ပိုင္စိုးေဝ ၏ ကဗ်ာမ်ား

Saturday, July 18, 2009

မီးခိုးနဲ႔မိုးတိမ္
တၿဖည္းၿဖည္းကြယ္ေပ်ာက္သြားတဲ့
သေဘာၤၾကီးရဲ႕ ေခါင္းတိုင္အိုၾကီးဟာ
ေနာက္ဆံုးၿမင္ရတဲ့ကုန္းေၿမကို
ၾကည့့္ၿပီး
တစ္စံုတစ္ရာေတြးေကာင္းေတြးေနမယ္။
ပင္လယ္ကိုပထမဆံုးၿမင္ဖူးတ့ဲ
ေကာင္ေလး………

သင့္အေတြးေတြနဲ႔
မီးခိုးေတြနဲ႔မိုးတိမ္ေတြနဲ႔
ေရာယွက္ေပါ့။

အခုေတာ့ ခင္ဗ်ားအုိပါၿပီ။

ၿမိဳ႕ၾကီးေတြရဲ႕ ဆိပ္ကမ္းေတြရဲ႕
မီးခိုးေတြနဲ႔မိုးတိမ္ေတြဟာ
ကမၻာၾကီးလံုးဝိုင္းေၾကာင္းသက္ေသၿပဖို႔
မေသခ်ာခဲ့ဘူး။

ေနာက္ထပ္လည္း ဘာမွမေသခ်ာဘူး
ခုေတာ့
သူ႔ဇာတိေၿမနဲ႔မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာေဝးရာ
မည္မွ်ထိေဝးတယ္ဆိုတာ သူကိုယ္တိုင္
မသိပဲေဝးတဲ့အေဝးဆံုးအရပ္မွာ
သူ႔အုတ္ဂူဟာ ေဆြးေၿမ႕ေပါ့
ပ်က္စီးေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ေပါ့။ ။
ပိုင္စိုးေဝ


ဒီဇင္ဘာ ၂၅ ရက္၊ညေန ၅ နာရီ
အံု႔ဆိုင္းတဲ့ တနဂၤေႏြညေနခင္း
တစ္ခုမွာေပါ့
ကိုယ့္ဘဝထဲသူၿဖတ္သန္းသြားပံုၾကီး
ေၾကကြဲရ။

သစၥာတရားကိုဖက္တြယ္လိုက္တဲ့
ငနဲတစ္ေယာက္ရဲ႕က်ဆံုးခန္းေပါ့။

လိမ္ညာဖို႔စကားလံုးေတြ
အမ်ားၾကီးရြတ္ဆိုတတ္ေပမယ့္
အေကာင္းဆံုးကို မေရြးခ်ယ္တတ္တဲ့
ကိုယ့္အၿပစ္ပါ။

ဆက္ထိုင္ေနရေကာင္းမလား
စဥ္းစားရင္း ထရပ္မိ
ထြက္သြားရေကာင္းမလား
စဥ္းစားၿပီးၿပန္ထိုင္။

ေၾသာ္ မစိမ္းၿမ..မစိမ္းၿမ
အေခ်ာမသတ္ရေသးတဲ့
ဒုကၡၾကမ္းရွရွ ၾကီးကိုမွ
ကိုယ့္ရင္ခြင္ထဲ ပစ္ထားခဲ့ရက္ေလၿခင္းေနာ္။

ခံစားၿပေနတာမဟုတ္ဘူးကြဲ႕
ထင္ရာမစိုင္းရဲလုိ႔
သည္အတိုင္းဆက္ထိုင္ေနရတယ္။ ။
ပိုင္စိုးေဝ



ေမ့ပစ္လိုက္ပါ
ေရကူးၿခင္းဟာ
သိပ္လြယ္လြယ္ေလးပဲထင္လို႔
ခုန္ခ်လိုက္မိတာ။

သက္ေသၿပစရာဆိုလုိ႔လည္း တၿခားဘာမွမရွိခဲ့ဘူး။

အသဲႏွလံုးကိုမေပးပါနဲ႔
ပိုက္ဆံတစ္ဆယ္ပဲေခ်းခဲ့စမ္းပါကြာ
ကိုယ့္ဆီေရာက္လာတဲ့သူမ်ားရဲ႕ဒုကၡ ဆိုတာလည္း
ကိုယ့္ဒုကၡပဲေပါ့။

တကယ့္ကို
ရသပ်က္တဲ့ညေတြပါ
သီခ်င္းမဟုတ္တာေတြ
သီခ်င္းလုပ္ၿပီးဆိုေနရ
အံသြားအခ်င္းခ်င္းၾကိတ္ၿပီးေတာ့သာ
ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာကိုဖြဲ႕ဆိုေနရ
အဆံုးသတ္မရတဲ့လွည့္ဖ်ားမႈေတြသာ
မိုးအလင္းရြာခ်ေနရဲ႕။

ဒီအခ်ိန္
ကိုယ့္စိတ္ႏွလံုး ၿငိမ္သက္မႈရဲ႕ တစ္စကၠန္႔ အတြင္းမွာ
ေတာင္တန္းေတြ ေရြ႕လ်ားေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကေပါ့။

ေမာင့္အခ်စ္ မေအးၾကည္ေလး။

ေမ့ပစ္လုိက္ပါ
ေမ့ပစ္လုိက္စမ္းပါ
ယားယံတတ္တဲ့ အေရၿပားေတြဆိုတာ
ေငြနဲ႔ ၿဖားေယာင္းဖို႔
အလြယ္ေလးေပါ့။ ။
ပိုင္စိုးေဝ
၉။၁၂။၉၅



ငွက္သိုက္
(၁)
ဒုဗၻိကၡ ႏၱရကပ္္ေတြ
အထပ္ထပ္ငါ့ကိုယ္ေပၚ
ေန႔နဲ႔ညတိုင္း လဲၿပိဳက်
အေဝးၾကီးက ေၿမဟီသံငါၾကားရတယ္။
(၂)
ဝမ္းစာရွာမႈတိတ္ေခြဆိုတာ
စည္းဝါးမပါတဲ့ခင္မင္မႈေတြပါ
ဘာလုပ္မွာလဲ
ေပ်ာ္ရႊင္ၿခင္းစစ္စစ္နဲ႔
လူစစ္စစ္ပဲငါၿဖစ္ခ်င္တယ္
မိုင္ေပါင္းငါးရာေလာက္အထိပဲၿဖစ္ၿဖစ္ေပါ့။
(၃)
ေမာင့္အခ်စ္မေအးၾကည္ေလး
ေရလိုက္မလြဲနဲ႔ကြယ္
ဒုကၡတစ္ခုကို
အၿခားဒုကၡတစ္ခုနဲ႔သာထမ္းပိုးႏိုင္တယ္
မဟုတ္လား
ေနမင္းဆီက စြန္႔ၾကဲသမွ်ပဲ
ေၿမၾကီးေပၚက ရယူႏိုင္လိမ့္မယ္
မၿငင္းဆိုႏိုင္ေသးသမွ် ခၽြင္းခ်က္ေတြကပဲ အႏိုင္ရေနမွာေပါ့။
က်ီးကန္းေတြေတာင္
မေအာင္ၿမင္တဲ့ေန႔ေတြရွိႏိုင္ရဲ႕။
(၄)
ငါ့သီလတရားကိုသာ
တဖဲ့ေလာက္မင္းကိုက္စားေပေတာ့။

ကေလးေတြအတြက္တစ္ဝက္ခ်န္ထားေနာ္။ ။
ပိုင္စိုးေဝ



ကမ္းပါးမရွိတဲ့ၿမစ္
(၁)
ေငြရတုရက္ကို
လက္ၿပႏႈတ္ဆက္
ေန႔ရက္အသစ္မ်ား
တြား..သြား..ေရြ႕ေရြ႕
ဆယ္ႏွစ္တစ္ဖန္ၿပည့္ေတာ့မည္။

မ်ဥ္းမတ္တစ္ေၾကာင္း
မွတ္တိုင္ေဟာင္းမွာ
အၾကာၾကီးရပ္
မၿပတ္သားပဲ ေတြေဝဆဲတြင္
ရင္ထဲတိုးေဝွ႕
အနာဂါတ္ေန႔တခ်ိဳ႕
ငါ့ကိုၿဖတ္သန္းသြားၾကၿပီ။

အိပ္မက္အယ္လ္ဘမ္မွာ
ေရာဂါသစ္မ်ား..တိုးပြားေနဆဲ
ဆြဲႏႈတ္မရ
ေန႔ညထပ္ထပ္
ရစ္ပတ္တင္းၾကပ္ တရစပ္ပင္
ႏွလံုးသား၏ အၿပာေရာင္လြင္ၿပင္
အကုသိုလ္တရားတို႔စူးဝင္ခဲ့ေပါ့။
(၂)
ဘဝအၿမင္..ဂႏၳဝင္လက္သစ္
အခ်စ္
သစၥာတရား
ရိုးသားမႈအေၾကာင္းဖြဲ႕ႏြဲ႕သူ
ၿမစ္ကိုဆန္လ်က္
ေလွာ္တက္ေမ့က်န္
ပစၥဳပၸန္မွာ
ငါ..အနာဂါတ္မဲ့ လမ္းေလွ်ာက္သူ
(ေႏြဦးရက္ေတြအေၾကာင္း သီခ်င္းမဆိုႏိုင္တဲ့
ဥၾသငွက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ ေၾကကြဲမႈလို)
ယာခင္းထဲက
အေမအိုရဲ႕ဘဝကို
အေဝးကတမ္းတပူေဆြးသူ။
(၃)
ဟိုမွာ……..ႏွင္းမ်ား
မႈန္……ဝါး…….ေဝးက်န္
ဥပါဒါန္လား
တမလြန္အလား
စကားတိတ္ဆိတ္
မသိစိတ္လား
ႏွလံုးသားထဲ
တဖြဲဖြဲသြန္ခ်
သံေဝဂလား။
(၄)
ဒိုင္ယာရီၾကား
မင္နီတားခဲ့
ငါ့ရဲ႕ေမြးေန႔
ငါ့အခ်စ္မီး ယိုစီးတဲ့ေန႔
ကိုယ္က်င့္တရား ဆံုးပါးတဲ့ေန႔
……… ………… …………
………. ………. …………

ထိုေန႔မ်ားတြင္
မသိမႈတရား
ေခ်ာက္ကမ္းပါး၌
အသြားထက္ထက္ ဓားတစ္လက္ေပၚ
ေၿခေခ်ာ္လဲက်
လူးလဲၿပန္ထ
အတၱေပြ႕ဖက္
ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ရင္း
ေပ်ာ္စရာသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ငါဆိုလ်က္။
(၅)
ဟိုမွာ…
မာယာၿမစ္ထဲ
ပန္းေတြက်ဲခ်
ငါ့မာနကို
ဖြဖြဆုပ္ကိုင္
ေလွာင္ရယ္ႏိုင္ခြင့္
ဘဝလြင့္ပါး
ၿမဴေတြၾကားက
လက္ၿပေနတာ ဘယ္သူလဲ။ ။
ပိုင္စိုးေဝ
၁၉၈၇
ေဖေဖာ္ဝါရီ ၊စပယ္ၿဖဴ



သေကၤတဝါဒနဲ႔ပါးရိုက္ၿခင္း
ၿပတ္သားခဲ့ၿပီတဲ့လား
ေမာင္းခ်ဓားတစ္ေခ်ာင္းက ရယ္လိမ့္မယ္။

အၾကိမ္ၾကိမ္
စိတ္ကိုစိတ္နဲ႔မွန္ေအာင္ပစ္
စိတ္ကိုစိတ္နဲ႔ပြတ္သပ္ေၿဖသိမ့္
စိတ္ကိုစိတ္နဲ႔ကားစင္တင္
ဘဝတစ္ခု
ဝါက်တစ္ေၾကာင္း
ပုဒ္မတစ္ခုခ်လိုက္။

ရႈံးလုိက္ႏိုင္လုိက္ အဆံုးသတ္မရတဲ့ေလာင္းကစားပြဲ
ဆက္ၿပီးေတာ့သာ ကစားပါေလ
ဝက္တစ္ေကာင္ၿဖစ္ခဲ့မွေတာ့
ဗိုက္ဓားထိုးခံဖို႔ ၿပ႒ာန္းၿပီးသားေပါ့။

ေနမင္းၾကီးေအာက္
အရွက္အေၾကာက္ ကင္းမဲ့ေနၾကပံုေတြက
ကင္မရာေရွ႕ အလုအယက္တိုးေဝွ႕လမ္းေလွ်ာက္ၾက
ပုဆိန္ရိုးအၿပတ္ကို
နတ္ေဒဝတာထင္ၿပီး ပ,သၾက
နပိုလီယံစီးတဲ့ဖိနပ္ကို
သရဖူမွတ္ၿပီး အလုအယက္ေဆာင္းၾက
သေကၤတဝါဒနဲ႔
တစ္ေယာက္ပါးကိုတစ္ေယာက္ရိုက္ၾက
ဘုရားသခင္ၾကည့္ေနတာ မသိၾကဘူးေလ။

ဒုစရိုက္ပန္းေတြအလုအယက္ပြင့္ေနပံုက
အိပ္မရေအာင္ တယ္ဆူညံလွပါလား
စဥ္းစားၿခင္းဝါဒကို ၿငင္းပယ္လိုတဲ့
တိမ္တိုက္ေတြကေတာ့
ထင္ရာကိုစိုင္းၿမဲစိုင္းၾကတယ္။

ခ်ေရးလို႔မရတဲ့ဝါက်တစ္ေၾကာင္းဟာ
ဘဝမွာအဆိုးဆံုးက်ိန္စာပဲ။ ။
ပိုင္စိုးေဝ



ငါ အႏုေလာမ ပဋိေလာမ
ငါ့အတိတ္မွာ
ငါ့သိကၡာေခ်ာ္လဲဖူးခဲ့။

သို႔ေပမယ့္
ငါ့စိတ္ကို
ငါ အိတ္မွာအေသအခ်ာထည့္
ငါ့အတိတ္ကိုဆုတ္ၿဖဲပစ္လုိက္ရဲ႕။

ကဲ..ငါ့မိတ္ေဆြတို႔ေရ…
ငါ့အရိပ္ဟာ
ငါ့အတိတ္ပါပဲ
ငါ့စိတ္မွာ
ငါ့လိပ္ၿပာ သန္႔ရွင္းခဲ့။

ခုေတာ့
ငါ့အိတ္မွာ
ငါသိကၡာအၿပည့္အဝနဲ႔။ ။

ပိုင္စိုးေဝ
၁၉၉၃ ကလ်ာ