႔ပိုင္ဆိုင္တဲ့ အခန္းတစ္ခုလံုးဟာ
အဆိုပါအဆင္တန္ဆာေတြနဲ႔ သက္ဝင္ခ်ိဳျမေနေတာ့တယ္။
အျခားတစ္ေနရာက ျပန္လာတိုင္း
ေမာပန္းႏြမ္းနယ္မႈကို အစားထိုးေျဖေဖ်ာက္ဖို႔ရာအတြက္
ကြ်န္ေတာ့္မွာ အခန္းတစ္ခု မရွိခဲ့ပါ။
မရွိခဲ့ေလေသာ အခန္းတစ္ခုအတြက္
လိုအင္ဆႏၵမ်ားႏွင့္ ႐ႈပ္ပြေနေသာ ေကာင္းကင္တစ္ခုသာ
ကြ်န္ေတာ့္မွာ တည္ရွိေဖာင္းပြေနခဲ့။
သူလိုကိုယ္လို ေနထိုင္ရန္
လံုၿခံဳေႏြးေထြးၿပီး ဆြဲေဆာင္မႈရွိေသာ အခန္းတစ္ခုကို
တျမန္ေန႔က
ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ကူးမ်ားႏွင့္ လဲလွယ္ခဲ့ရပါသည္။
အမ်ားနည္းတူ
အခန္းတစ္ခုကို ကြ်န္ေတာ္ ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ရပါရဲ႕။
ဒါေပမယ့္
ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕အခန္းဟာ
ေမွ်ာ္လင့္ထားသလို ျဖစ္မလာခဲ့ပါဘူး။
ေခတၱခဏသာ စိတ္သက္သာရာ ရေစခဲ့ၿပီး
ကြ်န္ေတာ္ ခ်ဳပ္လုပ္ထားတဲ့ အိပ္မက္တစ္ခုကိုလည္း
မေျပာမဆို
ခိုးယူဝတ္ဆင္ထားျပန္ေသးရဲ႕။
သည္ေနာက္မွာေတာ့
တိတ္ဆိတ္တိုေတာင္းလွတဲ့ စကၠန္႔ပိုင္းတစ္ခုအတြင္းမွာ
ကြ်န္ေတာ္ မသိေအာင္ ျပန္ထြက္သြားခဲ့ေလတယ္။ ။
သွ်ီသူေအာင္
.........................................................
"မ်က္ႏွာေကာက္ေၾကာင္းမ်ား အနီးကပ္"
ဘတ္စ္မွတ္တိုင္၊ စူးစမ္းၾကည့္ေနတဲ့ မ်က္လံုးတစ္စံု၊ ျမင္ကြင္းထဲ
မ်က္ႏွာေတြ တရိပ္ရိပ္ ျဖတ္သြားေန၊ ေကာင္မေလးက
ေကာင္ေလးကို ခ်စ္စႏိုး မ်က္လႊာပင့္ၾကည့္တဲ့ ခဏ၊ လူအိုတစ္ေယာက္ရဲ႕
မ်က္မွန္နက္ေအာက္မွာ ဘာရွိသလဲ၊ နားၾကပ္ထဲက သီခ်င္းသံနားစြင့္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာ
အမ်ားျပည္သူသံုးဖုန္းေျပာရင္း စိတ္ကူးယဥ္ေနတဲ့ အိပ္မက္ထဲ လမ္းေလွ်ာက္ ေနတဲ့
အျခားမ်က္ႏွာေပၚမွာ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမႈ အရိပ္အေယာင
္႐ုပ္ရွင္မင္းသမီးမ်က္ႏွာနဲ႔ မိန္းမရြယ္ ရန္ကုန္တစ္ၿမိဳ႕လံုးကို ထီမထင္ဟန္နဲ႔
ေငြေၾကးရွာေဖြေနတဲ့ မ်က္လံုးေတြ၊ ထိုင္ခံုျပာေပၚ ေတာင့္ေတာင့္ႀကီး
လူမႈေရးေျပာေနတဲ့ မ်က္ႏွာေတြ ႐ႈပ္ေထြး/မွိန္ေဖ်ာ့
ေဒၚလာတန္ဖိုး အနိမ့္အျမင့္မွာ ပ်က္ယြင္းေနတဲ့မ်က္ႏွာေတြ ေငြစကၠဴလို
ဖ်တ္ခနဲ၊ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ကို မျမင္ဟန္ေဆာင္လိုက္တဲ့မ်က္ႏွာ၊ ေၾကာ္ျငာ
ဆိုင္းဘုတ္ေပၚက ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားမႈကို ဆာေလာင္ေနပံုရတဲ့သ႐ုပ္ေဆာင္မႈ
စိတ္ကူးထဲက မ်က္ႏွာပံုရိပ္ေတြက မႈန္ဝါးေနသလိုပဲ၊ အမွန္လို႔ေတာ့ မေသခ်ာ
ေန႔စဥ္ ျပႆနာေတြ ေျဖရွင္းေနရသလား၊ ဟိုမ်က္ႏွာ
လူ႔ဘဝဟာ ပန္းသီးလို အရသာမ်ိဳးရွိတယ္လို႔ ယူဆထားသလား၊ ဒီမ်က္ႏွာ
မ်က္ႏွာေပၚက အဓိပၸာယ္ေတြ ကြဲျပားျခားနား၊ သို႔ေသာ္ အကန္႔အသတ္နဲ႔
အမ်ားနဲ႔မတူတဲ့မ်က္ႏွာတစ္ခု၊ စကားလံုးေတြ စဥ္းစားၾကည့္ေနဟန္
ဘာသာစကားမွာလည္း အဓိပၸာယ္ဟာ အကန္႔အသတ္နဲ႔
တိရစၦာန္ပံုေပါက္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာကို လူႀကီးလူေကာင္းလို႔ အနက္ဖြင့္လို႔ ရမရ
အခု ျမင္ေနရတဲ့ မ်က္ႏွာေတြမွာ အျခားမ်က္ႏွာေတြ အစားထိုးလို႔ ရမရ
မီးေတာက္မီးလွ်ံ၊ ပင့္ကူ၊ ေဟာင္းႏြမ္းေနတဲ့ စကားပံု၊ ေရေဆးပန္းခ်ီကား
ေခတ္ကုန္သြားတဲ့ ဖက္ရွင္၊ ပညာတတ္မ်က္မွန္၊ ဝက္ႏွာေခါင္း၊ စက္႐ုပ္၊ ေဆာ့ဖ္ဝဲ
ၿမိဳ႕ျပမ်က္ႏွာေတြဟာ ပန္းမ်ိဳးစံုပြင့္ေနသလို
ဘာသာျပန္သူ၊ တကၠစီေမာင္းသူ၊ ေငြလႊဲစာေပးပို႔ေနသူ၊
႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကား႐ိုက္ကူးထုတ္လုပ္သူ
မ်က္ႏွာေတြအားလံုး ေရာေႏွာလိုက္ေတာ့
လူမႈပညာရွင္ေတြပံုေဖာ္မရတဲ့ မ်က္ႏွာတစ္ခုေပၚလာသတဲ့
အေရးေပၚ၊ ကြန္ပ်ဴတာက ေျပာေနတယ္၊ အခ်က္ေပးေအာ္ျမည္သံ
အေမွာင္ထဲမွာဝိုးတဝါး၊ လူလူခ်င္း ေျခာက္လွန္႔ေနတဲ့တေစၦ
ခင္ဗ်ား၊ ကြ်န္ေတာ္၊ သူသူငါငါ။ ။
ေအာင္ရင္ၿငိမ္း
..................................................................................
"ႀကိဳးတံတား"
ျငင္းပယ္လို႔မရတဲ့ ျဖစ္တည္မႈ
ျဖတ္သြားျဖတ္လာေနသူ တခ်ိဳ႕ေၾကာင့္
တအိအိ တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါေနရတာ သူ႔ခႏၶာ။
သူတစ္ခါက ေျပာဖူးတယ္
(ရယ္သလိုလို ငိုသလိုလိုနဲ႔ေပါ့)
ဘဝဆိုတာ နိမ့္လိုက္ျမင့္လိုက္နဲ႔
အခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း ၿပီးဆံုးသြားတာပါပဲတဲ့။
ဒါေပမယ့္
ႏုနယ္သူမ်ား စီးဆင္းေနမႈမွာ
ထိတ္လန္႔ရင္ဖိုစရာ။
လိမၼာပါးနပ္ရင့္က်က္သူတခ်ိဳ႕ပဲ
ယမ္းခါမႈမွာ အလိုက္သင့္
ကိုယ္ေဖာ့
အရသာကို ရသေလာက္ ပိပိရိရိခံစား
နာရီတစ္လံုးကေတာ့ ဖ်ားေနခဲ့ၿပီ။ ။
မ်ိဳးမင္းၿငိမ္း
...........................................................
"ဒီဝါဆို ဆြတ္ပ်ံ႕ေစခဲ့"
မင္စြန္းေနတဲ့ အက်ႌကိုၾကည့္ၿပီး လြမ္းရမလား
တစ္ရက္ျခား တစ္ႀကိမ္ပြင့္တဲ့ ဇြန္ပန္း႐ံုကို လြမ္းရမလား
ကြ်န္ေတာ္ဟာ သခြားသီးစိတ္ေလးပါလို႔
လမ္းေဘးက ဓာတ္တိုင္ႀကီးကိုေတာ့ ေျပာျပခဲ့ဖူးတယ္။.
မီးကိုခူးဖို႔
ေကာင္းကင္ကို တူးဆြလိုက္ရမလား
တိမ္ေတြကို ဖိနပ္လုပ္စီးမယ္လို႔ေတာ့
မရည္ရြယ္ခဲ့ပါဘူး။
အဦးအဖ်ားေလးကို သက္တံမွာခ်ည္ၿပီး
မိုးရာသီတစ္ခုလံုး
တူတူပုန္းတမ္း ကစားခဲ့ဖူးတယ္။ ။
ေဇာ္မိုးလြင္
.......................................................................
"ျဖတ္သြားျဖတ္လာျပဳက်င့္ျခင္းခံရေသာ ဝါက်မ်ားအေၾကာင္း"
ေရတမာနဲ႔မေလးရွားပိေတာက္ပင္ေတြ
မျမင္ရတာၾကာေသာ မိတ္ေဆြေတြလည္း စကားပြင့္စိမ္းစိမ္းေတြနဲ႔
မရိတ္သိမ္းျဖစ္ေသးတဲ့ မုတ္ဆိတ္ေမြးပင္ေတြလို
ႀကိဳးတိက်ဲတဲ၊
တစ္ေယာက္အလိုတစ္ေယာက္မလိုက္ႏိုင္တဲ့အခါ
ခင္ဗ်ားတို႔ လက္ထဲမွာ အလကၤာေတြ နိမိတ္ပံုေတြ
အပစ္အခတ္ အျဖတ္အေတာက္ အခ်ိန္းအခ်က္
အမ်က္ေတြ တစ္ခြက္ေလာက္ေမာ့ေသာက္ရေအာင္
ခင္ဗ်ားတို႔ကို ႀကိဳဆိုေနမယ့္
ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္း၊ ပီမိုးနင္းလမ္း၊ ေရႊဥေဒါင္းလမ္း၊ ၿမိဳ႕မၿငိမ္းလမ္း
နားခိုစရာ ဘိုထိုင္အိမ္သာနဲ႔အဲယားကြန္းဘံုရိပ္သာ
လိုခ်င္တာရႏိုင္မယ့္ ၿမိဳ႕ေတာ္မတ္နဲ႔ ဆိုက္ဘာကေဖး၊ ကဗ်ာကေလးေရး
အေညာင္းအညာေလးလည္း ေျဖခ်င္ရင္ ေျပႏိုင္တာေပါ့၊
ဝီစကီနဲ႔အင္နာဗြန္စီ တည့္ပါတယ္ကိုယ့္လ
ူဒီတစ္ပတ္ စေနမလာျဖစ္ေသးဘူးလား
ျပန္ေရာက္သြားၿပီဆိုတဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ ဘယ္ကိုလာေတြ႕ပါဆိုတဲ့အေၾကာင္း
အႀကံေျပာင္းတဲ့အေၾကာင္းျပန္စကား ဖုန္းလိုင္းေတြ မအားေသးဘူးေလ
ကိုယ့္ထီးကိုယ့္နန္း ကိုယ့္ၾကငွန္းနဲ႔ဆိုၿပီး
ရင္ေငြ႕ေလးေျပးေျပးလံႈရ ...ႏို႔သက္ေလး ေျပးေျပးခံရ
အဖိုအမေတြမရွိလည္းရတဲ့ ကမၻာႀကီးမွာ
ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ေတာ့ ရွိသင့္ပါတယ္။ ။
ဗညားလိႈင္ဦး
............................................................................
"လက္ေဆာင္မြန္"
ရာသီက ပန္းကိုေစာင့္တယ္
အလြမ္းက ငါ့ကို ေစာင့္တယ္
တစ္မိုးလံုး ေဖ်ာက္ဆိပ္ခ်ည္းလို႔
ဘယ္သူေျပာလဲကဲ ေဟာသည္မွာ
ဘယ္သူေျပာလဲ တစ္ေတာလံုးေႂကြ
ဒီသီခ်င္းကို ေမာင္ေဒါင္းလည္း ဆိုတယ
္ဗညားလိႈင္ဦးလည္း ဆိုတယ္
ျပန္မေတြ႕တာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ
ငယ္သူငယ္ခ်င္းမေလး ယုယုလြင္လည္း ဆိုတယ္
ေခ် လည္း ဆိုတယ္
အေမလည္း ဆိုတယ္
လြမ္းတတ္သူမ်ားသမဂၢမွာ
ခင္ဗ်ားနာမည္စာရင္းေပါက္ပါေပါ့
ကိုေနာင္မင္းႏိုင္။
လူေျပာသူေျပာလမ္းထဲ
လူလြမ္းသူလြမ္း ေျပာျဖစ္တာေတြ
ေနာက္ဆံုး အသံ
အက်ယ္ႀကီးထြက္ျပၿပီးမွ
ရြာမယ့္မိုးက
လာမယ့္မိုးကို ဆီးလို႔ႀကိဳမယ္လုပ္တယ္
တကယ္ေတာ့ဆုေတာင္းခန္းေတြက ထြန္းညႇိလိုက္တဲ့အသံပါ
တစ္လြမ္းလြမ္း တစ္လြင့္လြင့္
စီးဆင္းေနတဲ့
ပန္းပြင့္ဝါဝါေလးတို႔ရဲ႕
ဆြတ္က်င္ေမႊးျမ အနာတရကို
စိုက္ပ်ိဳးခဲ့ျခင္းလည္း ျဖစ္ေပရဲ႕
တရားကို နတ္ေစာင့္သတဲ့
ဒါဆို
မတရားတာကို ဘာေစာင့္ပါလိမ့္ မိတ္ေဆြတို႔
ရာသီက ပန္းကို ေစာင့္တယ္
အလြမ္းက ငါ့ကို ေစာင့္တယ္
မတရားတာကို ဘာေစာင့္ပါလိမ့္မိတ္ေဆြတို႔
အျဖဴစင္ဆံုးဟာ
အျဖဴစင္ဆံုးမျဖစ္ခဲ့ေတာ့ဘူးဆိုရင္
အဲဒီေမတၱာတရားဆီ
ငါမေရာက္ေရာက္ေအာင္သြားပါရေစ
မတားပါနဲ႔
ဘီလူးနကၡတ္မွာလည္း
နံ႔သာပန္းေတြပြင့္ခြင့္ရွိေၾကာင္း
ေႏွာင္းလူတို႔ သိၾကားပါေစေလ
ဗုဒၶရဲ႕အဆံုးအမမွာ
အပၸမာေဒန သမၺာေဒထ
ကိုယ့္ဒဏ္ရာကိုယ္ မေမ့ဖို႔ေတာ့
လိုရဲ႕မဟုတ္လား
ငါတို႔ဟာ ေျပာၾကရတယ္
ငါတို႔ဟာ စကားေတြ ေျပာၾကရတယ္
ငါတို႔ဟာခ်စ္ျခင္းေမတၱာအတြက္ စကားေတြေျပာၾကရတယ္
ကရားထဲက ေရက်သလို စကားေတြက
အမွားထဲက ေရႊေတြ႕သလို တရားေတြအေၾကာင္း
ငါတို႔ဟာ
ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေျပာေနၾကရဦးမယ္မဟုတ္လား
ေတာင္တန္းေတြဟာ
ၿငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္သေလာက္
ဝါးရြက္ေတြကေတာ့
အသံအက်ယ္ႀကီး လႈပ္ခတ္ၾကတယ္ေလ
မိတ္ေဆြတို႔
အစ္ကိုတို႔
သူငယ္ခ်င္း ညီအစ္ကိုတို႔ေရ
ဒီေႏြဦးဟာ
ကြ်န္ေတာ္တို႔လက္ထဲမွာ
ပြင့္ဖူးရမယ္ဆိုတာ ေသခ်ာခဲ့ၿပီ။ ။
Aမြန္
..........................................................
"ပင့္သက္"
အားလံုးက
ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျဖစ္ေစခ်င္တယ္။
ဒါေပမယ့္
ထပ္မံ႐ႈပ္ေထြးျခင္းေတြ ေမြးဖြားခဲ့ၿပီ။
ငါတို႔
အေမွာင္တြင္းမွာ
မ်က္ႏွာအဝတ္စည္းၿပီး
ၿပံဳးရယ္တတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကရေအာင္။ ။
ဖ်ာပံုေမာင္ေမာင္စႏၵာ
"မ်က္ရည္ဝဲေနတဲ့ဟြန္းသံ"
ေဖေဖရဲ႕ ႐ိႈက္သံမွာ
ကြ်န္ေတာ္ငိုေနတယ္ဆို ယံုမလား။
ေႂကြးေဟာင္းကိုမဆပ္ႏိုင္ေသးဘဲ
ေႂကြးသစ္ပါ ဆက္တင္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ္
ေဖေဖ့အရိပ္ မိုးကုတ္စက္ဝိုင္းက
ကမၻာ့အနက္ဆံုး ေခ်ာက္ထဲခုန္ခ်ခဲ့။
ကြ်န္ေတာ့္စိတ္နဲ႔
ေဖေဖ့ႏွလံုးခုန္ခဲ့တယ္ဆိုတာေမ့ခဲ့။
ေဖေဖ က႐ုဏာေဒါသနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္မာနၾကားမွာ
ရနံ႔အျပည့္ပန္းေတြညႇိဳးခဲ့။
ငယ္ငယ္က ပံုရိပ္ေတြ
ႀကီးလာေတာ့ ပိုထင္ရွားတယ္ဆိုတာ ဟုတ္တယ္။
မိသားစုနဲ႔ေဝးမွ
မိသားစုအရသာကို ငတ္မြတ္တယ္ဆိုတာ ဟုတ္တယ္။
အေဖမရွိေတာ့တဲ့ ေဖေဖ
သားတစ္ေယာက္ရွိေန႐ံုနဲ႔
စၾကဝဠာတစ္ခုစာ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ခဲ့တယ္လား။
ေဖေဖ့ အေမ ကြ်န္ေတာ့္အဘြား
ေဖေဖ့အေပၚ ခ်စ္ခဲ့တာထက္
ကြ်န္ေတာ့္အေပၚ ေဖေဖ ပိုခ်စ္ခဲ့တယ္လား။
မိဘေမတၱာရဲ႕ အျဖဴေရာင္တရားမွာ
အဖိုအမ, မကြဲျပားပါဘူး
ကြ်န္ေတာ့္အႏုပညာလက္ညႇိဳးေလး
ေဖေဖ့ပါးစပ္ထဲ ျပည္ေပါက္ခဲ့တာေတာင္
မ်ိဳခ်ခဲ့တဲ့ ေဖေဖ
အိပ္မရတဲ့ ညေတြမွာ
ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ စဥ္းစားေတြးေတာပူပန္ရင္း
ရင္ထဲေတာက္ေလာင္ေနတဲ့ မီးရွိန္နဲ႔
အေပၚေသြး (၁၉၀)၊ ေအာက္ေသြး (၁၀ဝ)
နည္းတာမွမဟုတ္။
ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ေဆးမင္ေၾကာင္ထိုးခဲ့ၿပီ။
ကြ်န္ေတာ့္အဓိပၸာယ္ ကြ်န္ေတာ္ဖြင့္ဆိုခဲ့ၿပီ
အေဝးေရာက္သားရဲ႕ေနာင္တမွာ
စဥ္းစားတိုင္း ဝဲခဲ့တဲ့ မ်က္ရည္နဲ႔
စိတ္ကူးတိုင္ပင္ခဲ့တဲ့ အသိ
ကြ်န္ေတာ့္အမွန္တရား
ကြ်န္ေတာ့္အေပၚ ဘယ္ေလာက္မွားခဲ့သလဲ။
ေမတၲာကင္းမဲ့ဇုန္မွာ
ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲက ေဝဒနာဟြန္းသံကို
ဘယ္သူၾကားမွာတဲ့လဲ။
ေဖေဖ့အိမ္က ေျမႀကီးရနံ႔ကို ဆာတဲ့စိတ္နဲ႔
ဒီကဗ်ာမွာ ကြ်န္ေတာ္တီးေနတဲ့ ဟြန္းသံ။ ။
တိုးေႏွာင္မိုး
......................................................................
"ေပ်ာ္႐ႊင္သူ"
အမွန္တရားက ဖိနပ္ျပင္ေနခ်ိန္မွာ အမွားက ကမၻာတစ္ပတ္ျပည့္ခဲ့တာလား
သူေတာ္စင္က ပုတီးတစ္ပတ္ျပည့္ခ်ိန္ သူမိုက္က ငိုက္ျမည္းေနတုန္းလား
တစ္ေယာက္က အခြန္း (၆၀) ဆရာေခၚမွ
တစ္ေယာက္က တစ္ခြန္းပဲ ျပန္ထူးတာလား
မၿပီးႏိုင္၊ မစီးႏိုင္လည္ပတ္ေနတဲ့သံသရာမွာ
နံနက္ခင္းပြင့္တဲ့ ပန္းကအစ ဆံုလည္ႏြား
ခ်စ္ျခင္းေမတၲာေတြ ဆင္ကန္းေတာတိုးနဲ႔
ဝင္ဝင္ပူးေနတဲ့ ဝိညာဥ္မ်ား
ကိုယ္ ဒီေနရာ ျပန္ျပန္ေရာက္လာတာ
ဘယ္ႏွႀကိမ္ဘယ္ႏွခါရွိၿပီလဲ
ေရာက္ခ်င္ေပမယ့္ မေရာက္ေသးတဲ့ တစ္စံုတစ္ရာအတြက္
မေရာက္ခ်င္ေပမယ့္ ေရာက္လာဦးမယ့္ တစ္စံုတစ္ရာအတြက္
ေမြးေန႔ဟာ ေလာကမာယာေနာက္တစ္ခြက္လား။ ။
ဝိုင္ခ်ိဳ
....................................................................................
"ေတ့လြဲဇာတ္ေပါင္းခန္း"
ငါနဲ႔မင္း အခုလို ေတြ႕ဆံုျခင္းကိုက
အေတာ္လြဲေခ်ာ္မႈတစ္ခုတေလပါပဲ
အခုေလာက္ဆို ...
... ပန္းၿခံတစ္ခုထဲက
ဒန္းေလးတစ္စီးေပၚ ကြ်န္မ ေရာက္ေနေလာက္ၿပီ
ငါ့ကိုလည္း ဘဏ္တိုက္တစ္ခုထဲမွာ ေတြ႔ၾကတယ္ေျပာတယ္
ငါ့အတြက္ မင္းမရွိလည္း ရတယ္
ကြ်န္မလည္း ရွင့္ကို အလိုမရွိေတာ့ဘူး
မင္းရဲ႕ခါးသားေဖြးေဖြးေလးေတြကို ၿငီးေငြ႔ေနၿပီ
ရွင့္ရဲ႕မထံုတတ္ေတးကို စိတ္ပ်က္မိတာေတာ့ အမွန္ပဲ
အတြင္းခံအနီဆို ဘေလာက္စ္အနီဖက္ရွင္
ရွင့္အေတြ႔အထိကို ကြ်န္မေညာင္းညာေနၿပီ
လာေသးတယ္၊ အတြင္းခံအျပာအစက္အေျပာက္ဆို
ဘေလာက္စ္အျပာအစက္အေျပာက္ဆိုတာေတြ
စက္႐ံုတစ္႐ံု၊ အိမ္တစ္လံုး၊ မိန္းမတစ္ေယာက္
အၿမဲျပဳျပင္ဖို႔ လိုေသးတယ္ဆိုတာ ရွင္မသိတာအံ့ပါရဲ႕
ေႏြၿပီးရင္ ... မိုး လာေတာ့မယ္ ...
မိုးၿပီးရင္ ... ေဆာင္းေရာက္ေတာ့မွာလို ...
အဲဒီလို မင္းအတြက္ ငါ့မွာ အဆင္သင့္မရွိခဲ့ဘူး
မင္း Mr. LP ကို သိလား
ကြ်န္မ အ႐ူးေတြအေၾကာင္း စိတ္မဝင္စားဘူး
႐ုပ္ရွင္႐ံုေဟာင္းႀကီးေရွ႕က မင္းထြက္သြားလို႔ရပါၿပီ
ငါကေတာ့ တစ္ေယာက္ကို ေစာင့္ရဦးမယ္
က်ားႏို႔စို႔ခ်င္လွ်င္ေတာ့ က်ားေခါင္းထဲဝင္ရဲရမယ္
သြားပါ ... သြားလို႔ရပါၿပီ
ေသသူကိုရွင္သူက တ စရာအေၾကာင္းလည္း မရွိ
ငါ့ကို မင္းအနီေရာင္ၾကက္ေျခခတ္လိုက္သလို
ငါတစ္ေယာက္ေယာက္ကို ေစာင့္ရမယ္
တစ္ေယာက္ေယာက္ကို
မင္းလိုပဲ ငါက ျပန္ၿပီး အနီေရာင္ၾကက္ေျခခတ္ေပးရမယ္
ဒါမွမဟုတ္
ႏွစ္ထပ္ကြမ္းေပ်ာ္ရႊင္မႈတစ္ခုခု
ေနာက္ဆံုးေတြ႕ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့
ဗုဒၶဟူး တဟူးဟူးမွာ
ေဒါင္းလမ္းထဲက သီခ်င္းမဖြင့္တဲ့လက္ဖက္ရည္ဆိုင္/သိလား
တို႔ႏွစ္ေယာက္ထဲက
တစ္ေယာက္ေယာက္မလာေသာနည္းနဲ႔/လမ္းခြဲၾကဖို႔
တစ္ဦးကဆုတ္ခြာေပးျခင္းနည္းလမ္းပဲ
ေတာ္ေတာ္လြဲေခ်ာ္တဲ့အ,တတကံတရားရယ္ ...
ဗုဒၶဟူး ... တဟူးဟူးေရာက္ၿပီေလ
ကြ်န္မက ရွင္မလာေတာ့ဘူးထင္ခဲ့တာ
ငါတို႔ လွည့္လို႔မရတဲ့ လိႈဏ္ေခါင္းက်ဥ္းထဲေရာက္ေနၾကၿပီေလ
လြဲလြဲေခ်ာ္ေခ်ာ္နဲ႔တိုက္ဆိုင္ခဲ့ပံုက
အံ့ဩ ထင္မထား ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔
ေဒါင္းလမ္းထဲက သီခ်င္းမဖြင့္တဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထဲမွာ။ ။
သူရနီ
.......................................................................................
"ေက်းဇူးမ်ားတဲ့ကဗ်ာ"
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ လို႔
ေက်းဇူးစကားကို လြယ္လြယ္ေျပာတတ္ၾကေပမယ့္
ေက်းဇူးရွင္စစ္စစ္ေတြကို
ေက်းဇူးသိတတ္ဖို႔ေတာ့ မလြယ္ဘူး။
ေက်းဇူးမဆပ္ႏိုင္ရင္ေတာင္
ေက်းဇူးရွိတယ္ဆိုတာကို သိေနရင္ပဲ
ေက်းဇူးသိတတ္တယ္လို႔ ဆိုရမယ္။
ေက်းဇူးခံထားလို႔
ေက်းဇူးစားတာဆိုၿပီးေတာ့
ေက်းဇူးခ်င္း ေခ်ပစ္ေနတာေတြဟာ
ေက်းဇူးတင္ရမွာစိုးလို႔
ေက်းဇူးကန္းျခင္းတစ္မ်ိဳးပါပဲ။
ေက်းဇူးတရားကို ဆင္ျခင္ေအာက္ေမ့ႏိုင္စြမ္းဟာ
ေက်းဇူးသိတဲ့သူေတာ္ေကာင္းေတြသာ လုပ္ႏိုင္တာပါ၊
ေက်းဇူးႀကီးမားေလေလ
ေက်းဇူးဆပ္ရ ခက္ေလေလမို႔
ေက်းဇူးဆိုတာကို ဘာဝနာတစ္ခုလို ပြားမ်ားသင့္တာေပါ့။
ေက်းဇူးရွိမွ ေက်းစြပ္တယ္ဆိုတာကလည္း
ေက်းဇူးရွင္ကို ေစာ္ကားၾကတဲ့ လူမိုက္ေတြေၾကာင့္ပါပဲ
ေက်းဇူးျပဳၾကသူေတြဟာ
ေက်းဇူးတုန္႔ျပန္လာမွာကို မေမွ်ာ္ကိုးဘဲ
ေက်းဇူးရွင္နာမည္လည္း မခံယူဘဲ
ေက်းဇူးဆပ္ေနသလို ျပဳမူလုပ္ေဆာင္ေနၾကတာပါ။
ေက်းဇူးရွိတယ္လို႔ ကိုယ္တိုင္က တဖြဖြေျပာၿပီး
ေက်းဇူးရွိေၾကာင္းကိုယ့္ဘာသာ ေၾကျငာေနတာကေတာ့
ေက်းဇူးရွင္ေယာင္ေဆာင္ခ်င္လို႔ပဲေပါ့။
ေက်းဇူးအေၾကာင္း ဆင္ျခင္ပြားမ်ားမိရင္း
ေက်းဇူးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေရးလိုက္မိတဲ့ ဒီကဗ်ာ
ေက်းဇူးမ်ားခဲ့ပါရဲ႕ ။ ။
ေမာင္မ်ိဳးမြန္
................................................................................
"ေနာက္တီးေနာက္ေတာက္ကမာၻ(ကဗ်ာ)ေနာက္ဆက္တြဲ (စ)"
အနာေပၚ တုတ္က်တာလည္း အရသာ
နာက်င္စရာေတြမ်ားေတာ့ နာက်င္ျခင္းဟာလည္း အရသာျဖစ္လာ
တစ္စစီဖဲ့ေႁခြခ် ေက်ာက္ေတာင္ႀကီးက ျခေတာင္ပို႔သာသာ
တျဖည္းျဖည္းပါးလ်လာတဲ့ကမာၻ
ရယ္ရရင္ၿပီးေရာလား ရယ္ရယ္ေမာေမာေပါ့ေပါ့ပါးပါးရယ္
"ႀကိမ္နဲ႔႐ိုက္ၿပီး ထြက္ေစခဲ့တဲ့ေသြးစက္တိုင္းကို ဓားနဲ႔ပိုင္းလို႔ထြက္က်လာတဲ့
ေသြးစက္ေတြနဲ႔ေပးဆပ္ၿပီးတဲ့အထိ အဲဒီစစ္ပြဲႀကီး ဆက္ျဖစ္ေနေစဦးမယ္ဆိုရင္"
ေအဗရာဟင္လင္ကြန္းရဲ႕မိန္႔ခြန္းအတိုင္း
ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆက္လက္ရယ္ေမာႏိုင္ၾကမွာလား
ေျမာက္ကိုရီးယားကေတာ့ ျႏဴးကလီးယားစမ္းသပ္တုန္း
အနာမက်က္ေသးတဲ့ကမာၻဟာ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ဒဏ္ရာကို ခံႏိုင္ရည္ရွိပါ့မလား
ဟီ႐ိုရွီးမားအတြက္ မ်က္ရည္ေတြ မခမ္းေျခာက္မီ
ကာဝါနာစကီအတြက္ မ်က္ရည္ေတြ မခမ္းေျခာက္မီ
ကမၻာႀကီးအတြက္ လက္သီးပုန္းထဲက စိုးရိမ္ရတာလည္း ရယ္စရာ
ေခါင္းမျပဴရ၊ လက္မထုတ္ရ
က်ပ္ညႇပ္ေနတဲ့ ဘတ္စ္ကားထဲက တစ္ေယာက္စာအသက္ပို႐ႈရတာလည္း
ေနာက္ေတာက္ေတာက္
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ဝတ္ထားတဲ့ တီရွပ္စေတကာက
"ရွင့္ကိုယ္ရွင္ဂ႐ုစိုက္ပါ၊ ဘာအတြက္မွ မစိုးရိမ္ရ"
ေလေပၚဝဲေနတဲ့ မီးခိုးေငြ႕ေတြၾကည့္ အသက္႐ႈက်ပ္ေနတဲ့ကဗ်ာဆရာ
ကိုယ့္အိမ္ေခါင္မိုး ကိုယ္မဖာႏိုင္ဘဲ အိုဇုန္းလႊာကို တက္ဖာပစ္ရမယ္တဲ့
ေနာက္တီးေနာက္ေတာက္ ကဗ်ာ။ ။
လင္းသဏ္ညီ
.......................................................................................
"သာမန္အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ ရုတ္တရက္ေသဆံုးျခင္း"
မိုးညေနကေတာ့ ပံုမွန္ပါပဲ
လမ္းေလွ်ာက္သူေတြလည္း ပံုမွန္
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္သူေတြလည္း ပံုမွန္
ကြမ္းယာဆိုင္ေတြလည္း ပံုမွန္
အဆာေျပဆိုင္ေလးေတြလည္း ပံုမွန္
လုပ္သားျပည္သူေတြလည္း
အားသစ္ေမြးဖို႔ ပံုမွန္အိမ္ျပန္လို႔။
သူမဟာ ရွယ္လီကိုမသိခဲ့ဘူး
ဗင့္ဆင့္ဗန္ဂိုးကို မသိခဲ့ဘူး
ၿမိဳ႕မၿငိမ္းကို မသိခဲ့ဘူး
ငုယင္ဗန္ထ႐ြိဳင္းကို မသိခဲ့ဘူး
ၾကည္ေအးဝတၳဳထဲက
"ေပ်ာ္ေနခ်ိန္မွာ ေသရတာ" ဆိုတဲ့
အယူအဆကို မသိခဲ့ဘူး။
ခ်စ္သူစက္ဘီးကယ္ရီယာမွာ
ခါးကေလးဖက္ေပ်ာ္ေနတုန္း
ျဗဳန္းဆို
ေသမင္းရဲ႕ ဓားေကာက္ဖ်ားမွာ
အသက္ဟာ ခ်ိတ္ၿပီးပါသြားရ
ျပဌာန္းၿပီးသား အကုသိုလ္က
ျပဌာန္းၿပီးသား ကံၾကမၼာအတြက္
ျပဌာန္းၿပီးသလို ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပံု။
ေနပံုေနနည္းေတြ ေတြးမိတဲ့အခါ
ေသပံုေသနည္းေတြအစိုးမရတဲ့အခါ။
တစ္ဖက္ကေတြးေတာ ကံဆိုးတယ္
တစ္ဖက္ကၾကည့္ေတာ့ ဝဋ္ကြ်တ္တယ္
ဒါေပမယ့္
အားလံုးဟာ စုတ္တသပ္သပ္။ ။
ဖြဲ႔သီသစ္
.................................................................
"ဆိပ္ကမ္းမဲ့ မိုးတိမ္"
ကိုယ့္အတၱေတြသီးပြင့္ဖို႔
ဘံုေျပာင္းသြားတဲ့ သံုးရာသီအေၾကာင္းမေျပာေၾကး
သကၠရာဇ္တြင္းၿပိဳမႈမွာ
အတိုင္းအတာတစ္ခုအရ
ကိုယ့္ေရေျမသဘာဝနဲ႔
ကိုယ့္အသီးအပြင့္ေတြ
အေလအလြင့္ရွိ မရွိ စစ္ေဆး ...
ဒါအေရးႀကီးတယ္။
ဖိနပ္ပါး
ထီးပါး
အစာအိမ္ပါး
ပါးခ်င္တာပါး
အႏုပညာမပါးဖို႔ဘဲ အေရးႀကီးတယ္။
ကိုယ့္အိမ္နေဘးက စိုက္ခင္းေတြ ငဲ့ၾကည့္
အသားလည္း ျပည့္
အသီးလည္း ခ်ိဳ
အရိပ္လည္း ရ
ဖြံ႕လို႔ ... ထြားလို႔
ကိုယ္ေတြမွာသာ
ေသာင္ထြန္းမွာလား
ကမ္းၿပိဳမွာလား
စဥ္းစားရင္း ...
ကမ္းနဖူးမွာ အလြမ္းငင္ေနမိ။ ။
မင္းထက္ခိုင္
........................................................................
"ကင္မရာကို ရဲရဲၾကည့္"
ကင္မရာကို ရဲရဲၾကည့္ ...
အထားအသိုမွာ ဘာမွမျဖစ္ဘူး
အေရြ႕အလ်ားမွာ ဘာမွမရွိဘူး။
တစ္ကိုယ္လံုးကို ဂ႐ုစိုက္ၾကည့္႐ႈေနက်
ဦးေခါင္းရဲ႕တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ဆန္
မွတ္တမ္းတင္ျပဳစုမႈအေထြေထြ
အရွိန္အဝါေတြထိန္ထိန္သာ။
ခပ္တည္တည္မာန္အမူအရာအျပည့္နဲ႔
"ရွင္တို႔အားလံုးအတြက္ ကြ်န္မဟာ
ကုရာနတိၳ ေဆးမရွိပါလား" ဆိုၿပီး
အသက္ရည္တစ္စက္နွစ္စက္အရသာရွိမို႔
မ်က္ရည္တစ္စက္ႏွစ္စက္က်ျပလိုက္။
အိပ္မငိုက္နဲ႔
ဇာတ္ၫႊန္းဟာ အရွင္လတ္လတ္
ရွင္သန္မႈဟာ ေဒါက္ေတြရဲ႕အေပၚက
အဝန္းအဝိုင္းပဲ
အျပစ္မဲ့ေနထိုင္လို႔မရသူရဲ႕ အႏွစ္မဲ့ေျပးလမ္းေပၚ
သတိရွိသည္ ...
အႏၱရာယ္ႏွင့္ေမာင္း။
မဟုတ္ရင္ ဖ်ားမယ္
မဟုတ္ေသးပါဘူး ... ဒါေတြကို
ဘာျဖစ္လို႔ တစ္ေယာက္တစ္လွည့္သီဆို
အသားလွဆီ၊ ဘဝအလွဆီနဲ႔
လမ္းကက်ဥ္းက်ဥ္း
အလင္းကၾကမ္းၾကမ္း။
တစ္ခုခ်င္းဆီ
တစ္ဦးခ်င္းဆီ ေရြ႕လာမယ္
လွည့္လာမယ္
ကင္မရာကို ရဲရဲၾကည့္
ျဖည္းျဖည္းႏြဲ႔ႏြဲ႔ေလး ရွိဴးထုတ္ေလွ်ာက္
မွန္ရင္မွန္တယ္
မမွန္ရင္ မမွန္ဘူး အရဲစြန္႔ေျပာ
႐ိုက္ၿပီေနာ္ ...
"ဖ်တ္"... ။ ။
ညိဳႏြယ္ထြန္း
...................................................................
"အျခားတစ္ဖက္မွဆက္လက္၍"
ရက္ရက္စက္စက္ ေမ်ာပါသြားတိုင္း
႐ူး႐ူးသြပ္သြပ္ ခံစားရတိုင္း
ကဗ်ာဟာ မုန္တိုင္း
ကဗ်ာဟာ ေလေပြ
ကဗ်ာဆရာေတြရဲ႕ ဘဝဟာ
ေနာက္ဆုတ္ဖို႔၊ လက္ေျမႇာက္ဖို႔
ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ်ဖို႔ ဘယ္ေတာ့မွ မဟုတ္ဘူးေလ ...
ကဗ်ာရပ္တည္မႈ အဆင္မွေျပပါ့မလား
ကဗ်ာရဲ႕ရယ္သံဟာ
အေလးအပင္တစ္ခု ခ်ိတ္ဆြဲထားသလို
ကဗ်ာစကားသံကလည္း
အသြားအလာ အထားအသို ခဏခဏမွားတယ္
အျခားကဗ်ာေတြဖတ္ၿပီး
ကဗ်ာေတြနဲ႔ ပိုပိုေဝးသြားတယ္လို႔ ကဗ်ာက ခံစားရ
ဂီတဆိုရင္လည္း
CD ေနာက္တစ္ခ်ပ္ေျပာင္းလိုက္တာနဲ႔အဆင္ေျပမယ္
႐ႈေမွ်ာ္ခင္းေတြ ျမင္ရဖို႔ သက္သက္နဲ႔ေတာ့
ျပတင္းတံခါးကို ဖြင့္ထားလိုက္ဖို႔
ကဗ်ာက အၿမဲျငင္းဆန္တယ္
ေလေကာင္းေလသန္႔ရဖို႔သက္သက္နဲ႔ေတာ့
ပင္လယ္ကမ္းစပ္ရွိရာဆီသြားဖို႔
ကဗ်ာက အၿမဲျငင္းဆန္တယ္
ကဗ်ာရဲ႕ အၾကည့္ဟာ
ဗလာ၊ ေဝ၀ါး၊ ဟင္းလင္းပြင့္ထြက္လို႔
ကုန္ထုတ္လုပ္တာဆိုရင္လည္း
ဒီအစိတ္အပိုင္းေတြကို
မတပ္ဆင္ဘဲ ထားလိုက္ေတာ့မွာပဲ
ကဗ်ာပို႔လိုက္တဲ့ Massage ေတြက
တျခားကဗ်ာဆရာေတြဆီေရာက္ပါ့မလား
ကဗ်ာခံစားရသလို
ကဗ်ာနားလည္သလို
တျခားကဗ်ာဆရာေတြ ခံစားနားလည္ပါ့မလား
ကဗ်ာဟာ
ကဗ်ာေတြေရးေနရင္းနဲ႔
ကဗ်ာနဲ႔ ပိုေဝးသြားသလို ခံစားေနရ
ဂီတဆိုရင္လည္း
CD ေနာက္တစ္ခ်ပ္ ေျပာင္းလိုက္႐ံုတင္ပဲ။ ။
ေအာင္ပိုင္စိုး
.....................................................................................
"ဟသၤာတ"
တစ္ႏွစ္လံုးေနလို႔မွ
ဟသၤာတစ္ေကာင္ မျမင္ရတဲ့ ဟသၤာတ။
လာျခင္းေကာင္းမွ ဟင္းေကာင္းစားရမယ္ဆိုလို႔
ရသတဏွာေနာက္ တစ္ေကာက္ေကာက္လိုက္ရင္း
ျမစ္ဟာၿမိဳ႕နဲ႔ လင္ခန္းမယားခန္းျပတ္ခဲ့ရ
သြားေလသူရဲ႕ေကာက္ေၾကာင္းကို
အလြမ္းစိတ္နဲ႔ရင္ခြင္ပိုက္လို႔
ေသြးဆိုးေသြးမိုက္ကို မပစ္ရက္လိုက္ပံုက
သံေယာဇဥ္အထပ္ထပ္၊ တာေတြလို ရစ္ပတ္မြန္းၾကပ္ေပါ့။
လင္ပစ္မေလးဟသၤာတ ...ေရ
မင္းကသာ အိုစာသြားတယ္
ေခ်ာင္းေကာေလးက ေခ်ာေကာင္းတုန္းလားကြယ့္။ ။
စိုးထြဋ္
...........................................................................
"ထစ္အေနတဲ့ သီခ်င္း"
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းက ဘာေဆးေသာက္ေသာက္
ဒီေတာင္ကို ေက်ာ္ႏိုင္ပါ့ဦးေတာ့မလား
ငါတို႔ရဲ႕လူ႔အျဖစ္ကို စဥ္းစားခန္းဝင္မိၿပီ။
အျမင္ေတြက ေတြေဝတြန္႔ဆုတ္လာ
အထင္နဲ႔သာ ေပါက္ေရာက္ရွည္လ်ားခဲ့ရတဲ့ခရီး
စားေနတဲ့ ထမင္းတစ္လုပ္ထဲ
မ်က္ရည္ႏွစ္ဆေရာပါတယ္။
ယံုၾကည္ပါ
ခြ်တ္ေခ်ာ္မႈေၾကာင့္ ေရေမ်ာကမ္းတင္ ျဖစ္ရတဲ့အခါ
သီခ်င္းတစ္ပုဒ္မွာ အလြမ္းနဲ႔အဆံုးမဲ့မဲ့
ပ်ံသန္းသြားတဲ့ ငွက္ေတြကို ေမာ့ၾကည့္ရ
႐ႈပ္ေထြးဆူညံတဲ့ လူနဲ႔စက္တပ္ယာဥ္ေတြကို
ေငးၾကည့္ရ
ထမ္းထားရတဲ့ လူ႔အျဖစ္ကေတာ့ ဒီဓာတ္ျပားပဲ။
တစ္ေန႔တစ္ေန႔
စားပြဲေပၚ
ေဖာသြပ္ေဖာင္းကားအသံျမည္ေနတာ
ၾကားရဖန္မ်ားလြန္းလို႔ ႐ိုးအီေနတဲ့
စကားလံုးသက္သက္ခ်ည္းမဟုတ္လား
ေသခ်ာခဲ့ပါၿပီ
ငါတို႔ တစ္ခုခုကို ျငင္းပယ္ရေတာ့မယ္။ ။
နီမ်ိဳးထက္
Posts
2 Comments:
တစ္ေခါက္ထပ္ဖတ္သြားပါတယ္။
သူတို႔ကဗ်ာနဲ႔ေျပာတာကို
ကဗ်ာနဲ႔ နားေထာင္သြားပါတယ္ ..
သူမ်ားက်.မပါရဘူး..........
"ေနာင္မင္းႏိုင္" ေတြ႕မယ္...ဗမာျပည္ျပန္မွ...
မမ ဟသၤာတသားေတြ....ဗ်..း(
အိျႏၵာ
Post a Comment