ကဗ်ာဆိုတာ
ႏွလံုးေသြးတစ္စက္နဲ႔ ေခတ္အဆက္ဆက္ စီးဆင္းႏိုင္တဲ့ ၿမစ္ ၿဖစ္တယ္။ စၾကဝဠာထဲမွာ (ဒါမွမဟုတ္) လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ရႈမဆံုးေအာင္ ရုန္းကန္လွပေနတဲ့ သဘာဝတရားငယ္တစ္ခုလို႔ ... ကဗ်ာကို ... ေၾသာ္ .. ဘယ္သူေတြမ်ား ခ်စ္ႏိုင္ပါလိမ့္ ..။
ေမာင္သိန္းေဇာ္

ကဗ်ာ
ကမၻာေၿမၿပင္ရဲ႕
ေသၿခင္းမဲ့အသည္းႏွလံုး
ငါ့အခ်စ္ဆံုးေပါ့
သစၥာတရားကို တိုက္ရိုက္ဘာသာၿပန္ထားတာၿဖစ္တယ္။
မင္းဆက္ၿငိမ္း

ႏိုဝင္ဘာ

Thursday, November 19, 2009

image source


ႏိုဝင္ဘာ


ငါ့ရဲ႕ ေရႊအိပ္မက္ကို
ေၿခက်င္းေတြလို ခြဲစိပ္ဝတ္ဆင္ထားတဲ့မိန္းမ
ၿမဴခိုးနီညိဳေတြၾကားမွာ
စပယ္ကပိုကရိုနဲ႔ ... လွလို႔။

ငါ .. တစ္ပြင့္ၿပီးတစ္ပြင့္ၿပိဳလဲ
ႏွင္း အဆက္ဆက္တိုင္ေအာင္ ေၾကကြဲခဲ့ရေပါ့ ။ ။

တာရာမင္းေဝ
၁၉၉၅၊စက္တင္ဘာ၊ဟန္သစ္

တင္းလြန္းၾကိဳး

Thursday, November 12, 2009

တင္းလြန္းၾကိဳး

တရားအရိပ္၊ပုတီးစိပ္၍
သိုသိပ္ေအးစြာ၊ေနလိုပါလည္း...

ေလၿပန္ေၿခြဖ်က္၊ေၿမေပၚသက္
ရြက္ဝါေလးမ်ား၊လႈပ္ကစားတုိင္း
လႈပ္ရွားရင္မွာ၊ၿငိမ့္ၿငိမ့္ခါမိ ....

ၿမဴရိပ္စိုးတံု၊အခိုးထံု
မိုးမႈန္ေလးမ်ား၊လႈပ္ကစားတိုင္း
လႈပ္ရွားရင္မွာ၊ၿငိမ့္ၿငိမ့္ခါမိ...

ပိေတာက္ခ်ိဳပ်႕ံ၊အစိုဖန္႔
ပန္းနံ႔ေမႊးမ်ား၊လႈပ္ကစားတုိင္း
လႈပ္ရွားရင္မွာ၊ၿငိမ့္ၿငိမ့္ခါမိ...

သိမ့္ခါၿခင္းသည္၊မတည္ၿငိမ္မႈ
အႏုသယ၊သမုဒယဟု
ဆံုးမပါလ်က္၊ထိန္းခ်ဳပ္ခက္သည္
ရမၼက္လြန္ၾကိဳး၊တင္းလြန္းစြ ... ။ ။

ဗန္းေမာ္ညိဳႏြဲ႕
၁၉၉၀၊ဧၿပီ၊ရႈမဝ


ဒီေန႔ ဖိုးခြား ဆီက သတင္းတစ္ခုရပါတယ္။ ဆရာဗန္းေမာ္ညိဳႏြဲ႕ ဆံုးၿပီတဲ့။ အဲဒါနဲ႔ မွတ္စုထဲပါလာတဲ့
သူ႔ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ကို သတိတရတင္ေပးလုိက္ပါတယ္။ ဆရာ ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ .. လို႔ ။