လူေဇာ္နဲ႔ နီးစပ္ရာအသိုင္းအဝိုင္း

Thursday, August 27, 2009

လူေဇာ္နဲ႔ နီးစပ္ရာအသိုင္းအဝိုင္း
လူေဇာ္သစ္

....................................................................................................................................

"လူေဇာ္သစ္လို ပန္းဆက္သမား"

သံေယာဇဥ္အလင္းတန္းေလး အေမွာင္က်သြားေတာ့
ႏႈတ္ခမ္းထက္ ပီယဝါစာက ႏွလံုးသားကို တစစီ ဖဲ့ေႁခြတယ္
(အခ်စ္ရယ္ ငါ့ရင္ထဲ ဇန္နဝါရီပန္းေတြပြင့္တယ္)
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မီးၫြန္႔မီးေတာက္ေလး အေရးတယူ ထြန္းညႇိျပန္ေတာ့
ဖေယာင္းတိုင္လို ႏူးညံ့မႈက ေတာက္ေလာင္ျခင္းကို တတိတိ ၿငိမ္းေစတယ္
(အခ်စ္ရယ္ ငါ့ရင္ထဲ ေဖေဖာ္ဝါရီပန္းေတြ ပြင့္တယ္)
လြမ္းေမာမႈနဲ႔ ေၾကကြဲျခင္းသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ဖြဲ႕ဆိုဖို႔ ႀကိဳးစားေတာ့
သံစဥ္က နာက်င္မႈကို အလိုလို ႐ံႈးနိမ့္ေစတယ္
(အခ်စ္ရယ္ ငါ့ရင္ထဲ မတ္လပန္းေတြ ပြင့္တယ္)
ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ပကာသနအေၾကာင္း ႐ူပါ႐ံုေပၚတင္ၿပီး ျဖန္႔ခင္းၾကည့္ေတာ့
စကၡဳအာ႐ံုက မ်က္စိေရွ႕မွာ တိတိက်က် ေဝ၀ါးသြားတယ္
(အခ်စ္ရယ္ ငါ့ရင္ထဲ ဧၿပီပန္းေတြပြင့္တယ္)
ေပ်ာ္ဝင္မႈညီမွ်ျခင္းႏွစ္ေၾကာင္းရဲ႕ အကြာအေဝးခ်ိန္ၾကည့္ေတာ့
ထပ္တူမျပဳႏိုင္ေၾကာင္း ပုစၦာတစ္ပုဒ္က အေျခအတင္ ျငင္းခံုတယ္
(အခ်စ္ရယ္ ငါ့ရင္ထဲ ေမလပန္းေတြ ပြင့္တယ္)
ဆံုဆည္းႏိုင္မယ့္ေန႔မ်ားဆီ စိတၲဇနာမ္နဲ႔တြက္ခ်က္ၾကည့္ေတာ့
တရားဝင္တိက်မႈမရွိတဲ့ အမွတ္ေပးစည္းမ်ဥ္းက ယံုၾကည္ခ်က္ကို ေထြျပားတယ္
(အခ်စ္ရယ္ ငါ့ရင္ထဲ ဇြန္ပန္းေတြ ပြင့္တယ္)
ခတၱာေတြျမဴးမယ့္ မိုးတစ္ေန႔ကို ေစာင့္ႀကိဳေတာ့
ခံႏိုင္ရည္နဲ႔လယ္ေတာေလး ထြန္ေရးအထပ္ထပ္ ေရးျခစ္ခံရတယ္
(အခ်စ္ရယ္ ငါ့ရင္ထဲ ဇူလိုင္ပန္းေတြ ပြင့္တယ္)
ပူေလာင္ျပင္းျပရင္ခြင္တစ္ခုလံုး ခြဲျခမ္းစိပ္ျဖာၾကည့္ေတာ့
မိုးရာသီက မ်က္ဝန္းအိမ္ေပၚ ႐ုတ္တရက္ ရြာခ်လာတယ္
(အခ်စ္ရယ္ ငါ့ရင္ထဲ ဩဂုတ္ပန္းေတြ ပြင့္တယ္)
တုန္႔ေႏွးေကြးလီေျခလွမ္းေတြကို အေျဖရွာၾကည့္ေတာ့
ေျခရာေပၚ စုတ္ခ်က္မပီဒဏ္ရာစေတြ လာလာကပ္ၿငိတယ္
(အခ်စ္ရယ္ ငါ့ရင္ထဲ စက္တင္ဘာပန္းေတြ ပြင့္တယ္)
ၾကည္ႏူးမႈေတးသြားေတြ ေမ့ေဖ်ာက္ဖို႔ ႀကိဳးစားျပန္ေတာ့
ေျခခ်င္းလိမ္လက္သည္းခ်က္က ေက်ာျပင္ေပၚ မိုးသားေတြလို အံု႔ဆိုင္းတယ္
(အခ်စ္ရယ္ ငါ့ရင္ထဲ ေအာက္တိုဘာပန္းေတြ ပြင့္တယ္)
တစ္ကိုယ္စာအခန္းေလးထဲ ပံုရိပ္ေတြ သြန္ခ်ၾကည့္ေတာ့
အတိတ္ကႏွင္းစက္ေတြဟာ အထီးက်န္ေအးစက္မႈကို ဗေလာင္ဆူေစတယ္
(အခ်စ္ရယ္ ငါ့ရင္ထဲ ႏိုဝင္ဘာပန္းေတြ ပြင့္တယ္)
ဖလက္တံမဲ့ ဂစ္တာေဟာင္းေလးဘဝ ႀကိဳးညႇိၾကည့္ေတာ့
ကံၾကမၼာက တို႔ႏွစ္ဦးၾကား "ထာဝရ မဆံုဆည္းႏိုင္ေၾကာင္း" ေတးတစ္ပုဒ္လက္ေဆာင္ေပးတယ္
(အခ်စ္ရယ္ ငါ့ရင္ထဲ ဒီဇင္ဘာပန္းေတြ ပြင့္တယ္)
"အခ်စ္"တဲ့
ဒီလို ေခၚဆိုရလြယ္ကူသေလာက္ ဖြင့္ဆိုရခက္တဲ့ ပညတ္ခ်က္ေတြထဲမွာ
အခ်စ္ရယ္ ...ငါမျမင္ရာ တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး ပုန္းကြယ္မေနပါနဲ႔
ငါကိုယ္တိုင္ ဖန္ဆင္းခဲ့တဲ့ပန္းေတြနဲ႔ မင္းကို ပန္းေပးလိုက္ပါတယ္။ ။

လူေဇာ္သစ္

2002 Nov , Idea Magazine
ဒီကဗ်ာကိုေရးခဲ့တဲ့ကာလက မဂၢဇင္းေတြမွာ ကြ်န္ေတာ္ ထဲထဲဝင္ဝင္
ေရးသားေနခ်ိန္ပါ။ အစက ဒီကဗ်ာကို ရယ္စရာမဂၢဇင္းပို႔ဖို႔ စိတ္ကူးခဲ့ေပမယ့္
အဲဒီအခ်ိန္
ရယ္စရာမွာ ေဖာ္ျပေနတာေတြနဲ႔ မကိုက္ညီတာေၾကာင့္ အိုင္ဒီယာမဂၢဇင္းပဲ
ပို႔လိုက္ပါတယ္။ အယ္ဒီတာေတြက မေဟသီ ဦးခင္ေမာင္ျမင့္နဲ႔
ကိုထြန္းဝင္းၿငိမ္းတို႔ပါပဲ။

...................................................................................................................................................

"၀ကၤပါမုဆိုး"

ေတာနဲ႔ ေတာင္နဲ႔
ေက်းငွက္သာရကာနဲ႔
တိတ္ဆိတ္မႈနဲ႔
ၾကည္ႏူးစရာ
အာ႐ံုမွာ ဝိုးတဝါး။
ေနလာလည္း ႏွင္းမေပ်ာက္ဘူး
ခံစားခ်က္ေတြလည္း မၿငိမ္းသတ္ႏိုင္ေသးဘူး
မကြ်တ္လြတ္သူ လူစင္စစ္မို႔
တရားရွာလည္း တရားမေတြ႕ေသးဘူး။
သံသရာ တစ္ေကြ႕မွာ
ဒုကၡကို ဝါးမ်ိဳၿပီး
ဒုကၡကို စြန္႔ပစ္ခ်င္သူ လူငယ္ေလးတစ္ဦးပါ
ေမတၱာကို ဝါးမ်ိဳၿပီး
ေမတၱာကို ေပးဆပ္ခ်င္သူ လူငယ္ေလးတစ္ဦးပါ
ႏႈတ္ဆိတ္
ရပ္တန္႔
ပစ္မွတ္ရဲ႕လားရာ
ျမားကို ခ်စ္ျခင္းတရားဆီ အထပ္ထပ္ပစ္လႊတ္လိုက္ပါတယ္။ ။

လူေဇာ္သစ္
2009 April, Tharaphu Magazine

၂၀ဝ၃ ခုႏွစ္ အကုန္ေလာက္ကတည္းက ကြ်န္ေတာ္ ကဗ်ာမေရးျဖစ္ခဲ့ဘဲ
ဒီဇိုင္းဘက္မွာ အာ႐ံုစိုက္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၂၀ဝ၉ အဝင္ေရာက္ေတာ့
ဘယ္ကဘယ္လို အာ႐ံုဝင္လာတယ္ မသိဘူး၊ ပထမဆံုး ဒီကဗ်ာေရးျဖစ္ခဲ့တယ္။ သရဖူက
ကိုရဲဆီကို ေပးျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကိုရဲက ကြ်န္ေတာ္ ကဗ်ာေရးျဖစ္တာကို
အံ့ဩတႀကီး ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒီကဗ်ာကိုပဲ သူ႔မဂၢဇင္းမွာ အျမန္ဆံုးေဖာ္ျပေပးခဲ့ပါတယ္။

.................................................................................................................................................

"တိုးေႏွာင္မိုးနဲ႔ အရက္ဆိုင္မွာ တစ္နာရီ"

ဒါေတြဟာ အေရးတႀကီးကိစၥ မဟုတ္ဘူး
ဒါၿပီးေတာ့ ဒါ ဒီလို ဒါ
ဒါေတြဟာ အမွန္တရား၊ ဒါေတြဟာ ကြန္ဆာေဗးတစ္
ေဟ့ေကာင္ ဒီအေၾကာင္းေဆြးေႏြးလာတာ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခု ေက်ာ္ၿပီ
မင္းမွာလည္း သားေတြ သမီးေတြနဲ႔၊ ငါမွာေတာ့ တစ္ေကာင္ျြကက္၊ အူယားဖားယား
ဒါေတြကို ဝါးပစ္လိုက္၊ ဒါေတြကို မီး႐ိႈ႕ပစ္လိုက္၊ ဒါေတြကို ဝိုက္ပစ္လိုက္
ဘဝမွာ အတိုးခ်ည္းမွန္းလို႔ မရဘူး၊ အရင္းပါ ျပဳတ္သြားမယ္ ကိုယ့္လူ
ကမၻာမွာ စီးပြားေရးကပ္ဆိုက္ေနတယ္၊ ငါတို႔မန္ယူႀကီးရဲ႕အေဖေခၚစရာ
ေအအိုင္ဂ်ီလည္း ကားသြားၿပီ
ဒါေပမယ့္ ငါ့လို ဘာမွ မရွိသူအတြက္ ဆိုက္စရာကပ္ မရွိ
ဒါၿပီးေတာ့ ဒါ ဒီလို ဒါ၊ ဒါေတြဟာ အေရးတႀကီးကိစၥ မဟုတ္ဘူး
ငါေၾကာက္ေနတယ္ ေၾကာက္တယ္ ေၾကာက္တယ္ ကဗ်ာကပ္ဆိုက္မွာ ေၾကာက္တယ္
ဘဝမွာ ကဗ်ာသာ မရွိရင္ ေနရင္းထိုင္ရင္း ငါ့အေမပါ မုဆိုးမ ျဖစ္သြားမယ္
အေဖနဲ႔ မတည့္တဲ့ေနာက္ပိုင္း ငါက ကဗ်ာကို အေဖလို ကိုးကြယ္တာကြ၊ ဟုတ္လား၊
ဒါ အမွန္တရား
မင္းလည္း ကဗ်ာေရးဦး၊ ကဗ်ာမေရးသူ ဒို႔ရန္သူ
ဒီလို ငါ့မူဝါဒနဲ႔ ငါငတ္ေနတာ ဆယ္ႏွစ္၊ အခု အိမ္ေပါင္ထားတယ္၊ အခု
အေမနဲ႔ရန္ျဖစ္ၿပီး မင္းဆီလာတယ္
ဒါေတြဟာ ကြန္ဆာေဗးတစ္၊ ဒါေတြဟာ အမွန္တရား
ေဟ့ေကာင္ ဒီအေၾကာင္းေဆြးေႏြးလာတာ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခု ေက်ာ္ၿပီ
ငါက မူးလာရင္ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းကိစၥ မပါလို႔ မၿပီးဘူးကြ၊ ေနဦး အေပါ့သြားလိုက္ဦးမယ္
ေလာကႀကီးမွာ သမၼတျဖစ္ခ်င္တာေလာက္ ႐ူးတဲ့ေရာဂါ မရွိဘူး၊ ကိုယ့္ေသတြင္း ကိုယ္တူးေန
ဟုတ္တယ္ အခု အိုဘားမားလည္း ေရတြင္းပ်က္ႀကီး ဆယ္ယူဖို႔ ႀကိဳးစားေနတယ္
ဒုကၡတရားကို ပိုင္ဆိုင္ဖို႔ ျပည္သူသန္းေပါင္းမ်ားစြာ မဲဆြယ္ခဲ့ရ၊ မက္လံုးေပးခဲ့ရ
ဒါေတြဟာ အေရးတႀကီးကိစၥ မဟုတ္ဘူး၊ ဒါၿပီးေတာ့ ဒါ ဒီလို ဒါ
ဟာ မင္းနဲ႔ငါလည္း တစ္ေန႔တစ္ေန႔ "သမၼတ" ပဲ ေရာက္ေန၊ အရက္ဆိုင္ နာမည္ကြ
ဒါေတြဟာ အေရးတႀကီးကိစၥ မဟုတ္ဘူး၊ ဒါၿပီးေတာ့ ဒါ ဒီလို ဒါ
လက္ဖက္ေကာင္းစားခ်င္ရင္ ပေလာင္ေတာင္တက္ ေႏွးရတယ္
ဟုတ္တာေပါ့ မင္းက ဒါေၾကာင့္မို႔ ေျခာက္ႏွစ္ျပည့္မွ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပဲေရးတာ
ငါ အခု ကဗ်ာေရးလို႔မရဘူး၊
ဝိုင္ခ်ိဳလို အသည္းကြဲကဗ်ာေရးဖို႔ ရည္းစားေတြအမ်ားႀကီး ထည္လဲမဝတ္တတ္ဘူး
ေအာင္ရင္ၿငိမ္းလည္း ကဗ်ာဝဲဩဃႀကီးထဲမွာ ဝိုင္းႀကီးပတ္ပတ္ဒူေဝတုန္းလား
ဒီေကာင့္ကို အေရွ႕အလယ္ပိုင္းျပႆနာအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းရွင္းျပရဦးမယ္၊
ေနဦး ငါ အေပါ့သြားလိုက္ဦးမယ္
တီက်ဴးကို လွမ္းေခၚလိုက္၊ ကဗ်ာမွာ သမၼတျဖစ္ခ်င္ရင္ "သမၼတ"ကို လာခဲ့လို႔ ေခၚလိုက္
အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ မင္းရွာေနတဲ့ မာစတာပိစ္ ေတြ႕ၿပီလားလို႔ ေမးလိုက္
မင္းနဲ႔ မေတြ႕ေတာ့တဲ့ ေနာက္ပိုင္း ငါမွာလည္း ေတြ႔စရာ
ေခြးေလေခြးလြင့္ေတြပဲ ရွိေတာ့တယ္
ဒါၿပီးေတာ့ ဒါ ဒီလို ဒါ
ဒါေတြဟာ အမွန္တရား၊ ဒါေတြဟာ ကြန္ဆာေဗးတစ္ ...ေအ့ဟ္
ငါ့မွာ ပိုက္ဆံ မပါဘူး၊ မင္း တစ္ပိုင္းေလာက္ ထပ္ဆြဲေပးဦး
ေတာင္တြင္းရွင္ၿငိမ္းမယ္ရဲ႕ အိုင္ခ်င္းေလးနဲ႔ပဲ အျမည္းလုပ္ၾကတာေပါ့ကြာ
ေတာ္ေတာ့ကြာ၊ ေတာ္ၿပီ မင္းလည္း မွန္ေနၿပီ၊ ငါလည္း ေရခ်ိန္ကိုက္ေနၿပီ
ငါတို႔ ဒီအေၾကာင္း ကဗ်ာေရးမယ္
ဦးတည္ခ်က္မရွိတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ ကဗ်ာေရးလို႔ျဖစ္ပါ့မလား
စိတ္ခ် ရတယ္ မင္းတို႔ငါတို႔လိုပဲ စကားလံုးေတြလည္း မူးတတ္ပါတယ္ကြာ။ ။

လူေဇာ္သစ္

သူငယ္ခ်င္း တိုးေႏွာင္မိုးနဲ႔က ၂၀ဝ၁ ခုႏွစ္၊ အေမလူထုေဒၚအမာေမြးေန႔မွာ
စေတြ႔တာပါ။ အဲဒီတုန္းက ဆရာေအာင္ေဝးနဲ႔ ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြတို႔က
arrangement ေတြေပါ့။ ေတြ႕ၿပီးေနာက္ပိုင္း သူနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္
ပုလင္းတူဗူးစို႔နဲ႔ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကတယ္။ ျဖတ္သန္းၿပီး
ရွစ္ႏွစ္အၾကာ၂၀ဝ၉ေရာက္မွ ဒီကဗ်ာ
ေရးျဖစ္ခဲ့တာပါ။

........................................................................................................................................

"၀ိုင္ခ်ိဳနဲ႔ အရက္ဆိုင္မွာမိုးအလင္း"

(memorandom collection မွာပါပါတယ္)


ဝိုင္ခ်ိဳနဲ႔ကြ်န္ေတာ္ ရင္းႏွီးမႈက ၂၀ဝ၄ ခုႏွစ္ကတည္းကလို႔ ေျပာရမွာပါ။
အဲဒီတုန္းက သူက မံုရြာတကၠသိုလ္မွာ သခ်ၤာအထူးျပဳနဲ႔ တက္ေနသူ။ ကြ်န္ေတာ္က
မံုရြာဂ်ီတီအိုင္မွာ အီးပီနဲ႔တက္ေနပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က
ဂ်ီတီအိုင္ပရဝုဏ္အတြင္း အေပ်ာ္တမ္းကဗ်ာစာအုပ္ လုပ္ေနခ်ိန္၊ သူတို႔ကလည္း
တကၠသိုလ္မွာ
အေပ်ာ္တမ္းကဗ်ာဆရာႀကီးေတြေပါ့။ သူနဲ႔တြဲထုတ္တဲ့ ဖီးနစ္(ျမန္မာစာ)ဆိုတာက
ကြ်န္ေတာ္တို႔ State ထြက္ေတြေလ။ အဲဒီ သူငယ္ခ်င္းေပါင္းကူးနဲ႔ပဲ မူးျခင္း
အႏုပညာ စတင္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းေက်ာင္းၿပီးလို႕ ကြ်န္ေတာ္
မဂၤလာဒံုေလယာဥ္ကြင္းမွာ Field ဆင္းေတာ့ သူနဲ႔ျပန္ဆံုတာ အခုခ်ိန္ထိ
ေသာက္လိုက္၊
ေမွာက္လိုက္၊ ေရာက္လိုက္(ရဲစခန္း)ပါပဲ။

...............................................................................................................................

"ႏြယ္စိမ္းေဝနဲ႔ အရက္ဆိုင္မွာ မိနစ္ကိုးဆယ္"

မိုးေတြလည္း ညိဳ႕လာၿပီ၊ ေလျပင္းလည္း ေဝ့လာၿပီ
ရာသီက အေျခအေန သိပ္မဟန္ဘူး
ဒီည ငါ နည္းနည္းကစ္ခ်င္တယ္ ...သယ္ဂ်င္း
ငါ့သယ္ဂ်င္း အယ္ဒီတာေတြ က်န္းမာပါရဲ႕လား
ဘယ္မဂၢဇင္းက တစ္လ ေပါင္ဘယ္ႏွသန္းေပးၿပီး ေခၚေနၿပီလဲ
ေရာ့ ဒီမွာ အေကာင္းစား ဝိုင္၊
ေရာ့ ဒီမွာ အေပါစား ဖက္ၾကမ္း၊
ေမာ့ခ်လိုက္၊ ႐ွိဳက္သြင္းလိုက္၊ ခံစားခ်က္ေတြ မႈတ္ထုတ္လိုက္၊
သစၥာပိုင္စိုးေရ ...
ေဘာလံုးစကားနဲ႔ ေျပာရရင္ မင္းတို႔မွာလည္း ကြင္းပဲ လဲကန္ေန
ကမာၻ႕စီးပြားကပ္ဆိုက္လို႔ မင္းတို႔ လစာေတြ တိုးမလာဘူးတဲ့လား၊ ခြင့္လႊတ္လိုက္
သူေဌးရဲ႕ ၿငီးသံထဲမွာ မင္းတို႔ သမၻာေတြ တန္းဆင္းဇုန္ ေရာက္သြားၿပီလား၊
ခြင့္လႊတ္လိုက္
မိသားစုရဲ႕ရွင္သန္မႈမွာ မင္းတို႔ကဗ်ာေတြ နပ္မွန္ပါရဲ႕လား၊ ခြင့္လႊတ္လိုက္
ေျပာသာေျပာရ
ငါမွာလည္း ေတာင္ထိပ္မွာပြင့္တဲ့အငူ၊ ငူတူတူ ေငးေတးေတး ငိုင္တိုင္တိုင္
အႏုပညာကုန္းတက္ကုန္းဆင္းမွာ ငါ့ ပါပလစ္ကာ ကားေလးလည္း ဂီယာ သိပ္မမွန္ေတာ့ဘူး
ဘဂၢဒက္ကိစၥလည္း ေအးသြားၿပီ
ဟူစိန္လည္း ႂကြသြားၿပီ
တာလီဘန္ေတြလည္း ဒိုးသြားၿပီ
ဘူတိုလည္း လုပ္ႀကံခံရသြားၿပီး
အနံ႔အသက္ေတြ၊ အႂကြင္းအက်န္ေတြ အခု
ဂါဇာကမ္းေျမႇာင္မွာ လူမျဖစ္တာပဲ ေက်းဇူးတင္ရမယ္
သီရိလကၤာမွာ စစ္သားမျဖစ္တာပဲ ဂုဏ္ယူရမယ္
ကမာၻႀကီးလည္း တစ္ခါတစ္ခါ ဝမ္းေဖာဝမ္းေရာင္၊ တစ္ခါတစ္ခါ ပိုလီယိုစြဲေန
ကေလးေတြ တစ္ႏွစ္ႏွစ္ႀကိမ္တိုက္သလို ကမၻာႀကီးကိုလည္း
ပိုလီယိုတိုက္ေကြ်းေရးေန႔ သတ္မွတ္ရမယ္
ေရာ့ ဒီမွာ အေကာင္းစား ဝိုင္၊
ေရာ့ ဒီမွာ အေပါစား ဖက္ၾကမ္း၊
ေမာ့ခ်လိုက္၊ ႐ွိဳက္သြင္းလိုက္၊ ခံစားခ်က္ေတြ မႈတ္ထုတ္လိုက္၊
ခံစားခ်က္ေတာ့ ေလ်ာ့မသြားဘူး ... သယ္ဂ်င္း
ငါ့ေဘာ္ဒါေတြ ပိုလီယိုကင္းစင္ပါရဲ႕လား
ဒီအခ်ိန္ မြန္႔ခ်္ရွိေနရင္ အရင္လို ဆက္လက္ေအာ္ႏိုင္ပါဦးမလား
ကဗ်ာဆရာေတြ က်ပ္တည္းလြန္းလို႔ ကဗ်ာဆရာဒုကၡသည္စခန္းရွိရင္ေကာင္းမယ္
"မလိုဘူး ...မလိုဘူး ...ကိုယ္ထင္ရင္ ခုတင္ေရႊနန္းခ်ည္းပဲကြ" ငါ့ကို
ျငင္းဆန္ၾကလိမ့္မယ္
ၾကည္ေဇာ္ေအးေရာ အခုအခ်ိန္ထိ "ေဇ" ပဲလား၊
ဘယ္စခန္းေရာက္ေနၿပီလဲ
"သူအားက်ခဲ့တဲ့ ယန္းေပါလ္ဆတ္က အေပါစားအရက္ မေသာက္ဘူးတဲ့ကြ"
ေျပာသာေျပာရ၊ သူ႔အရပ္ႏွင့္သူ႔ဇာတ္မွာေတာ့ ေကမ်ိဳးၿငိမ္းလည္း ဝိတ္တက္မလာဘူး
တိုးေႏွာင္မိုးလည္း ရွိရင္းစြဲ ၂၃၀ ေအာက္ ေပါင္ ၅၀ တိတိ ေလ်ာ့က်သြား
တီက်ဴးလည္း ခံစားခ်က္ေတြမ်ားလြန္းလို႔ အႏုပညာ ေခ်ာင္းဆိုးေသြးပါခဲ့ၿပီ
ေအာင္ရင္ၿငိမ္း အခုခ်ိန္ထိ ကဗ်ာေခါင္မိုး တက္ဖာေနတာ မိုးယိုေပါက္လံုပါၿပီတဲ့လား
လႊတ္လွတဲ့ ေလာက
ဂ်ိဳလီေရ ဝိုင္ခ်ိဳလို ျမန္မာျပည္သားကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ေယာက္ကို
ေကာက္ယူေမြးစားလိုက္စမ္းပါဗ်ာ
လႊတ္လွတဲ့ ေလာက
႐ူးခ်င္သလို ႐ူးၾက၊ မူးခ်င္သလို မူးၾက
ေရာ့ ဒီမွာ အေပါစား ဖက္ၾကမ္း၊ ႐ွဴသြင္းလိုက္၊ မႈတ္ထုတ္လိုက္
ငါကေတာ့ ငါတို႔ကဗ်ာေတြ သေဘၤာေပၚတင္ေဆာင္ၿပီး ဆိုမာလီသြားခ်င္တယ္၊
ျမန္မာကဗ်ာေတြ ကမၻာကသိေအာင္ ျပန္ေပးဆြဲလိုက္ၾကစမ္းပါဗ်ာ
လႊတ္လွတဲ့ ေလာက
ကဗ်ာနဲ႔ေဆာက္လုပ္ထားတဲ့ ႏ်ဴးကလီးယားဓာတ္ေပါင္းဖိုတည္ေဆာက္မယ္
ၿပီးေတာ့ ကမၻာကို စိန္ေခၚမယ္၊
ငါတို႔မွာ အေရးတႀကီး၊
ေသြး႐ိုးသား႐ိုး ေျပာရရင္ ပိုၿပီးေတာ့ အေရးတႀကီး
ႀကံဳတုန္း၊ ေနာက္ဆံုးစကားတစ္ခြန္းပဲ ေျပာလိုက္ခ်င္တယ္ကြာ
"ေဒၚလာေဈးေတြ ထိုးက်တိုင္း ပါခ်ီပါခ်က္စာမူခေလးေတာ့ ေလွ်ာ့မပစ္လိုက္ပါနဲ႔
သူေဌးမင္းတို႔ရယ္"။ ။

လူေဇာ္သစ္

သယ္ဂ်င္း = သူငယ္ခ်င္း(လွ်ာဖ်ားျဖင့္ အျမန္ေခၚျခင္း)

ႏြယ္ႀကီးနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ စေတြ႔တာက တိုးေႏွာင္မိုးနဲ႔ ကာလအတူတူပဲ။ ၂၀ဝ၁
ခုႏွစ္၊ အေမမာေမြးေန႔ ကဗ်ာရြတ္ပြဲမွာပါ။ အဲဒီတုန္းက သူ႔ပံုစံက
အရမ္းခန္႔ေန
သလို ကဗ်ာရြတ္ရာမွာ အသံေတြ၊ ဌာန္ေတြ အရမ္းေကာင္းေနေတာ့ ႐ုတ္တရက္
ရင္းႏွီးရမွာ ခပ္လန္႔လန္႔ပဲ။ ဒါေပမယ့္ တကယ္တမ္းေပါင္းၾကည့္ေတာ့
မင္းသားလည္းမခံႏိုင္၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔နဲ႔အတူ လူၾကမ္းလက္႐ံုးရည္၊ ႏွလံုးရည္
ျပရေတာ့တာေပါ့။ သူ ျပင္ဦးလြင္ကေန ရန္ကုန္ေရာက္တိုင္း ဝိုင္ေတြယူယူလာ
ၿပီး ကြ်န္ေတာ္တို႔နဲ႔ႏွစ္ပါးသြားေနက်။ တစ္ခါတရံ ဘလက္ေလဘယ္ဥပဒိ႐ုပ္နဲ႔
ေဇကိုကစ္ရေတာ့တာပဲ။ သူက သူငယ္ခ်င္းေတြကို အရမ္းကိုယ္ခ်င္းစာတတ္တာေလ။

............................................................................................................................

"ေအာင္ရင္ၿငိမ္းနဲ႔ အရက္ဆိုင္မွာ မိနစ္သံုးဆယ္"

အေတြ႔အႀကံဳအရ ငါ့ကို ေသြးတိုးလာမစမ္းနဲ႔
ေမာင္မင္းႀကီးသား ငယ္ပါေသးတယ္
ငါက ေအာင္ပြဲရၿပီးရင္ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ေနတတ္တဲ့ ေအာင္ရင္ၿငိမ္း
စကားကို အရွည္ႀကီး မေျပာခ်င္ဘူး၊ ငါတို႔ အခု ကဗ်ာတိုက္ပြဲ ဝင္မယ္၊
ဆင္းရဲမယ္၊ ငတ္မယ္
အခက္အခဲေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရမယ္၊ လူငယ္ကဗ်ာဆရာပီပီ လူငယ္ကဗ်ာေသြးကို ျပၾကပါ
ေဟ့ေကာင္ ရည္ရြယ္ခ်က္ ႏွစ္ပက္သံုးပက္ေလာက္ ဆက္ထည့္ဦး
မပိုင္ဘဲ ျခင္႐ိုက္တဲ့ေကာင္ေတြကို မုန္းတယ္
ေလွကားကို တစ္ထစ္ခ်င္း မတက္ဘဲ ခါးလယ္လက္ရန္းက ေက်ာ္တက္သူကိုမုန္းတယ္
အုတ္ျမစ္ မရွိဘဲ ဘယ္အေဆာက္အဦက ခိုင္မလဲကြ
ငါတို႔က ေရေသာက္ျမစ္ကို ၾကည့္တာ၊ ကိုင္းကူးၿပီး ရွင္သန္လာတဲ့သစ္ပင္ မဟုတ္ဘူး
လာေလ့ ...ခ်ီးယား
တစ္ေန႔ေရႊ တစ္ေန႔ေငြ ရႏိုးႏိုးနဲ႔ ဖိုထိုးေနတာမဟုတ္ဘူး
တစ္ေန႔တစ္လံုးက်ဥတဲ့ ဘဲငန္းႀကီးလည္း ႐ိုက္သတ္ခ်က္မစားဘူး
အရွိကို အရွိတရားအတိုင္း ဆက္လက္ရွင္သန္မယ္
မလိုအပ္တဲ့ အပိုဆာဒါးဟင္းခ်ိဳေတြကို ေမွာက္ပစ္မယ္
ခံစားခ်က္သာမရွိရင္ ဒီကဗ်ာကို ဖက္တြယ္ေနမွာ မဟုတ္ဘူး၊ အငတ္ခံၿပီး ခ်စ္မေနဘူး
ကဗ်ာမွာ သားကြဲ မယားတကြဲ၊ လင္းကြင္းတစ္ဘက္တည္း တီးတတ္ဖို႔ လိုခ်င္လိုမယ္၊
ဆက္ေလွ်ာက္
နားတစ္ဘက္တည္း နားေထာင္ဖို႔ လိုခ်င္လိုမယ္၊ ဆက္ေလွ်ာက္
အစစ္ေတြ ဆာေလာင္ရင္ အခ်စ္ေတြ ေလာင္ကြ်မ္းတတ္တယ္ကြ၊ ဆက္ေလွ်ာက္
ဘဝမွာ ရာထူးဆိုတာ ႐ူးတာ၊ ငါ့မိန္းမနဲ႔ငါ ဒီကိစၥနဲ႔ မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ ေဝးခဲ့ရ
ဆင္းရဲမြဲေတ ကြ်မ္းေလာင္ျပာက် ကြန္းခိုဖို႔ ဗိမာန္မရွိေတာ့ဘူး ...ဖ႐ိုဖရဲ
ကိုး႐ိုကားရား
က်စရာမ်က္ရည္လည္း မရွိေတာ့၊ ေဟ့ေကာင္ ... အေတြ႔အႀကံဳအရ ငါ့ကို ေသြးတိုးလာမစမ္းနဲ႔
ရည္ရြယ္ခ်က္ ႏွစ္ပက္သံုးပက္ေလာက္ ဆက္ထည့္ေပးဦး
ဒါ ငါ့လြတ္လပ္ခြင့္ကြ၊ ကဗ်ာကို အိုးပစ္အိမ္ပစ္ ခ်စ္ခဲ့တာ
အေမလည္း ငါ့အနားမွာ မရွိေတာ့၊ အေဖလည္း ငါ့အနားမွာ မရွိေတာ့
ယုတ္စြအဆံုး ငါ့မိန္းမလည္း ငါ့အနားမွာ မရွိေတာ့ ...သြားၿပီ တစ္ခုမွ မရွိေတာ့ဘူး
ဒါ ငါ့စိတ္လြတ္လပ္ခြင့္၊ လိုအပ္ခ်က္အတြက္ ခရီးဆက္ရမယ္
အခု မႏၲေလး ... အခု ရန္ကုန္ ...အခု မံုရြာ ...အခု ေနျပည္ေတာ္
(ဂမာန္ႀကီး ငါ့ကို လမ္းစရိတ္ေတာ့ မစလိုက္ဦး)
စၾကဝဠာကို ထိုးေဖာက္မယ္၊ တီေကာင္လို ကမၻာေျမကို ထြန္ယက္မယ္
ကဗ်ာမီး႐ွဴးမီးပန္းလႊတ္ခ်င္လႊတ္မယ္၊ ျငင္းမယ္ ခုန္မယ္
နီယိုေမာ္ဒန္၊ က်ဴဗစ္ဇင္၊ ဆာရီယယ္လစ္ဇင္၊ ဒိုင္ယာလက္တစ္
ေဟ့ ေျပာရင္းဆိုရင္း မင္းတို႔ငါတို႔ရဲ႕ ပကတိတရားေတြလည္း အာကာသဆန္လာၿပီ
လူေတြရဲ႕ အေတြးအေခၚေတြလည္း အေရျပား ဆန္လာၿပီ
ဘဝဆိုတာ အစက္အေပ်ာက္တစ္ခုပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ ေသျခင္းတရားေလာက္ မြန္ျမတ္တာ ဘာမွမရွိ
မေသခင္ ကဗ်ာလမ္းသစ္တစ္ခုရဖို႔ ခ်ံဳေတြကို ခုတ္ထြင္ရွင္းလင္းရမယ္
အူေၾကာင္ၾကားအမိႈက္ေတြကို ဘူဒိုဇာနဲ႔ထိုးလွန္ပစ္ရမယ္
လူငယ္ကဗ်ာဆရာပီပီ လူငယ္ကဗ်ာေသြးကို ျပၾကပါ
ရင္ခ်င္းအပ္စရာ မလိုဘူး ...ေက်ာခ်င္းကပ္ထားလည္း အမွန္တရား
ေျပာစရာ စကား ဒီမွာတင္ တစ္ခန္းရပ္ ...မနက္ျဖန္ဆက္မယ္
ကဲ၊ ေတာ္ၿပီ...ေတာ္ၿပီ
ဒီည ငါ အရမ္းလန္းသြားၿပီ
ဒီဝိုင္းကို မင္းတို႔ပဲ ၾကည့္ရွင္းလိုက္ၾက
ဒါပဲ။

လူေဇာ္သစ္

မာန္ႀကီး = မာန္ထက္သာ

ေအာင္ရင္ၿငိမ္းကို ၂၀ဝ၃ ခုႏွစ္ အလယ္ေလာက္မွာ စတင္ရင္းႏွီးခဲ့တယ္။ အဓိကက
ျမစ္ခြဲကိုးစင္းက စီစဥ္ခဲ့တဲ့ ၄-ေယာက္ ကဗ်ာစာအုပ္အတြက္ ရန္ကုန္
၃၄ လမ္း အေပၚထိပ္ကဆိုင္မွာ ထိုင္ေျပာရင္း ရင္းႏွီးခဲ့ၾကတာ။
သူနဲ႔ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘားဆိုင္မွာထိုင္တိုင္း သူက သူေရးဆြဲမယ့္ပ႐ိုဂရမ္အသစ္
တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခု
အၿမဲ ခ်ျပတတ္တယ္။ က်န္သူေတြနဲ႔ စကားအေျခအတင္ ျပႆနာျဖစ္တိုင္း ကြ်န္ေတာ္က
ၾကားကေန ဘီလူးဆိုင္းတီးရတယ္။အဲလိုဆိုေတာ့လည္း ၿငိမ္က်သြားေရာ။
တစ္ခါတရံ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ကဗ်ာသစ္ရွာပံုေတာ္ကိစၥ အကူအညီေတာင္းေပမယ့္
သူကိုယ္တိုင္ ၿပီးစီးၿပီးသားေလ။ သူ႔ေလသံအတိုင္း ေရးထားတာ။ နားလည္မႈ
လြဲမွားႏိုင္တဲ့ တခ်ိဳ႕စကားလံုးေတြပါရင္လည္း ကြ်န္ေတာ့္ကို ျဖည့္စြက္နားလည္ေပးပါဦး။

..........................................................................................................................

"အေဝးက အေငး"

ေလေကာင္းေလသန္႔ ႐ွဴ႐ိႈက္ဖို႔
ျပတင္းတံခါးကို အသာဖြင့္
အာ႐ံုကို လမ္းေတြေပၚ ပစ္ခ်ထားလိုက္တယ္။
အႀကိဳအၾကား
မေမ့ႏိုင္စရာ ပံုရိပ္မ်ား
လမ္းသြားလမ္းလာကို အေဖာ္ျပဳလို႔
အစြဲအလမ္းမ်ားတဲ့ လိေမၼာ္ေရာင္ေတြ
ခ်ိန္ဆေနရတဲ့ ႀကံဳးဝါးသံေတြ
လူေတြလည္း လူေတြအေလ်ာက္
ေခြးေတြလည္း ေခြးေတြအေလ်ာက္
ဆာေလာင္မႈဟာ ညႀကီးသန္းေခါင္ ထထအူရတယ္။
ျမင္ကြင္းထဲ
အနာဂတ္ဟာ
ခင္ဗ်ားတို႔ က်ေပ်ာက္သြားတဲ့ ကစားကြင္းတစ္ခု။
ရွိေနခဲ့ပါတယ္
မႈန္ဝါးသြားခဲ့ပါတယ္
အသံမ်ားနဲ႔ လမ္းေတြဟာ အမွန္တကယ္ တည္ရွိခဲ့ပါတယ္။
အခု
အေရြ႕ေပၚ
သစ္ပင္ေတြ ေနာက္တစ္ဖန္ အရြက္ျပန္ေဝႏိုင္ဦးမလား
အခု
နားေသာတဆင္စရာ
ဒီထက္ပို မၾကားႏိုင္ေတာ့ဘူးလား။ ။

လူေဇာ္သစ္

မေနာ္(မေနာ္ဟရီ)အတြက္ ေရးလိုက္ရတဲ့ ကိုတာရာမင္းေဝအမွတ္တရကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါ။
အခု သူ႔ Blog မွာ တင္ထားတယ္တဲ့။
သက္ဆိုင္ျခင္းမရွိေပမယ့္ စာဖတ္သူၾကည့္ျမင္တတ္ရင္ပဲ ေက်နပ္ေနပါတယ္။

..........................................................................................................................

"ႀကိဳးဝိုင္း"

ေသြးခုန္ႏႈန္းအတိုင္း
စိတ္ကို ခုန္ၾကည့္ခဲ့။
ပ်က္ရယ္ျပဳခံရတဲ့ အမွန္တရားမွာ
သင္ခန္းစာကို တစ္က ျပန္စေနရ
ဘဝကို ဆက္လက္ ညာေနရ။
က်ဳပ္တို႔
ရယူခဲ့ပါတယ္
ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္
အမွန္တကယ္ လူလံုးလွဖို႔
အမွန္တကယ္ က်႐ံႈးခဲ့ရပါတယ္။
အခု
စိတ္ကို ဆုပ္နယ္ေနတဲ့ လက္သီးေတြ
ခ်ဥ္းခ်ဥ္းနီရဲေနတဲ့ အာ႐ံုခံစားမႈေတြ
ဒီထက္ပို ဖြဲ႔ႏြဲ႔ျပရဦးမလား
ဓားသြားေပၚ
မ်က္ရည္တစ္စက္ ေတာက္ခနဲ က်သြားတယ္။ ။

လူေဇာ္သစ္

"အေဝးက အေငး" ကဗ်ာေရးၿပီး အရွိန္မေသေသးတဲ့ ခံစားမႈေၾကာင့္ ဒီကဗ်ာတိုေလး
ဆက္ေရးျဖစ္ခဲ့တာပါ။
ဟုတ္တယ္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ က်ေနတဲ့ မ်က္ရည္စက္ေတြဟာ ဓားသြားေတြေပၚမွာ။

.............................................................................................................................

"ဘိုကေလး"

တည္ေနရာက
ဆူးေပၚဖက္က်႐ံု သက္သက္။
အေနအထားက
ဖက္ေပၚဆူးက်႐ံု သက္သက္။
ထီးက ထီးနဲ႔မတူ
ဖိနပ္က ဖိနပ္နဲ႔မတူ
သြားေလရာ
လမ္းက လမ္းနဲ႔တူပါရဲ႕လား။
ကံၾကမၼာကို ေခါင္းပန္းလွန္ေနရတယ္
ျမင္ကြင္းကို
မွန္ဘီလူးနဲ႔ ခ်ံဳ႕ခ်ဲ႕ေနမိတယ္။
ေနာက္ထပ္
နာဂစ္က
ဂုဏ္သေရရွိပုဂိၢဳလ္လို ထပ္မံႂကြေရာက္လာဦးမလား
က်ီးလန္႔စာစား
ရွင္ေနဆဲအသက္ကို သရဏဂံု တင္ေနရ။ ။

လူေဇာ္သစ္

နာဂစ္ တစ္ႏွစ္ျပည့္တုန္းက ေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာပါ။ သီသန္႔သိမ္းထားတဲ့ အရာပါ။

..................................................................................................................................

"ၾကည္ေဇာ္ေအးနဲ႔ မေျပာျဖစ္တဲ့ စကားလံုးမ်ား"

ေျပာေရာ့မယ္
ဒီစကားလံုးကို မင္းပဲေျပာေရာ့မယ္
လူငယ္ဆိုေတာ့ အမွားအယြင္းေတာ့ နည္းနည္းပါးပါးရွိမွာေပါ့
ဟုတ္ေတာ့လည္းဟုတ္တယ္၊ မဟုတ္ခ်င္လည္း မဟုတ္ဘူး
ေခါင္းတစ္လံုးပိုရွည္တိုင္း ေခါင္းေဆာင္လုပ္လို႔ရမလားကြ
မင္းက မင္း အိပ္မက္အေၾကာင္းပဲ ထပ္တလဲလဲ ေျပာေန
ခါးသီးတဲ့ အေတြ႕အႀကံဳတိုင္း ဘဝဟုတ္လို႔လား
"ငါက ဒီကဗ်ာကို ခံစားခ်က္နဲ႔ ေရးတာကြ" လို႔ ခံယူခ်က္ေတြ စြတ္ေျပာဦးမလား
ဘာပဲေျပာေျပာ ေရဆာရင္ေတာ့ ေရေသာက္ရမွာပဲ
က်န္းမာႀကံခိုင္ ဒို႔မ႑ိဳင္ျဖစ္ဖို႔ မွန္မွန္အိပ္၊ မွန္မွန္စား
ေအာက္ဆီဂ်င္ကို တဝ႐ွဴ (အဆင္ေျပတာ ဒါပဲရွိတယ္)
ေျပလည္စရာရွိရင္ ေျပလည္သြားဖို႔ တစ္ခုပါပဲ
လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္တိုင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမဟုတ္ဘူးကြ
ဟန္ကိုယ့္ဖို႔ဆိုတိုင္း မြဲျပာက်သြားေအာင္ထိေတာ့ ဟန္မေနနဲ႔ကိုယ့္လူ
ဟန္းဖုန္းေတြေဈးက်လည္း သူ႕အိုးနဲ႔သူ႔ဆန္ တန္႐ံုပဲေပါ့
စကားကို အက်ယ္ႀကီး သိပ္မေျပာနဲ႔၊ အစားကို တဝႀကီး သိပ္မစားနဲ႔
အသံၾကားတိုင္း ေခါင္းေထာင္မၾကည့္နဲ႔
လူကူးမ်ဥ္းၾကားက ေလွ်ာက္ဖို႔လည္း မေမ့နဲ႔
ဘာတဲ႔ မီးနီးျပရင္ ငိုခ်င္တယ္ ဟုတ္လား
စကားလံုးေတြ မိုင္ ၁၅၀ ႏႈန္းတိုက္ခတ္ရင္ ေၾကာက္လန္႔ေနတယ္ ဟုတ္လား
တို႔တေတြက မရင့္က်က္ေသးရင္ ငယ္ေသးတာေပါ့ကြာ
ထားလိုက္စမ္းပါ၊ မင္းေျပာေျပာေနတဲ့ ဒီပလိုမင္စီေတြ နားထားစမ္းပါ
ထားလိုက္စမ္းပါ၊ မင္းရြတ္ရြတ္ေနတဲ့ သမိုင္းေရးရာ အျဖာျဖာေတြ ရပ္လိုက္စမ္းပါ
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေပါ့၊ မိဘဆီက လက္ျဖန္႔ရင္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေပါ့
ကမ္းနားသစ္ပင္ဆိုတာ ၿပိဳလဲခ်င္လို႔ ကမ္းနားသစ္ပင္ျဖစ္တာတစ္ခုပဲ ရွိတယ္
ဒီမွာ သိပ္မေတြးနဲ႔
ငါ့ျမင္းငါစိုင္း စစ္ကိုင္းလည္း မသြားခ်င္နဲ႔
ငါ့ေလွငါထိုး ပဲခူးလည္း မေရာက္ခ်င္နဲ႔
မင္းတို႔ငါတို႔
တစ္ေန႔တစ္လံနဲ႔ ပုဂံလို ေျပးေနရတာပဲ မဟုတ္လား ကိုယ့္လူ။

လူေဇာ္သစ္

ၾကည္ေဇာ္ေအးနဲ႔က မံုရြာမွာ ရွင္သန္ႀကီးထြားသူခ်င္းဆိုေတာ့ သူတစ္ျပန္၊
ကိုယ္တစ္ျပန္ ေျပာမနာ ဆိုမနာေတြပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္ ေျပာမနာ ဆိုမနာလဲဆိုရင္
သူနဲ႔ကြ်န္ေတာ္က မေက်နပ္ရင္ ဘာစကားမွ ေျပာစရာမလိုဘဲ
လက္အရင္ပါတတ္လို႔ပါပဲ။ အခုအခ်ိန္ထိ ကြ်န္ေတာ့္နဖူးမွာ သူထိုးခဲ့တဲ့
ဘုႀကီးရွိသလို၊ သူ႔
ႏႈတ္ခမ္းမွာလည္း ကြ်န္ေတာ္ထိုးခဲ့တဲ့ စုတ္ျပတ္ရာအမာရြတ္ ရွိေနတယ္ေလ။
ဝစီပိတ္ေနာင္ဂ်ိန္က်င့္စဥ္မွာ သူနဲ႔ကြ်န္ေတာ္ကို ဘယ္ကဗ်ာဆရာမွ
လိုက္မမီဘူး။

.......................................................................................................................................

"သဝဏ္လႊာ"

ရြတ္ဆိုစရာ
အသံမွာ ခြန္အားမရွိေတာ့။
ဘဝဆိုတဲ့ ေရးႀကီးသုတ္ပ်ာေတြ
အလွဆိုတဲ့ ဝမ္းတခါးေတြ
ေမးပါမ်ားလည္း စကားမရေတာ့ဘူး
သြားပါမ်ားလည္း ခရီးမေရာက္ေတာ့ဘူး။
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနၾကည့္ခဲ့ပါတယ္
ကိုယ္စား
အလင္းေရာင္ကို ရွာေဖြခဲ့ပါတယ္
ဘယ္အခ်ိန္ေသမယ္ မသိတဲ့
ေသခဲဆိုတဲ႔ လက္က်န္ေပ်ာ္ရႊင္မႈေလးနဲ႔
သူငယ္ခ်င္းမ်ားထံ ကဗ်ာေတြ ေရးပို႔လိုက္ပါတယ္။
မိတ္ေဆြ
ခင္ဗ်ားေကာ
ညည ေကာင္းေကာင္းအိပ္ေပ်ာ္ပါရဲ႕လား။ ။

လူေဇာ္သစ္

ကဗ်ာေတြ မေရးျဖစ္ေပမယ့္ ခံစားခ်က္ေတြကို ေျခာက္ႏွစ္ေက်ာ္
ထမ္းပိုးခဲ့ရပါတယ္။ ကဗ်ာေရးျဖစ္ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း သူတို႔လည္း
ငါ့လိုခံစားမႈေတြ ရွိမွာပဲဆိုၿပီး ခ်ေရးျဖစ္တဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။ ယခုဖတ္ေနသူ
မိတ္ေဆြအတြက္လည္း ပါတယ္ေနာ္။
လူေဇာ္သစ္