.....ခ်စ္တဲ့ကဗ်ာ..

Friday, February 20, 2009

တစ္ေန႔က.ကၽြန္မဆီကို..PDF..Fileနဲ႔လုပ္ထားတဲ့ကဗ်ာစာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ေရာက္လာတယ္။
တင္မင္းထက္..ရဲ႕....ခ်စ္တဲ့ကဗ်ာ..ဆိုတဲ့ကဗ်ာစာအုပ္ေလးပါ။ကၽြန္မတို႔ရာစုသစ္ၿမစ္က်ဥ္းေတြ
မွာအတူေရးခဲ့ဖူးၿပီး..ကၽြန္မတင္ခဲ့တဲ့..တစ္မိုးတည္းေအာက္မွာ..မွာလည္းပါ..ပါတယ္။ခု သူ႔စာ
အုပ္ေလးကိုအမွတ္တရအေနနဲ႔..ကၽြန္မခ်စ္ေသာကဗ်ာမ်ား..ထဲမွာတင္လိုက္ပါတယ္။





ဒုတိယတန္းစား

ကြၽန္ေတာ့္ ရင္အံုေလွာင္ခ်ဳိင့္မွာ
ျခေသၤ့တစ္ေကာင္ ရွိပါတယ္။
သူက...
ကြၽန္ေတာ့္ စကားႏြမ္းေတြကို
မစားသံုးခ်င္ဘူးတဲ့။
ေကာင္းကင္ရဲ့ေအာက္မွာ
လတ္ဆတ္တာ ဘာမွမရွိဘူးလို႔
ေျဖာင့္ဖ်တာေတာင္မွ
သူက...မေက်နပ္ႏိုင္ဘူး။
ကြၽန္ေတာ့္ကို တစ္ခ်ိန္လံုးကုတ္ျခစ္ကာ
ဟိန္းေဟာက္လိုက္၊ ေတာင္းပန္လိုက္နဲ႔ပါပဲ...။
ကဲ...
မီးေတာင္လို ေပါက္ကြဲလို႔
သူ လြတ္လာၿပီဆိုပါစို႔...။
ဘယ္မွာလဲ...သူ႔ေကာင္းကင္
ဘယ္မွာလဲ...သူ႔လြင္ျပင္။
သူက အ႐ိုင္းဆန္တယ္
ကြၽန္ေတာ့္လို လိုက္ေလ်ာညီေထြ မေနတတ္ဘူး၊
ဆင္ေျခဖံုးရပ္ကြက္က ထပ္ခိုးေလးတစ္ခုေတာင္
သူ ခိုလႈံဖို႔ ရမွာမဟုတ္ဘူး။
ကြၽန္ေတာ့္လို ဒုတိယတန္းစားေတြနဲ႔
မပတ္သက္ခ်င္ပါဘူးလို႔ သူဘယ္ေလာက္ေျပာေျပာ
သူ႔ထြက္ေပါက္ကို ပိတ္ထားရမွာပဲ။
နာက်င္၊ ေမာပန္း၊ ေလးလံ
အာ႐ံုေတြ ကန္းခဲ့ၿပီ...။
ပ်ံသန္းေနတဲ့ တိမ္တိုက္ေတြျမင္ရင္ေတာင္
အားက်ရမွန္းမွ မသိ
ထံုေပေပစိတ္နဲ႔သာ ၾကည့္ေနမိေတာ့တယ္...။


ခုေနမ်ား၊ တန္ခိုးရွင္တစ္ပါးက
"ေပ်ာ္ေစသတည္း" .. လို႔ ေကာင္းခ်ီးေပးရင္ေတာင္
ႏွစ္မ်ားစြာက ေအးခဲခဲ့တဲ့ မ်က္ရည္ေတြသာ
ေပ်ာ္က်လာမယ္ ထင္ပါရဲ့...။ ။

တင္မင္းထက္
(တစ္မိုးထဲေအာက္မွာ၊ ၁၉၉၄ ဇန္န၀ါရီ)

-------------------------------------------------------------------------------------

ကမၻာ ၂ ခု

(၁)
နယ္ႏွင္ဒဏ္ခံ စံပယ္ခင္း
လမ္းေပ်ာက္ေနတဲ့ ေလညင္းကေလး
တိတ္ဆိတ္ေၾကကြဲ ၾကယ္စင္မ်ား
ဖုန္းဆိုးရင္ခြင္ ပက္ၾကားအက္။

(၂)
ႀကီးျမတ္တဲ့ ႐ူးသြပ္မႈနဲ႔
ေမွ်ာ္လင့္စိတ္ကူးမ်ားေတာက္ပ
ငါ့၀ိညာဥ္ရဲ႕့မိုးကုတ္စက္၀ိုင္းတစ္ေလွ်ာက္။

တင္မင္းထက္
(တစ္မိုးထဲေအာက္မွာ၊ ၁၉၉၄ ဇန္န၀ါရီ)

-------------------------------------------------------------------------------------

ေအးစက္စက္ မီးလွ်ံ

မ႐ြာျဖစ္ေသးတဲ့ မိုးေရေတြ
ေလးလံေနတဲ့ ငါ့ေကာင္းကင္
တိမ္တိုက္ေတြ အထပ္ထပ္။

ငါ့ရဲ့ အခြံသက္သက္မီးအိမ္မွာ
ထြန္းညႇိမယ့္ ပန္းတစ္ပြင့္
မင္းမျဖစ္ေသးသမွ်
အထီးက်န္ ဆန္ေနရဦးမယ္။

... ... ဆန္းၾကယ္စြာ
(ဒါမွမဟုတ္) ႐ိုးစင္းစြာ
မင္း သိလာပါလိမ့္မယ္။

ငါ့ရင္ျပင္တစ္ခြင္လံုး
မၿငႇိမ္းရက္တဲ့မီးေတြ
ျမင္ရင္ေတာင္ ငဲ့ညႇာမေနပါနဲ႔
ေလာင္ကြၽမ္းျခင္း မင္းအတြက္မို႔
ၿငိမ္းေအးမႈလို႔ ငါမွတ္ယူပါ့မယ္။

မင္းမ်က္၀န္းရဲ့ ျမားတစ္စင္း
ငါ့စိတ္ကို ညႇိဳ့ငင္
စကားလံုးေတြ
ငါ့ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကုိ တံခါးေခါက္ေနၿပီ။

႐ိုးေျဖာင့္တဲ့ ျမစ္တစ္စင္းပမာ
တည္ၿငိမ္လြတ္လပ္စြာ
စီးဆင္းလာခဲ့သမွ်
ငါ ၿမိဳသိပ္ခဲ့ရတာေတြ
မင္းကိုေႏြးေထြးေစႏိုင္ပါ့မလား...။

ငါခံစားရသမွ်
မင္းခံစားႏိုင္မယ္ဆိုရင္
ဒီေလာက္ထိေျခာက္ေသြ႔ေနမယ္မထင္ဘူး
ငါ့ရဲ့နက္႐ႈိင္းမႈကို
မင္းနားမလည္ႏိုင္ေသးေလေတာ့
မင္းရဲ့မီးလွ်ံက ေအးစက္စက္။ ။

တင္မင္းထက္
(၀ိညာဥ္ျပာတို႕ မိုးေကာင္းကင္၊ ၁၉၉၂)

-------------------------------------------------------------------------------------

၇၁ - ၉၃

အေယာင္ေဆာင္ လြတ္လပ္မႈသက္သက္
တြန္႔တိုတဲ့ ၀ိုင္တစ္ခြက္
သက္တန္းရဲ့ သုံးပုံတစ္ပုံ
ငါေသာက္လို႔ ကုန္ခဲ့ၿပီ။

ျပင္းရွတဲ့ ေတာင့္တမႈေတြကို
ေရာင့္ရဲတဲ့အၿပံဳးနဲ႔ ေျဖသိမ့္
ေရေသျမစ္ ျဖစ္ခဲ့တာၾကာေတာ့
ငါ့ကိုယ္ငါ အၾကည္ညိဳပ်က္လာတယ္။

ျဖဴစင္ခ်င္စိတ္ကေလးသာ မက်န္ရင္
စီးဆင္းခဲ့တဲ့ ငါ့၀ိညာဥ္ကို
စြန္းထင္းမႈအတြက္ စြဲခ်က္တင္
ဘာမွ ခြင့္လႊတ္ခ်င္စရာ မရွိ...။

လူငယ္ဘ၀ရဲ့ စြန္႔စားခ်င္စိတ္ကို
ဖဲ၀ိုင္းမွာသာ ပုံေအာလိုက္ရ၊
စစ္တုရင္ခုံေပၚမွာ ရဲရင့္လိုုက္ရနဲ႔
တစ္ ကိုး ကင္း ေန႔ေတြ။ ။

တင္မင္းထက္
(ရာစုသစ္ျမစ္က်ဥ္း ၂၊ ၁၉၉၃ စက္တင္ဘာ)


-------------------------------------------------------------------------------------

အၾကြင္းရွိခ်စ္ျခင္း

အလင္းႏွစ္တစ္သန္း
နီးလြန္းလွပါတယ္ ...
မင္းနဲ႔ ခြဲခြာရတဲ့အခါ
ပိုေ၀းကြာ။

ေလးသေခ်ၤနဲ႔ ကမၻာတစ္သိန္း
ျမန္လြန္းလွပါတယ္ ...
မင္းနဲ႔ မေတြ႔ရတဲ့အခါ
စိတ္ထဲၾကာ။

... ... ... ...
အဲသည္လိုမ်ိဳးေတြေတာ့
မညာခ်င္ပါဘူး။

ခ်စ္သူကို သတိအရဆုံးက
အရက္မူးတဲ့ အခ်ိန္နဲ႔
ဖဲ႐ႈံးတဲ့ အခ်ိန္ပဲဆိုတဲ့
သူငယ္ခ်င္းရဲ့ ၀ါဒကိုလဲ
မေထာက္ခံပါဘူး။

႐ုပ္သက္သက္နဲ႔ လူမျဖစ္ေလေတာ့
မင္းကိုငါ ေတာင့္တပါတယ္၊
(ဒါေပမယ့္)
မင္းလေရာင္နဲ႔ ေ၀းခဲ့ရင္
ငါ့၀ိညာဥ္ဟာ
႐ိုးျပတ္ပင္လို ခမ္းေျခာက္
မ်က္ရည္တလည္လည္နဲ႔
လမ္းေပ်ာက္သြားမယ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။

ရွားေစာင္းျပႆဒ္ တစ္ပင္ဟာ
မိုးေခါင္ေရရွား႐ုံနဲ႔
မေသႏိုင္ပါဘူး၊
ငါ့ႏွင္းဆီေတြလဲ
ဖူးသစ္လာအုံးမွာပါပဲ၊
(ဒါေပမယ့္)
မင္းမရွိတဲ့ငါ ...
ဘယ္သင္းပ်ံ႔ႏိုင္မွာလဲကြာ။ ။

တင္မင္းထက္
(လႈိင္းရဲ့ျပတင္း၊ ၁၉၉၃ ဒီဇင္ဘာ)


-------------------------------------------------------------------------------------

ဥယ်ာဥ္အတု

မတင္းလြန္း၊ မေလ်ာ့လြန္း
သံဆူးႀကိဳးေတြကေန
ဘာဂီတသံမွ ထြက္မလာႏိုင္ဘူး။
အကိုင္းအခက္ေတြကို ကိုက္ျဖတ္ကာ
"မဂၤလာပါ" လို႔ စာလုံးေဖာ္ခံေနရတဲ့
ပ်ိဳး ... ပင္ ... ေတြ ...

တင္မင္းထက္
(ရာစုသစ္ျမစ္က်ဥ္း ၃၊ ၁၉၉၅ ဇြန္)

-------------------------------------------------------------------------------------

တိတ္ဆိတ္တဲ့ စကား

ကန္႔သတ္ထားတဲ့ ေကာင္းကင္ထက္
ျပစ္ဒဏ္သင့္ လိပ္ျပာမ်ားပမာ
စကားလုံးေတြ ေယာက္ယက္ခတ္
ေတးမသီႏိုင္တဲ့ေန႔ရက္ေတြ။

မင္းမ်က္၀န္းမွ တစ္ဆင့္
ပန္းတစ္ပြင့္ျမင္ရတဲ့အေၾကာင္း
ငါဘယ္လို အခ်က္ျပရမလဲ။

ဆြံအတဲ့ လမ္းမေတြတေလွ်ာက္
ငါတို႔ရဲ႔ႏွင္းဆီ႐ိုင္းေတြသာ
ပဲ့တင္ခတ္ တုန္ခါေနၾကတယ္။

ငါတို႔ရင္ထဲက စကားေတြ
မုန္တိုင္းလို
ေဖာက္ခြဲပစ္လိုက္ခ်င္ေပမယ့္
အသိခက္တဲ့ အၾကည့္ေတြနဲ႔ပဲ
ႏွစ္ကိုယ္ၾကား ေျပာျပေနရတယ္။ ။

တင္မင္းထက္
(၉၈ အခ်စ္ကဗ်ာ၊ အခ်စ္ကဗ်ာ ၉၈)

-------------------------------------------------------------------------------------

လက္ေဆာင္

ကံ့ေကာ္ပန္းေတြနဲ႔ လုပ္ထားတဲ့
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႔ စိတ္ကူးစိတ္သန္းေတြဟာ
သူ႔ကို ရည္စူးခဲ့တာပါ။

ကြၽန္ေတာ္ပ်ံသန္းဖို႔ ေကာင္းကင္တစ္ခု
သူ႔မ်က္၀န္းကေနရတယ္။

သန္႔စင္ၿပီးလွပတဲ့ အိပ္မက္ေလးတစ္ခု
သူ႔ကို ကြၽန္ေတာ္ေပးခဲ့တယ္။

သူ႔ရဲ႔ရနံ႔ေတြကို သယ္ေဆာင္လာတဲ့
အျပာေရာင္ လက္ကိုင္ပု၀ါေလးတစ္ထည္က
ကြၽန္ေတာ့္ကို ေခြၽးသိပ္ယုယခဲ့ပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔အေပၚ အၿမဲတမ္းဖိစီးေနတဲ့
အေမွာင္ေခတ္ထဲက ရတတ္သမွ်အလင္းေရာင္
အေကာင္းဆုံး လက္ေဆာင္အျဖစ္
သူ႔အတြက္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေပးတယ္။
ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ သူ႔ကိုရတယ္။

သစ္႐ြက္ေလးတစ္႐ြက္
လႈပ္ခတ္တာကအစ
အဓိပၸာယ္ ရွိခဲ့ပါတယ္။

တင္မင္းထက္
(ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ ႏွစ္လည္မဂၢဇင္း၊ ၁၉၉၆)