ကဗ်ာဆိုတာ
ႏွလံုးေသြးတစ္စက္နဲ႔ ေခတ္အဆက္ဆက္ စီးဆင္းႏိုင္တဲ့ ၿမစ္ ၿဖစ္တယ္။ စၾကဝဠာထဲမွာ (ဒါမွမဟုတ္) လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ရႈမဆံုးေအာင္ ရုန္းကန္လွပေနတဲ့ သဘာဝတရားငယ္တစ္ခုလို႔ ... ကဗ်ာကို ... ေၾသာ္ .. ဘယ္သူေတြမ်ား ခ်စ္ႏိုင္ပါလိမ့္ ..။
ေမာင္သိန္းေဇာ္

ကဗ်ာ
ကမၻာေၿမၿပင္ရဲ႕
ေသၿခင္းမဲ့အသည္းႏွလံုး
ငါ့အခ်စ္ဆံုးေပါ့
သစၥာတရားကို တိုက္ရိုက္ဘာသာၿပန္ထားတာၿဖစ္တယ္။
မင္းဆက္ၿငိမ္း

ငါးၿပတိုက္

Sunday, August 30, 2009



အိၿႏၵာ စုထားတဲ့ငါးေတြကို ၿပတိုက္ကေန ေကာ္ပီပြားလာခဲ့တာပါ။ အမွတ္တရအေနနဲ႔ ကၽြန္မခ်စ္တဲ့ကဗ်ာေတြနဲ႔အတူ မွတ္တမ္းတင္ထားၿဖစ္ပါတယ္။


ငါးၿပတိုက္

ငါး..

တစ္ဘ၀လံုးလံုးလိုလို
ငါးရယ္လို႔ တစ္ေကာင္တစ္ေလမွ မမိ
ၾကည့္
မိမယ့္မိေတာ့ စၾက၀ဠာႀကီး
အေပၚဆြဲတင္လိုက္ေတာ့
ငါ့ငါးမွ်ားတံဟာ ကိုင္းညႊတ္ၿပီး
သက္တန္႔ျဖစ္သြား
ငါ့ကို ျပန္မွ်ားခဲ့ေပါ့။ ။

ေမာင္ေခ်ာႏြယ္



ငါး..

ငါးအေသေကာင္ လုိခ်င္ရင္
ေစ်းမွာ၀ယ္ပါ

ေၾကာက္လန္႔ေနတဲ့ ငါးတစ္ေကာင္လုိခ်င္ရင္
ပုိက္ကြန္ေတြနဲ႔ ဖမ္းပါ

ဒဏ္ရာ ရေနတဲ့ ငါးတစ္ေကာင္ လုိခ်င္ရင္
ငါးမွ်ားခ်ိတ္မွာ အစာတပ္ၿပီး မွ်ားပါ

အ႐ုပ္နဲ႔ တူတဲ့ ငါးတစ္ေကာင္ လုိခ်င္ရင္
မွန္ေတြနဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ ေရကန္အတုထဲမွာ ေမြးပါ

ငါးအစစ္ တစ္ေကာင္ လုိခ်င္ရင္ေတာ႔
ေက်ာက္ေဆာင္တစ္ခုလုိ ရပ္ေနပါ

ရင္ဘတ္ကုိ ဖြင့္ထားပါ
လမ္းမွားလာတဲ့ ငါးအစစ္တစ္ေကာင္က
မင္းရဲ႕ ႏွလုံးသားကုိေတာင္
၀င္ၿပီး တုိးေခြ႔သြားလိမ့္မွာ

အသက္႐ႈသံေတြနဲ႔
ေရလိႈင္းေတြကုိ ဖန္ဆင္းလုိက္တဲ့အခါ
ေပ်ာ္႐ႊင္စြာ ကစားေနမယ့္
ငါးအစစ္တစ္ေကာင္ ကုိရ႐ွိမွာ

မင္းရဲ႕ လက္ေခ်ာင္း ေတြနဲ႔ သူ႔ကုိ
ဖမ္းဖို႔ မႀကိဳးစားတဲ့အထိသာ။


ျမင့္မိုးေအာင္



ငါး

ဒီဘ၀အျပင္
ဘယ္ဘ၀က ပိုေကာင္းဦးမလဲ။
မေရြ႕မလ်ား
ငါတို႔ ၿငိမ္သက္ေနတာ ငါတို႔ ကူးခပ္ျခင္း။
အေျပးအလႊား
ငါတို႔ကူးခပ္ေနတာ ငါတို႔ပ်ံသန္းျခင္း။
စိတ္ကို ေလွ်ာ့လည္း
ကိုယ္ကေပါ့မသြား။
တကယ္တမ္း
ေရကိုထမ္းထားရေသာ_ ပြင့္ခ်ပ္ကတစ္ဖက္တည္း။ ။

ခင္ေဇာ္ျမင့္




ငါး

ငါးေတြဟာ ေသြးေအးတယ္၊
ႏႈတ္ဆိတ္တယ္။
တိုးတိတ္လြန္းေတာ့လည္း အဲဒီရင္ခုန္သံကို
မင္း ၾကားရလိမ့္မယ္ မဟုတ္ေပဘူး။

ၾကယ္ေတြကို ခူး ခူးၿပီး
မင္းကို ပန္ေပးခ်င္ခဲ့တာပါ....
ဒါေပမယ့္...
အိပ္မက္ေတြက ဖိတ္တစ္၀က္ စင္တစ္၀က္
ေႏြဦးရက္ေတြ ေရာက္တဲ့အထိေတာင္
မက္ခြင့္ မရလိုက္ပါဘူး။
ဆူးေတြမ်ားလြန္းတဲ့ ဥယ်ာဥ္က
ရနံ႔က်ေတာ့ နည္းလြန္းေနခဲ့တယ္။

တစ္ေန႔ခင္းလံုး
ကိုယ့္လက္ဖ၀ါးေပၚ ေမးေထာက္ၿပီး
သစ္သားမီးျခစ္ဆံေတြနဲ႔ အိမ္ေဆာက္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္
ငါ ဘာကို စားေသာက္ခဲ့ၿပီးၿပီလဲ ???

တစ္ဘ၀စာ
ခပ္ၾကာၾကာ ၾကည့္ခြင့္ရလိုက္ရံုေလးတင္ပါပဲ။
(ဒီအျပင္ ဘာမွ မပိုခဲ့ဘူး)
ေကာင္မေလးေရ...
ငါ ဆိုတဲ့ ေကာင္က ေသြးေအး
ယဥ္ယဥ္္ေက်းေက်းေလးပဲ...
...လြမ္းတယ္။

မင္းခိုက္စိုးစန္



Paul Klee ရဲ႕ငါး

ဘာမွမဟုတ္ခဲ့ပါဘူးကြယ္
သူ႔ရဲ႕ေကာက္ေၾကာင္းတစ္ၿခစ္နဲ႔ပဲ
ငါဟာ ငါးၿဖစ္ခဲ့ရတာေပါ့


အသက္ရွဴစရာေလမလိုဘူး
ကူးခတ္စရာေရမလိုဘူး
လိုေနတာက သူ႔ဆီကေမွာက္က်လာမယ့္အေရာင္ေတြ
ေနာက္ ..သူ႔လက္ကေနထပ္မံၿဖာဆင္းလာမယ့္
ခ်စ္ၿခင္းနဲ႔ပဥၥလက္ေတြ..…



ဒီလိုနဲ႔ ငါးဟာ
ကမၻာကိုမသိ.. (သူ႔ကမၻာက စာမ်က္ႏွာတစ္ရြက္စာ)
ေလကိုမသိ ( ေလထုညစ္ညမ္းမႈလည္းသူနဲ႔မပတ္သက္)
ေရကိုမသိ (ေရၿမဳပ္ဗံုးခြဲတာေတြလည္းသူနဲ႔မဆုိင္)
ေလးေထာင့္မွန္ပံုးကိုမသိ (သူက အလွေမြးငါးလည္းမဟုတ္ၿပန္ဘူး)
အတုေတြကိုလည္းမသိ (အစစ္ဆိုတာသူမွဘာမွန္းမသိပဲ)
မသိၿခင္းေတြနဲ႔ရွင္သန္လာလိုက္တာ
ႏွစ္ေတြၾကာၿပီ…


ဆာငတ္ေနခဲ့တဲ့ အေရာင္ေတြ
သံေယာဇဥ္ေတြ..ပဥၥလက္ေတြ
ဘယ္ဆီမွာလဲ……………
ဘာလုိ႔မ်ား…….ငါ့ဆီထပ္မေရာက္လာခဲ့တာတဲ့လဲ..
ဒီလိုနဲ႔ ငါးဟာ အနီေရာင္မပါပဲေသြးပ်က္ေနခဲ့ရ
ႏွစ္ပရိေစၦဒမ်ားစြာ.…


တကယ္ဆုိ..
ပန္းခ်ီဆရာ….………….
ေသြးေအးတတ္ဖုိ႔ပါ..ခင္ဗ်ားသင္ၾကားေပးခဲ့သင့္တာ။ ။

မေနာ္ဟရီ



ငါ့သင္းကြဲညေန


ညီမေလးေရ
ေကာင္းကင္အျဖဴထည္စာမ်က္နွာေပၚ
ငါဟာ နိဒါန္းအျဖစ္ ေကြ႕ေကာက္စြာ ေရးျခစ္ခံရသူပါ

ညီမေလးေရ
ဒါ ငါကိုယ္တိုင္ ပိုးေမြးခဲ့ညေနခင္းပဲေပါ့
ေဖာ္ေ၀းငွက္တစ္ေကာင္လို အေ၀းလြမ္း လြမ္းေမာမႈ
ပူျပင္းေခါင္ခိုက္ ေခၚသံထဲ
ကႏၱာရေႏြတြန္ရာ ငါ့ရာသီေတြ သြန္းခ်ခဲ့

ညီမေလးေရ
အေႏြးေထြးဆံုး အိပ္ဟန္ေဆာင္ျခင္းနဲ့
တစ္သက္တာ ငါ့အေတြးအေခၚတို႔ မင္နီစြန္းခဲ့ေပါင္းမ်ားျပီ..

ညီမေလးေရ
ဟိုးအေ၀းဆံုးအရပ္က ၀ါးလံုးကြဲေတာထဂီတသံ
ယံုယံုၾကည္ၾကည္နားဆင္ဖို႔
ေရာင္နီမစိုးေသးဘူးလားကြယ္..

ညီမေလးေရ
ဒီလက္ေခ်ာင္းေတြတြားသြားရာအရပ္ကဘာလဲကြယ့္..
မွားယြင္းေနတဲ့ေနရာ
ေနာက္ထပ္ငါ့လက္ေခ်ာင္းေတြေသဆံုးရေတာ့မလား..
ငါကိုယ္ဆိုင္ရွင္သန္ပစ္ခ်င္ရဲ႕

ညီမေလးေရ
ခ်စ္ဦးသူဆီေန၀င္ျခင္းမွာ အိပ္မက္သစ္တို႔သယ္ေဆာင္ခြင့္ေပးပါ
အဲဒီ့အိပ္မက္ထဲမွာ အနာဂတ္အားမာန္ပါတယ္
ႏိုးၾကားမႈ အဟုန္ပါတယ္
နံနက္ခင္းတစ္ခုရဲ႕ ဖူးပြင့္စအာရုဏ္အလင္းတန္းေတြပါတယ္
ေႏွာင္ၾကိဳးမဲ့ ပဋိပကၡေတြရဲ႕ မ်ဥ္းေျဖာင့္တစ္ေၾကာင္းပါတယ္
သကၠရာဇ္ေတြ ထမ္းပိုးမယ့္ လက္ရံုးႏွစ္ခုပါတယ္..။

ညီမေလးေရ
အခုေတာ့ ငါဟာ အလွေမြးဖန္ေလွာင္အိမ္ထဲက
ေရႊငါးတစ္ေကာင္လို ကိုယ္ပိုင္အလွ ကိုယ္တိုင္ခံစားခြင့္မရခဲ့သူပါ
ဒီလိုနဲ႔ ငါ့ညေနခင္းေတြ မနက္ျဖန္ေပါင္းမ်ားစြာ ေမာ္ဖူးခဲ့ရေပါ့..။

လူေဇာ္သစ္





ငါး ဟာ ငါး

တြန္းတုိက္လႈပ္ရွားေနတဲ့ ခႏၶာကုိယ္ကုိ
သိပ္သိပ္သည္းသည္း ထိန္းညႇိထားတယ္
လက္ျပန္႐ုိက္ခ်က္ဟာ ေရွ႕ကုိ
ေရာက္ေစတယ္
တစ္ခ်က္ခတ္႐ုံနဲ႕ ကုိယ္ဟာ
တည့္မတ္လုိ႕
ရပ္ေနတယ္
သြားေနတယ္
လူးလြန္႕ေနတယ္
ေက်ာက္ႀကိဳေက်ာက္ၾကား
ကုိယ့္ပတ္၀န္းက်င္ ကုိယ့္မွာ
အစုန္အဆန္ ပုံသ႑ာန္မွန္လုိ႕
မွန္ေရျပင္က ကန္ေရျပင္လုိ
အတုေတြၾကား အလွျပလုိ႕
ကူးခတ္တယ္
လူးလြန္႕တယ္
ရပ္ေနတယ္
သြားေနတယ္
ေရွ႕ကုိ
ပင္လယ္အတုထဲလည္း
ငါး ဟာ ငါး
တစ္လက္မမွ ေလ်ာ့ (ေရာ့)မသြားဘူး။ ။

တည္ရ




ငါးရိုးနင္ခဲ႔တဲ႔ စိတ္မ်ား

ဆယ္လ္မန္တစ္ေကာင္အတြက္
ေရကာတာတစ္ခုဟာ က်ိန္စာပဲ ..
ပင္လယ္ထဲ
ေျခဗလာနဲ႔ဆင္းခဲ႔တာ ...၊
ဆင္းရဲလို႕ ဆင္း ရဲ ခဲ႔တာ ....။

ကမာၻဦးလူ မီးရွာမေတြ႕ခင္ ...
ေ၀လငါးအတုဟာ လမ္းေလွ်ာက္ေနခဲ႔ေသးတယ္ ...။
ေမႊးရွည္ဆင္ (mammoth) ေတြန႔ဲ အုတ္ေရာေရာ ေက်ာက္ေရာေရာ
ဒိုင္ႏိုေဆာေတြနဲ႔ ဒူးတင္ေပါင္တင္ေပါ႔ ...၊
ေရထဲဆင္းမေျပးႏိုင္တဲ႔ ေကာင္ေတြ မ်ိဳးျပဳတ္တာဘာဆန္းလဲတဲ႔ ...
ပန္းပန္ထားတဲ႔ ေ၀လငါးတုတစ္ေကာင္
တရားဦးေဟာေနပံုကသင္းတယ္။

ခုတ္တတ္ျဖတ္တတ္ရင္
ငါးပူတင္းလည္းစားလို႕ရတယ္...
ခုတ္ထားျဖတ္ထားတဲ႔ အမွန္တရားထက္ေတာင္
ပိုခ်ိဳေသးတယ္။

ေဟ႔လူ .. ခင္မ်ား ငါးပါးမ၀နဲ႔ ...
အပါးလည္ျပီး အပါယ္လားမယ္ဗ်။
... ဒီမယ္ ကိုရင္ ... ရွင္ဗာကူလ အတြက္ က်ဳပ္ဗိုက္ကို ခင္ဗ်ားတို႕ ခြဲထားတာ မေမ႔လုိက္ပါနဲ႔ ....
ေအာင္ျမင္ခန္႕ညားတဲ႔ ငါးရယ္သံၾကီး ညီွစို႕စို႕လြင္႔ပ်ံ႕လာတယ္ ...။

ကမာၻဖ်က္မိုးရြာေတာ႔မယ္ဆိုလို႕
ငါးခံုးမေတြအေပ်ာ္လြန္ေနတာေလ ...
ေနာဧေလွၾကီးတစ္ခုလံုးယိမ္းထုိးလို႕ေပါ႔ .....။ ။

Zephyr






မွန္အိမ္ထဲကငါး

အဲဒီ အလွအပ ဆိုတာေၾကာင္႕ေပါ႕
ငါ႕မွာ အက်ဥ္းခ်ခံေနရတယ္
ထင္ေယာင္ထင္မွားအားက်သူေတြကို ေဖ်ာ္ေျဖဖို႕
ပကာသန အေရျခံဳ အၿပံဳးေတြနဲ႕
ဟန္ေရးတျပျပ ေနရတယ္
အမ်ိဳးမတူ အေရာင္မတူသူေတြနဲ႕လည္း
အလြမ္းသင္႕ေအာင္ ႀကိတ္မွိတ္ေပါင္းရေသးတယ္
အခ်ိန္တန္ရင္ ဗိုက္တာမင္အတုေတြ အျဖည္႕ခံေနရၿပီး
ရင္သပ္႐ႈေမာ အဆာပလာ ေတြ ၀န္းရံေနလည္း
ေလးဘက္ေလးတန္ ပိတ္ေနတဲ႕
အဲဒီရုပ္၀တၳဳေတြက ငါ႕အိမ္မွမဟုတ္တာ
အဆိုးဆံုးကေတာ႕
ဟို ထြက္ေပါက္လိုလိုဘာလိုလိုနဲ႕
ထြင္းေဖာက္ျမင္ေအာင္လုပ္ထားတဲ႕ အရာတစ္ခု
အမွတ္မရွိတဲ႕ငါ ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္နဲ႕ ထြက္ေျပးမိတိုင္း
နံရံပဲ ၀င္၀င္တိုက္ေနေတာ႕ နာနာက်င္က်င္ ေနာက္ဆုတ္ျပန္ခဲ႔ရတယ္။

ပန္ဒိုရာ






ခ်စ္သူလက္ခုပ္ထဲက ငါး

မင္း နဲ႔ ငါ ခ်စ္သူျဖစ္ျပီ ဆိုကတည္းက
ငါ့အီးေမးလ္ကုိ မင္း ဝင္စစ္ေတာ့မယ္ ဆိုတာ
ေဆးလိပ္ကေလးေတြ ငါ့ႏႈတ္ခမ္းေပၚ ျပည္ဝင္ခြင့္ ပိတ္ေတာ့မယ္ ဆိုတာ
ဒီပုလင္းၾကီးနဲ႕ငါ ရွင္ကြဲ ကြဲေတာ့မယ္ဆိုတာ….

မင္း နဲ႔ ငါ ခ်စ္သူျဖစ္ျပီ ဆိုကတည္းက
မနက္ေစာေစာ ဘုရားရွိခိုးဖို႕ လွမ္းႏႈိးေတာ့မယ္ ဆိုတာ
ညေနေစာင္းဆို လာလာႀကိဳခိုင္းေတာ့မယ္ ဆိုတာ
ငါ့တနဂၤေႏြေတြ ဟိုေကာင္ေတြနဲ႕ ေထြရာေလးပါး ေနလို႕ မရေတာ့ဘူး ဆိုတာ….

မင္း နဲ႔ ငါ ခ်စ္သူျဖစ္ျပီ ဆိုကတည္းက
သဒၶါထက္ထက္ ေကာင္မေလးေတြရဲ႕
လမ္းေပၚက ဖက္ရွင္ရႈိးကို FOC ခံစားခြင့္
မင္းမသိေအာင္ဘဲ ရေတာ့မယ္ ဆိုတာ ….

မင္း နဲ႔ ငါ ခ်စ္သူျဖစ္ျပီ ဆိုကတည္းက
ခင္တတ္လြန္းတဲ့ငါနဲ႕ တခ်ိဳ႕ညီမေလးေတြ ဆက္ဆံေရး
ခပ္တန္းတန္းေလး ေနရေတာ့မယ္ ဆိုတာ….

မင္း နဲ႔ ငါ ခ်စ္သူျဖစ္ျပီ ဆိုကတည္းက
ဘဝကို ေမာင္းခ်င္သလို ေမာင္းျပီး
ရပ္ခ်င္တဲ့ေနရာ ထိုးရပ္ထားလို႕ မရေတာ့ဘူးဆိုတာ….

သိပါတယ္
သိပါတယ္ ။

သိပါတယ္
(သဲကိုးျဖာေလးရယ္)
မင္းလက္ခုပ္ေလး ကို
မဟာသမုဒၵရာလို႕ ငါအမွတ္မွားမိလိုက္ကတည္းက
ငါ့တစ္ဘဝလံုး မင္းရဲ႕ ကိုလိုနီအျဖစ္ ေပးပစ္လိုက္ရေတာ့မယ္ဆိုတာ
ငါ သိပါတယ္ေလ….။

လင္းဒီပ





အိမ္ငါး

အိမ္မက္တစ္ခုခုလိုမ်ိဳး.. .ျပာညိႇဳးညႇိဳးေလး..လင္းရီေနခဲ့တာ...
ေက်ာက္ဆိုင္ေက်ာက္ခက္ဆက္တင္ကလည္းအတု..
ေရေမွာ္..ေရညႇိ..စိမ္းျမျမကလည္းအတု
မႈန္မႈန္ညႇင္းညႇင္းအလင္းေျပေျပေလးကလည္း...အတု...
အစာအဟာရအတု....
ေအာက္ဆီဂ်င္ကအတုနဲ႔...
ေရသူမ..အတုကို..ပြတ္ေလ်ာ..နမ္းေမႊး...

ေဟာ..ဒီ့လို...
ဘ၀ေသးေသးေလးထဲမွာ....အလူးလူး...အေျပးေျပး...
လႈပ္ရွားသက္ ၀င္ေနရသမွ်...
ဘယ္လာ...ငါး..အရာေျမာက္ပါေတာ့မလဲ...

ငါးက..ငါးတို႔ရဲ႕..ဘာသာဘာ၀အတိုင္း...
အညွီနဲ႔ခၽြဲခၽြဲ..ေျပာင္ေခ်ာ..ညစ္ပတ္ေနခ်င္တာ...

ငါးက...
တ၀ုန္း..၀ုန္း...
တစိမ္း..စိမ္း
နက္ရိႈင္းခမ္းနားလြန္းေနတဲ့..
ပင္လယ္ရဲ႕..ဥပဓိကို..စာဖြဲ႔ေနခ်င္တာ

ငါးက..
သူ႔စိတ္ကူး..ေရစီးေတြအတိုင္း..
အဆံုးအစမရွိရြက္လြင့္..ပစ္...ခ်င္တာ..

ငါးက....
မွ်ားခ်ိတ္မွာတပ္ထားတဲ့..အစာမွန္းသိသိ..
မိမိရရ..ခုန္ဟတ္ရယူၿပီး...
လက္တစ္လံုးျခား...ငါးပါး၀ခ်င္တာ...

ငါးက..သူ႔ကိုယ္ပိုင္အမိုး..အကာေလးထဲမွာ..
မိန္႔မိန္႔မူးမူး...မင္းမူေနခ်င္တာ

ငါးက..
ငါးရိုးရာ..ပြဲေတာ္ႀကီးေတြကို
ငါး..ဂီတ..ငါး..ဗီဇေတြအတိုင္း
အခ်ိန္ခါ..သင့္က်င္းပခ်င္ေသးတာ

ငါးက..
သူ႔အိပ္မက္ေတြအတိုင္း..ရဲ၀ံ့မာေက်ာ..ၿပီး
သူ႔ကႀကိဳးေတြ..အတိုင္း..ႏူးည့ံ..ေပ်ာ့ေပ်ာင္းမယ့္
သူ႔..မ်ိဳးဆက္ကို..ေရးခ်ယ္ခ်င္ေသးသတဲ့..

ငါးကေလ....
ငါးလားေျမာက္ဖို႕အတြက္သာဆို...
ေၾကာင္တစ္ေကာင္ရဲ႔..အစာပဲျဖစ္ျဖစ္...
သူ႔ကိုယ္သူ..ခ်ေကၽြးပစ္ဖို႔..၀န္မေလးဘူးတဲ့..၊

ငါး..က...
ငါး..က..
အ..တု..ေတြ.ကို..မ..လို..ခ်င္..ေတာ႔..ဘူး..ေလ..။ ။

အိႁႏၵာ





ငါး


ပင္လယ္ျပင္ကိုေငးၾကည့္ေနမိတဲ့ တေန႔
ငါးေလးတေကာင္ အနားမွာလာထိုင္ၿပီး သူ႔အေၾကာင္းေျပာျပခဲ့တယ္
ေရကူးဝါသနာဆိုတာမသိဘူး တသက္လံုးကူးခတ္ခဲ့ရတယ္ .. တဲ့
နီးကပ္တယ္ထင္ရတဲ့ လရိပ္ဟာလည္း ေဝးတာပါပဲ .. တဲ့
တည္ၿငိမ္တဲ့ေရျပင္ေအာက္မွာလည္း ဝဲဂယက္ေတြရွိတယ္ .. တဲ့
ေနာက္ဆံုးေတာ့
ေရထဲက သူ႔မ်က္ရည္ကို ဘယ္သူမွ မျမင္ႏိုင္ပါဘူး .. ဆိုၿပီး
အေဝးႀကီးကိုထြက္သြားတယ္ ဘယ္ေတာ့မွျပန္မလာေတာ့ဘူး
ေရမကူးတတ္ေပမယ့္ ငါလည္း ငါးတေကာင္ပါပဲ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း
ပုလင္းလြတ္တလံုးထဲ ထည့္ေမွ်ာလိုက္တယ္ သူဖတ္ရမွာပါ။

တင္မင္းထက္




ငါးအေၾကာင္း

ငါးအေၾကာင္းေျပာၾကမယ္
ငါးမ်ားသည္ ေရတြင္္ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ကူးခတ္ေနၾကသည္။
“ ‘ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ‘ ဆိုတဲ့ နာမ၀ိေသသနကိုျဖဳတ္ေပးပါ” မ်က္မွန္တပ္ထားတဲ့ ငါးတေကာင္ကေတာင္းဆိုလာတယ္၊
အို..ရွင္မေပ်ာ္လဲ က်မတို႕ ေပ်ာ္တယ္။ ကဗ်ာဆရာ ဆက္ေျပာပါ။ ေနာက္ငါးတေကာင္က..
ဒီလိုနဲ႕…
ကဗ်ာဆရာက ‘ငါးမ်ားသည္ေရတြင္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ကူးခတ္ေနၾကသည္။’ လို႕ထပ္ေရးျပီးရံုရွိေသး။
“ ‘ျမစ္ထဲမွာ’ လို႕ျပင္ေရးေပးနိုင္မလား ခမ်ာ” ဟိုးေနာက္နားက ငါး တေကာင္က ထေျပာတယ္ ကဗ်ာဆရာ သူ႕၀ါက် သူျပန္ၾကည့္ ေခါင္း တခ်က္ကုပ္
“အို..ဒါဆို က်ဳပ္တို႕ ကန္ငါးေတြကိုက်ေတာ့ ငါးရာမသြင္းဘူးေပါ့” ငါးျမစ္ခ်င္းတေကာင္က မ်က္ႏွာ ရွံဳ႕ရင္း
ထကန္႕ကြက္ျပန္တယ္
ငါးေတြ အားလံုး ၾကြက္စီၾကြက္စီ ျဖစ္ကုန္တယ္။
ကဗ်ာဆရာက ေပ်ာ္ရႊင္စြာဆိုတဲ့ ေနရာမွာ ဘာနဲ႕အစားထိုးရေကာင္းမလဲ အားနာပါးနာ စဥ္းစားေနတယ္။
ငါးေတြက ျမစ္ ေခ်ာင္း အင္း အိုင္ ပင္လယ္သမုဒၵယာ ရွိရွိသမွ် ငါးေတြက်က္စားရာေနရာေဒသ အကုန္လံုး
ေပါင္းရံုး ျခံဳငံု ကိုယ္စားျပဳႏိုင္မယ့္ ဘံုအေခၚအေ၀ၚတခုကို ေရြးခ်ယ္ျငင္းခံု ေနၾကတယ္
တကယ္ေတာ့ ကဗ်ာဆရာဟာ သူ႕၀ါက်ထဲက ဘယ္စကားလံုးကိုမွ ွျပင္ေပးလိုစိတ္မရွိဘူး။
လိပ္ခဲတည္းလည္းျဖစ္ေနတုန္း
ကဗ်ာဆရာရဲ႕ လက္ကိုင္ဖုန္းဟာ အယ္္မီနမ္ ရဲ႕ when I’m gone သီခ်င္းသံျမည္လာတယ္
“ဟဲလို..” ကဗ်ာဆရာက..
“အကို..ညီမကို ‘ငါးအေၾကာင္း’ ကဗ်ာတပုဒ္ ေရးေပးပါ” အိျႏၵာ က..
ကဗ်ာဆရာေပ်ာ္သြားျပီ..
“အို…ငါးအေပါင္းတို႕ သတ္မွတ္အခ်ိန္ျပည့္သြားျပီမို႕ ..”ဘာညာကြိကြ..ေတြေျပာျပီး အစည္းအေ၀းကို ကတိုက္ကရိုက္ ရုတ္သိမ္းလိုက္တယ္။
(ငါးေတြ ဘာေစာဒကမွ မတက္ႏိုင္ခင္ အိျႏၵာ့ထံ အီးေမးလ္ အျမန္ပို႕လိုက္တယ္္)
ငါးမ်ားသည္ ေရတြင္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ကူးခတ္ေနၾကသည္။ ။

ခင္ေအာင္ေအး
၂၆၊ ၾသဂတ္စ္၊ ၂၀၀၉

လူေဇာ္နဲ႔ နီးစပ္ရာအသိုင္းအဝိုင္း

Thursday, August 27, 2009



လူေဇာ္နဲ႔ နီးစပ္ရာအသိုင္းအဝိုင္း
လူေဇာ္သစ္

....................................................................................................................................

"လူေဇာ္သစ္လို ပန္းဆက္သမား"

သံေယာဇဥ္အလင္းတန္းေလး အေမွာင္က်သြားေတာ့
ႏႈတ္ခမ္းထက္ ပီယဝါစာက ႏွလံုးသားကို တစစီ ဖဲ့ေႁခြတယ္
(အခ်စ္ရယ္ ငါ့ရင္ထဲ ဇန္နဝါရီပန္းေတြပြင့္တယ္)
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မီးၫြန္႔မီးေတာက္ေလး အေရးတယူ ထြန္းညႇိျပန္ေတာ့
ဖေယာင္းတိုင္လို ႏူးညံ့မႈက ေတာက္ေလာင္ျခင္းကို တတိတိ ၿငိမ္းေစတယ္
(အခ်စ္ရယ္ ငါ့ရင္ထဲ ေဖေဖာ္ဝါရီပန္းေတြ ပြင့္တယ္)
လြမ္းေမာမႈနဲ႔ ေၾကကြဲျခင္းသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ဖြဲ႕ဆိုဖို႔ ႀကိဳးစားေတာ့
သံစဥ္က နာက်င္မႈကို အလိုလို ႐ံႈးနိမ့္ေစတယ္
(အခ်စ္ရယ္ ငါ့ရင္ထဲ မတ္လပန္းေတြ ပြင့္တယ္)
ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ပကာသနအေၾကာင္း ႐ူပါ႐ံုေပၚတင္ၿပီး ျဖန္႔ခင္းၾကည့္ေတာ့
စကၡဳအာ႐ံုက မ်က္စိေရွ႕မွာ တိတိက်က် ေဝ၀ါးသြားတယ္
(အခ်စ္ရယ္ ငါ့ရင္ထဲ ဧၿပီပန္းေတြပြင့္တယ္)
ေပ်ာ္ဝင္မႈညီမွ်ျခင္းႏွစ္ေၾကာင္းရဲ႕ အကြာအေဝးခ်ိန္ၾကည့္ေတာ့
ထပ္တူမျပဳႏိုင္ေၾကာင္း ပုစၦာတစ္ပုဒ္က အေျခအတင္ ျငင္းခံုတယ္
(အခ်စ္ရယ္ ငါ့ရင္ထဲ ေမလပန္းေတြ ပြင့္တယ္)
ဆံုဆည္းႏိုင္မယ့္ေန႔မ်ားဆီ စိတၲဇနာမ္နဲ႔တြက္ခ်က္ၾကည့္ေတာ့
တရားဝင္တိက်မႈမရွိတဲ့ အမွတ္ေပးစည္းမ်ဥ္းက ယံုၾကည္ခ်က္ကို ေထြျပားတယ္
(အခ်စ္ရယ္ ငါ့ရင္ထဲ ဇြန္ပန္းေတြ ပြင့္တယ္)
ခတၱာေတြျမဴးမယ့္ မိုးတစ္ေန႔ကို ေစာင့္ႀကိဳေတာ့
ခံႏိုင္ရည္နဲ႔လယ္ေတာေလး ထြန္ေရးအထပ္ထပ္ ေရးျခစ္ခံရတယ္
(အခ်စ္ရယ္ ငါ့ရင္ထဲ ဇူလိုင္ပန္းေတြ ပြင့္တယ္)
ပူေလာင္ျပင္းျပရင္ခြင္တစ္ခုလံုး ခြဲျခမ္းစိပ္ျဖာၾကည့္ေတာ့
မိုးရာသီက မ်က္ဝန္းအိမ္ေပၚ ႐ုတ္တရက္ ရြာခ်လာတယ္
(အခ်စ္ရယ္ ငါ့ရင္ထဲ ဩဂုတ္ပန္းေတြ ပြင့္တယ္)
တုန္႔ေႏွးေကြးလီေျခလွမ္းေတြကို အေျဖရွာၾကည့္ေတာ့
ေျခရာေပၚ စုတ္ခ်က္မပီဒဏ္ရာစေတြ လာလာကပ္ၿငိတယ္
(အခ်စ္ရယ္ ငါ့ရင္ထဲ စက္တင္ဘာပန္းေတြ ပြင့္တယ္)
ၾကည္ႏူးမႈေတးသြားေတြ ေမ့ေဖ်ာက္ဖို႔ ႀကိဳးစားျပန္ေတာ့
ေျခခ်င္းလိမ္လက္သည္းခ်က္က ေက်ာျပင္ေပၚ မိုးသားေတြလို အံု႔ဆိုင္းတယ္
(အခ်စ္ရယ္ ငါ့ရင္ထဲ ေအာက္တိုဘာပန္းေတြ ပြင့္တယ္)
တစ္ကိုယ္စာအခန္းေလးထဲ ပံုရိပ္ေတြ သြန္ခ်ၾကည့္ေတာ့
အတိတ္ကႏွင္းစက္ေတြဟာ အထီးက်န္ေအးစက္မႈကို ဗေလာင္ဆူေစတယ္
(အခ်စ္ရယ္ ငါ့ရင္ထဲ ႏိုဝင္ဘာပန္းေတြ ပြင့္တယ္)
ဖလက္တံမဲ့ ဂစ္တာေဟာင္းေလးဘဝ ႀကိဳးညႇိၾကည့္ေတာ့
ကံၾကမၼာက တို႔ႏွစ္ဦးၾကား "ထာဝရ မဆံုဆည္းႏိုင္ေၾကာင္း" ေတးတစ္ပုဒ္လက္ေဆာင္ေပးတယ္
(အခ်စ္ရယ္ ငါ့ရင္ထဲ ဒီဇင္ဘာပန္းေတြ ပြင့္တယ္)
"အခ်စ္"တဲ့
ဒီလို ေခၚဆိုရလြယ္ကူသေလာက္ ဖြင့္ဆိုရခက္တဲ့ ပညတ္ခ်က္ေတြထဲမွာ
အခ်စ္ရယ္ ...ငါမျမင္ရာ တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး ပုန္းကြယ္မေနပါနဲ႔
ငါကိုယ္တိုင္ ဖန္ဆင္းခဲ့တဲ့ပန္းေတြနဲ႔ မင္းကို ပန္းေပးလိုက္ပါတယ္။ ။

လူေဇာ္သစ္

2002 Nov , Idea Magazine
ဒီကဗ်ာကိုေရးခဲ့တဲ့ကာလက မဂၢဇင္းေတြမွာ ကြ်န္ေတာ္ ထဲထဲဝင္ဝင္
ေရးသားေနခ်ိန္ပါ။ အစက ဒီကဗ်ာကို ရယ္စရာမဂၢဇင္းပို႔ဖို႔ စိတ္ကူးခဲ့ေပမယ့္
အဲဒီအခ်ိန္
ရယ္စရာမွာ ေဖာ္ျပေနတာေတြနဲ႔ မကိုက္ညီတာေၾကာင့္ အိုင္ဒီယာမဂၢဇင္းပဲ
ပို႔လိုက္ပါတယ္။ အယ္ဒီတာေတြက မေဟသီ ဦးခင္ေမာင္ျမင့္နဲ႔
ကိုထြန္းဝင္းၿငိမ္းတို႔ပါပဲ။

...................................................................................................................................................

"၀ကၤပါမုဆိုး"

ေတာနဲ႔ ေတာင္နဲ႔
ေက်းငွက္သာရကာနဲ႔
တိတ္ဆိတ္မႈနဲ႔
ၾကည္ႏူးစရာ
အာ႐ံုမွာ ဝိုးတဝါး။
ေနလာလည္း ႏွင္းမေပ်ာက္ဘူး
ခံစားခ်က္ေတြလည္း မၿငိမ္းသတ္ႏိုင္ေသးဘူး
မကြ်တ္လြတ္သူ လူစင္စစ္မို႔
တရားရွာလည္း တရားမေတြ႕ေသးဘူး။
သံသရာ တစ္ေကြ႕မွာ
ဒုကၡကို ဝါးမ်ိဳၿပီး
ဒုကၡကို စြန္႔ပစ္ခ်င္သူ လူငယ္ေလးတစ္ဦးပါ
ေမတၱာကို ဝါးမ်ိဳၿပီး
ေမတၱာကို ေပးဆပ္ခ်င္သူ လူငယ္ေလးတစ္ဦးပါ
ႏႈတ္ဆိတ္
ရပ္တန္႔
ပစ္မွတ္ရဲ႕လားရာ
ျမားကို ခ်စ္ျခင္းတရားဆီ အထပ္ထပ္ပစ္လႊတ္လိုက္ပါတယ္။ ။

လူေဇာ္သစ္
2009 April, Tharaphu Magazine

၂၀ဝ၃ ခုႏွစ္ အကုန္ေလာက္ကတည္းက ကြ်န္ေတာ္ ကဗ်ာမေရးျဖစ္ခဲ့ဘဲ
ဒီဇိုင္းဘက္မွာ အာ႐ံုစိုက္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၂၀ဝ၉ အဝင္ေရာက္ေတာ့
ဘယ္ကဘယ္လို အာ႐ံုဝင္လာတယ္ မသိဘူး၊ ပထမဆံုး ဒီကဗ်ာေရးျဖစ္ခဲ့တယ္။ သရဖူက
ကိုရဲဆီကို ေပးျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကိုရဲက ကြ်န္ေတာ္ ကဗ်ာေရးျဖစ္တာကို
အံ့ဩတႀကီး ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒီကဗ်ာကိုပဲ သူ႔မဂၢဇင္းမွာ အျမန္ဆံုးေဖာ္ျပေပးခဲ့ပါတယ္။

.................................................................................................................................................

"တိုးေႏွာင္မိုးနဲ႔ အရက္ဆိုင္မွာ တစ္နာရီ"

ဒါေတြဟာ အေရးတႀကီးကိစၥ မဟုတ္ဘူး
ဒါၿပီးေတာ့ ဒါ ဒီလို ဒါ
ဒါေတြဟာ အမွန္တရား၊ ဒါေတြဟာ ကြန္ဆာေဗးတစ္
ေဟ့ေကာင္ ဒီအေၾကာင္းေဆြးေႏြးလာတာ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခု ေက်ာ္ၿပီ
မင္းမွာလည္း သားေတြ သမီးေတြနဲ႔၊ ငါမွာေတာ့ တစ္ေကာင္ျြကက္၊ အူယားဖားယား
ဒါေတြကို ဝါးပစ္လိုက္၊ ဒါေတြကို မီး႐ိႈ႕ပစ္လိုက္၊ ဒါေတြကို ဝိုက္ပစ္လိုက္
ဘဝမွာ အတိုးခ်ည္းမွန္းလို႔ မရဘူး၊ အရင္းပါ ျပဳတ္သြားမယ္ ကိုယ့္လူ
ကမၻာမွာ စီးပြားေရးကပ္ဆိုက္ေနတယ္၊ ငါတို႔မန္ယူႀကီးရဲ႕အေဖေခၚစရာ
ေအအိုင္ဂ်ီလည္း ကားသြားၿပီ
ဒါေပမယ့္ ငါ့လို ဘာမွ မရွိသူအတြက္ ဆိုက္စရာကပ္ မရွိ
ဒါၿပီးေတာ့ ဒါ ဒီလို ဒါ၊ ဒါေတြဟာ အေရးတႀကီးကိစၥ မဟုတ္ဘူး
ငါေၾကာက္ေနတယ္ ေၾကာက္တယ္ ေၾကာက္တယ္ ကဗ်ာကပ္ဆိုက္မွာ ေၾကာက္တယ္
ဘဝမွာ ကဗ်ာသာ မရွိရင္ ေနရင္းထိုင္ရင္း ငါ့အေမပါ မုဆိုးမ ျဖစ္သြားမယ္
အေဖနဲ႔ မတည့္တဲ့ေနာက္ပိုင္း ငါက ကဗ်ာကို အေဖလို ကိုးကြယ္တာကြ၊ ဟုတ္လား၊
ဒါ အမွန္တရား
မင္းလည္း ကဗ်ာေရးဦး၊ ကဗ်ာမေရးသူ ဒို႔ရန္သူ
ဒီလို ငါ့မူဝါဒနဲ႔ ငါငတ္ေနတာ ဆယ္ႏွစ္၊ အခု အိမ္ေပါင္ထားတယ္၊ အခု
အေမနဲ႔ရန္ျဖစ္ၿပီး မင္းဆီလာတယ္
ဒါေတြဟာ ကြန္ဆာေဗးတစ္၊ ဒါေတြဟာ အမွန္တရား
ေဟ့ေကာင္ ဒီအေၾကာင္းေဆြးေႏြးလာတာ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခု ေက်ာ္ၿပီ
ငါက မူးလာရင္ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းကိစၥ မပါလို႔ မၿပီးဘူးကြ၊ ေနဦး အေပါ့သြားလိုက္ဦးမယ္
ေလာကႀကီးမွာ သမၼတျဖစ္ခ်င္တာေလာက္ ႐ူးတဲ့ေရာဂါ မရွိဘူး၊ ကိုယ့္ေသတြင္း ကိုယ္တူးေန
ဟုတ္တယ္ အခု အိုဘားမားလည္း ေရတြင္းပ်က္ႀကီး ဆယ္ယူဖို႔ ႀကိဳးစားေနတယ္
ဒုကၡတရားကို ပိုင္ဆိုင္ဖို႔ ျပည္သူသန္းေပါင္းမ်ားစြာ မဲဆြယ္ခဲ့ရ၊ မက္လံုးေပးခဲ့ရ
ဒါေတြဟာ အေရးတႀကီးကိစၥ မဟုတ္ဘူး၊ ဒါၿပီးေတာ့ ဒါ ဒီလို ဒါ
ဟာ မင္းနဲ႔ငါလည္း တစ္ေန႔တစ္ေန႔ "သမၼတ" ပဲ ေရာက္ေန၊ အရက္ဆိုင္ နာမည္ကြ
ဒါေတြဟာ အေရးတႀကီးကိစၥ မဟုတ္ဘူး၊ ဒါၿပီးေတာ့ ဒါ ဒီလို ဒါ
လက္ဖက္ေကာင္းစားခ်င္ရင္ ပေလာင္ေတာင္တက္ ေႏွးရတယ္
ဟုတ္တာေပါ့ မင္းက ဒါေၾကာင့္မို႔ ေျခာက္ႏွစ္ျပည့္မွ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပဲေရးတာ
ငါ အခု ကဗ်ာေရးလို႔မရဘူး၊
ဝိုင္ခ်ိဳလို အသည္းကြဲကဗ်ာေရးဖို႔ ရည္းစားေတြအမ်ားႀကီး ထည္လဲမဝတ္တတ္ဘူး
ေအာင္ရင္ၿငိမ္းလည္း ကဗ်ာဝဲဩဃႀကီးထဲမွာ ဝိုင္းႀကီးပတ္ပတ္ဒူေဝတုန္းလား
ဒီေကာင့္ကို အေရွ႕အလယ္ပိုင္းျပႆနာအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းရွင္းျပရဦးမယ္၊
ေနဦး ငါ အေပါ့သြားလိုက္ဦးမယ္
တီက်ဴးကို လွမ္းေခၚလိုက္၊ ကဗ်ာမွာ သမၼတျဖစ္ခ်င္ရင္ "သမၼတ"ကို လာခဲ့လို႔ ေခၚလိုက္
အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ မင္းရွာေနတဲ့ မာစတာပိစ္ ေတြ႕ၿပီလားလို႔ ေမးလိုက္
မင္းနဲ႔ မေတြ႕ေတာ့တဲ့ ေနာက္ပိုင္း ငါမွာလည္း ေတြ႔စရာ
ေခြးေလေခြးလြင့္ေတြပဲ ရွိေတာ့တယ္
ဒါၿပီးေတာ့ ဒါ ဒီလို ဒါ
ဒါေတြဟာ အမွန္တရား၊ ဒါေတြဟာ ကြန္ဆာေဗးတစ္ ...ေအ့ဟ္
ငါ့မွာ ပိုက္ဆံ မပါဘူး၊ မင္း တစ္ပိုင္းေလာက္ ထပ္ဆြဲေပးဦး
ေတာင္တြင္းရွင္ၿငိမ္းမယ္ရဲ႕ အိုင္ခ်င္းေလးနဲ႔ပဲ အျမည္းလုပ္ၾကတာေပါ့ကြာ
ေတာ္ေတာ့ကြာ၊ ေတာ္ၿပီ မင္းလည္း မွန္ေနၿပီ၊ ငါလည္း ေရခ်ိန္ကိုက္ေနၿပီ
ငါတို႔ ဒီအေၾကာင္း ကဗ်ာေရးမယ္
ဦးတည္ခ်က္မရွိတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ ကဗ်ာေရးလို႔ျဖစ္ပါ့မလား
စိတ္ခ် ရတယ္ မင္းတို႔ငါတို႔လိုပဲ စကားလံုးေတြလည္း မူးတတ္ပါတယ္ကြာ။ ။

လူေဇာ္သစ္

သူငယ္ခ်င္း တိုးေႏွာင္မိုးနဲ႔က ၂၀ဝ၁ ခုႏွစ္၊ အေမလူထုေဒၚအမာေမြးေန႔မွာ
စေတြ႔တာပါ။ အဲဒီတုန္းက ဆရာေအာင္ေဝးနဲ႔ ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြတို႔က
arrangement ေတြေပါ့။ ေတြ႕ၿပီးေနာက္ပိုင္း သူနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္
ပုလင္းတူဗူးစို႔နဲ႔ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကတယ္။ ျဖတ္သန္းၿပီး
ရွစ္ႏွစ္အၾကာ၂၀ဝ၉ေရာက္မွ ဒီကဗ်ာ
ေရးျဖစ္ခဲ့တာပါ။

........................................................................................................................................

"၀ိုင္ခ်ိဳနဲ႔ အရက္ဆိုင္မွာမိုးအလင္း"

(memorandom collection မွာပါပါတယ္)


ဝိုင္ခ်ိဳနဲ႔ကြ်န္ေတာ္ ရင္းႏွီးမႈက ၂၀ဝ၄ ခုႏွစ္ကတည္းကလို႔ ေျပာရမွာပါ။
အဲဒီတုန္းက သူက မံုရြာတကၠသိုလ္မွာ သခ်ၤာအထူးျပဳနဲ႔ တက္ေနသူ။ ကြ်န္ေတာ္က
မံုရြာဂ်ီတီအိုင္မွာ အီးပီနဲ႔တက္ေနပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က
ဂ်ီတီအိုင္ပရဝုဏ္အတြင္း အေပ်ာ္တမ္းကဗ်ာစာအုပ္ လုပ္ေနခ်ိန္၊ သူတို႔ကလည္း
တကၠသိုလ္မွာ
အေပ်ာ္တမ္းကဗ်ာဆရာႀကီးေတြေပါ့။ သူနဲ႔တြဲထုတ္တဲ့ ဖီးနစ္(ျမန္မာစာ)ဆိုတာက
ကြ်န္ေတာ္တို႔ State ထြက္ေတြေလ။ အဲဒီ သူငယ္ခ်င္းေပါင္းကူးနဲ႔ပဲ မူးျခင္း
အႏုပညာ စတင္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းေက်ာင္းၿပီးလို႕ ကြ်န္ေတာ္
မဂၤလာဒံုေလယာဥ္ကြင္းမွာ Field ဆင္းေတာ့ သူနဲ႔ျပန္ဆံုတာ အခုခ်ိန္ထိ
ေသာက္လိုက္၊
ေမွာက္လိုက္၊ ေရာက္လိုက္(ရဲစခန္း)ပါပဲ။

...............................................................................................................................

"ႏြယ္စိမ္းေဝနဲ႔ အရက္ဆိုင္မွာ မိနစ္ကိုးဆယ္"

မိုးေတြလည္း ညိဳ႕လာၿပီ၊ ေလျပင္းလည္း ေဝ့လာၿပီ
ရာသီက အေျခအေန သိပ္မဟန္ဘူး
ဒီည ငါ နည္းနည္းကစ္ခ်င္တယ္ ...သယ္ဂ်င္း
ငါ့သယ္ဂ်င္း အယ္ဒီတာေတြ က်န္းမာပါရဲ႕လား
ဘယ္မဂၢဇင္းက တစ္လ ေပါင္ဘယ္ႏွသန္းေပးၿပီး ေခၚေနၿပီလဲ
ေရာ့ ဒီမွာ အေကာင္းစား ဝိုင္၊
ေရာ့ ဒီမွာ အေပါစား ဖက္ၾကမ္း၊
ေမာ့ခ်လိုက္၊ ႐ွိဳက္သြင္းလိုက္၊ ခံစားခ်က္ေတြ မႈတ္ထုတ္လိုက္၊
သစၥာပိုင္စိုးေရ ...
ေဘာလံုးစကားနဲ႔ ေျပာရရင္ မင္းတို႔မွာလည္း ကြင္းပဲ လဲကန္ေန
ကမာၻ႕စီးပြားကပ္ဆိုက္လို႔ မင္းတို႔ လစာေတြ တိုးမလာဘူးတဲ့လား၊ ခြင့္လႊတ္လိုက္
သူေဌးရဲ႕ ၿငီးသံထဲမွာ မင္းတို႔ သမၻာေတြ တန္းဆင္းဇုန္ ေရာက္သြားၿပီလား၊
ခြင့္လႊတ္လိုက္
မိသားစုရဲ႕ရွင္သန္မႈမွာ မင္းတို႔ကဗ်ာေတြ နပ္မွန္ပါရဲ႕လား၊ ခြင့္လႊတ္လိုက္
ေျပာသာေျပာရ
ငါမွာလည္း ေတာင္ထိပ္မွာပြင့္တဲ့အငူ၊ ငူတူတူ ေငးေတးေတး ငိုင္တိုင္တိုင္
အႏုပညာကုန္းတက္ကုန္းဆင္းမွာ ငါ့ ပါပလစ္ကာ ကားေလးလည္း ဂီယာ သိပ္မမွန္ေတာ့ဘူး
ဘဂၢဒက္ကိစၥလည္း ေအးသြားၿပီ
ဟူစိန္လည္း ႂကြသြားၿပီ
တာလီဘန္ေတြလည္း ဒိုးသြားၿပီ
ဘူတိုလည္း လုပ္ႀကံခံရသြားၿပီး
အနံ႔အသက္ေတြ၊ အႂကြင္းအက်န္ေတြ အခု
ဂါဇာကမ္းေျမႇာင္မွာ လူမျဖစ္တာပဲ ေက်းဇူးတင္ရမယ္
သီရိလကၤာမွာ စစ္သားမျဖစ္တာပဲ ဂုဏ္ယူရမယ္
ကမာၻႀကီးလည္း တစ္ခါတစ္ခါ ဝမ္းေဖာဝမ္းေရာင္၊ တစ္ခါတစ္ခါ ပိုလီယိုစြဲေန
ကေလးေတြ တစ္ႏွစ္ႏွစ္ႀကိမ္တိုက္သလို ကမၻာႀကီးကိုလည္း
ပိုလီယိုတိုက္ေကြ်းေရးေန႔ သတ္မွတ္ရမယ္
ေရာ့ ဒီမွာ အေကာင္းစား ဝိုင္၊
ေရာ့ ဒီမွာ အေပါစား ဖက္ၾကမ္း၊
ေမာ့ခ်လိုက္၊ ႐ွိဳက္သြင္းလိုက္၊ ခံစားခ်က္ေတြ မႈတ္ထုတ္လိုက္၊
ခံစားခ်က္ေတာ့ ေလ်ာ့မသြားဘူး ... သယ္ဂ်င္း
ငါ့ေဘာ္ဒါေတြ ပိုလီယိုကင္းစင္ပါရဲ႕လား
ဒီအခ်ိန္ မြန္႔ခ်္ရွိေနရင္ အရင္လို ဆက္လက္ေအာ္ႏိုင္ပါဦးမလား
ကဗ်ာဆရာေတြ က်ပ္တည္းလြန္းလို႔ ကဗ်ာဆရာဒုကၡသည္စခန္းရွိရင္ေကာင္းမယ္
"မလိုဘူး ...မလိုဘူး ...ကိုယ္ထင္ရင္ ခုတင္ေရႊနန္းခ်ည္းပဲကြ" ငါ့ကို
ျငင္းဆန္ၾကလိမ့္မယ္
ၾကည္ေဇာ္ေအးေရာ အခုအခ်ိန္ထိ "ေဇ" ပဲလား၊
ဘယ္စခန္းေရာက္ေနၿပီလဲ
"သူအားက်ခဲ့တဲ့ ယန္းေပါလ္ဆတ္က အေပါစားအရက္ မေသာက္ဘူးတဲ့ကြ"
ေျပာသာေျပာရ၊ သူ႔အရပ္ႏွင့္သူ႔ဇာတ္မွာေတာ့ ေကမ်ိဳးၿငိမ္းလည္း ဝိတ္တက္မလာဘူး
တိုးေႏွာင္မိုးလည္း ရွိရင္းစြဲ ၂၃၀ ေအာက္ ေပါင္ ၅၀ တိတိ ေလ်ာ့က်သြား
တီက်ဴးလည္း ခံစားခ်က္ေတြမ်ားလြန္းလို႔ အႏုပညာ ေခ်ာင္းဆိုးေသြးပါခဲ့ၿပီ
ေအာင္ရင္ၿငိမ္း အခုခ်ိန္ထိ ကဗ်ာေခါင္မိုး တက္ဖာေနတာ မိုးယိုေပါက္လံုပါၿပီတဲ့လား
လႊတ္လွတဲ့ ေလာက
ဂ်ိဳလီေရ ဝိုင္ခ်ိဳလို ျမန္မာျပည္သားကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ေယာက္ကို
ေကာက္ယူေမြးစားလိုက္စမ္းပါဗ်ာ
လႊတ္လွတဲ့ ေလာက
႐ူးခ်င္သလို ႐ူးၾက၊ မူးခ်င္သလို မူးၾက
ေရာ့ ဒီမွာ အေပါစား ဖက္ၾကမ္း၊ ႐ွဴသြင္းလိုက္၊ မႈတ္ထုတ္လိုက္
ငါကေတာ့ ငါတို႔ကဗ်ာေတြ သေဘၤာေပၚတင္ေဆာင္ၿပီး ဆိုမာလီသြားခ်င္တယ္၊
ျမန္မာကဗ်ာေတြ ကမၻာကသိေအာင္ ျပန္ေပးဆြဲလိုက္ၾကစမ္းပါဗ်ာ
လႊတ္လွတဲ့ ေလာက
ကဗ်ာနဲ႔ေဆာက္လုပ္ထားတဲ့ ႏ်ဴးကလီးယားဓာတ္ေပါင္းဖိုတည္ေဆာက္မယ္
ၿပီးေတာ့ ကမၻာကို စိန္ေခၚမယ္၊
ငါတို႔မွာ အေရးတႀကီး၊
ေသြး႐ိုးသား႐ိုး ေျပာရရင္ ပိုၿပီးေတာ့ အေရးတႀကီး
ႀကံဳတုန္း၊ ေနာက္ဆံုးစကားတစ္ခြန္းပဲ ေျပာလိုက္ခ်င္တယ္ကြာ
"ေဒၚလာေဈးေတြ ထိုးက်တိုင္း ပါခ်ီပါခ်က္စာမူခေလးေတာ့ ေလွ်ာ့မပစ္လိုက္ပါနဲ႔
သူေဌးမင္းတို႔ရယ္"။ ။

လူေဇာ္သစ္

သယ္ဂ်င္း = သူငယ္ခ်င္း(လွ်ာဖ်ားျဖင့္ အျမန္ေခၚျခင္း)

ႏြယ္ႀကီးနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ စေတြ႔တာက တိုးေႏွာင္မိုးနဲ႔ ကာလအတူတူပဲ။ ၂၀ဝ၁
ခုႏွစ္၊ အေမမာေမြးေန႔ ကဗ်ာရြတ္ပြဲမွာပါ။ အဲဒီတုန္းက သူ႔ပံုစံက
အရမ္းခန္႔ေန
သလို ကဗ်ာရြတ္ရာမွာ အသံေတြ၊ ဌာန္ေတြ အရမ္းေကာင္းေနေတာ့ ႐ုတ္တရက္
ရင္းႏွီးရမွာ ခပ္လန္႔လန္႔ပဲ။ ဒါေပမယ့္ တကယ္တမ္းေပါင္းၾကည့္ေတာ့
မင္းသားလည္းမခံႏိုင္၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔နဲ႔အတူ လူၾကမ္းလက္႐ံုးရည္၊ ႏွလံုးရည္
ျပရေတာ့တာေပါ့။ သူ ျပင္ဦးလြင္ကေန ရန္ကုန္ေရာက္တိုင္း ဝိုင္ေတြယူယူလာ
ၿပီး ကြ်န္ေတာ္တို႔နဲ႔ႏွစ္ပါးသြားေနက်။ တစ္ခါတရံ ဘလက္ေလဘယ္ဥပဒိ႐ုပ္နဲ႔
ေဇကိုကစ္ရေတာ့တာပဲ။ သူက သူငယ္ခ်င္းေတြကို အရမ္းကိုယ္ခ်င္းစာတတ္တာေလ။

............................................................................................................................

"ေအာင္ရင္ၿငိမ္းနဲ႔ အရက္ဆိုင္မွာ မိနစ္သံုးဆယ္"

အေတြ႔အႀကံဳအရ ငါ့ကို ေသြးတိုးလာမစမ္းနဲ႔
ေမာင္မင္းႀကီးသား ငယ္ပါေသးတယ္
ငါက ေအာင္ပြဲရၿပီးရင္ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ေနတတ္တဲ့ ေအာင္ရင္ၿငိမ္း
စကားကို အရွည္ႀကီး မေျပာခ်င္ဘူး၊ ငါတို႔ အခု ကဗ်ာတိုက္ပြဲ ဝင္မယ္၊
ဆင္းရဲမယ္၊ ငတ္မယ္
အခက္အခဲေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရမယ္၊ လူငယ္ကဗ်ာဆရာပီပီ လူငယ္ကဗ်ာေသြးကို ျပၾကပါ
ေဟ့ေကာင္ ရည္ရြယ္ခ်က္ ႏွစ္ပက္သံုးပက္ေလာက္ ဆက္ထည့္ဦး
မပိုင္ဘဲ ျခင္႐ိုက္တဲ့ေကာင္ေတြကို မုန္းတယ္
ေလွကားကို တစ္ထစ္ခ်င္း မတက္ဘဲ ခါးလယ္လက္ရန္းက ေက်ာ္တက္သူကိုမုန္းတယ္
အုတ္ျမစ္ မရွိဘဲ ဘယ္အေဆာက္အဦက ခိုင္မလဲကြ
ငါတို႔က ေရေသာက္ျမစ္ကို ၾကည့္တာ၊ ကိုင္းကူးၿပီး ရွင္သန္လာတဲ့သစ္ပင္ မဟုတ္ဘူး
လာေလ့ ...ခ်ီးယား
တစ္ေန႔ေရႊ တစ္ေန႔ေငြ ရႏိုးႏိုးနဲ႔ ဖိုထိုးေနတာမဟုတ္ဘူး
တစ္ေန႔တစ္လံုးက်ဥတဲ့ ဘဲငန္းႀကီးလည္း ႐ိုက္သတ္ခ်က္မစားဘူး
အရွိကို အရွိတရားအတိုင္း ဆက္လက္ရွင္သန္မယ္
မလိုအပ္တဲ့ အပိုဆာဒါးဟင္းခ်ိဳေတြကို ေမွာက္ပစ္မယ္
ခံစားခ်က္သာမရွိရင္ ဒီကဗ်ာကို ဖက္တြယ္ေနမွာ မဟုတ္ဘူး၊ အငတ္ခံၿပီး ခ်စ္မေနဘူး
ကဗ်ာမွာ သားကြဲ မယားတကြဲ၊ လင္းကြင္းတစ္ဘက္တည္း တီးတတ္ဖို႔ လိုခ်င္လိုမယ္၊
ဆက္ေလွ်ာက္
နားတစ္ဘက္တည္း နားေထာင္ဖို႔ လိုခ်င္လိုမယ္၊ ဆက္ေလွ်ာက္
အစစ္ေတြ ဆာေလာင္ရင္ အခ်စ္ေတြ ေလာင္ကြ်မ္းတတ္တယ္ကြ၊ ဆက္ေလွ်ာက္
ဘဝမွာ ရာထူးဆိုတာ ႐ူးတာ၊ ငါ့မိန္းမနဲ႔ငါ ဒီကိစၥနဲ႔ မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ ေဝးခဲ့ရ
ဆင္းရဲမြဲေတ ကြ်မ္းေလာင္ျပာက် ကြန္းခိုဖို႔ ဗိမာန္မရွိေတာ့ဘူး ...ဖ႐ိုဖရဲ
ကိုး႐ိုကားရား
က်စရာမ်က္ရည္လည္း မရွိေတာ့၊ ေဟ့ေကာင္ ... အေတြ႔အႀကံဳအရ ငါ့ကို ေသြးတိုးလာမစမ္းနဲ႔
ရည္ရြယ္ခ်က္ ႏွစ္ပက္သံုးပက္ေလာက္ ဆက္ထည့္ေပးဦး
ဒါ ငါ့လြတ္လပ္ခြင့္ကြ၊ ကဗ်ာကို အိုးပစ္အိမ္ပစ္ ခ်စ္ခဲ့တာ
အေမလည္း ငါ့အနားမွာ မရွိေတာ့၊ အေဖလည္း ငါ့အနားမွာ မရွိေတာ့
ယုတ္စြအဆံုး ငါ့မိန္းမလည္း ငါ့အနားမွာ မရွိေတာ့ ...သြားၿပီ တစ္ခုမွ မရွိေတာ့ဘူး
ဒါ ငါ့စိတ္လြတ္လပ္ခြင့္၊ လိုအပ္ခ်က္အတြက္ ခရီးဆက္ရမယ္
အခု မႏၲေလး ... အခု ရန္ကုန္ ...အခု မံုရြာ ...အခု ေနျပည္ေတာ္
(ဂမာန္ႀကီး ငါ့ကို လမ္းစရိတ္ေတာ့ မစလိုက္ဦး)
စၾကဝဠာကို ထိုးေဖာက္မယ္၊ တီေကာင္လို ကမၻာေျမကို ထြန္ယက္မယ္
ကဗ်ာမီး႐ွဴးမီးပန္းလႊတ္ခ်င္လႊတ္မယ္၊ ျငင္းမယ္ ခုန္မယ္
နီယိုေမာ္ဒန္၊ က်ဴဗစ္ဇင္၊ ဆာရီယယ္လစ္ဇင္၊ ဒိုင္ယာလက္တစ္
ေဟ့ ေျပာရင္းဆိုရင္း မင္းတို႔ငါတို႔ရဲ႕ ပကတိတရားေတြလည္း အာကာသဆန္လာၿပီ
လူေတြရဲ႕ အေတြးအေခၚေတြလည္း အေရျပား ဆန္လာၿပီ
ဘဝဆိုတာ အစက္အေပ်ာက္တစ္ခုပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ ေသျခင္းတရားေလာက္ မြန္ျမတ္တာ ဘာမွမရွိ
မေသခင္ ကဗ်ာလမ္းသစ္တစ္ခုရဖို႔ ခ်ံဳေတြကို ခုတ္ထြင္ရွင္းလင္းရမယ္
အူေၾကာင္ၾကားအမိႈက္ေတြကို ဘူဒိုဇာနဲ႔ထိုးလွန္ပစ္ရမယ္
လူငယ္ကဗ်ာဆရာပီပီ လူငယ္ကဗ်ာေသြးကို ျပၾကပါ
ရင္ခ်င္းအပ္စရာ မလိုဘူး ...ေက်ာခ်င္းကပ္ထားလည္း အမွန္တရား
ေျပာစရာ စကား ဒီမွာတင္ တစ္ခန္းရပ္ ...မနက္ျဖန္ဆက္မယ္
ကဲ၊ ေတာ္ၿပီ...ေတာ္ၿပီ
ဒီည ငါ အရမ္းလန္းသြားၿပီ
ဒီဝိုင္းကို မင္းတို႔ပဲ ၾကည့္ရွင္းလိုက္ၾက
ဒါပဲ။

လူေဇာ္သစ္

မာန္ႀကီး = မာန္ထက္သာ

ေအာင္ရင္ၿငိမ္းကို ၂၀ဝ၃ ခုႏွစ္ အလယ္ေလာက္မွာ စတင္ရင္းႏွီးခဲ့တယ္။ အဓိကက
ျမစ္ခြဲကိုးစင္းက စီစဥ္ခဲ့တဲ့ ၄-ေယာက္ ကဗ်ာစာအုပ္အတြက္ ရန္ကုန္
၃၄ လမ္း အေပၚထိပ္ကဆိုင္မွာ ထိုင္ေျပာရင္း ရင္းႏွီးခဲ့ၾကတာ။
သူနဲ႔ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘားဆိုင္မွာထိုင္တိုင္း သူက သူေရးဆြဲမယ့္ပ႐ိုဂရမ္အသစ္
တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခု
အၿမဲ ခ်ျပတတ္တယ္။ က်န္သူေတြနဲ႔ စကားအေျခအတင္ ျပႆနာျဖစ္တိုင္း ကြ်န္ေတာ္က
ၾကားကေန ဘီလူးဆိုင္းတီးရတယ္။အဲလိုဆိုေတာ့လည္း ၿငိမ္က်သြားေရာ။
တစ္ခါတရံ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ကဗ်ာသစ္ရွာပံုေတာ္ကိစၥ အကူအညီေတာင္းေပမယ့္
သူကိုယ္တိုင္ ၿပီးစီးၿပီးသားေလ။ သူ႔ေလသံအတိုင္း ေရးထားတာ။ နားလည္မႈ
လြဲမွားႏိုင္တဲ့ တခ်ိဳ႕စကားလံုးေတြပါရင္လည္း ကြ်န္ေတာ့္ကို ျဖည့္စြက္နားလည္ေပးပါဦး။

..........................................................................................................................

"အေဝးက အေငး"

ေလေကာင္းေလသန္႔ ႐ွဴ႐ိႈက္ဖို႔
ျပတင္းတံခါးကို အသာဖြင့္
အာ႐ံုကို လမ္းေတြေပၚ ပစ္ခ်ထားလိုက္တယ္။
အႀကိဳအၾကား
မေမ့ႏိုင္စရာ ပံုရိပ္မ်ား
လမ္းသြားလမ္းလာကို အေဖာ္ျပဳလို႔
အစြဲအလမ္းမ်ားတဲ့ လိေမၼာ္ေရာင္ေတြ
ခ်ိန္ဆေနရတဲ့ ႀကံဳးဝါးသံေတြ
လူေတြလည္း လူေတြအေလ်ာက္
ေခြးေတြလည္း ေခြးေတြအေလ်ာက္
ဆာေလာင္မႈဟာ ညႀကီးသန္းေခါင္ ထထအူရတယ္။
ျမင္ကြင္းထဲ
အနာဂတ္ဟာ
ခင္ဗ်ားတို႔ က်ေပ်ာက္သြားတဲ့ ကစားကြင္းတစ္ခု။
ရွိေနခဲ့ပါတယ္
မႈန္ဝါးသြားခဲ့ပါတယ္
အသံမ်ားနဲ႔ လမ္းေတြဟာ အမွန္တကယ္ တည္ရွိခဲ့ပါတယ္။
အခု
အေရြ႕ေပၚ
သစ္ပင္ေတြ ေနာက္တစ္ဖန္ အရြက္ျပန္ေဝႏိုင္ဦးမလား
အခု
နားေသာတဆင္စရာ
ဒီထက္ပို မၾကားႏိုင္ေတာ့ဘူးလား။ ။

လူေဇာ္သစ္

မေနာ္(မေနာ္ဟရီ)အတြက္ ေရးလိုက္ရတဲ့ ကိုတာရာမင္းေဝအမွတ္တရကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါ။
အခု သူ႔ Blog မွာ တင္ထားတယ္တဲ့။
သက္ဆိုင္ျခင္းမရွိေပမယ့္ စာဖတ္သူၾကည့္ျမင္တတ္ရင္ပဲ ေက်နပ္ေနပါတယ္။

..........................................................................................................................

"ႀကိဳးဝိုင္း"

ေသြးခုန္ႏႈန္းအတိုင္း
စိတ္ကို ခုန္ၾကည့္ခဲ့။
ပ်က္ရယ္ျပဳခံရတဲ့ အမွန္တရားမွာ
သင္ခန္းစာကို တစ္က ျပန္စေနရ
ဘဝကို ဆက္လက္ ညာေနရ။
က်ဳပ္တို႔
ရယူခဲ့ပါတယ္
ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္
အမွန္တကယ္ လူလံုးလွဖို႔
အမွန္တကယ္ က်႐ံႈးခဲ့ရပါတယ္။
အခု
စိတ္ကို ဆုပ္နယ္ေနတဲ့ လက္သီးေတြ
ခ်ဥ္းခ်ဥ္းနီရဲေနတဲ့ အာ႐ံုခံစားမႈေတြ
ဒီထက္ပို ဖြဲ႔ႏြဲ႔ျပရဦးမလား
ဓားသြားေပၚ
မ်က္ရည္တစ္စက္ ေတာက္ခနဲ က်သြားတယ္။ ။

လူေဇာ္သစ္

"အေဝးက အေငး" ကဗ်ာေရးၿပီး အရွိန္မေသေသးတဲ့ ခံစားမႈေၾကာင့္ ဒီကဗ်ာတိုေလး
ဆက္ေရးျဖစ္ခဲ့တာပါ။
ဟုတ္တယ္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ က်ေနတဲ့ မ်က္ရည္စက္ေတြဟာ ဓားသြားေတြေပၚမွာ။

.............................................................................................................................

"ဘိုကေလး"

တည္ေနရာက
ဆူးေပၚဖက္က်႐ံု သက္သက္။
အေနအထားက
ဖက္ေပၚဆူးက်႐ံု သက္သက္။
ထီးက ထီးနဲ႔မတူ
ဖိနပ္က ဖိနပ္နဲ႔မတူ
သြားေလရာ
လမ္းက လမ္းနဲ႔တူပါရဲ႕လား။
ကံၾကမၼာကို ေခါင္းပန္းလွန္ေနရတယ္
ျမင္ကြင္းကို
မွန္ဘီလူးနဲ႔ ခ်ံဳ႕ခ်ဲ႕ေနမိတယ္။
ေနာက္ထပ္
နာဂစ္က
ဂုဏ္သေရရွိပုဂိၢဳလ္လို ထပ္မံႂကြေရာက္လာဦးမလား
က်ီးလန္႔စာစား
ရွင္ေနဆဲအသက္ကို သရဏဂံု တင္ေနရ။ ။

လူေဇာ္သစ္

နာဂစ္ တစ္ႏွစ္ျပည့္တုန္းက ေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာပါ။ သီသန္႔သိမ္းထားတဲ့ အရာပါ။

..................................................................................................................................

"ၾကည္ေဇာ္ေအးနဲ႔ မေျပာျဖစ္တဲ့ စကားလံုးမ်ား"

ေျပာေရာ့မယ္
ဒီစကားလံုးကို မင္းပဲေျပာေရာ့မယ္
လူငယ္ဆိုေတာ့ အမွားအယြင္းေတာ့ နည္းနည္းပါးပါးရွိမွာေပါ့
ဟုတ္ေတာ့လည္းဟုတ္တယ္၊ မဟုတ္ခ်င္လည္း မဟုတ္ဘူး
ေခါင္းတစ္လံုးပိုရွည္တိုင္း ေခါင္းေဆာင္လုပ္လို႔ရမလားကြ
မင္းက မင္း အိပ္မက္အေၾကာင္းပဲ ထပ္တလဲလဲ ေျပာေန
ခါးသီးတဲ့ အေတြ႕အႀကံဳတိုင္း ဘဝဟုတ္လို႔လား
"ငါက ဒီကဗ်ာကို ခံစားခ်က္နဲ႔ ေရးတာကြ" လို႔ ခံယူခ်က္ေတြ စြတ္ေျပာဦးမလား
ဘာပဲေျပာေျပာ ေရဆာရင္ေတာ့ ေရေသာက္ရမွာပဲ
က်န္းမာႀကံခိုင္ ဒို႔မ႑ိဳင္ျဖစ္ဖို႔ မွန္မွန္အိပ္၊ မွန္မွန္စား
ေအာက္ဆီဂ်င္ကို တဝ႐ွဴ (အဆင္ေျပတာ ဒါပဲရွိတယ္)
ေျပလည္စရာရွိရင္ ေျပလည္သြားဖို႔ တစ္ခုပါပဲ
လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္တိုင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမဟုတ္ဘူးကြ
ဟန္ကိုယ့္ဖို႔ဆိုတိုင္း မြဲျပာက်သြားေအာင္ထိေတာ့ ဟန္မေနနဲ႔ကိုယ့္လူ
ဟန္းဖုန္းေတြေဈးက်လည္း သူ႕အိုးနဲ႔သူ႔ဆန္ တန္႐ံုပဲေပါ့
စကားကို အက်ယ္ႀကီး သိပ္မေျပာနဲ႔၊ အစားကို တဝႀကီး သိပ္မစားနဲ႔
အသံၾကားတိုင္း ေခါင္းေထာင္မၾကည့္နဲ႔
လူကူးမ်ဥ္းၾကားက ေလွ်ာက္ဖို႔လည္း မေမ့နဲ႔
ဘာတဲ႔ မီးနီးျပရင္ ငိုခ်င္တယ္ ဟုတ္လား
စကားလံုးေတြ မိုင္ ၁၅၀ ႏႈန္းတိုက္ခတ္ရင္ ေၾကာက္လန္႔ေနတယ္ ဟုတ္လား
တို႔တေတြက မရင့္က်က္ေသးရင္ ငယ္ေသးတာေပါ့ကြာ
ထားလိုက္စမ္းပါ၊ မင္းေျပာေျပာေနတဲ့ ဒီပလိုမင္စီေတြ နားထားစမ္းပါ
ထားလိုက္စမ္းပါ၊ မင္းရြတ္ရြတ္ေနတဲ့ သမိုင္းေရးရာ အျဖာျဖာေတြ ရပ္လိုက္စမ္းပါ
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေပါ့၊ မိဘဆီက လက္ျဖန္႔ရင္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေပါ့
ကမ္းနားသစ္ပင္ဆိုတာ ၿပိဳလဲခ်င္လို႔ ကမ္းနားသစ္ပင္ျဖစ္တာတစ္ခုပဲ ရွိတယ္
ဒီမွာ သိပ္မေတြးနဲ႔
ငါ့ျမင္းငါစိုင္း စစ္ကိုင္းလည္း မသြားခ်င္နဲ႔
ငါ့ေလွငါထိုး ပဲခူးလည္း မေရာက္ခ်င္နဲ႔
မင္းတို႔ငါတို႔
တစ္ေန႔တစ္လံနဲ႔ ပုဂံလို ေျပးေနရတာပဲ မဟုတ္လား ကိုယ့္လူ။

လူေဇာ္သစ္

ၾကည္ေဇာ္ေအးနဲ႔က မံုရြာမွာ ရွင္သန္ႀကီးထြားသူခ်င္းဆိုေတာ့ သူတစ္ျပန္၊
ကိုယ္တစ္ျပန္ ေျပာမနာ ဆိုမနာေတြပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္ ေျပာမနာ ဆိုမနာလဲဆိုရင္
သူနဲ႔ကြ်န္ေတာ္က မေက်နပ္ရင္ ဘာစကားမွ ေျပာစရာမလိုဘဲ
လက္အရင္ပါတတ္လို႔ပါပဲ။ အခုအခ်ိန္ထိ ကြ်န္ေတာ့္နဖူးမွာ သူထိုးခဲ့တဲ့
ဘုႀကီးရွိသလို၊ သူ႔
ႏႈတ္ခမ္းမွာလည္း ကြ်န္ေတာ္ထိုးခဲ့တဲ့ စုတ္ျပတ္ရာအမာရြတ္ ရွိေနတယ္ေလ။
ဝစီပိတ္ေနာင္ဂ်ိန္က်င့္စဥ္မွာ သူနဲ႔ကြ်န္ေတာ္ကို ဘယ္ကဗ်ာဆရာမွ
လိုက္မမီဘူး။

.......................................................................................................................................

"သဝဏ္လႊာ"

ရြတ္ဆိုစရာ
အသံမွာ ခြန္အားမရွိေတာ့။
ဘဝဆိုတဲ့ ေရးႀကီးသုတ္ပ်ာေတြ
အလွဆိုတဲ့ ဝမ္းတခါးေတြ
ေမးပါမ်ားလည္း စကားမရေတာ့ဘူး
သြားပါမ်ားလည္း ခရီးမေရာက္ေတာ့ဘူး။
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနၾကည့္ခဲ့ပါတယ္
ကိုယ္စား
အလင္းေရာင္ကို ရွာေဖြခဲ့ပါတယ္
ဘယ္အခ်ိန္ေသမယ္ မသိတဲ့
ေသခဲဆိုတဲ႔ လက္က်န္ေပ်ာ္ရႊင္မႈေလးနဲ႔
သူငယ္ခ်င္းမ်ားထံ ကဗ်ာေတြ ေရးပို႔လိုက္ပါတယ္။
မိတ္ေဆြ
ခင္ဗ်ားေကာ
ညည ေကာင္းေကာင္းအိပ္ေပ်ာ္ပါရဲ႕လား။ ။

လူေဇာ္သစ္

ကဗ်ာေတြ မေရးျဖစ္ေပမယ့္ ခံစားခ်က္ေတြကို ေျခာက္ႏွစ္ေက်ာ္
ထမ္းပိုးခဲ့ရပါတယ္။ ကဗ်ာေရးျဖစ္ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း သူတို႔လည္း
ငါ့လိုခံစားမႈေတြ ရွိမွာပဲဆိုၿပီး ခ်ေရးျဖစ္တဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။ ယခုဖတ္ေနသူ
မိတ္ေဆြအတြက္လည္း ပါတယ္ေနာ္။
လူေဇာ္သစ္

တစ္ညလံုးမအိပ္ခဲ့ရတဲ့ ညႀကီးရဲ႕ ေကာင္မေလး

Tuesday, August 25, 2009

ပံုႏွိပ္ေဖာ္ၿပခဲ့ၿခင္းမရွိေသးတဲ့ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ရဲ႕ကဗ်ာရွည္အသစ္စက္စက္ပါ။ သူငယ္ခ်င္း တင္မင္းထက္ရဲ႕ ေရႊဝါၿပည္ ကေန ကူးလာခဲ့တာ ၿဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ တၿခားရွားပါးစာေတြလည္း အမ်ားၾကီး ေတြ႕ႏိုင္တာမို႔ အဲဒီမွာလည္း သြားဖတ္ႏိုင္ေၾကာင္း သတင္းေကာင္းပါးပါတယ္။



တစ္ညလံုးမအိပ္ခဲ့ရတဲ့ ညႀကီးရဲ႕ ေကာင္မေလး

(၁)
ကြ်မ္းက်င္လြန္းလွတဲ့ ဝက္သတ္သမား
နံၾကားကလွံကိုဆြဲအႏႈတ္
အဲဒီႏႈတ္ခ်က္ဟာ အသက္ပါလွခ်ည္ရဲ႕
မင္းကေလးအၾကည့္
ဒီက တစ္ညလံုး မအိပ္ခဲ့ရတဲ့ ညပါကြယ္။
ခုေတာ့
ျမင္းေတြ ျမင္းေပါက္စေတြ
အေကာင္တစ္ရာေလာက္
ငါ့ရင္အံုႀကီးထဲကေန
ကဆုန္ေပါက္ခုန္ထြက္
ငါ့ႏွလံုးသားခမ်ာ ဖံုပူပူထဲလဲက်
လူးလဲထ
အဲဒီ ဒရယ္မ်က္လံုးလဲ့လဲ့ကေလးကိုေလ
တစ္ေဒါင့္ထဲစုကပ္ၿပီး မၾကည့္လိုက္ပါနဲ႔
ဧရာဝတီတစ္ျမစ္လံုး
ငါေသာက္မိပါလိမ့္မယ္ကြယ္ ...

(၂)
လာၿပီ
ေမာင္းျပန္ဓားခလုပ္ကိုႏွိပ္လိုက္သလို
ထပ္ခနဲ
ျမည့္ေနတဲ့အၾကည့္
ငါ့ရင္ေခါင္းႀကီးထဲ
ေအာင့္ကနဲ ပူကနဲ
ငံုထားမိေခ်ာကလက္
ရာဘာတံုးႀကီးျဖစ္သြား
အသာကေလး အသက္႐ွဴေအာင့္ထားခိုက္
ေနာက္ထပ္ဓားေရာင္လက္ကနဲ
ဒင္းကေလး မ်က္လံုးတစ္ခ်က္
သတိ
ကင္မရာခလုပ္ကိုႏွိပ္ခ်ဖို႔မေမ့နဲ႔
လက္ကနဲဝင္းပ
ဖလက္ရွ္ဂန္းကြ်မ္းသြား
ဒီမွာ
အလိုလိုေနရင္း သၾကားေတြ
အရည္ေပ်ာ္ကုန္ရပါၿပီကြယ္။

သည္မွာ
တို႔ေဆးနဲ႔တို႔ခံလိုက္ရသလို
မတ္တတ္ႀကီး
ဝိုက္လက္သီးေတြေမး႐ိုးေပၚ
ဆင့္ဆင့္ဝင္လာ
ေဖ်ာက္ကနဲ
ေမွာက္သြားရပါၿပီကြယ္
"ဒိုင္း" ကနဲ မိုးေပၚပ်ံတက္
"ဒိုင္း" ကနဲ ေခ်ာက္ထဲျပဳတ္က်
ေျမႀကီးနဲ႔ မထိခင္ ျပန္ထိလုလုမွာ
ၾကက္သြန္ခင္းေပၚ လူးလိမ့္ေပးလိုက္ရ
အို ... အိစက္ညက္ေညာ
ငါဟာ
တစ္ညလံုး မအိပ္ခဲ့ရတဲ့ ညႀကီးပါကြယ္။
ခုေတာ့
ဓားေရးကြ်မ္းသူ ဓားသမား
လွ်ပ္လက္သလို ဓားစြမ္းစြမ္းနဲ႔
ခုတ္ခ်
ထက္ပိုင္းျပတ္က်သြားတာမွန္ေပမယ့္
လဲက်ဖို႔ေမ့ခဲ့သူ
ငွက္ေပ်ာပင္တစ္ပင္ျဖစ္ခဲ့ရပါၿပီကြယ္ ...
မင္းကေလး ဘယ္သူလဲ
ဘုရား ... ဘုရား .....
ေဟာသည္ငါ့ရင္အံုႀကီး
ကုန္ကုန္ခမ္းခမ္းပါကြယ္ ...
မင္းကေလး ဘယ္သူလဲ
ဘုရား ... ဘုရား .....
ငါ့မွာ
ေပါင္မုန္႔ဝယ္သြားရင္း ေပါင္မုန္႔ျဖစ္
ငါ့မွာ
လက္ဖက္ရည္ဝယ္သြားရင္း
လက္ဖက္ရည္ျဖစ္ရေပါ့ ...
မင္းကေလး ဘယ္သူလဲ
ဘုရား ... ဘုရား ...
ငါ့မွာ
"လယ္ထြန္သြား ႏြားေမ့" ဆိုစကား
ဘယ္ကလိမ့္မလဲ
ႏြားကိုေငါက္မယ့္ကိုယ့္အသံကိုယ္ေတာင္
သည္မွာ ေမ့က်န္မယ့္ေကာင္ပါကြယ္ ...

အသက္႐ွဴမဝသလိုလို
အပမွီလိုက္သလိုလို
အိုကြယ္
တိမ္ေတြအားလံုး ငါ့ကိုယ္ေပၚ
ၿပိဳက်သလိုလိုပါကြယ္
အခ်စ္ကေလးရယ္
ငါ့လည္ပင္းႀကီးကို ခင္းေပးလိုက္ပါ့မယ္ကြယ္
မင္းရဲ႕ေျခေထာက္အလွကေလးတစ္စံုနဲ႔
နင္းေလွ်ာက္လိုက္ပါေတာ့
အဲသည္ အခ်ိန္။

ငါ့ခပ္ျမႇင္းျမႇင္းအသက္႐ွဴသံေလးကအစ
မင္းကိုခ်စ္ေနမိပါၿပီကြယ္
သူမ်ား မိန္းကေလးေတြ မတတ္စြမ္းဖူး
လွ်ပ္တျပက္မင့္အၿပံဳး
ဝတ္မႈန္ကူး
အတိအက်အပိုင္ၿပံဳးခ်က္ေတြ
ေရွာင္တခင္ၿပံဳးခ်လိုက္တဲ့
အပိုင္ၿပံဳးခ်က္ေတြ
အဲဒါက ... ကြန္တဲ့လား
ေဟာသည္က
တစ္ညလံုး မအိပ္ခဲ့ရတဲ့ညႀကီးက
ကြန္ထဲကငါးေပါ့
ခ်စ္တယ္ကြယ္ ...

လက္ကေလးကိုေဝွ႔ရမ္းၿပီး
တယ္လီဖုန္းနီနီရဲရဲေလးကို
ေစြ႔ကနဲဖမ္းကိုင္လိုက္ပံုဟာေလ
လွလြန္း၊ လွၿပီးရင္းလွလြန္း
ခ်စ္တယ္ကြယ္ ...

သကၠလပ္ဦးထုပ္အညိဳကေလး ခပ္ေစြေစြေဆာင္းလို႔
မေထမဲ့ျမင္ဟန္ မ်က္ႏွာရစ္သမ္ေလးနဲ႔
ပုခံုးသားကို လိႈင္းၾကက္ခြပ္ေတြတြန္႔သလို
တြန္႔တြန္႔ၿပီး စကားေျပာတတ္တဲ့
မင့္ကိုယ္ဟန္အထည္ကေလး
ငံုထားပစ္လိုက္ခ်င္ေတာ့တာပဲ
ခ်စ္တယ္ကြယ္ ...

ေဆာင္းဦးေပါက္ေခြးေပါက္စေလးေတြ
ႏို႔ဆာလို႔ ခ်မ္းလို႔
တအိုင္အိုင္
မင္းကေလးကို မျမင္ရရင္ေလ
(ေဆာင္းဦးေပါက္ေခြးေပါက္စေလးေတြလို)
ငါ့မလဲ တအိုင္အိုင္ရယ္ပါ
ခ်စ္တယ္ကြယ္…..

အလကားေနရင္း
သြားတိုက္ေဆးကို ဖ်စ္ဖ်စ္ေနေတာ့တာပဲ
ခ်စ္တယ္ကြယ္ ....

တက္သစ္စကြ်န္းကေလးလို အံု႔ဆိုင္းေဝဆာ
မို႔ေမာက္ေဖာင္းကားေန မင္းကိုယ္လံုးကေလးမွာ
အပ်ိဳစင္ေသြးကေလးေတြ
ပတၱျမားရည္လို
တဖ်ပ္ဖ်ပ္စီးလည္ေနတာ
အဲဒါကေလးကိုလည္း
သည္က
တစ္ညလံုး မအိပ္ခဲ့ရတဲ့ညႀကီးက
ခ်စ္တယ္ကြယ္ ...

မင္းရီလိုက္ေတာ့
လီမြန္ဘာလီရည္ေသာက္လိုက္ရသလိုပဲ
ခ်စ္တယ္ကြယ္ ...

အေမေရ
သင္းကေလးရဲ႕ လွဂုဏ္ရည္ေၾကာင့္ရယ္
မေနႏိုင္တဲ့သားရင္အံုႀကီးေၾကာင့္ရယ္
ခ်စ္မိတယ္ ...
မိေခ်ာင္း ေက်ာက္ခက္ပန္း႐ံုလို
မင့္ဆံပင္အံုကေလး
အေမႊးဖြားဖြားရွဥ္႔ကေလးမ်ား
သစ္႐ြက္သစ္ခက္ေပၚေဆာ့ကစားသလို
မင့္လည္တိုင္ေပၚလႈပ္ရွားလို႔
ခ်စ္တယ္ကြယ္ ...

ဂြ်ိဳင္းဂ်က္ကက္ကေလးနဲ႔
ေတာ႐ိုင္းပန္းပြင့္လိုဟန္နဲ႔
စက္ဘီးေပၚမင့္ကိုယ္ထည္ကေလး
ေဝ့ကနဲ ဝဲပ်ံတက္လိုက္တာမ်ား
ငါ့တစ္ကိုယ္လံုး
သံုးသိန္းထီေတြေပါက္ကုန္ရပါၿပီ
ခ်စ္တယ္ကြယ္ ...

တစ္လံုးခ်င္း ခုတ္ေမာင္း ေနတယ္
တစ္လံုးခ်င္း
တစ္လံုးခ်င္း
ခုတ္ေမာင္း ေနတယ္
မင့္ရင္အံု မင့္တင္သားေတြ
တစ္လံုးခ်င္း ခုတ္ေမာင္းေနတယ္ ...
ေဟာသည္ကမာၻႀကီးေပၚမယ္
ဘယ္လိုျမစ္ေတြက ေရစီးၾကမ္းသတဲ့လဲ
ငါထမ္းရ ထမ္းရပါကြယ္
မင္းကိုခ်စ္တယ္ ...

ငါလာမယ္
မင့္ခ်စ္ဝတ္မႈန္အိမ္ကေလးဆီ
အဲသည္
ေက်ာက္ေက်ာတံုတံုကေလးလို
မင့္ႏႈတ္ခမ္းသားတံုတံုကေလးဆီ
မင့္ကိုခ်စ္တယ္ ...

အသည္းႏွလံုးကို ခလုပ္တိုက္
မင္းကေလး
အား
ပင္နယ္ဆလင္အလံုးတစ္ရာထိုးထားသလို
နာလွခ်ည္ရဲ႕ ...
မင့္နာမည္ ... ကေလး ေခၚေနလိုက္လို႔
ငါ့မွာေလ
ရထားမမီ ကားမမီ
ေလယာဥ္ပ်ံမမီ
ေသျခင္းတရားမမီ
မမီဘူး
ဘာမွမမီေတာ့ပါဘူးကြယ္ ...

အက်င့္မရွိပဲဝိတ္မၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔
တစ္ကိုယ္လံုး နာက်င္က်န္ရစ္သူလို
တစ္ဘဝလံုး။

ယူပါကြယ္
လည္ဆြဲမဟုတ္ဘူး
ပုတီးကံုးကေလးမဟုတ္ဘူး
ဆြဲျခင္းကေလး
ငါ့အသည္းႏွလံုးကိုထည့္ဆြဲသြားဖို႔
ဆြဲျခင္းကေလးပဲ
ယူသြားပါကြယ္ ...

ကမာၻႀကီးေရ
ကြ်န္ေတာ္လည္းမွားေတာ့မယ္
သူ႔အသီးကအလြန္ကိုထြားပါတယ္
ခ်စ္ ... ခ်က္ ... ေခ်ာက္
ခ်စ္ ... ခ်က္ ... ေခ်ာက္
ခ်စ္ ... ခ်က္ ... ေခ်ာက္
ခ်စ္ ... ခ်က္ ... ေခ်ာက္
လာေနၿပီ
လာေနၿပီ
လွပသူသစ္ပင္ကေလး
တစ္ပင္လံုး
တစ္အံုလံုး ေ႐ႊ႕လာေနၿပီ
အေဝးျမင္ကြင္းေပမယ့္
ထင္လင္းလွခ်ည္ရဲ႕ ...

ငါဟာ
နာရီအိုႀကီးတစ္လံုးထဲက ျမည္သံျဖစ္
တက္ကေလာက္
တက္ကေလာက္
တက္ကေလာက္
တက္ကေလာက္
တက္ကေလာက္
တက္ကေလာက္
ငါ့ရင္အံုေပၚ ငါ့ရင္အံုႀကီးေပၚ
ျမင္းၿပိဳင္ကြင္းလို သေဘာထား
တက္ကေလာက္
တက္ကေလာက္
သူကေလးလာေနၿပီ ...

ငါ့ရင္ထဲမွာ
တက္ကေလာက္
နီးလာၿပီ
နီးလာၿပီ
တျဖည္းျဖည္း
မေႏွးမျမန္ကေလး
မျမန္မေႏွးကေလး
ငါဟာ၊ ေကာင္းဘြိဳင္လိုျမင္းစီးသမားျဖစ္
ဒိန္းတပ္တပ္
ဒိန္းတပ္တပ္
ဒိန္းတပ္တပ္
ဒိန္းတပ္တပ္
ငါဟာ ဒရမ္မာ (ဗံုတီးသမား) ျဖစ္ခါ
ငါ့ရင္အံုငါျပန္တီးမိ
ေလာကႀကီး ခ်က္ခ်င္းလင္းေပးသြား
ေလာကႀကီး ခ်က္ခ်င္းေမွာင္လိုက္
ေလာကဓာတ္ႀကီး ခ်က္ခ်င္းလင္းေပး
ငါ့အခ်စ္မွာ
ညမရွိဘူး ...
ဘယ္ဘဝက ေသြးလည္း
သိလား
သင္းကေလးကိုခ်စ္မိ
အညတရပါ ...

မင္းကေလးရဲ႕ ရင္၊ တင္၊ ခါး
အတိုင္းအတာျဖင့္
ဂရင္းနစ္စံေတာ္ခ်ိန္ေပါ့
မင္းကေလးရဲ႕ ရင္ဘတ္ၾကယ္သီးေတြ
ထြားလြန္း
တစ္လမ္းလံုး ေမႊးသြားတယ္
မင္းကိုယ္နံ႔ေတြေၾကာင့္လမ္းမွာ
ေမႊးခြင့္ရ
လာၿပီ
သင္းကေလးလာေနၿပီ။

ဆံပင္ကေလးခါလိုက္တာ
ကဗ်ာ
မင္းကေလးတစ္ခ်က္ၿပံဳးလိုက္တာ
ငါ့လယ္ယာထြက္သီးႏွံေတြ
အကုန္လံုးဖြံ႔ထြားႀကီးမားကုန္ရပါၿပီ
မင္းကေလးဟာ
ပြဲေတာ္ထဲက ၿမိဳ႕ကေလးပါ
မင္းကေလးမ်က္ခြံေပၚ
ငါ ေနခိုပါရေစေတာ့
မင္းဆံပင္ကေလးနမ္းၿပီးမွ
အသက္ရွင္ရမယ့္သူပါကြယ္
ခ်စ္တယ္ ...

ေဟာ .....
ေကာက္ေနတဲ့ လမ္းေတြေျဖာင့္သြားေပါ့
လာေနၿပီ
ငါ့ေႏြဦးေပါက္အသစ္စက္စက္ကေလး
လာၿပီ
လာၿပီ
ငါ့ေႏြဦးေပါက္ကေလးလာေနၿပီ
ပန္းပြင့္သံတစီစီ
ေပါက္ပြင့္သံ ဒိုင္းကနဲ
ငွက္အမ်ိဳးမ်ိဳးပ်ံဝဲပံုနဲ႔ သစ္႐ြက္ေတြ
ဝဲပ်ံၾက
အသီးသစ္ အ႐ြက္သစ္ေတြ
ပ်ားရည္႐ႊဲၾကလို႔
အလင္းလွ
အလင္းေျပေျပေခ်ာေခ်ာကေလး
ပ်ားအံုဗရန္ဒီအရက္ကေလးေထြေထြနဲ႔
ေတာက္စား
အဲသလို ေႏြဦးေပါက္ကေလး
အဲသလို ေႏြဦးေပါက္သင္းကေလး
လာေနၿပီ.......

မိန္းမဆိုတာ
သည္လိုဝပ္အား
ခပ္မ်ားမ်ားနဲ႔မွေပါ့ ...
ေျခသဲကေလး ဝိုင္အိုလက္ ပန္းခရမ္းေရာင္
ေျခေထာက္အုအုကေလးမွာ
ေ႐ႊလိေမၼာ္သီးဖိနပ္နဲ႔တင့္
သစ္ေတာစိုက္ခင္းတစ္ခင္းလို
ေျခသလံုး ဝ၀ကစ္ကစ္မွာ
ေမႊးညင္းႏုကေလးေတြစီရီ
ေလကပြတ္သပ္လိုက္တိုင္း
စီးခ်က္ညီညီက ...

ၿပီးရင္
ျမင္ရမွာက
ေ႐ႊပိုးေကာင္ဂုတ္သားအေရာင္လံုခ်ည္
လိႈင္းအိလို႔
သင္းကေလး ေပါင္သားေပၚအိလို႔ ...

ၿပီးရင္
စေ႐ြးကိုက္ၿပီး
ေ႐ႊေဘာ္ထိုးၿပီး
ပါလစ္သုတ္ၿပီး
ပြတ္လံုးလို
လံုးက်စ္ဝန္းဖုတဲ့
တင္သားတင္းတင္းကေလး ...
႐ြလို႔ ...

ၿပီးရင္
ခါးကေလး
ခါးသားကေလး
ခါလို႔ ...

သည္ခါးကေလးပဲျဖစ္မွာ
သည္ကမၻာႀကီးကို ဆြဲကိုင္လႈပ္ရမ္းခဲ့တာ
သည္ခါးကေလးပဲျဖစ္မွာ
သည္ကမၻာႀကီးကို တဒီးဒီးလည္ေစခဲ့တာ
သည္ခါးကေလးပဲျဖစ္မွာ
သည္ကေကာင္ႀကီးရဲ႕ အသည္းကိုေလ
ခဲကေလးလို
ေရေပၚရွပ္ရွပ္ပစ္ကစားတာ
သည္ခါးကေလးပဲ
သည္ခါးကေလးပဲ
သိပ္ေသခ်ာပါတယ္
အဲသည္ခါးကေလးပဲေပါ့ ...

ေရက်ခ်ိန္
မို႔ေမာက္ၿပီးခံုးခံုးကေလးက်န္ရစ္ခဲ့
ထြန္းသစ္စေသာင္ခံုမို႔မို႔လိုရင္သား
တင္းလို႔
အဲသည္ဝင္းပရင္သားအထက္မွာေပါ့
ဂ်က္ေလယာဥ္ေတြ
ဂ်က္ေလယာဥ္ေတြ
တစ္စီးၿပီး တစ္စီး
ပ်က္ပ်က္က်ရာ
မ်က္ႏွာလြင္ျပင္ေလး
ဝင္းပ ...

ဟုတ္တယ္
သင္းကေလးမ်က္ႏွာဟာ
ႏွလံုးသား ဂ်က္ေလယာဥ္ေတြ
တစ္စီးၿပီး တစ္စီး
ပ်က္ပ်က္က်ရာလြင္ျပင္ ...

အေမေရ
အေမ့သား မလဲ
သင္းကေလး မ်က္ႏွာလြင္ျပင္ေပၚ
ဘဝတစ္ခုလံုး
ပ်က္က်ရ ေလယာဥ္တစ္စီးေပါ့ ...

မိုးစပ္စပ္ကေလး႐ြာၿပီးကာစ
ေနေရာင္အဝါက
စေပါ့လိုက္တစ္ခုလိုထိုးျပထား
ငုပင္
သည္ငုပင္က ငုပြင့္ ငုဖတ္ေတြ
တစ္ျဖာျဖာခါဆင္းပံုမ်ိဳး
သင္းကေလး
လွမ္းေလွ်ာက္လို႔လာေနခဲ့ၿပီ ...

ဒါဟာ
ငါ့ေႏြဦးေပါက္ အသစ္စက္စက္ကေလးေပါ့
‘ဒါဟာ
ငါ့ေဂၚဖီခင္း ေထြးေထြးထပ္ထပ္ကေလးေပါ့
ဒါဟာ
ငါ့အသည္း ပလုပ္တုတ္ျဖစ္ပံု႐ႈေမွ်ာ္ခင္းကေလးေပါ့ ...

အေမေရ
၁၆-ေအာင္စ အေလးခ်ိန္ရွိတဲ့
သားရဲ႕ ႏွလံုးသားေလးဟာ
သူကေလးလႈပ္ကစားမွ
ေပ်ာ္ရတဲ့
သူ႔လက္ထဲက
ပလုပ္တုတ္ကေလးျဖစ္ေနရတာ
ဘယ္ေရွးကုသိုလ္ဆက္လဲဟင္ ...

"ဒါကဘာလဲ"
(သင္းကေလးအသံေလ)
လက္ကေလးနဲ႔ ေပြ႔ယူလိုက္သလိုေပါ့
"ဖိတ္စာ"
(ငါ့အသံေလးပါ ...
အေၾကာက္တရားနဲ႔ ေမြးဖြားလာသမို႔
အသံျဖစ္႐ံုတင္ေလးေပါ့ ...)
"ဖိတ္စာ ... ပါ"
"ဖိတ္စာ ... ပါ"

"ေပး"
(သင္းကေလးအသံပါ)
ငါ့ေသာတာ႐ံုတစ္ခုလံုး
ပန္း႐ံုတစ္႐ံုျဖစ္သြား .....

ငါ့အသည္းႏွလံုး ငါ့ဘဝ
မင္းမ်က္ဝန္းေလးထဲ
ပစ္ထည့္မိ။

ျပန္ဆြဲႏႈတ္ၾကည့္ေတာ့
အသည္းႏွလံုးေရာ ဘဝေရာ
တစ္ခုမွျပန္ပါမလာေတာ့ဘူး ...

ေျမပဒူေအာင္း တြင္းထဲ
ေျခေထာက္ကြ်ံက်ခဲ့သူ မုဆိုးခမ်ာ
ျပန္ဆြဲႏႈတ္ေတာ့
ေျခေထာက္ျပန္ပါမလာေတာ့သလိုေလ
ဒါေပမယ့္
ခ်စ္တယ္ကြယ္ ...

ငါ့အိပ္ႀကီးထဲ
ငါ့အက်ႌထဲ
အခ်စ္ေတြပါတယ္ ......

ငါ့အသားေတြ ပြတ္သပ္တိုက္ခတ္သြားတဲ့ေလမွာေတာင္
အခ်စ္ေတြပါတယ္ ...

ငါ့အဆုပ္ထဲ
အခ်စ္ေတြျပည့္ေဖာင္းလို႔
အခ်စ္ေတြနဲ႔
ငါ့အဆုပ္ႀကီးျပည့္ေဖာင္းလို႔

သင္းကေလး
တသြင္သြင္စီးဆင္းပံုဟာ
တစ္သက္လံုး ငါ့မွာခ်စ္မွားယြင္းခဲ့
အလကားပါ
ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုးေလာက္ ခ်စ္မွားယြင္းသင့္တာေပါ့ ...

ေျမာက္ဥကၠလာဟိုးမားက
ငါ့မိတ္ေဆြ ဖိနပ္ခ်ဳပ္သမားေလးေရ
ငါ့အသည္းႏွလံုးကိုေပးပို႔လိုက္ပါရဲ႕
အလွဆံုး ဖိနပ္ကေလးတစ္ရံ
အျမန္ဆံုးခ်ဳပ္ေပးပါ
သူကေလးစီးဖို႔ပါကြယ္ ...

တယ္လီေဗးရွင္းထဲမွာလဲ
ငါမင္းကိုရွာတယ္
တယ္လီဖုန္းေလးထဲမွာလဲ
ငါမင္းကိုရွာတယ္
မိုက္က႐ိုေဝ့စေလာင္းႀကီးထဲမွာမ်ား
မင္းကိုယ္ရိပ္ ကိုယ္ေရာင္ ရွိမလား
ငါေမာ့ၾကည့္ အနံ႔ခံမိတယ။္

ဆ.သ.ရ ကိုလဲ
အေၾကာင္းၾကားထားပါတယ္
သူကေလးကိုေတြ႔ရင္ေလ
အျမန္ဆံုးသတင္းပို႔ပါလို႔။

အလွဆံုး ဇာပန္းကြက္ကေလးေတြ
တစ္ခုၿပီး တစ္ခု
ငါ့စိတ္ရဲ႕ ပိတ္သားေပၚ
မင္းတိုးဖြဲခဲ့ပါလားကြယ္ ...

သစ္ၾကားသီးေလးပူေႏြးေနပံုဟာေလ
မင္းကိုယ္ထည္အေႏြးဓာတ္ကေလးလား
သစ္ၾကားသီးေလးစားမိတုန္းအခါ
ငါခံစားရပံုမ်ား
ဖ႐ိုဖရဲအုတ္ပံုေတြလို
ငါ့မွာ
"အင္ထ႐ိုပီ" ေတြ ျမင့္ကုန္ရပါၿပီကြယ္ ...

ခဲတန္ခြ်န္စက္ထဲကထြက္လာစ
ခဲဆံလို
ကိုက္ခဲပါကြယ္
အဲသည္ သြားထက္ထက္ကေလးေတြနဲ႔
ငါ့အသည္းႏွလံုးကိုေလ
ကိုက္ခဲပါကြယ္ ...

အို ... ဘာျဖစ္လို႔မ်ား
မင္းညကို ငါခ်စ္မိပါလိမ့္
ဒါ ငါမေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ဖူး
ဒါ ေမွ်ာ္လင့္လို႔မဟုတ္ခဲ့ဖူး
လံုးလံုးမဟုတ္ခဲ့ဖူး
ထူးဆန္းလွခ်ည့္.....

ဒါ ငါမသိခဲ့
ငါ့ႏွလံုးသား ဘာဘီက်ဴမီးဖိုျဖစ္
လိႈင္းသစ္ ဝင္ေျပး ပင္လယ္ရင္ခြင္
ဘယ္သူသိသလဲ
ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတယ္ဆိုတာ ...

စိတ္ကူးယဥ္ေနတုန္း ရင္ဘတ္ေပၚ
ႂကြက္ေပါက္စနီနီရဲရဲေလးေတြ
႐ုတ္တရက္ျပဳတ္က်
လန္႔ခုန္
အူေတြယားလို႔
ငါ့မွာအူေတြ အထပ္ထပ္ယားလို႔ ...

စိတၱဇေဆး႐ံုကုတင္ေပၚမွာတဲ့
ငါ့ကိုလူေတြကေျပာၾက
ဘယ္ဟုတ္ရမလဲ
ငါဟာ ေမတၱာလမ္းေပၚေရာက္ေနတာပါ
အိမ္နံပါတ္က
၁၅၀ဝ ေလ ...

လူေတြဟာ ခက္ပါတယ္
သည္ေလာက္႐ိုး႐ိုးစင္းစင္းေလးေတာင္
မသိၾကေခ်ဘူး
ခက္တယ္ ...
အိပ္မက္ေတြေျခာက္ဆင့္မက္
ညက်ရင္အိပ္မက္ထဲမွာ
တဝႀကီး သင္းကေလးနဲ႔ ...

အခ်စ္နဲ႔ပတ္သက္ရင္
နပိုလီယံဆိုတဲ့ေကာင္ဟာ
ငါ့ဘယ္မွီမလဲ
ၿမိဳ႕ေတြ႐ြာေတြ
တစ္ၿမိဳ႕ၿပီး တစ္ၿမိဳ႕ရေပမယ့္
သိတယ္မႈတ္လား
သင္း ခ်စ္သူ ဂ်ိဳးဇက္ဖင္းဆီေတာ့
နပိုလီယံဟာ က်ဆံုးခဲ့တယ္မႈတ္လား ...

ငါကေတာ့
ငါ့ခ်စ္သူေလးလက္ထဲ
ၿမိဳ႕ေတြ႐ြာေတြ
အကုန္လံုးပံုေပးထားတဲ့ေကာင္
ဘယ္ေကာင္ယွဥ္ရဲသလဲ ...

ညညအိပ္မရဘူးကြယ္
အိပ္ခန္း ခန္းစည္းေလးကို ေလတိုးတိုင္း
ၾကည့္စမ္း
မင္းအၿပံဳး အရမ္းပဲေမႊးလာ
ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္ေတာ့
မင္းအၿပံဳးေတြ
ေကာင္းကင္အျပည့္
အသည္းေလးရယ္
မင္းကေလးဟာ လမင္းအသစ္ပါကြယ္ ...

သိၿပီ သိၿပီ
မင္းေလးေၾကာင့္
သည္ေကာင္ရင္ခုန္ မိုးလံုးျပည့္
ငါ့ခ်စ္စိတ္ေတြလႊင့္ပစ္မရေတာ့ဘူး
ဆိုး ...
သြားႏႈတ္ဆရာက
မနာမက်င္ေအာင္
ကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္သြားႏႈတ္ပံုမ်ိဳးခံရ
သြားတစ္ၿပံဳလံုးကုန္သြားေပမယ့္
ငါ့မွာ
သြားေတြရွိသလို အားကုန္ၿပံဳးမိ
ပစ္ရက္စရာ မရွိေအာင္ပဲ
ငါ့အျဖစ္ကဆိုး
ခ်စ္တယ္ကြယ္ ...

မိုးအသစ္ေတြ႐ြာသြန္းၿဖိဳး
ေရသစ္ေတြျမစ္ျဖစ္
ဒါငါ့ရင္ခြင္ေလ ...

အဆံုး
အဆံုးရဲ႕ အဆံုး ခံုးခံုးေပၚမွာ
ဒါဘယ္သူ႔ေကာင္းကင္တဲ့လဲ
ဝင္းပ
ဝင္းပ မင့္အပ်ိဳရည္ကေလး
ဘယ္လဲ
ဘယ္ေရာက္သြားၿပီတဲ့လဲ
အဲဒါဟာ
အပင္ေပါက္သြားၿပီလားကြယ္ ...

ေဟ့
ေကာင္းကင္ျပာေလး
ငါ့ကို တစ္ခုခုေျပာစမ္းပါ
ေျပာခဲ့စမ္းပါ
ေဟာသည္က ေသြးခဲတစ္ခဲကို
ေျပာခဲ့စမ္းပါ
အနာတစ္ခုကို အနာတစ္ခုနဲ႔
ကုသရတယ္လို႔
သည္ေသြးခဲတစ္ခဲကိုေလ
ေျပာခဲ့စမ္းပါ ...

ခုေတာ့
ဓားေပါက္ဝိဇၨာရဲ႕ ဓားေပါက္ခ်က္ေတြထဲ
ငါ့မွာ
အသည္းတယားယား
ၾကက္သီးတျဖန္းျဖန္း မွန္ေတြကြဲ
ဓားေပါက္ခ်က္ေတြထဲ
ငါ့မွာ
ေလာကဓံတရားကိုေတြ႕
ငါ့အသည္း
ေက်ာက္စရစ္ခဲေလးျဖစ္က်န္ရစ္ခဲ့
ခ်စ္တယ္ကြယ္ ...

ငါ့အသက္
မင္းေလးလက္အပ္ႏွံထား
အထပ္ထပ္ခြဲစိတ္
လႊာခ်
တစ္လႊာၿပီးတစ္လႊာ
လႊာခ် ...
အို ... အသည္းခြဲစက္ကေလးရဲ႕
သိပၸံနည္းက် မင္းျပဳစား
ငါ့ရင္ေခါင္းႀကီး တစ္ခုလံုး
ရန္သူမေလးရယ္
ခ်စ္အခိုးေတြအလိပ္လိုက္ အလိပ္လိုက္
ထကုန္ရပါၿပီ
ငါ့မွာ
ခ်စ္ၿပီးရင္း ခ်စ္ရင္း
ခ်စ္တယ္ကြယ္ ...

ငါ့ကိုဘဝကူးသြားၿပီတဲ့
လူေတြက
လူေတြဟာ အေတာ္ႀကီးကိုခက္တယ္
ငါမေျပာဖူးလား
အရာရာဟာ တြန္႔လိမ္ေကာက္ေကြးၿပီး
ေသးမႊားသြား႐ံုကလြဲၿပီး
ေဟာဟို ... ေနေအာက္မွာ
ဘာမွမဆန္းသစ္ဘူးဆိုတာ
မသိၾကရွာဘူး ...

သည္မွာ ... ေျပာလိုက္မယ္
ေတြ႔လား ...
အက္စစ္နဲ႔ ႏွလံုးသားကိုပက္မွ
လူဟာေသတာ မဟုတ္ဘူး
ပန္းတစ္ပြင့္ရဲ႕ ဝတ္မႈန္တစ္မႈန္နဲ႔ထိလဲ
ေသတယ္ဆိုတာ
သင္း တို႔သိသြားေစရမယ္ ...

တစ္ညလံုး မဟုတ္ဘူး
ဆယ္ဘဝ ဆယ္ညလံုး မအိပ္ရရ
ခ်စ္ေနမွာပဲ
သိၾက ... သိၾက
ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္းကို
တစ္ဘဝလံုး အကုန္ခံၿပီး
အက်ယ္ႀကီး ေအာ္ေျပာသြားတဲ့ေကာင္
၀ံ႔စားၾကလား ...

ေအာ္ေျပာလိုက္မယ္
ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္းကို ေအာ္ေျပာလိုက္မယ္
သင္းကေလး တစ္ကိုယ္လံုး
ခ်စ္စရာခ်ည္းပဲ
ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္းကို
အက်ယ္ႀကီး ေအာ္ေျပာလိုက္မယ္
အခ်စ္ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္အျမန္ထုတ္ေပးပါကြယ္ ...

ဝင္းပပါ ... ဝင္းပပါ
ငါ့အသည္းႏွလံုး Betelgues ၾကယ္ကေလးရဲ႕
စြတ္စို စိုထိုင္း
ငါ့မွာ ထြန္႔ထြန္႔လူး
ငါ့အခ်စ္ေတြ
တိတ္တခိုးႀကီးထြန္းလင္း
အိုး ... တိတ္တခိုးႀကီးပါလားကြယ္
သိၾက
ခု ငါ့ခ်စ္သူေလး ရင္အံုထဲ
တစ္ေန႔ကို အႀကိမ္တစ္သိန္းတိတိ
ခုန္ေပါက္ေနတဲ့ အသည္းႏွလံုးဟာ
ငါ့အသည္းႏွလံုးစစ္စစ္ပဲ ...

သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ
ဘုရားသခင္စားေနက်
ေတာ္ဝင္တဲ့ အစားအစာကို
ကိုက္ခ်ီဖို႔ႀကိဳးစားတဲ့
ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ဇာတ္လို႔
မွတ္လိုက္ၾကပါေတာ့ကြာ ... ... ... ...။

ေမာင္ေခ်ာႏြယ္
.

memorandom poem collection

Wednesday, August 19, 2009


ဘဝမွာ တေစၦတစ္ေကာင္ မျဖစ္ခဲ့တာကိုပဲ ႏို႔တစ္စက္စာမွ် ေခြ်းသိပ္ခြင့္ျပဳပါ ေမေမရယ္



"ငါ့ရယ္သံဟာ တြင္းဝင္မေျဖာင့္ခဲ့ဘူး"

ေပ်ာ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့ ငိုရႊင္ဖြယ္ရာဇာတ္႐ံုထဲ
လူ႔အျဖစ္ကို အသားက်ေအာင္ မစီးႏိုင္ေသးသမွ်ေတာ့
ငါ့ရယ္သံဟာလည္း တြင္းဝင္မေျဖာင့္ႏိုင္ဘူးေပါ့
ဇက္ကုန္ဖြင့္မိုက္ရေတာ့မယ့္ ရာသီဥတုကလည္း သဲနဲ႔တရွပ္ရွပ္
တစ္ဘဝလံုးဆက္စီးထားရတဲ့သံသယက
ဘယ္ေတာ့ျပဳတ္ထြက္မွာလဲ
ေခၚသံမွာ ငါ့ထံျပန္မလာသူ ပဲ့တင္ေရ . . .
ကိုယ့္အၿမီး ကိုယ္ျပန္ၿမိဳထားရတဲ့ ေႁမြတစ္ေကာင္ဆိုရင္ေတာင္
ခုလို
ကရြတ္ကင္းေလ်ာက္ ပုေလြသံေတြနဲ႔ေတာ့ အာပတ္ေျပမွာမဟုတ္ဘူး
(တျမည့္ျမည့္ေသြးထားတဲ့
အ႐ိုးမ်ားမ်ား အသားကနည္းနည္းေန႔ေတြအားနာလို႔)
ခုေတာ့ ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာရွာေနရတဲ့ ႀကိဳးတန္းလမ္းေလွ်ာက္မီးေလာင္ျပင္ထဲ
တြင္းဝင္မေျဖာင့္ႏိုင္တဲ့ ရယ္သံေတြနဲ႔
အသားတံုးသာသာ လူစင္စစ္ ဧကန္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ။

ေနာင္မင္းႏိုင္

.......................................................................

"ပန္းခ်ီႏိုးႏွစ္"

နာလန္မထူႏိုင္ေအာင္
တပူပူ တက်ီက်ီျဖစ္ေနတဲ့ မ်က္ရည္ေပါက္ႀကီးငယ္အတြက္
အသံထြက္ေကာင္းေကာင္း သည္းပြတ္စည္ကေလးနဲ႔
ပတၱျမားကြဲ႕ ပတၱျမားလို႔ ႏွင္းခဲ့တဲ့အရာဟာ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ပံုလႊာနဲ႔ မတ္ေစ့ကေလးလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္ . . .
ဒါ ... သားရဲ႕အိမ္ေတာ္ရာလို႔ ဆိုတဲ့ အရာဟာ
ရဟႏၲာတစ္ပါး သီတင္းေမြ႕ေနတဲ့ ေငြသားၾကဳတ္လည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္
ကဲကြယ္ ... ဒါ ...သားရဲ႕ဇနီးေပါ့လို႔ ေပးခဲ့တဲ့အရာဟာ
မ်ိဳးေကာင္း႐ိုးေကာင္း တိုက္ၾကက္မကေလးလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္
... ျဖစ္ႏိုင္တယ္။

ေမတၲာလွရင္ ညာတယ္ေနာ္
ညာပါေမေမရယ္
သားလည္တိုင္မွာ ဆြဲထားတဲ့အရာေတြဟာ
မသဒၶါေရစာ ဝန္ပိုးေတြမွ မဟုတ္ဘဲ
သာမန္ေညာင္ည ဝန္ထုပ္ေတြမွ မဟုတ္ဘဲ
ဖက္လဲတကင္းေႏြးၾကည္တဲ့ ဥတုပ်ိဳေလးနဲ႔ နမ္းမွ
အေသအခ်ာႏိုးလာေတာ့မယ့္ "ခမဲ"။ ။

ေမာင္လင္းခက္

.....................................


"ေနာက္ေက်ာမွာစိုက္ဝင္သြားတဲ့ အေမွာင္"


လမ္းမဟုတ္တဲ့ လမ္းေတြမွာလည္း ေျပးခဲ့ဖူးၿပီ။
ဥယ်ာဥ္မဟုတ္တဲ့ ဥယ်ာဥ္ထဲမွာလည္း ခံုတန္းျပာလိုက်င့္ခဲ့ဖူးၿပီ။
'ဤခရီးနီးသလား'
ဆိုညည္းမိတဲ့ သီခ်င္းမွာ မေသခ်ာမႈေတြသာလည္ေခ်ာင္းထဲေဘာင္ဘင္ခတ္လို႔
မွတ္တိုင္ဟာ ေလထဲမိုးထဲ ေသြးေတာင္ေအာင္ရပ္ေစာင့္ေနရပါေပါ့။
မိမိကိုယ္မိမိ ယိုမသုတ္ခဲ့ဘူး
မိမိကိုယ္မိမိ မီးမကင္ခဲ့ဘူး
ဒီေန႔ထိလူျဖစ္က်ိဳးနပ္ခဲ့တဲ့ နာရီေပါင္း ဘယ္ေလာက္ရွိခဲ့သလဲ
လူျဖစ္႐ံႈးခဲ့တဲ့ ေန႔ေပါင္း ဘယ္ေလာက္ရွိခဲ့သလဲ
ေျပာမျဖစ္ခဲ့တဲ့ စကားလံုးေပါင္းဘယ္ေလာက္ရွိခဲ့သလဲ
လက္ျပန္႐ိုက္ခ်လိုက္တဲ့ ေမးခြန္းမွာစံပယ္ေတြ ေဖြးေဖြးလႈပ္ေအာင္ေႂကြေပါ့။
ငါ့ေနာက္ေက်ာစိုက္ဝင္သြားတဲ့အေမွာင္မွာေတာ့
တရားထူးရွာမေတြ႔ခဲ႔တာေသခ်ာတယ္။ ။

ေနာင္မင္းႏိုင္

......................................................................


"အဆံုးမဲ့ေတး"

အိမ္ေတြဟာ
မႈန္ကုပ္တိတ္ဆိတ္လို႔
ပ်င္းရိထိုင္းမိႈင္းေနသလို။

စက္႐ံုေခါင္းတိုင္က
မီးခိုးေငြ႕တန္းတို႔တြန္႔ေခါက္
လြန္႔လူးေအးစက္ေနပံုဟာ
ၿငီးေငြ႕စရာေကာင္းတယ္။

ညေနေစာင္းလာတာနဲ႔
လူ႔ဘဝဆိုတာ
ခပ္မိႈင္းမိႈင္းေရးျခယ္ထားတဲ့ ပန္းခ်ီလို
ေျခာက္သေယာင္းေအးခဲေနတယ္။

တစ္ခါတစ္ရံ
လမ္းစေတြေပ်ာက္ဆံုး
အဆိုးဆံုးကေတာ့
ဦးတည္ရာေနရာကင္းမဲ့
ကမ္းစပ္က သေဘၤာပ်က္ႀကီးတစ္စင္းလို။

အထီးက်န္ႏိုင္မႈနဲ႔အတူ
ဘဝမွာ လူလာျဖစ္ရတာ
အဓိပၸာယ္ဆိုတာ မရွိ
အရာရာဟာ အႏွစ္မဲ့လာသလိုပဲ။

ႏြမ္းေၾကမႈထဲမွာ အိပ္ေပ်ာ္
လင္းၾကက္ေဆာ္ခ်ိန္မွာ လြန္႔ႏိုးထ
အစကေနအဆံုး အတည္ၿငိမ္ဆံုးထားေတြး
အားမာန္ေတြေမြးလို႔
အခ်စ္ေတးေတြ သီဆိုရဦးမယ္။ ။

ညြန္႔သစ္

..............................................................


"ငါမဟုတ္ဘူးကြဲ႔၊ ဇီဝဇိုး၊ ငွက္တစ္ေကာင္"

လဲလွယ္ခဲ့ရတယ္
ဆံုး႐ံႈးမႈသစ္သီးတစ္ခိုင္နဲ႔
လြတ္လပ္မႈ ထိုင္ခံုတစ္လံုး။
ရယ္ဒီ ႐ိုက္မယ္၊ ၿပံဳးပါတဲ့
ငယ္ငယ္က ႀကံဳဖူး
အဝတ္မည္းႀကီး ၿခံဳထားသူ ၫႊန္ၾကားသမွ်
သြားအက်ဲသားေလးနဲ႔ရယ္ခဲ့ ... ။
ငါ့ဓာတ္ပံု ...။
ျမစ္အေနာက္ဘက္ေန ငယ္ေဖာ္မ်ား
နန္းေတာ္ေအာက္ ေခြးၾကည့္သြားခိုက္
အကြက္ေစ့ေအာင္ စဥ္းစားဖို႔
သူတို႔ေမ့သြားပံုရ။
အဝတ္မည္းႀကီးကို ေၾကာက္ရင္းစြဲ
သည္းသည္းမည္းမည္းနစ္မြန္းပစ္ခ်င္ ... ပစ္လိုက္
"ျမကြ်န္းသာ" သ႑ာတိုက္ရဲ႕ ေျမပံုၫႊန္း
ေပညစ္
စြန္းထင္း
ဟုတ္ကဲ့ ... လံုးလံုးမသံုးျဖစ္ေတာ့ဘူးေလ ... ။

ေတာင္ႀကီးဖဝါးေအာက္ဆိုေပမယ့္
လူသူမေရာက္ႏိုင္ ပင္လယ္နက္ထဲ
ထိုးထြက္ ေက်ာက္ေဆာင္ေက်ာက္ကမ္းပါး
စြန္႔စြန္႔စားစား ႀကိဳးႀကိဳးကုတ္ကုတ္
အသိုက္ေလးလုပ္ၿပီး ဝွက္ထားရွာ။
ရွားရွားပါးပါးကြဲ႕
အစာေတြအျပင္
ေသြးမွ်င္ ေသြးစ၊ ပါတဲ့အထိ၊ အန္ထုတ္
အသိုက္လုပ္၊ အေနထူး။
ဒုကၡေတြ မဆန္႔မၿပဲသံုးၿပီး
ကဗ်ာေတြအန္ထုတ္ အသိုက္လုပ္ၾက။
ငါ့အန္ဖတ္ပံုႀကီးကို ျပန္ၾကည့္မိေတာ့
"ဆံုး႐ံႈးေၾကကြဲ မ်က္ရည္အိုင္"
"အတည္ႀကံတာပဲရယ္လို႔ ထင္ထားၿပီးမွ
အဲသည့္ယံုၾကည္မႈက ေပါက္ဖြားလာခဲ့"
"အတၱမာနထုထည္"
ဪ အခံရခက္လိုက္တာမ်ားႏွယ္။
ပိုလို႔နက္တဲ့ပင္လယ
ပိုလို႔ျမင့္တဲ့ေက်ာက္ေဆာင္ထိပ္
တရိပ္ ... ရိပ္ ... ပ်ံ
ဘဝတစ္သက္ပန္လံုး ...
အန္ၿပီးရင္း အန္ရင္း ... ေပါ့။ ။

မအိ

.....................................


"မေျပာျဖစ္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းေတြ ရွိပါသျဖင့္"

တိုင္းျပည္ႀကီးဟာ သစ္သီးဝလံေတြေပါမ်ားလို႔
တစ္ကိုက္ဖဲ့စားလိုက္တိုင္း ခြမ္ကနဲ ခြမ္ကနဲ မာလကာသီးႀကီးေတြ အုန္းသီးခန္႔
အုန္းသီးမွာ အခြံမရွိေတာ့တဲ့ ငါတို႔တိုင္းျပည္ရဲ႕ ဒီေန႔နည္းပညာ ...

ငါဟာ မူလတန္းျပဆရာတစ္ဦးပါ
ငါ့ေက်ာင္းက ကေလးေတြဟာ အင္တာနက္နဲ႔ မလံုေလာက္ေတာ့
ပဋိပညာေရး anti-education ကို ေတာင္းဆိုေနၿပီ
ကမာၻ႔ကဗ်ာဆရာေမာင္ေခ်ာႏြယ္
ကမာၻ႔ကဗ်ာဆရာေဇယ်ာလင္းတို႔ရဲ႕ လာေရာက္ေဟာေျပာမႈက
ိုမုန္႔စားဆင္းခ်ိန္မွာ အေသးစိတ္ေဆြးေႏြးလို႔ ...

ငါ့အိမ္ေခါင္မိုးမွာ ဆိုလာအမိုးျပားေတြနဲ႔
ငါ့အိမ္ေရွ႕က ႏိုင္လြန္ကတၲရာလမ္းသြယ္
ငါတို႔လမ္းထဲက အိမ္ေတြဟာ ေရႊျဖဴမ်က္ႏွာၾကက္နဲ႔
ငါတို႔လမ္းထိပ္မွာ ငါ့မိန္းမဟာ
ေလးထပ္ျမင့္ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ mart တစ္ခုကို ဦးစီးေရာင္းခ်လို႔
လက္ထဲမွာ ျမစ္ဝကြ်န္းေပၚေျမာက္ဖ်ားစီးပြားေရးစာေစာင္ကိုဖတ္လို႔
အို ...ငါတို႔ၿမိဳ႕ေလးမွာ
ရြာသာကုန္းတိုင္းမ္သတင္းစာ
ပိုးစာေတာစထရိဂ်ာနယ္
ေရႊကူပို႔စ္သတင္းစာ
ေန႔စဥ္ထုတ္သတင္းစာေတြဟာ ပလူပ်ံလို႔ ...

ေဆး႐ံုေတြမွာ လူနာမရွိသေလာက္ဘဲ
ၿမိဳ႕ဟာ က်န္းမာေရးနဲ႔ညီၫြတ္လို႔
စက္႐ံုက မီးခိုးေတြနဲ႔ အိတ္ေဇာေငြ႕ေတြကို
ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ဟာ ေအာက္စီဂ်င္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲထုတ္လုပ္လို႔
ၿမိဳ႕ထဲက ပလက္ေဖာင္းေတြ၊ ပလက္ေဖာင္းေတြရဲ႕ ပခံုးသားမွာ
သင္ ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ေျခလွမ္းေတြကို ေဖာ္ျပလို႔
ပဲစပါးျပတိုက္၊ ေရခ်ိဳးငါးျပတိုက္၊ ယဥ္ေက်းမႈျပတိုက္ႀကီးေတြဟာ မိုးထိျမင့္လို႔
ပန္းဘဲတန္းစကြဲယားပန္းၿခံထဲမွာ
ကဗ်ာဆရာေမာင္လင္းခက္ရဲ႕ဖေယာင္းပန္းပုဟာ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္လို႔
ဟသၤာတကိုဝင္ထြက္ခဲ့ဖူးတဲ့ ကဗ်ာဆရာေတြရဲ႕႐ုပ္ပံုဟာ
ကေဖးဆိုင္တိုင္းမွာ ခ်ိတ္ဆြဲလို႔
လမ္းေထာင့္တိုင္းမွာ သူရဲေကာင္းနဲ႔ စာဆိုတို႔ရဲ႕ေၾကးသြန္း႐ုပ္ႀကီးေတြ
ၿမိဳ႕ရဲ႕တစ္ခုတည္းေသာ ေလယာဥ္ကြင္းကေန ...

ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ပါ
တကယ့္အျဖစ္အပ်က္မ်ားသာ ေတြ႕ရမွာ။ ။

ကိုျမတ္ခိုင္ဦး

.....................................


"စံေတာ္ခ်ိန္"

လက္ႏွစ္ဖက္လံုး အဆံုးခံလိုက္ရလို႔ေပါ့
မ်က္လံုးေလး မွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္
သုည တစ္ သုည တစ္ သုည တစ္ ဓာတ္ခဲနဲ႔အသက္႐ႈ
ဒစ္ဂ်စ္တယ္ ယႏၱရား
ေရဒီယိုတီးလံုးမ်ား၊ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားျပကြက္
ရြာမွာ ကုလားတက္ရွိေသးလား
ၾကက္တြန္သံ၊ အုန္းေမာင္းသံ
ငါတို႔ ပ်ံသန္းေနဆဲ
မွန္ကြက္ကေလး ေသးေသးထဲ
ဘာကို ျမင္ၾကရ။ ။

စည္သူၿငိမ္း

...........................................................................


"ကြ်န္ေတာ့္ကို ဖြင့္ထြက္သြားတဲ့အခန္း"

အခန္းတစ္ခုကို
ကြ်န္ေတာ္ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ခဲ့တယ္။

လူတခ်ိဳ႕ပိုင္ဆိုင္တဲ့အခန္းေတြကို ျမင္တိုင္း
ျပင္းရွငတ္မြတ္စြာ ေတာင့္တခဲ့မိေလရဲ႕
ကြ်န္ေတာ့္အတြက္
လံုေလာက္မွ်တေစတဲ့ အခန္းတစ္ခုကို။
လူတခ်ိဳ႕အတြက္
သူတို႔ရဲ႕အခန္းေတြဟာ
သစ္လြင္လွပတဲ့အိပ္မက္ေတြကို ထုတ္လႊင့္ေပးၾကတယ္။
လူတခ်ိဳ႕အတြက္
သူတို႔ရဲ႕အိပ္မက္ေတြဟာ
ေတာက္ပတဲ့ေရႊေရာင္ပန္းခင္းတစ္ခုကို ဖန္ဆင္းေပးၾကတယ္။
လူတခ်ိဳ႕အတြက္
သူတို႔ရဲ႕ပန္းခင္းေတြဟာ
ထူးဆန္းသိမ္ေမြ႕တဲ့ ေလျပည္ေလညင္းေတြကို ျခယ္မႈန္းေပးၾကတယ္။
လူတခ်ိဳ႕အတြက္
သူတို႔ရဲ႕ေလျပည္ေလညင္းေတြဟာ
အေရာင္အေသြးေျပာင္ေျမာက္တဲ့ရနံ႔ေတြကို ဆြတ္ဖ်န္းေပးၾကတယ္။

သူတို႔ပိုင္ဆိုင္တဲ့ အခန္းတစ္ခုလံုးဟာ
အဆိုပါအဆင္တန္ဆာေတြနဲ႔ သက္ဝင္ခ်ိဳျမေနေတာ့တယ္။

အျခားတစ္ေနရာက ျပန္လာတိုင္း
ေမာပန္းႏြမ္းနယ္မႈကို အစားထိုးေျဖေဖ်ာက္ဖို႔ရာအတြက္
ကြ်န္ေတာ့္မွာ အခန္းတစ္ခု မရွိခဲ့ပါ။
မရွိခဲ့ေလေသာ အခန္းတစ္ခုအတြက္
လိုအင္ဆႏၵမ်ားႏွင့္ ႐ႈပ္ပြေနေသာ ေကာင္းကင္တစ္ခုသာ
ကြ်န္ေတာ့္မွာ တည္ရွိေဖာင္းပြေနခဲ့။

သူလိုကိုယ္လို ေနထိုင္ရန္
လံုၿခံဳေႏြးေထြးၿပီး ဆြဲေဆာင္မႈရွိေသာ အခန္းတစ္ခုကို
တျမန္ေန႔က
ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ကူးမ်ားႏွင့္ လဲလွယ္ခဲ့ရပါသည္။
အမ်ားနည္းတူ
အခန္းတစ္ခုကို ကြ်န္ေတာ္ ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ရပါရဲ႕။
ဒါေပမယ့္
ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕အခန္းဟာ
ေမွ်ာ္လင့္ထားသလို ျဖစ္မလာခဲ့ပါဘူး။
ေခတၱခဏသာ စိတ္သက္သာရာ ရေစခဲ့ၿပီး
ကြ်န္ေတာ္ ခ်ဳပ္လုပ္ထားတဲ့ အိပ္မက္တစ္ခုကိုလည္း
မေျပာမဆို
ခိုးယူဝတ္ဆင္ထားျပန္ေသးရဲ႕။

သည္ေနာက္မွာေတာ့
တိတ္ဆိတ္တိုေတာင္းလွတဲ့ စကၠန္႔ပိုင္းတစ္ခုအတြင္းမွာ
ကြ်န္ေတာ္ မသိေအာင္ ျပန္ထြက္သြားခဲ့ေလတယ္။ ။

သွ်ီသူေအာင္

.........................................................


"မ်က္ႏွာေကာက္ေၾကာင္းမ်ား အနီးကပ္"


ဘတ္စ္မွတ္တိုင္၊ စူးစမ္းၾကည့္ေနတဲ့ မ်က္လံုးတစ္စံု၊ ျမင္ကြင္းထဲ
မ်က္ႏွာေတြ တရိပ္ရိပ္ ျဖတ္သြားေန၊ ေကာင္မေလးက
ေကာင္ေလးကို ခ်စ္စႏိုး မ်က္လႊာပင့္ၾကည့္တဲ့ ခဏ၊ လူအိုတစ္ေယာက္ရဲ႕
မ်က္မွန္နက္ေအာက္မွာ ဘာရွိသလဲ၊ နားၾကပ္ထဲက သီခ်င္းသံနားစြင့္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာ
အမ်ားျပည္သူသံုးဖုန္းေျပာရင္း စိတ္ကူးယဥ္ေနတဲ့ အိပ္မက္ထဲ လမ္းေလွ်ာက္ ေနတဲ့
အျခားမ်က္ႏွာေပၚမွာ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမႈ အရိပ္အေယာင
္႐ုပ္ရွင္မင္းသမီးမ်က္ႏွာနဲ႔ မိန္းမရြယ္ ရန္ကုန္တစ္ၿမိဳ႕လံုးကို ထီမထင္ဟန္နဲ႔
ေငြေၾကးရွာေဖြေနတဲ့ မ်က္လံုးေတြ၊ ထိုင္ခံုျပာေပၚ ေတာင့္ေတာင့္ႀကီး
လူမႈေရးေျပာေနတဲ့ မ်က္ႏွာေတြ ႐ႈပ္ေထြး/မွိန္ေဖ်ာ့
ေဒၚလာတန္ဖိုး အနိမ့္အျမင့္မွာ ပ်က္ယြင္းေနတဲ့မ်က္ႏွာေတြ ေငြစကၠဴလို
ဖ်တ္ခနဲ၊ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ကို မျမင္ဟန္ေဆာင္လိုက္တဲ့မ်က္ႏွာ၊ ေၾကာ္ျငာ
ဆိုင္းဘုတ္ေပၚက ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားမႈကို ဆာေလာင္ေနပံုရတဲ့သ႐ုပ္ေဆာင္မႈ
စိတ္ကူးထဲက မ်က္ႏွာပံုရိပ္ေတြက မႈန္ဝါးေနသလိုပဲ၊ အမွန္လို႔ေတာ့ မေသခ်ာ
ေန႔စဥ္ ျပႆနာေတြ ေျဖရွင္းေနရသလား၊ ဟိုမ်က္ႏွာ
လူ႔ဘဝဟာ ပန္းသီးလို အရသာမ်ိဳးရွိတယ္လို႔ ယူဆထားသလား၊ ဒီမ်က္ႏွာ
မ်က္ႏွာေပၚက အဓိပၸာယ္ေတြ ကြဲျပားျခားနား၊ သို႔ေသာ္ အကန္႔အသတ္နဲ႔
အမ်ားနဲ႔မတူတဲ့မ်က္ႏွာတစ္ခု၊ စကားလံုးေတြ စဥ္းစားၾကည့္ေနဟန္
ဘာသာစကားမွာလည္း အဓိပၸာယ္ဟာ အကန္႔အသတ္နဲ႔
တိရစၦာန္ပံုေပါက္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာကို လူႀကီးလူေကာင္းလို႔ အနက္ဖြင့္လို႔ ရမရ
အခု ျမင္ေနရတဲ့ မ်က္ႏွာေတြမွာ အျခားမ်က္ႏွာေတြ အစားထိုးလို႔ ရမရ
မီးေတာက္မီးလွ်ံ၊ ပင့္ကူ၊ ေဟာင္းႏြမ္းေနတဲ့ စကားပံု၊ ေရေဆးပန္းခ်ီကား
ေခတ္ကုန္သြားတဲ့ ဖက္ရွင္၊ ပညာတတ္မ်က္မွန္၊ ဝက္ႏွာေခါင္း၊ စက္႐ုပ္၊ ေဆာ့ဖ္ဝဲ
ၿမိဳ႕ျပမ်က္ႏွာေတြဟာ ပန္းမ်ိဳးစံုပြင့္ေနသလို
ဘာသာျပန္သူ၊ တကၠစီေမာင္းသူ၊ ေငြလႊဲစာေပးပို႔ေနသူ၊
႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကား႐ိုက္ကူးထုတ္လုပ္သူ
မ်က္ႏွာေတြအားလံုး ေရာေႏွာလိုက္ေတာ့
လူမႈပညာရွင္ေတြပံုေဖာ္မရတဲ့ မ်က္ႏွာတစ္ခုေပၚလာသတဲ့
အေရးေပၚ၊ ကြန္ပ်ဴတာက ေျပာေနတယ္၊ အခ်က္ေပးေအာ္ျမည္သံ
အေမွာင္ထဲမွာဝိုးတဝါး၊ လူလူခ်င္း ေျခာက္လွန္႔ေနတဲ့တေစၦ
ခင္ဗ်ား၊ ကြ်န္ေတာ္၊ သူသူငါငါ။ ။

ေအာင္ရင္ၿငိမ္း

..................................................................................


"ႀကိဳးတံတား"

ျငင္းပယ္လို႔မရတဲ့ ျဖစ္တည္မႈ
ျဖတ္သြားျဖတ္လာေနသူ တခ်ိဳ႕ေၾကာင့္
တအိအိ တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါေနရတာ သူ႔ခႏၶာ။
သူတစ္ခါက ေျပာဖူးတယ္
(ရယ္သလိုလို ငိုသလိုလိုနဲ႔ေပါ့)
ဘဝဆိုတာ နိမ့္လိုက္ျမင့္လိုက္နဲ႔
အခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း ၿပီးဆံုးသြားတာပါပဲတဲ့။
ဒါေပမယ့္
ႏုနယ္သူမ်ား စီးဆင္းေနမႈမွာ
ထိတ္လန္႔ရင္ဖိုစရာ။
လိမၼာပါးနပ္ရင့္က်က္သူတခ်ိဳ႕ပဲ
ယမ္းခါမႈမွာ အလိုက္သင့္
ကိုယ္ေဖာ့
အရသာကို ရသေလာက္ ပိပိရိရိခံစား
နာရီတစ္လံုးကေတာ့ ဖ်ားေနခဲ့ၿပီ။ ။

မ်ိဳးမင္းၿငိမ္း

...........................................................

"ဒီဝါဆို ဆြတ္ပ်ံ႕ေစခဲ့"

မင္စြန္းေနတဲ့ အက်ႌကိုၾကည့္ၿပီး လြမ္းရမလား
တစ္ရက္ျခား တစ္ႀကိမ္ပြင့္တဲ့ ဇြန္ပန္း႐ံုကို လြမ္းရမလား
ကြ်န္ေတာ္ဟာ သခြားသီးစိတ္ေလးပါလို႔
လမ္းေဘးက ဓာတ္တိုင္ႀကီးကိုေတာ့ ေျပာျပခဲ့ဖူးတယ္။.

မီးကိုခူးဖို႔
ေကာင္းကင္ကို တူးဆြလိုက္ရမလား
တိမ္ေတြကို ဖိနပ္လုပ္စီးမယ္လို႔ေတာ့
မရည္ရြယ္ခဲ့ပါဘူး။
အဦးအဖ်ားေလးကို သက္တံမွာခ်ည္ၿပီး
မိုးရာသီတစ္ခုလံုး
တူတူပုန္းတမ္း ကစားခဲ့ဖူးတယ္။ ။

ေဇာ္မိုးလြင္

.......................................................................


"ျဖတ္သြားျဖတ္လာျပဳက်င့္ျခင္းခံရေသာ ဝါက်မ်ားအေၾကာင္း"



ေရတမာနဲ႔မေလးရွားပိေတာက္ပင္ေတြ
မျမင္ရတာၾကာေသာ မိတ္ေဆြေတြလည္း စကားပြင့္စိမ္းစိမ္းေတြနဲ႔
မရိတ္သိမ္းျဖစ္ေသးတဲ့ မုတ္ဆိတ္ေမြးပင္ေတြလို
ႀကိဳးတိက်ဲတဲ၊

တစ္ေယာက္အလိုတစ္ေယာက္မလိုက္ႏိုင္တဲ့အခါ
ခင္ဗ်ားတို႔ လက္ထဲမွာ အလကၤာေတြ နိမိတ္ပံုေတြ
အပစ္အခတ္ အျဖတ္အေတာက္ အခ်ိန္းအခ်က္
အမ်က္ေတြ တစ္ခြက္ေလာက္ေမာ့ေသာက္ရေအာင္
ခင္ဗ်ားတို႔ကို ႀကိဳဆိုေနမယ့္
ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္း၊ ပီမိုးနင္းလမ္း၊ ေရႊဥေဒါင္းလမ္း၊ ၿမိဳ႕မၿငိမ္းလမ္း
နားခိုစရာ ဘိုထိုင္အိမ္သာနဲ႔အဲယားကြန္းဘံုရိပ္သာ
လိုခ်င္တာရႏိုင္မယ့္ ၿမိဳ႕ေတာ္မတ္နဲ႔ ဆိုက္ဘာကေဖး၊ ကဗ်ာကေလးေရး
အေညာင္းအညာေလးလည္း ေျဖခ်င္ရင္ ေျပႏိုင္တာေပါ့၊

ဝီစကီနဲ႔အင္နာဗြန္စီ တည့္ပါတယ္ကိုယ့္လ
ူဒီတစ္ပတ္ စေနမလာျဖစ္ေသးဘူးလား
ျပန္ေရာက္သြားၿပီဆိုတဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ ဘယ္ကိုလာေတြ႕ပါဆိုတဲ့အေၾကာင္း
အႀကံေျပာင္းတဲ့အေၾကာင္းျပန္စကား ဖုန္းလိုင္းေတြ မအားေသးဘူးေလ

ကိုယ့္ထီးကိုယ့္နန္း ကိုယ့္ၾကငွန္းနဲ႔ဆိုၿပီး
ရင္ေငြ႕ေလးေျပးေျပးလံႈရ ...ႏို႔သက္ေလး ေျပးေျပးခံရ
အဖိုအမေတြမရွိလည္းရတဲ့ ကမၻာႀကီးမွာ
ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ေတာ့ ရွိသင့္ပါတယ္။ ။

ဗညားလိႈင္ဦး

............................................................................


"လက္ေဆာင္မြန္"

ရာသီက ပန္းကိုေစာင့္တယ္
အလြမ္းက ငါ့ကို ေစာင့္တယ္
တစ္မိုးလံုး ေဖ်ာက္ဆိပ္ခ်ည္းလို႔
ဘယ္သူေျပာလဲကဲ ေဟာသည္မွာ
ဘယ္သူေျပာလဲ တစ္ေတာလံုးေႂကြ
ဒီသီခ်င္းကို ေမာင္ေဒါင္းလည္း ဆိုတယ
္ဗညားလိႈင္ဦးလည္း ဆိုတယ္
ျပန္မေတြ႕တာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ
ငယ္သူငယ္ခ်င္းမေလး ယုယုလြင္လည္း ဆိုတယ္
ေခ် လည္း ဆိုတယ္
အေမလည္း ဆိုတယ္
လြမ္းတတ္သူမ်ားသမဂၢမွာ
ခင္ဗ်ားနာမည္စာရင္းေပါက္ပါေပါ့
ကိုေနာင္မင္းႏိုင္။
လူေျပာသူေျပာလမ္းထဲ
လူလြမ္းသူလြမ္း ေျပာျဖစ္တာေတြ
ေနာက္ဆံုး အသံ
အက်ယ္ႀကီးထြက္ျပၿပီးမွ
ရြာမယ့္မိုးက
လာမယ့္မိုးကို ဆီးလို႔ႀကိဳမယ္လုပ္တယ္
တကယ္ေတာ့ဆုေတာင္းခန္းေတြက ထြန္းညႇိလိုက္တဲ့အသံပါ
တစ္လြမ္းလြမ္း တစ္လြင့္လြင့္
စီးဆင္းေနတဲ့
ပန္းပြင့္ဝါဝါေလးတို႔ရဲ႕
ဆြတ္က်င္ေမႊးျမ အနာတရကို
စိုက္ပ်ိဳးခဲ့ျခင္းလည္း ျဖစ္ေပရဲ႕
တရားကို နတ္ေစာင့္သတဲ့
ဒါဆို
မတရားတာကို ဘာေစာင့္ပါလိမ့္ မိတ္ေဆြတို႔
ရာသီက ပန္းကို ေစာင့္တယ္
အလြမ္းက ငါ့ကို ေစာင့္တယ္
မတရားတာကို ဘာေစာင့္ပါလိမ့္မိတ္ေဆြတို႔
အျဖဴစင္ဆံုးဟာ
အျဖဴစင္ဆံုးမျဖစ္ခဲ့ေတာ့ဘူးဆိုရင္
အဲဒီေမတၱာတရားဆီ
ငါမေရာက္ေရာက္ေအာင္သြားပါရေစ
မတားပါနဲ႔
ဘီလူးနကၡတ္မွာလည္း
နံ႔သာပန္းေတြပြင့္ခြင့္ရွိေၾကာင္း
ေႏွာင္းလူတို႔ သိၾကားပါေစေလ
ဗုဒၶရဲ႕အဆံုးအမမွာ
အပၸမာေဒန သမၺာေဒထ
ကိုယ့္ဒဏ္ရာကိုယ္ မေမ့ဖို႔ေတာ့
လိုရဲ႕မဟုတ္လား
ငါတို႔ဟာ ေျပာၾကရတယ္
ငါတို႔ဟာ စကားေတြ ေျပာၾကရတယ္
ငါတို႔ဟာခ်စ္ျခင္းေမတၱာအတြက္ စကားေတြေျပာၾကရတယ္
ကရားထဲက ေရက်သလို စကားေတြက
အမွားထဲက ေရႊေတြ႕သလို တရားေတြအေၾကာင္း
ငါတို႔ဟာ
ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေျပာေနၾကရဦးမယ္မဟုတ္လား
ေတာင္တန္းေတြဟာ
ၿငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္သေလာက္
ဝါးရြက္ေတြကေတာ့
အသံအက်ယ္ႀကီး လႈပ္ခတ္ၾကတယ္ေလ
မိတ္ေဆြတို႔
အစ္ကိုတို႔
သူငယ္ခ်င္း ညီအစ္ကိုတို႔ေရ
ဒီေႏြဦးဟာ
ကြ်န္ေတာ္တို႔လက္ထဲမွာ
ပြင့္ဖူးရမယ္ဆိုတာ ေသခ်ာခဲ့ၿပီ။ ။

Aမြန္

..........................................................



"ပင့္သက္"

အားလံုးက
ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျဖစ္ေစခ်င္တယ္။

ဒါေပမယ့္
ထပ္မံ႐ႈပ္ေထြးျခင္းေတြ ေမြးဖြားခဲ့ၿပီ။

ငါတို႔
အေမွာင္တြင္းမွာ
မ်က္ႏွာအဝတ္စည္းၿပီး
ၿပံဳးရယ္တတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကရေအာင္။ ။

ဖ်ာပံုေမာင္ေမာင္စႏၵာ


"မ်က္ရည္ဝဲေနတဲ့ဟြန္းသံ"

ေဖေဖရဲ႕ ႐ိႈက္သံမွာ
ကြ်န္ေတာ္ငိုေနတယ္ဆို ယံုမလား။
ေႂကြးေဟာင္းကိုမဆပ္ႏိုင္ေသးဘဲ
ေႂကြးသစ္ပါ ဆက္တင္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ္
ေဖေဖ့အရိပ္ မိုးကုတ္စက္ဝိုင္းက
ကမၻာ့အနက္ဆံုး ေခ်ာက္ထဲခုန္ခ်ခဲ့။
ကြ်န္ေတာ့္စိတ္နဲ႔
ေဖေဖ့ႏွလံုးခုန္ခဲ့တယ္ဆိုတာေမ့ခဲ့။
ေဖေဖ က႐ုဏာေဒါသနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္မာနၾကားမွာ
ရနံ႔အျပည့္ပန္းေတြညႇိဳးခဲ့။
ငယ္ငယ္က ပံုရိပ္ေတြ
ႀကီးလာေတာ့ ပိုထင္ရွားတယ္ဆိုတာ ဟုတ္တယ္။
မိသားစုနဲ႔ေဝးမွ
မိသားစုအရသာကို ငတ္မြတ္တယ္ဆိုတာ ဟုတ္တယ္။
အေဖမရွိေတာ့တဲ့ ေဖေဖ
သားတစ္ေယာက္ရွိေန႐ံုနဲ႔
စၾကဝဠာတစ္ခုစာ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ခဲ့တယ္လား။

ေဖေဖ့ အေမ ကြ်န္ေတာ့္အဘြား
ေဖေဖ့အေပၚ ခ်စ္ခဲ့တာထက္
ကြ်န္ေတာ့္အေပၚ ေဖေဖ ပိုခ်စ္ခဲ့တယ္လား။
မိဘေမတၱာရဲ႕ အျဖဴေရာင္တရားမွာ
အဖိုအမ, မကြဲျပားပါဘူး
ကြ်န္ေတာ့္အႏုပညာလက္ညႇိဳးေလး
ေဖေဖ့ပါးစပ္ထဲ ျပည္ေပါက္ခဲ့တာေတာင္
မ်ိဳခ်ခဲ့တဲ့ ေဖေဖ
အိပ္မရတဲ့ ညေတြမွာ
ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ စဥ္းစားေတြးေတာပူပန္ရင္း
ရင္ထဲေတာက္ေလာင္ေနတဲ့ မီးရွိန္နဲ႔
အေပၚေသြး (၁၉၀)၊ ေအာက္ေသြး (၁၀ဝ)
နည္းတာမွမဟုတ္။
ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ေဆးမင္ေၾကာင္ထိုးခဲ့ၿပီ။

ကြ်န္ေတာ့္အဓိပၸာယ္ ကြ်န္ေတာ္ဖြင့္ဆိုခဲ့ၿပီ
အေဝးေရာက္သားရဲ႕ေနာင္တမွာ
စဥ္းစားတိုင္း ဝဲခဲ့တဲ့ မ်က္ရည္နဲ႔
စိတ္ကူးတိုင္ပင္ခဲ့တဲ့ အသိ
ကြ်န္ေတာ့္အမွန္တရား
ကြ်န္ေတာ့္အေပၚ ဘယ္ေလာက္မွားခဲ့သလဲ။
ေမတၲာကင္းမဲ့ဇုန္မွာ
ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲက ေဝဒနာဟြန္းသံကို
ဘယ္သူၾကားမွာတဲ့လဲ။
ေဖေဖ့အိမ္က ေျမႀကီးရနံ႔ကို ဆာတဲ့စိတ္နဲ႔
ဒီကဗ်ာမွာ ကြ်န္ေတာ္တီးေနတဲ့ ဟြန္းသံ။ ။

တိုးေႏွာင္မိုး

......................................................................


"ေပ်ာ္႐ႊင္သူ"


အမွန္တရားက ဖိနပ္ျပင္ေနခ်ိန္မွာ အမွားက ကမၻာတစ္ပတ္ျပည့္ခဲ့တာလား
သူေတာ္စင္က ပုတီးတစ္ပတ္ျပည့္ခ်ိန္ သူမိုက္က ငိုက္ျမည္းေနတုန္းလား
တစ္ေယာက္က အခြန္း (၆၀) ဆရာေခၚမွ
တစ္ေယာက္က တစ္ခြန္းပဲ ျပန္ထူးတာလား
မၿပီးႏိုင္၊ မစီးႏိုင္လည္ပတ္ေနတဲ့သံသရာမွာ
နံနက္ခင္းပြင့္တဲ့ ပန္းကအစ ဆံုလည္ႏြား
ခ်စ္ျခင္းေမတၲာေတြ ဆင္ကန္းေတာတိုးနဲ႔
ဝင္ဝင္ပူးေနတဲ့ ဝိညာဥ္မ်ား
ကိုယ္ ဒီေနရာ ျပန္ျပန္ေရာက္လာတာ
ဘယ္ႏွႀကိမ္ဘယ္ႏွခါရွိၿပီလဲ
ေရာက္ခ်င္ေပမယ့္ မေရာက္ေသးတဲ့ တစ္စံုတစ္ရာအတြက္
မေရာက္ခ်င္ေပမယ့္ ေရာက္လာဦးမယ့္ တစ္စံုတစ္ရာအတြက္
ေမြးေန႔ဟာ ေလာကမာယာေနာက္တစ္ခြက္လား။ ။

ဝိုင္ခ်ိဳ

....................................................................................


"ေတ့လြဲဇာတ္ေပါင္းခန္း"

ငါနဲ႔မင္း အခုလို ေတြ႕ဆံုျခင္းကိုက
အေတာ္လြဲေခ်ာ္မႈတစ္ခုတေလပါပဲ
အခုေလာက္ဆို ...
... ပန္းၿခံတစ္ခုထဲက
ဒန္းေလးတစ္စီးေပၚ ကြ်န္မ ေရာက္ေနေလာက္ၿပီ
ငါ့ကိုလည္း ဘဏ္တိုက္တစ္ခုထဲမွာ ေတြ႔ၾကတယ္ေျပာတယ္
ငါ့အတြက္ မင္းမရွိလည္း ရတယ္
ကြ်န္မလည္း ရွင့္ကို အလိုမရွိေတာ့ဘူး
မင္းရဲ႕ခါးသားေဖြးေဖြးေလးေတြကို ၿငီးေငြ႔ေနၿပီ
ရွင့္ရဲ႕မထံုတတ္ေတးကို စိတ္ပ်က္မိတာေတာ့ အမွန္ပဲ
အတြင္းခံအနီဆို ဘေလာက္စ္အနီဖက္ရွင္
ရွင့္အေတြ႔အထိကို ကြ်န္မေညာင္းညာေနၿပီ
လာေသးတယ္၊ အတြင္းခံအျပာအစက္အေျပာက္ဆို
ဘေလာက္စ္အျပာအစက္အေျပာက္ဆိုတာေတြ
စက္႐ံုတစ္႐ံု၊ အိမ္တစ္လံုး၊ မိန္းမတစ္ေယာက္
အၿမဲျပဳျပင္ဖို႔ လိုေသးတယ္ဆိုတာ ရွင္မသိတာအံ့ပါရဲ႕
ေႏြၿပီးရင္ ... မိုး လာေတာ့မယ္ ...
မိုးၿပီးရင္ ... ေဆာင္းေရာက္ေတာ့မွာလို ...
အဲဒီလို မင္းအတြက္ ငါ့မွာ အဆင္သင့္မရွိခဲ့ဘူး
မင္း Mr. LP ကို သိလား
ကြ်န္မ အ႐ူးေတြအေၾကာင္း စိတ္မဝင္စားဘူး

႐ုပ္ရွင္႐ံုေဟာင္းႀကီးေရွ႕က မင္းထြက္သြားလို႔ရပါၿပီ
ငါကေတာ့ တစ္ေယာက္ကို ေစာင့္ရဦးမယ္
က်ားႏို႔စို႔ခ်င္လွ်င္ေတာ့ က်ားေခါင္းထဲဝင္ရဲရမယ္
သြားပါ ... သြားလို႔ရပါၿပီ
ေသသူကိုရွင္သူက တ စရာအေၾကာင္းလည္း မရွိ
ငါ့ကို မင္းအနီေရာင္ၾကက္ေျခခတ္လိုက္သလို
ငါတစ္ေယာက္ေယာက္ကို ေစာင့္ရမယ္
တစ္ေယာက္ေယာက္ကို
မင္းလိုပဲ ငါက ျပန္ၿပီး အနီေရာင္ၾကက္ေျခခတ္ေပးရမယ္
ဒါမွမဟုတ္
ႏွစ္ထပ္ကြမ္းေပ်ာ္ရႊင္မႈတစ္ခုခု
ေနာက္ဆံုးေတြ႕ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့
ဗုဒၶဟူး တဟူးဟူးမွာ
ေဒါင္းလမ္းထဲက သီခ်င္းမဖြင့္တဲ့လက္ဖက္ရည္ဆိုင္/သိလား
တို႔ႏွစ္ေယာက္ထဲက
တစ္ေယာက္ေယာက္မလာေသာနည္းနဲ႔/လမ္းခြဲၾကဖို႔
တစ္ဦးကဆုတ္ခြာေပးျခင္းနည္းလမ္းပဲ
ေတာ္ေတာ္လြဲေခ်ာ္တဲ့အ,တတကံတရားရယ္ ...
ဗုဒၶဟူး ... တဟူးဟူးေရာက္ၿပီေလ
ကြ်န္မက ရွင္မလာေတာ့ဘူးထင္ခဲ့တာ
ငါတို႔ လွည့္လို႔မရတဲ့ လိႈဏ္ေခါင္းက်ဥ္းထဲေရာက္ေနၾကၿပီေလ
လြဲလြဲေခ်ာ္ေခ်ာ္နဲ႔တိုက္ဆိုင္ခဲ့ပံုက
အံ့ဩ ထင္မထား ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔
ေဒါင္းလမ္းထဲက သီခ်င္းမဖြင့္တဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထဲမွာ။ ။

သူရနီ

.......................................................................................


"ေက်းဇူးမ်ားတဲ့ကဗ်ာ"

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ လို႔
ေက်းဇူးစကားကို လြယ္လြယ္ေျပာတတ္ၾကေပမယ့္
ေက်းဇူးရွင္စစ္စစ္ေတြကို
ေက်းဇူးသိတတ္ဖို႔ေတာ့ မလြယ္ဘူး။
ေက်းဇူးမဆပ္ႏိုင္ရင္ေတာင္
ေက်းဇူးရွိတယ္ဆိုတာကို သိေနရင္ပဲ
ေက်းဇူးသိတတ္တယ္လို႔ ဆိုရမယ္။
ေက်းဇူးခံထားလို႔
ေက်းဇူးစားတာဆိုၿပီးေတာ့
ေက်းဇူးခ်င္း ေခ်ပစ္ေနတာေတြဟာ
ေက်းဇူးတင္ရမွာစိုးလို႔
ေက်းဇူးကန္းျခင္းတစ္မ်ိဳးပါပဲ။
ေက်းဇူးတရားကို ဆင္ျခင္ေအာက္ေမ့ႏိုင္စြမ္းဟာ
ေက်းဇူးသိတဲ့သူေတာ္ေကာင္းေတြသာ လုပ္ႏိုင္တာပါ၊
ေက်းဇူးႀကီးမားေလေလ
ေက်းဇူးဆပ္ရ ခက္ေလေလမို႔
ေက်းဇူးဆိုတာကို ဘာဝနာတစ္ခုလို ပြားမ်ားသင့္တာေပါ့။

ေက်းဇူးရွိမွ ေက်းစြပ္တယ္ဆိုတာကလည္း
ေက်းဇူးရွင္ကို ေစာ္ကားၾကတဲ့ လူမိုက္ေတြေၾကာင့္ပါပဲ
ေက်းဇူးျပဳၾကသူေတြဟာ
ေက်းဇူးတုန္႔ျပန္လာမွာကို မေမွ်ာ္ကိုးဘဲ
ေက်းဇူးရွင္နာမည္လည္း မခံယူဘဲ
ေက်းဇူးဆပ္ေနသလို ျပဳမူလုပ္ေဆာင္ေနၾကတာပါ။
ေက်းဇူးရွိတယ္လို႔ ကိုယ္တိုင္က တဖြဖြေျပာၿပီး
ေက်းဇူးရွိေၾကာင္းကိုယ့္ဘာသာ ေၾကျငာေနတာကေတာ့
ေက်းဇူးရွင္ေယာင္ေဆာင္ခ်င္လို႔ပဲေပါ့။
ေက်းဇူးအေၾကာင္း ဆင္ျခင္ပြားမ်ားမိရင္း
ေက်းဇူးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေရးလိုက္မိတဲ့ ဒီကဗ်ာ
ေက်းဇူးမ်ားခဲ့ပါရဲ႕ ။ ။

ေမာင္မ်ိဳးမြန္

................................................................................


"ေနာက္တီးေနာက္ေတာက္ကမာၻ(ကဗ်ာ)ေနာက္ဆက္တြဲ (စ)"

အနာေပၚ တုတ္က်တာလည္း အရသာ
နာက်င္စရာေတြမ်ားေတာ့ နာက်င္ျခင္းဟာလည္း အရသာျဖစ္လာ
တစ္စစီဖဲ့ေႁခြခ် ေက်ာက္ေတာင္ႀကီးက ျခေတာင္ပို႔သာသာ
တျဖည္းျဖည္းပါးလ်လာတဲ့ကမာၻ
ရယ္ရရင္ၿပီးေရာလား ရယ္ရယ္ေမာေမာေပါ့ေပါ့ပါးပါးရယ္
"ႀကိမ္နဲ႔႐ိုက္ၿပီး ထြက္ေစခဲ့တဲ့ေသြးစက္တိုင္းကို ဓားနဲ႔ပိုင္းလို႔ထြက္က်လာတဲ့
ေသြးစက္ေတြနဲ႔ေပးဆပ္ၿပီးတဲ့အထိ အဲဒီစစ္ပြဲႀကီး ဆက္ျဖစ္ေနေစဦးမယ္ဆိုရင္"
ေအဗရာဟင္လင္ကြန္းရဲ႕မိန္႔ခြန္းအတိုင္း
ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆက္လက္ရယ္ေမာႏိုင္ၾကမွာလား
ေျမာက္ကိုရီးယားကေတာ့ ျႏဴးကလီးယားစမ္းသပ္တုန္း
အနာမက်က္ေသးတဲ့ကမာၻဟာ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ဒဏ္ရာကို ခံႏိုင္ရည္ရွိပါ့မလား

ဟီ႐ိုရွီးမားအတြက္ မ်က္ရည္ေတြ မခမ္းေျခာက္မီ
ကာဝါနာစကီအတြက္ မ်က္ရည္ေတြ မခမ္းေျခာက္မီ
ကမၻာႀကီးအတြက္ လက္သီးပုန္းထဲက စိုးရိမ္ရတာလည္း ရယ္စရာ
ေခါင္းမျပဴရ၊ လက္မထုတ္ရ
က်ပ္ညႇပ္ေနတဲ့ ဘတ္စ္ကားထဲက တစ္ေယာက္စာအသက္ပို႐ႈရတာလည္း
ေနာက္ေတာက္ေတာက္
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ဝတ္ထားတဲ့ တီရွပ္စေတကာက
"ရွင့္ကိုယ္ရွင္ဂ႐ုစိုက္ပါ၊ ဘာအတြက္မွ မစိုးရိမ္ရ"
ေလေပၚဝဲေနတဲ့ မီးခိုးေငြ႕ေတြၾကည့္ အသက္႐ႈက်ပ္ေနတဲ့ကဗ်ာဆရာ
ကိုယ့္အိမ္ေခါင္မိုး ကိုယ္မဖာႏိုင္ဘဲ အိုဇုန္းလႊာကို တက္ဖာပစ္ရမယ္တဲ့
ေနာက္တီးေနာက္ေတာက္ ကဗ်ာ။ ။

လင္းသဏ္ညီ

.......................................................................................


"သာမန္အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ ရုတ္တရက္ေသဆံုးျခင္း"

မိုးညေနကေတာ့ ပံုမွန္ပါပဲ
လမ္းေလွ်ာက္သူေတြလည္း ပံုမွန္
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္သူေတြလည္း ပံုမွန္
ကြမ္းယာဆိုင္ေတြလည္း ပံုမွန္
အဆာေျပဆိုင္ေလးေတြလည္း ပံုမွန္
လုပ္သားျပည္သူေတြလည္း
အားသစ္ေမြးဖို႔ ပံုမွန္အိမ္ျပန္လို႔။
သူမဟာ ရွယ္လီကိုမသိခဲ့ဘူး
ဗင့္ဆင့္ဗန္ဂိုးကို မသိခဲ့ဘူး
ၿမိဳ႕မၿငိမ္းကို မသိခဲ့ဘူး
ငုယင္ဗန္ထ႐ြိဳင္းကို မသိခဲ့ဘူး
ၾကည္ေအးဝတၳဳထဲက
"ေပ်ာ္ေနခ်ိန္မွာ ေသရတာ" ဆိုတဲ့
အယူအဆကို မသိခဲ့ဘူး။

ခ်စ္သူစက္ဘီးကယ္ရီယာမွာ
ခါးကေလးဖက္ေပ်ာ္ေနတုန္း
ျဗဳန္းဆို
ေသမင္းရဲ႕ ဓားေကာက္ဖ်ားမွာ
အသက္ဟာ ခ်ိတ္ၿပီးပါသြားရ
ျပဌာန္းၿပီးသား အကုသိုလ္က
ျပဌာန္းၿပီးသား ကံၾကမၼာအတြက္
ျပဌာန္းၿပီးသလို ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပံု။
ေနပံုေနနည္းေတြ ေတြးမိတဲ့အခါ
ေသပံုေသနည္းေတြအစိုးမရတဲ့အခါ။
တစ္ဖက္ကေတြးေတာ ကံဆိုးတယ္
တစ္ဖက္ကၾကည့္ေတာ့ ဝဋ္ကြ်တ္တယ္
ဒါေပမယ့္
အားလံုးဟာ စုတ္တသပ္သပ္။ ။

ဖြဲ႔သီသစ္

.................................................................

"ဆိပ္ကမ္းမဲ့ မိုးတိမ္"

ကိုယ့္အတၱေတြသီးပြင့္ဖို႔
ဘံုေျပာင္းသြားတဲ့ သံုးရာသီအေၾကာင္းမေျပာေၾကး
သကၠရာဇ္တြင္းၿပိဳမႈမွာ
အတိုင္းအတာတစ္ခုအရ
ကိုယ့္ေရေျမသဘာဝနဲ႔
ကိုယ့္အသီးအပြင့္ေတြ
အေလအလြင့္ရွိ မရွိ စစ္ေဆး ...
ဒါအေရးႀကီးတယ္။
ဖိနပ္ပါး
ထီးပါး
အစာအိမ္ပါး
ပါးခ်င္တာပါး
အႏုပညာမပါးဖို႔ဘဲ အေရးႀကီးတယ္။

ကိုယ့္အိမ္နေဘးက စိုက္ခင္းေတြ ငဲ့ၾကည့္
အသားလည္း ျပည့္
အသီးလည္း ခ်ိဳ
အရိပ္လည္း ရ
ဖြံ႕လို႔ ... ထြားလို႔
ကိုယ္ေတြမွာသာ
ေသာင္ထြန္းမွာလား
ကမ္းၿပိဳမွာလား
စဥ္းစားရင္း ...
ကမ္းနဖူးမွာ အလြမ္းငင္ေနမိ။ ။

မင္းထက္ခိုင္

........................................................................



"ကင္မရာကို ရဲရဲၾကည့္"

ကင္မရာကို ရဲရဲၾကည့္ ...
အထားအသိုမွာ ဘာမွမျဖစ္ဘူး
အေရြ႕အလ်ားမွာ ဘာမွမရွိဘူး။
တစ္ကိုယ္လံုးကို ဂ႐ုစိုက္ၾကည့္႐ႈေနက်
ဦးေခါင္းရဲ႕တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ဆန္
မွတ္တမ္းတင္ျပဳစုမႈအေထြေထြ
အရွိန္အဝါေတြထိန္ထိန္သာ။
ခပ္တည္တည္မာန္အမူအရာအျပည့္နဲ႔
"ရွင္တို႔အားလံုးအတြက္ ကြ်န္မဟာ
ကုရာနတိၳ ေဆးမရွိပါလား" ဆိုၿပီး
အသက္ရည္တစ္စက္နွစ္စက္အရသာရွိမို႔
မ်က္ရည္တစ္စက္ႏွစ္စက္က်ျပလိုက္။

အိပ္မငိုက္နဲ႔
ဇာတ္ၫႊန္းဟာ အရွင္လတ္လတ္
ရွင္သန္မႈဟာ ေဒါက္ေတြရဲ႕အေပၚက
အဝန္းအဝိုင္းပဲ
အျပစ္မဲ့ေနထိုင္လို႔မရသူရဲ႕ အႏွစ္မဲ့ေျပးလမ္းေပၚ
သတိရွိသည္ ...
အႏၱရာယ္ႏွင့္ေမာင္း။
မဟုတ္ရင္ ဖ်ားမယ္
မဟုတ္ေသးပါဘူး ... ဒါေတြကို
ဘာျဖစ္လို႔ တစ္ေယာက္တစ္လွည့္သီဆို
အသားလွဆီ၊ ဘဝအလွဆီနဲ႔
လမ္းကက်ဥ္းက်ဥ္း
အလင္းကၾကမ္းၾကမ္း။

တစ္ခုခ်င္းဆီ
တစ္ဦးခ်င္းဆီ ေရြ႕လာမယ္
လွည့္လာမယ္
ကင္မရာကို ရဲရဲၾကည့္
ျဖည္းျဖည္းႏြဲ႔ႏြဲ႔ေလး ရွိဴးထုတ္ေလွ်ာက္
မွန္ရင္မွန္တယ္
မမွန္ရင္ မမွန္ဘူး အရဲစြန္႔ေျပာ
႐ိုက္ၿပီေနာ္ ...
"ဖ်တ္"... ။ ။

ညိဳႏြယ္ထြန္း

...................................................................


"အျခားတစ္ဖက္မွဆက္လက္၍"

ရက္ရက္စက္စက္ ေမ်ာပါသြားတိုင္း
႐ူး႐ူးသြပ္သြပ္ ခံစားရတိုင္း
ကဗ်ာဟာ မုန္တိုင္း
ကဗ်ာဟာ ေလေပြ
ကဗ်ာဆရာေတြရဲ႕ ဘဝဟာ
ေနာက္ဆုတ္ဖို႔၊ လက္ေျမႇာက္ဖို႔
ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ်ဖို႔ ဘယ္ေတာ့မွ မဟုတ္ဘူးေလ ...
ကဗ်ာရပ္တည္မႈ အဆင္မွေျပပါ့မလား
ကဗ်ာရဲ႕ရယ္သံဟာ
အေလးအပင္တစ္ခု ခ်ိတ္ဆြဲထားသလို
ကဗ်ာစကားသံကလည္း
အသြားအလာ အထားအသို ခဏခဏမွားတယ္
အျခားကဗ်ာေတြဖတ္ၿပီး
ကဗ်ာေတြနဲ႔ ပိုပိုေဝးသြားတယ္လို႔ ကဗ်ာက ခံစားရ
ဂီတဆိုရင္လည္း
CD ေနာက္တစ္ခ်ပ္ေျပာင္းလိုက္တာနဲ႔အဆင္ေျပမယ္

႐ႈေမွ်ာ္ခင္းေတြ ျမင္ရဖို႔ သက္သက္နဲ႔ေတာ့
ျပတင္းတံခါးကို ဖြင့္ထားလိုက္ဖို႔
ကဗ်ာက အၿမဲျငင္းဆန္တယ္
ေလေကာင္းေလသန္႔ရဖို႔သက္သက္နဲ႔ေတာ့
ပင္လယ္ကမ္းစပ္ရွိရာဆီသြားဖို႔
ကဗ်ာက အၿမဲျငင္းဆန္တယ္
ကဗ်ာရဲ႕ အၾကည့္ဟာ
ဗလာ၊ ေဝ၀ါး၊ ဟင္းလင္းပြင့္ထြက္လို႔
ကုန္ထုတ္လုပ္တာဆိုရင္လည္း
ဒီအစိတ္အပိုင္းေတြကို
မတပ္ဆင္ဘဲ ထားလိုက္ေတာ့မွာပဲ
ကဗ်ာပို႔လိုက္တဲ့ Massage ေတြက
တျခားကဗ်ာဆရာေတြဆီေရာက္ပါ့မလား
ကဗ်ာခံစားရသလို
ကဗ်ာနားလည္သလို
တျခားကဗ်ာဆရာေတြ ခံစားနားလည္ပါ့မလား
ကဗ်ာဟာ
ကဗ်ာေတြေရးေနရင္းနဲ႔
ကဗ်ာနဲ႔ ပိုေဝးသြားသလို ခံစားေနရ
ဂီတဆိုရင္လည္း
CD ေနာက္တစ္ခ်ပ္ ေျပာင္းလိုက္႐ံုတင္ပဲ။ ။

ေအာင္ပိုင္စိုး

.....................................................................................


"ဟသၤာတ"


တစ္ႏွစ္လံုးေနလို႔မွ
ဟသၤာတစ္ေကာင္ မျမင္ရတဲ့ ဟသၤာတ။
လာျခင္းေကာင္းမွ ဟင္းေကာင္းစားရမယ္ဆိုလို႔
ရသတဏွာေနာက္ တစ္ေကာက္ေကာက္လိုက္ရင္း
ျမစ္ဟာၿမိဳ႕နဲ႔ လင္ခန္းမယားခန္းျပတ္ခဲ့ရ
သြားေလသူရဲ႕ေကာက္ေၾကာင္းကို
အလြမ္းစိတ္နဲ႔ရင္ခြင္ပိုက္လို႔
ေသြးဆိုးေသြးမိုက္ကို မပစ္ရက္လိုက္ပံုက
သံေယာဇဥ္အထပ္ထပ္၊ တာေတြလို ရစ္ပတ္မြန္းၾကပ္ေပါ့။
လင္ပစ္မေလးဟသၤာတ ...ေရ
မင္းကသာ အိုစာသြားတယ္
ေခ်ာင္းေကာေလးက ေခ်ာေကာင္းတုန္းလားကြယ့္။ ။

စိုးထြဋ္

...........................................................................

"ထစ္အေနတဲ့ သီခ်င္း"

ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းက ဘာေဆးေသာက္ေသာက္
ဒီေတာင္ကို ေက်ာ္ႏိုင္ပါ့ဦးေတာ့မလား
ငါတို႔ရဲ႕လူ႔အျဖစ္ကို စဥ္းစားခန္းဝင္မိၿပီ။
အျမင္ေတြက ေတြေဝတြန္႔ဆုတ္လာ
အထင္နဲ႔သာ ေပါက္ေရာက္ရွည္လ်ားခဲ့ရတဲ့ခရီး
စားေနတဲ့ ထမင္းတစ္လုပ္ထဲ
မ်က္ရည္ႏွစ္ဆေရာပါတယ္။
ယံုၾကည္ပါ
ခြ်တ္ေခ်ာ္မႈေၾကာင့္ ေရေမ်ာကမ္းတင္ ျဖစ္ရတဲ့အခါ
သီခ်င္းတစ္ပုဒ္မွာ အလြမ္းနဲ႔အဆံုးမဲ့မဲ့
ပ်ံသန္းသြားတဲ့ ငွက္ေတြကို ေမာ့ၾကည့္ရ
႐ႈပ္ေထြးဆူညံတဲ့ လူနဲ႔စက္တပ္ယာဥ္ေတြကို
ေငးၾကည့္ရ
ထမ္းထားရတဲ့ လူ႔အျဖစ္ကေတာ့ ဒီဓာတ္ျပားပဲ။
တစ္ေန႔တစ္ေန႔
စားပြဲေပၚ
ေဖာသြပ္ေဖာင္းကားအသံျမည္ေနတာ
ၾကားရဖန္မ်ားလြန္းလို႔ ႐ိုးအီေနတဲ့
စကားလံုးသက္သက္ခ်ည္းမဟုတ္လား
ေသခ်ာခဲ့ပါၿပီ
ငါတို႔ တစ္ခုခုကို ျငင္းပယ္ရေတာ့မယ္။ ။

နီမ်ိဳးထက္

ထူးအိမ္သင္ ကဗ်ာမ်ား

Thursday, August 13, 2009


... အေမ ...
မိန္းမတကာထက္၌ က်ေနာ္ေလးစားျမတ္ႏိုးမဆံုးေသာ
အနာဒိအနႏၲေမတၱာရွင္ “ ခ်စ္ေသာ ေမေမ ” သို႔ ...

အေမ .....
သားေတာ့ မီးေလာင္ေနၿပီ
လူေတြကေတာ့ ရယ္မွာပဲ
သားရင္ထဲမွာ
ကဗ်ာ ...
ကဗ်ာ ...
ကဗ်ာ ...
သက္သာရာ ရမလားလို႔ပါ
(ဒီတစ္ခါေတာ့ျဖင့္)
၀မ္းေရစပ္ရင္လည္း
နည္းနည္းခြင့္လႊတ္ပါအေမ
သားေတာ့ မီးေလာင္ေနၿပီ။
သွ်ပ္မွဴးေက်ာ္



... ျမ ...
အခါတစ္ပါး၌ သူမ၏လက္၀ယ္
ထက္ “ျမ” ေသာ ျမားတစ္စင္းတည္၏။
သို႔ေသာ္ “ေတး” မရွိ။
ထိုအခါ
ငါ၏လက္၀ယ္
ခ်ဳိ ”ျမ” ေသာ ေစာင္းတစ္အိုးတည္၏။
သို႔ေသာ္ “ႀကိဳး”မရွိ။
သွ်ပ္မွဴးေက်ာ္၊ ေမာင္မိုးေက်ာ္၊ အရိုင္းျဖဴ
(အဲဒါ သူ႔ကေလာင္ေတြပါ)


... စင္သီယာ ၁ ...
ငါမငိုဖူး
ျပာပံုမွာလူးတဲ့ဘ၀
လြတ္ေျမာက္ေရး လမ္းစရွာတုန္း
မင္းအမုန္းကိုေမ့လို႔
အေငြ႕ပ်ံေနတဲ့မ်က္ရည္
ေလေပြနဲ႔ သစ္ရြက္
ေခြၽးစက္ေတြ ေခြၽရဦးမယ္
တကယ္ပါ စင္သီယာ
ငါမငိုဖူး ...
ပထမဆံုး မင္းအတြက္ငါ
ေသခဲ့တာၾကာၿပီ
မေႂကြနဲ႔စင္သီယာ
ငါ ...
သွ်ပ္မွဴးေက်ာ္


... စင္သီယာ ၂ ...
ငါ့ကဗ်ာ ဘယ္မွာလဲ
မရဲတရဲ ေမးခြန္း
တိုးတိတ္လြန္းမွာသိတယ္
နယ္မခ်ဲ႕မီနဲ႔ ေ၀ဒနာ
ငါမေနတတ္ဖူး
အရူးတစ္ေယာက္ရဲ႕ လြမ္းခ်င္းကို
မင္းဘာေၾကာင့္ နားေထာင္ခ်င္တာလဲ
အသဲမွာစြဲတဲ့ ႁမွားခ်က္ဟာ
လူမသိဘဲ အသက္ေသေစတယ္
ေႏြမွာျဖစ္တဲ့ မိုးတိမ္ဟာ
မုတ္သုန္မလာခင္ အိပ္စက္ရဦးမယ္
မင္းရဲ႕ ေနာက္ဆံုးရယ္ေမာသံမွာ
ငါေသခဲ့ၿပီ စင္သီယာ
ငါ့ကဗ်ာဘယ္မွာလဲ။
သွ်ပ္မွဴးေက်ာ္


... စင္သီယာ ၃ ...
ငါမေျပာေတာ့ဖူး
မင္းဦးေႏွာက္ႏြံအိုင္ေတာမွာ
ေဘာဂေဗဒဇယားခ်ပ္ေတြ
မ်က္ေတာင္ခတ္တဲ့ကိန္းဂဏန္းေတြ
“ေငြ .. ေငြ .. ေငြ ” (မင္းတို႔)
ဆိုေနက် သီခ်င္းတစ္စမို႔
ငါအလြတ္ရေနၿပီ
ဒီအမႈိက္ပံုထဲ၊ ငါ့ကိုမဆြဲနဲ႔စင္သီယာ ငါမလာႏိုင္ဖူး
စူးစူး၀ါး၀ါးေအာ္ဟစ္
ေခြၽးမိုးေအာက္နစ္ပါေစ
မင္းၿပံဳးေန စင္သီယာ
ငါမေျပာေတာ့ဖူး .. ။
သွ်ပ္မွဴးေက်ာ္



... စင္သီယာ ၄ ...
မင္းမညာနဲ႔
ကြန္ပ်ဴတာႏွလံုးသားေရွ႕
အသံမဲ့ေနတဲ့ တိတ္တစ္ေခြ
မင္းငိုေနသလား .. အခ်စ္
အက္စစ္မ်က္ရည္ေတြပဲ
ငရဲဆန္လွတယ္
မင္းဘ၀ ... မင္းအသက္
မင္းဟာ စက္႐ုပ္ပဲ
မင္းလုပ္သမွ် ဆႏၵမဲ့တယ္
ယႏၲယားရဲ႕ လည္ပတ္မႈျဖစ္စဥ္မွာ
ေငြဟာ ေလာင္စာပဲ စင္သီယာ
မင္းမညာနဲ႔ ... ။
သွ်ပ္မွဴးေက်ာ္



... စင္သီယာ ၅ ...
မင္းကို ငါခ်စ္တယ္
ရာစုႏွစ္ေပါင္မ်ားစြာမွာ
လူေတြဒါပဲ ေျပာၾကတယ္
ငါ့အတြက္စကား (၅) လံုး
မင္းအၿပံဳးက ၀ါးၿမိဳခဲ့
သေရာ္တဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြ
“ခြၽင္” “ခြၽင္” ျမည္ေနတယ္
ေျမႀကီးသားဘ၀မွာ
အဇၩတၱိကမီးပံုေၾကာင့္
ငါ့ရင္အံုလူသတ္ကြင္းထဲ
သားရဲေတြအစာေတာင္းၿပီး
အသက္နဲ႔အညီအမွ် က်ိန္ဆို
မုိးၿပိဳတယ္ စင္သီယာ
မင္းကို ငါခ်စ္တယ္
သွ်ပ္မွဴးေက်ာ္


... မႏွင္းျဖဴ ...
“ တစ္ ”
ခ်စ္သူ
သင့္ႏွလံုးသားသည္
ပ်ားသို႔ခ်ဳိ၏။
သို႔ၿပီးတကား
ဓားသြားမူ ထက္စြာ၏ .. ။

“ ႏွစ္ ”
ေဆာင္းဦးေပါက္ညမ်ားရဲ႕
ပြင့္ဦးႏွင္းဆီျဖဴဟာ၊ ငါ့သခင္မ
ငါ့ဘ၀ရဲ႕ ကိုယ္ပြားအသက္ပါ။
မင္းဘ၀နဲ႔ ငါရွင္သန္တယ္။
ပ်ဳိရြယ္ျခင္း၊ ခ်ဳိျမတဲ့အဆိပ္
အိပ္ရာ၀င္ပံုျပင္ထဲက
နတ္သမီးတစ္ပါးရဲ႕ အလွကို ငါမွတ္မိခဲ့ၿပီ။
ဒီဇင္ဘာမွာ ႏွင္းက်တယ္
တစ္လလံုးပါပဲ
ပထမဆံုးႏွင္းပြင့္ကေတာ့
သူေပါ့ကြယ္၊ ဆြတ္ဆြတ္ျဖဴျဖဴ
ငန္းေမႊးေတာင္သြင္တူေသာ
ႏူးညံ့ေခ်ာႏုျခင္းနဲ႔ ငါ့ရဲ႕အသက္
အိပ္မက္အၿပံဳးရွင္ေပါ့ ၊ သူ ....
“ မႏွင္းျဖဴ ” ေလ။

“ သံုး ”
“ မႏွင္းျဖဴ ”
မင္းဘယ္သူလဲ ..
ငါကလြဲလို႔ ၊ မင္းေတာင္မွမသိ
ျမတ္ႏိုးမိသူပါ။ သူဟာ ...
ငါ့ဘ၀ရဲ႕ ပထမဦးဆံုး
ႏွင္းဖံုးေတာင္တန္းမ်ားရဲ႕ နတ္မိမယ္
သံေယာဇဥ္အႏြယ္မ်ားရဲ႕ မိခင္
ပြင့္ဦးသခင္ ဆိုႏိုင္ပါရဲ႕။
ႏြဲ႕လ်တဲ့ေျခလွမ္းမ်ား
ငါ့ႏွလံုးသားမွာ ..
ဒဏ္ရာထင္ေအာင္ ျပင္းထန္ခဲ့ ၊ ကဲ ...
ဒီလိုဘယ္သူသိမလဲကြယ္။

“ေလး”
ေဆာင္းညရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းအစြန္းမွာ
လမ္းမ်ားေပၚ “ငါ ” ေတးသီခဲ့တယ္
နားမလည္ႏိုင္တဲ့ ခံစားမႈဘ၀
ေတးခ်င္းမွာ စတည္ခဲ့ေပါ့။
ေဖ်ာ့ေတာ့တဲ့လေရာင္သြန္းခ်ိန္
မွိန္ျပာျပာ ႏွင္းစက္ေႂကြသံလို
ေကာင္းကင္ငိုေနရဲ႕ ၊ အို .. အလွ
မင္းကို တမ္းတလို႔ ..
“ကိုေစာၿငိမ္း” ရဲ႕ “ပြင့္ဦး”
ငါဆိုခဲ့ဖူးၿပီ .. ။

“ငါး”
ေဟာသည္မွာ အခ်စ္ ..
ကဗ်ာလိုလွတဲ့ ပန္းပြင့္၊ သစ္ရြက္
စက္နဲ႔လုပ္တာမဟုတ္။
မင္းအတြက္ပဲ သည္မွာ
ႏံုခ်ာေပမယ့္ လတ္ဆတ္တဲ့ႏွလံုးသား
ဥပကၡာမထားေစခ်င္
အရွင္ .. သခင္ ..
သစ္ခက္ပလႅင္မွာစံ၍
ေတးခ်င္းကို နာခံ
မိုးယံ၌ျပည့္ေသာ ပီတိႏွင့္
တင့္တယ္ေစပါမည္။

“ေျခာက္”
လံုမရဲ႕ အၾကည့္
ေနထိတဲ့ ပန္းပါပဲ၊
ညိဳးေလ်ာ္ဆဲအၿပံဳးဟာ
ျပည့္၀ပါေပရဲ႕
ေစာင့္စားသူ ေနပူမွာရပ္လို႔
မင္းကို ေစာင့္ဖို႔ ငါအသက္ရွင္တယ္။
သစ္ပင္ ၊ ေတာေတာင္ ၊ ေနေရာင္ ..
ငါ့သခင္ ေအာင္ႏုိင္တယ္။
ဘယ္သူျငင္းမလဲ အိုအခ်င္းတို႔
အို .. အမ်ဳိးေကာင္းသားတို႔
ငါ့အားခြင့္လြတ္ၾကပါေလ ..
အခ်စ္ေစကြၽန္ျဖစ္တယ္။
ဇာမဏီငွက္၏ တင့္တယ္ျခင္းျဖင့္
ၾကယ္ပြင့္တို႔ကို ႏြံ၌နစ္ေစသူ ..
ခ်စ္ျခင္း ၊ မုန္းျခင္း ၊ ဥပေကၡာႏွင့္ ခံယူမႈ
ပန္းႏုေက်ာက္ဆစ္အသြင္
ျမင္သူတိုင္းအား အၾကည့္ျဖင့္သိမ္းပိုက္သူ .. ။

“ ခုႏွစ္ ”
အို .. ခ်စ္သူလံုမ
ပထမဘ၀မွာ တြယ္ငင္ေသာ
သံေယာဇဥ္ပိုင္စိုးသူ
ႏွင္းျမဴသည္းပြတ္၊ ဆြတ္ဆြတ္ျဖဴစင္၍
အိပ္မက္အေငြအသက္ပမာ
ငါျမတ္ႏိုးသူ .. ငါ့အား ..
သနားသျဖင့္ ဥပကၡာသစ္ရိပ္မွ
ဖဲက်ဥ္ခြင့္ရေစပါ။ ငါ့အား ..
၀ါမွ်င္ဂြမ္းစကဲ့သို႔ ခ်ီမ၍
သင့္အနမ္း၍ေႂကြေသာ ပန္းပြင့္ေရအိုင္ထက္
သက္ေစပါဘိ။
သက္ရြက္ေလာင္းေလွဦးတြင္
သခင္မစံပါ။
ကဗ်ာသစ္ခက္ျဖင့္ျပဳေသာ
ေလွာ္တက္ကို ငါကိုင္မည္။
ေအာင္ႏိုင္ျခင္းႏွင့္ ဒဏ္သင့္ေသာငါ့အား
အသာယာဆံုး တိတ္ဆိတ္ျခင္းျဖစ္သည့္
အခ်ဳိၿမိန္ဆံုးေတးခ်င္းကို
ဆိုခြင့္ျပဳပါ ၊ ထိုအခါ ..
ကမၻာေျမသည္ သခင္မအၿပံဳး၌ပြင့္ေသာ
ဆည္းဆာပန္းပြင့္သစ္၏
ႏွစ္ခ်ဳိ႕ စပ်စ္အရက္ပမာ
ငါမူးယစ္စြာ ေမြ႕ေပ်ာ္ေစလိမ့္မည္။

“ ရွစ္ ”
အားလံုးၿပီးဆံုးသြားခဲ့ၿပီ ..
“ မႏွင္းျဖဴ ”
အားလံုးၿပီးဆံုးသြားၿပီေလ၊
အခုေတာ့ ......

“ကိုး”
ျမစ္တစ္စင္းမွာ သူ .. ငါ ..
ႏွစ္ခါေရမခ်ဳိးႏိုင္
စီးဆင္းေနဆဲ အခ်ိန္စက္၀န္း
ပံုတူသြန္းလုပ္၊ အ႐ုပ္ဆင္းတု
ျပဳစုသူမဲ့ေပရဲ႕ .. ။
ပစၥဳပၸန္မဲ့ေသာအခါ
အနာဂတ္မတည္စြမ္းသာ
သည္သို႔ .. သံသရာရွိလွ်င္အဆံုး၊ ငါမို႔ျဖစ္ရင္း
ခ်စ္ျခင္းအပ ၿမဲေစ ..
က်ိန္စာဆိုခဲ့ေလသလား
အို .. နတ္ဘုရားတို႔ ။
အို .. ပိုင္ဆိုင္သူတို႔ ။
သွ်ပ္မွဴးေက်ာ္


... အစ၏အဆံုး (သို႔မဟုတ္) အဆံုး၏အစ ...
ကမၻာဦးသူတို႔သည္ ရသပထ၀ီကိုစားကုန္၏။ အခ်ဳိ႕အဆင္းလွကုန္၏။
အခ်ဳိ႕အဆင္းမလွကုန္။
ထိုသူတို႔တြင္
အဆင္းလွသူတို႔သည္ အဆင္းမလွသူတို႔ကို
မထီမဲ့ျမင္ျပဳၾကကုန္၏။
ထိုသုိ႔ျပဳသည္ရွိေသာ္ .. ။
(ဦးကုလားရာဇ၀င္)
ႏွလံုးသားနဲ႔ဖတ္ဖို႔
(ရင္၌ျဖစ္ေသာ)
ခ်စ္ဇနီးသို႔
သွ်ပ္မွဴးေက်ာ္



... အသက္သည္ အိမ္မက္ ...
အိမ္မက္သည္သူ
သူသည္ အသက္ျဖစ္ေစ
ေဆာင္းေႏွာင္းလွ်င္ ေႏြဦး၏။
ေႏြဦး၌ ႏွင္းႂကြင္းသည္။
ႏွင္းႂကြင္းျပယ္ေသာ္လည္း
သစၥာႂကြင္းေစ။
ျမတ္ႏိုးျခင္း ႂကြင္းေစ။
သွ်ပ္မွဴးေက်ာ္



သက္တံ

ညေနခင္းတခု
မုိးစဲလင္းပြင့္ေကာင္းကင္မွာ..
ဟာ…..
လွလုိက္တဲ့ သက္တံၾကီးတစင္း
စီးဆင္းေနတာေတြ႕တယ္။
ရုတ္တရက္ပဲ
ငါ… ေၾကကြဲခဲ့ရေပါ့
ဘ၀ဆုိတာ သက္တံလုိပါလား… ။
ရွိေတာ့ရွိပါရဲ႕
ဒါေပမဲ့
အရွိမဲ့ … ။ ၊
ထူးအိမ္သင္



ဒါက တင္မင္းထက္ဆီက ရလုိက္တဲ့ ကဗ်ာေလးပါ
စပယ္ၿဖဴအိပ္မက္ဆိုတဲ့ကဗ်ာေလးကို ဖတ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္လည္း ဖိုးသူေတာ္ ဆီမွာသြားဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။

၁-၇-၂၀ဝ၉ - ထူးအိမ္သင္ရဲ႕ ၄၆ ႏွစ္ေျမာက္ ေမြးေန႔။


သူ႕ေမြးေန႔အမွတ္တရ သူ႕ကဗ်ာေလး "ေခ်ာင္းၾကည့္ေပါက္မ်ား" ကို တတ္စြမ္းသမွ်
ဘာသာျပန္ ခံစားၾကည့္မိတယ္။
ရင္ခုန္သံနီးစပ္သူမ်ားအတြက္ မွ်ေဝလိုက္ပါတယ္။

ေခ်ာင္းၾကည့္ေပါက္မ်ား

သူ႕အလို...
အထက္အဆိုပါအေၾကာင္းမ်ားအရ
ေတြးဆခ်က္မ်ားမွာ

(၁)
"စကားလံုးမ်ား" ဟာ "အတု" ျဖစ္ၿပီး
"စိတ္" သည္ "အစစ္အမွန္" ျဖစ္တယ္...တဲ့။
(၂)
"ေျခေထာက္ေတြ" ဟာ "လမ္း" ျဖစ္ၿပီး
"ငါ" သည္ "ခရီးဆံုး" ျဖစ္တယ္...တဲ့။
(၃)
ဆိုေတာ့ကာ...
အဲဒီေျခေထာက္အတုေတြနဲ႔
အဲဒီစကားလံုး တင္းၾကမ္းျပည့္လမ္းကိုပဲ
စီးစီးၿပီး သြားေနရတာ... တဲ့
အဲဒီခရီးဆံုးမွ ေရာက္ပါ့မလား
အဲဒီအစစ္အမွန္ေရာ ဟုတ္ပါ့မလား
အဲဒီစိတ္ၾကီးကို ကုန္လြန္းလို႔
အဲဒီ ငါကျဖင့္...တဲ့
အင္း
ပ်င္းတယ္....ဆိုတာၾကီးပဲ
ၾကိတ္မႏိုင္ ခဲမရ...
.......။

ရဲသင္ရန္ (ထူးအိမ္သင္)
၂၀ဝ၂၊ ေအာက္တိုဘာ၊ ပန္မဂၢဇင္း

Peepholes

in his wishes...
after above-mentioned reasons
so are the thoughts
(1)
'words' are false and
'mind' is 'real' so said...
(2)
'feet' are 'paths' and
'self'' is 'the end journey' so said...
(3)
then so
with those very false feet
wearing those very words-filled paths
wearing and wearing and going that...
ever reach that very end journey?
ever might be that very real?
so tired of that very mind
'even that very self' said
yeah!
'boring' is the very burden
helplessly, unbearingly...
.........

icy (1-7-2009)

credit to Myanmar Cupid and icy