တစ္မိုးတည္းေအာက္မွာ

Sunday, December 21, 2008

ဟိုတေလာေလးကပဲ..မိုးေနက ေမာ႐ူးဆိုးရဲ႕ကဗ်ာေလး႐ုိက္ပို႔ေပးတာနဲ႔ေၾကြးဆပ္လိုက္ႏိုင္တယ္။
ခုလည္း တစ္မိုးတည္းေအာက္မွာ..ကိုလက္စသပ္ေပးလိုက္ၿပီ
စိတ္ေတြမၾကည္လင္၊အလုပ္ေတြ႐ႈပ္ေနလ်က္ကပဲ ဘေလာ့ခ္ကိုလည္းမခြာႏိုင္၊ပစ္မထားႏိုင္ၿဖစ္ေန
တယ္ေလ...
တစ္မိုးတည္းေအာက္မွာ...ကေတာ္ေတာ္လူစံုတက္စံုေလးပါတဲ့စာအုပ္ပါ။
ကိုဒတၳ၊ကိုသရ၀ဏ္ၾကီးနဲ႔ ကိုသန္း၀င္းထြဋ္၊အမေမၿငိမ္းတို႔ေတြပါသလို အငယ္ေတြထဲက
တင္မင္းထက္တို႔ေနဆူးသစ္တို႔လည္းပါတယ္။ေနာက္ကၽြန္မၾကိဳက္တဲ့ နီမာ႐ွင္း
သူ႔ကဗ်ာေလးေတြေကာင္းရက္နဲ႔စာေပေလာကထဲသူေရာက္မလာခဲ့ဘူး....
သူလည္းတင္မင္းထက္လိုတိတ္တိတ္ကေလးကဗ်ာေတြေရးေနေလာက္ရဲ႕...
ေနဆူးသစ္ကေတာ့ ကဗ်ာေတြေရးဆဲ၊ပို႔ဆဲပဲ...ဒါေပမယ့္သူ႔ခမ်ာလည္း..ဟိုနားတစ္စဒီနားတစ္စ
ၿဖဳတ္ခံေနရ႐ွာတယ္။
ကဗ်ာစာအုပ္ေတြကိုအံုနဲ႔က်င္းနဲ႔ထုတ္ခဲ့ၾကတဲ့ ၁၉၉၃ ၊၉၄၊၉၅ ကာလကိုသတိရတယ္။
ကၽြန္မတို႔အားလံုးေလွခါးထစ္ေတြကိုတစ္ထစ္ခ်င္းေသေသခ်ာခ်ာတက္ခဲ့ၾကတဲ့သေကၤတေပါ့...
ေနာက္ေဖးေပါက္ေတြကေက်ာ္မတက္ခဲ့ၾကဘူး၊ဓါတ္ေလွခါးလိုဟာမ်ိဳးမသံုးခဲ့ဘူး၊အထစ္ေတြ
ေက်ာ္မတက္ခဲ့ၾကဘူးေပါ့..ဘယ္ေလာက္ေတာင္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့စာမ်က္ႏွာေလးေတြလဲ
သူမ်ားေတြေတာ့မသိဘူး၊ကၽြန္မကေတာ့ေပ်ာ္တယ္။လိပ္ၿပာသန္႔တယ္။အဲလိုလိပ္ၿပာသန္႔ခြင့္ရ
တဲ့အတြက္လည္းေက်နပ္တယ္။



မိုးၾကိဳေတး

ဖြင့္ၾက႐ွဲၾက
ၿပဇာတ္ေနာက္ခံေတးသြားဘ၀
ဘယ္ေတာ့မွမေရာက္ရဘူးဆိုတဲ့
ခပ္ႏြဲ႕ႏြဲ႕သီခ်င္းပိ်ဴေလး
လာၿပီ။

ဆင္ဖိုနီကိုအားၿပဳ
ေႏြအရပ္ရဲ႕လႈိင္းတံပိုးကို
စုပ္ယူထားခဲ့ရတဲ့ေသြးေၾကာနဲ႔
စီးဆင္းၾကပါစို႔ရဲ႕။

ဘင္သံကိုမခံရပ္ႏုိင္တဲ့
ႏွလံုးသားအေပ်ာ့စားမ်ားႏႈတ္ထြက္ပါ
ကခုန္မယ့္ဒူးဆစ္မ်ားအတြက္ပဲ
ခ်ဥ္ဆီနည္းနည္း႐ွိပါေစ။

စြန္႔ပစ္ခံေန႔ရက္ေတြလည္း
“၂၄”နာရီေၿမာက္မွာဘ၀တစ္ပါးေၿပာင္းသြား
ေဟာသည္သီခ်င္းက်ေတာ့
အ႐ွင္လတ္လတ္ ၂၄ႏွစ္ေၿမာက္မွာ
သီခ်င္းသက္ကုန္သြား
ေဒါသမ်ားသက္သက္။ ။
သန္း၀င္းထြဋ္


စိတ္ကမ္းစပ္
တိမ္ေက်ာက္တံုးေတြနဲ႔
ေကာင္းကင္ၾကီးေလးလံ
ကမၻာေၿမလက္အံေသေနေပါ့
ေဟာင္းေလာင္းရင္ခြင္တို႔
ခံတြင္းအသစ္လဲလွယ္ၾက
ကင္ပြန္းတပ္ေ႐ႊရတုပြဲေတြက်င္းပ
အသက္၀၀႐ွဴၿခင္းအတတ္
တစ္ဖက္ကမ္းခတ္္ခဲ့ၿပီ
ပေယာဂမပါပဲ
အလိုလိုအဆိပ္ၿပီးေနတာကေတာ့
အရိပ္ထဲကပန္းပြင့္ေတြ..။ ။
ေမာင္နႏၵ


ဂရင္းလန္ေဆာင္းအိပ္မက္
(၁)
ႏွင္းစာ႐ြက္ေဟာင္းေပၚက
ည၀ါက်႐ွည္မ်ားထဲ
“စြတ္ဖား”ေတြမည္းမည္း….မည္းမည္း..
ႏွလံုးေသြးကလြဲလို႔
အရာရာဟာ
သုညဒီဂရီေအာက္
ခရီး႐ွည္ေပါက္ခဲ့။
(၂)
“ဆိုက္ေဗးရီးယား”လက္အုပ္ခ်ီရမယ့္
အေအးဒါဏ္ဟာ
အသက္႐ွင္ေနေသးတယ္
ကမၻာေပၚမွာပဲ..
…ဆိုတဲ့
အသိနဲ႔သတိကိုေတာင္ခဲသြားေစၿပီ…။
ဒီထက္ပိုတဲ့အေအး
မ႐ွိႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့
အထင္လည္း
ခဲသြားၿပီ..
ေႏြဦးလာရင္
ေနၿမင္ေတာ့မယ္ဆိုတဲ့
အထင္လည္းခဲသြားၿပီ…။
(၃)
ခ်စ္သူေတြ
စကၠန္႔ကုေဋခ်ီေ၀းေနခ်ိန္ေပါ့
ၿငိမ့္ေညာင္းသာယာ
ေရခဲၿပင္၀ံပုေလြတို႔အူသံ႐ွည္ေတြ
မဆံုးတမ္းနီးကပ္လာ
ကၽြန္ေတာ္အေႏြး
အကတ္အသတ္ကိုေသာက္ၾကဖို႔တဲ့။
ဂ်က္လန္ဒန္ေရ
ခင္ဗ်ားမွတ္မိသေလာက္
သတၱိ၊နည္းလမ္းနဲ႔ အဆံုးအၿဖတ္ေတြ
ထပ္ေၿပာပါဦး
ကၽြန္ေတာ္သူတို႔ကိုေသာက္မွၿဖစ္ေတာ့မယ္။
(၄)
မ်က္ရည္တို႔
ပါးေပၚတြဲလြဲခဲ
ေနာက္ေတာ့မ်က္လံုးထဲတင္ပိတ္ခဲ
မိုးကုတ္စက္၀ိုင္းေရ..
ေန….ေန..ေပးပါ၊ ေနေပးပါေတာ့…
အိုကမၻာေၿမ…
ဒီမီးနီေလးအသိအမွတ္ၿပဳပါ
စြတ္ဖားရာမ်ဥ္းေတြတစ္ေလွ်ာက္ေတာ့
ပင့္သက္႐ႈိက္သံ
သြားၾကိတ္သံတို႔
အခဲလိုက္အဆုတ္လိုက္
ဒလိမ့္ေခါက္ေကြးက်က်န္လို႔။ ။
လူေသြး



အိပ္မက္မမက္တဲ့ေကာင္းကင္
သကၠရာဇ္ေတြစီးၿပီး
မၿငီးမၿငဴ
ခရီးသြားေနတဲ့သူ႔ကို
ငံု႔ၾကည့္
ဂ႐ုဏာသက္မိရဲ႕။

ဧည့္သည္ေတြက
ငါ့ဆီကလာသလိုနဲ႔
သူ႔ဆီကိုပဲသြားၾက
တားလို႔လည္းမရ။

သူ႔ခရီးက
မၿပီးဆံုးေသးသလို
ငါ့မ်က္လံုးေတြလည္း
အိပ္မေပ်ာ္ေသးပါလား။ ။
နီမာ႐ွင္း



Metamorphosis
တိမ္ေတြဟာ
ေလလြင့္ရာေၿပးလို႔
အေ၀းဆံုးထိသြားႏိုင္တယ္။

တိမ္ေတြဟာ
မာယာနဲ႔
မ်က္ႏွာမ်ားစြာေၿပာင္းႏိုင္တယ္။

တိမ္ေတြဟာ
ပန္းခ်ီဆရာမႏိုင္တဲ့
အေရာင္သစ္မ်ားစြာလည္းဖန္ဆင္းႏိုင္တယ္။

တိမ္ေတြဟာ
အနာဂတ္မဲ့၊အတိတ္မဲ့
အခ်စ္မဲ့၊အနာမဲ့စြာ
က်ရာအ႐ုပ္မွာေပ်ာ္ႏိုင္တယ္။

တိမ္ေတြဟာ
ထည္၀ါခန္းနား
ဆန္းၿပားၿမင့္မားရဲ႕
ဒါေပမယ့္
ဆုပ္ကိုင္ၿပမရ
ခ်ဳပ္ေႏွာင္တားမရ..။

ဒါနဲ႔ပဲ
စိတ္က်ဘ၀ထဲ
အခါခါလဲေသရသမွ်
အိပ္မက္ဘ၀မွာေတာ့
ငါဟာ…
တိမ္တစ္စသာၿဖစ္ခဲ့တယ္။ ။
ေမၿငိမ္း


ကမၻာႏွစ္ခု
နယ္ႏွင္ဒါဏ္ခံစပယ္ခင္း
လမ္းေပ်ာက္ေနတဲ့ေလညင္းကေလး
တိတ္ဆိတ္ေၾကကြဲၾကယ္စင္မ်ား
ဖုန္းဆိုးရင္ခြင္ပတ္ၾကားအက္။

ၾကီးၿမတ္တဲ့႐ိုးသားမႈနဲ႔
ေမွ်ာ္လင့္စိတ္ကူးမ်ားေတာက္ပ
ငါ့၀ိညာဥ္ရဲ႕မိုးကုတ္စက္၀ိုင္းတစ္ေလွ်ာက္….။ ။
တင္မင္းထက္