ကဗ်ာဆိုတာ
ႏွလံုးေသြးတစ္စက္နဲ႔ ေခတ္အဆက္ဆက္ စီးဆင္းႏိုင္တဲ့ ၿမစ္ ၿဖစ္တယ္။ စၾကဝဠာထဲမွာ (ဒါမွမဟုတ္) လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ရႈမဆံုးေအာင္ ရုန္းကန္လွပေနတဲ့ သဘာဝတရားငယ္တစ္ခုလို႔ ... ကဗ်ာကို ... ေၾသာ္ .. ဘယ္သူေတြမ်ား ခ်စ္ႏိုင္ပါလိမ့္ ..။
ေမာင္သိန္းေဇာ္

ကဗ်ာ
ကမၻာေၿမၿပင္ရဲ႕
ေသၿခင္းမဲ့အသည္းႏွလံုး
ငါ့အခ်စ္ဆံုးေပါ့
သစၥာတရားကို တိုက္ရိုက္ဘာသာၿပန္ထားတာၿဖစ္တယ္။
မင္းဆက္ၿငိမ္း

ကဗ်ာ၊ နိယာမ၊ ရွင္သန္ျခင္း၀ိညာဥ္ အစအနမ်ား …………

Monday, October 25, 2010

ကဗ်ာ၊ နိယာမ၊ ရွင္သန္ျခင္း၀ိညာဥ္ အစအနမ်ား …………

ဒီကဗ်ာသံုးသပ္ခ်က္ကို ကြ်န္ေတာ္ ေအာက္တိုဘာ ၂၄ ရက္ေန႕မွာေရးပါတယ္။ စိတ္ထဲကို မီးရထားတစ္စီးလုိ အတြဲလုိက္ခုတ္ေမာင္းျဖတ္သန္း၀င္ေရာက္လာတဲ႔ ကဗ်ာေတြ … အတြဲအဆက္ေတြ၊ မ်ဥ္းေတြ ထဲက ကြ်န္ေတာ္ျမင္လုိက္တဲ႕ / ရိပ္ခနဲေတြ႕လုိက္တဲ႔ … ေျပာင္းလဲျခင္းနိယာမ၊ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရဲ႕ ခ်ိန္သားကိုက္တိက်မႈနဲ႕ အတိအက် စြန္႕လႊတ္ႏိုင္မႈေတြကို ကြ်န္ေတာ္ ဇာတ္ေၾကာင္းျပန္ၾကည္႕တာပါ။ ခင္ဗ်ားတို႕ ရင္ဘတ္ထဲမွာ ေနရာလြတ္ေတြရိွေနရင္ ျဖည္႕လို႕ရႏိုင္မယ္႔ အလင္းကို ကဗ်ာတစ္ခ်ိဳ႕က သယ္ေဆာင္လာတတ္တဲ႔အေၾကာင္း …. အေလးအနက္မဟုတ္တဲ႔ မိတ္ျဖစ္ေဆြျဖစ္ အေၾကာင္းၾကားမႈေလးတစ္ခုေလာက္ပါပဲ။

ခါလီဂ်ီဗရန္တို႕လက္ထက္္ကတည္းက PROSE POETRY ရိွေနတာကို ၂၁ ရာစုၾကမွ ကြ်န္ေတာ္တို႕ အလန္႕တၾကားထၾကည္႕ျဖစ္တာကိုလည္း သူ႕သေဘာသူေဆာင္တဲ႔အတိုင္းထားလုိက္ၾကရေအာင္။ ကဗ်ာက ဘယ္ကလာလဲ ဘယ္ကိုသြားသလဲ … ကြ်န္ေတာ္တို႕နဲ႕ဆို္င္သလား ဆိုတဲ႔ေမးခြန္းသံုးခုနဲ႔ပဲခ်ဥ္းကပ္ပါတယ္။ ဘယ္ကမွမလာဘူး။ ဘယ္ကိုမွလည္းမသြားဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တို႕နဲ႕လည္းမဆိုင္ဘူးဆိုရင္ ေလာေလာဆယ္ေတာ႔ ဒီကဗ်ာကုိ ခဏေလာက္သိမ္းထားလိုက္ခ်င္တယ္။ ၾကံဳျပီး လိုလာတဲ႔အခ်ိန္ၾကရင္ေတာ႔ဖတ္မယ္။ အခုကြ်န္ေတာ္ဖတ္လိုက္တဲ႔ ကဗ်ာေတြကို ကလီေရွး* ျဖစ္သြားျပီလို႕ သတ္မွတ္တဲ႔သူေတြလည္းရိွမယ္။ အဂၤလိပ္စာမွာ ကလီေရွး* ကို အေရးၾကီးတဲ႔ေနရာေတြမွ ဆက္လက္သံုးစြဲေနတာကိုေတြ႕ရတာေလးနဲ႕ ႏႈိင္းယွဥ္မိတယ္။ ကလီေရွး* ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ႔ ေနရာနဲ႕ ကလီေရွး* ဆက္လက္သံုးစြဲၾကတဲ႔ေနရာႏွစ္ခု၊နယ္ပယ္ႏွစ္ခု ၊ အယူအဆႏွစ္ခုကို မ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္းနဲ႕ဆက္ဆြဲလုိက္တဲ႔အယူအဆကို ကြ်န္ေတာ္ခိုင္ခုိင္ၾကီးလက္ခံေနမိပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္႔ကို နည္းနည္းယိမ္းယိုင္သြားေစခဲ႔တဲ႔ ၀င္းေမာင္ရဲ႕ ခ်ဳပ္ရိုးေပၚကေႏြ နဲ႕စလုိက္ၾကရေအာင္။ ဟန္သစ္၊ ဇူလိုင္ ၁၉၉၄ က ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ဟာ ႏွစ္ေပါင္း ၁၆ ႏွစ္အၾကာမွာ ကဗ်ာဖတ္ေနတဲ႔သူတစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္ကို လာျပီးလႈပ္ႏႈိးႏိုင္တယ္ဆိုတာေလးကို ကြ်န္ေတာ္ေတြးၾကည္႕ပါတယ္။ ကဗ်ာဟာ ရွင္သန္ေနတယ္။ ကဗ်ာဟာ အသက္ရိွတယ္။ ကဗ်ာဟာ သူ႕အလုပ္သူလုပ္တယ္။ အဲဒါေတြကို ကြ်န္ေတာ္ေတြးပါတယ္။

ခ်ဳပ္ရိုးေပၚကေႏြ

ေသတာနဲ႕
ရွင္တာကို
အျမီးကစျပီး မ်ိဳခဲ႔တယ္
အပ္ႏွစ္စင္းထိခြင္႔ရတဲ႔ေန႕က။

ထုိမွအစ
မွားမွန္းမသိခင္ မွားခဲ႔
မွားမွန္းသိေတာ႔လည္း ပိုမွားခဲ႔
ဒါ ငါ႔ရဲ႕ အားကစား ထူးခြ်န္ဆု တစ္ခုပါ။

အခုမွ
အလဟႆျဖဳန္းတီးမိတဲ႕
ေနာင္တနဲ႕ ေန႕စဥ္
ကိုယ္႔အတၱကို အလွျပင္လို႕
ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္ေခၚခဲ႔
ေကာင္းေကာင္းေနခ်င္တဲ႔စိတ္ေတြ
ေကာင္းေကာင္းစားခ်င္တဲ႔စိတ္ေတြ
ေကာင္းေကာင္း၀တ္ခ်င္တဲ႔စိတ္ေတြ
အဲဒီ မိုက္တြင္းနက္နက္ထဲမွာေလ။

လူဘ၀ဟာသတစ္ခုမွာ
ဘယ္လုိမွ ရယ္စရာမေကာင္းလို႕
ရယ္ရ
ေနာက္ထပ္ျပကြက္တစ္ခု
ငါနဲ႕တည္႕ေအာင္မေနတတ္ခဲ႔တာလည္းပါ
ဒါ တစ္သက္လံုး ေတာင္႔တင္းေနခဲ႔တဲ႔ေ၀ဒနာပဲ။

ဒီမွာ
ငါမွတ္သားမိသေလာက္ေတာ႔
ငယ္ငယ္တုန္းကေႏြဟာ
အခုေလာက္မပူတာသိပ္ေသခ်ာတယ္။ ။


ကြ်န္ေတာ္ ထပ္ျပန္တလဲလဲအမွားေတြကို ထပ္မလုပ္ခ်င္ေတာ႔လို႕ ဒီကဗ်ာကို ဖြင္႔ဆိုဖုိ႕ မၾကိဳးစားေတာ႔ဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္က အေလ႔က်ျဖစ္ထြန္းခဲ႔တဲ႔၊ ဒါမွမဟုတ္ စနစ္တက် သင္ယူခဲ႔ၾကတဲ႔ အသံစီးဆင္းမႈ အရ၊ ကဗ်ာက ေျပျပစ္စြာစီးဆင္းေနတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာ အမ်ားဆံုးေျပာစရာျဖစ္မွာက နိဂံုးကိစၥပဲ။ ကဗ်ာက နိဂံုးပါရမယ္ဆိုတာကို အခုအခ်ိန္မွာ အေတာ္ေလးေျပာရခက္သြားျပီ။ ဒီမွာ ငါမွတ္သားမိသေလာက္ေတာ႔ ဆိုျပီး လွမ္းေအာ္ေျပာလုိက္တာ ကြ်န္ေတာ႔္ကိုလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္႔စိတ္ကို ကဗ်ာဆရာက လွမ္းေျပာတာလား၊ သတင္းပို႕တာလား။ ေရွးဆံုးမစာေတြကလို နိတိတစ္ခုခုကိုေပးတာလား။ အဲဒါေတြကိုေတြးၾကည္႕လုိ႕လည္းရတယ္။ ခင္မ်ားတို႕ဟာ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ႏွစ္ပါင္း ၂၀၀၀ ေက်ာ္မွာေနခဲ႔တဲ႔သူေတြဆိုရင္ ကမာၻၾကီးဟာ အျပားၾကီးလုိ႕ပဲ သိခဲ႔ၾကမွာမဟုတ္လား။ အခုအခ်ိန္မွာသိတဲ႔အသိေတြဟာ အရင္တခ်ိန္က သိတဲ႔အသိေတြမဟုတ္ေတာ႔ဘူး။ ပိုျပီးေသခ်ာတာက ကမာၻၾကီးဟာ အလံုးၾကီးဆိုတာကို ကိုယ္တိုင္သိလုိက္ရတာမဟုတ္ဘူး။ တျခားတစ္ေယာက္ေျပာလုိက္လုိ႕သိလုိက္ရတာ။ အလံုးေတာင္မွ လိေမၼာ္သီးလုိ လံုးသလား၊ ေရွာက္ခ်ိဳသီးလုိလံုးသလား၊ သစ္ေတာ္သီးလုိလံုးသလား ေသေသခ်ာခ်ာသိရဲ႕လားဆိုရင္ ဘယ္လိုမ်ားေျဖမလဲ ………….။ …………………………………………………………………………………..။ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္စိတ္ထဲကို ခ်ဥ္းနင္း၀င္ေရာက္လာတဲ႔ကိစၥမွာ …………….ျခံတံခါးဖြင္႔ေပးျခင္း၊ ဆီးၾကိဳ ခရီးဦးၾကိဳျပဳျခင္း၊ ၀မ္းသာအဲလဲ ေပြ႕ဖက္ျခင္း၊ၾကည္သာရႊင္ျပ ေနရာေပးျခင္းေတြ ….ပါရဲ႕လား။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ႔ မပါဘူးလုိ႕ယံုတယ္။ ကဗ်ာက သူ႕အလုပ္သူလုပ္မယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕စိတ္က သိမွတ္ျပီးသားကိစၥေတြနဲ႕ တိုက္ဆုိင္စစ္ေဆးျပီး၊ ဒါမွမဟုတ္ ေထာက္ကန္ အညမညျပဳျပီး၊ ခံစားလုိက္မယ္။ သို႕တည္းမဟုတ္ ရယ္သြမ္းေသြးမယ္။ ဒီေလာက္ပါပဲ။


ကြ်န္ေတာ္ဆီကို ဆက္လက္တိုး၀င္လာတဲ႔ကဗ်ာေတြကေတာ႔ စန္းဦးရဲ႕ အျခားေသာ သရုပ္ေဆာင္မ်ားႏွင္႔ … ခင္ဗ်ား ဆိုတဲ႔ကဗ်ာစာအုပ္ထဲက ကဗ်ာသံုးပုဒ္ပါ။ ဘုရားေတြဟာ ဘုရားျဖစ္မျဖစ္ ဇိနတၳပကၠာသနီနဲ႕ တုိင္ဆိုင္ၾကည္႕လို႕ရပါတယ္။ ကဗ်ာေတြကိုေရာ ဘာေတြနဲ႕တုိက္ဆိုင္ၾကသလဲ။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕စကၠန္႕မလပ္ေျပာင္းေနတဲ႔စိတ္နဲ႕ ကဗ်ာဟုတ္/မဟုတ္/သလိုလို ကိစၥေတြကို စံသတ္မွတ္ဖို႕ျပႆနာရိွႏိုင္ပါတယ္။ Rock ဂီတသမားေတြဟာ Hip Hop ကို ဂီတတစ္ခုလို႕ လက္ခံဖုိ႕ခက္သလိုေပါ႔။ ထံတ်ာေတရွင္ေတြကေတာ႔ Rock ေရာ Hip Hop ကိုပါ ဂီတလို႕သတ္မွတ္လို႕မရသလို၊ Hip Hop သမားေတြနဲ႕ Rocker ေတြဟာ ထံတ်ာေတရွင္ေတြကို ဂီတတစ္ရပ္အေနနဲ႕ေလ႔လာဖုိ႕ အာသေ၀ါကုန္သြားပါတယ္။ ၾကံဳလို႕ေျပာရရင္ မွန္ေတြအေၾကာင္းနည္းနည္းေျပာခ်င္တယ္။ သူ႕အျမင္ကိုယ္႔အျမင္လုိ႕ ေျပာေလ႔ရိွၾကတယ္။ ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္မွာ ေထာင္ထားတဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွန္ႏွစ္ခ်က္လို .. သူ႕ထဲမွာ ကိုယ္႔ကိုျမင္ျပီး … ကိုယ္ျမင္ေနရတဲ႔ကိုယ္႔ပံုရိပ္ထဲမွာ သူ႕ကိုျပန္ျမင္ေနရသလိုပါပဲ ……….ကဗ်ာေတြဟာ …………….. မွန္ႏွစ္ခ်က္ၾကားက knowledge transfer လုပ္ေနတဲ႔ ျဖစ္ရပ္ေလးတစ္ခုလုိ ……………………….။

ငါးမွ်ားျခင္း

ကမ္းစပ္မွာ
ငါးမ်ား၊ ပီတိမ်ားနဲ႕
ကိုယ္ ေနထိုင္ရာ
ထုိသူ ေရာက္လာခဲ႔။

“ဒါ … ငါးအစစ္ေတြလား”

“ဟာဗ်ာ
ဒါ … ကိုယ္တိုင္ သီတံတပ္
ကိုယ္တုိင္ အခ်ိန္ေပးျပီး
ဒီျမစ္ထဲက ရခဲ႔တဲ႔ ငါးေတြပါ”

“ေအးေလ
အဲဒီ ျမစ္ထဲမွာ
ငါးအစစ္ေတြ မရိွခဲ႔ဘူးဆိုရင္ေပါ႔”
ေျပာျပီး … သူထြက္သြား။

အို…
ကိုယ္ျပန္ ေရရြတ္ေန
အခါခါ ေရရြတ္ေန …။

ဟုတ္တယ္
ျမစ္ထဲမွာ ငါးအစစ္ေတြ မရိွေတာ႔ဘူးဆုိရင္
ဘယ္လုိ လုပ္ၾကမလဲလို႕ ေတြးမိ။ ။

ကဗ်ာဆရာက သူ႕ဘာသာသူငါမွ်ားရမွာပ်င္းလုိ႕ ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕ အာရံုကို လာမွ်ားေနတယ္။ …. ေပ်ာ္စရာကိစၥတစ္ရပ္လုိ႕ခံစားရတယ္။ ေနာက္ထပ္ ေၾကာင္တစ္ေၾကာင္ထပ္ပို႕ေပးလုိက္မယ္။ ကြ်န္ေတာ္႔လက္ကိုေရာ စိတ္ကိုေရာ အေတာ္ကေလး ကုတ္သြားတဲ႔ေၾကာင္မေလးတစ္ေကာင္၊ ခင္ဗ်ားလည္း သတိထားျပီးေမြးျမဴဖတ္ရွဴပါဦး။

ေၾကာင္တစ္ေကာင္နဲ႕ လူ၏ေထာင္႔မ်ား

ေၾကာင္တစ္ေကာင္ ေကာက္ရတယ္
သူ႕လည္စီးလွလွမွာ စာတစ္ေစာင္
ပိုင္ရွင္ရဲ႕ေထာင္႔တစ္ခုကို
အၾကိမ္ၾကိမ္ ကုတ္ျခစ္ခံရလုိ႕
စြန္႕ပစ္လိုက္သတဲ႔။

လူသြားလမ္းေပၚမွာ
ငါ ေၾကာင္ကို ပိုက္ျပီးေငးေမာ
ေဟာဒီ ထုိင္းထုိင္းမႈိင္းမိႈင္း ေလျပည္ေအာက္မွာ
ေဟာဒီ ခ်ိဳ႕တဲ႔မႈ မီးေရာင္ေအာက္မွာ
ငါ ေၾကာင္ကိုပိုက္ျပီး ေငးေမာ

ငါက ေၾကာင္ကို မပြတ္သပ္ရဘဲ
ေၾကာင္က ငါ႔ကုိ ပြတ္သပ္တယ္
ဘယ္အရာမွန္းမသိ
ငါ႔ႏွလံုးအိမ္ထဲ တိုးလွ်ိဳးသြား
ငါမမွတ္မိတဲ႔ ငါ႔အေရျပားေတြကို ပြတ္သပ္လို႕
ငါသတိမျပဳမိတဲ႔ ေထာင္႔မ်ားဆီကို
ျပန္သြားေနမိ
ငါ႔ကိုယ္ငါ လိပ္ယူျပီး ငါပစ္ထည္႕ထားတဲ႔ေထာင္႔မ်ား။

ေထာင္႔ဆိုတာ
အရပ္ေလးမ်က္ႏွာထဲကမွ
ႏွစ္မ်က္ႏွာကို စြန္႕ပစ္ဖံုးကြယ္ထားရတဲ႔ကိစၥ
လူေတြမွာေထာင္႔တစ္ခုမက ရိွႏိုင္တယ္
ဒါကို ေပါက္ျပဲေအာင္ အၾကိမ္ၾကိမ္ႏႈိးဆြ
ဘယ္သူ အကုတ္ျခစ္ခံႏိုင္ပါ႔မလဲ။

လႊတ္ခ်လိုက္မိရဲ႕
ပါလာတဲ႔စာကိုေတာင္ မျဖဳတ္လုိက္ေတာ႔
လူသြားလမ္းေပၚမွာ
ပိုင္ရွင္ရဲ႕ေထာင္႔တစ္ခုကို အၾကိမ္ၾကိမ္ကုတ္ျခစ္လုိ႕
စြန္႔ပစ္ခံရတဲ႔ ေၾကာင္တစ္ေကာင္။ ။



အျခားေသာ သရုပ္ေဆာင္မ်ား ႏွင္႔ခင္ဗ်ား

ရပ္ကြက္ၾကီး ဆူညံေနပံု
ေဘာလံုးကန္ပံု
လက္ခ်င္း ဆုပ္ကိုင္ထားပံု
စာအုပ္ပံုၾကား ျဖတ္ေျပးပံု
ေရသြန္ခ်ပံု
ကားတံခါးပိတ္ပံု
စကားကုိဟန္နဲ႕ ေျပာပံု
ေရဒီယိုနဲ႕ နားရြက္နဲ႕ ကပ္ထားပံု
ေထာ႔နင္းေထာ႔နင္း လမ္းေလွွ်ာက္ပံု
ေခြးကို ေငါက္ငမ္းပံု
ဓာတ္တိုင္ေဘး ေငးၾကည္႕ပံု
အကၤ် ီေရစိုေအာက္ အတြင္းခံေပၚပံု
ဆြဲငင္သံနဲ႕ လက္၀ါးျဖန္႕ပံု
အိမ္အ၀င္ ေျခေထာက္ေဆးပံု
ၾကြတ္ၾကြတ္အိတ္ ဆြဲလာပံု
ႏြားႏို႕ျခင္း ရြက္ပံု
မုန္႕ထုပ္ ကိုက္ေဖာက္ပံု
လက္ဖက္ရည္ ေမာ႔ခ်ပံု
ေငြစကၠဴ ေရတြက္ပံု
၀မ္းနည္းျပီး ငိုပံု
ေအာ္ေခၚပံု
ေရစည္လွည္း တြန္းပံု
မွတ္တိုင္မွာ ကားေမွ်ာ္ပံု
ေျမာင္းေဖာက္ခ်ပံု
လမ္းကိုၾကည္႕ျပီး ထုိင္ပံု
သပိတ္ ပိုက္ထားပံု
ဗီဒိယိုအေခြ ခ်ိဳင္းၾကားညွပ္ထားပံု
ငံု႕ေနပံု
ကြမ္းေသြး ေထြးလုိက္ပံု
မိုးၾကိဳးပစ္ခ်တဲ႔ အသံကို လန္႕ပံု
အသီး ခူးေနပံု
ထီးထမ္း လမ္းေလွ်ာက္ပံု
သတင္းစာ ၾကည္႕ပံု
ထီကား ရပ္ပံု
ပုလင္း လွမ္းကိုင္ပံု
ပခံုး ဖက္သြားပံု
ဆိုက္ကားကို ေကြ႕ခ်လိုက္ပံု
ဖ်တ္ခနဲ နာရီၾကည္႕ပံု
မိုးကာ အက်ၤ ီ ဆြဲေစ႔ေနပံု
တစ္ေခါက္ ျပန္ဖတ္ပံု
အေခ်ာ ေရးပံု
အယ္ဒီတာ႔ထံ ပို႕ပံု
ကြန္ပ်ဴတာ စာစီပံု
သရုပ္ေဖာ္ ေရးဆြဲပံု
ပုံႏွိပ္ပံု
စာအုပ္ခ်ဳပ္ပံု
ဟုတ္ျပီ
အခု … ခင္မ်ားတို႕ ကဗ်ာဖတ္ေနတဲ႔ပံု ။ ။

ဒီကဗ်ာေလးကေတာ႔ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ျဖစ္စဥ္ေလးတစ္ခုကို တစ္ကြက္ျခင္းျပေနသလိုေလးေပါ႔။ ကဗ်ာရဲ႕ process ကို အစအဆံုးေရးသြားသလုိမ်ိဳးေလး ဆန္းသစ္ထားတယ္။ ကဗ်ာေရးတာကို ကဗ်ာထဲျပန္ထည္႕ေရးရမယ္ဆိုတဲ႔ သီအုိရီ ခပ္ဖြံ႕ဖြံ႕ၾကီးေတြနဲ႕ အကိုက္ၾကီးကိုက္သြားမယ္လုိ႕ေမွ်ာ္လင္႔ရပါတယ္။ ကဗ်ာမွာထူးျခားတာတစ္ခုက ျမန္မာေတြမွ နားလည္မယ္႔ကဗ်ာလို႕ ခံစားရပါတယ္။ အဲဒီျမင္ကြင္းေတြအားလံုးရိွတာ အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာေရာ၊ ကမာၻမွာပါ ျမန္မာအျပင္ ျမန္မာပဲရိွတဲ႔အတြက္ ျမန္မာျပည္သားေတြအတြက္ ကဗ်ာလို႕ခံစားရပါတယ္။

ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို တစ္ေခါက္တည္းနဲ႕ ရင္ဘတ္ထဲမေရာက္ရင္ ထားလုိက္ပါဦး။ သူ႕အခ်ိန္မတန္ေသးလို႕ပဲမေရာက္ေသးတာလည္းျဖစ္ႏို္င္ပါတယ္။ ကဗ်ာဖတ္ရတာလည္း စိတ္ရွည္လက္ရွည္ဖတ္ရပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကဗ်ာေတြဟာ စိတ္ထဲမွာ နက္နက္ရွိဳင္းရွိဳင္းျငိသြားတတ္ပါတယ္။ အဲဒီကဗ်ာမ်ိဳးကို ကြ်န္ေတာ္တို႕ေမ႔လုိ႕မရေတာ႔ဘူး။ ဒါဟာ အသက္ရွဴတဲ႔ကိစၥလိုပဲ ကြ်န္္ေတာ္တို႕ရဲ႕ဘ၀ထဲ ကပ္ပါလာေတာ႔တာပါပဲ။

တစ္ခါတစ္ေလ ျမန္မာကဗ်ာေတြထဲမွာ ျပင္သစ္ျမိဳ႕၊ အိုင္ဖယ္လ္တာ၀ါ၊ ႏ်ဴေယာ႔ခ္ နဲ႕ ၀ါရွင္တန္ … ၊ လစ္ဘာတီရုပ္တုနဲ႕ လြတ္လပ္ေရးေၾကျငာစာတမ္းေတြေနရာယူၾကတယ္။ တစ္ခါမွ ႏိုင္ငံျခားမေရာက္ဘူးတဲ႔ ကဗ်ာဆရာေတြရဲ႕ ရင္ဘတ္ထဲကို ႏိုင္ငံတကာကျမိဳ႕ေတြ နဲ႕ အထိမ္းအမွတ္ အမွတ္အသားေတြ စီးဆင္း၀င္ေရာက္လာတာ စာေပရဲ႕သက္ေရာက္မႈလုိ႕ပဲထင္တယ္။ စာေပအားျဖင္႔ ယဥ္ေက်းမႈေတြဟာ ရင္းႏွီးလာၾကတယ္။ ႏွလံုးသားခ်င္း နီးလာၾကတယ္။ ခံစားမႈခ်င္း အပူဒဏ္ခ်င္းနီးလာၾကတယ္။ ဂ်ပန္ေတြေရးတဲ႔ ႏ်ဴကလီးယားဗံုး အေၾကာင္းဟာ လူသားတုိင္းရဲ႕ရင္ဘတ္ထဲမွာ ပူေလာင္သြားသလို .. နာဂါဆာကီ၊ ဟီရိုရွီးမား … ကြ်န္ေတာ္တို႕ စိတ္ထဲမွာစြဲသြားတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ေတြဟာ ေနထိုင္ရာ ၀န္းက်င္က အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ခံစားလုိက္ရတဲ႔အခါ …. ပိုျပီးထိထိခိုက္ခိုက္ျဖစ္ၾကရတယ္။ တစ္ဆင္႔သိျမိဳ႕ၾကီးေတြကေန ရန္ကုန္ျမိဳ႕ေတာ္ဆီကုိ ျပန္ေခၚထုတ္သြားတဲ႔ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ကို မိုးဃ္ေဇာ္က ေရးခဲ႔႔ပါတယ္။

ရန္ကုန္ည

ဆုပ္ကိုင္ႏိုင္သမွ် ဆုပ္ကိုင္
ရပ္တည္ႏိုင္သမွ်ရပ္ထား
ဘာမွ အလကား မရဘူးဆိုလို႕
စတိုးဆုိင္ေရွ႕က လမ္းျဖတ္ကူးခဲ႔တယ္။

ဒီမွာေလ
က်ပ္မျပည္႕တဲ႔ညဥ္႕ငွက္ေတြ
တစ္ဖန္ ျပန္လည္ရွင္သန္ထေျမာက္လာၾကတဲ႔
ရန္ကုန္ဆိုတဲ႔ ရန္ကုန္ညမွာ
ပန္းဆိုးတန္းတစ္၀ိုက္
လမ္းသလားၾကည္႕လုိက္ေတာ႔
ရန္ကုန္ညဟာ
ကားမီးေရာင္နဲ႕တုန္ေနရဲ႕။

ဒီေခတ္မွာ
နာတာရွည္ေရာဂါကို
ေဆးျမီးတိုနဲ႕ ကုသခ်င္လုိ႕ မျဖစ္ဘူး။
ညပလက္ေဖာင္းေပၚက
အမ်ိဳးေကာင္းသမီးေလးရယ္
ဘ၀ဆိုတာ
ဂြဒ္ေမာနင္းေပါင္မုန္႕စိမ္ထားတဲ႔ ႏုိ႕တစ္ခြက္ေပါ႔
ေသျခင္းတရားဆိုတာေတာ႔
သတၱ၀ါတုိင္း ရရိွမယ္႔ အခ်ိန္ပို လုပ္အားခပဲ။

လန္႕ႏိုးခဲ႔တဲ႔ အိမ္မက္အတြက္
ေဒါသထြက္ေနလို႕လည္း အပို
ရွယ္လီကိုရြတ္ဆို
ဘုိႏိုကို ဂုဏ္ျပဳ
မသမာမႈမွန္သမွ်
လက္တကမ္းက ရင္ဆိုင္ထားလုိက္မယ္။

ဒီကေန႕ ည မိုးေကာင္းကင္မွာ
မိုးသားတိမ္လိပ္ေတြ ကင္းစင္ပါရဲ႕လား
ခင္ဗ်ားတို႕ရဲ႕ ေသြးထဲမွာေရာ
ပိုးမႊားေတြ သန္႕စင္ပါရဲ႕လား
သံသရာ ခ်ားရဟတ္ထဲမွာ
ေငြၾကယ္ကေလးေတြပြင္႔ခဲ႔လုိ႕
ကိုယ္႔ဘ၀ကိုယ္ မက္ေမာမိျပန္တယ္
တကယ္ဆုိရင္
တို႕ေသြးသားဟာ
အမွန္တရားနဲ႕သာ တည္ေဆာက္သင္႔ေပရဲ႕။

ေၾသာ္ …
အေနာ္ရထာလမ္းမၾကီးက
ေျခသံေတြကို ထမ္းထားဆဲ
ေခြ်းတစိုစို လူတန္းၾကီးေတြနဲ႕
ခံုးေက်ာ္တံတားေတြေအာက္
ဘ၀ေတြ စီးဆင္းေနေလရဲ႕။

ဘယ္ဆီဘယ္၀ယ္မသိ
ဘ၀ေတြ စီးဆင္းေနေလရဲ႕။

စစ္ၾကီး အတြင္းတုန္းက
ရန္ကုန္ညမွာ
ဗံုးခိုက်င္းေတြ တူးခဲ႔တယ္။

စစ္ၾကီးအတြင္းတုန္းက
ရန္ကုန္ညကို
ျဗိတိသွ်စစ္သားေတြ ဆုတ္ခြာခဲ႔ၾကတယ္။

စစ္ၾကီးအတြင္းတုန္းက
“ကင္ေပတိုင္” ရံုးခန္းဟာ
“ေရႊဂံုတုိင္” မီးပြိဳင္႔နားမွာ ရိွခဲ႔တယ္။

စစ္ၾကီးျပီးျပန္ေတာ႔
ရန္ကုန္ညမွာ
အင္းစိန္တိုက္ပြဲျဖစ္ခဲ႔တယ္။

ဒီလိုနဲ႕
ရန္ကုန္ညမွာ
“မိုေရွဒါယန္း” အိပ္စက္ခဲ႔
“ခ်ဴအင္လုိင္း” အိပ္စက္ခဲ႔
“ခ်ာဗလစ္ေယာင္ခ်ိဳင္ယု” လည္း အိပ္စက္ခဲ႔။
အခုေတာ႔ ရန္ကုန္ညဟာ
ျပီးခဲ႔တဲ႔စစ္ၾကီးကို ေမ႔လုိ႕
ၾကံဳခဲ႔တဲ႔ ဒုကၡေတြကို ေမ႔လုိ႕
“အေဖာ္” ကို ဟုိတယ္္ေပၚမွာ ေ၀ငွလို႕
လူငယ္ေတြ ၾကယ္လုိ ကခုန္လို႕
မေရရာတဲ႔ ေဆာ႔(ဖ)၀ဲေတြနဲ႕
ရန္ကုန္ညဟာ သက္၀င္လႈပ္ရွားလုိ႕။

ဟဲလို … ရန္ကုန္ညေရ
သင္နဲ႕ ႏွစ္ဥိးသေဘာတူ ေပြ႕ဖက္ျပီး
သင္နဲ႕ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ အိပ္စက္ခဲ႔ရတာ
အကုန္အက် မ်ားလြန္းလွေပမယ္႔
အခုအထိ မျငီးေငြ႕ႏိုင္တာ ဘ၀ေပါ႔
ဂိတ္ထုိးလုိက္တဲ႔ ေအာက္ဆိုက္ကားေလးေပၚ
အနာဂတ္ကို ေမွ်ာ္ျပီး တက္လုိက္တယ္။

ခံုးေက်ာ္တံတားၾကီးေတြေအာက္
ဘ၀ေတြ စီးဆင္းသြားရွာျပီ။

(ရုပ္ရွင္ေတးကဗ်ာ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၀၆။ ေရႊအျမဳေတ စာေပဆု ၂၀၀၇)
ဒီကဗ်ာကေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕က်ဆံုးမႈေတြကို တသီၾကီးေတြ႕ရပါတယ္။ အဲဒီမွာ ဘာေတြျဖစ္ပ်က္ေနလဲ … မျဖစ္ဘဲ ပ်က္ေနလဲ ဆိုတာေတြကို ….သိျပီးသားတရားကို ေနာက္တစ္ခါ နာဘူးထပ္မံလုိက္ရသလို …စိတ္ေရာ … ေစတသိက္ပါ ေအာင္႔သက္သက္နင္႔နင္႔နဲနဲ နာက်င္ရပါတယ္။ ကဗ်ာဆိုတာထက္ အရိွအတိုင္း အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေရးထားတဲ႔ ရန္ကုန္ညေလးတစ္ညလုိ႕ပဲ ပိုခံစားရပါတယ္။ အခုေတာ႔ သမိုင္းကို ထုံုးသုတ္လုိက္သလို အညစ္အေၾကးကို အျဖဴေရာင္ညစ္ေထးမႈနဲ႕ ထပ္အုပ္လိုက္သလို ပံုဖ်က္ထားလုိက္တဲ႔ျမိဳကေလးတစ္ျမိဳ႕ …..။ သမုိင္း၀င္ေၾကကြဲမႈေတြနဲ႕ … အစစအရာရာ ပ်က္သုဥ္းသြားခဲ႔တဲ႔ ညကေလးတစ္ည …….. ေၾကကြဲဖြယ္ဇာတ္ကားၾကီးကို ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္ခြင္႔မရိွ၊ ရံုထဲက ထြက္ခြင္႔မရ အစအဆံုးၾကည္႕လုိက္ရသလို …. မြန္းၾကပ္တဲ႔ ရသတစ္ခ်ိဳ႕ ရလုိက္ပါတယ္။ …………..။

ကဗ်ာအားျဖင္႔။ ကဗ်ာႏွင္႔အတူ ……..၊ ကဗ်ာႏွင္႔အမွ် ………………..ကြ်န္ေတာ္ နိဂံုးခ်ဳပ္လုိက္ပါတယ္။

Zephyr

ဒုတိယပင္လယ္

Tuesday, September 28, 2010

ကမၻာ

ေကာင္းကင္၊ ပင္လယ္ၿပင္
ေတာေတာင္၊ ေခ်ာင္းေၿမာင္းနဲ႔
အၿခားေသာ စြန္႔စားမႈေတြ။

လူေတြရဲ႕
သက္တမ္းေတြ၊ ရာစုႏွစ္ေတြ
ေပးဆက္ခဲ့မယ္
ဝယ္ၾက ေရာင္းၾက
အၿမဲၿမင္ေနရတယ္။ ။

ေဇာ္ထြန္းတင္

အပိုင္းအစမ်ား

အကြာအေဝးႏွင့္ ဟင္းလင္းၿပင္သလို႔
ေလလြင့္ေၾကကြဲ
ေၿခရာမဲ့ ခရိးစဥ္ ေရးဆြဲလုိ႔
သံစဥ္ရိုင္းေတြ
ပဇာ့ေၾကာင့္ ပ်ံ႕လြင့္ေနပါသလဲ။

အကာလညအခါ
ပန္းပြင့္မ်ား အိပ္စက္ၾက
ႏိုးထဖို႔ အားယူၾက
ေရြ႕လ်ားခဲ့ ညမ်ားစြာ
အဓိပၸာယ္မဲ့ နာရီမ်ား
ၾကယ္မ်ား နီးေဝး မွိန္ၿပ
ေဘာင္ၿဒပ္ က်ပ္တည္းမႈ
လင္းလက္ ပြန္းပဲ့ၾကရေပါ့။

အက္ကြဲစ မိုးေကာင္းကင္
စူးရွ မိုးေရစက္တို႔
ေအးၿမေစပါမည္လား
ရွတေစမည္လား
ငါသည္ကား
အမိုးအကာမဲ့ လမ္းေလွ်ာက္သူ။

မေမ့ေလ်ာ့ၾကပါႏွင့္
ၿမစ္တစ္စင္း
ထက္ၿမက္စ အပိုင္းအၿခားမွာ
စီးဆင္းခ်င္လ်က္ ရပ္တန႔္ရ
အလင္းနည္း အေရာင္မွိန္ေလ်ာ့
သစၥာတရားဟာ
နာက်ည္း ခါးသီးစြာ
ခံစားခ်က္ ဝဋ္ဒုကၡ
မုသာဝါဒဟာ လူပီသ ေစခဲ့ၿပီ။

ၾကားေနရ ၿမင္ခြင့္မၾကံဳ
မိုးရာသီ စိမ္းလန္းမႈ
ေလာင္းရိပ္မွ လြတ္ေၿမာက္
မညီညာမႈ ရစ္သမ္
ရႈခင္းကို လွပေစရဲ႕။

သည္းထန္စြာ ခံစားမႈ
ငါ၏ ရူးသြပ္မႈလို႔ ဆိုပါ
ဟိုမွာ
ပန္းေတြ ေဝေနတယ္
လြတ္လပ္စြာ လန္းဆန္းလို႔ေပါ့
အဆိပ္မၿဖစ္ခဲ့ရင္
စိုက္ခဲ့တဲ့ သစ္ပင္
ေလးၿမတ္သင့္ပါတယ္။

အေရာင္ေတြ ကူးစက္
သစ္တစ္ပင္ လူတစ္ေယာက္ ေခြးတစ္ေကာင္
ေရစုန္မွာ ေမ်ာ၍ပါ
ေၿပာင္းလဲ ၿပင္ဆင္ ရီေဝထိုင္းမႈိင္း
ဒါမွမဟုတ္
အမည္မဲ့ ၿဖစ္စဥ္မွာ
သမုတိသစၥာ ၿဖစ္ပါသလား။

ၿငင္းခံုၾက
အတၱၾကီးစြာ ၿငင္းခံုၾက
သံသယႏွင့္ ၾကည့္ၿမင္ၾက
သဒၵါနဲ႔ ကိုင္ေပါက္ၾက
မနာလို ရႈပ္ေထြးၾက
ဟုတ္ရဲ႕
ဂုဏ္ယူလုိက္ပါေစ
ခမ်ာ သနားစရာ။

ေလာကသစၥာတဲ့
မီးၿခစ္ေက်ာက္ကုန္ေနတယ္
စကၠဴေပၚက ဝါဒ
ေရႊေရာင္ေဖာင္းၾကြ ဂုဏ္ၿပဳမႈ
ငါ့ကို တံဆိပ္မႏွိပ္ၾကနဲ႔
မထိုက္မတန္ ခ်ီးမြမ္းလုိက္တဲ့
ရိုေသေလးစား
အပိုင္းအစေတြသာ ၿဖစ္ပါတယ္။ ။

ၿငိမ္းပိုင္



ဟင္းလင္းၿပင္သို႔

ေလထဲမွာလား
ေရထဲမွာလား
ကိုယ္တိုင္လည္း မကြဲၿပားဘူး။

အစၿပဳေနၿခင္းလား
အဆံုးသတ္ေနၿခင္းလား
ဆင္းနိမ့္ေနၿခင္းလား
သိမ့္ခနဲ ၿငိမ့္ခနဲ
ခံစားလုိက္ရတာကိုပဲ သိတယ္။

ေမွာင္မိုက္တိတ္ဆိတ္တဲ႔
ညတစ္ညပါပဲ။
ၿပိဳးၿပက္ေနတဲ့
ၾကယ္ကေလးတစ္လံုးေတာ့ ေတြ႕တယ္
လင္းလက္လြန္းအားၾကီးလို႔
နီေနတာလား ဝါေနတာလား
မကြဲၿပားဘူး။

ေရြ႕လ်ားေနဥိးမွာလား
ရပ္တန္႔သြားမွာလား
အသံတစ္သံၾကားလာသလိုလို။

အားေပးေနတာလား
တားၿမစ္ေနတာလား
ညံ့သက္တဲ့ ေလညင္းလား
ရက္စက္တဲ့ မုန္တိုင္းလား
ဘာဆိုဘာမွ မကြဲၿပားခင္မွာ
လြင့္ေမ်ာသြားတယ္။ ။

ေက

လက္ၿပတ္သြားတဲ့ည

မိုးေတြေလေတြ
လွ်ပ္စီးေတြေအာ္တဲ့ည
လကေလးလည္း
ထြက္ေၿပးခဲ့ရေပါ့။

တိ္မ္တစ္ဆင္စာ ေထာင္ေၿခာက္မွာ
ေကာင္းကင္ဟာ
မာယာနဲ႔ ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္
အေနာက္ေတာင္ဆီက ရြာမည္ဟန္ၿပင္
အလို ဂီတနက္သန္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ပါလား။

ဘယ္မွာလဲ
ထြက္ေၿပးသြားတဲ့လ
စၾကဝဠာထဲမွာ
တစ္ေနရာရာမွာ
ဒဏ္ရာေတြနဲ႔မ်ားလား
ၿပတင္ေးပါက္ေဘးက ကၽြန္ေတာ္
အစိုးရိမ္ေတြ လြန္ေနလို႔။

ၾကယ္ေတြလည္း
ေကာင္းကင္ၾကီးကို က်ိမ္ဆဲ
လကိုခ်စ္ၿခင္းနဲ႔
ပန္းရနံ႔ မသင္းတဲ့ ညကို အမ်က္သိုေနၾက။

ၿဖစ္ခ်င္ေတာ့
ၿပတင္းေပါက္ကို ဆြဲအပိတ္
ကၽြန္ေတာ္ ဒိတ္ကနဲ ၿဖစ္သြား
ေအာ္
အၿပင္မွာ လက္တစ္ဖက္ၿပတ္က်န္ရစ္ခဲ့ပါလား။


ႏိုက္စ္

ပထမပင္လယ္

Monday, September 27, 2010

မစၥတာ ဒဗလ်ဴကလက္ရဲ႕ မွတ္တမ္း

ဘဝဟာ
ေဆးဆိုးပန္းရိုက္ ပိတ္သားစ တစ္စတဲ့
မစၥတာ ဒဗလ်ဴကလက္ရဲ႕ မွတ္တမ္းအရ ..။
လူေတြရဲ႕ အထင္ေသးမႈကို ခံယူပါ
(ဒါဟာ လူၿဖစ္ေၾကာင္း သိေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ့တာလို႔
ေၿပာၿပလုိ႔ရေသး)
အဲလို .. ကိုယ့္အေပၚ အထင္ေသးမႈေတြကို
ေပးေခ်
ၿပီးရင္
ကိုယ္ရသင့္တာ ကိုယ္ၿပန္ယူခဲ့ႏိုင္ၾကဖို႔ပဲ။
မစၥတာ ဒဗလ်ဴကလက္ရဲ႕ မွတ္တမ္းအရ ..
အခ်ိဳ႕လူေတြ လူမုန္းခံရတာကိုက သူ႔အတြက္
ကိုယ္ရသင့္တာ
ေငြေတြ ေသာက္ေသာက္လဲ ရေစခဲ့သတဲ့။
မစၥတာ ဒဗလ်ဴကလက္ရဲ႕ မွတ္တမ္းအရ။
မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေအာင္ၿမင္မႈဟာ
အရက္တစ္လံုးေတာင္မွ
မၿဖစ္ခဲ့ ဖူးဘူးတဲ့
မစၥတာ ဒဗလ်ဴကလက္ရဲ႕ မွတ္တမ္းအရ။
ကမၻာၾကီးမွာ “ ထီး” နဲ႔ “ ေသာ့” ဟာ
အလိုနဲ႔ အလုပ္ကို လုပ္ၾကတယ္
ေသခ်ာတယ္
မစၥတာ ဒဗလ်ဴကလက္ရဲ႕ မွတ္တမ္းအရ။
ကိုယ့္အိမ္က တန္ဖိုးအရွိဆံုး ပစၥည္း
ဒီပစၥည္းမွ အမိအရ ခိုးသြားႏိုင္သူ
ဒီ သူခိုး
ဒင္းကို
အတိအက် ေက်းဇူး ဥပကာရ တင္ရွိရမယ္။
သိၾက
ကိုယ့္ဂုဏ္သိကၡာၿမင့္မားေအာင္
ၿမွင့္ေပးတယ္ လို႔ေပါ့။
မစၥတာ ဒဗလ်ဴကလက္ရဲ႕ မွတ္တမ္းအရ။
ႏွင္းဆီဟာ
ေသာက္လို႔ေကာင္းတယ္
လမင္းဟာ
ေဆးစပ္ေကာင္းတယ္
ႏြားဟာ
ေဆးစပ္ၿပင္းၿပင္းနဲ႔ ေသာက္လို႔ေကာင္းတယ္။
လမ္းမေတြဟာ
သင္ခန္းစာေတြၿဖစ္တယ္
သင္ခန္းစာေတြဟာ
လမ္းမေတြၿဖစ္တယ္
မစၥတာ ဒဗလ်ဴကလက္ဟာ
ခ်ည္မွ်င္နဲ႔ အထည္ကို မွတ္တမ္းတင္ခဲ့တယ္ေပါ့။
ဘဝနဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဟာ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ အသက္ရွင္မႈဟာ
လူေတြက လူ႔မ်က္ႏွာကို မၾကည့္ခဲ့တာဟာ
ခ်ည္မွ်င္နဲ႔ အထည္ကိစၥဆိုတာကို မသိခဲ့။
ဒါေၾကာင့္ပဲ
မစၥတာ ဒဗလ်ဴကလက္နဲ႔
မစၥတာ ဒဗလ်ဴကလက္ရဲ႕ မွတ္တမ္းကို
မွတ္တမ္းတင္လုိက္မိပါရဲ႕။ ။

ေမာင္ေခ်ာႏြယ္



လိုေနတဲ့ညေန

ပုလင္းကိငွဲ႕ခ်လုိက္ေတာ့လည္း
တကၽြိကၽြိ ဘရိတ္နင္းသံေတြသာ ထြက္က်လာခဲ့
အရက္ မရွိေတာ့ဘူး တဲ့။

ခလုတ္ပိတ္လိုက္တဲ့ လက္ညိႈးတစ္ေခ်ာင္းေၾကာင့္
စည္းလိုက္ေနတဲ့ တၿခားလက္ညိႈးတစ္ေခ်ာင္း
အရွက္ရသြားရွာေပါ့။

ဒီဓာတ္ေငြ႕ မီးၿခစ္စုတ္ေၾကာင့္
စိတ္အေႏွာက္အယွက္ၿဖစ္ရ
အရက္ မရွိေတာ့ဘူး တဲ့။

အရက္မရွိေတာ့လို႔
တကယ့္ မိတ္ေဆြစစ္ကလည္း ေပ်ာ့စိစိ
မာန စစ္ၾကီး မ်က္ႏွာငယ္လို႔
ေစ်းဆစ္လုိ႔ မရတဲ့ ႏွစ္ဆယ့္ ေလးနာရီကသာ
အီလည္လည္နဲ႔ တင္းခံေနရဲ႕ ။

ဒီကိစၥ
အားလံုးေပၚ ပံုခ်ခဲ့
ရာသီဥတု ရပ္ကြက္ ေသာၾကာေန႔
ကမၻာၾကီး လည္ပတ္ႏႈန္း ေနရာလြတ္
ၾကက္ေၿခေထာ္ကရိုး ၊ ဆိုက္ကား ၊ မိန္းမ
ေရ၊ ေယာက်ာ္းေဆာင္းထီး၊ စီးကရက္
ေသာက္သံုးသူမ်ား၊ ဆံုးမ စကား၊

ကဲ - အခုေတာ့
အရက္ မရွိေတာ့ဘူးတဲ့။

လြယ္လြယ္ကေလးကိုေတာင္မွ
အၿငင္းခံလုိက္ရသူပါ
သူ သီခ်င္းဆိုၿပီး ၿပန္လာခဲ့တယ္။ ။

ေမာင္ၿပည့္မင္း


စကား၏အလ်ား

စာလံုးေပါင္းမ်ားကို မယံုၾကည္
ဦးေခါင္းကို တစ္ၿခမ္းေစာင္း၍ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္
က်စ္လ်စ္ဆုပ္ကိုင္
တိုင္တစ္တိုင္၏ ထိပ္ဖ်ားေပၚမွာ
အခန္းအနားက်င္းပ
ဟုတ္ပါေပ့ကြယ္။

မွန္ကန္ေသာ ေရၿပင္၌ ေၿခေဆး
ေႏြးေထြးၿခင္းကို မသန္႔စင္
မ်က္ႏွာၿပင္ေပၚက ၾကြက္သားမ်ားကို
ေယာင္မွားဖြယ္ရာ တုတ္ေႏွာင္
မဂၤလာ ရွိစြာေသာ ခန္းေဆာင္တဲ့
ပုပ္အဲ့အဲ့အနံ႔ ရရွိတယ္။

ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေလးမ်ားကိုပင္
ၿဖဴစင္ေစပါရဲ႕လား
အခမ္းအနားမစခင္
နာက်င္လုေအာင္ လက္ကိုဆြဲ
ႏႈတ္ဆက္ၿခင္းမည္တယ္။

အေကာင္းဆံုး ပထမဆုတံဆိပ္ ေပးလုိက္ပါေပရဲ႕
ေနာက္ဘက္မွာ ဘာမွမရွိ
ေပ်ာက္ဆံုးသြားသည့္ အိပ္မက္သည္ သံသရာ
ဘာဝနာကို ရိုက္ခ်ိဳး
ေအာ္ ရိုးသားၿခင္း..လား
အရွက္မဲ့စြာဟစ္ေၾကြး
မာန၏ ေဆးေကာင္းတစ္ခြက္
ေမွာက္လ်က္လဲၿပန္ေပါ့။

အစသည္ အဆံုးမဟုတ္သမုိ႔
သည္လို မဟုတ္ခဲ့ေလပါ
ခ်ီးက်ဴးမိၿပန္တယ္
ငါးတုိ႔ ေပ်ာ္ရာ ေရကန္သာမွာ
ေရညွိေမွာ္ဒိုက္မ်ားဟာ အစာအာဟာရ
ဘဝၿဖစ္တည္သည္။

ေသာက္သံုးပါဦး
ကၽြႏု္ပ္အသံမဲ့စြာ ေစာင့္ၾကည့္ေနၿပီး
အဓိပၸာယ္ သိၿပီးေသာ ခက္ခဲသည့္
ၿဒပ္မဲ့ ပန္းခ်ီကို ခံစားလ်က္ပင္။

ေနၾကာပြင့္
ေၿပာင္းပင္မ်ား
ေၿမပဲႏွင္ ့ႏွမ္းခင္းမ်ား
ၿဖတ္သန္းသြားတိုင္း လမ္းကေလးမွာ အမ်ားၾကီး
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

သာမန္ကာလွ်ံကာ ညွိထိုး
လမ္းဆိုးမ်ား ထူးၿပီးမေကာင္းေအာင္
ဝတ္ေက်တမ္းေက်
မိမိရင္ထဲမွ လဟာၿပင္သည္ က်ယ္ၿပန္႔လာေခ်၏။

လက္ထဲမွာ တန္ဖိုးအၾကီးဆံုးအရာ
ဘာပါလိမ့္
အစိုင္အခဲ သို႔မဟုတ္ လက္ဝါးၿပင္
ထို႔ေနာက္
ေလ၏ ……….။ ။

ေမာရူးဆိုး


ဆင္ေၿခဖံုးအစ ၁၇-၁၁-၉၀

တစ္ေန႔ထက္ တစ္ေန႔ ထူလာတဲ့ ႏွင္းေတြ
တမာ မန္က်ည္းနဲ႔ မဲဇာလီေတြေပၚမွာ
ဖြဲဖြဲလြင့္လြင့္
ရပ္ေနသင့္သလား
ဆက္ေလွ်ာက္သင့္ေသးသလား
အသံဟာ အဖ်ားခတ္ တုန္ခါသြားတယ္။
တစ္ကိုယ္ေတာ္ စြန္႔စားခန္းဆန္ဆန္
အေဝးေၿပးလမ္းမေပၚက ခႏၶာဝန္တစ္ခု ေလးလံေနပံုဟာ
အားရပါးရ ရယ္ခ်လိုက္ဖို႔ ခက္လွေလရဲဲ႕။

ဘဝေတြ တၿပံဳတမၾကီး
အနားက ဝွီးကနဲ ၿဖတ္ေက်ာ္သြားေတာ့မွ
အသက္ဝဝရွဴဖို႔ သတိရကာ
ေခါင္းကိုေမာ့
ရင္ဘတ္ၾကီးကိုလည္း ေကာ့ပစ္လုိက္တယ္။
အဲဒီေန႔က
ေနလံုးၾကီး ေၿမာက္တက္မလာခင္
ကမန္းကတန္း အိမ္ထဲၿပန္ဝင္ခဲ့မိ။ ။

ခင္ေအာင္ေအး



ပင္လယ္မိန္းမ

ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္မႈ မရွိတဲ့ ပင္လယ္
ၾကယ္ေတြကို မ်ိဳခ်ဖို႔
အဲသည္မွာၾကည့္ ပက္လက္ၾကီး
ပင္လယ္နဲ႔ ေကာင္းကင္
ညိႈ႕ငင္ၿခင္း ကိစၥ
ညက ေစာင့္ၾကည့္တဲ့အခါ
ေနာက္ဆံုး
ၾကယ္ေတြ ေဝါကနဲ ေဝါကနဲ
ေရတံခြန္တစ္ခုလိုထိုးက်
ပင္လယ္ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းဝနဲ႔
ရင္သား လိႈင္းအိေတြၾကား
ၿပီး…. နက္ရိႈင္း ေၿခဖဝါးေအာက္မွာ
ေဟာ .. ၾကည့္စမ္း
မ်က္ေတာင္ပုတ္ခတ္
တလက္လက္နဲ႔
ေသြးေအးလွတဲ့ ပင္လယ္
လမင္းကို ထပ္မ်ိဳဖို႔
ေတြ႕လား …
ဟိုမွာ အၾကီးအက်ယ္ ၿပင္ဆင္
အားထုတ္ေနတာ ..။။ ။

ခရမ္းၿပာထက္လူ





တတိယပင္လယ္

Sunday, September 26, 2010

ပုစြန္ေတြဖတ္ဖုိ႔ ကဗ်ာ


ပုစြန္ေၾကာ္ကိုဝါးေနရင္း
ေရမွာေပ်ာ္တဲ့ သူ႔အခ်ိန္ေလးေတြ ၿမင္ေယာင္
သြားနဲ႔လွ်ာတစ္ေလွ်ာက္ အရသာအေပၚ
တုန္လႈပ္မႈေတြေရာက္၊


ေၾသာ္ .. ေလာကအနက္ထဲ ေထာက္မမီ
ငါ့အေတြးေတြလဲ
ေတာ္ေတာ္တိမ္ထင္ရဲ႕ ..။


ဒါဆို
ပုစြန္ေတြ ေပ်ာ္ရႊင္
ကူးခတ္ခဲ့ၿခင္းေလွာ္တက္မ်ား
စနစ္တက် ကိုက္ၿဖတ္ရန္
သြားေတြရွိရာကိုေပါ့။ ။

သုခမိန္လႈိင္
၂၃၊၁၁၊၈၉


တစ္ကိုယ္ေရေပ်ာ္ရာေပ်ာ္ေၾကာင္းရွာၿခင္း

လက္ညႈိးညႊန္ရာ
သက္တံအသစ္နဲ႔
အံသြား အသစ္ရွိတယ္။
အဲဒါကို သိရေတာ့
အမွတ္တစ္ခုရဲ႕ စံ
လြမ္းဖို႔ေကာင္းေအာင္ ဖြဲ႕ႏြဲ႕ရမလား။

ပုခက္လိုပဲေပ်ာ့ေခြ
ေနေတြ
လေတြ
ပံုၿပင္ေတြ တကယ့္အၿဖစ္အပ်က္ေတြ
ေသြးထြက္ေအာင္ မွန္တဲ့ စကားေတြ
ဟီရိၾသတၱပၸတရားေတြ
ရပါတယ္
မ်က္မွန္တစ္လက္
သြားၾကားထိုးတံ တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔
ကုပ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္း ၿမင့္ၿမတ္ခ်ိန္မွာေလ။

သူက
ကြယ္ပသြားတဲ့ ရသပညာ လည္ေခ်ာင္းထဲ
မာန္မာနၾကြက္တြင္းရဲ႕ မဟာအဝီစိအထိ
တည့္တည့္ၾကီး စူးဝါးအၿပံဳး
အသံအက်ယ္ဆံုးပဲ။

ခုနကမွ
ခပ္လြယ္လြယ္ ငန္းေဆးတစ္ခြက္ေသာက္တယ္
မိန္းမကို မင္ေသေသနဲ႔ ေဟာက္တယ္
မနက္ဖန္ ဆိုတာ ခဏခဏ ပြင့္ၿပီး
ပြင့္မွန္းမသိလုိက္ခင္ ေၾကြသြားတဲ့
ပန္းပဲ ..
ဒါပါပဲကြာ .။

တလႈပ္လႈပ္ရြ လံု႕လ
ၿပီးခဲ့တဲ့ စေနေန႔မွ ယခု ရာစုတိုင္
မွတ္တိုင္ထူ ဘယ္သူယံုေအာင္
ငါသိမ္ေမြ႕မိတာ ေတာင္းပန္ပါတယ္။
အႏုပညာသည္ရဲ႕ ေခြးတစ္ေကာင္ဘဝ
ကမူးရွဴးတိုး ဒုန္းစိုင္းၿပန္ပေကာ
ေက်ာနဲ႔ ေကာင္းကင္ဟာ မ်က္ႏွာခ်င္း ဆိုင္မိပါေလေရာ..။ ။

ေအာင္ခ်ိမ့္


အေပ်ာ္ဖတ္ဝတၳဳ

အဲဒီမွာ
လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ေအာက္ စုန္းစုန္းၿမဳပ္
အားရွိလာေအာင္ စုပ္ယူ
လူ႔ဘဝထဲ ေလာၾကီးၾကီးေရာက္ခဲ့သူ
သူ ေနထိုင္လိမ့္မယ္။

လူမွန္ရင္
ေန႔စဥ္မွတ္တမ္းထဲ ေသေသခ်ာခ်ာ မွားဖူး
ပြဲေတာ္ရက္ထဲ မ်က္စိ က်ေလာက္ေအာင္ ေပါ့ပါးဖူး
ခ်စ္သူနဲ႕ ဒုကၡလွလွ ေတြ႕ဖူး
ငယ္ရြယ္စိတ္နဲ႔ ေသြးနားထင္ေရာက္ဖူးေပါ့။

လူေတြက
ဟာသ ဇာတ္ၿမဴးေယာင္ေဆာင္လို႔
ခြက္ထိုးခြက္လန္ရယ္လို႔
ဗန္းစကားေတြနဲ႔ လမ္းသလားလို႔
ၾကည့္စမ္း
(လူ႔တစ္ကိုယ္လံုးမွာ
မ်က္လံုးဟာ အေဖာက္ၿပန္ဆံုးလို႔ ဆိုရေလာက္ေအာင္)
တစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္
စူးစူးရဲရဲ စိုက္ဝင္လုိ႔
ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕ဖြယ္ အက်ီ ၤနဲ႔
မစၦရိယစိတ္ကို တင္းတင္းပိတ္ကြယ္လုိ႔ ..။

ငါတုိ႔
ေခါင္းတိုင္ထိပ္က ၿပတ္ေတာင္းမႈတ္ထုတ္တဲ့ မီးခိုးလို
အသက္ရွဴလံုးေတြ
အဆုပ္လုိက္ အခဲလုိက္ ၿမင့္တက္သြား။

အခုေတာ့
(ငါေပါ့ေပါ့ဆဆ ေတြးခဲ့တဲ့အတိုင္း)
အာသာရမၼကဟာ တစ္ခါမွ မေသဘူးသလို
အိပ္ရာကလဲ ႏိုးေရာ
သူ႔ကို ငါ အထုတ္ေၿဖၿပမိေရာ ..။ ။

ဝင္းလြင္


လူနာ

မိတ္ေဆြ ၤ*လင္း ၤ က
ခင္ဗ်ားရဲ႕ ေသြးေၾကာထဲမွာ
ကိုလက္စေထာ နည္းနည္းမ်ားေနတယ္ .။

အဆီအသား နည္းနည္းေလွ်ာ့လုိက္ရင္
ၿပႆနာမရွိ။

သူ႔ေဆးဝိဇၨာနဲ႔
ဒါ ဒိဌပဲ တဲ့။

သူ႔လူနာက
ကဗ်ာဆရာၿဖစ္တယ္
ေငြေၾကး မ်ားမ်ား ဆင္းရဲတယ္
အဝီစိထဲ ဖင္ထိုင္လဲလု မတတ္ၿဖစ္တယ္
ကမၻာၾကီးရဲ႕ ေထာင့္ တစ္ေထာင့္ေၾကာင့္
ႏွလံုး အရမ္းခုန္ေနတယ္။

ေဆးဝိဇၨာနဲ႔
သူ႔လူနာကို ကမၻာၾကီးထဲ အတင္းၿပန္ပို႔
မိုးေကာင္းကင္ ခပ္သိုးသိုးၾကီးရဲ႕ ေအာက္မွာထား
ဘာမ်ား လန္းဆန္းေစဦးမွာလဲ
သူလည္း တစ္ေန႔ ေၾကကြဲသြားမွာပါ ။ ။

ငသိုင္းေခ်ာင္း ဝံသာ
*လင္း = လင္း (ေဆး-၁)


အလင္း

သဘာဝတရားက
ႏူးညံ့ၾကည္လင္မႈနဲ႔
စီးေမ်ာဆဲ။

တိမ္ေတြ တိမ္ေတြ
အရုပ္ဆိုးလုိက္တာ
တစ္ေလာကလံုး ေမွာင္ေတာ့မယ္။

ဒါ လံုးဝ မၿဖစ္သင့္တဲ့ ကိစၥပဲ
ပန္းခ်ီဆရာညည္းညဴ
သူ႔ပစၥည္းေတြ ခပ္ၿမန္ၿမန္ထုပ္ပိုး
ေဆာင့္ေဆာင့္ေအာင့္ေအာင့္နဲ႔
အရက္ဆိုင္ကို ေၿပးၿပီ။

တို႔ေတြ
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ၾကည့္လုိက္မိ
သဘာဝတရားမပီသတဲ့
အခ်စ္ေတြနဲ႔။ ။

ေဇာ္ထြန္းတင္


အလဲအလွယ္

ငါ
အခု
လေရာင္ကို ေမာ့မၾကည့္ရဲဘူး။

ဖူးၾက ပြင့္ၾက ေၾကြၾက
သူလည္း သူ႔ႏွလံုးသားနဲ႔သူ
ငါလည္း ငါ့အႏုပညာနဲ႔ငါ။

မေတာ္တဆေတြကပဲ ကမၻာကို ေၿပာင္းလဲခဲ့
ငါ့ကိုလည္း ေၿပာင္းလဲခဲ့
ေၿပာင္းလဲသမွ် ဦးညြတ္ဖို႔က်ေတာ့
ငါ အခု
လေရာင္ကို ေမာ့မၾကည့္ရဲတာ ဆန္းသလား။

သူ႔ကိုခ်စ္သလို
ငါ့ကိုလည္း ခ်စ္ၾကပါ။
မထင္ပါနဲ႔
တပ္မက္မႈေတြက
အဆုပ္လုိက္ အခိုင္လုိက္
ညြတ္လို႔။

ညြတ္က်လာတဲ့ လေရာင္မွာ
ငါ့ကိုခ်စ္သလို သူ႔ကိုလည္း ခ်စ္ၾကပါ။

ထူထူပ်စ္ပ်စ္ နံနက္ခင္း ေရာက္လာ
ငါလည္း
အမွားအက်ိဳးေဆာင္သူပါ။ ။

ေၿပၿမင့္


ေၿမပံုတစ္ခ်ပ္နဲ႔ မီးယပ္ေခါင္းကိုက္

သည္ေနရာကို ေရာက္ခဲ့ပံုက
ဇာတ္ရံုေနာက္ေပါက္မွ
ဝင္ခဲ့သလိုမ်ိဳး
စိုက္ပ်ိဳးထားတဲ့ အနာတစ္ခု
တယုတယ ဆြတ္ၾကင္
ေဆးမထည့္ခ်င္ေတာ့။

ေၿပးရင္းလႊားရင္း
ေမ့ေဆးအေငြ႕ အခိုးရိႈက္မိ
တိမ္တုိက္တစ္အုပ္ သတိလစ္
ညစ္ေထးေသာ ပေယာဂ
အၿမင္တဆံုး အံု႔မႈိင္းညိဳ
ထိုခဏ ေၾကကြဲ
ဟင္ .. ဦးေႏွာက္ဆဲလ္ တစ္ခု
ဖုထစ္ေနပါေရာ့လား။

ေယာင္မွားမႈေတြ ေမ့ေဖ်ာက္
သူကေတာ့
တြန္႔ေခါက္ေတာင္တန္းၾကီးေတြလို
တင္းမာေနရဲ႕

အဲဒါကလဲ တစ္ခ်ိန္တုန္းက
ႏႈန္းအားၿမင့္ ေပါက္ကြဲမႈ ေၾကာင့္တဲ့။ ။

ေမာင္သင္းမိုး

သူသည္ ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ ၿဖစ္သည္ ..

Wednesday, August 4, 2010


သူသည္ ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ ၿဖစ္သည္ ..

ကဗ်ာေတြကို ebook အၿဖစ္ ဒီလင့္ခ္ မွာသြားေဒါင္းႏိုင္ပါတယ္။


ကဗ်ာေကာ႔ေတးလ္ (၁)

Sunday, May 23, 2010

ကဗ်ာေကာ႔ေတးလ္ (၁)

ကြ်န္ေတာ္ၾကိဳက္တဲ႔ကဗ်ာေလးတစ္ခ်ိဳ႕နဲ႕ ေကာ႔ေတးလ္တစ္ခြက္ တိုက္မလို႕ပါ .....။
ကြ်န္ေတာ္ဟာ ကဗ်ာကို ခ်စ္တဲ႔ ၊ ကဗ်ာေတြကို စြဲလန္းတဲ႔လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင္႔ ဟိုကၠဳ ကဗ်ာေတြကို သိပ္ၾကိဳက္တဲ႔ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။

ကဗ်ာေန႕မွာ ဒီ ဘေလာ႔ခ္မွာ ကဗ်ာ installation တစ္ခုလုပ္ဖုိ႕ စိတ္ကူးပါတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ အပ်င္းထူေနတာနဲ႕ ေရြးထားျပီးသားကဗ်ာေတြကို မေရးျဖစ္လုိက္ပါဘူး။ နည္းနည္းေနာက္က်သြားေပမယ္႔ ကဗ်ာေန႕အတြက္ ရည္ရြယ္ပါတယ္။ ေနာက္ျပီး ကဗ်ာေတြကို သိပ္ခ်စ္တဲ႔သူတုိင္းအတြက္ပါ။ ကဗ်ာေတြကို ဘာအေၾကာင္းနဲ႕ပဲေရးေရး ကဗ်ာေရးေနတဲ႔သူတုိင္းရဲ႕ရင္ထဲမွာ ကဗ်ာကို ခ်စ္တဲ႔စိတ္ရိွေနပါတယ္။ အသက္ကို ဘာလုိ႕ရွဴေနရသလဲလို႕ေမးရင္ ေမာလာလို႕ လို႕ေျဖရသလို ကဗ်ာကို ဘာလို႕ေရးသလဲဆိုရင္ ေမာလာလို႕လို႕ေျဖရမယ္ထင္ပါတယ္။ .... စိတ္ထဲမွာ သိမ္းထားရတာေတြ ...ဖ်တ္ခနဲေတြ႕တာေတြမွတ္ထားရတာမ်ားလို႕ေမာလာတာေတြ .... ဘ၀ကိုေမာလာတာေတြ၊ ... အာရံုေတြကိုေမာလာတာေတြ ... တစ္ခုုခုကို ေမာလာတာေတြကို ကဗ်ာေရးၾကတယ္လုိ႕ထင္ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္႔စိတ္ထဲ၀င္ေနတဲ႔ကဗ်ာေတြကို ေကာ႔ေတးလ္တစ္ခြက္ အျဖစ္ ေဖ်ာ္ပစ္လုိက္တဲ႔အခါ ......။

ေရွးဆရာေတြရဲ႕ လမ္းကို
ငါမလုိက္ခ်င္ဘူး။
သူတို႕ရွာေဖြတဲ႔အရာကို
ငါရွာခ်င္တာ တစ္ခုတည္း။ ။
ဗသွ်ိဳး
(ေဇယ်ာလင္း ဘာသာျပန္- ဂ်ပန္ေမာ္ဒန္ကဗ်ာမ်ား)

ဒီကဗ်ာေလးကို သေဘာက်ျပီး အဲဒိကဗ်ာစာအုပ္ကို၀ယ္လုိက္တယ္။ စာအုပ္ကိုဖတ္ရင္ အားလံုးဖတ္တယ္။ ေရွ႕ဆံုးက ဘယ္သူ ထုတ္လဲ၊ ဘယ္စာအုပ္တိုက္ကထုတ္လဲ၊ ေနာက္ဆံုးစာအုပ္ကို ဘယ္သူခ်ဳပ္လဲဆိုတာကိုလည္းဖတ္တယ္။ အခုစာအုပ္ကို ကုိျမင္႔ခ်ဳဳပ္တယ္။ ကိုျမင္႔ခ်ဳပ္တဲ႔စာအုပ္ေတြကြာလတီေကာင္းတာကို ကြ်န္ေတာ္ သိေနတယ္။ အဲဒါကို သူသိခ်င္မွသိမယ္။ ဒါေပမယ္႔ ကိုျမင္႔ဟာ သူ႕စာအုပ္ေတြကို အေကာင္းဆံုးခ်ဳပ္ေနတယ္။ ေနာက္ထူးျခားခ်က္က ႏွစ္ကာလမ်ားရဲ႕ ပထမဆံုးစာအုပ္ျဖစ္တယ္။ အဲဒါေလးေတြကို စိတ္၀င္စားတယ္။ ျမန္မာေငြ သံုးရာတိတိေပးရတယ္။

ကဗ်ာေလးကိုဖတ္ရင္ ဗသွ်ိဳးဆိုတဲ႔ လူငယ္ေလးကို ျမင္ရမယ္။ ဗသွ်ိဳးဟာ ဇင္ဆရာေတြရဲ႕ ဆရာၾကီးပါ။ ဒါေပမယ္႔ သူ႕ရဲ႕ လူငယ္စိတ္ေလးကို ကဗ်ာထဲမွာေရးထားတယ္။ သူက အတုလုိက္ခိုးေနတာမဟုတ္ဘူး။ သူက လုိက္ၾကည္႕ေနတာ၊ လုိက္သင္ယူေနတာ ... သိခ်င္ရံုေလးသက္သက္အတြက္ ...။ အဲဒီအယူအဆေလးကို သိပ္ၾကိဳက္လုိ႕ ဒီကဗ်ာကို ဒုိင္ယာရီရဲ႕ေရွ႕ဆံုးမွာေရးထားလိုက္တယ္ ....။

တစ္ခ်ိန္က ေန႕တုိင္းေရးျဖစ္တဲ႔စာအုပ္ေလးရဲ႕ေရွ႕မွာလည္း ဒီကဗ်ာေလးကို ေရးထားခဲ႔တယ္။ သမားရိုးက်ေတြကို ခြဲထြက္ဖုိ႕ သမားရိုးက်ေတြကုိ ဆန္႕က်င္ဖုိ႕ အားေပးတဲ႔ကဗ်ာေတြကို ၾကိဳက္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ဟာ သိုးေတြလုိ ေရွ႕က ဆရာေတြေနာက္ကို တေကာက္ေကာက္လုိက္ေနဖုိ႕မလိုဘူး ....။ သူတို႕မွန္လား မွားလား သိခ်င္တယ္။ သူတို႕ဘာလုိ႕သြားတာလည္းသိခ်င္တယ္။ သူတုိ႕ကိုနားလည္ခ်င္တယ္။ ပညာသင္တာဟာ ပံုတူကူးတာမဟုတ္ဘူး ... လမ္းကို သိဖုိ႕ၾကိဳးစားေနတာပဲလုိ႕ ဒီကဗ်ာေလးက အမ်ားၾကီးေျပာျပခဲ႔တယ္။

သင္႔ကိုေရာ ဒီကဗ်ာေလးက ဘာေတြေျပာေနတယ္လုိ႕ သင္ခံစားရလဲ ....။
ကဗ်ာေလးကို စိတ္ထဲမွာသိမ္းထားလုိက္ပါ .....။
တစ္ေန႕မွာ သူေျပာတဲ႔စကားေတြကို သင္ၾကားရလိမ္႔မယ္။


မိုးေ၀းရဲ႕ သူပဲအၾကမ္း သူပဲအေခ်ာဆိုတဲ႔ကဗ်ာစာအုပ္ထဲက ပန္းခ်ီဆိုတဲ႔ ကဗ်ာေလးကိုလည္း ၾကိဳက္ပါတယ္။
ပိေတာက္ပန္းေတြ ေၾကြေနတာ ေတြ႕ရင္ ငယ္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြ လမ္းခြဲၾကရတဲ႔ ေန႕ေလးကို သတိရတယ္။ သူတို႕ေတြက မိသားစုလုိက္ ႏိုင္ငံျခားကိုေျပာင္းခါနီးအခ်ိန္ .... သူတုိ႕ျခံထဲက ပိေတာက္ပင္ေလးေအာက္မွာ အားလံုးစုျပီးထိုင္ေနၾကတယ္။ April လရဲ႕ေန႕လည္ခင္းတစ္ခုမွာ ပိေတာက္ေတြဆိုးဆိုးရြားရြားေၾကြေနတယ္။ အဲဒီျမင္ကြင္းကို ကြ်န္ေတာ္ဘယ္လိုမွ မေမ႔ေတာ႔ဘူး ....။ သိပ္ခင္တဲ႔သူေတြနဲ႕ခြဲရဦးမယ္လုိ႕ ပိေတာက္ပန္းေတြေၾကြတိုင္း ေတြးမိသြားတတ္တယ္။ ... ပိေတာက္ပင္ကို Gumkino လို႕ေခၚတယ္လို႕ သူငယ္ခ်င္းကေျပာတယ္။ .... တစ္ေန႕ေန႕ ပိေတာက္ပြင္႔ေတြမေၾကြေတာ႔တဲ႔ေန႕မွာ ငါတုိ႕ျပန္ေတြ႕ၾကမယ္လို႕ကတိေတြေပးခဲ႔ၾကတယ္ .....။ အခုဆိုကြ်န္ေတာ္တို႕ျပန္မေတြ႕တာ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ျပည္႕သြားျပီ ....။ ပိေတာက္ေတြကေတာ႔ေၾကြတုန္းပဲ ....။ ... အခုကဗ်ာေလးကလည္း တစ္ျခားအဓိပၸာယ္ေတြလည္းပါပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ႔ ေၾကြေနတဲ႔ပိေတာက္ပန္းအထိပဲစိတ္နဲ႕ဖတ္ျပီး စိတ္နဲ႕ခရီးထြက္သြားခဲ႔တယ္။

ပန္းခ်ီ

ႏူးညံ႕လို႕လား
တအားနာက်င္လြန္းလို႕လား
ပိေတာက္ပြင္႔ေလးေတြ
တဖြဲဖြဲေၾကြေနတဲ႔ ျမင္ကြင္းထဲ
ထီးေဆာင္းျပီး ျဖတ္သန္းေနတာ။

အာရံုကို စုစည္းလုိက္ဖုိ႕
ငါကိုးကြယ္တဲ႔ ၾကိုဳးစကိုမျမင္ႏိုင္
သူ႕အလင္းက မ်က္စိမႈန္တယ္။ ။

မိုးေ၀း


ေနာက္ထပ္ကဗ်ာေလးကိုေတာ႔ တဂိုးရဲ႕ကဗ်ာေလးကို ေရြးလုိက္ပါတယ္။ ဆယ္တန္းတုန္းက အိမ္မွာ စီးပြားေရးအခက္အခဲျဖစ္ပါတယ္။ ကုန္းေကာက္စရာမရိွေအာင္မြဲသြားတယ္ဆိုတဲ႔ စကားလံုးကို စာေတြ႕လက္ေတြ႕ သင္ယူရတဲ႔အခ်ိန္လုိ႕ေျပာရပါမယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ စာက်က္ဖို႕ အာရံုစိုက္ရတာ သိပ္ခက္တယ္။ က်ဴရွင္လခမွန္မွန္ေပးႏုိင္တဲ႔သူေတာင္ျဖစ္ဖုိ႕ အေတာ္ေလးၾကိဳးစားခဲ႔ရတယ္။ အေဖက စီးပြားရွာဖုိ႕ ႏိုင္ငံရဲ႕အျပင္ဘက္ကိုထြက္သြားတယ္။ ဘ၀ဟာ မထင္မွတ္တာေတြျဖစ္လာတတ္တယ္။ အရင္ကရိွခဲ႔ဖူးတဲ႔ အကုသိုလ္ကို ေရွာင္လုိ႕မရဘူး .... ဒါကို သည္းခံျပီးျဖတ္ေက်ာ္ရမယ္လို႕ အဲဒီအခ်ိန္မွာ နားလည္ခဲ႔တယ္။ ေနာက္ေတာ႔ အစ္ကို ၀မ္းကြဲတစ္ေယာက္က က်ဴရွင္စရိတ္ေတြေထာက္ပါတယ္။ ေနာက္ျပီး စာအုပ္၀ယ္ဖုိ႕ ပိုက္ဆံထပ္ေပးပါတယ္။ တစ္လကို အျပင္စာအုပ္၀ယ္ဖုိ႕ ႏွစ္ေထာင္၊သံုးေထာင္ေလာက္ရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ မွာ ၀ယ္ျဖစ္တဲ႔စာအုပ္ေတြမွာ တဂိုးရဲ႕စာအုပ္ေတြမ်ားပါတယ္။ ျမသန္းတင္႔ဘာသာျပန္ျပီး တစ္အုပ္ကို တစ္ရာပဲေပးရလုိ႕၀ယ္တာပါ။ ဂုဏ္ထူးစာေပမွာ သြား၀ယ္ပါတယ္။ စာရြက္ေတြ လြတ္ေနတာ စာမ်က္ႏွာေက်ာ္ေနတာဆိုျပန္ျပန္သြားလဲလို႕ ဆိုင္ကလူေတြနဲ႕ပါ မ်က္မွန္းတန္းမိလာပါတယ္။ သစ္သီးခူးဆိုတဲ႔ စာအုပ္ေလးကို သိပ္ၾကိဳက္ပါတယ္။ အခုကဗ်ာက အဲဒီကဗ်ာစာအုပ္ထဲကပါ .... ခံစားၾကည္႕ပါဦး ....။ ဒီကဗ်ာေလးဖတ္ျပီး ကြ်န္ေတာ္႔ဘ၀မွာ အမ်ားၾကီးစိတ္ခ်မ္းသာခဲ႔ရပါတယ္။



၁၂
ဟိုေအာက္မွာ
စိမ္းလဲ႔ၾကည္ေနတဲ႔ ယမုန္နာျမစ္က
တသြင္သြင္စီးလို႕၊
အထက္မွာေတာ႔
အစြန္းထြက္ေနတဲ႔ ကမ္းပါးၾကီးေတြက
မ်က္ေမွာင္ကုတ္လို႕
ေတာအုပ္ေတြနဲ႕ညိဳမႈိင္းျပီး
ျမစ္ေခ်ာင္းအင္းအိုင္ေတြ အမာရြတ္ထင္ေနတဲ႔
ေတာင္တန္းၾကီးေတြက ပတ္လည္၀ိုင္းလို႕။

ရဟန္း ေဂါ၀ိႏၵဟာ
ေက်ာက္ေဆာင္တစ္ခုေပၚမွာထုိင္ျပီး
တရားစာရြတ္ေနတယ္။
သည္တုန္းမွာ ဥစၥာမာန္ေစာင္ၾကီးလွတဲ႔
သူ႕တကာ ရာဂုႏၵ ေရာက္လာျပီး ဦးခ်ရင္း
"တပည္႕ေတာ္ လွဴဖြယ္၀တၳဳ သည္
ဆင္းရဲႏံုခ်ာလွပါသည္၊
ကိုယ္ေတာ္လက္ခံျခင္းငွာပင္ မထုိက္ပါ" လို႕
ေလွ်ာက္တင္တယ္။
သည္လိုေလွ်ာက္ျပီး
အလြန္အဖုိးထုိက္တဲ႔
ေက်ာက္မ်က္ရတနာေတြ စီျခယ္ထားတဲ႔
ေရႊလက္ေကာက္တစ္ရံကို ဆက္ကပ္သတဲ႔။

ရဟန္း ေဂါ၀ိႏၵဟာ
လက္ေကာက္တစ္ဖက္ကို လွမ္းယူ
လက္ေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းမွာ ခ်ိတ္ျပီး
ေ၀ွ႕ယမ္းကစားေနတယ္။
လက္ေကာက္မွာ စီျခယ္ထားတဲ႔ စိန္ပြင္႔ေတြဟာ အလင္းျမားတန္းေတြ
တစ္စင္းျပီးတစ္စင္း ပစ္လႊတ္ေနသလို
တလက္လက္နဲ႕။

သည္လိုနဲ႕ လွည္႕ေနရင္း
လက္ေကာက္ဟာ
လက္က လြတ္က်သြားျပီး
ကမ္းပါးအတိုင္း
ေရထဲလိမ္႔က်သြားပါေလေရာ။
ရာဂုႏၵဟာ "အလိုေလး အက်ိဳးနည္းပါျပီ" လို႕ေအာ္ရင္း
ျမစ္ထဲကို ခုန္ဆင္းလုိက္တယ္။
ရဟန္းေဂါ၀ိႏၵကေတာ႔
တရားစာကိုပဲ ဆက္ရြတ္ေနသတဲ႔။
ျမစ္ေရေတြက
လက္ေကာက္ကို သယ္ေဆာင္ျပီး
ဆက္လက္စီးဆင္းသြားၾကတယ္။
ညေနၾကေတာ႔
ရာဂုႏၵျပန္ေရာက္လာတယ္။
သူ႕တစ္ကိုယ္လံုးလဲ ေရေတြ ရႊဲလို႕။
ေမာလဲေမာလွျပီေလ။

ရာဂုႏၵက ေမာၾကီးပန္းၾကီးနဲ႕
"လက္ေကာက္ ဘယ္မွာ က်သြားတယ္ဆိုတာ
အရွင္ျပရင္ တပည္႕ေတာ္ ျပန္ရေအာင္
ယူပါ႔မယ္ ဘုရား" လို႕ေလွ်ာက္သတဲ႔။

ရဟန္းေဂါ၀ိႏၵက
"ဒီေနရာမွာ က်သတဲ႔" လို႕ေျပာျပီး
က်န္တဲ႔ လက္ေကာက္တစ္ဖတ္နဲ႕ ပစ္ခ်ျပလိုက္သတဲ႔။


...........။
ကဗ်ာေလးက သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္။ ဒီကဗ်ာေလးေတြနဲ႕ပဲ ညေနတိုင္း စာက်က္ဖုိ႕ အာရံုကို စူးစိုက္ခဲ႔ရတယ္။ ... အဲဒီကဗ်ာေလးကို အခါခါဖတ္ျဖစ္တယ္။ တစ္ေယာက္တည္းလည္းဖတ္သလို အေမ႔ကိုလည္းဖတ္ျပတယ္။ အကို႕ကိုလည္းဖတ္ျပတယ္။ အိမ္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးမွာ ေပ်ာ္ေအာင္ေနႏိုင္ဖုိ႕ ၊ စိတ္ဓာတ္မက်ဘဲ စာၾကိဳးစားႏိုင္ဖုိ႕ ဒီကဗ်ာေလးေတြကမထင္မွတ္ေလာက္ေအာင္ ခြန္အားေတြေပးခဲ႔တယ္။

ေနာက္ထပ္ကဗ်ာေလးကိုေတာ႔ ကြန္စစ္ေကာင္းရဲ႕ ငါ႔ၾကာသေတး ကိုေရြးပါတယ္။
ၾကာသပေတးေန႕ေတြကို ဘာမွန္းမသိဘဲခ်စ္တဲ႔အတြက္ေၾကာင္႔ျဖစ္ပါတယ္။ ၾကာသပေတးေန႕ေတြမွာ ငယ္တုန္းက မၾကာခဏ လက္ေဆာင္ေတြရပါတယ္။ ၾကာသပေတးေန႕ဆိုရင္ အျပင္ထြက္လည္ရတာမ်ားပါတယ္။ ၾကာသပေတးေန႕ဆိုရင္ အလိုလိုေပ်ာ္ေနတတ္တယ္။ ဘ၀မွာ ၾကာသပေတးေန႕ေတြနဲ႕ပတ္သက္ရင္ အမွတ္တရေတြမ်ားလြန္းလို႕ ၾကားသပေတးေန႕ နက္နက္ရိွဳင္းရိွဳင္းတြယ္ဆက္ထားတဲ႔ကံၾကမၼာနဲ႕လူတစ္ေယာက္လုိ႕ မၾကာခဏ ခံစားရပါတယ္။ ၾကာသပေတးေန႕ေလးတစ္ခုအေၾကာင္းကို ဖတ္ၾကည္႕ရေအာင္ဗ်ာ .....။

ငါ႔ၾကာသပေတး

ဒီေန႕ စြန္႕ပစ္ထားခဲ႔ခ်င္တဲ႔ မေန႕က ေပမမီ ေထာက္မမီ နံနက္ခင္းေတြ
ပုဆိုးစ အတင္းဆြဲျပီး တရြတ္တိုက္ လုိက္ပါလာတဲ႔ေန႕။
ဒီေန႕မစြန္႕ပစ္ႏုိင္တဲ႔ ကိုယ္ပိုင္ ၂၄ နာရီ စိတ္ကူးေတြကို ေတာ႔
က်ကြဲမသြားေအာင္
စိုးရိမ္တၾကီးနဲ႕ပင္ပင္ပန္းပန္း ထမ္းပိုးထားရတဲ႔ေန႕။

အရင္လိုပါပဲေလ
ေန႕ပိုင္ရွင္ရဲ႕ အဆင္မေျပမႈအတြက္
စိတ္မေကာင္းျခင္းၾကီးစြာ ျဖစ္ေနရွာတဲ႔ေန႕။
ခ်စ္သူေတြကို ကခုန္ေပ်ာ္ျမဴးေစခ်င္ေပမယ္႔လဲ
ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ပြဲလမ္းသဘင္ဆိုတာ ဘာမွန္းမသိေသးတဲ႔ေန႕။
မိုးရိပ္မိုးသားေတြရဲ႕ အေနအထိုင္လြဲေခ်ာ္မႈေတြေၾကာင္႔
ေနပူက်ဲက်ဲၾကီးထဲ
အမုိးမရိွ အကာမရိွ ထိုင္ေနရတဲ႔ေန႕။
အျခားေန႕ေတြရဲ႕ သေရာ္ေတာ္ေတာ္ မ်က္ႏွာေပးေတြကို
စက္ဆုပ္မိေပမယ္႔လဲ
ကိုယ္႔တံေထြးကိုယ္ ျပန္ျပန္မ်ိဳခ်ထားေနရတဲ႔ေန႕။
မွတ္တမ္းတင္ ဂုဏ္ျပဳျပီး ေမြးေန႕ပြဲေလး က်င္းပေပးလာမယ္႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ကို
ေတာင္႔ေတာင္႔တတၾကီးေစာင္႔စားေနရတဲ႔ေန႕။
ဘယ္ေန႕နဲ႕မွလဲမတူေအာင္
ကိုယ္႔၀တ္စံု ကိုယ္၀တ္ျပီး သန္႕သန္႕ျပန္႕ျပန္႕ေလး ေနခ်င္ေနတဲ႔ေန႕။
ဘယ္တံေတြးစက္ေတြမွလဲ မစင္ေအာင္
ကိုယ္႔သိကၡာ ကိုယ္ျခံဳျပီး လံုလံုျခံဳျခံဳေလး ေနခ်င္ေနတဲ႔ေန႕။

ဒါေပမယ္႔
အရင္လုိပါပဲေလ
မာန္မာနေတြကို တစ္ေနကုန္ တေ၀ါေ၀ါ ရြာခ်ပစ္ခ်င္လို႕ မရေသးတဲ႔ေန႕။
ဆင္ျခင္တံုတရားနဲ႕ ကံတရားဆိုတဲ႔ ခပ္ညံ႕ညံ႕ တံခါးရြက္ႏွစ္ရြက္ၾကားမွာ
ေျခေထာက္တစ္ဖက္ ညပ္ေနတဲ႔ေန႕။
ရိွစုမဲ႔စု လိုအင္ဆႏၵေလးေတြ အကုန္လံုး
တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါ နာက်င္ေနတဲ႔ အဲဒီ ငါ႔ရဲ႕ၾကာသပေတးေန႕။ ။

ကြန္စစ္ေကာင္း

ေသာင္းေျပာင္းေထြလာ ရယ္စရာမဂၢဇင္း
ေအာက္တုိဘာ ၂၀၀၁

ေသာင္းေျပာင္းေထြလာက ကဗ်ာေတြက ဟာသကဗ်ာေတြမဟုတ္ပါဘူး။ အင္မတန္ အဆင္ျမင္႔တဲ႔ ကဗ်ာေကာင္းေတြပါေလ႔ရိွပါတယ္။ အဲဒါကိုလည္း သတိထားမိပါတယ္။ အဲဒါကိုက ရယ္စရာတစ္ခုလုိျဖစ္ေနပါတယ္။ ကဗ်ာၾကီးေတြက အတည္ေပါက္ၾကီးေရွ႕မွာ ခမ္းနားေနတာလုိ႕ခံစားရပါတယ္။

ေနာက္ထပ္တစ္ပုဒ္ကိုေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ႏွင္႔ သနပ္ခါးပြင္႔ကေလးကို ေရြးပါတယ္။ အဲဒီလို ရိုးသားျပီး ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ႔ကဗ်ာမ်ိဳးကို ေရးတဲ႔သူေတြကို သေဘာက်ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္႔အတြက္ေတာ႔ ကဗ်ာဟာာ ပညာျပတဲ႔ေနရာမဟုတ္ပါဘူး။ ပညာျပခ်င္ရင္စိတ္က မရိုးသားတဲ႔အတြက္ ကဗ်ာရဲ႕ အၾကည္ဓာတ္၊ စင္ၾကယ္ရိုးသားမႈေပ်ာက္သြားပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္ႏွင္႔ သနပ္ခါးပြင္႔ကေလး

စစ္မက္ျပိဳင္မိုး
ၾကယ္ကေလးေတြ စီးခ်င္းမထုိးၾကပါနဲ႕။

မိုးခ်ဳပ္အိမ္ျပန္
လမင္းကို ပန္တဲ႔မိန္းကေလး
ျငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႕ အိပ္စက္ေနလို႕ပါကြယ္။


တာရာမင္းေ၀
မိုးေခါင္လုိ႕တီးတဲ႔ဗံုသံမွ

ကဗ်ာတိုေလးထဲမွာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ဟာ သူခ်စ္တဲ႕ေကာင္မေလး ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းေလး အိပ္စက္ေနတာကို ၾကယ္ကေလးေတြလက္တာေၾကာင္႔ အေႏွာင္႔အယွက္မျဖစ္ေစခ်င္ဘူးလို႕ေျပာလည္းရတယ္။ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို တန္ဖိုးထားတဲ႔သူတစ္ေယာက္ စစ္ပြဲေတြကိုမုန္းတီးေနတာကိုလည္း ခံစားႏုိင္တယ္။ .... ကဗ်ာေလးထဲကေနတစ္ဆင္႔ စိတ္ေတြဆီကို ဆက္လက္စီးဆင္းသြားတဲ႔အခါ .... ေမတၱာတရားကိုလည္းခံစားရမယ္။ ျငိမ္းခ်မ္းခြင္႔ကို တန္ဖုိးထားတဲ႔စိတ္ကိုလည္းခံစားရတယ္။ ...ဘယ္သူ႕ကိုမွ မထိခိုက္ေစခ်င္တဲ႔ တရားမွ်တမႈကိုလည္းခံစားရတယ္ .....။ ကဗ်ာေလးကေတာ႔ ခံစားသူမရိွရင္ ကဗ်ာအျဖစ္နဲ႕မရိွပါဘူး။ စာအစုအေ၀းတစ္ခုအေနနဲ႕ပဲရိွပါတယ္။ မတီးခတ္ဘဲထားတဲ႕ ဂစ္တာတစ္လက္မွာ အသံမရိွသလို၊ မခံစားတတ္တဲ႔စိတ္ကို ကဗ်ာျဖတ္သြားရင္ ဘာသံမွမျမည္ပါဘူး။ ကဗ်ာေတြဟာ အသိဥာဏ္နဲ႕ႏွလံုးသားကို အေတာင္းဆိုဆံုး အႏုပညာပစၥည္းျဖစ္ပါတယ္။ သင္ႏွလံုးသားကိုေျဖေလ်ာ႔ထားလုိက္ပါ ... ကဗ်ာကို ျဖတ္သန္းခြင္႔ ...တီးခတ္ခြင္႔ျပဳလုိက္ပါ ...။ အဲဒီဂီတကို သင္ၾကားရလိမ္႔မယ္။

ေနာက္ထပ္ေရြးလုိက္တဲ႔ကဗ်ာကေတာ႔ မင္းထက္ေမာင္ရဲ႕ ေျပာင္းျပန္ဟုေခၚသည္ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီကဗ်ာေလးကို သိပ္ၾကိဳက္ပါတယ္။ မင္းထက္ေမာင္ရဲ႕ ကဗ်ာေတြကို သေဘာက်တာက သူယံုၾကည္တာ သူလုပ္ေနလုိ႕ပါ။ ကဗ်ာဆရာတစ္ခ်ိဳ႕နားမလည္တဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရးလို issue မ်ိဳးကို ကဗ်ာထဲ ထည္႕ပစ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ႔ၾကိဳက္ပါတယ္။ ကမာၻၾကီးကို လွေစခ်င္တာဟာ ကဗ်ာဆန္ပါတယ္။ ကမာၻၾကီးဟာ ခရမ္းလြန္ေရာင္ျခည္ေတြ၊ စိတ္သေဘာထားမမွန္တဲ႔သူေတြ ညစ္ညမ္းမႈေတြ၊ မလိုတဲ႔ေနရာမွာ ေမြးဖြားႏႈန္းျမင္႔ျပီး မလိုအပ္တဲ႔ေနရာမွာ ထိပ္တန္းေရာက္ေနတာေတြ .... အဲဒါေတြကို ေရးတာဟာ သူယံုၾကည္တာသူလုပ္တာပါပဲ။ ကဗ်ာေရးတယ္ဆိုတာ ကုိယ္ယံုၾကည္တန္ဖိုးထားတဲ႔ကိစၥကို ထုတ္ေျပာေနတာမ်ိဳးလည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္လုိ႕ သူ႕ကဗ်ာေတြကေနတစ္ဆင္႔ခံစားရပါတယ္။ ကဗ်ာေလးကို ခံစားၾကည္႕ရေအာင္ဗ်ာ ....။

ေျပာင္းျပန္ဟုေခၚသည္။

၁။
ေျပာင္းျပန္ဟာ ေျပာင္းျပန္ေတြးတယ္။ ေျပာင္းျပန္ေျပာတယ္။ ေျပာင္းျပန္လုပ္တယ္။
ေျပာင္းျပန္ဟာ ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ ငယ္သူငယ္ခ်င္း စိတ္ရင္းေကာင္းသေလာက္ အျငင္းသန္တယ္
ေျပာင္းျပန္ဟာ သူ႕အေဖ အိမ္က ႏွင္ခ်တာကို မၾကာခဏ ခံရတဲ႔ ျပဳတ္မႏူးေကာင္။

၂။
ေျပာင္းျပန္ဟာ ဆယ္တန္းမေအာင္ဘူး အလုပ္မလုပ္ဘူး ပိုက္ဆံမရွာဘူး
ေျပာင္းျပန္ကို သူ႕အေမက သေဘၤာသားလုပ္ဖုိ႕ အၾကီးအက်ယ္တိုက္တြန္းဖူးတယ္
ေျပာင္းျပန္ဟာ ေတာမွာသြားျပီး သံုးႏွစ္သံုးမိုး ဘုန္းၾကီး၀တ္ဖူးတယ္။

၃။
ေျပာင္းျပန္ဟာ တစ္ေန႕ မ်က္စိလည္လမ္းမွားျပီး ကြ်န္ေတာ္႔ဆီ ေရာက္လာတယ္
ေျပာင္းျပန္ဟာ တီရွပ္ကို ေျပာင္းျပန္၀တ္ျပီး ဦးထုပ္ကို ေနာက္ျပန္ဆာင္းလုိ႕
ေျပာင္းျပန္က သူ စီးပြားေရးလုပ္ေတာ႔မယ္႔အေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္႔ကိုေျပာတယ္။

၄။
ေျပာင္းျပန္ရဲ႕ အေၾကာင္းကို ကြ်န္ေတာ္က ေကာင္းေကာင္းသိႏွင္႔ျပီးသား
ေျပာင္းျပန္ဟာ ေဇာက္ထုိးနဲ႕ေပါင္းျပီး ဂစ္တာတီးလုိက္ ေဆးခ်လုိက္ လုပ္ေနတယ္
ေျပာင္းျပန္ အရက္ဆိုင္မွာ မူးျပီးရန္ျဖစ္လို႕ဆိုျပီး ရဲက အခ်ဳပ္ထဲထည္႕လုိ္က္တယ္။

၅။
ေျပာင္းျပန္ဟာ သူ႕ဆံပင္ရွည္ေတြကို မိန္းမတစ္ေယာက္လို ဖားလ်ားခ်ထားတယ္
ေျပာင္းျပန္ဟာ ဂ်င္းန္ေဘာင္းဘီ၀တ္ျပီး အဂၤလိပ္စကားေျပာသင္တန္း တက္ေနတယ္
ေျပာင္းျပန္က ျဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ႕ေတြကို မုန္းလို႕ အဂၤလိပ္စကားသင္ေနတာလို႕ေျပာတယ္။

၆။
ေျပာင္းျပန္ ဘာပဲလုပ္လုပ္ ဘယ္သူမွ သူ႕ကို အထင္မၾကီးပါဘူး
ေျပာင္းျပန္ကလည္း လူေတြ အထင္ၾကီးတဲ႔အရာမွန္သမွ် သူက အထင္မၾကီးပါဘူး
ေျပာင္းျပန္ဟာ သူ႕ေျပာင္းျပန္အထာနဲ႕သူ ေျပာင္းျပန္အယူကို ကိုင္စြဲတယ္။

၇။
ေျပာင္းျပန္ကို သူ႕အိမ္က သတင္းစာထဲကေန အေမြျပတ္ စြန္႕လႊတ္လိုက္တယ္
ေျပာင္းျပန္ဟာ သေဘၤာသားမယားတစ္ေယာက္နဲ႕ ယူလုိက္တယ္ ၾကားတယ္
ေျပာင္းျပန္ဟာ အဲဒီသေဘၤာသားမယားနဲ႕ ကြာလုိက္ျပီလို႕လည္း ထပ္ၾကားတယ္။

၈။
ေျပာင္းျပန္နဲ႕ကြ်န္ေတာ္ ျမိဳ႕ထဲက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ ဆံုတယ္
ေျပာင္းျပန္က "ငါေအာင္ျမင္သူတစ္ေယာက္ မျဖစ္ခ်င္ပါဘူးကြာ" တဲ႔
ေျပာင္းျပန္ဟာ ျမိဳ႕သစ္ကေလးမွာေနျပီး ကြမ္းယာေရာင္းေနရတယ္။

၉။
ေျပာင္းျပန္နဲ႕ကြ်န္ေတာ္ ေနာက္တစ္ခါထပ္ဆံုေတာ႔ ဘီယာဆိုင္ၾကီးတစ္ခုမွာပါ
ေျပာင္းျပန္ဟာ အဲဒီ ဘီယာဆိုင္က တီး၀ိုင္းမွာ တီး၀ိုင္းေခါင္းေဆာင္ေတြဘာေတြျဖစ္လုိ႕
ေျပာင္းျပန္ရဲ႕ အေဖနဲ႕အေမဆံုးေတာ႔ သူ အေမြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရလုိက္တယ္။

၁၀။
ေျပာင္းျပန္ဟာ ပရာဒုိကားၾကီးကို ကိုယ္တုိင္ေမာင္းလာျပီး ကြ်န္ေတာ္႔ဆီလာတယ္။
ေျပာင္းျပန္ရဲ႕ပံုစံက အခုေတာ႔ ဆံပင္တုိတို ေဘာင္းဘီတိုတိုနဲ႕ ဟမ္းဖုန္းကို ကိုင္လုိ႕
ေျပာင္းျပန္ဟာ ကြ်န္ေတာ္႔ဆီက အဂၤလိပ္လိုေရးထားတဲ႔ စာအုပ္ေတြ ငွားသြားတယ္။

၁၁။
ေျပာင္းျပန္ဟာ "ေမာင္းျပန္" အမည္နဲ႕ မဂၢဇင္းေတြမွာ ေ၀ဖန္စာေတြ ေေရးတယ္
ေျပာင္းျပန္ဟာ ျဒပ္မဲ႔ပန္းခ်ီကားေတြဆြဲျပီး ပန္းခ်ီျပပြဲတစ္ပြဲကိုလည္း လုပ္လုိက္ေသးတယ္
ေျပာင္းျပန္ကို သံရံုးဧည္႕ခံပြဲေတြမွာ မၾကာခဏ ေတြ႕ရတတ္တယ္။

၁၂။
ေျပာင္းျပန္ ဘာေတြလုပ္ေနသလဲ ဘယ္သူမွ ေသခ်ာမသိၾကပါဘူး
ေျပာင္းျပန္ဟာ ဟိုတယ္ၾကီးတစ္ခုမွာ စတည္းခ်ျပီး ေနတယ္လုိ႕ေတာ႔ ေျပာၾကတာပဲ
ေျပာင္းျပန္နဲ႕ အခုတေလာ တြဲေနတဲ႔ေကာင္မေလးဟာ ဆံပင္ေရႊေရာင္နဲ႕ေမာ္ဒယ္လ္ဂဲ။

၁၃။
ေျပာင္းျပန္ဟာ ကြ်န္ေတာ္႔ဆီကုိ ေနာက္တစ္ေခါက္ ေရာက္မလာေတာ႔ပါဘူး
ေျပာင္းျပန္ေရးတဲ႔ေခတ္ေပၚ၀တၳဳေတြဟာ ျပည္တြင္းေစ်းကြက္ထဲမွာ ေရာင္းမေလာက္ဘူး
ေျပာင္းျပန္ရဲ႕ ကိုယ္တုိင္ေရး ကုိယ္တိုင္ဆို ေတးအယ္လ္ဘမ္တစ္ခ်ပ္ ထြက္လာေသးတယ္။

၁၄။
ေျပာင္းျပန္ဟာ သူကိုယ္တုိင္ ဒါရိုက္တာ/ထုတ္လုပ္သူ အျဖစ္ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားတစ္ကားရိုက္တယ္
ေျပာင္းျပန္ရဲ႕ ရုပ္ရွင္ထဲမွာ သရုပ္ေဆာင္က ေျပာင္းျပန္တစ္ေယာက္တည္း
ေျပာင္းျပန္ရဲ႕ ရုပ္ရွင္ထဲမွာ ဒုိင္ယာေလာ႔ဂ္ေတြ တစ္ခုမွမပါဘူး။

၁၅။
ေျပာင္းျပန္ဟာ အခုေတာ႔ လူသိမ်ား ထင္ရွားျပီး ေလးစားေလာက္တဲ႔လူတစ္ေယာက္
ေျပာင္းျပန္ဟာ နာမည္ၾကီးကာမွ ကြ်န္ေတာ္႔ျမင္ကြင္းကေန ေပ်ာက္သြားတယ္
ေျပာင္းျပန္ဟာ ျပင္သစ္မွာ ဖက္ရွင္ ကုမၸဏီၾကီးတစ္ခုကို ေထာင္ထားသလိုလုိ ဘာလုိလုိ။

၁၆။
ေျပာင္းျပန္ဟာ အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႕ စာအုပ္တစ္အုပ္ေရးျပီး ႏိုင္ငံျခားမွာ ထုတ္ေ၀တယ္
ေျပာင္းျပန္ဟာ သူ႕စာအုပ္ကို "ေျပာင္းျပန္ေတြးေခၚေနထိုင္နည္း" လို႕ အမည္ေပးတယ္
ေျပာင္းျပန္ရဲ႕စာအုပ္ဟာ ေနာက္ဆံုးထုတ္ ဟယ္ရီေပၚတားနဲ႕အျပိဳင္ ေရာင္းစြံတယ္ၾကားတယ္။

၁၇။
ေျပာင္းျပန္ဟာ ကြ်န္ေတာ္႔ဆီကုိ အီးေမးလ္နဲ႕ စာေတြေရးတယ္
ေျပာင္းျပန္ရဲ႕ စာတစ္ေစာင္ထဲမွာ "ကမာၻၾကီးဟာ ေျပာင္းျပန္လည္ေနတာ" လို႕ပါတယ္။
ေျပာင္းျပန္က ကြ်န္ေတာ္႔ကို "မင္းအခုအထိ အမွန္ကို အမွန္လို႕ ျမင္ေနတုန္းလား"လုိ႕ေမးတယ္။

၁၈။
ေျပာင္းျပန္ဟာ ေျပာင္းျပန္ ေဖာင္ေဒးရွင္းကို ကမာၻ အႏွံ႕မွာ ေထာင္ထားတယ္
ေျပာင္းျပန္ရဲ႕ ေျပာင္းျပန္အင္စတီက်ဴကေန ဘြဲ႕မရတဲ႕ ပညာရွင္ေတြ ေမြးထုတ္ေပးတယ္
ေျပာင္းျပန္ခ်စ္သူမ်ားအသင္းကေပးတဲ႔ ႏိုင္ငံတကာေျပာင္းျပန္ဆုဟာ ႏိုဗယ္ဆုပမာ။

၁၉။
ေျပာင္းျပန္ကို စီအင္န္အင္န္ သတင္းေထာက္ၾကီး လယ္ရီကင္းက အထူးေတြ႕ဆံုေမးျမန္းခဲ႔
ေျပာင္းျပန္ကို လယ္ရီက "အခု ခင္ဗ်ား အလုပ္ခ်င္ဆံုး အရာက ဘာလဲ" လို႕ေမးေတာ႔
ေျပာင္းျပန္က "က်ဴပ္ အခုဘာမွမလုပ္ခ်င္ေတာ႔ဘူး ေသခ်င္ျပီ" လို႕ျပန္ေျဖခဲ႔တယ္။

၂၀။
ေျပာင္းျပန္ဟာ ေျပာင္းျပန္ေတြးတယ္ ေျပာင္းျပန္ေျပာတယ္ ေျပာင္းျပန္လုပ္တယ္
ေျပာင္းျပန္ဟာ ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ ငယ္သူငယ္ခ်င္း စိတ္ရင္းေကာင္းသေလာက္ အျငင္းသန္တယ္
ေျပာင္းျပန္ဟာ သူ႕အေဖ အိမ္ကႏွင္ခ်တာကို မၾကာခဏ ခံခဲ႔ရတဲ႔ ျပဳတ္မႏူးေကာင္။

မင္းထက္ေမာင္

ကဗ်ာေျပာင္းျပန္/၂၀၀၆ မွ

ကဗ်ာေလးကိုဖတ္ျပီး အမွန္ကို အမွန္လို႕ျမင္ေနတုန္းပဲလားဆိုတဲ႔ေျပာင္းျပန္ၾကီးကို လြမ္းသလိုေတာင္ျဖစ္လာတယ္။ .... သူ႕ကို ကြ်န္ေတာ္တို႕သိေနသလိုလုိျဖစ္လာတယ္။ ေျပာင္းျပန္ၾကီး ကေသခ်င္ျပီလို႕ေျပာေတာ႔ သူ႕ကိုနားလည္မိတယ္။ ေျပာင္းျပန္ၾကီးကို ခင္သလိုေတာင္ျဖစ္လာတယ္ ....။ ေျပာင္းျပန္ၾကီးအခုဘာလုပ္ေနျပီလဲ ... ဘုန္းၾကီး၀တ္သြားျပီလား။ တဟီတီကို ၀ယ္ျပီး ေျပာင္းျပန္မြမ္းမံသင္တန္းေတြဖြင္႔ေနျပီလား ...... ေတြးေနမိတယ္။ .... ဒီကဗ်ာေလးကိုေသခ်ာဖတ္ၾကည္႕ပါ ....။ သိပ္ကို ရိုးရွင္းတဲ႕ ေျပာင္းျပန္ၾကီးကို လိုက္ရွာၾကည္႕ပါ .....။ သူ႕စိတ္ထဲမွာေရာ ဘ၀ၾကီးက ဘယ္လုိမ်ိဳးလဲ .... ေျပာင္းျပန္ၾကီးသာ ကဗ်ာေရးမယ္ဆုိရင္ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ထိပ္တန္းျဖစ္လာမလား။ သိပ္ကိုစိတ္၀င္စားေနမိတယ္ ......။

အင္း .. ဒီလိုနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္႔ကဗ်ာ ေကာ႔ေတးလ္ကို ေတာ္ေတာ္ေလး ေသာက္ရတာ မူးလာျပီလို႕ထင္ပါတယ္ ...။ေနာက္ဆံုးမွာ ကဗ်ာေလးႏွစ္ပုဒ္ကိုေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ၂၀၀၉ တုန္းကဖတ္ခဲ႔တဲ႔ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ပါ ... ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ျပန္ရိုက္ရမွာပ်င္းလုိ႕ တစ္ေနရာကျပန္ခိုးလာပါတယ္ ....။ :P ဘာသာျပန္ထားတာပါ .....လွပစြာဘာသာျပန္တဲ႔သူကေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္မ်ား ေလးစားရတဲ႕ ဆရာမ မေနာ္ဟရီ ျဖစ္ပါတယ္။ :P ....
(10 မွတ္)

ေကာင္းေသာညပါ

" ေကာင္းေသာညပါ … "
ငါတို႕ရဲ႕ ဇာတ္လမ္းဟာ
မနက္ၿဖန္ခါမွာ အဆံုးသတ္ရေတာ့မယ္ … ။

ခုေတာ့ …
အၿပာေရာင္ အလင္းေတာင္ပံနဲ႕ နတ္သမီးေလးေတြဟာ
မင္းရဲ႕ ႏွလံုးသားက
မ်က္ရည္နဲ႕ ဝမ္းနည္းမွဳပံုရိပ္ေတြကို
ဖယ္ရွားပစ္လိမ့္မယ္ …
ၿပီးေတာ့ …
မင္းကို " ၿငိမ္းခ်မ္းၿခင္း " ေပးလိမ့္မယ္ …
" ေကာင္းေသာညပါ … "

" ေကာင္းေသာညပါ … "
မင္းရဲ႕ နားထဲမွာ …
ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ တီးတိုးသံတို႕ရဲ႕
ႏူးညံ႕တဲ့ ပဲ့တင္ရိုက္ခ်က္ေတြ …
တုန္ခါရိုက္ခတ္ေနပါေစ …
ၿပီးေတာ့ …
အိပ္စက္ၿခင္းရဲ႕ သ႑ာန္မဲ့စိတ္ကူးရိပ္ေတြကေန
မင္းရဲ႕ အိပ္မက္ေတြကို ၿဖတ္သန္းလို႕
ငါ့ရဲ႕ အၿပံဳးရိပ္ေတြ ၿဖစ္တည္လာလိမ့္မယ္

" ေကာင္းေသာညပါ "
မင္းရဲ႕ ႏွဳတ္ခမ္းပါးေတြကို
ငါေစာင့္စားေနတဲ့အခါ
မင္းရဲ႕ မ်က္ဝန္းေတြကို ဖြင့္ထားေပးပါ …
မင္းရဲ႕ အေၿခြအရံေတြကိုလည္း
မေခၚလိုက္ပါနဲ႕ဦး …
မင္းရဲ႕ ရင္ခြင္ကို နမ္းရိွဳက္မလို႕
ေနာက္တစ္ၾကိမ္တည္းရယ္ပါ … ။

" ေကာင္းေသာညပါ … "
ဒါဟာ သိပ္ကိုေနာက္က်ေနခဲ့ၿပီလား …
" ေကာင္းေသာညပါ … "
တံခါးကိုပိတ္လို႕ မင္းလွည္႕ထြက္သြားတယ္
" ေကာင္းေသာညပါ"
… ဟုတ္တယ္ …
မင္း …
ငါ့ရဲ႕ " ေကာင္းေသာည " ႏွဳတ္ဆက္သံကို
မေစာင့္ဘဲ
ဘယ္ေတာ့မွ
အိပ္ရာဝင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။


Adam Mickiewicz's Goodnight

Translated by မေနာ္ဟရီ


ဒီကဗ်ာေလးကို သိပ္ၾကိဳက္ပါတယ္။ ငယ္ကတည္းက အိပ္ရာ၀င္ခါနီးတိုင္း အေမက Good Night son လို႕ႏႈတ္ဆက္တတ္ပါတယ္။ အိပ္ခါနီးတိုင္းႏႈတ္ဆက္တဲ႔အက်င္႔ဟာ အခုအထိလည္း ရိွေနပါတယ္ ... ျမန္မာျပည္မွာ ရိွတဲ႔ ဒုတိယ မိခင္ၾကီးကို ေကာင္းေသာညလို႕မႏႈတ္ဆက္ဘဲ အိပ္ေလ႔မရိွပါဘူး။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ဆိုးရြားတဲ႔ အင္တာနက္ၾကီး ျပဳတ္က်ေနရင္ေတာင္ ဖုန္းဆက္ျပီး တစ္ခြန္းေတာ႔ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲကပ္ေစးႏွဲတယ္ေျပာေျပာ သားသမီးတုိင္းကေတာ႔ အေမ႔ကို ကရုစိုက္ၾကပါတယ္။ (5 မွတ္) ....။

ေနာက္ဆံုးကဗ်ာကေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ရဲ႕ ပထမ မိခင္ၾကီးေရးသြားတာပါ ...။

လြမ္းနည္းေၾကကြဲတတ္တဲ႔ ၁၈ ႏွစ္ေအာက္ေတြ ... ႏွလံုးမေကာင္းသူေတြ ....မ်က္လံုးႏွစ္ဖက္ကို လက္နဲ႕အုပ္ထားေစခ်င္ပါတယ္ ....။ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲတတ္သူမ်ားမဖတ္သင္႔တဲ႔ ကဗ်ာပါ .....။ ဒီကဗ်ာကို သူဆံုးခါနီး ၅ ရက္ အလုိမွာေရးပါတယ္ ...။ ပါးစပ္နဲ႕ရြတ္ျပတယ္လုိ႕လည္းေျပာႏိုင္ပါတယ္ .....။

သား ....

Nu အားတင္းထားမယ္ တဲ႔ ....။

Nu ဆိုတာကေတာ႔ ကခ်င္လို အေမလို႕ေျပာတာပါ။ ဒီကဗ်ာေလးကို အခ်စ္ဆံုးပဲ ....။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အေမဟာ ေရာဂါမ်ိဳးစံုကို တျပိဳင္နက္ေပးဆပ္ရေတာ႔မယ္႔ ေနာက္ဆံုးေန႕ေတြေပါ႔ ....။ ကြ်န္ေတာ္စိတ္ပူမွာစိုးလို႕ ... ဘာမွမျဖစ္သလို ရယ္ေနၾကအတိုင္းရယ္ျပီး ေျပာသြားတဲ႔စကားလံုးေလးေတြ ... ။

ကြ်န္ေတာ္႔စိတ္ထဲကို အဲဒီစကားလံုးေတြဟာ အနက္ရိွဳင္းဆံုးထိုးေဖာက္၀င္ေရာက္သြားတယ္ ....။ အဲဒီစကားလံုးေတြကို ရြတ္လုိက္တိုင္း အေမ႔ရဲ႕ ေမတၱာကို ေႏြးခနဲျပန္ျပန္ခံစားရတယ္ .....။ မိခင္ေမတၱာေတြနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္႔ဘ၀ဟာ ေအးခ်မ္းခဲ႔တယ္ ....။ ငယ္တုန္းက ဖတ္ဖူးတဲ႔ အေမရိွရင္ ဘယ္ေတာ႔မွ မငတ္ဘူးဆိုတဲ႔ စကားပံုေလးကို အေမရိွတုန္း အေမ႔ကို ေျပာျပျဖစ္ခဲ႔လို႕ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္သက္သာရာရပါတယ္ ....။ အေမလွဴခ်င္တာေတြ အေမရိွတုန္းက လွဴျဖစ္လုိက္လို႕လည္း နည္းနည္းေျဖသာပါတယ္ ....။ အေမလုပ္ေစခ်င္တာေတြကို ဆက္လုပ္ဖုိ႕ ရွင္သန္ေနရတာပဲ လို႕မၾကာမၾကာေတြးမိပါတယ္ .....။ တစ္ခ်ိန္က သားအမိႏွစ္ေယာက္ လက္တြဲျပီး ညပိုင္းေရာင္းတဲ႔ ပလာတာဆိုင္ေလးကို သြားတာကို အျမဲသတိရမိပါတယ္။ အေမက လမ္းျမန္ျမန္မေလွ်ာက္ႏုိင္တဲ႔အတြက္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေလွ်ာက္ရပါတယ္ ....။ .... အျမဲတမ္း သားေတြအေပၚမွာ နားလည္ေပးခဲ႔တဲ႔ အေမ႔ကို ဆႏၵရိွသေလာက္ ဘာမွမလုပ္ေပးလုိက္ႏိုင္တာကေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ေနာင္တရရတဲ႔ ကိစၥျဖစ္ပါတယ္ .....။ .... ကဗ်ာေတြကို စိတ္နဲ႕ဖတ္ၾကည္႕တဲ႔အခါ .... စိတ္ရဲ႕အနက္အရိွဳင္းဆံုးအထိ .... ကဗ်ာဟာ တိုး၀င္သြားတယ္ ......။


ကဗ်ာေတြထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕ဘ၀ေတြရိွတယ္ ....။

ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕မ်က္ရည္ေတြနဲ႕ နာက်င္မႈေတြလည္းရိွတယ္ ......။

ကြ်န္ေတာ္တို႕ ရဲ႕ ေနာင္တေတြနဲ႕ စြတ္စိုထုိင္းမိႈင္းေနတဲ႔ တိမ္တိုက္ေတြလည္းရိွတယ္ ......။


ကြ်န္ေတာ္႔ ေကာ႔ေတးလ္ဟာ သိပ္ေပ်ာ႔ေနတယ္ဆိုရင္လည္း သည္းခံျပီးဖတ္သြားတဲ႔အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ....။ ဒီ ကဗ်ာဘေလာ႔ခ္မွာ ေကာမန္႕ေရးတဲ႔သူ အထူးရွားပါးပါပဲ ။ အမ်ားဆံုးေကာ္မန္႕က ၁၄ ခုထင္ပါတယ္ .....။ လူဖတ္နည္းနဲ႕ေနရာမွာ ေရးတာဟာ ... လူနည္းစုပဲသိေစခ်င္လို႕ပါပဲ ....။

Peace Be With You All ...

Thanks moms for your love and guidance ...


With Peace,

Zephyr