ကဗ်ာဆိုတာ
ႏွလံုးေသြးတစ္စက္နဲ႔ ေခတ္အဆက္ဆက္ စီးဆင္းႏိုင္တဲ့ ၿမစ္ ၿဖစ္တယ္။ စၾကဝဠာထဲမွာ (ဒါမွမဟုတ္) လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ရႈမဆံုးေအာင္ ရုန္းကန္လွပေနတဲ့ သဘာဝတရားငယ္တစ္ခုလို႔ ... ကဗ်ာကို ... ေၾသာ္ .. ဘယ္သူေတြမ်ား ခ်စ္ႏိုင္ပါလိမ့္ ..။
ေမာင္သိန္းေဇာ္

ကဗ်ာ
ကမၻာေၿမၿပင္ရဲ႕
ေသၿခင္းမဲ့အသည္းႏွလံုး
ငါ့အခ်စ္ဆံုးေပါ့
သစၥာတရားကို တိုက္ရိုက္ဘာသာၿပန္ထားတာၿဖစ္တယ္။
မင္းဆက္ၿငိမ္း

ဒုတိယပင္လယ္

Tuesday, September 28, 2010

ကမၻာ

ေကာင္းကင္၊ ပင္လယ္ၿပင္
ေတာေတာင္၊ ေခ်ာင္းေၿမာင္းနဲ႔
အၿခားေသာ စြန္႔စားမႈေတြ။

လူေတြရဲ႕
သက္တမ္းေတြ၊ ရာစုႏွစ္ေတြ
ေပးဆက္ခဲ့မယ္
ဝယ္ၾက ေရာင္းၾက
အၿမဲၿမင္ေနရတယ္။ ။

ေဇာ္ထြန္းတင္

အပိုင္းအစမ်ား

အကြာအေဝးႏွင့္ ဟင္းလင္းၿပင္သလို႔
ေလလြင့္ေၾကကြဲ
ေၿခရာမဲ့ ခရိးစဥ္ ေရးဆြဲလုိ႔
သံစဥ္ရိုင္းေတြ
ပဇာ့ေၾကာင့္ ပ်ံ႕လြင့္ေနပါသလဲ။

အကာလညအခါ
ပန္းပြင့္မ်ား အိပ္စက္ၾက
ႏိုးထဖို႔ အားယူၾက
ေရြ႕လ်ားခဲ့ ညမ်ားစြာ
အဓိပၸာယ္မဲ့ နာရီမ်ား
ၾကယ္မ်ား နီးေဝး မွိန္ၿပ
ေဘာင္ၿဒပ္ က်ပ္တည္းမႈ
လင္းလက္ ပြန္းပဲ့ၾကရေပါ့။

အက္ကြဲစ မိုးေကာင္းကင္
စူးရွ မိုးေရစက္တို႔
ေအးၿမေစပါမည္လား
ရွတေစမည္လား
ငါသည္ကား
အမိုးအကာမဲ့ လမ္းေလွ်ာက္သူ။

မေမ့ေလ်ာ့ၾကပါႏွင့္
ၿမစ္တစ္စင္း
ထက္ၿမက္စ အပိုင္းအၿခားမွာ
စီးဆင္းခ်င္လ်က္ ရပ္တန႔္ရ
အလင္းနည္း အေရာင္မွိန္ေလ်ာ့
သစၥာတရားဟာ
နာက်ည္း ခါးသီးစြာ
ခံစားခ်က္ ဝဋ္ဒုကၡ
မုသာဝါဒဟာ လူပီသ ေစခဲ့ၿပီ။

ၾကားေနရ ၿမင္ခြင့္မၾကံဳ
မိုးရာသီ စိမ္းလန္းမႈ
ေလာင္းရိပ္မွ လြတ္ေၿမာက္
မညီညာမႈ ရစ္သမ္
ရႈခင္းကို လွပေစရဲ႕။

သည္းထန္စြာ ခံစားမႈ
ငါ၏ ရူးသြပ္မႈလို႔ ဆိုပါ
ဟိုမွာ
ပန္းေတြ ေဝေနတယ္
လြတ္လပ္စြာ လန္းဆန္းလို႔ေပါ့
အဆိပ္မၿဖစ္ခဲ့ရင္
စိုက္ခဲ့တဲ့ သစ္ပင္
ေလးၿမတ္သင့္ပါတယ္။

အေရာင္ေတြ ကူးစက္
သစ္တစ္ပင္ လူတစ္ေယာက္ ေခြးတစ္ေကာင္
ေရစုန္မွာ ေမ်ာ၍ပါ
ေၿပာင္းလဲ ၿပင္ဆင္ ရီေဝထိုင္းမႈိင္း
ဒါမွမဟုတ္
အမည္မဲ့ ၿဖစ္စဥ္မွာ
သမုတိသစၥာ ၿဖစ္ပါသလား။

ၿငင္းခံုၾက
အတၱၾကီးစြာ ၿငင္းခံုၾက
သံသယႏွင့္ ၾကည့္ၿမင္ၾက
သဒၵါနဲ႔ ကိုင္ေပါက္ၾက
မနာလို ရႈပ္ေထြးၾက
ဟုတ္ရဲ႕
ဂုဏ္ယူလုိက္ပါေစ
ခမ်ာ သနားစရာ။

ေလာကသစၥာတဲ့
မီးၿခစ္ေက်ာက္ကုန္ေနတယ္
စကၠဴေပၚက ဝါဒ
ေရႊေရာင္ေဖာင္းၾကြ ဂုဏ္ၿပဳမႈ
ငါ့ကို တံဆိပ္မႏွိပ္ၾကနဲ႔
မထိုက္မတန္ ခ်ီးမြမ္းလုိက္တဲ့
ရိုေသေလးစား
အပိုင္းအစေတြသာ ၿဖစ္ပါတယ္။ ။

ၿငိမ္းပိုင္



ဟင္းလင္းၿပင္သို႔

ေလထဲမွာလား
ေရထဲမွာလား
ကိုယ္တိုင္လည္း မကြဲၿပားဘူး။

အစၿပဳေနၿခင္းလား
အဆံုးသတ္ေနၿခင္းလား
ဆင္းနိမ့္ေနၿခင္းလား
သိမ့္ခနဲ ၿငိမ့္ခနဲ
ခံစားလုိက္ရတာကိုပဲ သိတယ္။

ေမွာင္မိုက္တိတ္ဆိတ္တဲ႔
ညတစ္ညပါပဲ။
ၿပိဳးၿပက္ေနတဲ့
ၾကယ္ကေလးတစ္လံုးေတာ့ ေတြ႕တယ္
လင္းလက္လြန္းအားၾကီးလို႔
နီေနတာလား ဝါေနတာလား
မကြဲၿပားဘူး။

ေရြ႕လ်ားေနဥိးမွာလား
ရပ္တန္႔သြားမွာလား
အသံတစ္သံၾကားလာသလိုလို။

အားေပးေနတာလား
တားၿမစ္ေနတာလား
ညံ့သက္တဲ့ ေလညင္းလား
ရက္စက္တဲ့ မုန္တိုင္းလား
ဘာဆိုဘာမွ မကြဲၿပားခင္မွာ
လြင့္ေမ်ာသြားတယ္။ ။

ေက

လက္ၿပတ္သြားတဲ့ည

မိုးေတြေလေတြ
လွ်ပ္စီးေတြေအာ္တဲ့ည
လကေလးလည္း
ထြက္ေၿပးခဲ့ရေပါ့။

တိ္မ္တစ္ဆင္စာ ေထာင္ေၿခာက္မွာ
ေကာင္းကင္ဟာ
မာယာနဲ႔ ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္
အေနာက္ေတာင္ဆီက ရြာမည္ဟန္ၿပင္
အလို ဂီတနက္သန္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ပါလား။

ဘယ္မွာလဲ
ထြက္ေၿပးသြားတဲ့လ
စၾကဝဠာထဲမွာ
တစ္ေနရာရာမွာ
ဒဏ္ရာေတြနဲ႔မ်ားလား
ၿပတင္ေးပါက္ေဘးက ကၽြန္ေတာ္
အစိုးရိမ္ေတြ လြန္ေနလို႔။

ၾကယ္ေတြလည္း
ေကာင္းကင္ၾကီးကို က်ိမ္ဆဲ
လကိုခ်စ္ၿခင္းနဲ႔
ပန္းရနံ႔ မသင္းတဲ့ ညကို အမ်က္သိုေနၾက။

ၿဖစ္ခ်င္ေတာ့
ၿပတင္းေပါက္ကို ဆြဲအပိတ္
ကၽြန္ေတာ္ ဒိတ္ကနဲ ၿဖစ္သြား
ေအာ္
အၿပင္မွာ လက္တစ္ဖက္ၿပတ္က်န္ရစ္ခဲ့ပါလား။


ႏိုက္စ္

ပထမပင္လယ္

Monday, September 27, 2010

မစၥတာ ဒဗလ်ဴကလက္ရဲ႕ မွတ္တမ္း

ဘဝဟာ
ေဆးဆိုးပန္းရိုက္ ပိတ္သားစ တစ္စတဲ့
မစၥတာ ဒဗလ်ဴကလက္ရဲ႕ မွတ္တမ္းအရ ..။
လူေတြရဲ႕ အထင္ေသးမႈကို ခံယူပါ
(ဒါဟာ လူၿဖစ္ေၾကာင္း သိေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ့တာလို႔
ေၿပာၿပလုိ႔ရေသး)
အဲလို .. ကိုယ့္အေပၚ အထင္ေသးမႈေတြကို
ေပးေခ်
ၿပီးရင္
ကိုယ္ရသင့္တာ ကိုယ္ၿပန္ယူခဲ့ႏိုင္ၾကဖို႔ပဲ။
မစၥတာ ဒဗလ်ဴကလက္ရဲ႕ မွတ္တမ္းအရ ..
အခ်ိဳ႕လူေတြ လူမုန္းခံရတာကိုက သူ႔အတြက္
ကိုယ္ရသင့္တာ
ေငြေတြ ေသာက္ေသာက္လဲ ရေစခဲ့သတဲ့။
မစၥတာ ဒဗလ်ဴကလက္ရဲ႕ မွတ္တမ္းအရ။
မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေအာင္ၿမင္မႈဟာ
အရက္တစ္လံုးေတာင္မွ
မၿဖစ္ခဲ့ ဖူးဘူးတဲ့
မစၥတာ ဒဗလ်ဴကလက္ရဲ႕ မွတ္တမ္းအရ။
ကမၻာၾကီးမွာ “ ထီး” နဲ႔ “ ေသာ့” ဟာ
အလိုနဲ႔ အလုပ္ကို လုပ္ၾကတယ္
ေသခ်ာတယ္
မစၥတာ ဒဗလ်ဴကလက္ရဲ႕ မွတ္တမ္းအရ။
ကိုယ့္အိမ္က တန္ဖိုးအရွိဆံုး ပစၥည္း
ဒီပစၥည္းမွ အမိအရ ခိုးသြားႏိုင္သူ
ဒီ သူခိုး
ဒင္းကို
အတိအက် ေက်းဇူး ဥပကာရ တင္ရွိရမယ္။
သိၾက
ကိုယ့္ဂုဏ္သိကၡာၿမင့္မားေအာင္
ၿမွင့္ေပးတယ္ လို႔ေပါ့။
မစၥတာ ဒဗလ်ဴကလက္ရဲ႕ မွတ္တမ္းအရ။
ႏွင္းဆီဟာ
ေသာက္လို႔ေကာင္းတယ္
လမင္းဟာ
ေဆးစပ္ေကာင္းတယ္
ႏြားဟာ
ေဆးစပ္ၿပင္းၿပင္းနဲ႔ ေသာက္လို႔ေကာင္းတယ္။
လမ္းမေတြဟာ
သင္ခန္းစာေတြၿဖစ္တယ္
သင္ခန္းစာေတြဟာ
လမ္းမေတြၿဖစ္တယ္
မစၥတာ ဒဗလ်ဴကလက္ဟာ
ခ်ည္မွ်င္နဲ႔ အထည္ကို မွတ္တမ္းတင္ခဲ့တယ္ေပါ့။
ဘဝနဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဟာ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ အသက္ရွင္မႈဟာ
လူေတြက လူ႔မ်က္ႏွာကို မၾကည့္ခဲ့တာဟာ
ခ်ည္မွ်င္နဲ႔ အထည္ကိစၥဆိုတာကို မသိခဲ့။
ဒါေၾကာင့္ပဲ
မစၥတာ ဒဗလ်ဴကလက္နဲ႔
မစၥတာ ဒဗလ်ဴကလက္ရဲ႕ မွတ္တမ္းကို
မွတ္တမ္းတင္လုိက္မိပါရဲ႕။ ။

ေမာင္ေခ်ာႏြယ္



လိုေနတဲ့ညေန

ပုလင္းကိငွဲ႕ခ်လုိက္ေတာ့လည္း
တကၽြိကၽြိ ဘရိတ္နင္းသံေတြသာ ထြက္က်လာခဲ့
အရက္ မရွိေတာ့ဘူး တဲ့။

ခလုတ္ပိတ္လိုက္တဲ့ လက္ညိႈးတစ္ေခ်ာင္းေၾကာင့္
စည္းလိုက္ေနတဲ့ တၿခားလက္ညိႈးတစ္ေခ်ာင္း
အရွက္ရသြားရွာေပါ့။

ဒီဓာတ္ေငြ႕ မီးၿခစ္စုတ္ေၾကာင့္
စိတ္အေႏွာက္အယွက္ၿဖစ္ရ
အရက္ မရွိေတာ့ဘူး တဲ့။

အရက္မရွိေတာ့လို႔
တကယ့္ မိတ္ေဆြစစ္ကလည္း ေပ်ာ့စိစိ
မာန စစ္ၾကီး မ်က္ႏွာငယ္လို႔
ေစ်းဆစ္လုိ႔ မရတဲ့ ႏွစ္ဆယ့္ ေလးနာရီကသာ
အီလည္လည္နဲ႔ တင္းခံေနရဲ႕ ။

ဒီကိစၥ
အားလံုးေပၚ ပံုခ်ခဲ့
ရာသီဥတု ရပ္ကြက္ ေသာၾကာေန႔
ကမၻာၾကီး လည္ပတ္ႏႈန္း ေနရာလြတ္
ၾကက္ေၿခေထာ္ကရိုး ၊ ဆိုက္ကား ၊ မိန္းမ
ေရ၊ ေယာက်ာ္းေဆာင္းထီး၊ စီးကရက္
ေသာက္သံုးသူမ်ား၊ ဆံုးမ စကား၊

ကဲ - အခုေတာ့
အရက္ မရွိေတာ့ဘူးတဲ့။

လြယ္လြယ္ကေလးကိုေတာင္မွ
အၿငင္းခံလုိက္ရသူပါ
သူ သီခ်င္းဆိုၿပီး ၿပန္လာခဲ့တယ္။ ။

ေမာင္ၿပည့္မင္း


စကား၏အလ်ား

စာလံုးေပါင္းမ်ားကို မယံုၾကည္
ဦးေခါင္းကို တစ္ၿခမ္းေစာင္း၍ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္
က်စ္လ်စ္ဆုပ္ကိုင္
တိုင္တစ္တိုင္၏ ထိပ္ဖ်ားေပၚမွာ
အခန္းအနားက်င္းပ
ဟုတ္ပါေပ့ကြယ္။

မွန္ကန္ေသာ ေရၿပင္၌ ေၿခေဆး
ေႏြးေထြးၿခင္းကို မသန္႔စင္
မ်က္ႏွာၿပင္ေပၚက ၾကြက္သားမ်ားကို
ေယာင္မွားဖြယ္ရာ တုတ္ေႏွာင္
မဂၤလာ ရွိစြာေသာ ခန္းေဆာင္တဲ့
ပုပ္အဲ့အဲ့အနံ႔ ရရွိတယ္။

ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေလးမ်ားကိုပင္
ၿဖဴစင္ေစပါရဲ႕လား
အခမ္းအနားမစခင္
နာက်င္လုေအာင္ လက္ကိုဆြဲ
ႏႈတ္ဆက္ၿခင္းမည္တယ္။

အေကာင္းဆံုး ပထမဆုတံဆိပ္ ေပးလုိက္ပါေပရဲ႕
ေနာက္ဘက္မွာ ဘာမွမရွိ
ေပ်ာက္ဆံုးသြားသည့္ အိပ္မက္သည္ သံသရာ
ဘာဝနာကို ရိုက္ခ်ိဳး
ေအာ္ ရိုးသားၿခင္း..လား
အရွက္မဲ့စြာဟစ္ေၾကြး
မာန၏ ေဆးေကာင္းတစ္ခြက္
ေမွာက္လ်က္လဲၿပန္ေပါ့။

အစသည္ အဆံုးမဟုတ္သမုိ႔
သည္လို မဟုတ္ခဲ့ေလပါ
ခ်ီးက်ဴးမိၿပန္တယ္
ငါးတုိ႔ ေပ်ာ္ရာ ေရကန္သာမွာ
ေရညွိေမွာ္ဒိုက္မ်ားဟာ အစာအာဟာရ
ဘဝၿဖစ္တည္သည္။

ေသာက္သံုးပါဦး
ကၽြႏု္ပ္အသံမဲ့စြာ ေစာင့္ၾကည့္ေနၿပီး
အဓိပၸာယ္ သိၿပီးေသာ ခက္ခဲသည့္
ၿဒပ္မဲ့ ပန္းခ်ီကို ခံစားလ်က္ပင္။

ေနၾကာပြင့္
ေၿပာင္းပင္မ်ား
ေၿမပဲႏွင္ ့ႏွမ္းခင္းမ်ား
ၿဖတ္သန္းသြားတိုင္း လမ္းကေလးမွာ အမ်ားၾကီး
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

သာမန္ကာလွ်ံကာ ညွိထိုး
လမ္းဆိုးမ်ား ထူးၿပီးမေကာင္းေအာင္
ဝတ္ေက်တမ္းေက်
မိမိရင္ထဲမွ လဟာၿပင္သည္ က်ယ္ၿပန္႔လာေခ်၏။

လက္ထဲမွာ တန္ဖိုးအၾကီးဆံုးအရာ
ဘာပါလိမ့္
အစိုင္အခဲ သို႔မဟုတ္ လက္ဝါးၿပင္
ထို႔ေနာက္
ေလ၏ ……….။ ။

ေမာရူးဆိုး


ဆင္ေၿခဖံုးအစ ၁၇-၁၁-၉၀

တစ္ေန႔ထက္ တစ္ေန႔ ထူလာတဲ့ ႏွင္းေတြ
တမာ မန္က်ည္းနဲ႔ မဲဇာလီေတြေပၚမွာ
ဖြဲဖြဲလြင့္လြင့္
ရပ္ေနသင့္သလား
ဆက္ေလွ်ာက္သင့္ေသးသလား
အသံဟာ အဖ်ားခတ္ တုန္ခါသြားတယ္။
တစ္ကိုယ္ေတာ္ စြန္႔စားခန္းဆန္ဆန္
အေဝးေၿပးလမ္းမေပၚက ခႏၶာဝန္တစ္ခု ေလးလံေနပံုဟာ
အားရပါးရ ရယ္ခ်လိုက္ဖို႔ ခက္လွေလရဲဲ႕။

ဘဝေတြ တၿပံဳတမၾကီး
အနားက ဝွီးကနဲ ၿဖတ္ေက်ာ္သြားေတာ့မွ
အသက္ဝဝရွဴဖို႔ သတိရကာ
ေခါင္းကိုေမာ့
ရင္ဘတ္ၾကီးကိုလည္း ေကာ့ပစ္လုိက္တယ္။
အဲဒီေန႔က
ေနလံုးၾကီး ေၿမာက္တက္မလာခင္
ကမန္းကတန္း အိမ္ထဲၿပန္ဝင္ခဲ့မိ။ ။

ခင္ေအာင္ေအး



ပင္လယ္မိန္းမ

ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္မႈ မရွိတဲ့ ပင္လယ္
ၾကယ္ေတြကို မ်ိဳခ်ဖို႔
အဲသည္မွာၾကည့္ ပက္လက္ၾကီး
ပင္လယ္နဲ႔ ေကာင္းကင္
ညိႈ႕ငင္ၿခင္း ကိစၥ
ညက ေစာင့္ၾကည့္တဲ့အခါ
ေနာက္ဆံုး
ၾကယ္ေတြ ေဝါကနဲ ေဝါကနဲ
ေရတံခြန္တစ္ခုလိုထိုးက်
ပင္လယ္ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းဝနဲ႔
ရင္သား လိႈင္းအိေတြၾကား
ၿပီး…. နက္ရိႈင္း ေၿခဖဝါးေအာက္မွာ
ေဟာ .. ၾကည့္စမ္း
မ်က္ေတာင္ပုတ္ခတ္
တလက္လက္နဲ႔
ေသြးေအးလွတဲ့ ပင္လယ္
လမင္းကို ထပ္မ်ိဳဖို႔
ေတြ႕လား …
ဟိုမွာ အၾကီးအက်ယ္ ၿပင္ဆင္
အားထုတ္ေနတာ ..။။ ။

ခရမ္းၿပာထက္လူ





တတိယပင္လယ္

Sunday, September 26, 2010

ပုစြန္ေတြဖတ္ဖုိ႔ ကဗ်ာ


ပုစြန္ေၾကာ္ကိုဝါးေနရင္း
ေရမွာေပ်ာ္တဲ့ သူ႔အခ်ိန္ေလးေတြ ၿမင္ေယာင္
သြားနဲ႔လွ်ာတစ္ေလွ်ာက္ အရသာအေပၚ
တုန္လႈပ္မႈေတြေရာက္၊


ေၾသာ္ .. ေလာကအနက္ထဲ ေထာက္မမီ
ငါ့အေတြးေတြလဲ
ေတာ္ေတာ္တိမ္ထင္ရဲ႕ ..။


ဒါဆို
ပုစြန္ေတြ ေပ်ာ္ရႊင္
ကူးခတ္ခဲ့ၿခင္းေလွာ္တက္မ်ား
စနစ္တက် ကိုက္ၿဖတ္ရန္
သြားေတြရွိရာကိုေပါ့။ ။

သုခမိန္လႈိင္
၂၃၊၁၁၊၈၉


တစ္ကိုယ္ေရေပ်ာ္ရာေပ်ာ္ေၾကာင္းရွာၿခင္း

လက္ညႈိးညႊန္ရာ
သက္တံအသစ္နဲ႔
အံသြား အသစ္ရွိတယ္။
အဲဒါကို သိရေတာ့
အမွတ္တစ္ခုရဲ႕ စံ
လြမ္းဖို႔ေကာင္းေအာင္ ဖြဲ႕ႏြဲ႕ရမလား။

ပုခက္လိုပဲေပ်ာ့ေခြ
ေနေတြ
လေတြ
ပံုၿပင္ေတြ တကယ့္အၿဖစ္အပ်က္ေတြ
ေသြးထြက္ေအာင္ မွန္တဲ့ စကားေတြ
ဟီရိၾသတၱပၸတရားေတြ
ရပါတယ္
မ်က္မွန္တစ္လက္
သြားၾကားထိုးတံ တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔
ကုပ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္း ၿမင့္ၿမတ္ခ်ိန္မွာေလ။

သူက
ကြယ္ပသြားတဲ့ ရသပညာ လည္ေခ်ာင္းထဲ
မာန္မာနၾကြက္တြင္းရဲ႕ မဟာအဝီစိအထိ
တည့္တည့္ၾကီး စူးဝါးအၿပံဳး
အသံအက်ယ္ဆံုးပဲ။

ခုနကမွ
ခပ္လြယ္လြယ္ ငန္းေဆးတစ္ခြက္ေသာက္တယ္
မိန္းမကို မင္ေသေသနဲ႔ ေဟာက္တယ္
မနက္ဖန္ ဆိုတာ ခဏခဏ ပြင့္ၿပီး
ပြင့္မွန္းမသိလုိက္ခင္ ေၾကြသြားတဲ့
ပန္းပဲ ..
ဒါပါပဲကြာ .။

တလႈပ္လႈပ္ရြ လံု႕လ
ၿပီးခဲ့တဲ့ စေနေန႔မွ ယခု ရာစုတိုင္
မွတ္တိုင္ထူ ဘယ္သူယံုေအာင္
ငါသိမ္ေမြ႕မိတာ ေတာင္းပန္ပါတယ္။
အႏုပညာသည္ရဲ႕ ေခြးတစ္ေကာင္ဘဝ
ကမူးရွဴးတိုး ဒုန္းစိုင္းၿပန္ပေကာ
ေက်ာနဲ႔ ေကာင္းကင္ဟာ မ်က္ႏွာခ်င္း ဆိုင္မိပါေလေရာ..။ ။

ေအာင္ခ်ိမ့္


အေပ်ာ္ဖတ္ဝတၳဳ

အဲဒီမွာ
လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ေအာက္ စုန္းစုန္းၿမဳပ္
အားရွိလာေအာင္ စုပ္ယူ
လူ႔ဘဝထဲ ေလာၾကီးၾကီးေရာက္ခဲ့သူ
သူ ေနထိုင္လိမ့္မယ္။

လူမွန္ရင္
ေန႔စဥ္မွတ္တမ္းထဲ ေသေသခ်ာခ်ာ မွားဖူး
ပြဲေတာ္ရက္ထဲ မ်က္စိ က်ေလာက္ေအာင္ ေပါ့ပါးဖူး
ခ်စ္သူနဲ႕ ဒုကၡလွလွ ေတြ႕ဖူး
ငယ္ရြယ္စိတ္နဲ႔ ေသြးနားထင္ေရာက္ဖူးေပါ့။

လူေတြက
ဟာသ ဇာတ္ၿမဴးေယာင္ေဆာင္လို႔
ခြက္ထိုးခြက္လန္ရယ္လို႔
ဗန္းစကားေတြနဲ႔ လမ္းသလားလို႔
ၾကည့္စမ္း
(လူ႔တစ္ကိုယ္လံုးမွာ
မ်က္လံုးဟာ အေဖာက္ၿပန္ဆံုးလို႔ ဆိုရေလာက္ေအာင္)
တစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္
စူးစူးရဲရဲ စိုက္ဝင္လုိ႔
ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕ဖြယ္ အက်ီ ၤနဲ႔
မစၦရိယစိတ္ကို တင္းတင္းပိတ္ကြယ္လုိ႔ ..။

ငါတုိ႔
ေခါင္းတိုင္ထိပ္က ၿပတ္ေတာင္းမႈတ္ထုတ္တဲ့ မီးခိုးလို
အသက္ရွဴလံုးေတြ
အဆုပ္လုိက္ အခဲလုိက္ ၿမင့္တက္သြား။

အခုေတာ့
(ငါေပါ့ေပါ့ဆဆ ေတြးခဲ့တဲ့အတိုင္း)
အာသာရမၼကဟာ တစ္ခါမွ မေသဘူးသလို
အိပ္ရာကလဲ ႏိုးေရာ
သူ႔ကို ငါ အထုတ္ေၿဖၿပမိေရာ ..။ ။

ဝင္းလြင္


လူနာ

မိတ္ေဆြ ၤ*လင္း ၤ က
ခင္ဗ်ားရဲ႕ ေသြးေၾကာထဲမွာ
ကိုလက္စေထာ နည္းနည္းမ်ားေနတယ္ .။

အဆီအသား နည္းနည္းေလွ်ာ့လုိက္ရင္
ၿပႆနာမရွိ။

သူ႔ေဆးဝိဇၨာနဲ႔
ဒါ ဒိဌပဲ တဲ့။

သူ႔လူနာက
ကဗ်ာဆရာၿဖစ္တယ္
ေငြေၾကး မ်ားမ်ား ဆင္းရဲတယ္
အဝီစိထဲ ဖင္ထိုင္လဲလု မတတ္ၿဖစ္တယ္
ကမၻာၾကီးရဲ႕ ေထာင့္ တစ္ေထာင့္ေၾကာင့္
ႏွလံုး အရမ္းခုန္ေနတယ္။

ေဆးဝိဇၨာနဲ႔
သူ႔လူနာကို ကမၻာၾကီးထဲ အတင္းၿပန္ပို႔
မိုးေကာင္းကင္ ခပ္သိုးသိုးၾကီးရဲ႕ ေအာက္မွာထား
ဘာမ်ား လန္းဆန္းေစဦးမွာလဲ
သူလည္း တစ္ေန႔ ေၾကကြဲသြားမွာပါ ။ ။

ငသိုင္းေခ်ာင္း ဝံသာ
*လင္း = လင္း (ေဆး-၁)


အလင္း

သဘာဝတရားက
ႏူးညံ့ၾကည္လင္မႈနဲ႔
စီးေမ်ာဆဲ။

တိမ္ေတြ တိမ္ေတြ
အရုပ္ဆိုးလုိက္တာ
တစ္ေလာကလံုး ေမွာင္ေတာ့မယ္။

ဒါ လံုးဝ မၿဖစ္သင့္တဲ့ ကိစၥပဲ
ပန္းခ်ီဆရာညည္းညဴ
သူ႔ပစၥည္းေတြ ခပ္ၿမန္ၿမန္ထုပ္ပိုး
ေဆာင့္ေဆာင့္ေအာင့္ေအာင့္နဲ႔
အရက္ဆိုင္ကို ေၿပးၿပီ။

တို႔ေတြ
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ၾကည့္လုိက္မိ
သဘာဝတရားမပီသတဲ့
အခ်စ္ေတြနဲ႔။ ။

ေဇာ္ထြန္းတင္


အလဲအလွယ္

ငါ
အခု
လေရာင္ကို ေမာ့မၾကည့္ရဲဘူး။

ဖူးၾက ပြင့္ၾက ေၾကြၾက
သူလည္း သူ႔ႏွလံုးသားနဲ႔သူ
ငါလည္း ငါ့အႏုပညာနဲ႔ငါ။

မေတာ္တဆေတြကပဲ ကမၻာကို ေၿပာင္းလဲခဲ့
ငါ့ကိုလည္း ေၿပာင္းလဲခဲ့
ေၿပာင္းလဲသမွ် ဦးညြတ္ဖို႔က်ေတာ့
ငါ အခု
လေရာင္ကို ေမာ့မၾကည့္ရဲတာ ဆန္းသလား။

သူ႔ကိုခ်စ္သလို
ငါ့ကိုလည္း ခ်စ္ၾကပါ။
မထင္ပါနဲ႔
တပ္မက္မႈေတြက
အဆုပ္လုိက္ အခိုင္လုိက္
ညြတ္လို႔။

ညြတ္က်လာတဲ့ လေရာင္မွာ
ငါ့ကိုခ်စ္သလို သူ႔ကိုလည္း ခ်စ္ၾကပါ။

ထူထူပ်စ္ပ်စ္ နံနက္ခင္း ေရာက္လာ
ငါလည္း
အမွားအက်ိဳးေဆာင္သူပါ။ ။

ေၿပၿမင့္


ေၿမပံုတစ္ခ်ပ္နဲ႔ မီးယပ္ေခါင္းကိုက္

သည္ေနရာကို ေရာက္ခဲ့ပံုက
ဇာတ္ရံုေနာက္ေပါက္မွ
ဝင္ခဲ့သလိုမ်ိဳး
စိုက္ပ်ိဳးထားတဲ့ အနာတစ္ခု
တယုတယ ဆြတ္ၾကင္
ေဆးမထည့္ခ်င္ေတာ့။

ေၿပးရင္းလႊားရင္း
ေမ့ေဆးအေငြ႕ အခိုးရိႈက္မိ
တိမ္တုိက္တစ္အုပ္ သတိလစ္
ညစ္ေထးေသာ ပေယာဂ
အၿမင္တဆံုး အံု႔မႈိင္းညိဳ
ထိုခဏ ေၾကကြဲ
ဟင္ .. ဦးေႏွာက္ဆဲလ္ တစ္ခု
ဖုထစ္ေနပါေရာ့လား။

ေယာင္မွားမႈေတြ ေမ့ေဖ်ာက္
သူကေတာ့
တြန္႔ေခါက္ေတာင္တန္းၾကီးေတြလို
တင္းမာေနရဲ႕

အဲဒါကလဲ တစ္ခ်ိန္တုန္းက
ႏႈန္းအားၿမင့္ ေပါက္ကြဲမႈ ေၾကာင့္တဲ့။ ။

ေမာင္သင္းမိုး