၀င္းေမာင္ ၏ ကဗ်ာမ်ား

Thursday, February 12, 2009

ကဗ်ာဆရာ၀င္းေမာင္ ဆိုရင္ သိတဲ့သူေတြသိၾကမွာပါ။ ၀င္းေမာင္ ၊ ၀င္းၿမင့္၊
၀င္းလြင္..စတဲ့ကဗ်ာေရးေကာင္းသူေတြေရာေနရင္လည္းေရာေနလိမ့္မယ္။
၁၉၉၅ - ၉၆ ကာလေတြဆီက ကၽြန္မသူ႔ကဗ်ာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို
ဖတ္ခဲ့ရၿပီး…ကူးယူသိမ္းဆည္းထားခဲ့ပါတယ္။အဲဒီကဗ်ာေလးေတြကို ကၽြန္မ
ၿပန္မွ်ေ၀ခ်င္လို႔ပါ။ ပစ္ထားတာၾကာေနသလိုၿဖစ္ေနတဲ့ကၽြန္မရဲ႕ကဗ်ာဘေလာခ့္
ေလးကိုလည္းဖုန္ခါရင္းေပါ့..း)
ကို၀င္းေမာင္ ကိုကၽြန္မၿမင္ဖူးသိဖူးတာလည္း အဲဒီသရဖူကာလမ်ားဆီက
သိခဲ့တာပါ..။သရဖူကာလဆိုတာက သရဖူမဂၢဇင္း အရွိန္ေကာင္းေနတဲ့
အခ်ိန္ကိုေၿပာတာပါ။ စာေပနဲ႔ပတ္သက္ရင္မွတ္တမ္းမွတ္ရာအၿဖစ္ထားရမယ့္
သရဖူ မဂၢဇင္းေတြအဲဒီတုန္းကထြက္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းကတည္းကၿမင္ဖူးခဲ့တယ္။
ေနာက္ပိုင္း စၾကၤာလုလင္ ဆိုၿပီး ေမာင္သစၥာ(သစၥာပိုင္စိုး)တို႔ ကိုႏြယ္ဦးတို႔နဲ႔
ေနလ ဂ်ာနယ္လုပ္ေတာ့တစ္ခါထပ္ဆံုတယ္။အဲဒီမွာေတာ့သူက
ကဗ်ာဆရာမဟုတ္ဘူး။ကံၾကမၼာဖတ္သူ။ ဇာတာတြက္သူ..။
ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ကၽြန္မလည္းကိုယ့္ေသာကနဲ႔ကိုယ္ သူလည္းသူ႔ဘ၀
နဲ႔သူ..မေတြ႕ၿဖစ္ၾကေတာ့တာေတာ္ေတာ့္ကိုၾကာတယ္။ကၽြန္မခရီးမထြက္
္ခင္ေလးကမွေရာက္လာ..တယ္။ အေၾကြးလာဆပ္တာတဲ့။
ဘာေၾကြးလဲဆိုေတာ့ဇာတာေၾကြး.။သားကေလးကိုဇာတာတြက္ေပးထားတာ။
ကိုယ္ကၿဖင့္ေမ့ေတာင္ေနၿပီ။
ကၽြန္မသြားမယ္ဆိုတာသိေတာ့သူကေမြးေန႔ေမးတယ္။နင့္လည္းတစ္ခုတြက္
ေပးမယ္တဲ့။ကၽြန္မကေမြးေန႔လည္းေၿပာလိုက္ေရာ..သူကရယ္တယ္။
နင့္ဇာတာက နင္တကယ္လို
အပ္ရင္အနားမွာဘာမွမရွိတတ္တဲ့ဇာတာပဲ တဲ့။ ေပ်ာ္စရာၾကီးေနာ္.. း(
..သူကလုပ္ၾကံေၿပာတာမွမဟုတ္တာ။ဘာတတ္ႏိုင္မွာလဲ။
အဲဒါနဲ႔ ..ဆရာရယ္ ဇာတာလည္းဖြဲ႔ တာဖြ႔ဲ ကံၾကမၼာဖတ္တာလည္း
ဖတ္ေပါ့..ကဗ်ာေလးေရးေပးပါဦး ဆိုမွ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႔ကၽြန္မဇာတာနဲ႔အတူ
ေရာက္လာတယ္။ နင္ အသက္ၾကီးရင္ေတာ့ေကာင္းသြားမွာပါတဲ့..။
ဘယ္ေလာက္ၾကီးရင္လဲလို႔မေမးလိုက္ရဘူး ..း)
သူ႔ကဗ်ာေလးေတြကေတာ့ တကယ့္ကိုေကာင္းတာပါ။
ကဗ်ာေတြကို ၾကမၼာဖတ္သလိုေရးသြားတဲ့ကဗ်ာဆရာလို႔ ေၿပာရမလား…???
ဖတ္တဲ့သူကိုယ္တိုင္သာဆံုးၿဖတ္ပါေတာ့လို႔…။
( ကို၀င္းေမာင္ ..သို႔ အမွတ္တရ..)

သူ နွင့္ အၿခားေသာအရာမ်ား
အဆင္မေၿပတဲ့ဘ၀ကို
အမည္ေပးခြင့္ၿပဳသမွ်ထက္ေစ်းၾကီးေပး၀ယ္ဖို႔
သက္တမ္းေစ့ေအာင္ပန္းကိုင္းက်ိဳးသံက်ယ္ေလာင္
…ေဟ့ေကာင္..
ေခ်ာက္ကမ္းပါးကိုကပ္မေလွ်ာက္နဲ႔….တဲ့
အဲသလို အဘိဓမၼာဆန္သူက
အႏၱရာယ္အေၾကာင္းေဆြးေႏြးတယ္။

ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္မ်က္ႏွာေၾကာတင္းသူ
က်င့္သားရေအာင္ဆင္းရဲသူ
မိန္းမရဲ႕ ဗိုက္ထဲက စၾက၀ဠာသစ္ကိုေငးေမာသူ
ဥမၼတၱေကာေပၚမွာ တက္ထိုင္မိသူမို႔..

အတၱလဂ္ကိန္း
သံုးထပ္ကိန္းေတြ
မဟာဘုတ္ေတြ
အက်ယ္တ၀င့္၀ရုန္းသုန္းကားၿဖစ္ရ
ဒါကပဲ အခ်စ္ကိုေသခ်ာၿမင္ဖူးသူရဲ႕
ဥပဓိလို႔ဆိုၿပန္
သြားစမ္းပါ
ဒီမွာ
အတိအက်ေၿပာရရင္
မရွိမၿဖစ္ၿခင္းေတြမွာ
မရွိလို႔ၿဖစ္ေအာင္ေနထိုင္ၿခင္းနဲ႔ရြဲ႕ေစာင္းခဲ့သမွ်
အခုေခါင္းကိုက္တာနဲ႔ထပ္တူက်ေနၿပီ..။

ေမ့ေလ်ာ့စြာၿဖစ္တည္ခဲ့မိလို႔
ထြက္ခြာဖို႔အတြက္ဒူးတဆတ္ဆတ္ရင္တဒိတ္ဒိတ္
အိပ္ေရးပ်က္ၿခင္းအေၾကာင္းလည္းမေၿပာခ်င္
ဒီ ထက္ပိုၿပီး ထိတ္လန္႔မိတယ္
ခု…
ကေလးေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕အေတြးနဲ႔
ေလာကကိုအားလ်ားေမွာက္အၾကည့္မွာ
အၿခားေသာ အရာေတြပိက်လာရဲ႕ …။ ။
၀င္းေမာင္

တစ္ေယာက္တည္းတည့္ေအာင္ေနၿခင္းအစီအစဥ္
ခု..ဖြာေနတဲ့ေဆးေပါ့လိပ္လို
ရာဇ၀င္ၿပန္ေတြးေနတဲ့ အိေၿႏၵ ဟာမီးတရဲရဲ..။

အဘိဓမၼာသင္တန္းဆရာၾကီးေလာကဓံေအာက္
အပ္ဖ်ားေပၚမုန္ညင္းေစ့တင္သေလာက္မွမၿငိမ္ဘူးဆိုရင္
အဲဒီ ဂီတကိုနားမေထာင္ခ်င္ဘူး။

ၾကည့္စမ္း
တိမ္ေတြ..တိမ္ေတြ..မိုးကိုသယ္လာခဲ့ၿပီ။

မေန႔က၏
ယေန႔၏ …အသိ….တဲ့
အဲဒါေလးကို ..အဲသလို…သူ႕ခ်ည္းပဲ၀ါးစား
အထားအသိုမွန္ပေစ…ေလလံုမိုးလံုရွိပေစ
အပ်င္းေၿပကစားနည္းတစ္ခုလို
အေၾကာေလ်ာ့ေၿဖသိမ့္ၿခင္းထဲ ၀က္အူရစ္လွည့္၀င္
က်ဳပ္အထင္ကရ ေနထိုင္မႈမွာေတာ့
တစ္ေယာက္တည္းမသင့္ၿမတ္ခဲ့တာ
ၾကာၿပီ..။

က်ဳပ္အလိုမတူပဲ
ရာသီေတြလဲေနတယ္
ခင္ဗ်ားတို႔သက္ေသရွိရဲ႕..။

အဆင္မေၿပဘူး
ဘာတစ္ခုမွအဆင္မေၿပဘူး
၀ိသာခါနကၡတ္ ရာဟုဓါတ္စီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ေမြးခဲ့လို႔လား။ ။
၀င္းေမာင္

ေတးဆိုတဲ့၀ိညာဥ္
သီခ်င္းမရွိေသာအရပ္မွာ
အိပ္မက္မရွိေသာအရပ္မွာ
ကိုယ္ကိုၿပန္မတ္ကာ
ကံၾကမၼာမ်က္ႏွာသာေပးသည့္အတိုင္း..။

ဟုတ္ေပၿပီ
“ အဆင့္အတန္းၿမင့္ခ်င္စိတ္တို႔၏
၀င္ရိုးမ်ား
ဘီးမ်ား
အိပ္ေဆးၿပင္းၿပင္းမ်ား
မထီေလးစားစကားမ်ားနဲ႔
ေရနံဆီမီးအိမ္ကို အစုိးရိမ္ၾကီးခဲ့
ၾကယ္ေၾကြတာကိုလည္းႏွေမ်ာခဲ့တယ္။ ”

မိုးေကာင္းကင္ထဲက
အေကြ႕အေကာက္ေတြ
နံရံေတြ တံတိုင္းေတြ
သက္၀င္ပါရွိစြာ
ပုံႏွိပ္ထားေသာစကားလံုးထဲမွာ
ၿငင္းခံုေဆြးေႏြးရန္
ဒီလိုပဲလား
အခ်ိဳ႕လူေတြေနၾကထိုင္ၾကတာက…။

ဒီလိုပဲလား
ငါ့မွာေနမိထိုင္မိတာက..။

ဒီလိုပဲလား
စားပင္ေသာက္ပင္စိုက္ပ်ိဳးတာက..။

ဒါဇင္ေပါင္းမ်ားစြာ ပ်င္းရိစရာေကာင္း
ၾကြား၀ါဖို႔ေကာင္းေလာက္ေအာင္
၀မ္းနည္းခဲ့ဖူးၿပီ..။

တစ္မူထူးၿခားစြာမေၿပာလိုပါ
“ အမွန္တရားနဲ႔တစ္ေထရာတည္းတူဖို႔
အိပ္ေရး၀၀အိပ္ပါရေစ ” ။ ။
၀င္းေမာင္


မိမိေၿခသံကိုေရတြက္ၿခင္း
ႏွလံုးသားတို႔
ေခၚထူးပဲ့တင္မႈမ်ားထူပိန္းေစရန္
လက္ရမ္းကိုခိုင္ေစခ်င္၏..။

အခန္း၀င္လာပံုက
ေရာ္ရြက္ေတြေၾကြလာသလိုပဲ။

ထိုကဲ့သို႔ရည္ရြယ္ခ်က္
ဖြဲ႕ ႏြဲ႕လိုက္ပါေတာ့လားဆို
အလို…ခင္ဗ်ားမွာေရာဂါရွိေနၿပီလား..။

အေကာင္းစားမို႔
အေကာင္းဆံုးလႊင့္ပစ္ရမယ့္
တန္ဖိုးနိမ့္ေညာင္းညာမႈမ်ား
၀မ္းသာစကား၊ႏွစ္တစ္ႏွစ္
အိပ္မက္တစ္ခု ၊ရုပ္ရွင္ရံုတစ္ရံု
ခ်စ္လြန္းလို႔ ေအာ္ဟစ္ဆဲဆိုပံုကို
ငါကိုယ္တိုင္ၾကံဳဖူးတယ္လို႔ဆိုပါ…။

“ ဘ၀ကိုတကယ္
ခင္တြယ္ပါသလား……..’ တဲ့။

၀ဲပ်ံၿခင္းအတတ္နဲ႔ အေတာင္က်ိဳးပံုရဲ႕ႏွစ္ထပ္ကိန္း
မ်က္ႏွာကိုနင္းေၿခမယ့္လက္ေလ်ာ့အရႈံးေပးစိတ္
ကြဲလြဲခ်က္ေပၚ တိတ္တိတ္ကေလးရိုက္ကပ္မိတြယ္။

ဘိတ္ဘိတ္ဆံုးလူရိုေသရွင္ရိုေသတစ္ခုခုရဲ႕
အဓိပၸာယ္မွာ
“ဘယ္သြားမလို႔လဲ”
“ဘယ္ကၿပန္လာသလဲ..”
“ထမင္းစားၿပီးၿပီလား..”
“ေနေကာင္းရဲ႕လား..”
မလိုအပ္ပဲ ခရီးသြားဟန္လြဲပဲ့တင္
တစ္ေန၀င္ တစ္ေခတ္ကုန္ၿမန္လြန္းတဲ့စၾက၀ဠာ….

“မသိဘူး..
….ဘာဆိုဘာမွမသိခ်င္ဘူး …”..အေမရယ္
ငယ္ငယ္တုန္းကလို
ခဲဖ်က္ဟာအသံုး၀င္ပါေစေတာ့…။ ။
၀င္းေမာင္

အိတ္ေဆာင္အဘိဓာန္
ၿဖဴးၿဖဴး ေၿဖာင့္ေၿဖာင့္ အေၿခအေန ေနသားတက် ၿဖစ္ဖို႔
အၿခားလူေတြရဲ႕အပူအပင္လို႔သေဘာထားလိုက္
(အဲသလို ယူဆရင္
…..လက္ခံခြင့္ၿပဳမလား)

ေက်းဇူးၿပဳၿပီး ၿငိမ္ၿငိမ္ေနပါ
မ်က္ႏွာမသစ္ပါနဲ႔
ေၿခမေဆးပါနဲ႔..။

ႏွစ္ ကို ႏွစ္ နဲ႔ေပါင္းရင္ ေလး
ႏွစ္ မွ ႏွစ္ ကိုေၿမွာက္ေသာ္ ဆိုတဲ့ ဟာသ
ဘ၀မွာဘူးေလးရာဖရံုမဆင့္ရန္မဆိုစေလာက္သာ
ကေလးငယ္ရဲ႕ ႏုနယ္မႈေတြ အလုအယက္ခန္းသြားပံုဟာ
အထိတ္တလန္႔သိေတာ့
ေတြးေတာမႈ
စၾက၀ဠာ ၊ကမၻာ
ဥပဓိရုပ္နဲ႔ ပိုက္ဆံ
တိုက္ဆိုင္တတ္ပံုေတြဟိုတစ္စ သည္တစ္စ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အဲသေလာက္တုန္ခါေနပံုေထာက္ရင္
သူ
ရုိးသားခဲ့တာေသခ်ာတယ္။

ယံုၾကည္မႈေတြကိုေဒါသနဲ႔ေထြးထုတ္ပစ္လိုက္ရင္
မ်က္ရည္စိမ္းေတြထြက္က်လာလိမ့္မယ္။ ။
၀င္းေမာင္

ထမင္းလံုးတေစၦ
အူမေတာင့္မွသီလေစာင့္မယ္လို႔
ခပ္လြယ္လြယ္အေၾကာေတြေလ်ာ့ခဲ့ရတာလည္း
မ်ားလွပါၿပီကြယ္။

တစ္ခါတစ္ရံ
လူသာမာန္တို႔ရဲ႕ပံုတိုပတ္စ
အဲဒီမိုးေလ၀သကိုမွန္းဆရင္း
ေဆးဖက္၀င္ေသာဂုဏ္သိကၡာတစ္ခုနဲ႔
အဆိပ္တက္ေသာ၀မ္းနည္းမႈကိုရလိမ့္..။

ခန္းဆီးစကိုေလတိုးလို႔
လၿပည့္ညကိုမီးေလာင္ၿပီး
အခ်စ္ေရ တို႔တေတြ ဘယ္ေန႔ ေခၽြးတိတ္ၾကမွာလဲ။

ခပ္ေသာ့ေသာ့စကားလံုးေတြနဲ႔
ကိန္းဂဏန္းကိုထိုးၾကိတ္သတ္ၿဖတ္တဲ့ပြဲ
စက္၀ိုင္းဆြဲဖ်က္ပစ္တဲ့စြန္တစ္ေကာင္လို
ကဗ်ာဆရာေတြသူငယ္ခ်င္းတို႔
မင္းတို႔လိုငါ
ေၿမေပၚမွာ
ေမြးဖြားခဲ့
ၾကီးၿပင္းခဲ့
ခ်စ္တတ္ခဲ့
ေၾကာက္တတ္ခဲ့
ရူးႏွမ္းခဲ့ေပါ့..။
“ဘ၀ဆိုတာပစ္ခ်ခံရတာပဲ”…တဲ့
အဲဒီၿမက္ရိုင္းေတာကိုေမွ်ာ္ၾကည့္ရင္
ရႈိက္ၾကီးတငင္မ်က္ရည္ေပါက္ေတြၿပည့္လို႔
အရယ္အၿပံဳးနဲ႔ အရာအားလံုးဟာ
ေၾကာက္စရာအရွိန္အဟုန္နဲ႔သြားေနတုန္း
ၿဗဳန္းကနဲ “တန္ဖိုး ”..လို႔ေရးလိုက္တာ
ဘယ္ေလာက္တန္သလဲ..။ ။
၀င္းေမာင္